کانال دیوانگان حضرت زینب سلام الله علیها-اصفهان
317 subscribers
1.82K photos
530 videos
95 files
1.5K links
شام جمعه ی هر هفته
و مناسبتهای مذهبی اعیاد و عزاداری آل الله علیهم السلام
مکان:
اصفهان-خیابان بعثت-خیابان ابوریحان (غرب)-کوی۱/۱(فدڪ)

https://telegram.me/divaneganezeinab


خادم کانال:
http://telegram.me/sayedahmad1001
Download Telegram
.
افق مبین، جلوه‌ای از اطلاق شهادت

•┈┈••✾•🎀•✾••┈┈•
↗️ http://facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh
•┈┈••✾•🎀•✾••┈┈•


🍃 تیزی گذر زمان، قلمِ عرضِ ارادت را بیش از پیش سائیده. و نگارِ بیقرارِ دل، نگارش را به بیدلیِ بی بدیلِ حیرانی، صائق و مدهوش ساخته.
درکِ قصور در عرض ادب و مشقِ معرفتِ معلّمِ هستی، جزء لاینفک این کمترین بوده و این شرمندگی، در ایّام مخصوص، بالخصوص جلوه کرده.
که نفَسهای عاشق به فضلِ معشوق، آن منفِّس النفوس و الانفاس، به بیقراریْ در قرار باشد و هیهات، که شُکر آن شکّرین، نباشد.

حقّ او که هرگز ادا نشود. امّا عاجزانه، عرض ارادتی می‌کنیم و به مناسبت این روزِ روزها، و این بزرگْ عیدِ شاهد و مشهودها، میلادِ وتریّت و فردانیّتِ خداوندِ "لم یلد و لم یولد"، حضرتِ وتر الله الموتور، سیّد الشاهد و المشهود، ابا عبد الله الحسین (علیه السلام)؛ چند کلمه به رسم ابراز خضوع ، و التجاء و استعاذۀ به مهدِ اصل و فروع، شکستهْ بالِ فُطرسِ دل به بارگاه رحمانیّتشان متبرّک می‌کنیم...


•┈┈••✾•🌸•✾••┈┈•

🔰 تحلیلاً بیان می‌شود که استغفار در دو مرتبۀ کلّی است:

♦️➊ استغفار برای ترک انیّت »»
پس چنین استغفاری برای موت است و فنا. و نقطۀ #اخلاص است و "لا اله الا الله".

♦️➋ استغفار برای سیر در جلال و لا تعیّنی »»
پس چنین استغفاری، جلوۀ فنای از فناست. و نقطۀ "#کمال_الاخلاص" است و "لا هو الا هو".


💎 ماه رجب؛ ماه تخلیه است و استغفار. یعنی ماه موت و فنا.
پس استغفارِ متعدّد به عدد کثیر و بلکه بیحدّ، در آن سفارش شده است.
ماه رجب؛ ماه "اخلاص" است که در مناجات رجبیه در وصف ائمۀ اطهار (ع) می‌خوانیم :

🔸"لَا فَرْقَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهَا إِلَّا أَنَّهُمْ عِبَادُكَ وَ خَلْقُكَ فَتْقُهَا وَ رَتْقُهَا بِيَدِك‏ وَ عَوْدُهَا إِلَيْكَ"🔸
[خدایا] فرقی بین تو و ایشان (آل الله علیهم السلام) نیست الا اینکه آنها عباد تو و خلق تو هستند پس فتق و رتق آنها به دست توس (که آن هم خودِ ائمۀ اطهار علیهم السلام هستند) و برگشتِ آنها به سوی توست (در حالیکه نفس الله تعالی هستند).

که در فرق نوری، "لا فرق" را بیابی.

💎 ماه شعبان؛ ماه تحلیه است و صلوات. یعنی ماه بقاء.
پس اگر استغفاری در آن بیان می‌شود؛ استغفار در استغفار، استغفار از استغفار، فنایِ از فنا، و سیر لاتعیّنیِ جلالی است.
ماه شعبان؛ ماهِ "کمال الاخلاص" است که در مناجات شعبانیه می‌خوانیم:

🔸"إلَهِي هَبْ لِي «كَمَالَ الِانْقِطَاعِ» إِلَيْكَ
وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِيَاءِ نَظَرِهَا إِلَيْكَ حَتَّى تَخِرَقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّور
فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصِيرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِك‏"🔸

خداى #کمال_انقطاع به سویِ خودت را عطا فرما
و دیدگان دلهایمان را به پرتو نگاه به سوى خویش روشن کن،تا دیدگان دل پرده‏هاى‏ نور را دریده
پس به سرچشمه عظمت دست یابد و و جانهایمان آویخته به شکوه قدست‏ گردد.


🔷 «انقطاع» و اخلاص إن شاء الله در ماه رجب روزی شده. در ماه شعبان انقطاعِ از انقطاع، فنایِ از فنا، ترکِ ترک، کمال الاخلاص، إن شاء الله روزی طالبانش می‌گردد.

(إن شاء الله اهل دریافت اشارات باشیم!)

اگر در ماه رجب متعدّد به اعداد و انحاء مختلف در استغفار آمدی، در ماه شعبان استغفار مخصوصی است، به عدد 70، که بیحدّیِ ابدیّت است بایستی مستغفِر باشی (عدد ابد؛ 7 است).

و آن استغفار روزانۀ شعبانیه، آن گنجینۀ خاصۀ اهل طریق چنین است:

🔆"استغفرالله الذی لا اله الا هو الحی القیوم الرحمن الرحیم و اتوب إلیه"🔆

حضرت امام جعفر صادق(ع) می‌فرمایند هرکس به این استغفار، مستغفِر بود؛ 🔻"كُتِبَ فِي الْأُفُقِ الْمُبِين‏"🔺 یعنی خودِ این شخص، در #افق_مبین نوشته می‌شود (الخصال، ج‏2، ص: 582)


🔲 در مقایسۀ نوری بیان میشود:
#افق_مبین مافوقِ #افق_اعلی است.

