محمد درویش
15.5K subscribers
5.66K photos
1.33K videos
141 files
4.16K links
برای اعتلای طبیعت وطنی که دوستش داریم.
دیدگاه‌های رییس کمیته محیط‌زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو

نحوه درج پیام یا ارسال عکس در تلگرام:
@mohammaddarvish44

محمّد درویش در ویکی‌پدیا:
https://fa.m.wikipedia.org/wiki/محمد_درویش
Download Telegram
🇮🇷: @darvishnameh

🔴آیا کاشت درخت همیشه و همه جا یک ارزش است؟!🔴

1⃣ کمتر موجود زنده ای را بتوان یاد کرد که ارزشی برابر با درخت داشته باشد. درختان بیش از ۳۳ خدمتِ بی منت به جایی که در آن زیست می کنند، ارایه می دهند. تصور جهانِ بدون درخت و تداوم حیات در زمینی که درخت نداشته باشد؛ چیزی شبیه به تصویرسازی دوزخ بوده و عملاً محال است. وجود اکسیژن، ترسیب کربن، حفظ خاک، آشیان سازی، تعدیل اقلیم و کاهش قدرت سیلهای مخرب از جمله مهم ترین کارکردهای درختان است که سبب شده هر درخت پنجاه ساله تا ۲۰۰ هزاردلار ارزشگذاری شود.

2⃣ با این وجود، نباید از خاطر برد که کاشت هر درختی در هر زمانی مناسب نیست. اصولاً بهترین زمان کاشت نهال در نیمه جنوبی ایران تا آذرماه و در دیگر مناطق کشور تا اواسط اسفندماه است. این نکته از آن رو حایز اهمیت است که اخیراً مشاهده می شود پویشهایی در شبکه های مجازی به راه افتاده و مردم را تشویق به جایگزینی گلدانهای نهال به جای #سبزه در #سفره_هفت_سین کرده و آنگاه در سیزده نوروز بروند و هرکسی در شهر و دیار خودش این نهال ها را بکارد! این حرکت به شدت اشتباه و خطرناک است. کاشت نهال در چنین زمانی به احتمال بسیار زیاد با شکست روبرو خواهد شد. مهم تر آنکه انتخاب نوع نهال و محل کاشت باید با هماهنگی سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور و صرفاً در محل رویشگاه های تخریب شده جنگلی صورت گیرد که می توانند بدون آبیاری دستی به حیات خود با توجه به ریزش های آسمانی منطقه ادامه دهند.

3⃣ اصولاً کاشت گیاهان و درختان آب بر در اغلب مناطق خشک و نیمه خشک کشور، نه تنها به بهبود وضعیت محیط زیستی سرزمین ایران کمکی نخواهد کرد، بلکه به افت بیشتر سفره های آب زیرزمینی و شکاف زمین، نابودی پوشش های علفی و مرتعی منطقه و کاهش توان تاب آوری بوم سازگان منتهی می شود. نظیر آنچه هم اکنون در برخی نواحی مرکزی و شرقی ایران در استانهای #اصفهان، #یزد، #فارس و #خراسان_جنوبی رخ داده است. طرح موسوم به #فلاحت_در_فراغت یک فاجعه تمام عیار در اطراف #شیراز به بار آورد که مردم منطقه هنوز آثار شوم آن را از یاد نبرده اند.

4⃣ نکته مهم دیگر، خطر کاشت گونه های مهاجم مثل #سمر یا همان #کهور_پاکستانی یا آمریکایی، #کنوکارپوس و برخی از اقلام #اکالیپتوس، سوزنی برگان یا درختان میوه نامتناسب با شرایط اقلیمی کشور است که سبب شده در رقابت با گونه های بومی و ارزشمند کشور، خسارتهای سنگین و غیرقابل جبرانی به بانک ژن مملکت وارد شود. کاشت سوزنی برگهای غیر بومی در شمال کشور - منطقه هیرکانی - و بخشهایی از زاگرس یک اشتباه فاحش بود. همچنین انتخاب سمر برای مقابله با بیابان زایی به مراتب خسارتهای بیشتری به سرزمین وارد کرده تا سودهای احتمالی اش و مجدداً نباید به بهانه موفقیت در کوتاه مدت، یک اشتباه فاحش را دوباره تکرار کنیم.

