Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده
.
💠 صــیام، سرّی از اسرار الهی
❖ لطیفۀ ششم:
#سحری_لقمه‌ای_خاص_امت_رحمت!
🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸
↗️ http://facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh
┅─┅─═• 🌙 •═─┅─┅
🔆 سرّ الله، عالَم را فراگرفته است. و اَصَحّ این است که گفته شود:
همۀ عالم، ظهورِ سرّ الله است.
دل هر ذرّه را که بشکافی
آفتــابیش در میان بینـی
🔅ان شاء الله به عنایت حقّ، نور ولایت به جان تابد و دل بی‌تاب را به مقصد رساند و چشم مشتاق را به جمالش پُر نور سازد که :
یــار بی‌پـــرده از در و دیوار
در تجلّی است یا اولِی‌الْأبصار
🕰 تمام ساعات شبانه روز، اسمی دارد وُ رسمی وُ اسراری.
(مثلاً برای ساعات شب: شفق، غَسَق، عَتَمه، سُدفه، جَهمَه، زُلفَه، #سحر، فجر ، صبح ، صباح و ...)
یکی از ساعاتِ شب؛ وقتِ "#سحر" است.
که در روایات و آیات قرآن، اسراری و اعمالی برای اهل آن، ذکر فرمودند.
🍃 اهل الله؛ اهل سَحَرند!
آنانکه وصفشان🔻【الصَّابِرينَ وَ الصَّادِقينَ وَ الْقانِتينَ وَ الْمُنْفِقينَ وَ الْمُسْتَغْفِرينَ «بِالْأَسْحارِ»】🔺است (سورهٔ آل عمران، آیهٔ ۱۷).
اهل الله؛ گدایانِ «بالاسحارِ» حضرت حقّ‌اند.
دوش وقت «سحر» از غصّه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتــم دادند
بیخود از شعشعــۀ پرتو ذاتــــم کردند
باده از جام تجــلّــی صفــاتـــم دادند
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قـــدر که این تازه براتم دادند
(حافظ - ره)
°•❋☀️❋•°
🔰این مقدمه را خواندیم تا آماده شویم برای خواندنِ لطیفه‌ای در خصوص سحر.
و ان شاء الله جانِ ناقابل برای کلامِ حضرتِ جانان رسول اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم تقدیم کنیم که می‌فرمایند:
🔻"تَسَحَّرُوا فَإِنَ السَّحُورَ بَرَكَة"🔺
سحرى بخوريد كه سحرى بركت است.
(📚بحار الأنوار ، ج59، ص: 292)
♨️ 『 سَحور』 (غذایی که روزه‌دار در سَحَر می‌خورد) مشتق از سحر است و در فارسی آنرا «سَحری» می‌گویند. یعنی چیزی که منسوب به سَحَر است.
🌓 #سحر ؛ آمیزش نور و ظلمت است.
🍯 خوردن #سحری؛ وجهی به روز (فَجـــر) و وجهی به شب دارد.
⇩ امّا #فجر دو گونه است :
🌑 فجر اوّل ؛ که آن سپیدی کاذبی است که ابتدائاً ظاهر میشود و چون دروغین است به نام 《#فجر_کاذب》 نیز معروف است. و علّت آن انعکاس نور خورشید است که در استطاله و طویل شدن صوری و کذبی می‌آید و برای همین به 《فجر کاذب》 نیز نامیده میشود.
☀️ فجر دوّم ؛ که آن سپیدی است که بعد از #فجر_کاذب و از بین رفتن آن ظاهر میشود و این فجر چون استوار و راستین است به نام 《#فجر_صادق》 نیز معروف است. که در این موقع خورشید مانند پرنده‌ای (طائر) که بالهای خود را می‌گشاید، بوده و برای همین به نام "#فجر_مستطیر" نیز نامیده میشود (مُستَطیر؛ نعتِ فاعلی از استطارَة است).
🔰قرآن می‌فرماید:
💎【و الْفَجْرِ】💎
به سپيده دم سوگند.
(سورۀ فجر آیۀ 1)
❃ "قَسَم" به معنایِ سوگند و عهد است.
بطور کلّی؛
هر چیزی در قوّتِ این نیست که به استخدام شخص در آید تا به آن، قَسَم یاد کند.
بلکه بایستی در "ما یُقسَمٌ به" (یعنی آنچه به آن قَسَم خورده میشود) قِسمی از ارزش باشد تا خلعَت ارزشمندِ "قَسَم" سزاوار آن گردد.
🔸 حضرت حقّ تعالی به هر مطلبی قَسَم یاد نمی‌کند.
که هر چیزی، ارزش قَسَم‌هایِ باریتعالی را ندارد.
👈 "ما یُقسَمٌ به" حقّ تعالی، جز جلوۀ خودِ او نیست.
باریتعالی خودش را در آن "ما یُقسَمٌ به" میبیند و قسَم به آن می‌خورد.
🔰 حضرت حقّ فرمود 💎【و الْفَجْرِ】💎 (قسَم به فجر). و در حدیث این آیۀ شریفه می‌فرمایند:
🔻"الفجر هو القائم (عليه السلام)"🔺
(📚تفسیر روایی برهان، ج5، ص: 650)
🔰حضرت مولی امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرمایند:
🌑 『 إن للباطل جولة و للحق دولة』☀️
باطل جولان دارد و حقّ دولت دارد.
(📚 مشارق الانوار، ص: 261)
🌑 #فجر_کاذب؛ همان باطلی است که قبل از دولتِ حقّ جولان می‌دهد و ثباتی ندارد و في نفسِهِ باطل است.
☀️و #فجر_صادق؛ ظهور دولتِ حقّۀ حقیقۀ الهیّۀ حضرت بقیة الله حجّة بن الحسن العسکری علیهما السلام است. که پایدار است و از بین نمی‌رود.
بین دو فجر (فجر کاذب و فجر صادق) را اصطلاحاً "گرگ و میش" می‌گویند.
گرگ، فجر کاذب است زیرا خودش را به مظلومیّت میزند و شبیه سگِ گله جلوه کرده و آسیب میزند.
و میش، فجر صادق است که همان است که در مظلومیّت واقع میشود.
🔆 #سحر؛ بین دو فجر واقع شده است، یعنی در گرگ و میش.
🔸
💠 صــیام، سرّی از اسرار الهی
❖ لطیفۀ ششم:
#سحری_لقمه‌ای_خاص_امت_رحمت!
🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸
↗️ http://facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh
┅─┅─═• 🌙 •═─┅─┅
🔆 سرّ الله، عالَم را فراگرفته است. و اَصَحّ این است که گفته شود:
همۀ عالم، ظهورِ سرّ الله است.
دل هر ذرّه را که بشکافی
آفتــابیش در میان بینـی
🔅ان شاء الله به عنایت حقّ، نور ولایت به جان تابد و دل بی‌تاب را به مقصد رساند و چشم مشتاق را به جمالش پُر نور سازد که :
یــار بی‌پـــرده از در و دیوار
در تجلّی است یا اولِی‌الْأبصار
🕰 تمام ساعات شبانه روز، اسمی دارد وُ رسمی وُ اسراری.
(مثلاً برای ساعات شب: شفق، غَسَق، عَتَمه، سُدفه، جَهمَه، زُلفَه، #سحر، فجر ، صبح ، صباح و ...)
یکی از ساعاتِ شب؛ وقتِ "#سحر" است.
که در روایات و آیات قرآن، اسراری و اعمالی برای اهل آن، ذکر فرمودند.
🍃 اهل الله؛ اهل سَحَرند!
آنانکه وصفشان🔻【الصَّابِرينَ وَ الصَّادِقينَ وَ الْقانِتينَ وَ الْمُنْفِقينَ وَ الْمُسْتَغْفِرينَ «بِالْأَسْحارِ»】🔺است (سورهٔ آل عمران، آیهٔ ۱۷).
اهل الله؛ گدایانِ «بالاسحارِ» حضرت حقّ‌اند.
دوش وقت «سحر» از غصّه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتــم دادند
بیخود از شعشعــۀ پرتو ذاتــــم کردند
باده از جام تجــلّــی صفــاتـــم دادند
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قـــدر که این تازه براتم دادند
(حافظ - ره)
°•❋☀️❋•°
🔰این مقدمه را خواندیم تا آماده شویم برای خواندنِ لطیفه‌ای در خصوص سحر.
و ان شاء الله جانِ ناقابل برای کلامِ حضرتِ جانان رسول اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم تقدیم کنیم که می‌فرمایند:
🔻"تَسَحَّرُوا فَإِنَ السَّحُورَ بَرَكَة"🔺
سحرى بخوريد كه سحرى بركت است.
(📚بحار الأنوار ، ج59، ص: 292)
♨️ 『 سَحور』 (غذایی که روزه‌دار در سَحَر می‌خورد) مشتق از سحر است و در فارسی آنرا «سَحری» می‌گویند. یعنی چیزی که منسوب به سَحَر است.
🌓 #سحر ؛ آمیزش نور و ظلمت است.
🍯 خوردن #سحری؛ وجهی به روز (فَجـــر) و وجهی به شب دارد.
