يادِ چشمش همه ى عمر سيه پوشم كرد!

رفیق واقعی اونه که ابتذال‌هایِ یکسانی داشته باشین.

پدربزرگم آخر همه‌ی تلفن‌هاش میگفت
کاری نداشتم که!
زنگ زده بودم صداتونو بشنوم، ماهم که جوون و جاهل چه میدونستیم صدا با دل آدم چه میکنه:))

و سلام بر مشهد.

به شرط لیاقت به یادِ همه عزیزان بودم ...

إنتي نجاة و بُعدک هلاک!

تو نجاتی، و دوری از تو یعنی هلاکت!
#حسین_جان

وهزاران امید درمیانِ استخوان هایم آواز میخواند.

خداحافظ.

عاشورا هیچ روضه و مداحی و نوحه‌ای نمی‌تونه به اندازه‌یِ دودمه‌ی «مکن ای صبح طلوع» تاثیرگذار باشه، حالا هرچقدر هم باز و مکشوف و با جزئیات باشه.

:)

تو در من زنده‌ ای؛
من در تو!
ما هرگز نمی‌ميريم...
#هوشنگ_ابتهاج

طاقت دوری ندارم، رحم کن بر عاشقت
صبرِ من مانند صبرِ حضرت ایّوب نیست!

-چرا توجه‌ت رو جلب كرد؟
+چون سعی نكرد
جلبِ توجه كنه.

و گفت چشمها گواهند
تو بیش از حد رنج کشیده ای!

چطوریه که حتی غصه ی نبودنت، قشنگ تر از بودن بقیه ست؟!

آشپزی کردن خودش یجور "تراپی" حساب میشه البته اگه یکی باشه ظرف کثیفا رو بشوره.

+صدایش مرحمی بر درد هایم.

شاید آدمایی که توی خواب مُردَن ،نتونستن از آغوش معشوق دلِ بِکنن.

؛

انگار «زندگی» جز من کسی رو گیر نمیاره بهش درس بده.

انگار وقتی منتظرش نیستی و رها میکنی اتفاق می افته.