.
■ «یوم الطُّفوف»؛ مجمع حیرانی!
● سخن شانزدهم :
حضرت زینب کبری(س)؛ #کعبة_الرزایا

🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴
↗️ http://facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh
┅─┅─═✾🔘✾═─┅─┅

👁‍🗨 اسماء و القاب و کنیۀ اهل بیت نبوّت علیهم السلام، اسماء توقیفی است. یعنی به بیانی؛ متوقّف به ذات و نفسِ حضرتشان است و برخاستۀ از آن. که از آن طهارتِ نفس، تا ادنی مرتبۀ از مراتبِ تقسیم بندی وجود، که وجودِ لفظی است، این حقیقت آنچنان کشیده و ممدود است که مسّ بدون وضو بر نام مبارکِ حضرات (ع) جسارت و گناه می‌باشد.

در این سخن از سلسله مقالات «یوم الطفوف؛ مجمع حیرانی»، چند کلمه در مورد لقبِ 《 #کعبة_الرزایا》یِ حضرتِ
۩ نائبةُ الزهراء (س)، ناموس الكبرياء، سَيّدة الحَياء، عَدیلةُ الخامس مِن اهل الكِساء، عقیلةُ النساء ،
عالمةُ غیرَ مُعلِّمة، فهیمةُ غیرَ مُفهِّمة، سُلالةُ الولایة ، عَقیلةُ خِدر الرسالة، وَلیدةُ الفَصاحة ۩؛
حَبيبة قَلبي، سَيّدَتي و مولاتي زينب کُبری سلام الله علیها
بخوانیم.


إن شاء الله که به عنایت و فصاحتِ حضرتشان؛ آنچه روزی فرمودند، به بیانی فصیح، و قلمی صحیح؛ به محبّین عزیز منتقل گردد.


•┈┈••✾•ا 🔰 ا•✾••┈┈•

🔻➀❖ قدم اوّل - مختصری در مورد #برجستگی •●•

💎 وقتی سخن از «#برجستگی» می‌شود؛
ساده‌ترین تصوّر برای عموم افراد چنین است که بخشی از یک شیء را متوّرم می‌دانند.

پیشتر که برویم؛
ابتدائاً شیئی تصوّر می‌نمایند (یعنی مرتبۀ ذات شیء را در نظر می‌گیرند)، و بعد از تصوّر شیء و کینونَتِ آن، «برجستگی» را چیزی از آن شیء می‌دانند. مثلاً برجستگیِ درختِ سَرو را بُلندایِ قامَتِ آن می‌دانند که به عبارتی؛ فضیلت و برتری آن است و آن را هم‌نوعان خود، تفضیل و برتری میدهد . پس سَروی را درنظر می‌گیرند (مرتبۀ ذات شیء) و بعد از این مرتبه، افراشتگی را برایِ آن لحاظ می‌کنند. و آنگاه برجستگیِ سَرو را بلندایِ آن می‌دانند.

چنین تصوّری از #برجستگی؛ صرفاً در مراتبِ صفات و افعال و آثارِ اشیاء و امور می‌تواند قرار بگیرد، و نه مرتبۀ ذات. پس با این بینش؛بیانِ «بلندی» برای نهالِ سرو، مضحک است.

بدانید که ؛
این برجستگی؛ برجستگیِ تامّ و حقیقی نیست.
پس بایستی برجستگیِ تامّ و حقیقی و مطلق را بشناسیم:


🔻➁❖ قدم دوّم - مختصری در مورد #برجستگی_حقیقی •●•

✓ "#کعبة"؛ از "کَعْب" به معنایِ #برجستگی است. مثلاً به برجستگیِ رویِ پا که مَسح وضو بایستی تا آنجا انجام گیرد [بخاطر برآمده بودنش]، #کعب می‌گویند (که قرآن می‌فرماید ✿『 وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ إِلَى «الْكَعْبَيْن»‏』 ✿/ مائده، 6).

پیشتر در مقالات مختلف و از جمله مقالۀ #اعتکاف، در باب معارف، لطیفۀ از کعبه بیان شد. (رجوع شود به 👈 https://t.me/ehsannil2/39)
و اشاره شد که حضرتِ سیّد الکونین خاتم الانبیاء و المرسلین صلّی الله و آله و سلّم می‌فرمایند:

💠 "سُمِّيَتِ الْكَعْبَةُ كَعْبَةً لِأَنَّهَا «وَسَطُ الدُّنْيَا»"💠
کعبه، "کعبه" نامیده شد زیرا وسط دنیا (عالم اشارات) است.

(📚من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص: 190)


⤴️ وسط حقیقیِ هر شیء؛ شیئیت شیء و مبدأ وجودیِ آن است و همان #برجستگی_شیء می‌باشد.
آن نقطۀ خَیریّت، که شیء، علی الدوام به آن، «شیء» است؛ ظهورِ واسطۀ عُظمیٰ، یعنی حضرات آل الله علیهم السلام می‌باشند که وسط حقیقی مطلقِ اشیاء می‌باشند و فرمودند 🔻"خَيْرُ الْأُمُورِ «أَوْسَطُهَا»"🔺 (📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏6، ص: 541).

این نقطۀ برجستگی؛ «مَبْدَأُ الْوُجُودِ وَ غَايَتُه‏»، «قُطْبُ الوُجودِ وَ سَمَاءُ الْجُودِ وَ شَرَفُ الْمَوْجُود»، «نُقطَةُ الکائِنات» و «قُطبُ الدائِرات»، یعنی ائمۀ اطهار(ع) هستند که تمام این اشارات مذکور، در حدیثی از احادیثِ منوّر حضرت مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام در مورد ائمۀ اطهار(ع) آمده است (📚بحار الانوار، ج‏25، ص: 169).

🔳