دکتر سرگلزایی drsargolzaei

🔹 #گفت‌و‌گو_کنیم 🔹 تجربه‌های شخصی خود را در زمینه‌ی ختم بارداری ناخواسته در ایران به اشتراک بگذارید. اجازه دهید نور بر تاریکخانه‌ای دیگر از تاریکخانه‌‌های جامعه‌ی ایران بتابد. 🔹 ایمیل من: isssp@yahoo.com

🔹 تجربه‌های‌مان را به اشتراک بگذاریم.

🔸 خانم ع:
خرداد ۱۳۸۸ من بارداربودم، ۴ماهه. آخرین سونوگرافی من نشون داد که بچه‌ی من سالم نیست، جنین هیدروسفال بود‌. کلامی پیدا نمی‌کنم که قادر باشد غم و رنج آن روز مرا توصیف کند. فقط گریه میکردم. صحبتهای تلخ دکتر چنان مرا درمانده و مستأصل کرده بودکه توان فکر کردن را از دست داده بودم، مخصوصا که در آنروزها عزادار عزیزی بودم که مرگش فاجعه بود. دکتر به من گفته بود که در کشور ما اجازه‌ی سقط بچه‌ی ۴ ماهه داده نمیشه ومن از شدت غم و اندوه به مرز جنون رسیده بودم والبته مشکل من فقط مجوز نبود ترس از گناه هم روان مرا به هم ریخته بود؛ سالها طول کشید تا من از اسارت مذهب سنت و افسانه رها شوم. به قول یوال نوح هراری، فرهنگها انگل‌های اجتماعی‌اند که از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شوند وگاه میزبان را از پای در میاورند؛ به راستی بعضی از این عقاید روان مرا نا مرز نابودی کشاند. بالاخره بعداز روزها بیقراری به خودم آمدم. باید کاری میکردم. رفتم بیمارستان شریعتی. متأسفانه گرفتار پزشک بی‌اخلاقی شدم. به من گفت مجوز سقط نمیدن مگر این که محرز بشه که قلب جنین هم سالم نیست و تنها راه تشخیص «آمنیو سنتز» است. من متوجه بیهودگی این کار بودم اما فکر میکردم پزشکم به قانون سقط آگاه است و به او اعتماد کردم والبته چون گرفتار بودم به هر ریسمانی چنگ می‌زدم. روز بعد رفتم برای انجام آمنیوسنتز. من و بچه‌ی تو شکمم شدیم موش آزمایشگاهی. خانم دکتر و رزیدنت‌های زیر دستش سه ساعت روی شکم من هر کاری خواستند کردند. به شدت حالم بد شده بود، عصبانی شدم تا بالاخره دست از سرم بر داشتند و نمونه را دادند که ببرم آزمایشگاه. نمونه را به پذیرش دادم. گفتند منتظر باشم تا صدایم کنند. بعد از مدتی مرا صدا زدند. داخل اتاق کوچکی شدیم؛ خانم محترمی پذیرای ما شد. از من پرسید چرا می‌خواهی این آزمایش را انجام دهی در حالی که مطمئنی بچه‌ی تو شکمت سالم نیست؛ این آزمایش برای زمانیست که ما از سلامت جنین اطلاعی نداریم. گفتم من هم سردرگمم، همین سؤال را از پزشکم پرسیدم و او گفت اگر جواب این آزمایش نشان بدهد که قلب ناسالم است مجوز سقط را میتوانی بگیری. گفت من پولمو میگیرم وآزمایشو انجام میدم اما این از انسانیت به دوره، پزشک تو رو سر کار گذاشته، داره تو رو دنبال نخود سیاه میفرسته؛ همین الان هم فکر نمیکنم به تو مجوز سقط بدهند؛ جواب این آزمایش دو هفته دیگه میاد و تو وارد ماه پنجم بارداری میشی؛ اونموقع اصلا به تو مجوز نمیدن؛ وقت رو تلف نکن؛ از همین لحظه برو دنبال سقط. من که از درون به شدت متلاطم و مشوش و مردد بودم پرسیدم گناه نداره؟ گفت به خدا نگه داشتنش بیشتر گناه داره؛ من دوستی دارم که تو بیمارستان طالقانی با این بچه‌ها سر و کار داره؛ شمارشو میدم؛ هماهنگ کن، برو از نزدیک ببین این بچه‌ها چه حال و روزی دارن. این حرفش قوت قلبی شد برام تا با جدیت دنبال سقط برم. برای رفتن به پزشکی قانونی احتیاج به نامه‌ی پزشک داشتم. رفتم پیش دکتر .... گفت برو پیش همون دکتر خودت، من زنگ میزنم باهاش حرف میزنم، راضیش میکنم نامه رو امضا کنه. دوباره برگشتم شریعتی از خانم دکتر خواهش کردم نامه رو امضا کنه، قبول نمیکرد. دکتر... خیلی باهاش حرف زد، می‌گفت مگه من مسئول اجق وجق‌هایی هستم که خدا خلق میکنه؟! با عصبانیت گفتم تو مسئول رفتار خودتی، به چه حقی من رو سر کار گذاشتی؟ اگه پرسنل آزمایشگاه هم مثل تو بی‌اخلاق و بی‌مسئولیت بودند من بیچاره شده بودم. جالب اینجا بود که ایشون آدم مذهبی بود واز گناه این کار میترسید، به همین دلیل نامه رو امضا نمیکرد. گفتم از کدوم خدا حرف میزنی؟ همونی که بهت مجوز آزار و اذیت بیمار رو میده؟! با اکراه امضا کرد. تازه اول بدبختی من بود. از فردای اون روز به مدت یک هفته گرفتار پزشکی قانونی بودم. آخرین جایی که باید می‌رفتم سونوگرافی بیمارستان میرزا کوچک خان بود که باید تأیید میکرد سن جنین زیر ۱۸ هفته است در حالی که جنین ۲۰ هفته شده بود برای این که من ۲ هفته درگیر مجوز گرفتن بودم. دکتر که خانم مسنی بود به شدت از دست من عصبانی بود که چرا دیر مراجعه کردم، من که از شدت خشم و استرس حال بسیار بدی پیدا کرده بودم گفتم من دیر مراجعه نکردم، سیستم آشغالی شما دو هفته‌ی تمام من رو اسیر کرده! گفتم اگه ننویسی ۱۸ هفته است من باز هم این بچه رو سقط میکنم اما غیرقانونی. بالاخره بعد از نیم ساعت بحث کردن راضی شد و من بستری شدم. بعد از ۱۸ ساعت درد کشیدن سقط کردم بعد کورتاژ. اما این دردهای جسمی آنقدر منو اذیت نکردند که قانون‌های مزخرف. بعضی از قوانین به قدری چندش و حال بهم زنه که بوی گنداب ازش میاد. مثلا من امسال عمل هیسترکتومی انجام دادم. تمام شواهد تأیید می‌کردند که این جراحی برای من ضروری است و خیلی زود بستری شدم، اما تا امضای همسرمو رو نگرفتند منو به اتاق عمل نبردند!

🔹 گفت‌و‌گو کنیم.

9.7K viewsedited 13:42