🔶 آتش بی‌توجهی دولت‌ها به جنگل

🔸 محمد درویش، فعال محیط زیست از دلایل بی‌توجهی دولت‌ها به محیط زیست‌ می‌گوید

🔸 همیشه وقتی یک آتش‌سوزی وسیع در پهنه‌های جنگلی کشورمان رخ می‌دهد، بحث‌هایی تکراری درباره لزوم تامین امکانات وبالگرد‌ مطرح می‌شود ‌ این مساله، حاکی از وجود نوعی سهل‌انگاری ریشه‌دار میان مسؤولان ‌ است و ثابت می‌کند برخلاف برخی شعارها‌ دولتمردان اصولا هیچ دغدغه‌ای نسبت به محیط‌زیست ‌ندارند.

🔸 دولت‌ها به محیط‌زیست به عنوان موی دماغ توسعه نگاه می‌کنند، وگرنه چرا باید شخصی به ریاست سازمان محیط‌زیست منصوب شود که خود اعتراف می‌کند به بیش از ۹۵ درصد این حوزه اشراف ندارد. کسی که درباره همین مساله آتش‌سوزی جنگل‌ها نیز سال گذشته اعلام کرد سرمایه‌گذاری برای اطفای حریق صرفه اقتصادی ندارد و با وجود این عقاید، هنوز هم این شخص بر صندلی مدیریت خود تکیه زده است.

🔸 واقعیت این است که دولت هیچ اهمیتی برای محیط‌زیست و عرصه‌های طبیعی قائل نیست و سایر صحبت‌هایی که درباره تحریم‌ها یا کسری بودجه صحبت می‌شود، صرفا نوعی بهانه‌جویی به نظر می‌رسد

‌ greenreporters.ir/?p=4040


‎@GreenReporters

🔻چه کسی به رییس‌جمهور در حوزه محیط‌زیست اطلاعات غلط می‌دهد؟!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

✍ روز گذشته رییس‌جمهور #حسن_روحانی در سخنانی بی‌سابقه از عملکرد محیط‌زیستی دولت متبوعش دفاع کرده و باز تاکید نمود که "به‌حق ما دولت محیط‌زیستی بوده‌ایم!" صفحات یک، دو و هفت #روزنامه_فرهیختگانِ امروز - ۲۲خرداد ۱۳۹۹ - را بخوانید تا دریابید چرا دولت حسن روحانی حتی سایه یک دولت محیط‌زیستی هم نبوده و کارنامه‌ای به شدت مایوس‌کننده در این حوزه داشته است. دولتی که #مدارس_طبیعت را می‌بندد، #مرجعیت_تنوع‌زیستی را به وزارت جهادکشاورزی انتقال می‌دهد، بر اجرای طرح انتقال آب از خزر به کویر مرکزی، از #زاب و از سرشاخه‌های کارون اصرار می‌ورزد؛ دولتی که برای مالچپاشی پول دارد، اما برای اطفای حریق جنگل‌ها ندارد؛ دولتی که در ارزشگذاری اقتصادی مواهب طبیعی و در پیشبرد استحصال انرژی‌های نو بازماند و دولتی که نتوانست درصد بیشتری از مردم را به استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی ترغیب کند، چگونه می‌تواند از عملکرد محیط‌زیستی‌اش دفاع کند. مشروح تحلیلم را در نشانی زیر بخوانید:

#دولت_محیط_نیستی_نه_محیط_زیستی

http://farhikhtegandaily.com/printview/178299/

#تحقق_یک_رؤیا

از روزی که شهروندان سردشتی در چند سالگرد بمباران شیمیایی سردشت، گلدان های بلوطی بر دست و تراکت های نه به انتقال آب زاب بر سینه نهادند، و متعاقب آن"چالش جهانی بلوط"، توسعه دادند، #محمد_درویش را که آن وقت ها، مدیرکل مشارکت های مردمی در سازمان حفاظت محیط زیست بود، شیفته خود کردند..
چند سالی گذشت و هشدار سال های نه چندان دور کنشگران محیط زیست، چهره نشان داد و بلوط ها و زاب که عنوان«کپسول اکسیژن ساز» و«پرستارتاول زدا»لقب گرفته بودند، به ناخوش احوالی گرفتار آمدند تا اینکه در مردادماه نود و‌هشت،بخش اعظمی از جنگل های بلوط سردشت طعمه حریق شد و‌کنشگران به ناچار، دستان خالی و اراده پولادین شان را سپر کردند و در طی عملیاتی چند، متأسفانه ضرر و زیان جانی و‌مالی از جمله سوختن دست ها و لباس ها و نیز موتورسیکلت ها متحمل شدند که همان، مجدد «محمد درویش»و «رئوف آذری» را در فنی ترین دانشگاه ملی(صنعتی شریف) لینک داد و رؤیای «بلوطبانان پابه رکاب» به مدد جایگزینی «دوچرخه های برقی» به جای «موتورسیکلت های سوخته»، خلق شد..
پس از فراخوان «مهندس درویش» در صفحه مجازی اش، تا سفارش ساخت به پژوهشکده دانشگاه شریف و شرکت ایویتک و ساخت «سی دستگاه دوچرخه برقی»و انتقال به سردشت، دستان سخی حدود ده هزار نفر حامی، یار شد و رؤیای شکل گیری اولین یگان مردمی بلوطبانان پا به رکاب کشور چنین تحقق یافت.

