سعی کردم گزارش کتابایی رو بفرستم که به نظرم اگه بخریدشون پولتون رو تلف نکردید
وگرنه کتابای قشنگی مثل «بیلی» و «می‌خواستم نویسنده شوم آشپز شدم»، «هنر زندگی آسوده»، «پاتوق‌ها» و ... بود که هنوزم دوسشون دارم ولی اونقدر ضروری نیستن که حتما بهشون اشاره کنم
کتابایی بود که می‌دونستم توی نمایشگاه نیست پس اسمشون رو نیاوردم
مثل کتاب بسیار ارزشمندی که محمد بهارلو نوشته به نام «نامه‌های صادق هدایت»
درمورد آثار صادق هدایت چون خودم نسخه‌های قدیمی رو خوندم و نمیدونم توی نمایشگاه چجوری عرضه میشه (با سانسور یا نه) چیزی نگفتم
یه سری کتابا هم بود که می‌شناسینشون و نیازی به تکرار دوباره نداشت
مثل خداحافظ گاری کوپر از رومن گاری یا ۱۹۸۴ جورج اورول و ... که اگه می‌خواید یه سیاسی جذاب بخونید اون فونتامارایی که گزارشش رو گذاشتم کتاب خوبیه
و اگه به خودم بود همۀ آثار هرمان هسه رو اضافه می‌کردم.
همین دیگه
امیدوارم این گزارشا کمکتون کنه.

مثلاً اینو ببینین
از بس دوسش داشتم گذاشتمش
البته ضروری نیست خریدنش و فقط گذاشتمش که اگه جایی دیدین بخونیدش
هرچند الان نشر نیلوفر مجددا چاپش کرده و نمی‌دونم چقدر با اون نسخۀ قدیمی‌ای که من خوندم میتونه تفاوت داشته باشه.

خریدن این کتاب هم ضروری نیست
ولی قشنگ و ساده است
اگه تونستید یه زمانی بخونیدش

خرید اینم ضروری نیست
فقط خواستم یه کتاب قشنگ تو این دسته بهتون معرفی کنم.

گزارش یه سریای دیگه رو اینجا گذاشتم:

https://t.me/dvngrd/6078

محل ارسال ماچ و بوسه هم توی بیوی کاناله.

امروز، وقتی که داشتیم برمی‌گشتیم، بهش گفتم می‌دونی حتی اگه الکی بخندی، مغزت نمی‌تونه تشخیص بده و همونقدر حالتو خوب می‌کنه که وقتی واقعی می‌خندی؟ اینو نگفتم که بگم الکی خندیده بودیم، فقط می‌خواستم بدونه همۀ اون لحظه‌ها حالمو خوب کرده.

آدمیزاد اگه صادقانه به خودش نگاه کنه
واقعا صادقانه
می‌فهمه داره راه درستو میره یا راه اشتباهو
اگه واقعا صادقانه به خودش نگاه کنه البته
و چه خوبه وقتی که به خودش نگاه کنه و ببینه که توی مسیر درسته.

برای امشب
برت می‌دارم و میذارمت روی چشمام خدا.

و اگر مرا فرصت آن بود تا دوباره زندگی کنم در جواب تو تنها سکوت می‌کردم، نادیده می‌انگاشتمت و از کنارت می‌گذشتم؛ چنانکه غریبه‌ای در گذر بر غریبه‌ای می‌گذرد.

زندگیمو مه گرفته.

مایلم خودم و همه رو به فراموشی بسپارم
یک‌جا و در یک نوبت.

من این غم رو
توی همین امشب جا میذارم.

برای امشب
می‌خوام متکامو ببرم بندازم وسط اقیانوس آرام و اونجا بخوابم.

کاش جای دست غم روی گلو و سنگینی فشارش روی قفسۀ سینۀ آدم می‌موند.

اشتباه من این بوده که همیشه اون دستی بودم که دراز شده تا طرف مقابلو از این جوب رد کنه
درستش ولی این بود که منتظر بمونم تا خودش بخواد و برای ردشدن از اون جوب تلاش کنه.

دانشجویم پرسید:
+آیا شبکه‌های عصبی که بر اثر تجربیات مختلف در مغز ایجاد می‌شوند، می‌توانند پاک شوند؟
-نه
+دارو یا روشی هست که آنها را پاک کند یا تغییر بدهد؟
-نه
+پس راه حل چیست؟
-در انتخاب تجربه‌ای که می‌خواهی بکنی دقت کن، در مغز راه برگشتی نیست.

»روح الله صدیق«

@OfficialPersianTwitter