🔰 آیات قرآن را دقت بفرمائید:

🔻【و هو بالافق الاعلیٰ ✿ ثم دنی فتدلّی ✿ فکان قاب قوسین أو ادنی ✿ فأوحی الی ربّه ما أوحی】🔺
در حالى كه او (پیامبر اکرم ص) در افق برتر قرار داشت.
سپس نزديک آمد و نزدیک‏تر شد.
تا به اندازۀ دو كمان يا نزديک‏تر گرديد.
پس به بندۀ خود آنچه را بايد وحى كند، وحى كرد.

(سورۀ نجم، آیات 7 تا 10)

و حالا رؤیت مطرح میشود :
🔻【مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى‏】🔺
قلب پيامبر آنچه كه ديده بود صادق بود.
(سورۀ نجم،آیۀ 11)
.
که قرآن می‌فرماید :

💠【وَ لَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبينِ】 💠
و خدا را در افق مبین دیده است.
(سورۀ تکویر، آیۀ 23)


دقت فرمودید؟
👈 👁‍🗨 افق مبین؛ مقام رؤیت است.
افق مبین؛ نقطۀ شهود مطلق است. که شاهد و مشهود در نقطۀ جمعیۀ مطلقۀ الهیه، جمعِ جمعند.

🌸
🌸


🔰 با این معرفت که مؤمنین در نقطۀ «ایمان» مرآتِ حضرت رسول اکرم (ص) و خاندان طاهرشان(ع) هستند، بخوانیم:

▪️ کثرت استغفار مؤمنین در ماه رجب؛
ترک انیّت است. مقام فنا، اخلاص، و معراج و قبول حضرات ائمۀ اطهار(ع) در مقامِ #افق_اعلی ، و سیر در این مقام است.

▪️هفتاد بار استغفار مؤمنین در ماه شعبان؛
ترکِ ترک، مقامِ فنایِ از فنا، کمال الاخلاص، و معراج و قبول حضرات ائمۀ اطهار(ع) در مقامِ #افق_مبین ، و سیر در این مقام است.

ماه شعبان، ماه پیامبر اکرم(ص) است این هفتاد بار استغفارِ مخصوص، آئینه شدن برای هفتاد بار استغفار روزانۀ پیامبر اکرم(ص) است که افق مبین به وجودِ نازنین حضرتشان، معنا می‌یابد.
.
🍃 امّا ؛
👁‍🗨 افق مبین؛ نقطۀ رؤیت است و شهود. نقطۀ جمعیۀ شاهد و مشهود. که آن شخصِ شخیص عالم وجود، جان و حقیقتِ حضرت رسول (ص)، سیّد الشاهد و المشهود، حضرت سیّد «الشهدا» امام حسین علیه السلام هستند که فرمودند (ص) ▫️"حسینُ منّی و أنا من حسین".▫️
.
🔳 حضرت سیّد الشهدا (ع) تمام حاجت روا شدنِ حضرت رسول اکرم(ص) هستند. که حاجت، در نقطۀ جمعیۀ #شهادت است که روا میشود. که داعی با مدعو خویش، یکی میگردد. و حاجتِ محتاج، با محتاج، در نقطۀ جمعیۀ «حاجت روا شدن»، شهود و ملاقات و رؤیت دارد.

حاجت روا شدنِ مطلق، جلوۀ #شهادت_مطلق است که آن، شخصِ حضرت سیّد الشهدا (ع) هستند. پس در دعای روز میلاد حضرت سیّد الشهدا (ع) که سوّمِ ماه شعبه‌ها، شعبان المعظم، آخرین روزِ از ستّة الایامِ ترسیمِ خلقت، یعنی ششمین روز بعد از بعثت است، می‌خوانیم :

💠"اللَّهُمَّ وَ هَبْ لَنَا فِي هَذَا الْيَوْمِ خَيْرَ مَوْهِبَةٍ
وَ أَنْجِحْ لَنَا فِيهِ كُلَّ طَلَبَةٍ
كَمَا وَهَبْتَ الْحُسَيْنَ لِمُحَمَّدٍ جَدِّهِ
وَ عَاذَ فُطْرُسَ بِمَهْدِهِ

فَنَحْنُ عَائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ
نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ
وَ نَنْتَظِرُ أَوْبَتَهُ
آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ."💠

پروردگارا پس در این روز بر ما عطا نما بهترین عطاها را
و ما را حاجت روا کن دربارۀ تمام خواسته‌ها،
همانگونه که حسین (علیه السلام) را به جدّ او محمّد (صلّی الله علیه و آله) عطا کردی
و [آن سان که] فطرس به گهواره او پناه برد

پس ما نیز بعد از او به مدفنش پناه می بریم،
بر تربتش حاضر و شاهد می‌شویم
و بازگشتش را انتظار می کشیم
آمین رب العالمین.

(مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏2، ص826)


🔘"أَنْجِحْ لَنَا ... كَمَا وَهَبْتَ الْحُسَيْنَ لِمُحَمَّدٍ جَدِّهِ "🔘؛
به راسم عالمین بودنِ حضرت ختمی مرتبت، محمّد مصطفی (ص)، روائی حاجت عوالم، در هبۀ حضرت امام حسین(ع) به حضرت رسول اکرم(ص) بایستی دیده شود.
که حضرت سیّد الشهدا (ع) به اطلاقِ شهادت، که سیّد تمام شواهِد و تمام مشهودات می‌باشند؛ مطلقِ حاجت روائی [بدونِ در نظر گرفتنِ متعلّقش] هستند که وجود نازنین ایشان، به جلوۀ افق مبین تلالؤ دارد.

هر ذی حاجتی، بداند یا نداند، بخواهد یا نخواهد، در نقطۀ روا شدنِ حاجتش، محظوظ پرتوئی از حضرت سیّد الشهدا(ع) است و جلوه‌ای از افق مبین تا روائی حاجت او ممدود گشته.