هشتم خردادماه نود و هشت، نقطه آغازین تاریخی در کنشگری سبز گهرسرزمین ایران شد که به مدد ایده ی ناب و راهبری «محمد درویش» برای اولین بار در ایران با تولیت و‌مدیریت «بنیاد توسعه صلح و مهربانی» در سردشت، رسماً کلیک خورد..
صدالبته این آغاز مبارک تا بالنده شدن و به مقصد رسیدن، راه طولانی و‌پرسنگلاخی در پیش دارد که امید است با هموندی های هوشمندانه عاشقان زیست بوم میهن و‌نیشتمان، کتابی مرجع برای الهام گیری آیندگان در پاسداشت ژینایی وطن و استواری بلوط های زاگرس و البرز و .. بيافريند..

♻️🌹♻️
#بنياد_توسعه_صلح_و_مهرباني
#مهرباني_هاي_بزرگ
#تحقق_يك_رؤيا
#محمد_درويش
#رئوف_آذري
#بلوطبانان_پا_به_ركاب
#ژينايي_زاگروس

@Oaktreeloverbikers
@darvishnameh
@sopskf
----
https://www.instagram.com/p/CBS8JZpFgDu/?igshid=l48uw362y72

🔻چرا وضعیت محیط‌زیستی ما چنین فلاکت‌بار شده است؟!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

✍ توسعه و تخریب، بی‌گمان یکی از مهم‌ترین آثار تالیفی در حوزه تاریخ محیط‌زیست ایران است. به ویژه خواندن برگ برگِ این اثر مهم را به همه‌ی اساتیدی که درس محیط‌زیست به جوانان وطن می‌دهند، توصیه می‌کنم. ما باید بدانیم چرا به چنین ورشکستگی بزرگ بوم‌شناختی در حوزه سرزمینی رسیدیم و چگونه ممکن است رییس دولتی که کارنامه‌ای به شدت ناامیدکننده در حوزه محیط‌زیست به یادگار نهاده و از طبیعت‌ستیزترین دولتمرد تاریخ سیاست ایران در صدر پردیسان استفاده کرده، همچنان خود را با افتخار رییس محیط‌زیستی‌ترین دولت تاریخ ایران بنامد؟!

🔸️منتظر تحلیلی جانانه به قلم #سیدمحمدحسین_حسینی‌بهشتی در #درویش_نامه باشید.

#معرفی_کتاب
#توسعه_و_تخریب
#مهدی_رفعتی‌پناه_مهرآبادی
#بررسی_سیاستهای_محیط‌زیستی_دولت_ایران

🇮🇷: @darvishnameh

🔻تحلیلی بر توسعه و تخریب؛ کتاب ارزشمندی که هر محیط‌زیستی باید آن را بخواند!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

🔸️بخش نخست:

✍ تاریخ بزرگترین معلم بشریت است. تاریخ فقط به مثابه ثبت وقایع و اطلاع‌رسانی نیست، بلکه خود پایه و اساس توسعه و پیشرفت است. اساس هر علم تاریخ آن است و محیط‌زیست نیز از این امر مستثنی نیست. تا به حال هیچ جامعه‌ای به توسعه و پیشرفت دست نیافته مگر با توصل به علم و هرگاه از آن پرهیز شده، مسیر زوال را، خواه و یا ناخواه از سر گرفته است. متاسفانه امروزه که دانشگاه‌ها و مراکز علمی و پژوهشی تبدیل به ماشین‌های تکثیر مدرک شده‌اند، این وجه مهم از علم نیز به فراموشی سپرده شده است. یک کارشناس موفق محیط‌زیست برای تمرین و آماده‌سازی خود در زمانی که باید در یک مسئله چه در سطح محلی و چه در سطوح ملی تصمیم گیری کند نیاز به مدیریت، تجربه و البته علم در یک حوزه تخصصی دارد. اما با اندک بررسی روی طرح درس‌های این رشته‌ها به این مسئله پی خواهیم برد که تاریخ علم محیط‌زیست نه تنها تدریس نمی‌شود، بلکه با ورود نسل جدید اساتید و مدرسان به تدریج رو به فراموشی رفته است. اندک دانشجویان و پژوهشگرانی هم که از این امر غافل نبوده‌اند، به یمن حضور در محضر اساتید و محققانی بوده است که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم با پایه‌گذاران و پیشکسوتان این علم در ارتباط بوده‌اند. مهدی رفعتی پناه مهرآبادی، عضو هیئت علمی موسسه تحقیقاتی و توسعه علوم انسانی، با بهره‌گیری از اساتید و البته مهم‌تر از آن، اسناد تاریخی موجود، در کتاب توسعه و تخریب: بررسی سیاست‌های محیط‌زیستی دولت، به خوبی راه را برای قدم گذاشتن در مسیر فهم تاریخ علم و عمل محیط زیست در ایران، از دیدگاه توسعه، روشن کرده است. در این کتاب تلاش شده تا با استناد به بیش از ۲۰۰ کتاب از مشروح مذاکرات مجلس، مجموعه قوانین محیط‌زیستی، گزارش‌های اقتصادی و عمرانی تا کتب اساتیدی چون هنریک مجنونیان و دکتر جوانشیر بر جنبه‌های علمی آن فزوده شود. همچنین برای حفظ بی‌طرفی و البته قضاوت صحیح تاریخی تا حد ممکن، به خاطرات و گفته‌های افرادی نظیر فرمانفرمائیان، رئیس برنامه بودجه زمان محمد رضا شاه گرفته تا خاطرات اسکندر فیروز و گلسرخی و... که در زمره تاریخ شفاهی به حساب می‌آید، مراجعه شود. این کتاب با جمع‌آوری اطلاعات موجود در بیش از ۴۰ سند تاریخی و ۲۰ کتاب انگلیسی به همراه پایان نامه‌ها و وبسایت های متعدد در نوبه خود منبعی بسیار جامع و نقطه آغاز ایده آلی است. با مطالعه این کتاب آنچه به وضوح در مسیر توسعه ایران به چشم میخورد، نابخردی و البته تصمیم گیری های غلط و بی پشتوانه علمی طی پنج برنامه عمرانی-توسعه از سال های ۱۳۲۷ تا ۱۳۵۷ است. یکی از اساسی ترین اشتباهات در برنامه ریزی های توسعه، دید برنامه ریزان به مردم و جامعه بوده است. به مردم، همواره با نگاهی از بالا به پایین نگریسته می‌شد و در تصمیم گیری‌ها اغلب جای آنها خالی بود. در جایی از کتاب، درباره برنامه عمرانی سوم و چهارم چنین آمده: "حریم های روستا را که در اختیار روستائیان قرار داشت و برای تامین نیاز چرای دام، محصولات فرعی و سایر بهره گیری ها توسط خود روستائیان مدیریت میشد را به رسمیت نشناخت. ". این در حالی است که امروزه به خوبی میدانیم که در بسیاری از برنامه های احیا و حفاظت، مردم محلی مهمترین نقش را در راستای ارتقای یک زیست بوم ایفا میکنند، صد البته این نیازمند دیدی معلمانه و نظامی با کاربرد آموزشی است نه تنبیهی. در جای جای کتاب نگاه سلطه گرایانه و استفاده بیش از حد از قوای قهریه طی این پنج برنامه به خوبی به تصویر کشیده شده است: از حذف نقش مردم در مدیریت آب گرفته تا مدیریت جنگل ها و مراتع. از این رو مردم در مقابل دولت قرار گرفتند و در هر فرصتی، این محیط زیست بود که قربانی میشد. از آنجا که در ایران تعارضات بین استفاده سنتی مردم با موجودیت مناطق هیچگاه به طور ریشه ای حل نشد و همواره بر پایه توان نیروی اجرائی خاتمه داده میشد، به محض شکستن حصار حفاظتی در سال ۱۳۵۷ مردم تعارض خود را با موجودیت این مناطق از طریق تخریب آنها تسویه حساب کردند. مورد بارز دیگر نگاه غلط دولت و حکومت به مناطق و منابع طبیعی بود. در جای جای این بررسی تاریخی نشانه‌های نگاه سودگرایانه و البته بهره‌بردارانه واضح است و دولت به جای حفاظت و ایفای نقش فراهم ساز محیط برای رشد جامعه، خود به عنوان یک بنگاه اقتصادی وارد عمل میشود. از ایجاد قرق‌گاه‌های سلطنتی بدون مشارکت مردم محلی در سازمان شکاربانی گرفته تا درآمدزایی از قطع درختان در سازمان جنگلها و مراتع. از توسعه و افزایش بخش کشاورزی، حتی با توصل به کودهای شیمیایی تا مالچپاشی نفتی برای عدم هزینه کرد در حفاظت از پوشش طبیعی همه نشان از این امر دارند.

🔻ادامه دارد ...

