خودهای شما را نمی دانم
ولی خود من از من خواسته
که او را بردارم و به اینجا بیاورم و رهایش کنم
تا در جوار خودش استراحت کند
خودش برای خودش و در کنار خودش
و برای مدتی از من دور باشد

و من برای خواسته اش احترام قائلم......

✍دکتر زهرا کمال آراء

پونه های لب رودخانه ها را اگر می بینید
سلام مرا هم برسانید.....

دکتر زهرا کمال آراء

کارون
تو
طولانی ترین
پرخروش ترین
و خونین ترین اندوه سرزمین منی
باز هم
بمان برای ایران زمین
اگر چه پر ترک
اگر چه خونین

✍دکتر زهرا کمال آراء

مسجد و میخانه هر دو هست یک بهانه
ناله نی و مستی می هر دو هست نشانه
دف و نی و جام و می همه در یک زمانه
جمعند یک جا بهر نیایش خداوند یگانه

✍دکتر زهرا کمال آراء

# صفا و مروه اینجاست

هم به مسجد رفتم و هم به میخانه شب پیش
به هر دو جا هم می بدیدم و هم نی کم و بیش
در مسجد نی زدم فریاد کردم تنها از دل ریش
در میخانه می زدم رقص کردم تنها با دل خویش

✍دکتر زهرا کمال آراء

عرفه
قربانی کردن هوای نفس به دست خویش
نه قربانی کردن گوسفند به دست خویش

عرفه مبارک و قبول باشد🌺

آب را گل نکنیم
شاید این آب روان میرود پای سپیداری
تا فرو شوید اندوه دلی.......
سهراب سپهری

‍ داستان تابستان های کودکی من این بود
برای دانستن آن تقویمی لازم نبود
سایه ها می دانستند که چه تابستانی بود
و همانطور آفتاب سوزان سر ظهر
یا حتی عصرهای خنک رو به غروب

ماه در آسمان هم می دانست که تابستان است
با ستاره ها
می آمد روی پشت بام ها
به شب نشینی ما
از همان تنگ غروب


و نسیم صبح که از پنجره های باز رو به خدا
پرده های اتاق را به تکان درمی آورد
یا که از ورای پشه بند بهارخواب ها
خودش را به ما
"کودکان احساس آن زمان"
می رسانید
تا که نوازش بدهد صورتمان را
او هم می دانست که تابستان است
در میان ما جا باز می کرد و می خوابید !

و درست همان زمان که نسیم سر می رسید
صدای مادر هم مدام به گوش می رسید
گاه با قربان صدقه و گاه با داد و تهدید
گاه با دستی نرم و گاه با پا و دمپایی
که
"بلند شوید
لنگ ظهر است
آفتاب رسیده تا بالای مهتابی"

و خیال های خوش ما و نسیم
که دوباره غلت می زد به روی تشک یا قالی

و آه از آن تشک ها
که چه کهنه بود چه نو
چه نرم بود و چه خشک
اما خنک بود و گلدار یا راه راهی

مادر هم می دانست که تابستان است و فصل خواب و بی خیالی
شاید از روی عادت
رگ خواب ما را هر روز پیوند می زد
به بیداری !

آشپزخانه مادر هم می دانست که تابستان است
بوی نان و ماست و نعنا و ریحان آبدوغ خیارش در همه جا می پیچید
یا گاهی
صدای قاشقی که بر لیوان می خورد !
پدر بود که از بازار آمده بود
شربت سکنجبین را نوش جان می کرد

سیب ها و آلوهای باغچه همسایه هم می دانستند که چه تابستانی است
از سینی هایی که برای لواشک چیده می شد
بر دیوارهای حیاط و بالکن
و به قول مادرم ، مهتابی

و خواهرانم
یکی با موهای کوتاه و بناگوشی
دیگری بلند و دم خرگوشی
با دامن بلند یا شلوار پاچه گشاد بالازده ای
در کنار حوض کم عمق حیاط
به بهانه شستن چند دست ملافه یا لباس
راه می انداختند
رقصی از نور و آب و سر و صدا

و با کف های خوشبوی تاید
حباب آرزو می ساختند برای ما

و من که خود کودک با احساس آن روزهایم
تازه امروز
آن هم با تقویم
دانستم
که سی روزی رفته است
از اولین تابستان قرن ما
اما با چه داستانی؟؟!!!

