این یک ماه را بی¬خیال افراد معلول شوید!
ماه رمضان نزدیک است؛ ماهی که عبادت و خودسازی و شکرگزاری در شوهای تلویزیونی، با یک نماد مشخص درآمیخته شده و آن نمایش افراد دارای معلولیت و گاهی خانواده های آنهاست. تا جایی که یادم می¬آید، پایه گذار این سنت، کاظم احمدزاده، مجری برنامۀ "جشن رمضان" بود که احتمالا از حدود بیست سال پیش، موضوع معلولیت را برای برانگیختن احساس ترحم، دلسوزی و شکرگزاری بینندگان غیرمعلول وارد برنامۀ خود کرد و با برپایی جشن¬های گلریزان به نفع افراد معلول یا سازمانها و انجمن¬های وابسته، به تقویت نگاه خیریه¬ای و سنتی حاکم، دامن زد. بعد از آن هم برنامۀ "ماه عسل" با اجرای احسان علیخانی، ورژنی به روزتر از همان رویکردِ "معلولیت مساوی اشک درآوردن" ارائه کرد. من مُنکر حسن نیت و خیرخواهی این افراد نیستم اما واقعیت این است که افراد دارای معلولیت از این نوع نگاه رسانه¬ای که منحصر به یک ماه خاص و با رویکردی کاملا نادرست همراه است، بیشتر آسیب می¬بینند تا نفعی به آنها برسد.
این حق افراد دارای معلولیت است که خودشان و موضوعات مربوط به آنها جایی همیشگی در رسانه¬ها پیدا کند اما ترویج نگاهِ ترحم آمیز، نگاه بالا به پایین مجریان به افراد معلول در عین تظاهر به صمیمیت و همدلی با آنها، درک نادرست از وضعیت زندگی همراه با معلولیت، پرسش¬های ناخوشایند، قرار دادن فرد معلول در گوشۀ رینگِ بدبختی و دعوت از مردم برای تماشای اینکه آنها در عین بیچارگی، چقدر شاد و امیدوارند و خداوند را به خاطر معلولیت شان شُکر می¬کنند، فرشته و معصوم و قدیس تصویر کردن افراد معلول، قهرمان¬سازی¬های بیجا و غیرواقعی، ترسیم محض معلولیت به مثابۀ ناتوانی، همۀ اینها نمونه¬هایی است از رویکرد نادرست در نمایش رسانه¬ای افراد دارای معلولیت و زندگی آنها.
دلسوزی و نیت خیر برای به تصویر کشیدن معلولیت کافی نیست؛ بلکه سواد و اندکی تخصص در نحوۀ پرداختن به این موضوع اهمیتی به مراتب بیشتر دارد. به همان اندازه که همیشه آرزو داشته¬ام معلولیت به موضوعی ثابت در برنامه های تلویزیونی تبدیل شود، رمضان تنها ماهی است که آرزو می¬کنم ای کاش همکاران رسانه¬ای و به خصوص رادیو تلویزیون، این یک ماه را که شده، دست از سر افراد معلول بردارند و بیش از این از آنها برای افزایش تعداد بینندگان، برای گریاندن بیشتر مردم، برای واداشتن دیگرانِ غیرمعلول به شکرگزاری و قناعت و دست به خیر داشتن و گناه نکردن، استفادۀ ابزاری نکنند. در پایان به افراد دارای معلولیت پیشنهاد می¬کنم اگر به برنامه¬ای تلویزیونی دعوت می¬شوند، مطمئن شوند که از هدف و گرایش برنامه در مورد معلولیت آگاهند و می¬دانند که چه نوع برخوردی با آنها و معلولیت شان خواهد شد: شکرگزاری؟ قدیس سازی؟ خیریه؟ رویکرد "تو بیچاره¬ای اما خوشحالی و قانع"؟ رویکرد تو واقعا (با اینهمه معلولیت) از زندگیت راضی هستی؟ چطور همسر معلول گرفتی؟ احساست چیه همسرت معلولیت نداره؟
و... بقیه¬اش با شما.
