Forwarded from سازمان آبان - Aban
مردم بزرگوار ایران، نگذارید دگربار تجربهٔ تلخ گذارهای نامعقول و ویران‌گر گذشته تکرار شود، و با یک انقلاب کور، شیرازه‌های سرزمین کهنسال ما از هم بگسلد، و دوباره دهه‌ها به عقب فرولغزیم. فروپاشی و حتّا جنگ داخلی احتمال وقوع بالایی دارد و آنانی که این خطر را بدرستی در نمییابند سبب ساز فاجعه خواهند شد. به‌رغم حضور یک رهبری منسجم و قوی در انقلاب ۱۳۵۷، نتیجه‌ای که به بار آمد بسی خارج از انتظار همگان بود. این بار در نبود یک رهبر دل‌خواه اکثریت مردم، وضعیت یک انقلاب جدید و روی‌دادهای فردای آن بی‌تردید وخیم‌تر خواهد شد. واقع‌بینی و عمل‌گرایی دو رکن یک گذار ایمن به‌سوی یک ایران نوین است. امروز باید با خرد و حکمت اندیشید و نه با زور بازو. یک انقلاب نیندیشیده و لگام‌گسیخته این بار کشور ما را نابود و دشمنان ما را شاد خواهد کرد.
مردم آزاده ایران، و مخالفان وطن‌پرست جمهوری اسلامی، لطفاً از این طرح گذار به یاری نظامیان کشور حمایت کنید. من صادقانه امیدوارم که آیت الله خامنه‌ای و روحانیان عالی‌رتبهٔ کشور نیز پذیرای این طرح باشند. با ریزش مشروعیت حاکمان و نبود رهبری در میان معترضان، نیروهای نظامیان ما تنها گزینه یک گذار امن و هدایت‌شدهٔ کشور به‌سوی یک ایران نوین شده اند. می‌دانم که برخی از شما نگران دیکتاتوری نظامیان‌اید. اما با اندک توجه به تجربیات گذار در دیگر کشورها در این چند دهه گذشته، خواهید دید که این نگرانی اساس چندانی در جهان نوین ندارد. افزون بر آن، آن‌چه البته سخت بدتر از دیکتاتوری نظامی است، فروپاشی کشور است که به سود هیچ گروه و نیرویی نیست. بپذیریم که نه شما و نه نظام اسلامی گزینه بهتری از این طرح گذار ندارید. لطفاً از این طرح حمایت کنید تا دگربار کشورمان، این سرزمین کهن و جاویدان، فرصت بدل شدن به ایران نوین را از دست ندهد. پاینده ایران!
هوشنگ امیراحمدی، استاد ممتاز
دبیرکل سازمان آبان و هموند سامانیان
یکم مهرماه ۱۴۰۱
مردم آزاده ایران، و مخالفان وطن‌پرست جمهوری اسلامی، لطفاً از این طرح گذار به یاری نظامیان کشور حمایت کنید. من صادقانه امیدوارم که آیت الله خامنه‌ای و روحانیان عالی‌رتبهٔ کشور نیز پذیرای این طرح باشند. با ریزش مشروعیت حاکمان و نبود رهبری در میان معترضان، نیروهای نظامیان ما تنها گزینه یک گذار امن و هدایت‌شدهٔ کشور به‌سوی یک ایران نوین شده اند. می‌دانم که برخی از شما نگران دیکتاتوری نظامیان‌اید. اما با اندک توجه به تجربیات گذار در دیگر کشورها در این چند دهه گذشته، خواهید دید که این نگرانی اساس چندانی در جهان نوین ندارد. افزون بر آن، آن‌چه البته سخت بدتر از دیکتاتوری نظامی است، فروپاشی کشور است که به سود هیچ گروه و نیرویی نیست. بپذیریم که نه شما و نه نظام اسلامی گزینه بهتری از این طرح گذار ندارید. لطفاً از این طرح حمایت کنید تا دگربار کشورمان، این سرزمین کهن و جاویدان، فرصت بدل شدن به ایران نوین را از دست ندهد. پاینده ایران!
هوشنگ امیراحمدی، استاد ممتاز
دبیرکل سازمان آبان و هموند سامانیان
یکم مهرماه ۱۴۰۱
Forwarded from سازمان آبان - Aban
بخش اول:
نامه پروفسور هوشنگ امیراحمدی به سرلشگر باقری
ایران بر سر دوراهی تغییر سازنده یا تخریب کُشنده
نیاز مبرم ورود نیروهای نظامی به میدان اجرایی کشور
سرلشکر پاسدار محمد باقری
رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران
بی‌گمان نیک آگاه‌اید که وضعیت جاری کشور بسی وخیم، و چشم‌انداز پیشاروی آن سخت خطرخیز است. مردم ما پس از دهه‌ها جنگ، تحریم، انزوا، و نابودی معیشت آنان، امروز در خیابان‌های ایران و آن سوی مرزها به اعتراض برخاسته‌اند و خواستار یک زندگی برخوردار، آزاد، و شرافت‌مندانه‌اند.