🔲 میلادِ حضرت سید الشهدا(ع) میلادی است که در عینِ شخصیِ تبریک، همراه با بکاء و ناله است.
این نقطۀ شهادت است که فرحِ شهود و ظاهر، و حزن غیبِ و باطن، در نقطۀ سیّد الشهدائی اهل بیت(ع) یعنی حضرت امام حسین علیه السلام جمع است که در میلادشان می‌خوانیم :

💠"اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِي هَذَا الْيَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهَادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلَالِهِ وَ وِلَادَتِهِ بَكَتْهُ السَّمَاءُ وَ مَنْ فِيهَا وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ عَلَيْهَا وَ لَمَّا يَطَأْ لَابَتَيْهَا"💠
پروردگارا همانا من از تو درخواست می کنم به حقّ کسی که در این روز متولّد شد، همانکه وعده به شهادتش داده شد پیش از پیدایش و ولادتش، آسمان بر او گریست و هر که در آن است و نیز زمین و هر که بر آن است در حالی که هنوز [وی] بر سنگستان هایش پای نگذاشته بود.

(مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏2، ص: 826)


إن شاء الله درکِ میلاد حضرت (ع)، در نقطۀ جمعیۀ شهادت، روزی خاصّ الخاصّ این ایام باشد.
به حزنِ جلال، و فرحِ جمال؛ میلاد حضرتشان در جان و دلتان مبارک.




#افق_مبین_اطلاق_شهادت
🖊 #احسان_الله_نیلفروش_زاده

📧 @ehsannil
💎🔹💎🔹💎🔹💎🔹 💎
🚩مراسم شب
#چهارم_شعبان۱۴۳۹
#میلاد_حضرت_ابوالفضل علیه السلام

💾 دانلود از کانال دیوانگان زینب سلام الله علیها👇👇👇

. . . . . .

🆔 @divaneganezeinab
با توجه به احتمال فیلترینگ تلگرام ،ترجیح می دهید از ڪدام پیام رسان استفاده ڪنید؟
anonymous poll

تلگرام با فیلترشکن – 49
👍👍👍👍👍👍👍 69%

واتس اپ (whatsapp) – 19
👍👍👍 27%

ایتا(eitaa) – 3
▫️ 4%

گپ (gap)
▫️ 0%

بله (bale)
▫️ 0%

👥 71 people voted so far.
.
ماه شعبان؛
ظهور طبیبانۀ طوبیٰ!

🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸
↗️ http://facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh
┅─┅─═✾🌳✾═─┅─┅
#لطیفه_شعبانیه


🍃برای بیان دقیقه‌ و حقیقتی از ماه شعبان، بایستی در مورد 『 طُوبیٰ』 مقدمه‌ای بیان گردد که این مقدمه، مستقلاً به عنوان لطیفه‌ای از لطائف الهی مطرح است و به قدری که برای مبحثِ ما نیاز است، بدان اشاره میشود.
پس ان شاء الله به قوّت طلب و رغبت، همراهی بفرمائید ...


📖 كلمۀ 『 طُوبیٰ』 از ریشۀ «طیب» است (طیب به معنایِ پاکی).
🌀 『 طُوبیٰ』 بر وزن فُعلىٰ، مؤنث اَطيـَـب (پاكيزه‏‌تر) و اسم تفضیل است‏ که یاء بخاطر ضمۀ طاء، قلب به واو شده است.


🍃 شخص حقیقی عالم، حضرات آل الله علیهم السلام هستند. و ایشان را از مقامِ خلوَت تا مقامِ جلوَت بایستی به نحو بساطت دید. یعنی به آنچه که در مقامِ جلوَت در مورد خویش فرمودند، از لااشاره تا به اشاره باید نظر کرد.
مثلاً فرموده‌اند🔻〖نَحْنُ‏ الْعَرَبُ‏ وَ شِيعَتُنَا مِنَّا〗🔺(📚معاني الأخبار، ص: 404) یعنی ما عرب هستیم و شیعیان ما از ما هستند. یعنی شیعه از هر کشوری و با هر زبانی که باشد، در نفسِ شیعه بودنش که حقیقتِ اوست، عرب است و مهمّ نیست که مربوط به کدام خِطّه و مرز و بومی باشد. و چنانچه شیعه نباشد، ولی به حسب ظاهر نسل در نسل از سرزمین اعراب باشد، عجم است که در حدیث است🔻〖شِيعَتُنَا الْعَرَبُ‏ وَ عَدُوُّنَا الْعَجَم〗🔺(📚معاني الأخبار، ص: 404) .

در آینده ان شاء الله با بیان روایات، این مطلب اثباتاً بیان خواهد شد که :

📖 زبان عربی؛ زبان شخصِ حقیقی عالم، و شخصِ زبانِ عالم است.
(دوّمین مطلب، چشمۀ جدیدی در معرفت است)

⇦ ❃بنابراین کلمات عربی، از اصالتی در باطن خبر میدهد.
به همینقدر اشاره، کفایت میکنم تا وارد بر مقدمه شوم:


✴️ در عربی؛ به خوشی و دلچسب بودن چیزی، 『 طُوبیٰ』 می‌گویند.

✾ ربط خوشی و دلچسب بودن، با پاکی در این است که هر چیز خوشی، پاک از ناخوشی‌ها و ناخوشایندی‌هاست.
✾ و خوشی مطلق، پاکی مطلق است.

🌱دقیقتر و در تبیین اینطور عرض می‌شود:

💠 آن چیزی خوشایند شخص است، که با حیات او (چه کلّی و حقیقی، و چه نسبی و تصوّری) متحّد باشد.
مثلاً «نفَس» برای انسان خوشایند ذاتی است که فرمود:

❁ "هر نفسي که فرو ميرود مُمِد حياتست و چون برمی‌آيد مفرّح ذات"

(سعدی - ره)

✓ حتّی آنچه که حقیقتاً مضرّ است ولی افرادی به آن گرایش پیدا کرده و [به خیالِ خویش] دل خوش کرده‌اند، در جهتِ حیاتِ «ساختگی و جعلی» ایشان، مُمِد و یاری کننده است.

بطور کلّی :
👈 خوشی، مَدِّ حیات است (چه حیاتِ حقیقی، چه حیاتِ جعلیِ مجازی).


❋ به دو آیۀ زیر بفرمائید:

💎 【 الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ «طُوبىٰ»‏ لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ】💎
كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند، پاكيزه‏‌ترين [زندگى‏] و سرانجام نيكو براى آنهاست.

