به طرز مریضی از درس‌گرفتن از هر چیزی خوشم میاد.

بفرمایید ایمیلتونو چک کنید ای انسان‌های برگزیده

اگه وسط این جاده از کار بیوفتم
میای بلندم کنی و منو با خودت ببری؟

متأسفانه آدمیزاد هیچ‌وقت نمی‌تونه تو رقابت با خودش ببره.

حتی اگه به یه آدم آشغال تبدیل شدم
تو منو ننداز دور خدا.

این میل بی‌سرانجام به خوب‌شدن آدم بدا، عاقبت فرصت بودن و زندگی‌کردن با آدم خوبا رو ازمون می‌گیره.

موهام صافه
ولی کاش یکی بود و موهامو شونه می‌کرد.

امروز بهت فکر کردم ولی دلم برات تنگ نشد؛ یادآوری تو به‌عنوان «یه آدم» و «تنها و فقط همین» باعث خوشحالیه.

سال‌های زیادیه که محبت عمیقیو اینجا -توی سینه‌ام- حفظ کردم؛ تصمیم گرفتم که بعد از این بیرون بیارمش و آزادانه ازش استفاده کنم.

من خیلی وقته که سوالای بی‌جوابمو رها کردم.

خودتو بیشتر دوست داشته باش بشر.

من گاردمو پایین نمیارم
عملاً به این و اون شمشیر تعارف می‌کنم.

از لحاظ روحی به عشق نیاز دارم.

میذارمش رو طاقچۀ قلبم.

یه روز همۀ اینایی که بی‌خداحافظی میرنو بار کامیون می‌کنم و خالیشون می‌کنم تو اقیانوس.

هرقدر که ما فکر کنیم آدم‌ها رو می‌فهمیم، هرچقدر که ما عاشق اون‌ها باشیم، غیرممکنه که رازهای درونشون رو بدونیم. تو شاید سعی کنی که یه سری چیزها رو بفهمی اما دست آخر به خودت آسیب می‌رسونی. ما فقط می‌تونیم خودمون رو بشناسیم، اونم در صورتی که بخواهیم و واسش تلاش کنیم. اگه تو واقعا می‌خوای دیگران رو بفهمی، تنها راهش اینه که خیلی ساده و عمیقاً به خودت نگاه کنی.

ماشین مرا بران/ هاروکی موراکامی/ ترجمۀ مونا حسینی/ نشر قطره.

- این رفتار، مثل یه جور بیماری می‌مونه کافوکو. چیزی نیست که بشه درکش کرد و فهمیدش. مثلِ پدر من که گذاشت و رفت و مادرم که زندگی منو جهنم کرده بود. اون‌ها به‌خاطر بیماری‌هاشون اون جوری رفتار می‌کردن. هیچ رقمه نمی‌شه فهمیدش. فقط آدم مجبوره اشکاشو قورت بده و ازش بگذره.
کافوکو گفت: «پس مجبوریم همش نقش بازی کنیم؟»
- یه جورایی آره.

ماشین مرا بران/ هاروکی موراکامی/ ترجمۀ مونا حسینی/ نشر قطره.

برای خودت زیاد باش و
برای بقیه به اندازه.

#بیاموزیم