🔴کوهستان‌های ایران را چه خطراتی تهدید می‌کند؟🔴
🇮🇷: @darvishnameh
🖌هیچ بوم‌سازگانِ دیگری در ایران وجود ندارد که اهمیت راهبردی آن به گردِ کوهستانها برسد؛ با این وجود، عملاً مدیریت و حفاظت کوهستانها در این کشور متولّی ندارد! چرا؟
اگر تولید آب شیرین برای ما مهم است که هست؛ و اگر ظرفیت گرمایی ویژه، بادخیزی، تعدیل اقلیم و حفظ زیگونگی برای ما اهمیت دارد که دارد؛ باید دستکم آن بخش از فلات ایران که در ترازی بالاتر از ۳هزارمتر از سطح دریا مستقرشده است را از هرنوع #عملیات_تکنوژنیک به هر بهانه‌ای مصون بداریم و مطلقاً حفاظت‌شده اعلام کنیم.
🔻در همین باره گفتگویم با #الهام_مصدقی‌راد در #همشهری - ۴مهر۹۷ - را بخوانید:
✅ جاده که کشیده شد، نه فقط حضور گردشگران با خودروها بلکه حضور معدنکاوان و انجام فعالیت‌های معدنی در کوهستانها نیز شدت یافت. محمد درویش، دبیر سیاست محیط‌زیست در مرکز بررسی‌های استراتژیک نهاد ریاست‌جمهوری نیز معتقد است: یکی از عوامل تخریب کوه‌ها، چراغ‌سبزهایی است که به فعالیت‌های معدنی داده شده است. او در گفت‌وگو با همشهری وضعیت کوهستان‌های کشور را، وضعیت خوبی ندانسته و آنها را بسیار آسیب‌پذیر می‌داند و می‌گوید: «تغییرات اقلیمی روی اکوسیستم حساس کوهستان تأثیر منفی گذاشته، یخچال چند‌میلیون‌ساله #علم‌کوه در حال آب‌شدن است و #آبشاریخی_دماوند در ارتفاع ۵۱۰۰متری برای نخستین‌مرتبه پیوستگی خودش را از دست داده است. به جز اینها، حضور گردشگران با خودروهای آفرود، حتی تا نقاط صعب‌العبور هم موجب پدیده انباشت زباله‌های چند‌تنی تا ارتفاعات بالای ۴هزار متر شده است.» دماوند، علم‌کوه، کوه‌شاه، تفتان، شاهان‌کوه، زردکوه، سبلان و... ازجمله کوه‌هایی هستند که او آنها را گرفتار انباشت زباله‌های رها‌شده و فروسایی زیست‌بومی می‌داند.
آموزش؛ حلقه مفقوده حفاظت
کوه‌ها در سرزمین خشک و نیمه‌خشک ایران غنیمتی ارزشمند محسوب می‌شوند؛ غنیمتی که ایجاد فصل‌های چهارگانه و تنوع آب‌و‌هوایی مدیون آنهاست و مهم‌ترین منبع تامین آب شیرین کشور قلمداد می‌شوند. اما اتفاقات طبیعی و بیشتر عوامل انسانی، آنها را تهدید و تخریب کرده است. آموزش، نکته‌ای است که فعالان محیط‌زیست و متخصصان آن را حلقه‌ای مفقوده در ارتقای دانش محیط‌زیستی و حفظ طبیعت می‌دانند. درویش، مدیرکل سابق دفتر مشارکت‌های مردمی سازمان محیط‌زیست می‌گوید: «باید از کودکی با ارزش‌های کوهستان آشنا شد و آن را در شمار فضیلت‌های غیرقابل معامله زندگی دانست، این را باید از نظام آموزشی کشور مطالبه کرد آن وقت می‌توانیم دردراز‌مدت امیدوار باشیم.»
او فعالیت‌های داوطلبانه جمع‌آوری زباله‌های کوهستانی را که چند‌سالی است با حضور علاقه‌مندان طبیعت و کوهنوردان در قالب #رفتگران_طبیعت اجرا می‌شود، بسیار مثبت و تأثیرگذار ارزیابی کرده، اما می‌گوید: «چنین حرکت‌هایی در مقایسه با رفتارهای تخریب‌کننده، اندک است و کار زیادی از دست‌شان ساخته نیست. اما به هر حال همین اقدامات و حرکت‌های مردمی تاکنون توانسته جلوی برخی فعالیت‌های معدن‌کاوی مخرب و تشدید اضمحلال کوهستان را بگیرد.»
http://newspaper.hamshahri.org/id/31925
🇮🇷: @darvishnameh
🖌هیچ بوم‌سازگانِ دیگری در ایران وجود ندارد که اهمیت راهبردی آن به گردِ کوهستانها برسد؛ با این وجود، عملاً مدیریت و حفاظت کوهستانها در این کشور متولّی ندارد! چرا؟
اگر تولید آب شیرین برای ما مهم است که هست؛ و اگر ظرفیت گرمایی ویژه، بادخیزی، تعدیل اقلیم و حفظ زیگونگی برای ما اهمیت دارد که دارد؛ باید دستکم آن بخش از فلات ایران که در ترازی بالاتر از ۳هزارمتر از سطح دریا مستقرشده است را از هرنوع #عملیات_تکنوژنیک به هر بهانه‌ای مصون بداریم و مطلقاً حفاظت‌شده اعلام کنیم.