(سورۀ رعد آیۀ 29)

💎 【 مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‏ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ «فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً» وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ】💎
هر كس از مرد يا زن كار شايسته كند- در حالى كه مؤمن باشد- قطعاً او را با زندگى پاكيزه‌‏اى حيات حقيقى می‌بخشيم و مسلماً اجرشان را بر پايه بهترين كارى كه می‌کردند می‌دهيم.

(سورۀ نحل آیۀ 97)


✳️ با جمع بندی دو آیۀ فوق معلوم می‌شود که #طوبی ، ظهورِ حیاتِ مطلقۀ حقّ تعالی است که آن حیاتِ طیّبه است. که در حدیث می‌فرمایند: ➷

🌳〖 هِيَ شَجَرَةٌ غَرَسَها اللّهُ عزّ و جلّ ،
وَ نَفَخَ فِيها مِن «رُوحِـــهِ»〗

[طُوبیٰ] درختی است که خداوند آن را نشانده است
و از روح خویش (که همان حیات است) در آن دمیده است.

(📚 التوحيد : ص 237 حدیث 2)


💠 هر کسی به کینونَت، یعنی «بودن» و حیاتِ خویش، خوش است.
❖ خوشی، ادامۀ حیات است.


🔹
🔹

🌳 شجرۀ 『 طُوبیٰ』، که با نامهایِ مختلف خوانده می‌شود. از جمله؛

❂ "شَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ" (پاک- سورۀ حضرت ابراهیم علیه السلام، آیۀ 24)،
❂ "شَجَرَةَ الْحِنْطَة" (گندم- 📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏26، ص: 273)،
❂ "شَجَرَةُ الْحَسَد" (مورد غبطه و حسد واقع می‌شود- همان منبع قبلی)،
❂ شجرة المَنهيّة (که حضرات آدم و حوّا از خوردنش نهی شدند)
که در جریانِ حضرت آدم (ع) و حضرت حوّا (س) است.
❂ شجرة الخُلد » از اینکه حیاتِ محضه و طیّبه و حقیقتِ خُلد است، نقطۀ خالِدیّت و جاودانگی خُلدِ برین است. و هر جاودانگی و حیاتی، از آن است (حدیث آنرا در ادامه خواهید خواند).

✵ 『 طُوبیٰ』 ؛ ظهورِ پاکیِ مطلقه، و قلبِ تپندۀ حیات است و «بود» و کینونتِ هر شیئی، بهره‌ای از 『 طُوبیٰ』 است و ظهورِ 『 طُوبیٰ』 است.

❅ هر موجودی، همینکه «هست» و بهره و حظّ از «وجود» دارد، بهره‌مند از 『 طُوبیٰ』 است. و خوشی برای آن موجود، هر امر و شیئی است که موجب ادامۀ حیات اوست.

♦️نقطۀ حیات هر شیئی، نقطۀ ایمانی آن است و 『 طُوبیٰ』 که خوشی می‌باشد، در منزلِ حیاتی-ایمانیِ اشیاء ، گسترده شده است.


و امّا ...
🔰حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرمایند:

🌳〖 طُوبى‏ ؛ شَجَرَةٌ فِي الْجَنَّةِ فِي دَارِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام
وَ لَيْسَ أَحَدٌ مِنْ شِيعَتِهِ إِلَّا وَ فِي دَارِهِ غُصْنٌ مِنْ أَغْصَانِهَا- وَ وَرَقَةٌ مِنْ أَوْرَاقِهَا-
يَسْتَظِلُّ تَحْتَهَا أُمَّةٌ مِنَ الْأُمَم‏〗

🌳 طوبی درختی است در بهشت، در خانه امیرالمؤمنین (؏)
و هیچ یک از شیعیان او نیستند مگر آنکه در خانه‌اش یک شاخه از شاخه‌هایش، و یک برگ از برگهایش می‌باشد
که در زیر سایۀ آن، امّتی از امّتها می‌آرمند.

(📚 تفسير القمي، ج‏1، ص: 365)


🌳 『 طُوبیٰ』 که مطلقِ حیات است، همان #خلد و #جاودانگی است که در حدیث شریفی، حضرات آل الله علیهم السلام این مهمّ را بیان می‌فرمایند:

🔻〖 إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ الْقَلَمَ مِنْ «شَجَرَةٍ» فِي الْجَنَّةِ يُقَالُ لَهَا 《 الْخُلْد》〗🔺
همانا خداوند قلم را از درختی در بهشت خلق کرد که به آن درخت «خُلد» گفته میشود.

(📚تفسير القمي، ج‏2، ص: 379)


❇️ نامیده شدنِ 『 طُوبیٰ』 به 《 الْخُلْد》، برخاسته از وصفِ 『 طُوبیٰ』 است. ➷

⭕️ چون 『 طُوبیٰ』 نقطۀ جاودانگی است، نامش《 الْخُلْد》 است.
و «مخلّد» و جاودانه بودنِ بهشتیان، صِرف الربط بودنشان به درختِ حیات و هستیِ 『 طُوبیٰ』 است.
و نامیده شدنِ بهشت به «خُلد» (خُلدِ برین)، از وجود 『 طُوبیٰ』 است که 《 الْخُلْد》 بوده و حقیقتِ جاودانگی است.

پاکی محض، همان حیات محض است که منزّه از ناپاکیِ «نیستی» و عدم است.
به مؤمنین در هنگام سوق دادن و ورودشان به بهشت ندا می‌دهند:

💎【سَلامٌ عَلَيْكُمْ 《طِـبْـتُمْ》 فَادْخُلُوها 《خــالِـــدين》‏】💎
سلام بر شما! پاک شُديد، پس براى هميشه داخل آن شويد.

(سورۀ زمر آیۀ 73)

⤴️ 《طِبْتُمْ》 ؛ ظهورِ اتصالِ به 『 طُوبیٰ』 است که منشأ و مبدأ پاکی و هستیِ مطلق است.


