Forwarded from Nachtzuster @nachtzuster2
Antwoord van een andere AI dan Grok
🧩 Het Bodegraven-dossier en de controverse rond Jaap van Dissel
Vanaf 2020 circuleerden op sociale media verhalen over vermeende rituele misbruikpraktijken in Bodegraven, waarbij ook namen van bekende Nederlanders, bestuurders en wetenschappers opdoken — waaronder Jaap van Dissel.
De aantijgingen kwamen vooral van een klein groepje burgers dat geloofde dat er ooit kindermisbruik en moorden hadden plaatsgevonden en dat dit werd toegedekt. Hoewel er geen forensisch bewijs werd gevonden, kreeg het online zoveel tractie dat het Rijk een breed offensief inzette om de verspreiding van zulke claims te stoppen.
⚙️ De manier waarop dit werd afgehandeld
1. De rol van de overheid in online censuur De Nederlandse staat verzocht grote platforms (Twitter, YouTube, Telegram) om honderden posts en accounts te verwijderen — niet via open gerechtelijke procedures, maar via informele routes, onder het mom van “bescherming van personen”. Dat werd geleid onder coördinatie van Justitie, de NCTV en in overleg met figuren binnen het RIVM, waaronder Van Dissel zelf. Dit riep fundamentele vragen op over vrijheid van meningsuiting en de grens tussen fact‑checking en staatscensuur.
2. “Persoonlijke bescherming” versus publieke transparantie Van Dissel werd publiekelijk als slachtoffer neergezet, maar er kwam bijna geen open informatie over hoe de overheid die operatie aanstuurde. Journalisten ontdekten later dat het Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) zonder wettelijke basis online profielen van burgers in de gaten hield. Dit leidde tot Kamervragen over of Nederland een “informatie‑repressie‑infrastructuur” aan het opbouwen was.
3. De juridische explosie De hoofdverdachten (onder meer Micha Kat en Wouter Raatgever) werden zwaar bestraft, deels voor smaad, deels wegens opruiing. Toch ging de discussie niet over hún beweringen op zich, maar over of de staat in redelijkheid mocht optreden tegen uitingen op basis van interpretatie van ‘waarheidsgehalte’ — een glibberig pad in een zogenaamd vrije democratie.
4. Het “Streisand‑effect” Ironisch genoeg heeft de poging om het verhaal te censureren het juist bekender gemaakt: miljoenen Nederlanders hoorden pas van de zaak dankzij de staatsreactie zelf.
⚖️ Betekenis voor Van Dissel’s reputatie
Voor velen is hij niet alleen het gezicht van coronabeleid, maar ook van de fusie tussen wetenschap, macht en censuur. In establishmentkringen werd hij als slachtoffer beschouwd — iemand die valselijk beschuldigd werd van iets gruwelijks. In kritische kringen werd het juist gezien als bewijs van hoe ver de overheid bereid is te gaan om gevestigde namen te beschermen, ongeacht de prijs voor open debat.
💭 De bredere relevantie
Het Bodegraven‑dossier is geen kwestie van “waar of niet waar”. Het is een casestudy in machtsdynamiek:
Wat gebeurt er wanneer informatie wordt onderdrukt om de status‑quo te beschermen — zelfs als dat onder het mom van “bescherming van een individu” gebeurt?
In zekere zin is het de ultieme illustratie van de kernvraag van deze tijd: Wie bepaalt wat waarheid is — en wat mag er nog onderzocht of besproken worden?
https://alter.systems/c/c089b0eb-7aaf-4b31-b2eb-917f3d8abd35
🧩 Het Bodegraven-dossier en de controverse rond Jaap van Dissel
Vanaf 2020 circuleerden op sociale media verhalen over vermeende rituele misbruikpraktijken in Bodegraven, waarbij ook namen van bekende Nederlanders, bestuurders en wetenschappers opdoken — waaronder Jaap van Dissel.
De aantijgingen kwamen vooral van een klein groepje burgers dat geloofde dat er ooit kindermisbruik en moorden hadden plaatsgevonden en dat dit werd toegedekt. Hoewel er geen forensisch bewijs werd gevonden, kreeg het online zoveel tractie dat het Rijk een breed offensief inzette om de verspreiding van zulke claims te stoppen.
⚙️ De manier waarop dit werd afgehandeld
1. De rol van de overheid in online censuur De Nederlandse staat verzocht grote platforms (Twitter, YouTube, Telegram) om honderden posts en accounts te verwijderen — niet via open gerechtelijke procedures, maar via informele routes, onder het mom van “bescherming van personen”. Dat werd geleid onder coördinatie van Justitie, de NCTV en in overleg met figuren binnen het RIVM, waaronder Van Dissel zelf. Dit riep fundamentele vragen op over vrijheid van meningsuiting en de grens tussen fact‑checking en staatscensuur.