اما نظام ایدئولوژیک با مدیریت نابسامان، به‌جای پذیرش و فراهم‌آوری این خواست سراپا مشروع، پاسخی خشن و خون‌بار به جوانان و زنان داده‌است.
برای بازگرداندن آرامش به کشور و ایجاد ساختار و رویه‌ای کارآمد برای حکم‌رانی، از شما دو تقاضا دارم: نخست، دستور فوری و اکید دهید که این سرکوب‌ها بی‌درنگ پایان یابد و عاملان مردم‌ستیز بحران موجود به‌جدّ مجازات شوند. دوم، پیش از آن‌که زمان از دست رود، پا به صحنة اجرایی گذارید و به اتفاق همکاران و مردمان زمام امور را در دست گیرید. چارة دیگری جز این نمانده.
آقای باقری گرامی، مسحضرید که کشور عزیزمان بر سر دوراهی دگرگونی سازنده یا ویرانی کُشنده ایستاده. در این هیاهوی خاک‌آلود که دشمنان این سرزمین کهن به تضعیف، تجزیه، و تخریب مرگ‌آور آن کمر بسته‌اند، شهروندان ایران، از جمله جوانان و زنان وطن، چشم‌به‌راه دگرگونی بنیادین و سازنده‌اند. این نامه را خطاب به شما می‌نگارم چون در جای‌گاه بالاترین مقام نظامی کشور، شما در مرتبتی ایستاده‌اید که قادرید به همراه همکاران میهن‌پرست خود و مردم، ایران ما را به شاه‌راه تغییر سازنده راه‌بَر شوید.
لازم به تأکید است که در ایران امروز و در سپهر سیاسی کنونی‌اش، نیروهای نظامی، به‌ویژه سپاه و ارتش، تنها و یگانه نیرویی‌اند که می‌توانند و می‌باید دوشادوش مردم این وضعیت خطرناک را در جهت درست هدایت کنند. دریغا که مواجهة نیروهای نظامی ایران‌دوستی چون شمایان در این خروش و خیزش خیابانی، تاکنون انفعالی و واکنشی بوده، و نه پیش‌بینانه، پیش‌دستانه، و بهینه.
سرلشکر باقری گرامی، امروز سطری را از قول شما خواندم که مرا بیشتر بر آن داشت تا این مختصر را محضرتان بنویسم. در آن سطور از قول شما آمده بود: "اندکی صبر، سحر نزدیک است. "من به‌جدّ امیدوارم که در پی چنین گفته‌ای، "سحر" ایران را نزدیک‌تر کنید چون "صبر"ی بیش از این بسی فرصت‌سوز و هزینه‌ساز خواهد بود.
بیش از چهار دهه است که این مردمان بردباری کرده‌اند و امروز زندگی اکثریتی از آنان تباه، و کاسة صبرشان لب‌ریز شده. انصاف و حکمت حکم می‌کند که ایرانیان بیش از این برای آن "سحر" امیدبخش شکیبایی نورزند، و چنان که نظاره‌گریم، صبر و قراری نخواهند داشت، چون آسیب و زیانشان پیوسته رو به فزونی است. لطفاً بیش از این انفعالی عمل نشود که ایران شما و ما در خطر است و باید این خطر را سخت سهم‌گین انگاشت.
نسل دهة پنجاه، هم‌روزگاران شما، بنا بود که با رهبری معنوی روحانیان و پاسداری شما یک ایران توسعه‌یافته، آزاد، و دادگستر بسازند. اگرچه دست‌آوردهای نیروهای لشکری کشور غرورآفرین و چشم‌گیر بوده‌‌اند، اما دردا که روحانیان حاکم و همراهان کشوری‌شان صدماتی فراوان به ایران، ایمان مردمان، و آرمان‌های شهروندان زده‌اند. در حالی‌که اکثریّت مردم محتاج نیازمندی‌های ابتدایی برای یک زندگی عادی‌اند، شماری دزد و مفسد دارایی‌های کشور را بی‌امان به تاراج برده اند و می‌برند.
در قامت پاسدار انقلاب ۵۷ ایرانیان، شما مسئول و موظّف‌اید که تمام‌قد این دست‌اندازی‌ها را فروشکنید و تبه‌کاران پیدا و پنهان و هم‌دستان نابکارشان را نابود سازید. وگرنه، خاموشی و کم‌کُنشی شما در رویارویی با مردم‌ستیزانِ ایران‌ویران‌گر دیگر ناپذیرفتنی و نابخشودنی خواهد شد.