*نگین حسینی، روزنامه نگار، فعال حقوق معلولیت
#رمضان #ماه_عسل #معلولیت
#کمپین #رمضان #ماه_عسل #معلولان #معلولیت #ترحم #خیریه
@dscampaign
ماه رمضان نزدیک است؛ ماهی که عبادت و خودسازی و شکرگزاری در شوهای تلویزیونی، با یک نماد مشخص درآمیخته شده و آن نمایش افراد دارای معلولیت و گاهی خانواده های آنهاست. تا جایی که یادم می¬آید، پایه گذار این سنت، کاظم احمدزاده، مجری برنامۀ "جشن رمضان" بود که احتمالا از حدود بیست سال پیش، موضوع معلولیت را برای برانگیختن احساس ترحم، دلسوزی و شکرگزاری بینندگان غیرمعلول وارد برنامۀ خود کرد و با برپایی جشن¬های گلریزان به نفع افراد معلول یا سازمانها و انجمن¬های وابسته، به تقویت نگاه خیریه¬ای و سنتی حاکم، دامن زد. بعد از آن هم برنامۀ "ماه عسل" با اجرای احسان علیخانی، ورژنی به روزتر از همان رویکردِ "معلولیت مساوی اشک درآوردن" ارائه کرد. من مُنکر حسن نیت و خیرخواهی این افراد نیستم اما واقعیت این است که افراد دارای معلولیت از این نوع نگاه رسانه¬ای که منحصر به یک ماه خاص و با رویکردی کاملا نادرست همراه است، بیشتر آسیب می¬بینند تا نفعی به آنها برسد.
این حق افراد دارای معلولیت است که خودشان و موضوعات مربوط به آنها جایی همیشگی در رسانه¬ها پیدا کند اما ترویج نگاهِ ترحم آمیز، نگاه بالا به پایین مجریان به افراد معلول در عین تظاهر به صمیمیت و همدلی با آنها، درک نادرست از وضعیت زندگی همراه با معلولیت، پرسش¬های ناخوشایند، قرار دادن فرد معلول در گوشۀ رینگِ بدبختی و دعوت از مردم برای تماشای اینکه آنها در عین بیچارگی، چقدر شاد و امیدوارند و خداوند را به خاطر معلولیت شان شُکر می¬کنند، فرشته و معصوم و قدیس تصویر کردن افراد معلول، قهرمان¬سازی¬های بیجا و غیرواقعی، ترسیم محض معلولیت به مثابۀ ناتوانی، همۀ اینها نمونه¬هایی است از رویکرد نادرست در نمایش رسانه¬ای افراد دارای معلولیت و زندگی آنها.
دلسوزی و نیت خیر برای به تصویر کشیدن معلولیت کافی نیست؛ بلکه سواد و اندکی تخصص در نحوۀ پرداختن به این موضوع اهمیتی به مراتب بیشتر دارد. به همان اندازه که همیشه آرزو داشته¬ام معلولیت به موضوعی ثابت در برنامه های تلویزیونی تبدیل شود، رمضان تنها ماهی است که آرزو می¬کنم ای کاش همکاران رسانه¬ای و به خصوص رادیو تلویزیون، این یک ماه را که شده، دست از سر افراد معلول بردارند و بیش از این از آنها برای افزایش تعداد بینندگان، برای گریاندن بیشتر مردم، برای واداشتن دیگرانِ غیرمعلول به شکرگزاری و قناعت و دست به خیر داشتن و گناه نکردن، استفادۀ ابزاری نکنند. در پایان به افراد دارای معلولیت پیشنهاد می¬کنم اگر به برنامه¬ای تلویزیونی دعوت می¬شوند، مطمئن شوند که از هدف و گرایش برنامه در مورد معلولیت آگاهند و می¬دانند که چه نوع برخوردی با آنها و معلولیت شان خواهد شد: شکرگزاری؟ قدیس سازی؟ خیریه؟ رویکرد "تو بیچاره¬ای اما خوشحالی و قانع"؟ رویکرد تو واقعا (با اینهمه معلولیت) از زندگیت راضی هستی؟ چطور همسر معلول گرفتی؟ احساست چیه همسرت معلولیت نداره؟
و... بقیه¬اش با شما.
