#ضریح حضرت #فاطمه _معصومه ع
که درود خدا بر او باد در میان بقعه با بلندی ۲۰/۱ و طول و عرض ۹۵/۲ در ۲۰/۱ متر قرار گرفته و با کاشیهای نفیس و زرفام آغاز #قرن هفتم پوشیده شدهاست. گرداگرد مرقد، دیواری به بلندی دو متر و طول و عرض تقریبی (۸۰/۴ در ۴۰/۴) قرار دارد که در سال ۹۵۰ بنا گردید و با کاشی معرق آراسته شد که اکنون این دیوار با ضریح مشبک از جنس نقره پوشیده شدهاست.
در سال ۹۶۵ هجری شاه #طهماسب صفوی، در چهار طرف مرقد، ضریحی آجری آراسته به کاشیهای هفت رنگ و کتیبههای #معرق بنا نمود و در اطراف آن منافذی باز بود تا هم مرقد دیده شود و هم زائران نذورات خود را داخل ضریح بریزند.
در سال ۱۲۳۰ هجری قمری ،#فتحعلی شاه قاجار همان ضریح را نقره پوش کرد که این ضریح به مرور زمان فرسوده شد و در سال ۱۲۸۰ ضریحی که از نقره ضریح سابق و نقرههای موجود در #خزانه ساخته شده بود به جای آن نصب گردید.
این ضریح چندین مرتبه تجدید بنا و اصلاح شد و سالهای متمادی روی مرقد فاطمه معصومه ع باقی بود تا این که در سال ۱۳۶۸ هجری شمسی به دستور #تولیت آن زمان شکل ضریح را تغییر دادند و ضریحی را با ظرایف هنری ویژهای به جای آن نصب نمودند که آن ضریح همچنان برفراز قبر فاطمه معصومه ع برقرار است و در اسفند ماه ۱۳۸۰ شمسی اصلاحات و تعمیرات جدید صورت گرفت. تمام قسمتهای نقرهای ضریح از نقره ۹۲ درصد با نقره ۱۰۰ درصد خالص خریداری شده از بانک مرکزی #جمهوری اسلامی ایران تعویض شد و چوبهای زیر آن اعم از ستون و پایه و… به دست استادان #اصفهانی ساخته و قلمزنی شد و کارشناسان #آستانه _مقدسه (قسمت نقرهای) آن را تعویض کردند و ضریح سابق فرسوده شده ،به خزانه تحویل داده شد.
……………………
@drhadiansarii
که درود خدا بر او باد در میان بقعه با بلندی ۲۰/۱ و طول و عرض ۹۵/۲ در ۲۰/۱ متر قرار گرفته و با کاشیهای نفیس و زرفام آغاز #قرن هفتم پوشیده شدهاست. گرداگرد مرقد، دیواری به بلندی دو متر و طول و عرض تقریبی (۸۰/۴ در ۴۰/۴) قرار دارد که در سال ۹۵۰ بنا گردید و با کاشی معرق آراسته شد که اکنون این دیوار با ضریح مشبک از جنس نقره پوشیده شدهاست.
در سال ۹۶۵ هجری شاه #طهماسب صفوی، در چهار طرف مرقد، ضریحی آجری آراسته به کاشیهای هفت رنگ و کتیبههای #معرق بنا نمود و در اطراف آن منافذی باز بود تا هم مرقد دیده شود و هم زائران نذورات خود را داخل ضریح بریزند.
در سال ۱۲۳۰ هجری قمری ،#فتحعلی شاه قاجار همان ضریح را نقره پوش کرد که این ضریح به مرور زمان فرسوده شد و در سال ۱۲۸۰ ضریحی که از نقره ضریح سابق و نقرههای موجود در #خزانه ساخته شده بود به جای آن نصب گردید.
این ضریح چندین مرتبه تجدید بنا و اصلاح شد و سالهای متمادی روی مرقد فاطمه معصومه ع باقی بود تا این که در سال ۱۳۶۸ هجری شمسی به دستور #تولیت آن زمان شکل ضریح را تغییر دادند و ضریحی را با ظرایف هنری ویژهای به جای آن نصب نمودند که آن ضریح همچنان برفراز قبر فاطمه معصومه ع برقرار است و در اسفند ماه ۱۳۸۰ شمسی اصلاحات و تعمیرات جدید صورت گرفت. تمام قسمتهای نقرهای ضریح از نقره ۹۲ درصد با نقره ۱۰۰ درصد خالص خریداری شده از بانک مرکزی #جمهوری اسلامی ایران تعویض شد و چوبهای زیر آن اعم از ستون و پایه و… به دست استادان #اصفهانی ساخته و قلمزنی شد و کارشناسان #آستانه _مقدسه (قسمت نقرهای) آن را تعویض کردند و ضریح سابق فرسوده شده ،به خزانه تحویل داده شد.