نسل دهة پنجاه مدارا و مماشات پیشه کرد، دهة شصتی خسته و سوخته گشت، دهة هفتادی خشم‌آگین و خروشان شد، و دهه هشتادی و نودی خود را یک‌سره نومید و بی‌آینده می بیند. سرتاسر این چهل و اندی سال، این مردمان، به‌ویژه زنان و جوانان، زیر گسترده‌ترین محدودیت‌های فرهنگی و اجتماعی و محرومیت‌های اقتصادی و سیاسی به سر برده‌اند، و تا امروز با بزرگواری و بردباری این همه تنگنا، دشواری، و چالش را به جان خریده‌اند.
نامه پروفسور هوشنگ امیراحمدی به سرلشگر باقری
ایران بر سر دوراهی تغییر سازنده یا تخریب کُشنده
نیاز مبرم ورود نیروهای نظامی به میدان اجرایی کشور
سرلشکر پاسدار محمد باقری
رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران
بی‌گمان نیک آگاه‌اید که وضعیت جاری کشور بسی وخیم، و چشم‌انداز پیشاروی آن سخت خطرخیز است. مردم ما پس از دهه‌ها جنگ، تحریم، انزوا، و نابودی معیشت آنان، امروز در خیابان‌های ایران و آن سوی مرزها به اعتراض برخاسته‌اند و خواستار یک زندگی برخوردار، آزاد، و شرافت‌مندانه‌اند.
اما نظام ایدئولوژیک با مدیریت نابسامان، به‌جای پذیرش و فراهم‌آوری این خواست سراپا مشروع، پاسخی خشن و خون‌بار به جوانان و زنان داده‌است.
برای بازگرداندن آرامش به کشور و ایجاد ساختار و رویه‌ای کارآمد برای حکم‌رانی، از شما دو تقاضا دارم: نخست، دستور فوری و اکید دهید که این سرکوب‌ها بی‌درنگ پایان یابد و عاملان مردم‌ستیز بحران موجود به‌جدّ مجازات شوند. دوم، پیش از آن‌که زمان از دست رود، پا به صحنة اجرایی گذارید و به اتفاق همکاران و مردمان زمام امور را در دست گیرید. چارة دیگری جز این نمانده.
آقای باقری گرامی، مسحضرید که کشور عزیزمان بر سر دوراهی دگرگونی سازنده یا ویرانی کُشنده ایستاده. در این هیاهوی خاک‌آلود که دشمنان این سرزمین کهن به تضعیف، تجزیه، و تخریب مرگ‌آور آن کمر بسته‌اند، شهروندان ایران، از جمله جوانان و زنان وطن، چشم‌به‌راه دگرگونی بنیادین و سازنده‌اند. این نامه را خطاب به شما می‌نگارم چون در جای‌گاه بالاترین مقام نظامی کشور، شما در مرتبتی ایستاده‌اید که قادرید به همراه همکاران میهن‌پرست خود و مردم، ایران ما را به شاه‌راه تغییر سازنده راه‌بَر شوید.
لازم به تأکید است که در ایران امروز و در سپهر سیاسی کنونی‌اش، نیروهای نظامی، به‌ویژه سپاه و ارتش، تنها و یگانه نیرویی‌اند که می‌توانند و می‌باید دوشادوش مردم این وضعیت خطرناک را در جهت درست هدایت کنند. دریغا که مواجهة نیروهای نظامی ایران‌دوستی چون شمایان در این خروش و خیزش خیابانی، تاکنون انفعالی و واکنشی بوده، و نه پیش‌بینانه، پیش‌دستانه، و بهینه.
سرلشکر باقری گرامی، امروز سطری را از قول شما خواندم که مرا بیشتر بر آن داشت تا این مختصر را محضرتان بنویسم. در آن سطور از قول شما آمده بود: "اندکی صبر، سحر نزدیک است. "من به‌جدّ امیدوارم که در پی چنین گفته‌ای، "سحر" ایران را نزدیک‌تر کنید چون "صبر"ی بیش از این بسی فرصت‌سوز و هزینه‌ساز خواهد بود.
بیش از چهار دهه است که این مردمان بردباری کرده‌اند و امروز زندگی اکثریتی از آنان تباه، و کاسة صبرشان لب‌ریز شده. انصاف و حکمت حکم می‌کند که ایرانیان بیش از این برای آن "سحر" امیدبخش شکیبایی نورزند، و چنان که نظاره‌گریم، صبر و قراری نخواهند داشت، چون آسیب و زیانشان پیوسته رو به فزونی است. لطفاً بیش از این انفعالی عمل نشود که ایران شما و ما در خطر است و باید این خطر را سخت سهم‌گین انگاشت.
نسل دهة پنجاه، هم‌روزگاران شما، بنا بود که با رهبری معنوی روحانیان و پاسداری شما یک ایران توسعه‌یافته، آزاد، و دادگستر بسازند. اگرچه دست‌آوردهای نیروهای لشکری کشور غرورآفرین و چشم‌گیر بوده‌‌اند، اما دردا که روحانیان حاکم و همراهان کشوری‌شان صدماتی فراوان به ایران، ایمان مردمان، و آرمان‌های شهروندان زده‌اند. در حالی‌که اکثریّت مردم محتاج نیازمندی‌های ابتدایی برای یک زندگی عادی‌اند، شماری دزد و مفسد دارایی‌های کشور را بی‌امان به تاراج برده اند و می‌برند.