5⃣ کارِ درست آن است که به ترمیم ۳۰ درصد از جنگلهای تخریب شده خود در #زاگرس با گونه هایی چون بلوط، ارژن و بنه بپردازیم. این است که ۸۰۰ هزار هکتار از جنگلهای مخروبه در هیرکانی را مرمت کنیم؛ به داد #ارسباران برسیم و حراها را در سواحل خلیج فارس و دریای عمان پاس داریم.
انشاالله.
👇
https://t.me/darvishnameh/6830
🇮🇷: @darvishnameh

آنچه در ملاقات با رییس کمیسیون سلامت و محیط زیست شورای شهر شیراز مطرح شد!

🖋 شب گذشته در مسیر بازگشتم از #گچساران، در محل ساختمان زیبا و متفاوت شورای شهر #شیراز که معمار آن #میرحسین_موسوی، رییس وقت فرهنگستان هنر بوده است؛ با #علی_ناصری؛ رییس کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری و نیز سخنگوی شورای کلانشهر شیراز گفتگو کردم. در این جلسه که گروهی از فعالان و متخصصان حوزه محیط زیست و منابع طبیعی هم حضور داشتند، ایشان چند سخن امیدبخش بر زبان راندند: نخست آنکه تصریح کردند شخصاً با ادامه ساخت #سد_تنگ_سرخ مخالفند؛ سدی که دفتر ارزیابی سازمان حفاظت محیط زیست و وزارت نیرو در دولت یازدهم هم با ساخت آن مخالفت کرده اند، اما همچنان منافعی پررنگ در ساخت آن برای گروهی متصور مانده است! به هرحال ایشان قول دادند که به زودی تکلیف این پروژه را یکسره خواهند کرد. همچنین #سید_حمید_مصباح به نمایندگی از اعضای هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس، آمادگی خویش را برای برگزاری یک نشست شفاف با موافقان ساخت سد اعلام کرد. سخنگوی شورای شهر شیراز در واکنش به مطالباتی که نگارنده برای سرعت بخشیدن به نفی #خودرومحوری در مبلمان شهری، ایجاد مسیرهای ایمن برای #دوچرخه_سواری و #پیاده_راه، گسترش خطوط مترو و اتوبوسهای تندرو و حمایت از گسترش مکتب #مدارس_طبیعت مطرح کرد؛ قول مساعد داده و حتی از ایده راه اندازی #اتوبوس_هوایی هم در شیراز خبر داد. همچنین، در پاسخ به درخواست شکل گیری اتاق فکر بزرگان شهر که از سوی #محمد_ثابت؛ مدیر مدرسه طبیعت #بوم_بان و حمید مصباح مطرح شد؛ ایشان آشکارا از آن حمایت کردند. نگارنده تاکید کرد حیف است در شهری که زادگاه #اسکندر_فیروز است و در آن فرزانگانی چون #سیدآهنگ_کوثر، #بیژن_فرهنگ_دره_شوری و #مجتبی_پاکپرور زندگی می کنند، شورای شهر از نظرات مشورتی این سرمایه های ملی بی بهره ماند.

🔻امیدوارم تا ۲۱ فروردین ماه که دوباره به شیراز خواهم رفت، بتوانم در زمینه تحقق وعده های داده شده، گزارش دقیق تری به خوانندگان عزیز #درویشنامه در دیار حافظ ارایه دهم.
👇
https://t.me/dr_ali_naseri/701
🇮🇷: @darvishnameh

شبِ اسکندر فیروز، چه شبی دراز باشد ...

🖋 ساعت ۱۷ سه شنبه، ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۷؛ سرانجام دوستداران محیط زیست در ایران به آرزوی خود رسیده و در سکوت و غیبت سنگین و نابخشودنی همه آنهایی که کلیددارِ سازمان حفاظت محیط زیست در سالهای پس از پیروزی انقلاب بودند، می خواهند سزاوارانه و در حد نام بلند بنیانگذار سازمان حفاظت محیط زیست از #اسکندر_فیروز قدردانی کنند ...

 💌 تقدیم به او؛ "طبیعت مردی" که نامش به بزرگی، عزت و ارزش محیط زیست ایران است ...