#معرفی_کتاب
#توسعه_و_تخریب
#بررسی_سیاستهای_محیط‌زیستی_دولت_ایران

https://t.me/darvishnameh/9183

🔻تحلیلی بر توسعه و تخریب؛ کتاب ارزشمندی که هر محیط‌زیستی باید آن را بخواند!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

🔸️بخش دوم و پایانی:

✍ خواننده در طی این کتاب با معضلاتی روبرو میشود که کماکان در حوضه محیط زیست کشور به چشم می‌خورد. مشکلاتی مانند تغییر عناوین سازمانها به وزاتخانه و بالعکس، توسعه و یا کاهش حجم ادارات و بخش ها و همچنین جابجایی و انتقال های غیر اصولی که جز سردرگمی کادر اداری و حفاظتی و برخورد حوضه های عملیاتی نهادها چیزی بدنبال ندارد. در مواجهه با شکست و آمار نگران کننده، واکنش اول نظام، فربه کردن دولت و حکومت برای افزایش کنترل و بهبود شرایط است. در کمتر جای این برنامه ها، بغیر از اندک مجاهدت های فردی، خبر از تصمیم گیری اصولی و بر پایه علم است و بیشتر به مانند فرایند آزمون و خطا می‌ماند. البته شرایط در برنامه پنجم توسعه متفاوت است، سازمان برنامه ریزی با تجربه ای که شاید از روش علمی خیلی سریعتر هم بدست می آمد، با توجه به موفقیت ها و شکست های چهار برنامه قبلی دست به برنامه ریزی میزند. با اینکه وضعیت همچنان نشانگر دید اقتصادی به منابع طبیعی و عدم مشارکت جامعه است اما در جای خود برنامه ای بسیار پیشرو است. البته این برنامه با افزایش ناگهانی قیمت نفت و بوجود آمدن توهم های ناشی از سرمایه باد آورده، شاه را وادار به با اعمال تغییر در آن و سپس به کلی دورزدن سازمان برنامه میشود، که تیشه ای به ریشه توسعه هدفمند در کشور میزند. برای پرهیز از طولانی شدن مطلب، برخی موضوعات را که همچنان در حوزه مدیریتی و دولتی با آنها دست و پنجه نرم می‌کنیم در اینجا به صورت موردی چنین می‌توان بیان کرد:
• طرح های خارجی و ایده آل بدون در نظر گرفتن محدودیت های محلی و ملی
• ایجاد رقابت بین سازمانی بدلیل همپوشانی اختیارات و وظایف
• طراحی قوانین بدون در نظر گرفتن شرایط و کیفیت اعمال آنها در فضای جامعه
• سخنرانی های فریبنده مسئولین درباره آنچه باید بشود و فاصله آن با عمل
• غیاب آمایش سرزمین در تصمیم گیری ها
• اتکا بر آمار تخمینی به جای داده های دقیق و علمی
• عدم ارتباط بین دانشگاه و نهادهای تصمیم گیری
• سیاست واکنش گرایانه تا پیشگیرانه نسبت به آلودگی هوا، ریزگردها و سایر معضلات جدید زیست محیطی.
آنچه این کتاب به خوبی به خواننده منتقل میکند، عدم موققیت برنامه های توسعه ای، بخصوص از جنبه زیست محیطی در کشور، بدون در نظر گرفتن مردم و جامعه است. دولت به عنوان یک تسهیل گر است و جامعه باید با آزادی و اتکا به علم و با پشتیبانی و هدایت دولت راه توسعه و حفاظت از محیط زیست را خود در پی گیرد. " به عبارت ساده تر، تلاش دولت پهلوی جهت حکومت کردن بیش از حد منجر به عدم موفقیت آن در عرصه محیط زیست شد. در پایان، آنچه به نظر راه صحیح توسعه و البته نهادینه کردن ضوابط و قوانین محیط زیستی در کشور است نه افزایش قوای انضباطی و تنبیهی بلکه گسترش توان آموزشی در سطوح مختلف جامعه است. در این شرایط دیگر نه دولت و حکومت نیازمند فربه شدن و افزایش کنترل است و نه نسلهای آینده در مواجه با حفاظت محیط زیست دچار سردرگمی و بهره برداری یکطرفه میشوند. این کتاب برای کسانی که میخواهند مسیر توسعه صحیح از جنبه محیط‌زیستی را مورد بررسی قرار دهند محل آغازی ایده آل و البته اصولی است.
به قول محمدحسن اصغرنیا:
هرگذشته چراغ تابنده است ، روشنی بخش راه آینده است ؛ ملتی دردمند و در به در است ،که زتاریخ خویش بی‌خبر است.

