دورنمای اقتصاد

🔵 چرا خشونتِ ترامپ اهمیت دارد
او فقط دموکراسی ما را هدف نگرفته، بلکه می‌خواهد ارزش‌های ما را نابود کند

✍ #پل_کروگمن

ترجمه: دورنمای اقتصاد

واکنش اولیه من پس از خواندن اظهارات نفرت‌انگیز دونالد ترامپ دربارهٔ قتل راب راینر و همسرش میشل، ترکیبی از شوک و تعجب‌نکردن بود. برایم خبر تازه‌ای نبود که رئیس‌جمهور ایالات متحده فردی خشن و نفرت‌پراکن است. واکنش دومم این بود که احساس کردم حرف تازه‌ای برای گفتن ندارم، چون افراد بسیاری پیش از من، نمونهٔ دیگری از خودشیفتگی انتقام‌جویانهٔ ترامپ را محکوم کرده بودند.

اما با تأمل بیشتر، متوجه شدم که داستانی بزرگ‌تر از خود ترامپ در میان است؛ داستانی که ترامپ فقط یکی از بارزترین نمونه‌های آن است. این الگو چیست؟ این‌که خشن و متعصب بودن «باحال» تلقی می‌شود؛ به تعبیر زبان امروزی، based است. ترامپ فقط یک نقطهٔ داده در میانه همه‌گیری نفرت‌پراکنی نمایشی در آمریکاست. و هرچند بخش عمدهٔ آن از سوی افراط‌گرایان راست‌گرا می‌آید، اما همهٔ آن به آن‌ها محدود نمی‌شود.

من قصد ندارم تصویری رمانتیک و ساده‌لوحانه از گذشتهٔ آمریکا ارائه دهم. کسانی بودند که از ترور مارتین لوتر کینگ جونیور شادمانی می‌کردند. در بخش بزرگی از تاریخ ما، آمریکایی‌هایی وجود داشتند که از آزار، فرودست‌سازی و محروم‌کردن کسانی که «نژاد، قومیت، مذهب، گرایش جنسی یا هویت جنسیتی نادرست» تلقی می‌شدند، لذت می‌بردند. اما ما، به‌عنوان یک کشور، تغییر کردیم. با گذشت زمان، آمریکایی‌ها در مجموع انسانی‌تر و بردبارتر شدند.

درست است که شمار قابل‌توجهی از آمریکایی‌ها هرگز کاملاً با انسان‌گرایی لیبرال همراه نشدند. برای مثال، تا سال ۱۹۹۷ اکثریت سفیدپوستان آمریکا با ازدواج بین‌نژادی موافق نبودند. با این حال، به‌تدریج به کشوری تبدیل می‌شدیم که تعصب آشکار در آن ناپسند شمرده می‌شد. هرچند هرگز بی‌نقص نبودیم، اما مجموعه‌ای از هنجارها در حال شکل‌گیری بود که نفرت پنهان را مهار می‌کرد.

اکنون، میل به نفرت بازگشته است. برای نمونه، بر اساس یک نظرسنجی طولانی‌مدت که توسط NORC و ADL انجام شده، یهودی‌ستیزی بار دیگر به‌طور چشمگیری افزایش یافته است.

ترامپ بارها اظهارات آشکارا نژادپرستانه دربارهٔ سیاه‌پوستان آمریکایی، به‌ویژه زنان سیاه‌پوست، بیان کرده است. او مهاجران و مسلمانان را اهریمنی جلوه داده و حتی پیشنهاد داده سیاست‌مداران دموکرات باید اعدام شوند. اما بازگشت گفتار نفرت‌آمیز فقط به ترامپ محدود نمی‌شود و صرفاً مسئله‌ای سیاسی نیست. مردان بالغ — عمدتاً، هرچند نه منحصراً، مردان — اکنون خود را آزاد می‌بینند که در ملأعام خشن و کینه‌توز باشند و علیه هرکسی که دوست ندارند، توهین‌های کودکانه نثار کنند.

چرا چنین اتفاقی رخ می‌دهد؟ رشد شبکه‌های اجتماعی یکی از عوامل مهم است، زیرا یافتن افراد هم‌فکر و تقویت متقابل نفرت را بسیار آسان‌تر کرده است. شبکه‌ای که پیش‌تر توییتر نام داشت، اکنون به‌شدت آلوده به متعصبان و ربات‌هاست و بسیاری از کسانی که خود را در آن محیط سمی غرق می‌کنند، در نهایت این خشونت را درونی می‌سازند. حتی برخی فعالان راست‌گرا نیز از این وضعیت شکایت دارند و می‌گویند این فضا توسط بازیگران بدخواه و نظریه‌های توطئهٔ بی‌پایه ربوده شده است. همچنین تحلیل‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد رسانه‌هایی مانند فاکس‌نیوز چگونه به قطبی‌سازی رأی‌دهندگان آمریکایی و فروپاشی سیاست آمریکا کمک کرده‌اند.

با این حال، رسانه‌ها تنها مقصر نیستند. من نوشته‌های اقتصاددان بریتانیایی، سایمون رن-لوییس، را دنبال کرده‌ام که دربارهٔ «افزایش مقبولیت گفتمان بیگانه‌هراسانه» در بریتانیا می‌نویسد. دیدگاه او این است که همواره شمار قابل‌توجهی از افراد واپس‌گرا و نژادپرست در بریتانیا — و به‌احتمال زیاد در همهٔ کشورهای غربی — وجود داشته‌اند. اما در گذشته، احزاب سیاسی جریان اصلی حاضر نبودند با کسانی که چنین دیدگاه‌هایی داشتند، پیوند بخورند. در نهایت، جست‌وجوی فرصت‌طلبانهٔ رأی باعث فروپاشی این «کمربند بهداشتی» شد و خشونت پنهان به‌طور علنی سر برآورد.

در نوشته‌ای تکمیلی، رن-لوییس با استناد به پژوهش‌های ویسنته والنتیم یادآور می‌شود که هنجارهای اجتماعی گسترده‌ای — که عمدتاً پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفتند — نژادپرستی آشکار و دیگر اشکال تعصب را در عرصهٔ عمومی غیرقابل‌قبول کرده بودند. حتی کسانی که در خلوت خشن و متعصب بودند، ناچار بودند ریاکارانه رفتار کنند و ماهیت واقعی خود را پنهان سازند.

🔻🔻🔻🔻

❤7

659 views08:30