در قامت پاسدار انقلاب ۵۷ ایرانیان، شما مسئول و موظّف‌اید که تمام‌قد این دست‌اندازی‌ها را فروشکنید و تبه‌کاران پیدا و پنهان و هم‌دستان نابکارشان را نابود سازید. وگرنه، خاموشی و کم‌کُنشی شما در رویارویی با مردم‌ستیزانِ ایران‌ویران‌گر دیگر ناپذیرفتنی و نابخشودنی خواهد شد.
نسل دهة پنجاه مدارا و مماشات پیشه کرد، دهة شصتی خسته و سوخته گشت، دهة هفتادی خشم‌آگین و خروشان شد، و دهه هشتادی و نودی خود را یک‌سره نومید و بی‌آینده می بیند. سرتاسر این چهل و اندی سال، این مردمان، به‌ویژه زنان و جوانان، زیر گسترده‌ترین محدودیت‌های فرهنگی و اجتماعی و محرومیت‌های اقتصادی و سیاسی به سر برده‌اند، و تا امروز با بزرگواری و بردباری این همه تنگنا، دشواری، و چالش را به جان خریده‌اند.
Forwarded from سازمان آبان - Aban
بخش دوم:
نامه پروفسور هوشنگ امیراحمدی به سرلشگر باقری
امروز آنان به‌درستی خسته و خشم‌آلود، و خواهان برپایی آزادی و حق و عدالت‌اند و آشکارا شاهدیم که دیگر زیر بار زور و تنگنا و بی‌داد وحکومت دین نخواهند رفت. و اگر اکنون با این خواست همگانی برای برکنارمانی روحانیان همراهی نشود، زودا که این خشم و طرد عموی دامن سپاهیان و ارتشیان را نیز بگیرد که این فرجامیست تاریک و شوم برای انسجام و امنیت سرزمین مان.
خواست سرلشکر پاسدار سلامی فرماندة سپاه در مراسم فاجعة شاه‌چراغ از جوانان به ترک خیابان‌ها واقع‌بینانه نبود چرا که برون‌رفت از این بحران سراسری هرگز با سرزنش و سرکوب این مردم نازنین و جوانانشان ممکن نخواهد بود. راه چاره همانا رفع محدودیت‌ها و محرومیت‌ها از ره‌گذر برگرداندن حقوق شهروندی و قانونی مردم، و شناسایی بی قید و شرط آزادی‌های مدنی و کرامت انسانی ایرانیان است.
سرلشکر باقری گرامی، لطفاً به همه نیروهای زیردست، که کل نیروهای مسلّح ایران‌اند، دستور دهید که به هیچ دلیل و بهانه‌ای علیه مردم ما و جوانان خشونت روا مدارند. این بی‌شمار صحنه‌های جگرخراش و "باورنکردنی" از خشونت‌ورزی بر جوانان میهن در صحن خیابان و دانشگاه که پیش چشم جهانیان است و در پهنة رسانه‌ها دست‌به‌دست می‌شود، موجب شرمساری و سرشکستگی این تمدّن کهن و نظامیان وطن‌‌دوست آن است.
پیداست که بیشترین این خشونت‌ورزی‌ها به دست نیروهای خودسر و "لباس‌شخصی" بر تن شریف این جوانان پاک فرود آمده. می‌دانیم که اینان از مزدوران همان تبه‌کاران ایران‌ستیزند که خون مردم ما را در این سالیان پیاپی مکیده‌اند. لطفاً به‌فوریت این نیروهای خشونت‌گستر را مهار و پاک‌سازی کنید و نگذارید آنان خیابان و میدان را به خون سرخ ایرانیان خسته و دردمند رنگین کنند. این در رأس وظایف میهنی، پاسداری، و انقلابی شماست!
به‌یقین می‌دانیم که دشمنان ایران در خارج و داخل مترصّد بهره‌برداری ناصواب از اعتراضات بحق ایرانیان در چارگوشة کشورند و با تمام توان می‌کوشند هیمه‌کش آتش خشونت و سرکوب باشند. جنگ رسانه ای انها هم اکنون صدمات جبران ناپذیری به انسجام و امتیت کشور زده است. باید با این دشمنان هم با صلابت و قاطعیت برخورد شود.
دریغ که در گذر این دهه‌ها، در پی برخورد قهری و "قاطع" با این مردم شریف، دشمنان وطن اجازه یافته‌اند که در این سو و آن سوی مرز، با تبانی و توطئة آشکار و نهان با ایران‌ستیزان، آزادانه تیشه به هستی میهن زنند و هم‌میهنان ما را به سوی پرتگاه نیستی برانند. اگرچه تأخیر زیادی کرده‌اید، هنوز هم اندک فرصتی هست که این نیروهای اهریمنی را از صحنه کشور برانید و بتارانید. این همانا رسالت پاسداری، انقلابی، و میهنی شماست.
