🔴#افسانه_هفتم، ادامه بخش یکم:
به جاي آنكه اين دانش و قدرت در دست كشاورزان باشد. كنسرنها قادر هستند در بسياري كشورها تكنولوژي حق انحصاري اختراع بذر را به ثبت برسانند كه به عنوان مالكيت ذهني به شمار مي آيد و از اين راه از جانب قانون حمايت شوند. توليد كنندگان بذرهاي تراريخته ادعا مي كنند كه حق انحصاري، اختراع محركي ست براي نوآوري. اما در واقع حق انحصاري اختراع قدرت را متمركز و از نوآوري جلوگيري مي كند. زماني كه روند پرورش گياهان به مالكيت خصوصي تبديل مي شود، كنسرنها نه تنها اين امكان را دارند كه بهره بيشتري از توليدات خود ببرند، بلكه دسترس به منابع ژنتيكي براي ديگران هم غيرممكن مي شود.
در گزارش كشاورزي جهان سازمان ملل در سال ٢٠٠٨ كه بر اساس تحقيقات چهار ساله اي توسط ٤٠٠ نفر از پژوهشگران بنا شده و ٥٨ دولت آنرا امضاء كرده اند، نيز به حق انحصاري اختراع و نتايج محدود كننده و دست و پا گير آن براي كشاورزان و همچنين تحقيقات علمي، هشدار داده شده است.
از جهتي ديگر حق مالكيت ذهني و انحصار اختراع در اين زمينه موجب شده كه قدرت و ثروت در دست معدودي از كنسرنها باشد. تقريبا تمامي گياهان تراريخته در دنيا متعلق به شش شركت زير مي باشند: #مونسانتو، #داو، #سينگنتا، #باير، #دوپونت و #ب_اي_اس_اف. در مجموع همه اين شركتها ٧٦٪ از بازار توليدات شيميايي- كشاورزي را كنترل مي كنند. اين بدان معناست كه شركتهاي توليد كننده بذرهاي تراريخته از نياز هر چه بيشتر آفت كشها كه محصول خود آنهاست، بهره مي برند. در واقع كنسرنهايي كه در آغاز به دستكاري ژنتيكي بذرها پرداختند، پس از مدتي امكان بهره برداري بيشتر را در حق انحصار اختراع يافتند. اين "منطق" در حال گسترش يافتن است. در اين ميان شركتهاي توليد بذر حتي براي بذرهايي كه از راه سنتي كشت مي شوند، حق انحصار اختراع اعلام مي كنند. بنا به گزارش ائتلاف واحدهاي "كشاورزيهاي خانوادگي" در امريكا چندين شركت توليد بذر از جانب كنسرن مونسانتو خريده شدند و از آن پس از عرضه گونه هاي بذر سنتي به بازار خودداري كردند. در كشور #كلمبيا چيرگي مونسانتو در بازار سبب شده تا كشاورزان #پنبه به سختي بذرهاي غير تراريخته بدست بياورند. در حال حاضر ٥٣٪ از بذرهاي تجارتي در بازار فروش از جانب سه كنسرن كنترل مي شوند: مونسانتو، دوپونت و سينگنتا. اين چيرگي از جمله بدان معناست كه راهي براي نوآوري در اين زمينه وجود ندارد. پيشرفت در پرورش گياهان بدليل كمبود امكانات رقابت، پژوهش و همچنين وجود انحصار، بسيار كُند و يا غيرممكن مي شود.
@darvishnameh
ادامه دارد ...
👇👇👇
به جاي آنكه اين دانش و قدرت در دست كشاورزان باشد. كنسرنها قادر هستند در بسياري كشورها تكنولوژي حق انحصاري اختراع بذر را به ثبت برسانند كه به عنوان مالكيت ذهني به شمار مي آيد و از اين راه از جانب قانون حمايت شوند. توليد كنندگان بذرهاي تراريخته ادعا مي كنند كه حق انحصاري، اختراع محركي ست براي نوآوري. اما در واقع حق انحصاري اختراع قدرت را متمركز و از نوآوري جلوگيري مي كند. زماني كه روند پرورش گياهان به مالكيت خصوصي تبديل مي شود، كنسرنها نه تنها اين امكان را دارند كه بهره بيشتري از توليدات خود ببرند، بلكه دسترس به منابع ژنتيكي براي ديگران هم غيرممكن مي شود.