✍دکتر زهرا کمال آراء

#چقدر خاطره بود گاه ِ تابستان ما
فراوان بود در آن از داستان های ما
چو آید این خاطرات در یاد جان ما
روشن کند جان و دل های تاریک ما

کبوترهای سفید می آیند فوج فوج
ای خوش به حال من
که می بینم آن ها را در رقص و اوج
ای خوش به حال تو
که می رقصی با آنها همچو موج

✍دکتر زهرا کمال آراء

مرداد هم آمد.....

#دکتر_زهرا_کمال_آراء
@drzahrakamalara

روزگار غریب

علیرضا قربانی💙



روزگارِ
غریبی‌ست،
نازنین!

نیمه شب بود
آژیر کمک به صدا درآمد
دردی مرا فریاد می زد
به دنبالش گشتم
از این سوی شهر به آن سوی شهر
از این کوچه به آن کوچه
دردهای زیادی را دیدم
اما آن دردی که فریاد می زد و کمک می خواست آنها نبودند
آن دردها آرام و بی صدا بودند
توی خودشان بودند

ادامه دادم
صدای درد بیشتر شد
به درد نزدیک شدم
نگاهش کردم
مرا که دید
آخرین فریادش را زد
نوزاد آن درد به دنیا آمد
آرام شد
خندید
من هم خندیدم

کاش همه آن دردهایی را که در راه دیدم
با یک فریاد آرام می شدند
و می خندیدند
کاش من هم می توانستم دردم را فریاد بزنم
درد من هم شاید آرام تر می شد
من هم می خندیدم

✍دکتر زهرا کمال آراء

# فیلم کوتاه Joy ride
به کارگردانی ساندرو میلر/ محصول۲۰۱۳
فیلم در باره پزشکی است که نیمه شب برای بدنیا آوردن کودکی احضار می شود.
و آنچه زیر پوست شهر می گذرد را برای چند ثانیه.....

و من از زبان آن همکار پزشک برایش نوشتم.

_ آن ماه
ماه تو نیست که آمده است آنجا ؟
_ نه !
آن ماه
ماه ها ست که آنجاست........

✍دکتر زهرا کمال آراء

من عشق علی را ز دست آسان ندهم
دل بر نکنم ز علی تا جان ندهم
شیعه علی بودن تنها گناه من است
من آن گناه به صد هزار ثواب هم ندهم
از علی به یادگار دردی دارم
کان درد به صد هزار درمان ندهم
اشهد انً علی ولی اذان قلب من است
من آن اذان به صدهزار ضربان هم ندهم

✍دکتر زهرا کمال آراء

عید غدیر
بر اولاد علی و عاشقان علی مبارک

‍ من آن ماهم که در شبی مهتابی
افتادم بر روی یک برکه آبی
به دور از هر همهمه و غوغایی
شدم عاشق و دلباخته یک ماهی
ز شوق دیدار رخسار آن ماهی
بر آن برکه کردم هر شب نورتابی
تا سپیده صبح آن شب های مهتابی
می کردم رقص نور و آب با آن ماهی
شاخه های درخت می کردند با ما همراهی
می ریختند شاباش برگ بر من و آن ماهی
چند شبی دور شدم از آن برکه و آن ماهی
نشانی ندیدم دیگر از معشوقه ام ماهی
شاخه های درخت گفتند که ای ماه کجایی
رفت ماهی از این برکه از تنهایی و بی ماهی

✍دکتر زهرا کمال آراء

تو نگام کنے بخندم
ناصر پورکرم💙