شاهنامه

صفوی، ۱۰۲۰ه‍ .ق. ۱۶۱۱م.
۵۰۴ برگ + ۵ برگ
۳۵ نگاره اصلی و ۴ نگاره آغاز سدة ۱۸
برگ: ۳۶ × ۲۴ سانتی‌متر

این اثر نمونه‌ای از استفاده و تحسین مداوم هنرمندان محلی از آثار استادان بزرگ آن زمان، مانند رضا عباسی است. این تأثیر در تصویرسازی چهره‌ها با بدن‌های کمی خمیده و کشیده و عمامه‌های بزرگ و سنگین که از ویژگی‌های دورة شاه‌عباس است، مشهود است. استفاده غنی از رنگ‌های خاص، به‌ویژه صورتی، بنفش، نارنجی و سایه‌های آبی روی صخره‌ها و لباس‌ها نیز ارتباط نزدیکی با آثار تولید شده توسط رضا و مکتب او در همان دوره دارد.

با بررسی دقیق ویژگی‌های چهره‌ها، مشخص می‌شود که این اثر توسط گروهی از هنرمندان تکمیل شده است، که این امر از ویژگی‌های معمول آن دوره بود. تذهیب غنی دوصفحه‌ای آغازین، به همراه برخی از تصاویر معماری و استفاده از فرش‌ها و دیوارهای طرح‌دار، شبیه به مکتب شیراز پایان سدة ۱۶ م. است. این‌ها ویژگی‌هایی بودند که در طول سدة ۱۷ م. بین مکاتب شیراز و اصفهان، به ویژه در مراکز استانی تولید نسخ خطی، مشترک بودند. چهار نقاشی در این نسخه خطی، سبکی جدیدتر دارند...