سیدمحمدحسین_حسینی‌بهشتی
بهار ۱۳۹۹

#معرفی_کتاب
#توسعه_و_تخریب
#بررسی_سیاستهای_محیط‌زیستی_دولت_ایران
#مهدی_رفعتی‌پناه_مهرآبادی

https://t.me/darvishnameh/9184

🇮🇷: @darvishnameh

✍ بوم‌گرد نام مستندی خوش آب و رنگ و طنازانه است که می‌کوشد فرهنگ درست بوم‌گردی مسوولانه را معرفی و نشر دهد. این برنامه را می‌توانید پنج‌شنبه‌ها ساعت ۲۲ از شبکه مستند تماشا کنید:

#مستند_بومگرد

https://instagram.com/boomgard_tv?igshid=1onvhbi3ouiek

🔸️برای مقابله با بیابان‌زایی چه باید کرد؟🔸️

🇮🇷: @darvishnameh

1️⃣ هفدهم ژوئن #روز_جهانی_مقابله_با_بیابانزایی است؛ روزی که بیشتر از هر جای دیگر در کره زمین، انتظار می‌رود که در ایران مورد توجه قرار گیرد؛ اما مسوولین مربوطه حتی توان برگزاری کمیته ملی مقابله با بیابان‌زایی که عالی‌ترین مقامات کشور در آن عضو هستند را ندارند، چون آن مقامات سرشان شلوغ است و فرصت شرکت در جلسه‌ای با موضوع بیابان‌زایی را ندارند؛ رخدادی که سبب متروکه‌شدن بیش از سی‌هزار روستا را فراهم کرده؛ از تاب‌آوری سرزمین کاسته و موجب افت حاصلخیزی خاک، نشست زمین و افزایش ریزگردها می‌شود و سالانه بیش از بودجه دفاعی کشور به مملکت آسیب می‌زند، همچنان در شمار موضوعات اولویت‌دار از منظر مسوولین مرتبط و نمایندگان مجلس قرار ندارد!

2️⃣ یادمان باشد تشدید رخداد آتش‌سوزی در رویشگاه‌های جنگلی می‌تواند روند برگشت‌ناپذیر بیابان‌زایی را به غرب کشور گسترش دهد؛ رخدادی که زمینه‌ساز آغاز مهاجرت از غرب به مرکزی است که هم‌اینک هم دچار دریوزگی آب شده و این دورنمای یک فاجعه‌ی تمام‌عیار را رقم می‌زند ...

https://instagram.com/tv/CBew6lvFQBu/?i

🟣 محمد درویش کنش‌گر برجسته محیط زیست به سبزوار سفر کرد

📌 دو روز گذشته، محمد درویش، کنش‌گر برجسته محیط زیست و دبیر کمیته محیط زیست کرسی سلامت اجتماعی یونسکو، به غرب خراسان رضوی سفر کرد.

📌 محمد درویش طی این سفر، از آبشار و نقاط مختلف زیست‌گاه بفره و همچنین تاغزارهای حارث‌آباد بازدید کرده است.

📌 او همچنین جلساتی با اساتید دانشگاه و فعالان سازمان‌های مردم‌نهاد این منطقه که در حوزه محیط زیست فعالیت می‌کنند داشته است.

عضو کانال خبری-تحلیلی سبزواریان شوید

🔻چه کسانی محیط‌زیستی‌ها را خار چشم خود می‌دانند؟!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

✍ گفتگوی آوانگارد با محمد درویش در شماره خردادماه ۱۳۹۹:

#کتاب_صلح
#دانشگاه_علوم_پزشکی_شیراز
#آوانگارد
#محمد_درویش

https://t.me/avantgarde_mag/88

نمايندگي كمپين مهرباني هاي كوچك در جوانرود:

"🔹خداي بزرگ شاکریم بار دیگر دست مهربان خالق هستی به دست خیرین مهربان بنیاد توسعه صلح و مهربانی و #کمپین_مهربانی_های_جوانرود خشنودی مخلوق دیگرش را فراهم ساخت و لبخند #شادی را برگوشه لبان 6 دانش آموز #جوانرودی که سالهاست آرزو داشتن #دوچرخه داشتند نشانند.
🔹قرار بود این دوچرخه ها در عید نوروز تحویل داده شود بخاطر شیوع کرونا به تعویق افتاد . که امروز طی مراسمی با رعایت اصول #بهداشتی و #فاصله اجتماعی در فضای باز در زمان کوتاهی به تعدادی دانش آموز به صورت #نمادین تحویل داده شد در این مراسم شاهد لبخند های #شیرین کودکانه و به #یاد ماندنی بودند.
🔹خدا را هزاران هزار سپاس که بار دیگر #لبخندی آفریده و دلی شاد شد.

🔹با تشکر و سپاس از مهربانی های بزرگ کاک رئوف آذری و دکتر حسین آخانی و مهندس محمد درویش و جمعیت امام علی و مهربانان و حامیان کمپین نوچرخه كه این مهربانی را در حق دانش آموزان اورامانات داشتند."