آن‌گونه که باخبرید، من از آغاز هوادار و پشتیبان نیروهای مسلّح کشورم بوده‌ام و تا ابد نیز چنین‌ام. شما افتخار، اقتدار، و عزّت این کشورید. و درست به این سبب است که من مدّت‌هاست شکل‌گیری یک "دولت نیمه‌نظامی" را پیش‌نهاد کرده‌ام که در آن نظامیان وطن‌پرست با کمک شهروندان، خبرگان و نخبگان، دانشگاهیان، کارآفرینان، و سیاستمداران آزاده، کشور را به‌سوی آزادی، استواری، و شکوفایی همیشگی روانه سازند.
ایرانیان به‌درستی امید و انتظار دارند که شما در کنار آنان بایستید و این وضع بحران‌زدة پُردریغ را بی‌درنگ دگرگون سازید. رسالت مقدّس شماست که میهن را از بی‌راهة ویرانی و ناامنی مرگ‌آور به سوی شاه‌راه آزادی و سازندگی دست‌گیری و راه‌بری کنید. در میان این خشم و خیزش و خروش، گزینة بهتری پیش روی شما ایران‌بانان میهن‌دوست و مردم‌دار نیست.
نامه پروفسور هوشنگ امیراحمدی به سرلشگر باقری
امروز آنان به‌درستی خسته و خشم‌آلود، و خواهان برپایی آزادی و حق و عدالت‌اند و آشکارا شاهدیم که دیگر زیر بار زور و تنگنا و بی‌داد وحکومت دین نخواهند رفت. و اگر اکنون با این خواست همگانی برای برکنارمانی روحانیان همراهی نشود، زودا که این خشم و طرد عموی دامن سپاهیان و ارتشیان را نیز بگیرد که این فرجامیست تاریک و شوم برای انسجام و امنیت سرزمین مان.
خواست سرلشکر پاسدار سلامی فرماندة سپاه در مراسم فاجعة شاه‌چراغ از جوانان به ترک خیابان‌ها واقع‌بینانه نبود چرا که برون‌رفت از این بحران سراسری هرگز با سرزنش و سرکوب این مردم نازنین و جوانانشان ممکن نخواهد بود. راه چاره همانا رفع محدودیت‌ها و محرومیت‌ها از ره‌گذر برگرداندن حقوق شهروندی و قانونی مردم، و شناسایی بی قید و شرط آزادی‌های مدنی و کرامت انسانی ایرانیان است.
سرلشکر باقری گرامی، لطفاً به همه نیروهای زیردست، که کل نیروهای مسلّح ایران‌اند، دستور دهید که به هیچ دلیل و بهانه‌ای علیه مردم ما و جوانان خشونت روا مدارند. این بی‌شمار صحنه‌های جگرخراش و "باورنکردنی" از خشونت‌ورزی بر جوانان میهن در صحن خیابان و دانشگاه که پیش چشم جهانیان است و در پهنة رسانه‌ها دست‌به‌دست می‌شود، موجب شرمساری و سرشکستگی این تمدّن کهن و نظامیان وطن‌‌دوست آن است.
پیداست که بیشترین این خشونت‌ورزی‌ها به دست نیروهای خودسر و "لباس‌شخصی" بر تن شریف این جوانان پاک فرود آمده. می‌دانیم که اینان از مزدوران همان تبه‌کاران ایران‌ستیزند که خون مردم ما را در این سالیان پیاپی مکیده‌اند. لطفاً به‌فوریت این نیروهای خشونت‌گستر را مهار و پاک‌سازی کنید و نگذارید آنان خیابان و میدان را به خون سرخ ایرانیان خسته و دردمند رنگین کنند. این در رأس وظایف میهنی، پاسداری، و انقلابی شماست!
به‌یقین می‌دانیم که دشمنان ایران در خارج و داخل مترصّد بهره‌برداری ناصواب از اعتراضات بحق ایرانیان در چارگوشة کشورند و با تمام توان می‌کوشند هیمه‌کش آتش خشونت و سرکوب باشند. جنگ رسانه ای انها هم اکنون صدمات جبران ناپذیری به انسجام و امتیت کشور زده است. باید با این دشمنان هم با صلابت و قاطعیت برخورد شود.
دریغ که در گذر این دهه‌ها، در پی برخورد قهری و "قاطع" با این مردم شریف، دشمنان وطن اجازه یافته‌اند که در این سو و آن سوی مرز، با تبانی و توطئة آشکار و نهان با ایران‌ستیزان، آزادانه تیشه به هستی میهن زنند و هم‌میهنان ما را به سوی پرتگاه نیستی برانند. اگرچه تأخیر زیادی کرده‌اید، هنوز هم اندک فرصتی هست که این نیروهای اهریمنی را از صحنه کشور برانید و بتارانید. این همانا رسالت پاسداری، انقلابی، و میهنی شماست.