⇩ امّا #فجر دو گونه است :
🌑 فجر اوّل ؛ که آن سپیدی کاذبی است که ابتدائاً ظاهر میشود و چون دروغین است به نام 《#فجر_کاذب》 نیز معروف است. و علّت آن انعکاس نور خورشید است که در استطاله و طویل شدن صوری و کذبی می‌آید و برای همین به 《فجر کاذب》 نیز نامیده میشود.
☀️ فجر دوّم ؛ که آن سپیدی است که بعد از #فجر_کاذب و از بین رفتن آن ظاهر میشود و این فجر چون استوار و راستین است به نام 《#فجر_صادق》 نیز معروف است. که در این موقع خورشید مانند پرنده‌ای (طائر) که بالهای خود را می‌گشاید، بوده و برای همین به نام "#فجر_مستطیر" نیز نامیده میشود (مُستَطیر؛ نعتِ فاعلی از استطارَة است).
🔰قرآن می‌فرماید:
💎【و الْفَجْرِ】💎
به سپيده دم سوگند.
(سورۀ فجر آیۀ 1)
❃ "قَسَم" به معنایِ سوگند و عهد است.
بطور کلّی؛
هر چیزی در قوّتِ این نیست که به استخدام شخص در آید تا به آن، قَسَم یاد کند.
بلکه بایستی در "ما یُقسَمٌ به" (یعنی آنچه به آن قَسَم خورده میشود) قِسمی از ارزش باشد تا خلعَت ارزشمندِ "قَسَم" سزاوار آن گردد.
🔸 حضرت حقّ تعالی به هر مطلبی قَسَم یاد نمی‌کند.
که هر چیزی، ارزش قَسَم‌هایِ باریتعالی را ندارد.
👈 "ما یُقسَمٌ به" حقّ تعالی، جز جلوۀ خودِ او نیست.
باریتعالی خودش را در آن "ما یُقسَمٌ به" میبیند و قسَم به آن می‌خورد.
🔰 حضرت حقّ فرمود 💎【و الْفَجْرِ】💎 (قسَم به فجر). و در حدیث این آیۀ شریفه می‌فرمایند:
🔻"الفجر هو القائم (عليه السلام)"🔺
(📚تفسیر روایی برهان، ج5، ص: 650)
🔰حضرت مولی امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرمایند:
🌑 『 إن للباطل جولة و للحق دولة』☀️
باطل جولان دارد و حقّ دولت دارد.
(📚 مشارق الانوار، ص: 261)
🌑 #فجر_کاذب؛ همان باطلی است که قبل از دولتِ حقّ جولان می‌دهد و ثباتی ندارد و في نفسِهِ باطل است.
☀️و #فجر_صادق؛ ظهور دولتِ حقّۀ حقیقۀ الهیّۀ حضرت بقیة الله حجّة بن الحسن العسکری علیهما السلام است. که پایدار است و از بین نمی‌رود.
بین دو فجر (فجر کاذب و فجر صادق) را اصطلاحاً "گرگ و میش" می‌گویند.
گرگ، فجر کاذب است زیرا خودش را به مظلومیّت میزند و شبیه سگِ گله جلوه کرده و آسیب میزند.
و میش، فجر صادق است که همان است که در مظلومیّت واقع میشود.
🔆 #سحر؛ بین دو فجر واقع شده است، یعنی در گرگ و میش.
🔸
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده
🔸
❁ سَحور (غذای در سحر) وجهی به نور و وجهی به ظلمت دارد. از آنجایی که هر ظاهری، باطنی دارد، خوردن سحری نیز حکمت و باطنی دارد که شاید حکمتش این باشد که با خوردن سحری در بین فجر کاذب و فجر صادق، به صائم نشان داده میشود که از جانب خودش معدوم است و ظلمت. و از جانب علـّـتش که حضرات آل الله علیهم السلام هستند، تجلــّی واجب الوجود است.
پس در حدّ مختصر هم که شده است خوردن سحری سفارش شده و مستحب است.
نفْسِ صائم، به خوردن سحری، می‌یابد که قوامش به حقّ تعالی است نه به خودش.
برای همین وقتی از حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) در مورد خوردن یا نخوردن سحریِ ماه مبارک رمضان سوال شد، فرمودند:
🌅"فَإِنَّ الْفَضْلَ فِي السَّحُورِ
وَ لَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ مَاء"💧
فضيلت در سحرى خوردن است،
گر چه، به جرعه‌ای از آب باشد .
(📚الكافي، ط - الإسلامية، ج4، ص: 94)
🔲 سحری که زمانش سحر است و بین فجر کاذب و فجر صادق قرار دارد، مقامِ جمع الجمعی است. که برزخِ بین ظلمت و نور می‌باشد.
✅ ⇩ #مقام_جمع_الجمع ؛ در تحلیل دو مقام را جامع است و جمع می‌کند:
🔺◉ یکی #مقام_فرق که کثرتِ صِرف است.
🔺◉ و یکی #مقام_جمع که وحدتِ صِرف است.
تفاوتها را دقت کنیم :
🌑 کافری که منکر دین و در نتیجه روزه است و صِرفاً در «خوردن» است؛
در فجر کاذب و ظلمت قرار دارد و در مقام «فرق» باقی مانده است (یعنی در کثرات) و هرچه هست فجر کاذب است.
او گرچه تمام عمر را هم نخورد، بخاطِر کفرش، در مَناط و معیارِ خوردنِ صِرف است.
🔵 اهل کتاب که به دین کامل یعنی اسلام لبّیک نگفتند؛
روزۀ وصالِ بدونِ سحری می‌گیرند یعنی دو روز بدون افطار و سحر روزه هستند و نقص در سیر و سلوک دارند. آنان صِرفاً در فجر صادق بوده و در مقام «جمع» حدّی مانده‌اند و همان رهبانیـتی است که اسلام از آن نهی می‌کند.
🌕 اما مسلمانان، آنانکه شیعیان حضرات آل الله (ع) هستند (اهل تسنّن، اهل خلاف و بدعتند و حقیقتاً مسلمان نیستند)؛
به مقام جمع الجمعی ولیّ الله (ع) لبّیک می‌گویند و اعتقادشان فرمایش حضرت خاتم الانبیاء (ص) است که :
💠〖لَا تَدَعْ أُمَّتِيَ السَّحُورَ
وَ لَوْ عَلَى حَشَفَةِ تَمْرٍ〗💠
امّت من سحرى را وانمى‌گذارد،
اگر چه با خرماى خشكيده پوسيده‌اى باشد.
(📚من لا يحضره الفقيه، ج2، ص: 135)
و این تفاوت امّت حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله با سایر اُمَم است که حضرت (ص) به آن اشاره می‌فرمایند:
🔻" أُكْلَةُ السَّحُورِ فَرْقُ مَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَ أَهْلِ الْمِلَل"🔺
خوردن سحری، فرق بین ما و بین اهل ملّت‌هاست
(📚بحارالانوار ج 93 ص 311)
سحور؛ مقام جمع الجمعی است که مقام «فرقِ» فجر کاذب (که اشاره به عالم کثرات دارد) و مقام «جمع»ِ فجر صادق (که اشاره به عالم وحدت دارد) را جامع است و استحباب آن و نهی از ترک آن بخاطر این حقیقت و برکتی است که در سحور است.
این است کسانی که مقام جمع الجمعی آل الله (ع) در سحور را درک می‌کنند، صلوات خداوند که اتصال بر حضرات آل الله (ع) است، شامل حالشان می‌باشد. حضرت رسول اکرم (ص) می‌فرمایند:
👈♦️"تَسَحَّرُوا وَ لَوْ بِجُرَعِ الْمَاءِ
أَلَا صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَى «الْمُتَسَحِّرِين»"♦️
سحری بخورید ولو به جرعه‌ای از آب.
آگاه باشید که صلوات خداوند بر کسانی است که سحری می‌خورند.
(📚مستدرك الوسائل ، ج7، ص: 358)
"اللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ
عَلَى السَّرَّاءِ وَ الضَّرّاءِ
حَمْداً يَصْعَدُ أَوَّلُهُ وَ لا يَفْنَى آخِرُهُ"
(📚اقبال الاعمال ،ط - الحديثة،
ج2، ص: 142)
#لطیفه_سحری
#احسان_الله_نیلفروش_زاده
↪️🆔 @ehsannil
💎🔹💎🔹💎🔹💎🔹 💎
❁ سَحور (غذای در سحر) وجهی به نور و وجهی به ظلمت دارد. از آنجایی که هر ظاهری، باطنی دارد، خوردن سحری نیز حکمت و باطنی دارد که شاید حکمتش این باشد که با خوردن سحری در بین فجر کاذب و فجر صادق، به صائم نشان داده میشود که از جانب خودش معدوم است و ظلمت. و از جانب علـّـتش که حضرات آل الله علیهم السلام هستند، تجلــّی واجب الوجود است.
پس در حدّ مختصر هم که شده است خوردن سحری سفارش شده و مستحب است.
نفْسِ صائم، به خوردن سحری، می‌یابد که قوامش به حقّ تعالی است نه به خودش.
