#فرهنگ برخورد با بدپوششی در سیره #اهل بیت(ع)‼️
بخش اول🔹
در هفته‌های اخیر شبهه افکنی‌های فراوانی پیرامون حکم آسمانی #حجاب در داخل و خارج از کشور انجام شده وهنجار شکنان فرهنگی ، همچنان از چند جبهه با این حکم آسمانی در ستیز بوده ، ومتاسفانه اخیرا از #سیمای جمهوری اسلامی ایران ، خانمی از نمایندگان ، به انتقاد از حجاب #اجباری پرداخته وعنوان نمود که #اسلام ، توبیخ وعقابی را برای فرد بی #نماز ویا روزه نگیر ، قرار نداده است!؟؟؟
ضمن اظهار داشت که ما در دوران #امامان ، برخورد این بزرگواران با بی حجابی وجز اینها را ندیده ونشنیده ایم!!
متاسفانه باید اظهار نمایم که عدم آگاهی شما وامثال شما ! به معنای نبودن واجرا نشدن بشمار نمی آید!!
باید توجه داشت که در صورت اثبات اصل برخورد و عکسالعمل #معصومین(ع) در برابر پدیده پوشش و بدپوششی، نحوه برخورد ایشان دارای سطوح و سنخ‌های مختلفی بوده و از جنبه های مختلفی میتوان انواعی از برخورد را ترسیم نمود.
بر خلاف پندار برخی که «برخورد» را منحصر در برخورد قهرآمیز و سلبی میدانند، در یک تقسیم بندی کلان،روش برخورد از سوی معصومین(ع)، به دو دسته برخورد #ایجابی و برخورد #سلبی قابل تقسیم است. مقصود از برخورد ایجابی، برخوردهایی مسالمت آمیز از قبیل: #تعلیم، #تبلیغ، ترویج، تشویق، تأدیب، نصیحت و... است، که جنبه اثباتی و ایجابی دارند.
مقصود از برخوردهای #سلبی نیز برخوردهایی #قهرآمیز از قبیل: #تهدید، تحدید (محدودیت)، تحریم (محرومیت)، #تعزیر، تقبیح، سرزنش و... است که حاوی جنبه انکاری و سلبی می باشد. با رصد و دسته بندی روایات مربوط به مسئله پوشش و بدپوششی و نگاه معصومین(ع) به این مسئله و نحوه برخورد با آن، و نیز سیره عملی ایشان در این زمینه، میتوان موارد مختلفی را مورد اشاره قرار داد.
همین تصور غلط باعث گردیده است که نقش حکومت در اجرای پوشش اسلامی و برخورد با بدپوششی مورد خدشه و مناقشه قرار گیرد! این در حالی است که حکومت میتواند (و باید) در دو جنبه ایجابی و سلبیِ توأمان، و نه صرفاً جنبه سلبی، به مقابله با پدیده بدحجابی بپردازد.
یعنی در (گام اول ) حکومت وظیفه دارد از طریق راهحلهای ایجابی و مسالمتآمیز، و به اصطلاح از طریق فرهنگسازی («برخورد فرهنگی»)، به نشر پوشش انسانی و مقابله با پدیده بدپوششی بپردازد، و اصل اولی در این زمینه، «برخورد فرهنگی» است.
در (گام دوم )و در صورت عدم تاثیر اقدام فرهنگی و یا مخالفت عدهای با این رویه، نوبت به برخورد سلبی و قهرآمیز، و به اصطلاح نوبت به «برخورد حقوقی» میرسد. بنابراین نباید برخورد حکومت را صرفاً برخورد حقوقی دانست و از وظیفه او در حوزه فرهنگسازی غفلت نمود و به دنبال آن، از لزوم عدم دخالت حکومت در این زمینه سخن به میان آورد!
به بیان روشنتر حکومت در زمینه پوشش، وظیفه دو نوع برخورد دارد: برخورد فرهنگی و برخورد حقوقی (قضائی). البته میتوان – و باید- برخورد فرهنگی را به مثابه قاعده و اصل در این زمینه دانست، و برخورد حقوقی و قضائی را استثناء به شمار آورد.
