دکتر سرگلزایی drsargolzaei

Forwarded from Cafe sz

امیرعلی‌ مثل یک کوچه‌ی بن بست و تنگ بود که فاضلاب درست و درمونی نداره و هروقت توش قدم بزنی ، حالت بهم میخوره! نمیدونم چطور لطیف بیانش کنم؛ مثل یک ماشین اوراق و زهوار دررفته بود که برای مدت خیلی طولانی توی یک محله پارک میشه و هیچکس نمیفهمه این اصلا از کجا اومده و افتاده اونجا! قول داده بود که نهایتاً عید نوروز نود و هفت دیگه نباشه! نمیدونم چطوری لطیف بیانش کنم؛ یعنی قول داده بود که کلک خودش رو بکنه! تابستون نود و هشت زنگ زد که بابت یک جمعیت حمایت از حیوانات کمکش کنم. گفتم:«تو یک سال پیش قول داده بودی که کلک خودت رو بکنی. حالا زنگ زدی غذای سگ و گربه میخوای؟!»
گفت:«حالا میتونی کمک کنی؟»
گفتم:«باشه.»
یکهفته بعد با یکم غذا و ضد انگل و آنتی بیوتیک رفتم خونه‌ی امیرعلی. یعنی خونه‌ی پدربزرگ امیرعلی که امیرعلی توی زیرزمینش زندگی میکرد. دیدم از سر و کولش گربه بالا میره. نه یکی ، نه دو تا ، حداقل بیست تا. تمام زیرزمین رو بوی سگ و گربه و موی سگ و گربه پر کرده بود اما امیرعلی نونوار شده بود. دیگه خیلی شبیه کوچه‌ی تنگ و بن بست نبود! انگاری مترو به محله‌ش رسیده باشه و شهرداری یه دستی به سر و روش کشیده باشه! جنب و جوش پیدا کرده بود.
گفت:«دمت گرم.»
گفتم:«مخلصم.»
گفت:«انشالله به زودی یه جا برای این زبون بسته‌ها میگیرم و تمامشون رو از کوچه و خیابون جمع میکنم.»
گفتم:«بابا تو خالی بندی. پارسال هم میخواستی کلک خودت رو بکنی ولی حالا سر و مر و گنده جلوی من وایستادی!»
گفت:«خالی بندی نبود به جون تو.»
گفتم:«به جون عمت!»
گفت:«اصلا به جون آقا جونم! حساب‌هام رو تسویه کرده بودم. نامه‌هام رو نوشته بودم. کلی از لباسها و وسایلم رو داده بودم به خیرات. حتی تا ابزار فروشی هم رفتم و سه متر طناب گردن کلفت خریدم.»
گفتم:«پس چی شد که هنوز اینجایی؟»
گفت:«وقتی برگشتم خونه که کار رو یکسره کنم، بارون میبارید.» به یه گربه‌ی سیاه و سفید اشاره کرد که واسه‌ی خودش روی دسته‌ی مبل لم داده بود و ادامه داد.
«اون زبون بسته رو دم در زیر زمین پیدا کردم که شده بود موش آبکشیده! چشماش هنوز باز نشده بود اینقدری که کوچولو بود. صداش در نمیومد. فقط چسبیده بود به در و میلرزید! هرچی توی حیاط و کوچه گشتم خبری از مادرش نبود. مجبور شدم بیارمش تو. خشکش که کردم فکر کردم باید گشنه باشه. رفتم از داروخونه سرنگ گرفتم و از بقالی شیر و با مکافات بهش شیر دادم. فکر کردم باید یه سر ببرمش پیش دکتر نشونش بدم. شب پیش خودم خوابوندمش و با خودم قرار کردم که تا این بیچاره سر و سامون نگرفته کلک خودم رو نکنم!»
گفتم:«خوب حالا که سر و سامون گرفته.»
گفت:«خوب بعد یکی دیگه به پستم خورد! ببین من که آخرش این زندگی بدرد نخور رو میبرم و میندازم دور. نهایتاً تا هزار و چهارصد کار رو یکسره میکنم. هنوز میگم که آخرش هیچی نیست.»
گفت کار رو یکسره میکنه ولی من واسه اولین بار باورش نکردم! چون دیگه یه کوچه‌ی بن بست یا یه ماشین اوراقی نبود. یک بچه گربه پا گذاشته بود تو دنیاش و آجر به آجرش رو‌ نو کرده بود. امیرعلی راست میگه. زندگی آخرش هیچی نیست؛ولی وسطش یه بچه گربه میتونه آدم‌رو نو کنه!
📝سهیل سرگلزایی
@szcafe

https://t.me/joinchat/AAAAADu0ycAlNL-9TnwPxA

Cafe sz

این خاک مال ماست :عکس‌ها و سفرنامه های‌ سهیل و دوربینش ، موسیقی و ادبیات🌿☮️
instagram: soheil.sz
ارتباط با من:
@soheil_sargolzayi

3.7K views18:51