برای همین وقتی از حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) در مورد خوردن یا نخوردن سحریِ ماه مبارک رمضان سوال شد، فرمودند:
🌅"فَإِنَّ الْفَضْلَ فِي السَّحُورِ
وَ لَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ مَاء"💧
فضيلت در سحرى خوردن است،
گر چه، به جرعه‌ای از آب باشد .
(📚الكافي، ط - الإسلامية، ج4، ص: 94)
🔲 سحری که زمانش سحر است و بین فجر کاذب و فجر صادق قرار دارد، مقامِ جمع الجمعی است. که برزخِ بین ظلمت و نور می‌باشد.
✅ ⇩ #مقام_جمع_الجمع ؛ در تحلیل دو مقام را جامع است و جمع می‌کند:
🔺◉ یکی #مقام_فرق که کثرتِ صِرف است.
🔺◉ و یکی #مقام_جمع که وحدتِ صِرف است.
تفاوتها را دقت کنیم :
🌑 کافری که منکر دین و در نتیجه روزه است و صِرفاً در «خوردن» است؛
در فجر کاذب و ظلمت قرار دارد و در مقام «فرق» باقی مانده است (یعنی در کثرات) و هرچه هست فجر کاذب است.
او گرچه تمام عمر را هم نخورد، بخاطِر کفرش، در مَناط و معیارِ خوردنِ صِرف است.
🔵 اهل کتاب که به دین کامل یعنی اسلام لبّیک نگفتند؛
روزۀ وصالِ بدونِ سحری می‌گیرند یعنی دو روز بدون افطار و سحر روزه هستند و نقص در سیر و سلوک دارند. آنان صِرفاً در فجر صادق بوده و در مقام «جمع» حدّی مانده‌اند و همان رهبانیـتی است که اسلام از آن نهی می‌کند.
🌕 اما مسلمانان، آنانکه شیعیان حضرات آل الله (ع) هستند (اهل تسنّن، اهل خلاف و بدعتند و حقیقتاً مسلمان نیستند)؛
به مقام جمع الجمعی ولیّ الله (ع) لبّیک می‌گویند و اعتقادشان فرمایش حضرت خاتم الانبیاء (ص) است که :
💠〖لَا تَدَعْ أُمَّتِيَ السَّحُورَ
وَ لَوْ عَلَى حَشَفَةِ تَمْرٍ〗💠
امّت من سحرى را وانمى‌گذارد،
اگر چه با خرماى خشكيده پوسيده‌اى باشد.
(📚من لا يحضره الفقيه، ج2، ص: 135)
و این تفاوت امّت حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله با سایر اُمَم است که حضرت (ص) به آن اشاره می‌فرمایند:
🔻" أُكْلَةُ السَّحُورِ فَرْقُ مَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَ أَهْلِ الْمِلَل"🔺
خوردن سحری، فرق بین ما و بین اهل ملّت‌هاست
(📚بحارالانوار ج 93 ص 311)
سحور؛ مقام جمع الجمعی است که مقام «فرقِ» فجر کاذب (که اشاره به عالم کثرات دارد) و مقام «جمع»ِ فجر صادق (که اشاره به عالم وحدت دارد) را جامع است و استحباب آن و نهی از ترک آن بخاطر این حقیقت و برکتی است که در سحور است.
این است کسانی که مقام جمع الجمعی آل الله (ع) در سحور را درک می‌کنند، صلوات خداوند که اتصال بر حضرات آل الله (ع) است، شامل حالشان می‌باشد. حضرت رسول اکرم (ص) می‌فرمایند:
👈♦️"تَسَحَّرُوا وَ لَوْ بِجُرَعِ الْمَاءِ
أَلَا صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَى «الْمُتَسَحِّرِين»"♦️
سحری بخورید ولو به جرعه‌ای از آب.
آگاه باشید که صلوات خداوند بر کسانی است که سحری می‌خورند.
(📚مستدرك الوسائل ، ج7، ص: 358)
"اللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ
عَلَى السَّرَّاءِ وَ الضَّرّاءِ
حَمْداً يَصْعَدُ أَوَّلُهُ وَ لا يَفْنَى آخِرُهُ"
(📚اقبال الاعمال ،ط - الحديثة،
ج2، ص: 142)
#لطیفه_سحری
#احسان_الله_نیلفروش_زاده
↪️🆔 @ehsannil
💎🔹💎🔹💎🔹💎🔹 💎
بینش اهل حقیقت
علی غفوری کربلایی
🎤
#علـــی_غفـــــــوری_کربلایـــی ⬆️
#روضـــــــــه
🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
دیوانگان حضرت زینب سلام الله علیهــا
🆔 @divaneganezeinab
#علـــی_غفـــــــوری_کربلایـــی ⬆️
#روضـــــــــه
🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
دیوانگان حضرت زینب سلام الله علیهــا
🆔 @divaneganezeinab
Audio
محمد قربانخاني كربلايي
🎤
#محمدقربانخوانـــــــی_کربلایـی⬆️
#مولـــودی
🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
دیوانگان حضرت زینب سلام الله علیهــا
🆔 @divaneganezeinab
#محمدقربانخوانـــــــی_کربلایـی⬆️
#مولـــودی
🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
دیوانگان حضرت زینب سلام الله علیهــا
🆔 @divaneganezeinab
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
اعلام مراسم عزاداری شهادت
امیرالمومنین مولانا علی بن ابیطالب
علیه السلام
و احیای لیالی قدر
از سه شنبه ۱۸ رمضان به مدت ۵ شب
شروع مراسم از ساعت ۲۱:۳۰
شروع احیاء ساعت ۱ بامداد
کیفیت عالی!!!!!!!
امیرالمومنین مولانا علی بن ابیطالب
علیه السلام
و احیای لیالی قدر
از سه شنبه ۱۸ رمضان به مدت ۵ شب
شروع مراسم از ساعت ۲۱:۳۰
شروع احیاء ساعت ۱ بامداد
کیفیت عالی!!!!!!!
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
اعلام مراسم عزاداری شهادت
امیرالمومنین مولانا علی بن ابیطالب
علیه السلام
و احیای لیالی قدر
از سه شنبه ۱۸ رمضان به مدت ۵ شب
شروع مراسم از ساعت ۲۱:۳۰
شروع احیاء ساعت ۱ بامداد
کیفیت متوسط!!!!!
امیرالمومنین مولانا علی بن ابیطالب
علیه السلام
و احیای لیالی قدر
از سه شنبه ۱۸ رمضان به مدت ۵ شب
شروع مراسم از ساعت ۲۱:۳۰
شروع احیاء ساعت ۱ بامداد
کیفیت متوسط!!!!!
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده
.
💠 صــیام، سرّی از اسرار الهی
❖ لطیفۀ هفتم:
#حق_تعالی_جزای_صیام
🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸
↗️ http://facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh
┅─┅─═• 🌙 •═─┅─┅
🔔 ان شاء الله مقالاتِ #کانال_معرفة_الحق مطالعه و تأمّل، و در جانْ تثبیت شده باشد.
پیش از خواندنِ این مقاله، دانستنِ مطلبِ #عین_شخصی برای بهرۀ بیشتر ، مهمّ است.
(رجوع شود به 👈 https://telegram.me/ehsannil1/299)
🔷 همۀ عبادات وحدت معنا دارند
و #عبادت؛ نقطۀ جمعیۀ فنایِ عبد در معبود است.
عبادت، که واسطۀ عبد و معبود می‌باشد، ظهورِ شخصِ حقیقیِ عالَم است.
☘ حضرات آل الله علیهم السلام ، واسطۀ مطلقه و شخصِ عبادت می‌باشند که؛
✓➊ اوّلاً ؛
#شخص_عبادت در ظهورِ و جلوَتِ مناسک و مظاهرِ عبادی و فرائض می‌آید.
او به عینِ شخصی، نماز وُ روزه وُ حج وُ زکات، و بطور کلّی تمام عبادات است.
زیرا او شخصِ عبادت است که در تعیّنِ عبادات می‌آید و عبادت را رسم کرده و رقم میزند. ولی در عین حال، محدود به هیچ تعیّنی نیست.
🔰 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرمایند:
🔻『 نَحْنُ «الصَّلَاةُ» فِي كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ نَحْنُ «الزَّكَاةُ» وَ نَحْنُ «الصِّيَامُ» وَ نَحْنُ «الْحَجُّ» وَ نَحْنُ الشَّهْرُ الْحَرَامُ وَ نَحْنُ الْبَلَدُ الْحَرَامُ وَ نَحْنُ كَعْبَةُ اللَّهِ وَ نَحْنُ قِبْلَةُ اللَّهِ وَ نَحْنُ وَجْهُ اللَّهِ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى【فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ】』🔺
(📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج24، ص: 303)
حضرات آل الله علیهم السلام که حقیقت و باطن «لا هو الا هو» بودن حق تعالی هستند، در مقام عبادت، حالی به جلال ﴿لا هو﴾ و روزه ظاهرند. و حالی به جمال ﴿الا هو﴾ (سایر عبادات).
(بیان «حالی» از اختناق لفظ است وگرنه هیچ قیدی نیست)
✓➋ ثانیاً ؛
هر عابدی، به حضرات آل الله علیهم السلام، عابد است و عبادت می‌کند که حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله به حضرت مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌فرمایند:
🔻『 وَ اللَّهِ يَا عَلِيُّ
مَا خُلِقْتَ إِلَّا لِيُعْبَدَ بِكَ 』🔺
به خدا قسم یا علی!