🔰وصف 『 طُوبیٰ』 را حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم چنین می‌فرمایند:

🔻〖 أَنَّهَا شَجَرَةٌ غَرَسَهَا اللَّهُ بِيَدِهِ
تَحْمِلُ كُلَّ نَعِيمٍ خَلَقَهَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِأَهْلِ الْجَنَّةِ وَ إِنَّ عَلَيْهَا ثِمَاراً بِعَدَدِ النُّجُومِ
كُلُّ ثَمَرَةٍ مِثْلُ ثَدْيِ النِّسَاءِ تَخْرُجُ فِي كُلِّ ثَمَرَةٍ مِنْهَا أَرْبَعَةُ أَنْهَارٍ 《 مَاءٌ وَ خَمْرٌ وَ عَسَلٌ وَ لَبَنٌ》
وَ سَعَةُ كُلِّ نَهَرٍ مَا بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ عَرْضُهُ مَا بَيْنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ〗🔺

(📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏93، ص: 345)


⤴️ مضمون حدیث فوق:

🌳 [طوبی] را خداوند با دست خود نشانده است. و هر نعمتی برای اهل بهشت را در بر دارد (به تعداد ستارگان). و از هر میوه‌ای چهار نهر جاری است 《 آب ، شراب ، عسل و شیر》.
و گسترۀ هر نهری مابینِ شرق و غرب است و عرض آن مابینِ آسمان و زمین است.


⭕️اینکه فرمودند 《 غَرَسَهَا اللَّهُ بِيَدِهِ》 یعنی خداوند با دستان مبارک خویش، طوبیٰ را کاشته است.
⇦ بدین معنا که این شجره، خودیّت حقّ را ظاهر می‌سازد و طوبیٰ نقطۀ حیات است.

💢 و چهار نهری که فرمودند 『 أَرْبَعَةُ أَنْهَارٍ مَاءٌ وَ خَمْرٌ وَ عَسَلٌ وَ لَبَنٌ』 ؛ مبدأ ایجادیِ #عناصر_اربعه است و هر شیئی از اشیاء در نقطۀ کینونت و پاکیِ حیاتش، چیزی و بهره‌ای از این چهار نهر دارد که می‌فرمایند 🔻 『 سَعَةُ كُلِّ نَهَرٍ مَا بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ عَرْضُهُ مَا بَيْنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ』🔺.


🔹
🔹

در احادیث شریفه، حضرات آل الله علیهم السلام می‌فرمایند که 《بهشتِ عَدْن》، وسطِ بهشت‌های دیگر است (『 جَنَّةُ عَدْنٍ وَ هِيَ فِي وَسَطِ الْجِنَان』/ 📚من لا يحضره الفقيه، ج‏1، ص: 296).

⤴️ وسط هر شیء در عالم نور؛ مبدأ وجودیِ آن شیء است.
آن نقطۀ خَیریّت که شیء، به آن شیء شده است، ظهورِ واسطۀ عُظمیٰ، یعنی حضرات آل الله علیهم السلام می‌باشند که وسط حقیقی شیء هستند و فرمودند 🔻"خَيْرُ الْأُمُورِ «أَوْسَطُهَا»"🔺 (📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏6، ص: 541).

🔅نقطۀ کینونت و حیاتِ بهشت‌های دیگر، 《جنة عَدْن》 است.

⤵️ و این، در حالی است که 『 طُوبیٰ』 که ظهورِ حیات مطلقۀ حضرتِ حیّ (جلّ جلاله) است، در 《جنة عَدْن》 قرار دارد که فرمودند:

🌳 『 وَ طُوبَى وَ هِيَ شَجَرَةٌ مِنْ «جَنَّةِ عَدْنٍ» غَرَسَهَا رَبِّي بِيَدِه‏』

(📚ثواب الأعمال ، ص: 136 )


کلّ جَنّات، ظلِّ طوبیٰ و در سایۀ 『 طُوبیٰ』 بوده، و حیاتشان بدان است و دائماً ارتزاق از آن دارند و برگشت آنها به ذی ظلِّ خویش است. حضرت حقّ تعالی در وصف آن می‌فرماید:

🌳『 شَجَرَةٌ فِي الْجَنَّةِ أَنَا غَرَسْتُهَا «تُظِلُّ الْجِنَان»』

(📚الأمالي- للصدوق، ص: 272)

و تمام نعَم بهشتی، [و از آنجا] تمامِ نعَم عالَم، از این درخت است که فرمودند:

🌳『 مَا خَلَقَ اللَّهُ «مِنْ شَيْ‏ءٍ» إِلَّا وَ هُوَ تَحْتَ «طُوبَى»‏』
هیچ چیزی را خدا خلق نکرد الّا در حالیکه آن شیء تحتِ 『 طُوبیٰ』 است.

(📚روضة الواعظين، ط - القديمة، ج‏1، ص: 105)


⬅️ پس دقّت بفرمائید:

🌳 وجود و کینونتِ اشیاء، 『 طُوبیٰ』 است و تحتِ 『 طُوبیٰ』 است و دائماً ارتزاق از 『 طُوبیٰ』 دارد.
که بیان شد چهار نهری که از 『 طُوبیٰ』 جاری است، می‌تواند اشاره به ارکان اربعۀ اشیاء باشد و جاری بودنِ این نهرها، دوام و حیات مَرزوق خویش را رقم میزند.

چون احادیث آن و دقائق آن بسیار و در عین حال پر نکته و پر اهمیّت، و محلّ تدقیق و تأمّل بود، در این مقاله وارد بر آن نشدم تا به عنایت حقّ در فرصتی دیگر بر ایوانِ نَفحۀ لطفشان، عاجزانه گدائی کنیم.

⇐ در هر صورت اگر حیات و خوشی، در هر شیئی و امری از عالَم باشد (چه آخرت و چه دنیا)، از شجرۀ طیّبه 『 طُوبیٰ』 است.


🌳 شجرۀ 『 طُوبیٰ』 در «منزل»ِ؛

🔻عالیة المحلّ، سرّ العظمة، صورةِ النَّفسِ الکُلیّة ، بِضعَةِ الحَقیقةِ النَّبویّة، مَطلع الأنوارِ العلویّة، الجوهرةِ القُدسیَّة فی تعیُّنِ الإنسیّة، واسطة قلّادة الوجود، درّة البحر الشّرف و الجود، علّة العلل، غایة الغایات، حقیقة العماء، إنسیة حوراء، فاطمة الزهرا علیها افضل صلوات المصّلین🔺
و
🔻الوالی للولایةِ إلاهیّة، بِسْمَلَةِ کتابِ الموجودِ ، فاتحة مصحفِ الوجودِ، حقیقة النقطةِ البائیّة ، المُهندِسِ في الغُیُوبِ اللّاهوتِیَّة ، المظهر في الهیکل الناسوتیة، نقطة الکائنات، قطب الدائرات، فطرة العالمین، ربّ العارفین، امام المتقّین، امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیهما افضل صلوات المصّلین 🔺

می‌باشد.