    ۹۱ سال و ۹ماه از آن روز می‌گذرد؛ روزی که شهر خاطره‌انگیز #شیراز، صاحب فرزندی شد که خود نگین فیروزگون خاطرات محیط زیست ایران است.
از اسکندر فیروز می‌گویم، مردی که بی‌نیاز از القاب و شجره‌ی خانوادگی و طبقه‌ی اجتماعی و مناصب حکومتی است. انسان شریفی که یکان یکان از روزهای زندگیش به عشق زندگی، ایران و طبیعت گذشت.
    و البته ایرانش به توان دو بود! زیرا او نه فقط عاشق خاک پاک ایران بود که مادر فرزندانش هم "ایران" بود؛ زنی خردمند، صبور، وفادار و عاشق که آرزوی هر مردی است تا به واسطه‌ی برخورداری از چنین همسری در کنارش، بتواند ردپای ژرف‌تری از خود در دنیای آدم‌زمینی‌ها باقی گذارد …
نه فقط چون بنیانگذار سازمان حفاظت محیط زیست است؛ یا بنیانگذار نخستین و مهم‌ترین کنوانسیون جهانی محیط زیستی در ایران – کنوانسیون 1349 در #رامسر – و یا الهام‌بخش اندیشه‌ی توسعه‌ پایدار در کنفرانس 1972 سران جهان در #استکهلم سوئد. حتی نه به دلیل آنکه نویسنده‌ی 9 کتاب وزین در حوزه محیط زیست ایران و جهان بوده و دو دانشمند مشهور دنیا، یعنی پروفسور #فرد_هرینگتون و دکتر #درک_اسکات با افتخار از او خواستند تا مقدمه‌ای بر کتاب‌های‌شان بنویسد. اسکندر متفاوت، متمایز و همیشه در دل و جانِ محیط زیستی ها ماندگار است؛ چون نشان داد که عشقش به طبیعت ایران، بی منت، بی بهانه و بدون انتظار است؛ او همواره برای اعتلای این طبیعت کوشید؛ چه آن زمان که عالی ترین مقام سازمان حفاظت محیط زیست بود و چه وقتی که اجازه ندادند به سازمانی که بنیانگذاری کرد، وارد شود.
    فیروز، بیش از نیم قرن پیش، تفنگ شکاری‌اش را برای همیشه با دوربین عکاسی مبادله کرد و پنج سال پس از آن تاریخ، در مقام قائم‌مقام دبیرکل اجلاس استکهلم، بسیار کوشید تا پنجم ژوئن، به عنوان روز جهانی محیط زیست نامگذاری شود.
اصلاً کسی چه می‌داند! شاید عشق بی حد و حصرش به طبیعت و به ویژه به حافظان طبیعت، محیط‌بانان شجاع و سلحشور وطن، سبب شده تا روز جهانی #محیط_بان - رنجر - هم بر روز میلادش نشسته و 31 جولای را نه فقط در ایران که در جهان هم گرامی دارند. آیا نباید خاطره‌ی این روز را همه‌ی ۸۰ میلیون ایرانی بتوانند در تقویم‌های فارسی رهگیری کنند؟ آیا این آرزو، درخواست بزرگی است؟ راستی! چرا نه در شیراز و نه در تهران که حتی یکی از خیابانهای منتهی به ساختمان اصلی سازمان در پارک پردیسان هم نباید به نام اسکندر فیروز بدرخشد و تندیسش مستقر گردد؟ اگر ما امروز هم شجاعت تکریم و بزرگداشت این پیرمرد ۹۲ ساله را نداشته باشیم، آیا فکر نمی کنیم که فرصت جبران به سرعت خواهد گذشت؟

بگذریم ...
    همانطور که اشاره رفت؛ بزرگی اسکندر فیروز صرفاً برای اینها نیست! اسکندر بزرگ است، چون در بزنگاهی که می‌توانست جامه‌ی عافیت برتن کرده و مثل خیلی‌ها که به این مملکت پشت کرده و رفتند، برود … اما او نرفت، باقی ماند و هزینه‌اش را هم با شجاعت پرداخت کرد تا نامش در کنار بزرگان وطن تا همیشه تاریخ جاودان بماند و همچنان جوانان فراوانی با عشق به او و دانش ارزشمندش، بکوشند تا امانت فیروز را – طبیعت ایران را – به آیندگان برسانند و تا آنجا که نفس و درایت دارند، از زخم‌هایش بکاهند و بر توان تاب‌آوری‌ این آب و خاک مقدس بیافزایند.