خلق نشده‌ای الّا برای اینکه [خداوند] به تو عبادت شود.
(📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج24، ص: 65)
یا می‌فرمایند:
🔻『 بِنَـــا عُبِدَ اللَّه』🔺
فقط و فقط خداوند به ما [آل الله علیهم السلام] عبادت شد.
(📚الكافي، ط - الإسلامية، ج1، ص: 145)
⇮ 🔲 در احادیث فوق دقّت فرمودید؟!
کسانی که حضرات آل الله علیهم السلام را صرفاً طریقی حَدّی (و نه لُبّیِ نوری) برای رسیدنِ به #معبود می‌دانند که هیچ دخالتی در معبودیّت ندارند؛ این حدیث ان شاء الله تذکّری برای بیداری آنهاست!
✓➌ معبودیّت معبود، به حضرات آل الله علیهم السلام است. و اگر آل الله (علیهم السلام) را «مِن دون الله» بدانیم، این سخنان و معارف خاصّ، جز کفر و الحاد تصوّر نمی‌شود!
⚠️ تذکّری به نفس، در حاشیه‌ای که اصل است:
ساعاتِ دنیا، فرصتی است برای معرفت.
«فاغتنم»...
«که این معامله تا صبحدم نخواهد ماند»
تا دیر نشده برای معارف دست بکار شو.
👁🗨 برای تفهیم و نگرش به ظرائف و لطائف، در قالب تحلیل و بیان می‌آئیم:
🔘 #نماز؛ دعا و مناجات است و تکلـّـم با خداست.
و در تکلـّـم، فهم لازم است که در حال کلام به نحوی باید بفهمی تا تکلـّم کنی.
هر کلامی، بهره‌ای از فهم دارد.
هرچند #فهم؛ شعور و حضورِ #مفهوم در #فهیم است، اما به حسب تحلیل عرض میشود که:
«#فهم»، نسبت به «#رؤیت» و #مشاهده در مرتبۀ پائینتری قرار می‌گیرد.
⭕️ امّا روزه؛ سراسر رؤیت است و مشاهده.
#مشاهده؛ یکی شدن شاهد و مشهود است و بُهت را بهمراه دارد.
⇫ 🔘 برای نماز در حدیث قدسی خداوند متعال می‌فرماید:
🔻『 قسَمْتُ الصَّلَاةَ بَيْنِي وَبَيْنَ عَبْدِي نِصْفَيْنِ
فَنِصْفُهَا لِي وَنِصْفُهَا لِعَبْدِي وَ لِعَبْدِي مَا سَأَلَ』🔺*
نماز را بین خود و بین بنده‌ام تقسیم کردم.
نیمی برای من و نیمی برای بنده‌ام و برای بنده‌ام آن است که می‌خواهد.
📚 منابع * :
◉ تفسير المحيط الأعظم- سیّد حیدر آملی ، ج4، ص: 129
◉ المحجة البيضاء - ملّا محسن فیض کاشانی، ج1، ص: 388
⇫⭕️ امّا در مورد صیام (روزه)؛ خداوند در حدیث قدسی می‌فرماید:
🔻『 كلُ عَمَلِ ابْنِ آدَمَ هُوَ لَهُ غَيْرَ الصِّيَامِ
هُوَ لِي وَ أَنَا أجْزِيٰ بِه』🔺
همۀ عمل آدمیزاد برای خودش است غیر از روزه.
روزه برای من است و من جزای به آن هستم.
(📚 الخصال - شیخ صدوق، ج۱، ص: ۴۵)
⇳ ✳️ همۀ اعمال آدمی برای خودش است، ولی روزه برای خداست.
این جای دقت دارد که خداوند متعال نمی‌فرماید: حاصلِ روزه برای من است. بلکه خودِ روزه برای حقّ تعالی است.
🔹
💠 صــیام، سرّی از اسرار الهی
❖ لطیفۀ هفتم:
#حق_تعالی_جزای_صیام
🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸
↗️ http://facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh
┅─┅─═• 🌙 •═─┅─┅
🔔 ان شاء الله مقالاتِ #کانال_معرفة_الحق مطالعه و تأمّل، و در جانْ تثبیت شده باشد.
پیش از خواندنِ این مقاله، دانستنِ مطلبِ #عین_شخصی برای بهرۀ بیشتر ، مهمّ است.
(رجوع شود به 👈 https://telegram.me/ehsannil1/299)
🔷 همۀ عبادات وحدت معنا دارند
و #عبادت؛ نقطۀ جمعیۀ فنایِ عبد در معبود است.
عبادت، که واسطۀ عبد و معبود می‌باشد، ظهورِ شخصِ حقیقیِ عالَم است.
☘ حضرات آل الله علیهم السلام ، واسطۀ مطلقه و شخصِ عبادت می‌باشند که؛
✓➊ اوّلاً ؛
#شخص_عبادت در ظهورِ و جلوَتِ مناسک و مظاهرِ عبادی و فرائض می‌آید.
او به عینِ شخصی، نماز وُ روزه وُ حج وُ زکات، و بطور کلّی تمام عبادات است.
زیرا او شخصِ عبادت است که در تعیّنِ عبادات می‌آید و عبادت را رسم کرده و رقم میزند. ولی در عین حال، محدود به هیچ تعیّنی نیست.
🔰 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرمایند:
🔻『 نَحْنُ «الصَّلَاةُ» فِي كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ نَحْنُ «الزَّكَاةُ» وَ نَحْنُ «الصِّيَامُ» وَ نَحْنُ «الْحَجُّ» وَ نَحْنُ الشَّهْرُ الْحَرَامُ وَ نَحْنُ الْبَلَدُ الْحَرَامُ وَ نَحْنُ كَعْبَةُ اللَّهِ وَ نَحْنُ قِبْلَةُ اللَّهِ وَ نَحْنُ وَجْهُ اللَّهِ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى【فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ】』🔺
(📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج24، ص: 303)
حضرات آل الله علیهم السلام که حقیقت و باطن «لا هو الا هو» بودن حق تعالی هستند، در مقام عبادت، حالی به جلال ﴿لا هو﴾ و روزه ظاهرند. و حالی به جمال ﴿الا هو﴾ (سایر عبادات).
(بیان «حالی» از اختناق لفظ است وگرنه هیچ قیدی نیست)
✓➋ ثانیاً ؛
هر عابدی، به حضرات آل الله علیهم السلام، عابد است و عبادت می‌کند که حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله به حضرت مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌فرمایند:
🔻『 وَ اللَّهِ يَا عَلِيُّ
مَا خُلِقْتَ إِلَّا لِيُعْبَدَ بِكَ 』🔺
به خدا قسم یا علی!
خلق نشده‌ای الّا برای اینکه [خداوند] به تو عبادت شود.
(📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج24، ص: 65)
یا می‌فرمایند:
🔻『 بِنَـــا عُبِدَ اللَّه』🔺
فقط و فقط خداوند به ما [آل الله علیهم السلام] عبادت شد.
(📚الكافي، ط - الإسلامية، ج1، ص: 145)
⇮ 🔲 در احادیث فوق دقّت فرمودید؟!
کسانی که حضرات آل الله علیهم السلام را صرفاً طریقی حَدّی (و نه لُبّیِ نوری) برای رسیدنِ به #معبود می‌دانند که هیچ دخالتی در معبودیّت ندارند؛ این حدیث ان شاء الله تذکّری برای بیداری آنهاست!
✓➌ معبودیّت معبود، به حضرات آل الله علیهم السلام است. و اگر آل الله (علیهم السلام) را «مِن دون الله» بدانیم، این سخنان و معارف خاصّ، جز کفر و الحاد تصوّر نمی‌شود!
⚠️ تذکّری به نفس، در حاشیه‌ای که اصل است:
ساعاتِ دنیا، فرصتی است برای معرفت.
«فاغتنم»...
«که این معامله تا صبحدم نخواهد ماند»
تا دیر نشده برای معارف دست بکار شو.
👁🗨 برای تفهیم و نگرش به ظرائف و لطائف، در قالب تحلیل و بیان می‌آئیم:
🔘 #نماز؛ دعا و مناجات است و تکلـّـم با خداست.
و در تکلـّـم، فهم لازم است که در حال کلام به نحوی باید بفهمی تا تکلـّم کنی.
هر کلامی، بهره‌ای از فهم دارد.
هرچند #فهم؛ شعور و حضورِ #مفهوم در #فهیم است، اما به حسب تحلیل عرض میشود که:
«#فهم»، نسبت به «#رؤیت» و #مشاهده در مرتبۀ پائینتری قرار می‌گیرد.
⭕️ امّا روزه؛ سراسر رؤیت است و مشاهده.
#مشاهده؛ یکی شدن شاهد و مشهود است و بُهت را بهمراه دارد.