۩ رشحۀ القاب جاری شده که به مناسبت موضوع، هبه فرمودند، محلّ خضوع مدقّقین است!


🔔 《منزل》؛ محلّ نزول است.
چون حضرات (علیهم السلام) تَمَنُّناً و تفضّلاً نزولِ اجلال نمایند؛ محلّ نزولشان، نقطۀ حیات مطلقه است.

(دقت بفرمائید❗️)

🔔 حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله می‌فرمایند:

🔻〖 إِنَّ دَارِي وَ دَارَ عَلِيٍّ وَاحِدَة〗🔺
خانۀ من و خانۀ علی (ع) یکی است.

(📚تفسير فرات الكوفي، ص: 209)


🔲 جمع بندی مطالب تا بدینجا:

✿تمثال و حقیقتِ هستی، در عالَم عالی، و از عالَم عالی است. یعنی هستی از عرشِ لا تعیّن (و جنّات) تا فرشِ تعیّن، کشیده شده است.
✿و حقیقت و باطنِ تمام مراتب بهشت (جنّات)، جنة عَدْن است.
✿و باطن و قلب و حیاتِ جنة عدن، 『 طُوبیٰ』 است.
✿و 『 طُوبیٰ』 درختی است در «منزل» حضرات آل الله علیهم السلام.


🌳 『 طُوبیٰ』؛ خوشیِ مطلق و مطلقِ خوشی است.و حیاتِ محضه است.
کوچکترین خوشی و لذّتی، مستقل از 『 طُوبیٰ』 معنا ندارد.

🍃 پس اگر طالبِ لذّت و خوشی هم باشیم، خوشی حقیقی و مبدأ خوشی را باید بیابیم.

🌱 «خوشی» حقیقی، مَدِّ حیات است و خَیر و نیکی است. و هر خَیری، ظهورِ حضرات آل الله علیهم السلام می‌باشد که فرمودند🔸『 نحنُ اصلُ کلِّ خَیر』🔸(ما اصل تمام نیکی‌ها هستیم / 📚 الکافی، ج ۸، ص: ۲۴۲).

ان شاء الله در مورد حقیقتِ لذائذ و لذّت حقیقی در فرصتی دیگر خواهیم خواند.


🔹
🔹


🔰حضرت خاتم الانبیاء صلوات الله علیه و آله و سلّم می‌فرمایند:

🔻 『 حُبُّ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ شَجَرَةٌ أَصْلُهَا فِي الْجَنَّةِ وَ أَغْصَانُهَا فِي الدُّنْيَا
فَمَنْ تَعَلَّقَ بِهَا فِي الدُّنْيَا أَدْخَلَهُ الْجَنَّة』🔺

دوستی علی بن ابیطالب علیه السلام درختی است که اصلش در بهشت است و شاخه‌هایش در دنیا.
پس هرکس در دنیا به آن در آویزد، او را به بهشت می‌برد.

(📚الفضائل - لابن شاذان القمي، ص: 148)

🔰و نیز می‌فرمایند:

🔻 『 من أراد ان يحيى حيوتى و يموت ميتتي و يدخل «جنّة عَدن» التي غرسها الله بيده فليتوال على بن أبي طالب عليه السلام، و ليتول وليّه و ليعاد عدوه، و ليسلم للأوصياء من بعده فإنهم عترتي من لحمى و دمي، أعطاهم الله‏ فهمي و علمي‏』🔺

(📚تفسير نور الثقلين، ج‏2، ص: 498)


⇦ ❃ پس چون کسی به حبّ و ولایت مولی امیرالمؤمنین (علیه السلام) متصّل شود، داخل در بهشت عَدن است و طوبیٰ و خوشی حقیقی مخصوص اوست.


🌳 『 طُوبیٰ』 که خوشی حقیقی است، در مجالس شیعه سایه افکنده که حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در وصف سایۀ 『 طُوبیٰ』 می‌فرمایند:

🔻『 《ظِلُّهَا مَجْلِسٌ مِنْ مَجَالِسِ شِيعَةِ》 أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ‏ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (؏) يَأْلَفُونَهُ وَ يُتَحَدَّثُ بِمَجْمَعِهِمْ [بِجَمْعِهِمْ‏] وَ بَيْنَا هُمْ فِي ظِلِّهَا يَتَحَدَّثُون‏』🔺

سایۀ طُوبیٰ مجلسی از مجالس شیعۀ امیرالمؤمنین علی (؏) است. که شیعیان با آن الفت و انس گرفته و با جمعشان حدیث می‌کند و شیعیان در سایۀ آن گفتگو می‌کنند.

(📚تفسير فرات الكوفي، ص: 212)

در این عبارت نورانی دقت فرمودید ⇦ 《ظِلُّهَا مَجْلِسٌ مِنْ مَجَالِسِ شِيعَةِ》؟!

نفرمودند سایۀ آن در مجالس شیعه است!
👈بلکه فرمودند خودِ سایۀ طوبیٰ، مجالس شیعه است.

⇦ ❃ بنابراین شرافتِ مجلسِ شیعه چنین است که همه چیزش «سایۀ طوبیٰ» و خوشی است و نه اینکه مجلس ایشان چیزی باشد وخوشی چیزی از آن باشد.

✳️ «مجلس» محلّ جلوس و نشستن است. و مجلسِ شیعه، آن نشیمنگاهِ شیعه بودن است.
یعنی خودِ شیعه بودن، مجلسِ شیعه است.

بنابراین؛
👈 شیعه بودنِ شیعه، مجلس و سایۀ طوبیٰ است.

بنابراین فتراکِ «شیعه بودن» مطرح است.

پس ؛
♦️«شیعه»، ظلّ طوبیٰ است.
یعنی خودِ شیعه بودن، خوشی است و همۀ نعمت.

