ه [معناى] تندى زبان و پَرت و پلا گويى بسيار نيست...
(📚 تحف العقول،ص: 312)

⬅️ پس #فصیح و #بلیغ کیست؟
آن است که سَر و سِرّی با شخصِ «المَعنی» و «الحجّة البالغة» (یعنی ائمه اطهار علیهم السلام) دارد که در دنباله می‌فرمایند:

💠 『... و لكنَّها إصابةُ المَعنى و قَصْدُ الحُجّةِ』 💠
بلكه بلاغت، رساندن معنا و آوردن دليل و برهانِ درست است.;
(📚تحف العقول : 312)

پس؛
☘️ رفیقا!
مراقب باش که دل، به این فریب ندهی و #قریب را به #فریب، و فصاحت را به فضاحت، نفروشی!

که همیشه؛
زیبایی زبان؛ دلیل بر زبانِ زیبا نیست❗️

🔲

🔳

🔰به نفسِ این لطیفۀ مهمّ؛

🍃 نطق؛ جلوۀ لسانِ وجودی و حقیقی است و به عبارتی؛ لِسان و نُطق؛ جلال و جمالِ یک حقیقت‌اند.
تمام اشیاء، به نفسِ شیئیت، دارای نطق‌اند و همینکه «موجود»ند و نفس ایشان، جلوۀ نفس واحدۀ الهی‌ -یعنی حضرات آل الله ع- است؛ به نطقِ «کینونت»، گویا می‌باشند و وجودشان، لسانِ گویایی است که در قیامت که رستاخیز سرّ مطلقه است و «يَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ؛ روزی که سرّها بر ملا شود؛ طارق 9»، آشکار می‌گردد که؛

🔹 【وَ قالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنا
قالُوا؛
👈 أنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذي أَنْطَقَ كُلَّ شَيْ‏ء】🔹
و به پوست خود مى‌‏گويند: چرا بر ضدّ ما شهادت داديد؟
گويند:
👈 همان خدايى كه هر چيز را به سخن مى‌‏آورد، ما را به سخن آورده.
(📘سورۀ فُصّلت، آیۀ 21)
.
هر شیئی، به قیّوم خویش یعنی حضراتِ ائمه معصومین علیهم السلام - که 💠 『لِسَانُ اللَّهِ النَّاطِق‏』💠 هستند(📚الفضائل، لابن شاذان القمي، ص: 83)-؛ گویایِ شیئیت خود است و لسانِ خویشتن را نُطق می‌کند.

نطق و کلام، نَفسی دارد و واقع هم نفسی دارد.
هر نطق و کلامی که با واقع یکی باشد؛ صدق است و اگر نباشد؛ کذب است.

نفس واحده و مطلق، نفس الله تعالی یعنی ائمه اطهار(ع) هستند.

هر نطقی که با واقع و حضراتِ حقّ و حقیقت(ع)؛ یگانه باشد؛ #صدق است و صاحب آن «في‏ مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَليكٍ مُقْتَدِرٍ؛ در قرارگاه صدق، نزد پادشاهى توانايند؛ قمر55»،
و هر نطقی که با واقع و حضراتِ حقّ و حقیقت(ع)، یگانه نباشد؛ کذب است و صاحبِ آن «فَلْيَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ؛ نشیمنگاهش پر از آتش می‌شود؛ 📚الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏1، ص: 62».

💢 در نتیجه؛
کسی که به نفس واحدۀ الهی یعنی ائمه اطهار(ع) ایمان آورده (شیعه)؛ صِدق است و راست‌گویی، وجودِ اوست.
و آنکه ایمان نیاورده؛ کذب است و دروغ‌گویی، وجودِ اوست.

شیعۀ جعفری، که شیعۀ اثنی عشری است؛ آن کسی است که لِسان وجودش، صدق است که؛

🔹【 وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِيًّا】🔹
و [مطلقاً؛] لِسانِ صدقِ عَلَوی را برای ایشان (خاندانِ ابراهیم علیه السلام - یعنی ائمه اطهار علیهم السلام و شیعیانشان) قرار دادیم.
(📗سورۀ حضرت مریم س، آیۀ 50)

صِدقِ مطلق و مطلقِ صدق، همان وحدتِ حقیقی و نفس واحده است که دوئیت در آن راه ندارد که مجال به کذب باشد و آن؛ «نفس الله تعالی» است که «مَليكٍ مُقْتَدِر؛ قمر 55» است.
«صادق»؛ اسم فاعلِ صدق است و صفتِ حالیۀ صدق. که از شدّت صدق، هر اشتقاقی از صدق، رشحاتِ وجودی اوست.