⇫ 🔘 برای نماز در حدیث قدسی خداوند متعال می‌فرماید:
🔻『 قسَمْتُ الصَّلَاةَ بَيْنِي وَبَيْنَ عَبْدِي نِصْفَيْنِ
فَنِصْفُهَا لِي وَنِصْفُهَا لِعَبْدِي وَ لِعَبْدِي مَا سَأَلَ』🔺*
نماز را بین خود و بین بنده‌ام تقسیم کردم.
نیمی برای من و نیمی برای بنده‌ام و برای بنده‌ام آن است که می‌خواهد.
📚 منابع * :
◉ تفسير المحيط الأعظم- سیّد حیدر آملی ، ج4، ص: 129
◉ المحجة البيضاء - ملّا محسن فیض کاشانی، ج1، ص: 388
⇫⭕️ امّا در مورد صیام (روزه)؛ خداوند در حدیث قدسی می‌فرماید:
🔻『 كلُ عَمَلِ ابْنِ آدَمَ هُوَ لَهُ غَيْرَ الصِّيَامِ
هُوَ لِي وَ أَنَا أجْزِيٰ بِه』🔺
همۀ عمل آدمیزاد برای خودش است غیر از روزه.
روزه برای من است و من جزای به آن هستم.
(📚 الخصال - شیخ صدوق، ج۱، ص: ۴۵)
⇳ ✳️ همۀ اعمال آدمی برای خودش است، ولی روزه برای خداست.
این جای دقت دارد که خداوند متعال نمی‌فرماید: حاصلِ روزه برای من است. بلکه خودِ روزه برای حقّ تعالی است.
🔹
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده
🔹
✴️ جزا را باید بشناسیم تا ان شاء الله لطیفۀ این فرمایش نورانی به جان بنشیند:
🔸اگر جزا، حقیقی باشد، منفصل از عمل نیست، بلکه حقیقتِ عمل است.
در قیامت، جزای اعمال را نشان می‌دهند. یعنی حقیقتِ اعمال را نشان می‌دهند که اگر ان شاء الله خَیر باشد، نور است. و اگر العیاذ بالله شرّ باشد، نار است.
اعمال و تجسّم اعمال، جدای از شخص نیست بلکه خودیّت شخص است. پس جزایش نیز، ظهور حقیقتِ عمل است.
👈 برای همین هم نفسِ عامل (عمل کننده)، در گرویِ عملش است که فرمود🔻【 كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهينَةٌ】🔺(مدثّر 38).
اگر #عمل، و #عامل دو مطلب جدایِ از هم باشند؛ معنا ندارد که عامل را برای آن عمل، عقاب کرده یا ثواب دهند.
امّا ؛
🍃 عمل، جانِ عامِل است و برخاسته از آن جان، در ظهورِ آمده است.
♻️ پس تا اینجای سخن؛
جزای یک عمل، نمی‌تواند کمتر از آن باشد که اگر چنین شد، جزای آن عمل، تمامْ نبوده و چیزی از جـــزا داده شده است.
بلکه اصحّ این است که گفته شود: اصلاً جزای آن عمل نبوده که داده شده.
العیاذ بالله که خداوند پیمانۀ کوچک بریزد. هرچه هست، کریم است و جزایِ کریمانۀ او، تطوّرات و تجلیّات کرم اوست.
🌱روزه، سراسر رؤیت و مشاهده است که حضرت خاتم الانبیاء (صلی الله علیه و آله) می‌فرمودند:
🔻『 صومُوا لِرُؤْيَتِهِ وَ أَفْطِرُوا لِرُؤْيَتِه』🔺
به رؤیت روزه بگیرید و به رؤیت افطار کنید.
(📚 عوالي اللئالي، ج ۲، ص: ۲۳۳)
🌙 که این حقیقت، تا رؤیتِ ظاهر هم کشیده شده است و در دیدن هلال ماه و شفق خورشید، در بدو و ختم ماه مبارک رمضان منظور است.
🔷 اما مطلب ما بر سر عرفان این قضیه است.
رؤیت و مشاهده در عالم نور مطرح است و کلام حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) از شدّتِ «بود»، تا امرِ «صومُوا» و «أَفْطِرُوا» آمده است یعنی:
🌙 از اینکه "صیام"، رؤیت است و "افطار"، رؤیت است؛ این حقیقت تا امرِ به رؤیت در ظاهرترین مرحله که دیدن هلال و شفق در طلوع و غروب است، ممدود و کشیده شده.
👁🗨 در رؤیت و مشاهده؛ شاهد و مشهود در #مقام_شهادت ، یکی می‌شوند و از این رو صوم بر خلاف اعمال عبادی دیگر، تقسیم نمی‌شود چرا که دوئیتی در کار نیست. در نتیجه خداوند در حدیث قدسی می‌فرماید 🔻《 الصَّوْمُ لِـــي》🔺(روزه برای من است. / 📚الكافي، ج۴، ص: ۶۳).
و چون تماماً این عمل (روزه) برای خداست، جزایش نیز غیر از خدا نیست چرا که می‌فرمایند:
🔻『 مَن كانَ لله كانَ اللهُ لَه』🔺
کسی که برای خدا بود، خدا برای اوست.
(📚 بحار الأنوار، ج۷۹، ص: ۱۹۷)
🔰 و در نتیجه در همان حدیث قدسی خداوند می‌فرماید:
🔸【 الصَّوْمُ لِــــي وَ أَنَا أَجْزِي به】🔸
(📚 مصباح الشريعة، ص: ۱۳۶)
↲🔹در مرتبۀ پائینتری از معرفت؛
"اجزي"، فعل معنا میشود. و در نتیجه حدیث بدین معناست که ؛
من به این عمل (روزه) جزا می‌دهم.
این درست است، ولی تمام نیست!
↲🔹در مرتبۀ بالاتر از معرفت؛
"اجزيٰ"، فعل نیست، بلکه اسم مفعول است و خبر برای مبتدای "أنا" است.
یعنی "أنَا اجزيٰ بِه" اینگونه معنا میشود:
👈 من [خودم] جزای به این عمل (روزه) هستم.
🔲 خداوند جزای صوم (روزه) است بخاطر اینکه لقاء و مشاهدۀ او صورت گرفته است و دوئیتی در کار نیست.
معبود است و جلوۀ خودش در عبدی که صائم است.
او جزای صوم است؛ یعنی خالصۀ صوم بدون احتساب صائم (که چه کسی است) جلوۀ خداست.
منتها چون صائم در انتساب به صوم، چیزی جز ظهورِ صوم نیست یعنی صائم به روزه‌اش نشان داده میشود؛ پس جزای صائم هم خداست.
🔹
✴️ جزا را باید بشناسیم تا ان شاء الله لطیفۀ این فرمایش نورانی به جان بنشیند:
🔸اگر جزا، حقیقی باشد، منفصل از عمل نیست، بلکه حقیقتِ عمل است.
در قیامت، جزای اعمال را نشان می‌دهند. یعنی حقیقتِ اعمال را نشان می‌دهند که اگر ان شاء الله خَیر باشد، نور است. و اگر العیاذ بالله شرّ باشد، نار است.
اعمال و تجسّم اعمال، جدای از شخص نیست بلکه خودیّت شخص است. پس جزایش نیز، ظهور حقیقتِ عمل است.
👈 برای همین هم نفسِ عامل (عمل کننده)، در گرویِ عملش است که فرمود🔻【 كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهينَةٌ】🔺(مدثّر 38).
اگر #عمل، و #عامل دو مطلب جدایِ از هم باشند؛ معنا ندارد که عامل را برای آن عمل، عقاب کرده یا ثواب دهند.
امّا ؛
🍃 عمل، جانِ عامِل است و برخاسته از آن جان، در ظهورِ آمده است.
♻️ پس تا اینجای سخن؛
جزای یک عمل، نمی‌تواند کمتر از آن باشد که اگر چنین شد، جزای آن عمل، تمامْ نبوده و چیزی از جـــزا داده شده است.
بلکه اصحّ این است که گفته شود: اصلاً جزای آن عمل نبوده که داده شده.
العیاذ بالله که خداوند پیمانۀ کوچک بریزد. هرچه هست، کریم است و جزایِ کریمانۀ او، تطوّرات و تجلیّات کرم اوست.
🌱روزه، سراسر رؤیت و مشاهده است که حضرت خاتم الانبیاء (صلی الله علیه و آله) می‌فرمودند:
🔻『 صومُوا لِرُؤْيَتِهِ وَ أَفْطِرُوا لِرُؤْيَتِه』🔺
به رؤیت روزه بگیرید و به رؤیت افطار کنید.
(📚 عوالي اللئالي، ج ۲، ص: ۲۳۳)
🌙 که این حقیقت، تا رؤیتِ ظاهر هم کشیده شده است و در دیدن هلال ماه و شفق خورشید، در بدو و ختم ماه مبارک رمضان منظور است.
🔷 اما مطلب ما بر سر عرفان این قضیه است.
رؤیت و مشاهده در عالم نور مطرح است و کلام حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) از شدّتِ «بود»، تا امرِ «صومُوا» و «أَفْطِرُوا» آمده است یعنی:
🌙 از اینکه "صیام"، رؤیت است و "افطار"، رؤیت است؛ این حقیقت تا امرِ به رؤیت در ظاهرترین مرحله که دیدن هلال و شفق در طلوع و غروب است، ممدود و کشیده شده.