*نگین حسینی، روزنامه نگار، فعال حقوق معلولیت
#رمضان #ماه_عسل #معلولیت
#کمپین #رمضان #ماه_عسل #معلولان #معلولیت #ترحم #خیریه
@dscampaign
Forwarded from روز + نامه - نگین حسینی
محتوای نادرست؛ استفادۀ ابزاری از معلولیت (1)
برای خیلی افراد این سوال پیش آمده که وقتی از تولید محتوای نادرست در مورد معلولیت حرف می زنیم، وقتی از نحوۀ پرداختن به موضوع معلولیت در ماه عسل رضایت نداریم، دقیقا از چه می گوییم؟ بنا دارم در چند پست، مثالهایی برایتان بیاورم. این اولین پست در این زمینه است:
در ویدیویی که در بالا آپلود کرده ام، آقای احسان علیخانی خانواده ای را از تربت جام به برنامه دعوت کرده که شش عضو آن ناشنوا هستند. اعضای خانواده به استودیو آمده اند، در حالی که آقای علیخانی سخنش را با پدر خانواده آغاز می کند (پدر جان مخلصیم) گویی بقیه نامریی هستند؛ این بماند. در این برنامه که تعدادی از مهمانانش ناشنوا و کم شنوا هستند، حتی یک نفر رابط زبان اشاره برای برقراری ارتباط با آنها به کار گرفته نشده است. مادر و پدر کودک که هر دو ناشنوا هستند فقط آنجا نشسته اند، مکالمه ها انجام می شود اما این دو نفر آنقدر حرمت نداشته اند که رابط زبان اشاره برایشان در استودیو حضور یابد. حق فهمیدن مکالمات دیگران به راحتی از آنها سلب شده است. گویی صرف ناشنوا بودن، حق فهمیدن اینکه چه در جریان است را از این دو نفر و بقیه کسانی که کم شنوا هستند، گرفته!
از این بگذریم، تلخ ترین بخش برنامه، لحظه ای است که کودک (گفته می شود برای نخستین بار) صدا می شنود. گریه و ضجۀ کودک فراتر از تحمل من به شخصه است. اینکه ما بنشینیم و شاهد شکنجۀ انسانی باشیم که برای نخستین بار می شنود (ولو دلخوش باشیم به اینکه این گریه موقتی است و به زودی می فهمد چه "نعمتی" نصیبش شده!) چقدر اخلاقی است؟! زوم کردن دوربین روی صورت کودکی بی گناه که اصلا خبر ندارد "شنیدن" یعنی چه، و این صداهایی که پس از شش هفت سال زندگی برای اولین بار می شنود، چیست؛ آیا صداها موجودی خطرناک است یا تهدید است... این طرز برخورد با موضوع معلولیت و شرایط کودک نه تنها اخلاقی نیست بلکه حتی ناقض حقوق ابتدایی کودک است. بچه ای که سالهاست نشنیده، برای آنکه اولین بار بشنود، باید آمادگی های خاص پیدا کند. به فرض که در ایران این نوع آمادگی ارائه نمی شود، باز هم درست نیست که این تجربه جلوی دوربین و چشمان هزاران نفر انجام گیرد. اگر موارد مشابه خارجی را دیده اید، عموما ویدیوهای خصوصی بوده اند و حتی خیلی از آنها نیز مورد انتقاد مدافعان حقوق کودکان و افراد دارای شرایط خاص و معلولیت قرار گرفته اند. این بی احترامی به حقوق یک کودک دارای شرایط خاص است. بی احترامی به کسانی است که شرایط مشابه دارند.
و آقای کارشناسی که آن سوی میز نشسته... شاید فقط جنبۀ فنی کار برای ایشان اهمیت دارد و نه شان و منزلت کودکی که مثل موش آزمایشگاهی به در و دیوار می زند تا آن سمعک لعنتی از روی گوشش برداشته شود. فقط همین پنج دقیقه را تماشا کنید تا متوجه شوید که جامعۀ "سالم گرا" یعنی چه؛ تا متوجه شوید گیرافتادن در حلقۀ افراد ظاهرا سالم و اجبار شکنجه وار آنها به "ترمیم ناکاستی و نقص" یعنی چه. این رفتار و این برخورد با معلولیت، با شرایط متفاوت، غلط است. من از این آقای پدربزرگ که از تربت جام آمده تا شوق و شعفش را از "شنیدن" فرزندانش ملّی کند، توقعی ندارم؛ توقعم از رسانه است که باید سطح آگاهی و تحلیل بالاتری داشته باشد اما درست برعکس، رسانه ای بدین بزرگی خودش را به ابتدایی ترین سطح برداشت از معلولیت/شرایط متفاوت و تلاش برای "درمان" آن تقلیل داده و بدون تخصص، صدا را به ابزار شکنجه برای کودک ناشنوا تبدیل کرده است.