آن‌گونه که باخبرید، من از آغاز هوادار و پشتیبان نیروهای مسلّح کشورم بوده‌ام و تا ابد نیز چنین‌ام. شما افتخار، اقتدار، و عزّت این کشورید. و درست به این سبب است که من مدّت‌هاست شکل‌گیری یک "دولت نیمه‌نظامی" را پیش‌نهاد کرده‌ام که در آن نظامیان وطن‌پرست با کمک شهروندان، خبرگان و نخبگان، دانشگاهیان، کارآفرینان، و سیاستمداران آزاده، کشور را به‌سوی آزادی، استواری، و شکوفایی همیشگی روانه سازند.
ایرانیان به‌درستی امید و انتظار دارند که شما در کنار آنان بایستید و این وضع بحران‌زدة پُردریغ را بی‌درنگ دگرگون سازید. رسالت مقدّس شماست که میهن را از بی‌راهة ویرانی و ناامنی مرگ‌آور به سوی شاه‌راه آزادی و سازندگی دست‌گیری و راه‌بری کنید. در میان این خشم و خیزش و خروش، گزینة بهتری پیش روی شما ایران‌بانان میهن‌دوست و مردم‌دار نیست.
Forwarded from سازمان آبان - Aban
۱۶ آذر به همه دانشجویان و دانشگاهیان کشور خجسته باد!
در 16 آذر 1332، تقریبا 4 ماه بعد از سقوط دولت ملی دکتر محمد مصدق با پشتیبانی دولت های امریکا و انگلیس در 28 مرداد همان سال، سه دانشجوی دانشگاه تهران در هجوم نیروهای امنیتی و پلیسی شاه محمد رضا پهلوی به دانشگاه برای خفه کردن اعتراض دانشجویان به سفر ریچارد نیکسون، معاون وقت رئیس جمهور امریکا، و تجدید رابطه با انگلستان، کشته شدند. این دو کشور شاه را به ایران برگردانده بودند و بدنبال تثبیت رژیم او بودند.
دو نفر از این دانشجویان (مصطفی بزرگ نیا و مهدی شریعت رضوی) طرفدار حزب توده، و یک نفر (احمد قندچی) طرفدار جبهه ملی بودند.
برای بزرگداشت نام این دانشجویان و اعتراض ضد استبدادی، ضد استعماری و عدالت خواهی دانشجویان، 16 آذر "روز دانشجو" نامگذاری شده است.
بعنوان یک استاد دانشگاه، برای من این روز بسیار عزیز و افتخار آمیز است و آنرا به همه دانشجویان، دانشگاهیان و مردم ایران تبریک میگویم.
از آن روز ۶۹ سال میگذرد و طی این سالها جنبش دانشجویی افت و خیزهای بسیاری را تجربه کرده است. در مجموع اما، دست آورد این جنبش، سوای تولید مبارزین بسیار، برای خود دانشجویان و دانشگاها و یا جامعه بزرگتر ایران چندان زیاد نبوده است.
جامعه دانشجویی، بعنوان یک صنف هنوز هم نتوانسته است حقوق مدنی خود را بدست آورد و ایران نیز کماکان در یوغ استبداد، استعمار و بی عدالتی باقی مانده است.
واقعیت این است که هم نیروهای سیاسی کشور و هم دولتها (و حکومت ها) اجازه نداده اند که جنبش دانشجویی صنفی، مستقل و متعلق به جامعه مدنی بماند. آنها با شگرد سیاسی کردن دانشگاه (نظیر ساواکی کردن محیط دانشگاه یا برگزاری نماز جمعه در انجا) و قهرمان پروری درون دانشجویان، مبارزات آنها را تخریب و یا بنفع خود مصادره کرده اند. دراین میان برنده نهایی حکومت ها و دولت ها بوده اند.
در واقع تا این اواخر شانزده آذر بیشتر روز دولت بود تا روز دانشجو. هر سال، در این روز، که از امنیتی ترین روزهای دانشگاها شده است، رئیس جمهور کشور به دانشگاه تهران میرفت و طی یک سخنرانی بی محتوا اما جهت دار سیاسی "جنبش" را از دانشجویان می دزدید و اهداف ضد استبدادی، ضد استعماری و عدالت خواهی آن را هم بنام خود و گروه سیاسی خود مصادره میکرد.
با شروع اعتراضات ایران پرستان جوان کشور در اواخر شهریور ۱۴۰۱، متعاقب کشته شدن مهسا امینی، جنش دانشجویی یکبار دیگر جان تازه ای پیدا کرده و مبارزات جانانه ای را برای کسب حقوق از دست رفته خود و نسل جوان زن و مرد ایران علیه نیروهای سرکوب نظام اسلامی و برای احقاق ان ارمانهای استبداد و استعمار ستیزی و عدالت خواهی شروع کرده است.
