🔹

✤ بیست و هفتم ماه رجب، مبعثِ «باعث» مطلق حقّ، «عبده» و رسوله (صلّی الله علیه و آله) است.
✤ و سوّم شعبان، میلادِ «ابا عبد الله» الحسین (علیه السلام).

⇩🗞 پیچیده شدن سرّ الاسرارِ حقیقتِ 🔻『 حُسَيْنٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْ حُسَيْن‏』🔺، در این شش روز، محلّ اعتکاف و تأمّل است.


🍃 پس با دل و جانت همراهی کن ...


✓♦️بین بیست و هفتم رجب تا سوّم شعبان، شش روزِ «ترسیم و تجمیعِ» عالَم قابل رؤیت است.

💠 که بعثتِ «ترسیمیِ» نبی(ص)، به میلادِ «تجمیعیِ» امام (؏)، در شش روزِ اتصالِ رجب و شعبان (که رجب؛ ماه فنایِ در حقّ ، و شعبان؛ ماه اتصالِ به بقایِ حقّ است)، پرده از اسرار برداشته و ما را تا حقیقتِ 《یوم الجمع》 بودنِ نبوّت و امامت، حضرت بقیة الله (روحی فداء) در قلب شعبان، پانزدهمین روز ماهِ منشعبِ شدنِ خیرات، رهنمون می‌سازد.


🔳 این شُرب رحیق الهی، که در لطیفۀ مذکور بیان شد را، در جام صلواتِ مخصوصِ ماه شعبان نوش کنیم.

صلواتی که گنجینۀ مرحمتی سِرّ العبادة، سیّد الساجدین ، زَیْن العابدین، حضرت علیّ بن الحسین امام سجّاد علیهما السلام است.


☀️صلواتِ حضرتِ سخاوت، مولایمان امام سجاد علیه السلام در زوالِ روزهای شعبان وارد شده است.

☀️"زوال" که به معنایِ از بین رفتن است؛ برای «آفتاب» آن زمانی است که خورشید دقیقاً در نقطۀ في‌مابینِ طلوع و غروب ظاهر می‌شود.
به عبارتی نقطۀ عطفِ طلوع و غروب خورشید، زوال خورشید است. که خورشید، مشرق را طیّ کرده و در نقطۀ آغازینِ مغرب قرار گرفته.
که اگر در عالم لُبّ و حقیقت بررسی کنیم؛ در این نقطه، نه آلوده به حدودِ شرق است و نه آلوده به حدود غرب. بلکه در لُبّ و حقیقت است و طرفین (مشرق و مغرب) را فراگرفته است که 🔻【وَ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ «وَجْهُ اللَّه»‏】🔺(سورۀ بقره آیۀ 115).

☀️"زوال خورشید" با ظهر مصادف است.

☀️در زوال خورشید، اجسام کوتاهترین #سایه‌ها را دارند. یعنی جلواتِ تعیّنات، در کمترین قوّت است.


🔆 #خورشید؛ خورشید حقیقت است.
◾️ و #سایه؛ سایۀ تعیّن و خودنمایی.

🔆 در "زوال" خورشید، که مقامِ جامعیّت 《باعث》 و 《حاشر》 می‌باشد؛
◾️ کثرات، نیستی خویش را به عَینِهِ می‌بینند و کورسوزهایِ ادعّا، در فروغ شمسِ حقیقت، رنگْ‌باختگی و هیچ بودن خود را خواهند یافت.


✅ طبق آیات و احادیث؛

⚫️ دنیا، لَیل است (شب).
☀️ و قیامت، روز است و "«یوم» الجمع". و ظهور و قیامِ قائم آل محمّد (صلّی الله علیه و آله)، حقیقتِ قیامت است.

☀️از "ظهور" ِ حضرتشان (عج) است که نامِ «ظُهر» در نقطۀ عطفِ مشرق و مغرب نهاده شده.
و "زوال آفتاب"، نالۀ خاضعانۀ خورشید در برابر شمس وجود،حضرت بقیة الله (ارواحنا له الفداء) است.


👈 وقتِ صلواتِ شعبانیه، زوالِ خورشید است.
⇩ 🔲 و این مقدمه برای "زوال آفتاب" بیان شد تا بیانِ لطیفۀ صلواتِ شعبانیه، آسان گردد.


✓🔻چونکه به آغاز ماه رجب و لیلة الرغائب؛ «فراغِ از خود» را راغب شدی،
✓🔻و به ادامۀ آن، «تسلیم» را خریدی و «موت» را استدعا نمودی،
✓🔻به «بعثتِ» مُحیی و 『باعث』 بودنِ حضرت 『رحمة للعالمین』 (ص) در روز بیست و هفتم رجبْ آنطور لبّیک گفتی که جانِ باعث و مبعوث و بعثت، حضرت مولی امیرالمؤمنین (ع) در نیمۀ بیست و هفتم (یعنی سیزدهم رجب) در سُویدای دل و فطرت وجودت متوّلد شد،
✓🔻پس پا به ماه شعبانی گذاشتی که ماهِ «طلبِ وصال» است.


↩️♦️شعبان، #ماه_صلوات است. و صلوات، صِله و وَصل شدن به "عین الوجود"، "قطب الوجود"، "نقطة الکائنات"، "مبدأ الوجود"، حضرات آل الله علیهم صلوات الله است (برگرفته از حدیث طارق - 📚 بحار الأنوار، ج‏25، ص: 169).


💠 ترسیم و تجمیع عالم در شش روز، جلوۀ صلوات شعبانیه است.
این صلوات، حقیقتِ هستی و کـَـنز مخفی است که عوالم، آئینۀ آنَند و تجلیّات او.

به حدّ بضاعت، و در خور این فضا، اشاره‌ای از آن را تأمّل کنیم:


🔳 پیشتر در بیان لطیفۀ #صلوات عرض شد که صلوات، مقام فناست.
💢 مصلّیٖ (صلوات کننده) به صلوات ، فانی در مُصلّیٰ عَلیه (حضرات آل الله علیهم السلام) می‌شود.
و موجودات، به فنایِ در وجه الله (حضرات آل الله ؏) موجود شدند.

(رجوع شود به 👈 https://telegram.me/ehsannil2/82)

✴️ پس صلوات، جامعِ ترسیم و تجمیع خلقت است.
صلوات؛ از مقامِ خفا (خلوت - جمع)، تا مقامِ جَلا (جلوَت - فرق)، مَمدود و کشیده است.


🔹