تاسف آقای علیخانی از تماشای این کودک که دارد رنج می کشد، برای ماله کشیدن روی واقعیت این نمایش زننده کافی نیست! شاید بگویید "نیت شان خیر است" بله؛ ما با همین نیت های خیرمان، روزی هزار بار به روی هموطنان دارای معلولیت مان سیلی می زنیم و توقع داریم که رنج بکشند اما نیت خیر ما را درک کنند. وقت آن است نه بگوییم... همراه شوید... به ما بپیوندید و درخواست ما را در نشانی زیر امضا کنید:
https://www.ipetitions.com/petition/disabilityontv
**نگین حسینی، روزنامه نگار، پژوهشگر/فعال حقوق معلولیت @neginpaper
همه با هم به سوی:
#نه_به_استفاده_ابزاری_از_معلولیت
#نه_به_معلولیت_مساوی_اندوه
#نه_به_معلولیت_مساوی_شکرگزاری
#نه_به_معلولیت_مساوی_ناتوانی
#نه_به_شوهای_تلویزیونی_با_محتوای_نادرست
#معلولیت #ماه_عسل #کودک #ناشنوا
@neginpaper
https://t.me/neginpaper/192
برای خیلی افراد این سوال پیش آمده که وقتی از تولید محتوای نادرست در مورد معلولیت حرف می زنیم، وقتی از نحوۀ پرداختن به موضوع معلولیت در ماه عسل رضایت نداریم، دقیقا از چه می گوییم؟ بنا دارم در چند پست، مثالهایی برایتان بیاورم. این اولین پست در این زمینه است:
در ویدیویی که در بالا آپلود کرده ام، آقای احسان علیخانی خانواده ای را از تربت جام به برنامه دعوت کرده که شش عضو آن ناشنوا هستند. اعضای خانواده به استودیو آمده اند، در حالی که آقای علیخانی سخنش را با پدر خانواده آغاز می کند (پدر جان مخلصیم) گویی بقیه نامریی هستند؛ این بماند. در این برنامه که تعدادی از مهمانانش ناشنوا و کم شنوا هستند، حتی یک نفر رابط زبان اشاره برای برقراری ارتباط با آنها به کار گرفته نشده است. مادر و پدر کودک که هر دو ناشنوا هستند فقط آنجا نشسته اند، مکالمه ها انجام می شود اما این دو نفر آنقدر حرمت نداشته اند که رابط زبان اشاره برایشان در استودیو حضور یابد. حق فهمیدن مکالمات دیگران به راحتی از آنها سلب شده است. گویی صرف ناشنوا بودن، حق فهمیدن اینکه چه در جریان است را از این دو نفر و بقیه کسانی که کم شنوا هستند، گرفته!
از این بگذریم، تلخ ترین بخش برنامه، لحظه ای است که کودک (گفته می شود برای نخستین بار) صدا می شنود. گریه و ضجۀ کودک فراتر از تحمل من به شخصه است. اینکه ما بنشینیم و شاهد شکنجۀ انسانی باشیم که برای نخستین بار می شنود (ولو دلخوش باشیم به اینکه این گریه موقتی است و به زودی می فهمد چه "نعمتی" نصیبش شده!) چقدر اخلاقی است؟! زوم کردن دوربین روی صورت کودکی بی گناه که اصلا خبر ندارد "شنیدن" یعنی چه، و این صداهایی که پس از شش هفت سال زندگی برای اولین بار می شنود، چیست؛ آیا صداها موجودی خطرناک است یا تهدید است... این طرز برخورد با موضوع معلولیت و شرایط کودک نه تنها اخلاقی نیست بلکه حتی ناقض حقوق ابتدایی کودک است. بچه ای که سالهاست نشنیده، برای آنکه اولین بار بشنود، باید آمادگی های خاص پیدا کند. به فرض که در ایران این نوع آمادگی ارائه نمی شود، باز هم درست نیست که این تجربه جلوی دوربین و چشمان هزاران نفر انجام گیرد. اگر موارد مشابه خارجی را دیده اید، عموما ویدیوهای خصوصی بوده اند و حتی خیلی از آنها نیز مورد انتقاد مدافعان حقوق کودکان و افراد دارای شرایط خاص و معلولیت قرار گرفته اند. این بی احترامی به حقوق یک کودک دارای شرایط خاص است. بی احترامی به کسانی است که شرایط مشابه دارند.