……………………
@drhadiansarii
#منارة _العبد🔴
سلطان احمد #جلايرى در 767 ق به #مرجان امين الدين بن عبد اللَّه، حاكم #بغداد، دستور داد تا ضمن بازسازى حرم ، دو مناره براى آن بسازند. منارة #العبد يكى از آنها بود كه در 793 ق با تلاش #اويس _جلايرى تكميل شد. اين مناره با #آجرهاى _زرد كاشانى تزيين شد و در ساقه آن به زبان #فارسى و با حروف #ابجد تاريخ 793 ق ثبت است قطر اين مناره بيست و ارتفاع آن چهل متر بود كه پس از مناره #ملويه _متوكل در #سامراء ، نخستين مناره در عراق بود. منارة العبد با زيبايى اعجابآميز خود زينت بخش گنبد حرم بود ، كه در زاويه شمال شرقى حرم قرار داشت و در 982 ق توسط شاه #طهماسب _صفوى بازسازى شد. در 1308 ق در گل دسته آن شكافى ايجاد شد كه دوباره آن را تعمير كردند. اما در 1354 ق اين مناره #زيبا و مقاوم به بهانه #انحراف و كجى در آن ،به دستور نخست وزير وقت عراق، #ياسين _هاشمى، تخريب شد. صاحبنظران معتقدند كه هدف وى از اين كار دست يافتن به درآمدى بود كه از محل #موقوفات مرجان #امين الدين و از رهگذر اجاره دادن ابنيه و اراضى وقفى بهدست مىآمد. در جريان اين #تخريب، به #سكههاى _مسى مربوط به دوران #جلايرى و #صفوى دست يافتند كه آنها را به «دار الآثار القديمه» بغداد سپردند .
بدون ترديد اين حركت ، خيانتى به #آثار وميراث اسلامى بود كه متاسفانه هيچگاه مورد تعقيب قرار نگرفته وبدان هم إشاره نشده است.
_____________
@drhadiansarii
سلطان احمد #جلايرى در 767 ق به #مرجان امين الدين بن عبد اللَّه، حاكم #بغداد، دستور داد تا ضمن بازسازى حرم ، دو مناره براى آن بسازند. منارة #العبد يكى از آنها بود كه در 793 ق با تلاش #اويس _جلايرى تكميل شد. اين مناره با #آجرهاى _زرد كاشانى تزيين شد و در ساقه آن به زبان #فارسى و با حروف #ابجد تاريخ 793 ق ثبت است قطر اين مناره بيست و ارتفاع آن چهل متر بود كه پس از مناره #ملويه _متوكل در #سامراء ، نخستين مناره در عراق بود. منارة العبد با زيبايى اعجابآميز خود زينت بخش گنبد حرم بود ، كه در زاويه شمال شرقى حرم قرار داشت و در 982 ق توسط شاه #طهماسب _صفوى بازسازى شد. در 1308 ق در گل دسته آن شكافى ايجاد شد كه دوباره آن را تعمير كردند. اما در 1354 ق اين مناره #زيبا و مقاوم به بهانه #انحراف و كجى در آن ،به دستور نخست وزير وقت عراق، #ياسين _هاشمى، تخريب شد. صاحبنظران معتقدند كه هدف وى از اين كار دست يافتن به درآمدى بود كه از محل #موقوفات مرجان #امين الدين و از رهگذر اجاره دادن ابنيه و اراضى وقفى بهدست مىآمد. در جريان اين #تخريب، به #سكههاى _مسى مربوط به دوران #جلايرى و #صفوى دست يافتند كه آنها را به «دار الآثار القديمه» بغداد سپردند .
بدون ترديد اين حركت ، خيانتى به #آثار وميراث اسلامى بود كه متاسفانه هيچگاه مورد تعقيب قرار نگرفته وبدان هم إشاره نشده است.
_____________
@drhadiansarii