می‌ماند یک درود …
درودی هزار ساله از یک ایرانی آزاده به فرزند برومندش؛ وقار جامعه‌ی امروز ایران
درودی از #فردوسی به فیروز …

ز یزدان و از ما بر آن کس درود
که تارش خرد باشد و داد پود
👇
https://instagram.com/p/BiIWVcsnVuV
🇮🇷: @darvishnameh

عصر یکشنبه - ۲۳ اردیبهشت - در مجموعه تاریخی باغ عفیف آباد #شیراز، از رابطه محیط زیست، انرژی و معماری سخن خواهم گفت.

🔻ورود برای عموم آزاد است.
🇮🇷: @darvishnameh

🔴چگونه ۷ هزار هکتار از باغهای تهران در طول ۱۳سال گذشته به برج تبدیل شد؟!🔴

🖋گزارش تکاندهنده #روزنامه_قانون را بخوانید ... و البته بدانید که همین قصه پرغصه بر سر باغهای زیبای #شیراز، باغستان های مشهور #قزوین و پردیس های #همدان، #کرج و حتی #گلپایگان و ... در حال رخ دادن است:
👇
http://ghanoondaily.ir/fa/news/main/104862/-باغ‌كُشي-در-پايتخت
امروز، سالروز تولد اسکندر بزرگ است؛ بزرگ بمانیم!

🇮🇷: @darvishnameh

1⃣ ۹۲سال پیش در چنین روزی - نهم امرداد ۱۳۰۵ - مردی در #شیراز چشم به جهان گشود که بی‌شک بخشی از تاریخ سرافرازانه محیط‌زیست در ایران و جهان مدیون اوست. روز تولدش، اینک مصادف است با #روز_جهانی_رنجر و او خود نخستین فردی بود که به ایرانیان زنهار داد: به جای #شکاربان، بگویید: #محیط‌بان.

2⃣ #اسکندر_فیروز اگر در هر کشور دیگری به دنیا آمده و چنین افتخاراتی آفریده بود، حتما در سالروز تولدش، عالی‌ترین مقام‌های کشور به دیدارش می‌رفتند، بزرگش می‌داشتند و می‌کوشیدند تا این سرما‌یه‌ اجتماعی محفوظ مانده و تکثیر شود تا دستکم در چنین بزنگاه‌هایی که مملکت با قلدرِ طبیعت‌ستیز، تمامیت‌خواه و بی‌اخلاقی چون #دانالد_ترامپ مواجه شده، بتواند خردمندانه، صبورانه و متحد عمل کند. فیروز را به زندان افکندند، تمامی اموالش را مصادره کردند تا مرز اعدام پیش‌بردند، اما او حاضر به ترک وطن چون آن شش‌میلیون ایرانی دیگر نشد! ماند و جنگید و برای بلندی نام ایران و حفاظت از طبیعت ارزشمندش چندین کتاب یگانه را به رشته تحریر درآورد و هنوز هم چنین می‌کند و می‌کوشد به رغم کهولت سن بر ژرفای دانایی‌اش بیافزاید و عشق و معرفتش را به هزاران جوان مشتاقش پیش‌کش کند ...

3⃣ ما که عُرضه نداشتیم یک روز ملی را به نام محیط‌بان در تقویم رسمی کشور ثبت کنیم؛ کاش دستکم همزمان با تولد اسکندر فیروز آیین جهانی این روز را گرامی می‌داشتیم. چقدر فرصت‌سوزی کرده و می‌کنیم! چقدر ...

4⃣ بگذریم ... در این روزهای حساس، #رضا_بابایی حرف حساب زده و رمز و رازِ پایداری و بزرگ‌ماندن چون فیروز بزرگ را فاش ساخته است: مهم‌ترین کاری که اکنون باید بکنیم، کنترل منفعت‌طلبی‌های شخصی و فردی است. بحران‌های اقتصادی و اضطراب‌های سیاسی، درک ملی را به حاشیه می‌رانند و جای آن را به سودهای پَست و ناپایدار می‌دهند که نتیجۀ آن فاجعۀ ملی است. در تاریخ هر ملتی، سال‌هایی هست که به مثابۀ آزمون تاریخی برای آن ملت است. در این سال‌ها آنچه نجات‌بخش است، درک ملی و پرهیز از سودجویی‌های فردی است. در غیبت درک ملی، هر ایرانی تبدیل به بمبی ویرانگر برای اقتصاد و رفاه و آیندۀ کشور می‌شود. مهربانی و نوع‌دوستی، اگر وقت معینی داشته باشد، همین روزها و سال‌ها است. تا اطلاع ثانوی، مردم ایران هیچ دادرسی جز خودشان ندارند ...

https://t.me/rezababaei43/1089