دردمندانه اما حالا که جنبش دانشجویی خود را از یوغ حکومت رهانیده، یک بار دیگر، این بار توسط برخی نیروهای سیاسی که پوشش ضد جمهوری اسلامی دارند، در معرض مصادره شدن قرار گرفته و ممکن است باز هم چون گذشته به بیراهه کشانیده شود. گروهایی از این نیروهای سیاسی هم اکنون از نعش جوانان مبارز ما بیرق شهید ساخته و در همان کشورهایی که ۱۶ آذر علیه انها شکل گرفت بنمایش گذاشته اند.
خوشبختاه اما دانشجویان امروز ما از نسلی بسیار آگاه و آزاده و ایران‌پرست هستند و نخواهند گذاشت که حکومت اسلامی یا فرصت طلبان سیاسی از مبارزات انها بنفع خود، مافیای قدرت و ثروت کشور و اربان خارجی انها، یعنی همان استعمارگرانی که جنبش ۱۶ آذر علیه انها شکل گرفت، بکار گرفته شود. اطمینان دارم که این بار جنبش دانشجویی استقلال خود را حفظ خواهد کرد و با مبارزات حق طلبانه خود علیه استبداد و استعمار و برای عدالت و ازادی موجب سربلندی ما دانشگاهیان و مردم بزرگوار ایران خواهد شد.
دانشجویان و جوانان ما افتخار ایران ما. پاینده ایران، کشور فرهنگی انها و ما!
هوشنگ امیراحمدی
دبیرکل سازمان ابان
۱۶ آذر ۱۴۰۱
در 16 آذر 1332، تقریبا 4 ماه بعد از سقوط دولت ملی دکتر محمد مصدق با پشتیبانی دولت های امریکا و انگلیس در 28 مرداد همان سال، سه دانشجوی دانشگاه تهران در هجوم نیروهای امنیتی و پلیسی شاه محمد رضا پهلوی به دانشگاه برای خفه کردن اعتراض دانشجویان به سفر ریچارد نیکسون، معاون وقت رئیس جمهور امریکا، و تجدید رابطه با انگلستان، کشته شدند. این دو کشور شاه را به ایران برگردانده بودند و بدنبال تثبیت رژیم او بودند.
دو نفر از این دانشجویان (مصطفی بزرگ نیا و مهدی شریعت رضوی) طرفدار حزب توده، و یک نفر (احمد قندچی) طرفدار جبهه ملی بودند.
برای بزرگداشت نام این دانشجویان و اعتراض ضد استبدادی، ضد استعماری و عدالت خواهی دانشجویان، 16 آذر "روز دانشجو" نامگذاری شده است.
بعنوان یک استاد دانشگاه، برای من این روز بسیار عزیز و افتخار آمیز است و آنرا به همه دانشجویان، دانشگاهیان و مردم ایران تبریک میگویم.
از آن روز ۶۹ سال میگذرد و طی این سالها جنبش دانشجویی افت و خیزهای بسیاری را تجربه کرده است. در مجموع اما، دست آورد این جنبش، سوای تولید مبارزین بسیار، برای خود دانشجویان و دانشگاها و یا جامعه بزرگتر ایران چندان زیاد نبوده است.
جامعه دانشجویی، بعنوان یک صنف هنوز هم نتوانسته است حقوق مدنی خود را بدست آورد و ایران نیز کماکان در یوغ استبداد، استعمار و بی عدالتی باقی مانده است.
واقعیت این است که هم نیروهای سیاسی کشور و هم دولتها (و حکومت ها) اجازه نداده اند که جنبش دانشجویی صنفی، مستقل و متعلق به جامعه مدنی بماند. آنها با شگرد سیاسی کردن دانشگاه (نظیر ساواکی کردن محیط دانشگاه یا برگزاری نماز جمعه در انجا) و قهرمان پروری درون دانشجویان، مبارزات آنها را تخریب و یا بنفع خود مصادره کرده اند. دراین میان برنده نهایی حکومت ها و دولت ها بوده اند.
در واقع تا این اواخر شانزده آذر بیشتر روز دولت بود تا روز دانشجو. هر سال، در این روز، که از امنیتی ترین روزهای دانشگاها شده است، رئیس جمهور کشور به دانشگاه تهران میرفت و طی یک سخنرانی بی محتوا اما جهت دار سیاسی "جنبش" را از دانشجویان می دزدید و اهداف ضد استبدادی، ضد استعماری و عدالت خواهی آن را هم بنام خود و گروه سیاسی خود مصادره میکرد.
با شروع اعتراضات ایران پرستان جوان کشور در اواخر شهریور ۱۴۰۱، متعاقب کشته شدن مهسا امینی، جنش دانشجویی یکبار دیگر جان تازه ای پیدا کرده و مبارزات جانانه ای را برای کسب حقوق از دست رفته خود و نسل جوان زن و مرد ایران علیه نیروهای سرکوب نظام اسلامی و برای احقاق ان ارمانهای استبداد و استعمار ستیزی و عدالت خواهی شروع کرده است.