………………………
@drhadiansarii
بخش اول🔹
در هفته‌های اخیر شبهه افکنی‌های فراوانی پیرامون حکم آسمانی #حجاب در داخل و خارج از کشور انجام شده وهنجار شکنان فرهنگی ، همچنان از چند جبهه با این حکم آسمانی در ستیز بوده ، ومتاسفانه اخیرا از #سیمای جمهوری اسلامی ایران ، خانمی از نمایندگان ، به انتقاد از حجاب #اجباری پرداخته وعنوان نمود که #اسلام ، توبیخ وعقابی را برای فرد بی #نماز ویا روزه نگیر ، قرار نداده است!؟؟؟
ضمن اظهار داشت که ما در دوران #امامان ، برخورد این بزرگواران با بی حجابی وجز اینها را ندیده ونشنیده ایم!!
متاسفانه باید اظهار نمایم که عدم آگاهی شما وامثال شما ! به معنای نبودن واجرا نشدن بشمار نمی آید!!
باید توجه داشت که در صورت اثبات اصل برخورد و عکسالعمل #معصومین(ع) در برابر پدیده پوشش و بدپوششی، نحوه برخورد ایشان دارای سطوح و سنخ‌های مختلفی بوده و از جنبه های مختلفی میتوان انواعی از برخورد را ترسیم نمود.
بر خلاف پندار برخی که «برخورد» را منحصر در برخورد قهرآمیز و سلبی میدانند، در یک تقسیم بندی کلان،روش برخورد از سوی معصومین(ع)، به دو دسته برخورد #ایجابی و برخورد #سلبی قابل تقسیم است. مقصود از برخورد ایجابی، برخوردهایی مسالمت آمیز از قبیل: #تعلیم، #تبلیغ، ترویج، تشویق، تأدیب، نصیحت و... است، که جنبه اثباتی و ایجابی دارند.
مقصود از برخوردهای #سلبی نیز برخوردهایی #قهرآمیز از قبیل: #تهدید، تحدید (محدودیت)، تحریم (محرومیت)، #تعزیر، تقبیح، سرزنش و... است که حاوی جنبه انکاری و سلبی می باشد. با رصد و دسته بندی روایات مربوط به مسئله پوشش و بدپوششی و نگاه معصومین(ع) به این مسئله و نحوه برخورد با آن، و نیز سیره عملی ایشان در این زمینه، میتوان موارد مختلفی را مورد اشاره قرار داد.
همین تصور غلط باعث گردیده است که نقش حکومت در اجرای پوشش اسلامی و برخورد با بدپوششی مورد خدشه و مناقشه قرار گیرد! این در حالی است که حکومت میتواند (و باید) در دو جنبه ایجابی و سلبیِ توأمان، و نه صرفاً جنبه سلبی، به مقابله با پدیده بدحجابی بپردازد.
یعنی در (گام اول ) حکومت وظیفه دارد از طریق راهحلهای ایجابی و مسالمتآمیز، و به اصطلاح از طریق فرهنگسازی («برخورد فرهنگی»)، به نشر پوشش انسانی و مقابله با پدیده بدپوششی بپردازد، و اصل اولی در این زمینه، «برخورد فرهنگی» است.
در (گام دوم )و در صورت عدم تاثیر اقدام فرهنگی و یا مخالفت عدهای با این رویه، نوبت به برخورد سلبی و قهرآمیز، و به اصطلاح نوبت به «برخورد حقوقی» میرسد. بنابراین نباید برخورد حکومت را صرفاً برخورد حقوقی دانست و از وظیفه او در حوزه فرهنگسازی غفلت نمود و به دنبال آن، از لزوم عدم دخالت حکومت در این زمینه سخن به میان آورد!
به بیان روشنتر حکومت در زمینه پوشش، وظیفه دو نوع برخورد دارد: برخورد فرهنگی و برخورد حقوقی (قضائی). البته میتوان – و باید- برخورد فرهنگی را به مثابه قاعده و اصل در این زمینه دانست، و برخورد حقوقی و قضائی را استثناء به شمار آورد.
………………………
@drhadiansarii