مدرسه‌ رهایی

🔴 به یاد شهیدان راه آزادی #شمعی_بیافروز

#یلدا_شمع_دادخواهی

🔻🔻🔻
🔻🔻🔻🔻
🔹 #کانال_معلمان_عدالتخواه

🆔 @edalatxah

1.1K views16:58

بی پناهی کولبران در خاموشی و فراموشی وجدان جمعی

عزیز قاسم زاده

داستان کولبران ایران اندوهناک ترین قصه ی رنجوری مردمانی است که برای لقمه نانی به قماری سخت تن می دهند.قمار بر سر جان های پر از درد در همه عمر.جان این شریف ترین مردمان سخت کوش در میانه ی بی تفاوتی های عاطفی و بی غیرتی ما و بی رحمی ها و شقاوت های آنان که بر مصدر و مصطبه ی امور نشسته اند و نه تنها اندک التیامی بر زخم بی شمارشان نمی نهند که برای آزارشان هم سخت می کوشند٬به تاراج مرگ سپرده می شود.سالهاست انبوهی از کولبران برای امرار و معاش و لقمه نانی جان نازنینشان را از دست می دهند و ما هر بار با مرگ اندوهبار کولبری برای لحظاتی با آن ها همدردی کرده ایم و همه چیز را بلافاصله از یاد برده ایم تا لحظه ی جان سپاری کولبری دیگر این اندوه یادمان بیاید.واقعا این حجم از عادی شدن مشقت های مرد افکن مردمان این سرزمین فقط برای لقمه نانی٬حکایت از چه چیز جز یخ شدن دلها دارد؟درست مثل جان های شریفی که دیگر از عدد و شماره گذشته است و آخرینش فرهاد خسروی کولبری چهارده ساله که در میانه ی برف کاپشنش را روی بدن برادری که در بهمن گرفتار آمده می نهد و شتابان برای کمک بردن به روستایش می آید اما درست در نزدیکی روستا پاهایش توان رفتن از کف می دهد و در یخستان ظلمت و ستم جان به جان آفرین می سپارد‌.برادری که برای نجات برادر دیگر در سرما یخ می زند و حتی روزگار لعنتی این شانس را به او نداد که با قمار بر سر جان شریفش٬جان زحمت کش دیگر برادرش را نجات دهد.دو برادر از یک خانواده برای لقمه نانی جان دادند.همان طور که مردم رنجور و بلازده مریوان با در دست داشتن تکه نانی فریاد زدند که گرسنه اند.دیگر این مردم نجیب چگونه باید اعتراض کنند که اغتشاشگر نامیده نشوند؟در سرزمینی به وسعت ایران و منابع عظیم نفت و گاز٬ بسیار نهادهایی هستند با بودجه های سرسام آور نجومی که هرگز هم شفاف پاسخ نگفته اند که با این حجم از بودجه های افسانه ای کدام گره را گشوده اند؟ آن وقت باید کودکی چهارده ساله برای تنها آرزویش که خرید لباس ورزشی است٬ با کولبری در سرمای زمستان جان نازنینش را از دست بدهد کدام مسئول با غیرتی تا اکنون از این درد مرده است؟ اگر بخواهیم راست آزمایی داشته باشیم از مسئولانی که در صحبت هایشان شب و روز واژه مردم از دهانشان نمی افتد در برابر این مردم ستمدیده چه کرده اند؟مردمان خیالی آن ها در کدام کرات آسمانی زندگی می کنند؟تازه وقتی به سر فصل انتخابات می رسیم چه وقاحت آمیز انسان برایشان ابزار و نردبان ترقی می شود.یکی از این استمرار طلبان اخیرا گفته است که از نگاه رقبای محافظه کار ما٬ مردم رعیت محسوب می شوند.یکی نیست از اینها بپرسد که در کجا با رعیت چنان می کنند که شما با مردم کرده اید؟ هر بار «با فریبی تازه برای ستمی تازه تر»خون مردمانتان سرمایه ی ثروت اندوزی و قدرت طلبیتان شده است.بازی با این رنجوران هم حدی دارد.بی شرمیتان را چرا کرانه ای نیست؟این تصاویر سند ستمکاری شماست و بی تفاوتی وجدان جمعی.ما هم سهیم در جنایتیم شما فاعلان جنایتید و ما تماشاچیانش.آه این ستمدیدگاه آتش است.آتشی به خرمن ظلم.این نه ایدئولوژی است و نه آرزو.سنت تاریخ است.امروز قصه ی پر غصه ی کولبران معیار و شاقول شرافت و بی شرافتی است.باید خط مرز خود را صریح و شفاف روشن کنیم که برای این رنجوران چه باید بکنیم؟اصلا لحظه ای تصور کنید اگر در خانه هایمان یک شب تا صبح بخاری روشن نباشد با چند پتو هم شکوه می کنیم.اما کولبران در این سرمای صعب و سخت بارهای سنگینی را روی دوش نحیف و رنجور خود می گذارند و ده ها کیلومتر و بلکه بسیار بیشتر را به امید دریافت مبلغی بسیار ناچیز طی می کنند به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده ام را؟مخاطب این مقاله تنها حاکمیت نیست.ما نمی توانیم از حاکمیتی که برای تقابل با طبقه ی کولبر برنامه و طرح دارد مطالبه ی عاطفه کنیم اما گروه های مرجع جامعه برای این ستمدیدگان چه کرده اند؟چقدر صدای آن ها شده اند؟سلبریتی ها که عاشق مردمشان هستند کولبرها را هم جز مردم به حساب می آورند یا آنانی که در تمام کنسرت های دوره ایشان پول های آنچنانی می دهند٬فقط مردمند؟کولبرانی که هزینه ی جانشان قیمت نصف یک بلیت کنسرت و شاید کمتر است خوانندگانی که در چهلم شهدای آبان قرارست درآمد چند صد میلیونی داشته باشند٬ یک لحظه از خود نمی پرسند که با آرزوی خرید یک دست لباس ورزشی در سرما یخ زدن یعنی چه؟خسته نشدید از تجمیع این همه ثروت و تماشای این همه رنج؟ به قول شاعر کرمانشاهی بابک دولتی وقتی که مرگ سر برسد خاطرات ما حتی به درد کار تمسخر نمی خورد.دولت آینده ایران دولت رنجوران است.این روزها از قدرت بی قدرتان زیاد شنیده ایم اما قدرت رنجوران بسی بیشتر است.تلمبار رنج هر ستمی را درنهایت له می کند.به قدرت رنجوران بی قدرت بی اعتنایی نکنید آنان روزی شما را سر جایتان خواهند نشاند

1.6K viewsedited 18:35