اگر به مرحمت حقّ، با جان و دل از تصدیق‌کنندگان بودیم، به عین الیقین این حقیقت را نشان می‌دهند.


🔔 این رشحه رشحهْ رزقِ معنوی را به جانْ نوش کنیم که هر کدام، محلّ تأمّل و تحقّق در وجود است.


🔹
🔹

🍃 و امّا بعد از این مقدمه در مورد 『 طُوبیٰ』، لطیفه‌ای از ماه شعبان را بخوانیم:
(قدم به قدم و با تأمّل همراه بیائید تا ان شاء الله رزق جاری شده در جانتان منزل کند)



🔻✓➊ قدم اوّل :

عرض شد که 『 طُوبیٰ』 ؛ اسم تفضیل، بر وزن فُعلىٰ، مؤنث اَطيـَـب (پاكيزه‌‏تر) است‏ و از ریشۀ «طیب» است (طیب به معنایِ پاکی).

🔻✓➋ قدم دوّم :

"طَیِّب" (اَجوَف یایی) بر وزن "فَیعِل"، صفت مشبهه است. و از همین ریشۀ «طیب» می‌باشد.

"طَیِّب" شدّت پاکی را می‌رساند که در پاکی آنقدر شدید بوده و ثبات دارد که معنایِ اسم فاعل و اسم مفعول نیز می‌دهد. یعنی آنطور پاک است که هم پاک‌ کننده است و هم پاک شونده.

🔻✓➌ قدم سوّم :

"طبیب" از «طَیّب» است.
چرا ؟!

روایت را دقت بفرمائید:

🔰 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرمایند:

🔻 【 كَانَ يُسَمَّى «الطَّبِيبُ» الْمُعَالِجَ.
فَقَالَ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ يَا رَبِّ مِمَّنِ الدَّاءُ؟ قَالَ مِنِّي. قَالَ مِمَّنِ الدَّوَاءُ؟ قَالَ مِنِّي. قَالَ فَمَا يَصْنَعُ النَّاسُ بِالْمُعَالِجِ؟

👈 قالَ : «يُطَيِّبُ» بِذَلِكَ أَنْفُسَهُمْ.

⇦ فَسُمِّيَ «الطَّبِيبَ» لِذَلِك‏】🔺

⬅️〖«طبيب» را معالج مى‏خواندند.
حضرت موسى بن عمران عليه السّلام به درگاه الهى عرضه داشت پروردگارا، درد از كيست؟
خدا فرمود: از من.
جناب موسى (ع) عرضه داشت : دواء از كيست؟
خدا فرمود: از من.
جناب موسی (ع) عرض كرد: پس مردم با معالج چه كار دارند كه به وى مراجعه می‌نمايند؟
خدا فرمود: با مراجعه به او «دلشان خوش می‌شود».

سپس امام صادق عليه السّلام فرمودند:
بعد از آن، طبيب را طبيب گفتند (يعنى موجب دلخوشى) 〗➡️

(📚 علل الشرائع، ج‏2، ص: 525)


💠 ملاک و معیارِ معانی، معنا کردنِ حقّ تعالی است. و لُغویون در هر ید و بیضائی که باشند، مجالِ سخن خلافِ حقّ ندارند.

❖ هرچند از علم اشتقاق، ربط "طیب" و "طبب" استخراج میگردد، ولی حدیث و نقل مذکور کفایت میکند و برای ادامۀ بحث، قوّت بیان است.

👈 "طَبیب"ِ در ظاهر، "طَیِّب" در باطن است.


🔻✓➍ قدم چهارم :

🔶 طبیب مطلق و مطلقِ طبیب کیست؟

🔷🔻《طَبِيبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّه‏》 (📚نهج البلاغه، خطبۀ 108)، مبدأ الانوار الازلی و منتهَی الْعروج الکمالی، "رحمةً للعالمین"، "شفیع یوم الدین"، مخاطَب حدیثِ «لولاک، لمّا خلقتُ الافلاک»، "جَوْهَرٌ دَرَّاك" ، "مُحِيطٌ بِالأشْيَاء" ، "وَسَطُ الكُلّ"، "عِلَّةٌ لِلْمَوْجُودَات" ، عالِم السرّ و الخفیات، حضرت سیّد الانبیاء و المرسلین محمّد المصطفی صلّی الله علیه و آله و سلّم🔺

(القاب جاری شده، محلّ تأمّل است❗️)

🔻✓➎ قدم پنجم :

🔶 طبّ حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله چیست؟

🔷 طبِّ حضرتِ «طبیب» (صلّی الله علیه و آله)، ولایت ایشان است.
که طبّ، آن موقع در اطلاقِ طبّ بودن است، که در دوئیت با درد نباشد. بلکه حقیقتِ درد را گرفته باشد. به عبارتی، خودش درد است و خودش درمان.

👈 طبّ مطلق، ولایت است که فطرتِ هر ذی اشاره‌ای است. حضرت مولی (؏) می‌فرمایند:

🔻"دوائك فيك فلا تبصر
و دائك منك فلا تشعر"🔺

دوایِ تو در توست ولی آنرا نمی‌بینی.
و درد تو از توست ولی آنرا درک نمی‌کنی.

(📚منهاج البراعة، خوئى، ج‏7، ص: 36)


☀️ ولایت، فطرت همۀ اشیاء است. و چیزی از ولایت بیرون نیست.
ولایت، حضرات آل الله (ع) هستند و رسول اکرم (ص) به 《طَبِيبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّه‏》 بودن، عالمیان را به فطرت خویش دعوت می‌کنند.

دقت شود :

🔸باء «بِـطِبِّه»؛ ابتدائاً باء الصاقِ حقیقی است و باء سببیّت، در مرحلۀ بعد است و آن هم سببی نیست که بیرون از حضرتِ «طبیب» صلّی الله علیه و آله باشد، بلکه خودیّت حضرتِ رسول اکرم (ص) است.

🔸"طبیب"؛ صفت مشبهه است. و چون در عالم نور می‌باشد؛ از شدّت ثبوت، فاعل و مفعول را فرا میگیرد. یعنی هم طبابت کننده و هم طبابت شده، در نقطۀ وحدتِ «طبّه» به توحید میرسند. و طبابتِ حضرتِ《طَبِيبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّه‏》 (ص)، موحّد ساختنِ عالمیان، به قوّتِ ولایت است.