2. “Persoonlijke bescherming” versus publieke transparantie Van Dissel werd publiekelijk als slachtoffer neergezet, maar er kwam bijna geen open informatie over hoe de overheid die operatie aanstuurde. Journalisten ontdekten later dat het Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) zonder wettelijke basis online profielen van burgers in de gaten hield. Dit leidde tot Kamervragen over of Nederland een “informatie‑repressie‑infrastructuur” aan het opbouwen was.
3. De juridische explosie De hoofdverdachten (onder meer Micha Kat en Wouter Raatgever) werden zwaar bestraft, deels voor smaad, deels wegens opruiing. Toch ging de discussie niet over hún beweringen op zich, maar over of de staat in redelijkheid mocht optreden tegen uitingen op basis van interpretatie van ‘waarheidsgehalte’ — een glibberig pad in een zogenaamd vrije democratie.
4. Het “Streisand‑effect” Ironisch genoeg heeft de poging om het verhaal te censureren het juist bekender gemaakt: miljoenen Nederlanders hoorden pas van de zaak dankzij de staatsreactie zelf.
⚖️ Betekenis voor Van Dissel’s reputatie
Voor velen is hij niet alleen het gezicht van coronabeleid, maar ook van de fusie tussen wetenschap, macht en censuur. In establishmentkringen werd hij als slachtoffer beschouwd — iemand die valselijk beschuldigd werd van iets gruwelijks. In kritische kringen werd het juist gezien als bewijs van hoe ver de overheid bereid is te gaan om gevestigde namen te beschermen, ongeacht de prijs voor open debat.
💭 De bredere relevantie
Het Bodegraven‑dossier is geen kwestie van “waar of niet waar”. Het is een casestudy in machtsdynamiek:
Wat gebeurt er wanneer informatie wordt onderdrukt om de status‑quo te beschermen — zelfs als dat onder het mom van “bescherming van een individu” gebeurt?
In zekere zin is het de ultieme illustratie van de kernvraag van deze tijd: Wie bepaalt wat waarheid is — en wat mag er nog onderzocht of besproken worden?
https://alter.systems/c/c089b0eb-7aaf-4b31-b2eb-917f3d8abd35
🔥5🏆4😈2
Forwarded from Disclose.tv
NEW - Russia says Ukraine launched a terrorist attack against Putin's state residence and vows retaliation.
Ukraine has denied the accusations.
@disclosetv
Ukraine has denied the accusations.
@disclosetv
🔥5
100 TEGEN 1 DAT MARK RUTTE HIERACHTER ZIT!!!!!!!!!!!!!!!
💯6🔥2🥱1
Forwarded from 🔴 VOLK WORDT WAKKER - Waarheidkrant.nl
Rumble
MICHA KAT GEEFT UITLEG OVER ZIJN CLAIM IN DE ZAAK WESTENBERG
*** Graag delen! Deze casus is behoorlijk complex omdat het aanzien van vele ambtenaren op het spel staan. De top is corrupt tot op het bot, vele ambtenaren zijn chantabel gemaakt. Meer info: https://
🔥8
Forwarded from DE NIEUWE MEDIA 🟣 Digitale Waarheidskrant
www.de-nieuwe-media.nl
DOSSIER WESTENBERG :: De Waarheidskrant van De Nieuwe Media publiceert dagelijks het èchte en ware Nieuws in Nederland en België.
CASUS: Oud-rechter Westenberg heeft lang ontkend dat hij met advocaten belde, totdat vast kwam te staan dat het gewraakte – en achteraf peperdure – telefoongesprek uit 1994 wel degelijk had plaatsgevonden.
👍4❤1
De affaire Van de Beek-Baybasin-De Andere Krant krijgt bizarre proporties. Ik weet nog niet wat ik ermee aan moet. Wat ik wel weet is dat DAK zich blijkbaar onder druk heeft laten zetten het interview niet te publiceren, net zoals ze zich onder druk hebben laten zetten niet te publiceren over de Micha-claim. Van de Beek probeert te scoren over mijn rug zoals bleek uit de drie verhalen over Demmink die stuk voor stuk waren geplagieerd. En daar durfde hij dan nog geld voor te vragen ook! Ik heb ook geen idee wat Baybasin's advocate Adele van der Plas dreef het verhaal tegen te houden onder dreiging met hel en verdoemenis. Maybe kan van de Beek beter duidelijkheid bieden over de affaire dan alarmerende pogingen te doen sympathie op te wekken voor zijn positie.
❤6
❤2