و آقای کارشناسی که آن سوی میز نشسته... شاید فقط جنبۀ فنی کار برای ایشان اهمیت دارد و نه شان و منزلت کودکی که مثل موش آزمایشگاهی به در و دیوار می زند تا آن سمعک لعنتی از روی گوشش برداشته شود. فقط همین پنج دقیقه را تماشا کنید تا متوجه شوید که جامعۀ "سالم گرا" یعنی چه؛ تا متوجه شوید گیرافتادن در حلقۀ افراد ظاهرا سالم و اجبار شکنجه وار آنها به "ترمیم ناکاستی و نقص" یعنی چه. این رفتار و این برخورد با معلولیت، با شرایط متفاوت، غلط است. من از این آقای پدربزرگ که از تربت جام آمده تا شوق و شعفش را از "شنیدن" فرزندانش ملّی کند، توقعی ندارم؛ توقعم از رسانه است که باید سطح آگاهی و تحلیل بالاتری داشته باشد اما درست برعکس، رسانه ای بدین بزرگی خودش را به ابتدایی ترین سطح برداشت از معلولیت/شرایط متفاوت و تلاش برای "درمان" آن تقلیل داده و بدون تخصص، صدا را به ابزار شکنجه برای کودک ناشنوا تبدیل کرده است.
تاسف آقای علیخانی از تماشای این کودک که دارد رنج می کشد، برای ماله کشیدن روی واقعیت این نمایش زننده کافی نیست! شاید بگویید "نیت شان خیر است" بله؛ ما با همین نیت های خیرمان، روزی هزار بار به روی هموطنان دارای معلولیت مان سیلی می زنیم و توقع داریم که رنج بکشند اما نیت خیر ما را درک کنند. وقت آن است نه بگوییم... همراه شوید... به ما بپیوندید و درخواست ما را در نشانی زیر امضا کنید:
https://www.ipetitions.com/petition/disabilityontv
**نگین حسینی، روزنامه نگار، پژوهشگر/فعال حقوق معلولیت @neginpaper
همه با هم به سوی:
#نه_به_استفاده_ابزاری_از_معلولیت
#نه_به_معلولیت_مساوی_اندوه
#نه_به_معلولیت_مساوی_شکرگزاری
#نه_به_معلولیت_مساوی_ناتوانی
#نه_به_شوهای_تلویزیونی_با_محتوای_نادرست
#معلولیت #ماه_عسل #کودک #ناشنوا
@neginpaper
https://t.me/neginpaper/192
Ipetitions
Petition فعالان حقوق معلولیت: شوهای تلویزیونی ماه رمضان از افراد دارای معلولیت و تواناییهای متفاوت استفاده ابزاری نکنند
کانال کمپین پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت
محتوای نادرست؛ استفادۀ ابزاری از معلولیت (1) برای خیلی افراد این سوال پیش آمده که وقتی از تولید محتوای نادرست در مورد معلولیت حرف می زنیم، وقتی از نحوۀ پرداختن به موضوع معلولیت در ماه عسل رضایت نداریم، دقیقا از چه می گوییم؟ بنا دارم در چند پست، مثالهایی برایتان…
جناب آقای احسان علیخانی
تهیه‌کننده و مجری محترم برنامه تلویزیونی #ماه_عسل
با سلام و احترام
برنامه «ماه عسل» به‌عنوان یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های گفتگومحور سیما شناخته می‌شود. محبوبیت و تاثیرگذاری این برنامه بار مسئولیت اجتماعی آن را برای ارایه فرهنگ صحیح به جامعه سنگین‌تر می‌کند. از آن‌جایی که نمایش داستان‌های مربوط به معلولیت همواره بخش قابل توجهی از این برنامه را تشکیل داده‌است، لزوم استفاده از رویکردی منطبق با شان انسانی در نمایش معلولیت مهم و ضروری است.