-------
نقل از:نمايندگي كمپين مهرباني هاي كوچك جوانرود باسپاس
ويژه از در لحظه بودن شان و تحويل فوري شان👏

🚴‍♂️سپاس ويژه از زحمات بي دريغ جناب #مهدي_صديقي عزيز در قوچان و نيز مديران #آساك_دوچرخ

🌹❤️🌹

#بنياد_توسعه_صلح_و_مهرباني
#كمپين_نوچرخه
#جمعيت_امام_علي
#آساك_دوچرخ
@sopskf

🟣 محمد درویش، از ظرفیت‌های زیست‌محیطی غرب خراسان رضوی می‌گوید

📌 محمد درویش، رئیس کمیته محیط زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو، در پایان سفری که به غرب خراسان رضوی داشت، طی گفت‌وگویی اختصاصی با «سبزواریان»، درباره ظرفیت‌های زیست‌محیطی این منطقه از جمله تاغزارهای حارث‌آباد و ارتفاعات بفره و ریوند توضیح داد.

عضو کانال خبری-تحلیلی سبزواریان شوید

💚قصه تحقق یک رویا برای مردی که عاشقانه طبیعت را دوست دارد ...💚

🇮🇷: @darvishnameh

1️⃣ سرانجام دیروز - ۲۸ خرداد ۱۳۹۹ - آرزوی حسین داستان‌نما محقق شد و حالا او برای پیمایشِ چند ساعته‌اش به دامنه‌های کوهستان‌های مرودشت برای سیراب‌کردنِ زنبورها، پرندگان و دیگر وحوش، هم یک قاطرِ جوان و سرپای خاکستری و شیک دارد😊 و هم یک کفش مخصوص کوهستان و هم شش و نیم میلیون تومان نقد دریافت کرد تا به زخم‌های بیشمار زندگیش بزند ...

2️⃣ در کلیپ دوم از او پرسیدم: چه شد که به سقای زنبورها، پرندگان و وحوش بدل شدی؟ پاسخ داد: یک روز غروب که داشته گوسفندها را از صحرا برمی‌گردانده به سمت طویله، باقیمانده قوری چایش را خالی می‌کنه و بلافاصله می‌بینه که کلی زنبور دور آن آب گل‌آلود جمع می‌شه ... با خودش می‌گوید: اگر زنبورها اینقدر تشنه‌اند، پس بقیه پرنده‌ها و حیوانات هم باید تشنه باشند ... و بدین‌ترتیب بیش از سی سال است که به عشق آب‌رساندن به زیستمندان تشنه در دامنه‌های کوهستانی مرودشت، روستای میان‌رود از ساعت چهار صبح هر روز در فصل گرم سال به کوهستان می‌زند و غروب برمی‌گردد.

3️⃣ حسین هیچ درآمدی ندارد. در جوانی چوپان بوده است. همسرش با شستشوی رخت درآمد ناچیزی بدست می‌آورد، اما اغلب این درآمد را مجبور هستند به شرکت آب بدهند. از همین رو، خوشبختانه یکسال است که از پرداخت آب‌بها معاف شده‌اند. همسرش از من پرسید آیا راهی هست که ما بیمه شویم؟ اگر دوستان می‌توانند لطفاً راهنمایی کنند.

4️⃣ گفتنی آنکه ارزش واقعی این الاغ حدود پانزده‌میلیون تومان بود، اما وقتی برای مالک الاغ شرح داده شد که منافع این الاغ به همه اهل آبادی و منطقه قرار است برسد و حسین برای نفع شخصی‌اش این الاغ را نمی‌خواهد، ایشان هم چهارمیلیون تومان تخفیف دادند.

5️⃣ به حسین گفتم یکصد و پانزده‌نفر در فراهم‌کردن این مبلغ مشارکت داشتند؛ وی گفت: صمیمانه از تک‌تک این عزیزان قدردان هستم و برای سلامتی‌شان به اتفاق خانواده‌ام دعا می‌کنم.

6️⃣ در این سفر این بخت را داشتم که با یک آدم‌حسابی بی‌ادعا به نام #عباسعلی_سپاهی_یونسی، خبرنگار #روزنامه_قدس آشنا شوم؛ وی شاعر و نویسنده‌ای نام‌آشناست که بیش از پنجاه‌جلد کتاب در کارنامه‌اش دارد، علاوه بر این اهل رکاب است و دلی دریایی دارد. امیدوارم مدیریت روزنامه قدس، قدر چنین نیروی کاربلدی را بداند.

7️⃣ این ماجرای سبز بار دیگر نشان داد که چه مردم نازنین و دریادلی در سخت‌ترین دوران رکود اقتصادی همچنان در این مملکت زیست می‌کنند. قدرشان را می‌دانم❤ و ای کاش حاکمیت هم قدرشان را سزاوارانه‌تر بداند ...

#بهانه_های_سرکردن_زمستان
#حسین_داستان_نما
#تحقق_یک_رویا

https://instagram.com/p/CBkY-bUl8oR/?igshid=68txhy231o89

🔻البرز سوخت تا زاگرس نسوزد، درست مثل شریف باجور که او هم ناجور سوخت و مظلومانه پرکشید!🔻
🇮🇷: @darvishnameh

✍ سهراب می‌گوید: مادرم وقتی مرد، پاسبان‌ها همه شاعر بودند ... تازه امروز درک کردم که او چه می‌گوید ...