موجودات؛ در نفس و کینونت و نقطۀ «وجود»ی خود، که «هستند آنچه هستند»؛ جلوه‌ای از جلواتِ «صادق» مطلق می‌باشند.

فعلیّت و قوۀ #صدق به فاعلِ آن -که شخصِ صفتِ حالیۀ «صدق» است و صدق، از معدنِ خَیر او انشاء می‌گردد-، صادقِ مطلق و مطلقِ صادق، یعنی «الصَّادِقُ عَنِ اللَّه؛ 📚علل الشرائع، ج‏1، ص: 234‏» حضرتِ امام جعفر صادق علیهم السلام است.

صدّیق؛ به دوامِ حقیقی، دائماً تمسّک به وجودِ «صادق» دارد.
که اگر «صدّیق»(ع) به قوّۀ صِدّیق بودنِ خود، هرچه بگوید، در قضای الهی، انشاء می‌گردد که «قُضِيَ الْأَمْر؛ سورۀ یوسف ع، آیۀ 41»؛ این یوسفِ جمال است، و این جمالِ صدق که حضرت یوسفش(ع) صدّیق است و مُنشئ قضا؛ جلوه‎ای از جلواتِ صادقِ آل محمّد(ص) است.

شیعه، از آنجائی که جز صِدق، خویشتنی ندارد و منسوب به حقیقتِ صِدق، یعنی امام «جعفر» صادق(ع) است؛ «جعفری» است و جز جعفری؛ شیعه‌ای نیست.

شهادتِ حضرت امام جعفر صادق علیه السلام، نه صرفاً شهادتِ موجودیّتِ صدقیِ همۀ اشیاء، نه صِرفاً شهادتِ «صدّیق»، نه صرفاً شهادتِ «صِدق مطلق» و «مطلقِ صِدق»، نه صرفاً شهادتِ «معدن الصِدق»، بلکه شهادتِ مُنشئ صِدق در ذاتِ ملیکِ مقتدر، و اقتدارِ مالکیّت حضرت حقّ است.


«أَلا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمينَ»




#الصادق_عن_الله
#منشئ_صدق
#لسان_حقیقی
#لسان
#غریب
🏴 #احسان_الله_نیلفروش_زاده

🌕


🍃⇯֎ پس؛ «مراقبۀ لِسان»، همان «مراقبۀ مطلق» است، چنان که می‌فرمایند:

🔻『لَا يَسْتَقِيمُ قَلْبُهُ حَتَّى يَسْتَقِيمَ لِسَانُه‏』🔺
✾ دلِ عبد، هرگز قوام و آرام نمی‌یابد، تا اینکه لسانِ او، قوام و آرام گیرد.
📚إرشاد القلوب، ج‏۱، ص۱۰۳


🍃۞ که وصفِ چُنین لسان و جمالِ چُنین صاحَبْ‌لسانی این است که می‌فرمایند؛

🔹『جَمالُ الرَّجُلِ فَصاحَةُ لِسانِهِ』🔹
✾ زيبائىِ مرد به شيوائیِ زبانِ اوست.
📚نهج الفصاحة، ص۴۳۱


✨⇯֎ و امّا؛
هر که زیبا سخن می‌گوید؛ لزوماً فصیح و بلیغ نیست. بلکه می‌تواند هذیان‌گویی باشد که به هذیانش، بی‌اساسان را مؤسّسِ اغوا گردد، که؛

💠『لَيسَتِ البَلاغَةُ بحِدَّةِ اللِّسانِ و لا بِكَثْرةِ الهَذَيانِ ...』💠
✾ بلاغت به [معناىِ] تندىِ زبان و پَرت و پلاگوئیِ بسيار نيست ...
📚 تحف‌العقول، ص۳۱۲


✅ پس #فصیح و #بلیغ کیست؟
🍃֎⇦ آن کسی است که سَر و سِرّی با شخصِ «المَعنی» و «الحُجّة البالغة» (یعنی؛ حضراتِ آل‌الله علیهم السّلام) دارد، - حتّی اگر گفتارش در نظم و شیوائیِ ظاهری نباشد -، چنان که در دنباله می‌فرمایند:

💠『 ... و لَكنَّها إصابةُ المَعنى و قَصْدُ الحُجّة』💠
✾ بلكه بلاغت؛
💫☜ رساندنِ معنا،
و آوردن دليل و برهانِ درست است.
📚تحف العقول، ص۳۱۲

پس؛
☘️ رفیقا!
مراقب باش که دل، به این فریب ندهی و #قریب را به #فریب، و #فصاحت را به #فضاحت، نفروشی!
که‌ زیبائیِ زبان؛
همیشه دلیل بر زبانِ زیبا نیست❗️
و آن که زیبا سخن می‌گوید، لزوماً دلیل بر آن نیست که سخنِ زیبا می‌گوید.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•᯽👇🏻ادامۀ سخن👇🏻᯽•༻

🌕

🌕


🍃⇯֎ پس؛ «مراقبۀ لِسان»، همان «مراقبۀ مطلق» است، چنان که می‌فرمایند:

🔻『لَا يَسْتَقِيمُ قَلْبُهُ حَتَّى يَسْتَقِيمَ لِسَانُه‏』🔺
✾ دلِ عبد، هرگز قوام و آرام نمی‌یابد، تا اینکه لسانِ او، قوام و آرام گیرد.
📚إرشاد القلوب، ج‏۱، ص۱۰۳


🍃۞ که وصفِ چُنین لسان و جمالِ چُنین صاحَبْ‌لسانی این است که می‌فرمایند؛

🔹『جَمالُ الرَّجُلِ فَصاحَةُ لِسانِهِ』🔹
✾ زيبائىِ مرد به شيوائیِ زبانِ اوست.
📚نهج الفصاحة، ص۴۳۱


✨⇯֎ و امّا؛
هر که زیبا سخن می‌گوید؛ لزوماً فصیح و بلیغ نیست. بلکه می‌تواند هذیان‌گویی باشد که به هذیانش، بی‌اساسان را مؤسّسِ اغوا گردد، که؛

💠『لَيسَتِ البَلاغَةُ بحِدَّةِ اللِّسانِ و لا بِكَثْرةِ الهَذَيانِ ...』💠
✾ بلاغت به [معناىِ] تندىِ زبان و پَرت و پلاگوئیِ بسيار نيست ...
📚 تحف‌العقول، ص۳۱۲


✅ پس #فصیح و #بلیغ کیست؟
🍃֎⇦ آن کسی است که سَر و سِرّی با شخصِ «المَعنی» و «الحُجّة البالغة» (یعنی؛ حضراتِ آل‌الله علیهم السّلام) دارد، - حتّی اگر گفتارش در نظم و شیوائیِ ظاهری نباشد -، چنان که در دنباله می‌فرمایند:

💠『 ... و لَكنَّها إصابةُ المَعنى و قَصْدُ الحُجّة』💠
✾ بلكه بلاغت؛
💫☜ رساندنِ معنا،
و آوردن دليل و برهانِ درست است.
📚تحف العقول، ص۳۱۲

پس؛
☘️ رفیقا!
مراقب باش که دل، به این فریب ندهی و #قریب را به #فریب، و #فصاحت را به #فضاحت، نفروشی!
که‌ زیبائیِ زبان؛
همیشه دلیل بر زبانِ زیبا نیست❗️
و آن که زیبا سخن می‌گوید، لزوماً دلیل بر آن نیست که سخنِ زیبا می‌گوید.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•᯽👇🏻ادامۀ سخن👇🏻᯽•༻

🌕

🌕


🍃⇯֎ پس؛ «مراقبۀ لِسان»، همان «مراقبۀ مطلق» است، چنان که می‌فرمایند:

🔻『لَا يَسْتَقِيمُ قَلْبُهُ حَتَّى يَسْتَقِيمَ لِسَانُه‏』🔺
✾ دلِ عبد، هرگز قوام و آرام نمی‌یابد، تا اینکه لسانِ او، قوام و آرام گیرد.
📚إرشاد القلوب، ج‏۱، ص۱۰۳


🍃۞ که وصفِ چُنین لسان و جمالِ چُنین صاحَبْ‌لسانی این است که می‌فرمایند؛

🔹『جَمالُ الرَّجُلِ فَصاحَةُ لِسانِهِ』🔹
✾ زيبائىِ مرد به شيوائیِ زبانِ اوست.
📚نهج الفصاحة، ص۴۳۱