با بازبینی تعدادی از قسمت‌های پخش شده‌ی این برنامه در سال‌های گذشته، بر آن شدیم چند مورد از دیدگاه‌ها و باورهای کلیشه‌ای نادرست و قیم مآبانه در مواجهه با معلولیت را متذکر شویم:
🔹 نمایش چهره‌ای قهرمان یا شگفت‌انگیز از فرد دارای معلولیت یا وابستگانش به صرف وجود معلولیت و نه به‌دلیل بهره‌مندی از استعداد یا توانمندی‌های خاص
🔹 بزرگ‌نمایی تاثیر معلولیت در زندگی فرد دارای معلولیت یا وابستگانش
🔹 پیوند دادن معلولیت با معنویت، یا نگاه ترحم آمیز و خیّر مآبانه به فرد دارای معلولیت
🔹 زیرپاگذاشتن شان انسانی و فردیت مستقل افراد دارای معلولیت و نادیده گرفتن قابلیت این افراد در مسئولیت‌پذیری فردی و اجتماعی
🔹 استفاده از ادبیات زننده و آزار‌دهنده نسبت به افراد دارای معلولیت و به‌خصوص معلولیت ذهنی توسط مجری و مهمانان برنامه
🔹 استفاده ابزاری از معلولیت برای تهییج احساسات بیننده و نمایش تصویری همراه با اندوه و سوگواری، ترحم، ضعف یا معصومیت و بی‌گناهی از افراد دارای معلولیت
ما جمعی از افراد دارای معلولیت و فاقد معلولیت - حامیان حقوق افراد دارای معلولیت - این رویکرد را منحصر به برنامه ماه عسل یا صدا و سیما ندانسته و آن را برخاسته از فرهنگ عمومی جامعه و نبود دیدگاه حقوق بشری و صحیح نسبت به افراد دارای معلولیت می‌دانیم. امید داریم با توجه به پیشنهادات ذیل تغییراتی در رویکرد اجرای زنده‌ی ماه عسل ایجاد شده و این برنامه الگویی برای سایر برنامه‌ها و رسانه‌ها شود:
🔸 به جای قهرمان‌سازی از افراد دارای معلولیت، دعوت از مهمانانی که داستان زندگیشان مبارزه با باورهای غلط در حوزه معلولیت است و همچنین نمایش تبعیض‌ها و سختی هایی که به این افراد تحمیل می‌شود
🔸 مشاوره با کارشناسان آگاه و آشنا به حوزه معلولیت در جهت انتخاب رویکردها و یا ادبیات مطابق با شان انسانی در برنامه‌های مرتبط
🔸 توجه به نقش موثر مجری در هدایت گفتگو در جهت استفاده از ادبیات مناسب و منطبق با شان انسانی
🔸 احترام به استقلال فرد دارای معلولیت برای تصمیم‌گیری در مورد حضور در برنامه و مشارکت آزاد در گفتگو فارغ از نوع معلولیت جسمی یا ذهنی آن فرد
🔸 عادی‌سازی پدیده‌ی معلولیت با‌توجه به این حقیقت که معلولیت می‌تواند از طریق بیماری، سانحه، جنگ، کهولت سن و یا دلایل غیرقابل پیش‌بینی دیگر برای همه‌ی افراد جامعه روی دهد
همچنین مطالعه «کنوانسیون بین المللی حقوق افراد دارای معلولیت» مصوب مهرماه ۱۳۸۷ شمسی در مجلس شورای اسلامی، توسط مجری و عوامل این برنامه می‌تواند قدمی مثبت در جهت یافتن رویکردهای صحیح باشد.