#بهانه_های_سرکردن_زمستان
#آتش_در_زاگرس
#البرز_زارعی
#شریف_باجور
#البرز_سوخت_تا_زاگرس_نسوزد

https://instagram.com/tv/CBoGUe3FXv6/?igshid=vb9nqvbpy582

🔺در گفت‌و‌گوی زنده‌ی اینستاگرامی با محمد درویش؛

🔸فایل صوتی را در پست بعدی بشنوید.

🆔 @darwinsabouri

🆔 @darwinsabouri

🔊فایل صوتی

گفتگوی جواد شیخ‌الاسلامی، خبرنگار روزنامه قدس با محمد درویش

با عنوان : نسبت محیط‌زیست و سینمای مستند!

.
🆔 @sokhanranihaa
🆑کانال سخنرانی ها 👇👇👇

‍ 🔊فایل صوتی

گفتگوی جواد شیخ‌الاسلامی، خبرنگار روزنامه قدس با محمد درویش

با عنوان : نسبت محیط‌زیست و سینمای مستند!

با موضوع نسبت محیط زیست و سینمای مستند، همراه با معرفی یازده مستند خوب محیط‌زیستی. همچنین در این گفتگو به برخی عملکردهای درخشان کنشگران محیط‌زیستی در ایران اشاره شد و نیز پاسخ به ۳ پرسش: چرا کنشگری در حوزه محیط‌زیست، نیازِ امروز جامعه‌ی ماست؟ چرا هیچ روزنامه محیط‌زیستی در کشور وجود ندارد؟ و چرا کارنامه محیط‌زیستی دولت حسن روحانی با تک‌ماده هم جواب نمی‌دهد؟!


🆔 @sokhanranihaa
🆑کانال سخنرانی ها
🌹

🔸️برای حارث‌آباد سبزوار چه باید کرد؟!🔸️

✍ #کوچ_زندگی نام مستندی کوتاه اما گویا از #سعید_بهروزی‌فر است که به ماجرای زوال تاغ‌زارهای حارث‌آباد در سبزوار می‌پردازد؛ تاغ‌زارهایی که در شمار نخستین جنگل‌های دست‌کاشت کشور قرار داشته که به هدف تثبیت ناهمواری‌های ماسه‌ای در قلمرویی به وسعت یکصدهزار هکتار و بدون استفاده از #مالچ_نفتی در آغاز دهه چهل شمسی کاشته شد و اینک هنوز شصت‌هزار هکتار از آن باقیمانده است. سعید بهروزی‌فر که خود از جوانان کنشگر حوزه محیط‌زیست محسوب می‌شود، با ساخت این اثر ارزشمند و تاثیرگذار ثابت می‌کند: همیشه دود از کنده بلند نمی‌شود!

🙏تماشایش کرده و نشرش دهید.🙏

#تاغزارهای_حارث‌آباد
#سبزوار
#مستند_محیط‌زیستی

🇮🇷: @darvishnameh

🇮🇷: @darvishnameh

✍گزارش امروز - ۲تیر ۱۳۹۹ - روزنامه فرهیختگان را از ماجرای سقوط هواپیمای تهران به یاسوج بخوانید؛ پرواز مرگباری که جان هادی فهیمی عزیز و جمعی از محیط‌زیستی‌ها را گرفت. آیا بازگشایی جعبه سیاه می‌تواند نوری در تاریکخانه بتاباند؟!

#هادی_فهیمی
#سقوط_پرواز_تهران_به_یاسوج
#جعبه_سیاه
#روزنامه_فرهیختگان

http://farhikhtegandaily.com/newspaper/3965/1/&page=178815

🔻مقابله با بیابان‌زایی در گرو مهار بیابان‌زایی انسانی است!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

* این یادداشت در شماره دوشنبه - ۲تیر ۱۳۹۹ - روزنامه ایران منتشر شده است. 

