چون زلف تو ام جانا در عین پریشانی
چون باد سحرگاهم در بی سر و سامانی

من خاکم و من گردم من اشکم و من دردم
تو مهری و تو نوری تو عشقی و تو جانی


#رهی_معیری

غافل مشو ز عمر که ساکن نمی‌شود
سیل عنان‌گسسته اقامت‌پذیر نیست

روی نکو به طینت ساقی نمی‌رسد
گل را صفای شبنم روشن‌ضمیر نیست


#رهی_معیری

ما باده پرستان غم بیهوده نداریم
اندیشه ای از بوده و نابوده نداریم

پاکیزه تر از چشمه ی خورشید منیریم
چون شام سیه، دامن آلوده نداریم...


#رهی_معیری

هر لاله آتشین دل سوخته ای است
هر شعله برق جان افروخته ای است

نرگس که ز بار غم سرافکنده به زیر
بیننده چشم از جهان دوخته ای است


#رهی_معیری

هزار شکر که از رنج زندگی آسود
وجود خسته و جان ستم کشیده من

به روی تربت من برگ لاله افشانید
به یاد سینه خونین داغ دیده من


#رهی_معیری

در عشق تو پروای بداندیشم نیست
سرمستم و اندیشه و تشویشم نیست

تا چند زیاران، خبر از من پرسی
ای بی خبر از من، خبر از خویشتنم نیست


#رهی_معیری

چشم مستت چه کند با مـنِ بیمار امشب
این دل تنگ من و این دل تب دار امشب

آخـر ای اشــک دل سـوخـتـه ام را مـددی
که به جز نـاله مرا نیست پرستار امشب...


#رهی_معیری‎‌

آمد بر من نگار خوی کرده ز می
او ز آتش می گرم و من از صحبت وی

گفتم گل من ، لعل لبت کی بوسم
خندید و به عشوه گفت وقت گل نی


#رهی_معیری