🔻در همین باره گفتگویم با #الهام_مصدقی‌راد در #همشهری - ۴مهر۹۷ - را بخوانید:
✅ جاده که کشیده شد، نه فقط حضور گردشگران با خودروها بلکه حضور معدنکاوان و انجام فعالیت‌های معدنی در کوهستانها نیز شدت یافت. محمد درویش، دبیر سیاست محیط‌زیست در مرکز بررسی‌های استراتژیک نهاد ریاست‌جمهوری نیز معتقد است: یکی از عوامل تخریب کوه‌ها، چراغ‌سبزهایی است که به فعالیت‌های معدنی داده شده است. او در گفت‌وگو با همشهری وضعیت کوهستان‌های کشور را، وضعیت خوبی ندانسته و آنها را بسیار آسیب‌پذیر می‌داند و می‌گوید: «تغییرات اقلیمی روی اکوسیستم حساس کوهستان تأثیر منفی گذاشته، یخچال چند‌میلیون‌ساله #علم‌کوه در حال آب‌شدن است و #آبشاریخی_دماوند در ارتفاع ۵۱۰۰متری برای نخستین‌مرتبه پیوستگی خودش را از دست داده است. به جز اینها، حضور گردشگران با خودروهای آفرود، حتی تا نقاط صعب‌العبور هم موجب پدیده انباشت زباله‌های چند‌تنی تا ارتفاعات بالای ۴هزار متر شده است.» دماوند، علم‌کوه، کوه‌شاه، تفتان، شاهان‌کوه، زردکوه، سبلان و... ازجمله کوه‌هایی هستند که او آنها را گرفتار انباشت زباله‌های رها‌شده و فروسایی زیست‌بومی می‌داند.
آموزش؛ حلقه مفقوده حفاظت
کوه‌ها در سرزمین خشک و نیمه‌خشک ایران غنیمتی ارزشمند محسوب می‌شوند؛ غنیمتی که ایجاد فصل‌های چهارگانه و تنوع آب‌و‌هوایی مدیون آنهاست و مهم‌ترین منبع تامین آب شیرین کشور قلمداد می‌شوند. اما اتفاقات طبیعی و بیشتر عوامل انسانی، آنها را تهدید و تخریب کرده است. آموزش، نکته‌ای است که فعالان محیط‌زیست و متخصصان آن را حلقه‌ای مفقوده در ارتقای دانش محیط‌زیستی و حفظ طبیعت می‌دانند. درویش، مدیرکل سابق دفتر مشارکت‌های مردمی سازمان محیط‌زیست می‌گوید: «باید از کودکی با ارزش‌های کوهستان آشنا شد و آن را در شمار فضیلت‌های غیرقابل معامله زندگی دانست، این را باید از نظام آموزشی کشور مطالبه کرد آن وقت می‌توانیم دردراز‌مدت امیدوار باشیم.»
او فعالیت‌های داوطلبانه جمع‌آوری زباله‌های کوهستانی را که چند‌سالی است با حضور علاقه‌مندان طبیعت و کوهنوردان در قالب #رفتگران_طبیعت اجرا می‌شود، بسیار مثبت و تأثیرگذار ارزیابی کرده، اما می‌گوید: «چنین حرکت‌هایی در مقایسه با رفتارهای تخریب‌کننده، اندک است و کار زیادی از دست‌شان ساخته نیست. اما به هر حال همین اقدامات و حرکت‌های مردمی تاکنون توانسته جلوی برخی فعالیت‌های معدن‌کاوی مخرب و تشدید اضمحلال کوهستان را بگیرد.»
http://newspaper.hamshahri.org/id/31925
بیداد زباله در محیط های کوهستانی
امروز 4مهر، 26سپتامبر، روز پاکسازی کوهستان است. کوهستان‌های ایران، 30درصد وسعت کشور را به‌خود اختصاص داده‌اند و در سال‌های اخیر به دلایل متعدد، حضور کوهنوردان و گردشگران در آنها افزایش یافته روزنامه همشهری امروز،روزنامه همشهری صبح،صفحه روزنامه همشهری،دانلود…