دردمندانه اما حالا که جنبش دانشجویی خود را از یوغ حکومت رهانیده، یک بار دیگر، این بار توسط برخی نیروهای سیاسی که پوشش ضد جمهوری اسلامی دارند، در معرض مصادره شدن قرار گرفته و ممکن است باز هم چون گذشته به بیراهه کشانیده شود. گروهایی از این نیروهای سیاسی هم اکنون از نعش جوانان مبارز ما بیرق شهید ساخته و در همان کشورهایی که ۱۶ آذر علیه انها شکل گرفت بنمایش گذاشته اند.
خوشبختاه اما دانشجویان امروز ما از نسلی بسیار آگاه و آزاده و ایران‌پرست هستند و نخواهند گذاشت که حکومت اسلامی یا فرصت طلبان سیاسی از مبارزات انها بنفع خود، مافیای قدرت و ثروت کشور و اربان خارجی انها، یعنی همان استعمارگرانی که جنبش ۱۶ آذر علیه انها شکل گرفت، بکار گرفته شود. اطمینان دارم که این بار جنبش دانشجویی استقلال خود را حفظ خواهد کرد و با مبارزات حق طلبانه خود علیه استبداد و استعمار و برای عدالت و ازادی موجب سربلندی ما دانشگاهیان و مردم بزرگوار ایران خواهد شد.
دانشجویان و جوانان ما افتخار ایران ما. پاینده ایران، کشور فرهنگی انها و ما!
هوشنگ امیراحمدی
دبیرکل سازمان ابان
۱۶ آذر ۱۴۰۱
Forwarded from سازمان آبان - Aban
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
بیانیه "سازمان آبان" درمورد اعدام های اخیر
🆔️ https://t.me/abanorg
🆔️https://chat.whatsapp.com/LGrjwtW2Hq6LrbjgVpTOiz
🆔️ https://t.me/abanorg
🆔️https://chat.whatsapp.com/LGrjwtW2Hq6LrbjgVpTOiz
Forwarded from سازمان آبان - Aban
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
بیانیه "سازمان آبان" درمورد اعدام های اخیر
🆔️ https://t.me/abanorg
🆔️https://chat.whatsapp.com/LGrjwtW2Hq6LrbjgVpTOiz
🆔️ https://t.me/abanorg
🆔️https://chat.whatsapp.com/LGrjwtW2Hq6LrbjgVpTOiz
Forwarded from سازمان آبان - Aban
YouTube
شب يلدا و شب تولد مسعود سرابچيان با ايزدنشان جناب آقاى پروفسور دكتر هوشنگ اميراحمدى بزرگ
صداى دكتر هوشنگ اميراحمدى، تنها صدايى كه تولد مسعود سرابچيان را تبريك گفت
لينك ويديوى كامل اين گفتار ايزدنشان جناب آقاى پروفسور دكتر هوشنگ اميراحمدى گرامى و گرانمايه در يوتوب و اينستاگرام
https://www.youtube.com/watch?v=tvVrBWPipb4&t=2437s
https://www.in…
لينك ويديوى كامل اين گفتار ايزدنشان جناب آقاى پروفسور دكتر هوشنگ اميراحمدى گرامى و گرانمايه در يوتوب و اينستاگرام
https://www.youtube.com/watch?v=tvVrBWPipb4&t=2437s
https://www.in…
Forwarded from شبکه ایرانیاران (مؤسس ویکتوریا آزاد)
💠 تبریک به ملت ستم دیده، آزادی خواه و انقلابی ایران
رژیم زن ستیز جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد اخراج شد!
#مهسا_امینی
#انقلاب_ملت_ایران
💎 @iranyarannetwork1398
رژیم زن ستیز جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد اخراج شد!
#مهسا_امینی
#انقلاب_ملت_ایران
💎 @iranyarannetwork1398
Forwarded from سازمان آبان - Aban
مردم بزرگوار ایران، مسیحیان عزیز هموطن و آبانی های گرامی
از طرف خودم و سازمان آبان سال جدید مسیحی، ۲۰۲۳، را به همه شما و جهانیان تبریک عرض میکنم. امیدوارم سال جدید سال سلامتی، خوشبختی، آزادی و توفیق باشد.
پاینده ایران
هوشنگ امیراحمدی
دبیرکل سازمان آبان
اول ژانویه ۲۰۲۳
از طرف خودم و سازمان آبان سال جدید مسیحی، ۲۰۲۳، را به همه شما و جهانیان تبریک عرض میکنم. امیدوارم سال جدید سال سلامتی، خوشبختی، آزادی و توفیق باشد.
پاینده ایران
هوشنگ امیراحمدی
دبیرکل سازمان آبان
اول ژانویه ۲۰۲۳