👁🗨 در رؤیت و مشاهده؛ شاهد و مشهود در #مقام_شهادت ، یکی می‌شوند و از این رو صوم بر خلاف اعمال عبادی دیگر، تقسیم نمی‌شود چرا که دوئیتی در کار نیست. در نتیجه خداوند در حدیث قدسی می‌فرماید 🔻《 الصَّوْمُ لِـــي》🔺(روزه برای من است. / 📚الكافي، ج۴، ص: ۶۳).
و چون تماماً این عمل (روزه) برای خداست، جزایش نیز غیر از خدا نیست چرا که می‌فرمایند:
🔻『 مَن كانَ لله كانَ اللهُ لَه』🔺
کسی که برای خدا بود، خدا برای اوست.
(📚 بحار الأنوار، ج۷۹، ص: ۱۹۷)
🔰 و در نتیجه در همان حدیث قدسی خداوند می‌فرماید:
🔸【 الصَّوْمُ لِــــي وَ أَنَا أَجْزِي به】🔸
(📚 مصباح الشريعة، ص: ۱۳۶)
↲🔹در مرتبۀ پائینتری از معرفت؛
"اجزي"، فعل معنا میشود. و در نتیجه حدیث بدین معناست که ؛
من به این عمل (روزه) جزا می‌دهم.
این درست است، ولی تمام نیست!
↲🔹در مرتبۀ بالاتر از معرفت؛
"اجزيٰ"، فعل نیست، بلکه اسم مفعول است و خبر برای مبتدای "أنا" است.
یعنی "أنَا اجزيٰ بِه" اینگونه معنا میشود:
👈 من [خودم] جزای به این عمل (روزه) هستم.
🔲 خداوند جزای صوم (روزه) است بخاطر اینکه لقاء و مشاهدۀ او صورت گرفته است و دوئیتی در کار نیست.
معبود است و جلوۀ خودش در عبدی که صائم است.
او جزای صوم است؛ یعنی خالصۀ صوم بدون احتساب صائم (که چه کسی است) جلوۀ خداست.
منتها چون صائم در انتساب به صوم، چیزی جز ظهورِ صوم نیست یعنی صائم به روزه‌اش نشان داده میشود؛ پس جزای صائم هم خداست.
🔹
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده
🔹
🔰و این مطلب اشاره‌ای است به حدیث قدسی که حقّ تعالی می‌فرماید:
🔅〖من طلبنی وَجَدَنی و مَن وَجَدَنی عَرَفَنی و مَن عَرَفَنی اُحِبَنی و مَن اُحِبَنی عَشَقَنی و مَن عَشَقَنی عَشَقتَهُ و مَن عَشَقتَهُ قَتَلتَهُ و مَن قَتَلتَهُ فَعَلَیّ َدیَتَهُ و مَن عَلَیّ َدیَتَهُ و اَنا من قتلته دیته و من علیّ دیته «فــأنـــا دیـــتـــَهُ»〗🔅
آن کس که مرا طلب کند، من را می‌یابد و آن کس که مرا یافت، من را می‌شناسد و آن کس که مرا شناخت، من را دوست می‌دارد و آن کس که مرا دوست داشت، به من عشق می‌ورزد و آن کس که به من عشق ورزید، من نیز به او عشق می‌ورزم و آن کس که من به او عشق ورزیدم، او را می‌کشم و آن کس را که من بکشم، خونبهای او بر من واجب است و آن کس که خونبهایش بر من واجب شد، پس خود من خونبهای او می باشم.
(📚 الكلمات المكنونة، چاپ قديم-
ملّا محسن فیض کاشانی، ص: ۸۰)
♦️ امّا بیشتر دقّت کنیم :
بزرگی خداوند آنچنانی است که معادل ندارد و اصلاً چیزی جز خدا و تجلیّات خدا نیست که در مقابل، و تصوّرِ معادل بیاید. بنابراین آنجا که جزا، خداوند می‌باشد، آنجا ظهورِ خود خدا بوده است.
💢 عبد صائم؛ صائم از مفطرات عملی، صائم از مفطرات خُلقی، تا برسد به اینکه صائم از مفطراتِ ذاتی است.یعنی او ؛
➀🔺اعمالی را که باعث باطل شدن روزه میشود، ترک می‌کند که این #توحید_افعالی است و ظهور خداوند در افعال اوست.
➁🔺و خُلقیاتی که باعث باطل شدنِ روزه در باطنِ صفاتش بشود را نیز ترک می‌کند که این #توحید_صفاتی است و ظهور خداوند در صفات اوست.
➂🔺فراتر اینکه بودنش در کنار خدا را ترک می‌کند که این #فنای_ذاتی است و #توحید_ذاتی است و ظهور ذات خداوند در این عبد است.
❇️ یعنی صائم این بنده نیست، بلکه خدا تا این بنده است و آنقدر صوم شرافت دارد که دست انسان (به حسب ظاهر) هم در کار نیست و برای همین به حسب ظاهر این بنده در روزه، کاری نمی‌کند و روزه ظهوری ندارد.
👈بلکه «روزه، اجتناب است و نه عمل»
🔰 خدا تا این بنده است همانطور که می‌فرماید:
🔻【 أ أَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ】🔺
آيا شما آن را مى‌رويانيد يا ما روياننده‌ايم؟
(سورۀ واقعه، آیۀ ۶۴)
🔰 یا می‌فرماید:
🔻【 و ما رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ رَمى وَ لِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنينَ مِنْهُ بَلاءً حَسَناً】🔺
و وقتى [ريگها را] انداختى، اين تو نبودى كه انداختى بلكه خدا بود كه انداخت، تا مؤمنان را بدين وسيله به امتحان خوبى از جانب خود بيازمايد.
(سورۀ انفال، آیۀ ۱۷)
🔳 و این وحدت آنقدری است که اگر بگوییم صائم، انسان است؛ درست گفته‌ایم.
و اگر بگوییم صائم، خداست؛ باز هم درست گفته‌ایم.
☀️ و این است «مقام تحیّر» که به هرجا بایستی؛ تو ایستادی، ولی آن حقیقت، توقّف در مقامی دونِ مقامی ندارد. هم در معبود، تمامْ ظهور است و هم در عبد. هم در مذکور بودن است و هم در ذاکر بودن و قسّ علی هذا.
که در #دعای_جوشن_کبیر می‌خوانیم:
🔅【 يَا خَيْرَ ذَاكِرٍ وَ مَذْكُورٍ
يَا خَيْرَ شَاكِرٍ وَ مَشْكُورٍ
يَا خَيْرَ حَامِدٍ وَ مَحْمُودٍ
يَا خَيْرَ شَاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ
يَا خَيْرَ دَاعٍ وَ مَدْعُوٍّ
يَا خَيْرَ مُجَابٍ وَ مُجِيبٍ
يَا خَيْرَ مُونِسٍ وَ أَنِيس
يَا خَيْرَ حَبِيبٍ وَ مَحْبُوب】🔅
♻️ تکرار می کنم:
عبدِ صائم در هریک از مراتب توحیدی (صائم در افعال، صائم در صفات، صائم در ذات)، به همان اندازه که صائم است، فانی در حقّ است. و او نیست و حقّ هست. و برای همین جزای حقّ، خودِ حقّ است و خداوند فرمود🔻《 الصَّوْمُ لِي وَ أَنَا اجزيٰ به》🔺(📚 مصباح الشريعة، ص: ۱۳۶).
🔰 این لطیفه را در قرآن نظر کنیم تا ان شاء الله بیش از پیش در جانمان نشسته و مَناط و معیار آن همیشه در دستان معرفتمان باشد:
در سورۀ حضرت یوسف (علیه السلام) بیان شده است که وقتی آن جام طلای حضرت یوسف (ع) به حسب ظاهر گم شد و در بــــارِ برادرش بنیامین پیدا شد، چنین گفتند:
🔸【 قالُوا جَــــــزاؤُهُ مَنْ وُجِدَ في رَحْلِهِ
👈 فهُــــوَ جَزاؤُه】🔸
گفتند: سزايش آن است كه هر كه [جام مذکور] در بار وى يافت شد،
👈 او خودش سزاى آن است.
(سورۀ یوسف علیه السلام، آیۀ ۷۵)
♦️【 فَهُــــوَ جَزاؤُه】 ♦️
دقت فرمودید؟!
خداوند، خودش را در این عبدِ صائم میبیند (صوم، صمدیت و جلال خداست). و جزای صوم در عبد صائم ، گرفتن عبد است.
که این «گرفتن»، فنای خاصّ عبد در معبود است.
پس معبود، خود را به عبد، جزا داده است.
"اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ كَمَا حَمِدْتَ نَفْسَكَ وَ أَفْضَلَ مَا حَمِدَكَ الْحَامِدُونَ "
(📚از ادعیه ماه مبارک رمضان -
إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج1، ص: 163)
#لطیفه_حق‌تعالی_جزای_صیام
#احسان_الله_نیلفروش_زاده
↪️🆔 @ehsannil
💎🔹💎🔹💎🔹💎🔹 💎
🔰و این مطلب اشاره‌ای است به حدیث قدسی که حقّ تعالی می‌فرماید:
🔅〖من طلبنی وَجَدَنی و مَن وَجَدَنی عَرَفَنی و مَن عَرَفَنی اُحِبَنی و مَن اُحِبَنی عَشَقَنی و مَن عَشَقَنی عَشَقتَهُ و مَن عَشَقتَهُ قَتَلتَهُ و مَن قَتَلتَهُ فَعَلَیّ َدیَتَهُ و مَن عَلَیّ َدیَتَهُ و اَنا من قتلته دیته و من علیّ دیته «فــأنـــا دیـــتـــَهُ»〗🔅
آن کس که مرا طلب کند، من را می‌یابد و آن کس که مرا یافت، من را می‌شناسد و آن کس که مرا شناخت، من را دوست می‌دارد و آن کس که مرا دوست داشت، به من عشق می‌ورزد و آن کس که به من عشق ورزید، من نیز به او عشق می‌ورزم و آن کس که من به او عشق ورزیدم، او را می‌کشم و آن کس را که من بکشم، خونبهای او بر من واجب است و آن کس که خونبهایش بر من واجب شد، پس خود من خونبهای او می باشم.
(📚 الكلمات المكنونة، چاپ قديم-
ملّا محسن فیض کاشانی، ص: ۸۰)
♦️ امّا بیشتر دقّت کنیم :
بزرگی خداوند آنچنانی است که معادل ندارد و اصلاً چیزی جز خدا و تجلیّات خدا نیست که در مقابل، و تصوّرِ معادل بیاید. بنابراین آنجا که جزا، خداوند می‌باشد، آنجا ظهورِ خود خدا بوده است.
💢 عبد صائم؛ صائم از مفطرات عملی، صائم از مفطرات خُلقی، تا برسد به اینکه صائم از مفطراتِ ذاتی است.یعنی او ؛
➀🔺اعمالی را که باعث باطل شدن روزه میشود، ترک می‌کند که این #توحید_افعالی است و ظهور خداوند در افعال اوست.
➁🔺و خُلقیاتی که باعث باطل شدنِ روزه در باطنِ صفاتش بشود را نیز ترک می‌کند که این #توحید_صفاتی است و ظهور خداوند در صفات اوست.
➂🔺فراتر اینکه بودنش در کنار خدا را ترک می‌کند که این #فنای_ذاتی است و #توحید_ذاتی است و ظهور ذات خداوند در این عبد است.
❇️ یعنی صائم این بنده نیست، بلکه خدا تا این بنده است و آنقدر صوم شرافت دارد که دست انسان (به حسب ظاهر) هم در کار نیست و برای همین به حسب ظاهر این بنده در روزه، کاری نمی‌کند و روزه ظهوری ندارد.
👈بلکه «روزه، اجتناب است و نه عمل»
🔰 خدا تا این بنده است همانطور که می‌فرماید:
🔻【 أ أَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ】🔺
آيا شما آن را مى‌رويانيد يا ما روياننده‌ايم؟
(سورۀ واقعه، آیۀ ۶۴)
🔰 یا می‌فرماید:
🔻【 و ما رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ رَمى وَ لِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنينَ مِنْهُ بَلاءً حَسَناً】🔺
و وقتى [ريگها را] انداختى، اين تو نبودى كه انداختى بلكه خدا بود كه انداخت، تا مؤمنان را بدين وسيله به امتحان خوبى از جانب خود بيازمايد.
(سورۀ انفال، آیۀ ۱۷)
🔳 و این وحدت آنقدری است که اگر بگوییم صائم، انسان است؛ درست گفته‌ایم.
و اگر بگوییم صائم، خداست؛ باز هم درست گفته‌ایم.
☀️ و این است «مقام تحیّر» که به هرجا بایستی؛ تو ایستادی، ولی آن حقیقت، توقّف در مقامی دونِ مقامی ندارد. هم در معبود، تمامْ ظهور است و هم در عبد. هم در مذکور بودن است و هم در ذاکر بودن و قسّ علی هذا.
که در #دعای_جوشن_کبیر می‌خوانیم:
🔅【 يَا خَيْرَ ذَاكِرٍ وَ مَذْكُورٍ
يَا خَيْرَ شَاكِرٍ وَ مَشْكُورٍ
يَا خَيْرَ حَامِدٍ وَ مَحْمُودٍ
يَا خَيْرَ شَاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ
يَا خَيْرَ دَاعٍ وَ مَدْعُوٍّ
يَا خَيْرَ مُجَابٍ وَ مُجِيبٍ
يَا خَيْرَ مُونِسٍ وَ أَنِيس
يَا خَيْرَ حَبِيبٍ وَ مَحْبُوب】🔅
♻️ تکرار می کنم:
عبدِ صائم در هریک از مراتب توحیدی (صائم در افعال، صائم در صفات، صائم در ذات)، به همان اندازه که صائم است، فانی در حقّ است. و او نیست و حقّ هست. و برای همین جزای حقّ، خودِ حقّ است و خداوند فرمود🔻《 الصَّوْمُ لِي وَ أَنَا اجزيٰ به》🔺(📚 مصباح الشريعة، ص: ۱۳۶).
🔰 این لطیفه را در قرآن نظر کنیم تا ان شاء الله بیش از پیش در جانمان نشسته و مَناط و معیار آن همیشه در دستان معرفتمان باشد:
در سورۀ حضرت یوسف (علیه السلام) بیان شده است که وقتی آن جام طلای حضرت یوسف (ع) به حسب ظاهر گم شد و در بــــارِ برادرش بنیامین پیدا شد، چنین گفتند:
🔸【 قالُوا جَــــــزاؤُهُ مَنْ وُجِدَ في رَحْلِهِ
👈 فهُــــوَ جَزاؤُه】🔸
گفتند: سزايش آن است كه هر كه [جام مذکور] در بار وى يافت شد،
👈 او خودش سزاى آن است.
(سورۀ یوسف علیه السلام، آیۀ ۷۵)
♦️【 فَهُــــوَ جَزاؤُه】 ♦️
دقت فرمودید؟!
خداوند، خودش را در این عبدِ صائم میبیند (صوم، صمدیت و جلال خداست). و جزای صوم در عبد صائم ، گرفتن عبد است.
که این «گرفتن»، فنای خاصّ عبد در معبود است.
پس معبود، خود را به عبد، جزا داده است.
"اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ كَمَا حَمِدْتَ نَفْسَكَ وَ أَفْضَلَ مَا حَمِدَكَ الْحَامِدُونَ "
(📚از ادعیه ماه مبارک رمضان -
إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج1، ص: 163)
#لطیفه_حق‌تعالی_جزای_صیام
#احسان_الله_نیلفروش_زاده
↪️🆔 @ehsannil
💎🔹💎🔹💎🔹💎🔹 💎
Audio
🎤
#علـــی_غفـــــــوری_کربلایـــی ⬆️
#منـــــــــاجات
🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
دیوانگان حضرت زینب سلام الله علیهــا
🆔 @divaneganezeinab
#علـــی_غفـــــــوری_کربلایـــی ⬆️
#منـــــــــاجات
🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
دیوانگان حضرت زینب سلام الله علیهــا
🆔 @divaneganezeinab
Audio
محمد قربانخاني كربلايي
🎤
#محمدقربانخوانـــــــی_کربلایـی⬆️
#سینه_زنی
🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
دیوانگان حضرت زینب سلام الله علیهــا
🆔 @divaneganezeinab
#محمدقربانخوانـــــــی_کربلایـی⬆️
#سینه_زنی
🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
دیوانگان حضرت زینب سلام الله علیهــا
🆔 @divaneganezeinab
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
ان شاء الله در کربلای معلی دعاگوی تمامی دیوانگان حضرت زینب سلام الله علیها باشند.
التماس دعای فرج
التماس دعای فرج
در حال آماده سازی مکان مراسم عزاداری و احیای شبهای قدر👆👆👆
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده
.
💠 صــیام، سرّی از اسرار الهی
❖ لطیفۀ هشتم:
#افطار_آزاد_کردن_است
🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸
↗️ http://facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh
┅─┅─═• 🌙 •═─┅─┅
📖 『 صــوم』 ؛ عبادتی است که در لغت به معنای امساک و رفعت است و وقتی عرب می‌گوید:
🌅 صامَ النّهار
یعنی روز مرتفع شد.
🔹روزه در رفعتِ عبادات است و خداوند روزه را حتی از بندگانش که بِدان متعبـّـدند، سلب نموده است و روزه را با نفیِ نسبیّت غیر، به خودش نسبت داده و فرموده است:
🔻『كلُّ عَمَلِ ابْنِ آدَمَ هُوَ لَهُ، غَيْرَ الصِّيَامِ هُوَ لِي وَ أَنَا أجْزيٰ بِه』🔺
همۀ اعمال آدمی برای خودش است ولی روزه برای من است و من اجر آن می‌باشم.
(📚 الخصال، ج ۱، ص: ۴۵)
🔰 حضرت مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرمایند:
🔸〖الصّومُ عبادةٌ بينَ العبد و خالقِه
لا يَطّلعُ عليها غيره و كذلك لا يجازي عنها غيره〗🔸
روزه عبادتی است میان بنده و آفریدگارش.