✨⇯֎ و امّا؛
هر که زیبا سخن می‌گوید؛ لزوماً فصیح و بلیغ نیست. بلکه می‌تواند هذیان‌گویی باشد که به هذیانش، بی‌اساسان را مؤسّسِ اغوا گردد، که؛

💠『لَيسَتِ البَلاغَةُ بحِدَّةِ اللِّسانِ و لا بِكَثْرةِ الهَذَيانِ ...』💠
✾ بلاغت به [معناىِ] تندىِ زبان و پَرت و پلاگوئیِ بسيار نيست ...
📚 تحف‌العقول، ص۳۱۲


✅ پس #فصیح و #بلیغ کیست؟
🍃֎⇦ آن کسی است که سَر و سِرّی با شخصِ «المَعنی» و «الحُجّة البالغة» (یعنی؛ حضراتِ آل‌الله علیهم السّلام) دارد، - حتّی اگر گفتارش در نظم و شیوائیِ ظاهری نباشد -، چنان که در دنباله می‌فرمایند:

💠『 ... و لَكنَّها إصابةُ المَعنى و قَصْدُ الحُجّة』💠
✾ بلكه بلاغت؛
💫☜ رساندنِ معنا،
و آوردن دليل و برهانِ درست است.
📚تحف العقول، ص۳۱۲

پس؛
☘️ رفیقا!
مراقب باش که دل، به این فریب ندهی و #قریب را به #فریب، و #فصاحت را به #فضاحت، نفروشی!
که‌ زیبائیِ زبان؛
همیشه دلیل بر زبانِ زیبا نیست❗️
و آن که زیبا سخن می‌گوید، لزوماً دلیل بر آن نیست که سخنِ زیبا می‌گوید.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•᯽👇🏻ادامۀ سخن👇🏻᯽•༻

🌕

🌕


🍃⇯֎ پس؛ «مراقبۀ لِسان»، همان «مراقبۀ مطلق» است، چنان که می‌فرمایند:

🔻『لَا يَسْتَقِيمُ قَلْبُهُ حَتَّى يَسْتَقِيمَ لِسَانُه‏』🔺
✾ دلِ عبد، هرگز قوام و آرام نمی‌یابد، تا اینکه لسانِ او، قوام و آرام گیرد.
📚إرشاد القلوب، ج‏۱، ص۱۰۳


🍃۞ که وصفِ چُنین لسان و جمالِ چُنین صاحَبْ‌لسانی این است که می‌فرمایند؛

🔹『جَمالُ الرَّجُلِ فَصاحَةُ لِسانِهِ』🔹
✾ زيبائىِ مرد به شيوائیِ زبانِ اوست.
📚نهج الفصاحة، ص۴۳۱


✨⇯֎ و امّا؛
هر که زیبا سخن می‌گوید؛ لزوماً فصیح و بلیغ نیست. بلکه می‌تواند هذیان‌گویی باشد که به هذیانش، بی‌اساسان را مؤسّسِ اغوا گردد، که؛

💠『لَيسَتِ البَلاغَةُ بحِدَّةِ اللِّسانِ و لا بِكَثْرةِ الهَذَيانِ ...』💠
✾ بلاغت به [معناىِ] تندىِ زبان و پَرت و پلاگوئیِ بسيار نيست ...
📚 تحف‌العقول، ص۳۱۲


✅ پس #فصیح و #بلیغ کیست؟
🍃֎⇦ آن کسی است که سَر و سِرّی با شخصِ «المَعنی» و «الحُجّة البالغة» (یعنی؛ حضراتِ آل‌الله علیهم السّلام) دارد، - حتّی اگر گفتارش در نظم و شیوائیِ ظاهری نباشد -، چنان که در دنباله می‌فرمایند:

💠『 ... و لَكنَّها إصابةُ المَعنى و قَصْدُ الحُجّة』💠
✾ بلكه بلاغت؛
💫☜ رساندنِ معنا،
و آوردن دليل و برهانِ درست است.
📚تحف العقول، ص۳۱۲

پس؛
☘️ رفیقا!
مراقب باش که دل، به این فریب ندهی و #قریب را به #فریب، و #فصاحت را به #فضاحت، نفروشی!
که‌ زیبائیِ زبان؛
همیشه دلیل بر زبانِ زیبا نیست❗️
و آن که زیبا سخن می‌گوید، لزوماً دلیل بر آن نیست که سخنِ زیبا می‌گوید.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•᯽👇🏻ادامۀ سخن👇🏻᯽•༻

🌕