✍ هفدهم ژوئن ۱۹۹۴ میلادی (۲۷ خرداد ۱۳۷۳) یعنی دقیقا۲۶ سال پیش بود که سازمان ملل متحد تصمیم گرفت برای جلب توجه رهبران جهان و مردم نسبت به خطر بیابان‌زایی یک روز را در تقویم جهانی به این مناسبت نامگذاری کند. جمهوری اسلامی ایران در شمار پنج کشور نخست جهان بود که به این کنوانسیون که اصطلاحا از آن به عنوان «کنوانسیون مقابله با بیابان‌زایی - UNCCD - یاد می‌شود، پیوست. این مساله خودش اهمیت موضوع مبارزه با بیابان‌زایی را در سطح رهبران ایران نشان می‌دهد. واقعیت ماجرا این است که وقتی ما از بیابان‌زایی سخن می‌گوییم، منظور فقط مقابله با پیشروی شن‌های روان نیست. این تصور اغلب مردم است که بیابان‌زایی را - به غلط - درمفهوم پیشروی فیزیکی چشم‌اندازهای آشنای مناطق بیابانی می‌دانند. در صورتی که بیابان‌زایی می تواند فرسنگ ها آن‌سوتر از چشم اندازهای کویری و بیابانی آشنا، اتفاق بیفتد. بیابان زایی می تواند در دل جنگل های هیرکانی، ارسباران، زاگرس و در قلب خلیج فارس و دریای عمان اتفاق بیفتد. جایی که ما به آن کویر دریایی می گوییم. جایی که به دلیل آلودگی های شدید دیگر هیچ جنبنده‌ای در آن زیست نمی‌کند. در واقع منظور ما از بیابان زایی همان تخریب سرزمین است که خبر از کاهش کارآیی سرزمین در مناطق خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب خشک می دهد.
بنابراین هر جایی که زمین، حاصلخیزی خودش را از دست بدهد و شورتر شود، آب سفره های زیرزمینی کاهش یابد، قنات ها از بین برود، از روستاها، متروکه ای به جا بماند و تنوع زیستی کم شود، به این معناست که بیابان زایی یا تخریب سرزمین اتفاق می افتد. آن پنداری که گمان می کند اگر دور مناطق بیابانی را درختکاری کنیم، می توانیم از پیشروی بیابان جلوگیری کنیم، پنداری باطل است. یادمان باشد در کل دنیا بیش از ۵میلیارد هکتار یعنی بیش از یک سوم کل خشکی های جهان متاثر از جنبه های بیابان زایی است. درصورتی که فقط حدود ۱۰۰ میلیون هکتار از خشکی های جهان در اثر پیشروی ناهمواری های ماسه ای از حیز انتفاع خارج شده است. پس ما باید بیشتر از اینکه نگران پیشروی شن زارها باشیم، نگران از دست رفتن حاصلخیزی خاک، شورشدن اراضی، تغییر کاربری ها و ویلاکاری به جای درختکاری در رویشگاه های جنگلی باشیم. به جای آنکه بخواهیم تحت هر شرایطی با مالچ نفتی بیابان را تثبیت کنیم، باید بدانیم که بیابان ها خودشان می توانند به عنوان یک «صندوق ارزی پایدار»، تنوع زیستی درخوری از نظر گیاهی و جانوری داشته باشند. تلاش کنیم تا هر اکوسیستمی را در جای خودش حفظ کنیم . نباید اجازه بدهیم که هیچ اکوسیستم دیگری در کشور تغییر کاربری پیدا کند، چون کاهش مساحت هر اکوسیستمی مصداق بارز بیابان زایی است. باید با «بیابان زایی انسانی» مقابله کنیم، نه بیابان طبیعی. برای مهار بیابان زایی، باید تلاش کنیم تا چیدمان توسعه بر مبنای واقعیت های شناختی از نو طراحی شود. باید تلاش کنیم تا برنامه اقدام ملی مقابله با بیابان‌زایی که از تصویب مجلس شورای اسلامی هم گذشته، اجرایی شود. در این برنامه قرار بود که وزیر جهاد کشاورزی به نمایندگی از رئیس جمهوری، در کمیته اقدام ملی مقابله با بیابان زایی شرکت کند و تمام نمایندگان عالی رتبه بقیه دستگاه های اجرایی نیز در این کمیته حضور داشته باشند تا برنامه ها هماهنگ با برنامه ملی پیش برود. نباید شاهد صدور برنامه یا اجرای پروژه ها و طرح هایی باشیم که می‌تواند، بیابان زایی را تشدید کند. مهار بیابان‌زایی در گرو اجرای همان مقرراتی است که خوشبختانه در کشور تصویب شده است؛ مثل احترام به اصل ۵۰ قانون اساسی، منشور حقوق شهروندی ریاست جمهوری و همچنین اجرای برنامه اقدام ملی مقابله با بیابان زایی. در کنار آن، اجرای بند ۱۴ از منشور ۱۵ ماده ای رهبر معظم انقلاب که در آستانه برنامه ششم در آن روی آموزش های محیط زیستی به مردم و کودکان تاکید کرده اند. تحول در نظام آموزش و پرورش و درک ملموس و بی واسطه طبیعت برای کودکان از دیگر اقداماتی است که می تواند سبب شود نسل آینده بیشتر حرمت دار طبیعت بشوند و طبیعت خود را در پای مصلحت های اقتصادی زودگذر ذبح نکنند، ان شاءالله.

#روز_جهانی_مقابله_با_بیابانزایی
#بیابانزایی_انسانی
#روزنامه_ایران

https://magiran.com/article/4054688