و کسی غیر از او بر آن آگاه نمی‌گردد و همچنین کسی غیر از او بدان پاداش نمی‌دهد.
(📚 شرح نهج البلاغة
لابن أبي الحديد -لعنة الله علیه-
، ج ۲۰، ص: ۲۹۶)
🔲 روزه تعیّن ندارد و ماهیّتی برای آن نیست. و سراسرْ وجود است؛ برای همین نمودی ندارد تا قابلِ تعلّق باشد.
روزه، صفتی صَمـَدانی است و خداوند است که به صمد بودنش نمی‌خورد و نمی‌آشامد و زاد و ولد ندارد و آنگاه، پرده از روزۀ روزه‌دار برمی‌دارد و می‌فرماید 🔻『...غَيْرَ الصِّيَامِ، هُوَ لِي...』🔺.
و در واقع به عبد نشان می دهد؛ تنزیهی که تو در مقیّدات داشتی و از خوردن و آشامیدن و زاد و ولد منزّه بودی، اعتباری از منزّه بودنِ من است که تو را بدان وصف کردم و آن جلوه‌ای از جَلَواتِ جلالِ من است و از این جهت است که 🔻『 أنَا أجْزيٰ بِه』🔺(من جزایش هستم).
به صوم از منظری والاتر بایستی نظر کرد که فراتر از یک عمل عبادی عادّی است.
اگر به صوم، لفظِ "عمل" بدهیم، این در لفظ است و مطلب فراتر است. مانند اینکه برای خداوند لفظ "موجود" مرسوم نیست، چراکه برای حقّ تعالی، وجودْ عین ذاتش است. در نتیجه نسبتِ وجود به خداوند و خواندنِ حق تعالی به "موجود"، مانندِ خواندنِ ما به "موجود" نیست (در حالیکه می‌دانیم "موجود" از اسماء الهی است/ 📚جوشن کبیر). از این رو:
🔸 『 هوَ شَيْءٌ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ』🔸
(📚 عيون أخبار الرضا عليه السلام،
ج ۱، ص: ۱۳۴)
🔹روزه هم عبادت است، منتها نه مانند عبادات دیگر.
روزه‌دار پروردگارش را به وصفِ 🔸『 لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ』🔸، ملاقات می‌کند و می‌یابد که رائی (بیننده) و مرئی (دیده‌شونده) خودِ خداست و از این رو فرمود؛ 🔻『 أنَا أجْزيٰ بِه』🔺(که شرحش در سخنهای قبلی روزی شد).
🔰 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرمایند:
🔹 『 للصَّائِمِ فَرْحَتَانِ ؛
فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطَارِهِ وَ فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ』🔹
برای روزه‌دار دو خوشحالی است؛
یکی خوشنودی در افطارش و یکی خوشنودی در لقاء پرودگارش.
(📚 الكافي، ط - الإسلامية، ج ۴، ص: ۶۵)
به بیانی :
⚜"فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطَارِهِ" »» اشاره به غذای طبیعی است. افطار روزه‌دار؛ تغذّی اوست و این تغذّی طبیعتاً برای روزه‌دار فرح دارد.
⚜" فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ "»» اشاره به غذای حقیقی است. و "فرحة" در تغذّی، رشحه و ظهورِ " فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ " است.
↲ روزه‌دار وقتی افطار می‌کند؛ به افطار و تغذّیَش فرحناک میشود و وقتی خداوند را ملاقات می‌کند به روزه و امساکش فرحناک میشود.
👈 امّا معرفت دُرست در نزد اهل معرفت این است که چون مغذّی (غذا دهنده) و رزّاق، خداست و همه ارتزاق از روزیِ او می‌کنند، از این رو روزه‌دار به شوق و رضایِ مُغذّی که حضرت رزّاق می‌باشد، فرحناک میشود و در افطارش نیز، لقای الهی حاصل می‌گردد و این دو فرح به وحدتِ حقیقت، برای روزه‌دار یک فرح است.
🔹
💠 صــیام، سرّی از اسرار الهی
❖ لطیفۀ هشتم:
#افطار_آزاد_کردن_است
🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸
↗️ http://facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh
┅─┅─═• 🌙 •═─┅─┅
📖 『 صــوم』 ؛ عبادتی است که در لغت به معنای امساک و رفعت است و وقتی عرب می‌گوید:
🌅 صامَ النّهار
یعنی روز مرتفع شد.
🔹روزه در رفعتِ عبادات است و خداوند روزه را حتی از بندگانش که بِدان متعبـّـدند، سلب نموده است و روزه را با نفیِ نسبیّت غیر، به خودش نسبت داده و فرموده است:
🔻『كلُّ عَمَلِ ابْنِ آدَمَ هُوَ لَهُ، غَيْرَ الصِّيَامِ هُوَ لِي وَ أَنَا أجْزيٰ بِه』🔺
همۀ اعمال آدمی برای خودش است ولی روزه برای من است و من اجر آن می‌باشم.
(📚 الخصال، ج ۱، ص: ۴۵)
🔰 حضرت مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرمایند:
🔸〖الصّومُ عبادةٌ بينَ العبد و خالقِه
لا يَطّلعُ عليها غيره و كذلك لا يجازي عنها غيره〗🔸
روزه عبادتی است میان بنده و آفریدگارش.
و کسی غیر از او بر آن آگاه نمی‌گردد و همچنین کسی غیر از او بدان پاداش نمی‌دهد.
(📚 شرح نهج البلاغة
لابن أبي الحديد -لعنة الله علیه-
، ج ۲۰، ص: ۲۹۶)
🔲 روزه تعیّن ندارد و ماهیّتی برای آن نیست. و سراسرْ وجود است؛ برای همین نمودی ندارد تا قابلِ تعلّق باشد.
روزه، صفتی صَمـَدانی است و خداوند است که به صمد بودنش نمی‌خورد و نمی‌آشامد و زاد و ولد ندارد و آنگاه، پرده از روزۀ روزه‌دار برمی‌دارد و می‌فرماید 🔻『...غَيْرَ الصِّيَامِ، هُوَ لِي...』🔺.
و در واقع به عبد نشان می دهد؛ تنزیهی که تو در مقیّدات داشتی و از خوردن و آشامیدن و زاد و ولد منزّه بودی، اعتباری از منزّه بودنِ من است که تو را بدان وصف کردم و آن جلوه‌ای از جَلَواتِ جلالِ من است و از این جهت است که 🔻『 أنَا أجْزيٰ بِه』🔺(من جزایش هستم).
به صوم از منظری والاتر بایستی نظر کرد که فراتر از یک عمل عبادی عادّی است.
اگر به صوم، لفظِ "عمل" بدهیم، این در لفظ است و مطلب فراتر است. مانند اینکه برای خداوند لفظ "موجود" مرسوم نیست، چراکه برای حقّ تعالی، وجودْ عین ذاتش است. در نتیجه نسبتِ وجود به خداوند و خواندنِ حق تعالی به "موجود"، مانندِ خواندنِ ما به "موجود" نیست (در حالیکه می‌دانیم "موجود" از اسماء الهی است/ 📚جوشن کبیر). از این رو:
🔸 『 هوَ شَيْءٌ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ』🔸
(📚 عيون أخبار الرضا عليه السلام،
ج ۱، ص: ۱۳۴)
🔹روزه هم عبادت است، منتها نه مانند عبادات دیگر.
روزه‌دار پروردگارش را به وصفِ 🔸『 لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ』🔸، ملاقات می‌کند و می‌یابد که رائی (بیننده) و مرئی (دیده‌شونده) خودِ خداست و از این رو فرمود؛ 🔻『 أنَا أجْزيٰ بِه』🔺(که شرحش در سخنهای قبلی روزی شد).
🔰 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرمایند:
🔹 『 للصَّائِمِ فَرْحَتَانِ ؛
فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطَارِهِ وَ فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ』🔹
برای روزه‌دار دو خوشحالی است؛
یکی خوشنودی در افطارش و یکی خوشنودی در لقاء پرودگارش.
(📚 الكافي، ط - الإسلامية، ج ۴، ص: ۶۵)
به بیانی :
⚜"فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطَارِهِ" »» اشاره به غذای طبیعی است. افطار روزه‌دار؛ تغذّی اوست و این تغذّی طبیعتاً برای روزه‌دار فرح دارد.
⚜" فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ "»» اشاره به غذای حقیقی است. و "فرحة" در تغذّی، رشحه و ظهورِ " فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ " است.
↲ روزه‌دار وقتی افطار می‌کند؛ به افطار و تغذّیَش فرحناک میشود و وقتی خداوند را ملاقات می‌کند به روزه و امساکش فرحناک میشود.
👈 امّا معرفت دُرست در نزد اهل معرفت این است که چون مغذّی (غذا دهنده) و رزّاق، خداست و همه ارتزاق از روزیِ او می‌کنند، از این رو روزه‌دار به شوق و رضایِ مُغذّی که حضرت رزّاق می‌باشد، فرحناک میشود و در افطارش نیز، لقای الهی حاصل می‌گردد و این دو فرح به وحدتِ حقیقت، برای روزه‌دار یک فرح است.
🔹