🔹
🔹

🔻✓➏ قدم ششم :

🔰 حضرت مولی امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرمایند:

🔹خداوند عزّ و جلّ هنگامی که روز اول شعبان می‌شود، به درهای بهشت امر می‌کند، پس گشوده می‌گردد.
و به شجرۀ 『 طُوبیٰ』 امر می‌کند، پس شاخه‌هايش بر اين دنيا آشکار می‌شود (〖يَأْمُرُ شَجَرَةَ طُوبَي فَتُطْلِعُ أَغْصَانُهَا عَلَي هَذِهِ الدُّنْيَا〗/ 📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏94، ص: 61).

🔹سپس منادی پروردگار ندا می‌کند:
ای بندگان خدا ! اينها شاخه‌های درخت طوبیٰ است، به آنها چنگ زنيد تا اينکه شما را بسوی بهشت رفعت دهد (〖یا عِبَادَ اللَّهِ هَذِهِ أَغْصَانُ شَجَرَةِ طُوبَي فَتَمَسَّکُوا بِهَا تَرْفَعْكُمْ إِلَي الْجَنَّةِ〗).

🔹بعد می‌فرمایند که اعمالی مثلِ «صلوات، روزه، زکات (صدقه)، امر به معروف، نهی از منکر، صله رحم، آشتی دادن افراد، ادایِ قرض، شمارش نعمتهای خدا، کفالت یتیم، عیادت مریض، نیکی به والدین، تشییع جنازۀ مؤمن، تسلیت گفتن» موجب «وصل» شدن به 『 طُوبیٰ』 است.

این اعمال، ظهورِ ابوابِ جنّت است و جلواتِ شاخه‌های 『 طُوبیٰ』.

چند نکته:

✓ ➀ دقت بفرمائید که در تمام اعمالِ فوق، صله و اتصال (صلوات) و جفت شدن (شفع) خوابیده است.
که پیشتر مفصلاً صحبت شد که ماه شعبان، ماه صلوات (صله - اتصال) و شفاعت است.


✓ ➁ اصلاً #وجه_تسمیه_شعبان از این جهت است که خَیرات در این ماه شعبه شعبه می‌شود (🔻"سَمَّاهُ رَبُّنَا شَعْبَانَ «لِتَشَعُّب»ِ الْخَيْرَاتِ فِيه‏"🔺/ 📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏94، ص: 56).
یعنی 『 طُوبیٰ』 که ظهورِ خیرات است، در ماه شریف «شعبان»، بصورتِ شعبه شعبه در عالم دنیا ظاهر می‌شود و از مجالِ 『 طُوبیٰ』 و در پیِ آن؛ زقّوم نیز شعبه شعبه ظاهر می‌شود (در دنباله می‌خوانید).

👈 ماه شعبان، ماه شعبه شعبه بودنِ طوبی [از حقیقتِ آن تا عالمِ ظاهر]، برای دستاویزی مؤمنین است.


از آن طرف؛
🔰حضرت مولی (علیه السلام) می‌فرمایند به درخت زقّوم امر می‌شود که شاخه‌هایش را بر دنیا آشکار کند (〖يَأْمُرُ شَجَرَةَ «الزَّقُّومِ» فَتُطْلِعُ أَغْصَانَهَا عَلَى هَذِهِ الدُّنْيَا〗/ 📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏94، ص: 61).


🔥 که #زقوم درختی است در جهنّم که باید از آن پرهیز و دوری نمود چرا که زقّوم، آویختگانش را به جهنّم می‌کشاند
(🔻"هَذِهِ أَغْصَانُ شَجَرَةِ الزَّقُّومِ فَإِيَّاكُمْ وَ إِيَّاهَا وَ لَا تَعُودُ بِكُمْ إِلَى الْجَحِيمِ"🔺 /📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏94، ص: 66 ).

🔹که شاخه‌های #زقوم را هم اشاره فرمودند. از جمله؛

«فراگیر کردن شرّ یا گناهی، تقصیر در نماز یومیه، ردّ کردن فقیر در حال غنائت، نپذیرفتنِ عذرخواه، جدائی انداختن بین افراد، باطل کردن دَیْن، برآشفتنِ مردم بر علیه مؤمنی، آوازه‌خوانی غنا که به معصیت بیانجامد (که موجب نسیان خداست. که قطع رحم است)، افتخار کردن و شمردن کارهای قبیح، عیادت نکردن مریض، بد رفتاری با والدین و کوتاهی در خشنودی ایشان.»

⇮ دقت بفرمائید که در تمام اعمالِ فوق، قطع اتصال به حقیقت صورت گرفته است. که مخالفِ صلوات و شفاعت که حقیقت شعبان است، می‌باشد.

✓ ➂ در دعای ندبه می‌خوانیم:

🔸〖 أَيْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَيْنَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاء〗🔸

(📚المزار الكبير، لابن المشهدي، ص: 579)

⇜ حضرات آل الله علیهم السلام؛ حقیقت و جان عالم لا اشاره (سماء) و عالم اشاره (ارض) بوده و نقطۀ بسیطۀ اتصال هستند که هرکس به آنها متصّل شود، متصّل به حیات شده و هرکس منقطع از ایشان گردد، به ورطۀ عدم کشیده شده است.


🔻✓➐ قدم هفتم :

تطبیق دهید:

⭕️1. ماه شعبان؛ ماه صلوات و شفاعت است.
صلوات، صله با آل الله علیهم السلام است. و شفاعت نیز، جفت شدن و یکی شدن با آل الله علیهم السلام است.
پس شعبان؛ ماهِ اتصال به حقیقتِ حیات، حضرات آل الله علیهم السلام می‌باشد.


⭕️2. ماه شعبان؛ ماه پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله است.

پیامبر اکرم (ص) 《طَبِيبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّه‏》 می‌باشند. که بیان شد که "طبیب" بودن، ظهورِ "طیّب" بودن است.


⭕️3. ماه شعبان؛ ماه شعبه شعبه شدن خیرات است که ماهِ ظهورِ شُعَب 『 طُوبیٰ』 است.


🔹