از توجه و همکاری شما سپاسگزاریم
جمعی از حامیان حقوق افراد دارای معلولیت
اردیبهشت ۱۳۹۷
رونوشت: عبدالعلی علی‌عسگری، ریاست سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران
رونوشت: ناصر کریمان، مدیر گروه اجتماعی شبکه سه سیما
از طریق لینک زیر و ثبت ایمیل و نام خودتان می‌توانید موافقت خود را با متن نامه اعلام و نسبت به امضای آن اقدام کنید:
change.org/p/13186182
🔰فایل pdf نامه به برنامه #ماه_عسل
https://t.me/dscampaign/4138
🔰فایل word نامه به برنامه #ماه_عسل
https://t.me/dscampaign/4139
🎧فایل صوتی نامه به برنامه #ماه_عسل
https://t.me/dscampaign/4140
تهیه‌کننده و مجری محترم برنامه تلویزیونی #ماه_عسل
با سلام و احترام
برنامه «ماه عسل» به‌عنوان یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های گفتگومحور سیما شناخته می‌شود. محبوبیت و تاثیرگذاری این برنامه بار مسئولیت اجتماعی آن را برای ارایه فرهنگ صحیح به جامعه سنگین‌تر می‌کند. از آن‌جایی که نمایش داستان‌های مربوط به معلولیت همواره بخش قابل توجهی از این برنامه را تشکیل داده‌است، لزوم استفاده از رویکردی منطبق با شان انسانی در نمایش معلولیت مهم و ضروری است.
با بازبینی تعدادی از قسمت‌های پخش شده‌ی این برنامه در سال‌های گذشته، بر آن شدیم چند مورد از دیدگاه‌ها و باورهای کلیشه‌ای نادرست و قیم مآبانه در مواجهه با معلولیت را متذکر شویم:
🔹 نمایش چهره‌ای قهرمان یا شگفت‌انگیز از فرد دارای معلولیت یا وابستگانش به صرف وجود معلولیت و نه به‌دلیل بهره‌مندی از استعداد یا توانمندی‌های خاص
🔹 بزرگ‌نمایی تاثیر معلولیت در زندگی فرد دارای معلولیت یا وابستگانش
🔹 پیوند دادن معلولیت با معنویت، یا نگاه ترحم آمیز و خیّر مآبانه به فرد دارای معلولیت
🔹 زیرپاگذاشتن شان انسانی و فردیت مستقل افراد دارای معلولیت و نادیده گرفتن قابلیت این افراد در مسئولیت‌پذیری فردی و اجتماعی
🔹 استفاده از ادبیات زننده و آزار‌دهنده نسبت به افراد دارای معلولیت و به‌خصوص معلولیت ذهنی توسط مجری و مهمانان برنامه
🔹 استفاده ابزاری از معلولیت برای تهییج احساسات بیننده و نمایش تصویری همراه با اندوه و سوگواری، ترحم، ضعف یا معصومیت و بی‌گناهی از افراد دارای معلولیت
ما جمعی از افراد دارای معلولیت و فاقد معلولیت - حامیان حقوق افراد دارای معلولیت - این رویکرد را منحصر به برنامه ماه عسل یا صدا و سیما ندانسته و آن را برخاسته از فرهنگ عمومی جامعه و نبود دیدگاه حقوق بشری و صحیح نسبت به افراد دارای معلولیت می‌دانیم. امید داریم با توجه به پیشنهادات ذیل تغییراتی در رویکرد اجرای زنده‌ی ماه عسل ایجاد شده و این برنامه الگویی برای سایر برنامه‌ها و رسانه‌ها شود:
🔸 به جای قهرمان‌سازی از افراد دارای معلولیت، دعوت از مهمانانی که داستان زندگیشان مبارزه با باورهای غلط در حوزه معلولیت است و همچنین نمایش تبعیض‌ها و سختی هایی که به این افراد تحمیل می‌شود
🔸 مشاوره با کارشناسان آگاه و آشنا به حوزه معلولیت در جهت انتخاب رویکردها و یا ادبیات مطابق با شان انسانی در برنامه‌های مرتبط
🔸 توجه به نقش موثر مجری در هدایت گفتگو در جهت استفاده از ادبیات مناسب و منطبق با شان انسانی
🔸 احترام به استقلال فرد دارای معلولیت برای تصمیم‌گیری در مورد حضور در برنامه و مشارکت آزاد در گفتگو فارغ از نوع معلولیت جسمی یا ذهنی آن فرد
🔸 عادی‌سازی پدیده‌ی معلولیت با‌توجه به این حقیقت که معلولیت می‌تواند از طریق بیماری، سانحه، جنگ، کهولت سن و یا دلایل غیرقابل پیش‌بینی دیگر برای همه‌ی افراد جامعه روی دهد
همچنین مطالعه «کنوانسیون بین المللی حقوق افراد دارای معلولیت» مصوب مهرماه ۱۳۸۷ شمسی در مجلس شورای اسلامی، توسط مجری و عوامل این برنامه می‌تواند قدمی مثبت در جهت یافتن رویکردهای صحیح باشد.
از توجه و همکاری شما سپاسگزاریم
جمعی از حامیان حقوق افراد دارای معلولیت
اردیبهشت ۱۳۹۷
رونوشت: عبدالعلی علی‌عسگری، ریاست سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران
رونوشت: ناصر کریمان، مدیر گروه اجتماعی شبکه سه سیما
از طریق لینک زیر و ثبت ایمیل و نام خودتان می‌توانید موافقت خود را با متن نامه اعلام و نسبت به امضای آن اقدام کنید:
change.org/p/13186182
🔰فایل pdf نامه به برنامه #ماه_عسل
https://t.me/dscampaign/4138
🔰فایل word نامه به برنامه #ماه_عسل
https://t.me/dscampaign/4139
🎧فایل صوتی نامه به برنامه #ماه_عسل
https://t.me/dscampaign/4140
Change.org
Sign the Petition
تغییر رویکرد برنامه ماه عسل در بازنمایی معلولیت
💠گروه #آوانگاران در حال #زیرنویس کردن برنامه‌های #ماه_عسل و #خندوانه برای استفاده #ناشنوایان و #کم‌شنوایان گرامی می‌باشد،اگر می‌خواهید در این حرکت باشید به دایرکت اینستاگرام #آوانگاران جهت هماهنگی پیام ارسال فرمائید.
🔰کانال آپارات #آوانگاران آرشیو برنامه‌های زیرنویس شده👇
https://www.aparat.com/avanegaran
🔰کانال تلگرام #آوانگاران آرشیو برنامه‌های زیرنویس شده👇
https://t.me/avanegarangroup
🔰اینستاگرام #آوانگاران 👇
https://www.instagram.com/avanegaran
🔰راه‌های ارتباطی از طریق ارسال پیام در دایرکت اینستاگرام و ارسال پیام به شماره 09999835173 در نرم افزار #واتساپ #WhatsApp
📡 @dscampaign
🔰کانال آپارات #آوانگاران آرشیو برنامه‌های زیرنویس شده👇
https://www.aparat.com/avanegaran
🔰کانال تلگرام #آوانگاران آرشیو برنامه‌های زیرنویس شده👇
https://t.me/avanegarangroup
🔰اینستاگرام #آوانگاران 👇
https://www.instagram.com/avanegaran
🔰راه‌های ارتباطی از طریق ارسال پیام در دایرکت اینستاگرام و ارسال پیام به شماره 09999835173 در نرم افزار #واتساپ #WhatsApp
📡 @dscampaign
Telegram
آوانگاران
ما در این گروه برای بهره‌مندی ناشنوایان و کم‌شنوایان از فیلم‌ها و برنامه‌ها، اقدام به قرار دادن زیرنویس میکنیم
14- kamali- Iran.pdf
187.6 KB
👤استاد #کمالی : برخورد با افراد دارای معلولیت را اصلاح کنیم!
✅گریه درمی‌آورند و قهرمان می‌سازند!
✅نامه معلولان به برنامه #ماه_عسل
🔰فایل pdf #روزنامه_ایران #توانش
📡⚖ @dscampaign
✅گریه درمی‌آورند و قهرمان می‌سازند!
✅نامه معلولان به برنامه #ماه_عسل
🔰فایل pdf #روزنامه_ایران #توانش
📡⚖ @dscampaign
کانال کمپین پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت
14- kamali- Iran.pdf
👤استاد #کمالی : برخورد با افراد دارای معلولیت را اصلاح کنیم!
✅گریه درمی‌آورند و قهرمان می‌سازند!
✅نامه معلولان به برنامه #ماه_عسل
🔰فایل pdf #روزنامه_ایران #توانش👇
https://t.me/dscampaign/4220
✅گریه درمی‌آورند و قهرمان می‌سازند!
✅نامه معلولان به برنامه #ماه_عسل
🔰فایل pdf #روزنامه_ایران #توانش👇
https://t.me/dscampaign/4220