در گزارش كشاورزي جهان سازمان ملل در سال ٢٠٠٨ كه بر اساس تحقيقات چهار ساله اي توسط ٤٠٠ نفر از پژوهشگران بنا شده و ٥٨ دولت آنرا امضاء كرده اند، نيز به حق انحصاري اختراع و نتايج محدود كننده و دست و پا گير آن براي كشاورزان و همچنين تحقيقات علمي، هشدار داده شده است.
از جهتي ديگر حق مالكيت ذهني و انحصار اختراع در اين زمينه موجب شده كه قدرت و ثروت در دست معدودي از كنسرنها باشد. تقريبا تمامي گياهان تراريخته در دنيا متعلق به شش شركت زير مي باشند: #مونسانتو، #داو، #سينگنتا، #باير، #دوپونت و #ب_اي_اس_اف. در مجموع همه اين شركتها ٧٦٪ از بازار توليدات شيميايي- كشاورزي را كنترل مي كنند. اين بدان معناست كه شركتهاي توليد كننده بذرهاي تراريخته از نياز هر چه بيشتر آفت كشها كه محصول خود آنهاست، بهره مي برند. در واقع كنسرنهايي كه در آغاز به دستكاري ژنتيكي بذرها پرداختند، پس از مدتي امكان بهره برداري بيشتر را در حق انحصار اختراع يافتند. اين "منطق" در حال گسترش يافتن است. در اين ميان شركتهاي توليد بذر حتي براي بذرهايي كه از راه سنتي كشت مي شوند، حق انحصار اختراع اعلام مي كنند. بنا به گزارش ائتلاف واحدهاي "كشاورزيهاي خانوادگي" در امريكا چندين شركت توليد بذر از جانب كنسرن مونسانتو خريده شدند و از آن پس از عرضه گونه هاي بذر سنتي به بازار خودداري كردند. در كشور #كلمبيا چيرگي مونسانتو در بازار سبب شده تا كشاورزان #پنبه به سختي بذرهاي غير تراريخته بدست بياورند. در حال حاضر ٥٣٪ از بذرهاي تجارتي در بازار فروش از جانب سه كنسرن كنترل مي شوند: مونسانتو، دوپونت و سينگنتا. اين چيرگي از جمله بدان معناست كه راهي براي نوآوري در اين زمينه وجود ندارد. پيشرفت در پرورش گياهان بدليل كمبود امكانات رقابت، پژوهش و همچنين وجود انحصار، بسيار كُند و يا غيرممكن مي شود.
@darvishnameh
ادامه دارد ...
👇👇👇
@darvishnameh
🔴عامل نارنجی، تراریخته و ویتنام!🔴
٩ شركت مسئول ساخت #عامل_نارنجي-Agent Orange-هستند كه به مقدار بيست ميليون گالن بر روي منطقه اي از #ويتنام_جنوبي به مساحتي برابر با وسعت ايالت #ماساچوست/ امريكا(٢٧.٣٣٦ كيلومتر مربع) در بين سالهاي ١٩٦٢ تا ١٩٧١ پاشيده شد. اكنون دولت ويتنام در يك طرح زننده ابراز اميدواري مي كند كه تا سال ٢٠٢٠ بين ٣٠ تا ٥٠ درصد از زمينهاي كشاورزي خود را به كشت بذرهاي #تراريخته اختصاص خواهد داد- دقيقا ٥٥ سال پس از آنكه دولت ايالات متحده براي نخستين بار شهر #هوشي_مين و مناطق اطراف را مورد حمله نابود كننده خود با عامل نارنجي قرار داد. #مونسانتو و دولت #امريكا، هر دو به يك اندازه، بيانيه هايي انتشار داده اند و ابراز كرده اند كه مونسانتو سزاوار هيچگونه سرزنش براي توليد مواد شيمیايي نيست؛ موادي كه موجب بروز صدها هزار بيماري مادرزادي و آلودگي زمين در ويتنام شد-تا آن اندازه كه بدون سمپاشي هاي اضافي براي گياهان تراريخته، زمين هنوز براي دهها سال مسموم خواهد ماند.
نوزادان - سالها پس از پاشيدن عامل نارنجي- هنوز با وحشتناكترين #بيماريهاي_مادرزادي بدنيا مي آيند. نزديك به ٤,٨ ميليون ويتنامي تحت تأثير اين سم قرار داشته اند، كه موجب مرگ ٤٠٠ هزار نفر و ايجاد بيماريهايي شده كه در مقايسه با آنها يك خانه ارواح شادي آور محسوب مي شود. نزديك به ٦٥٠ هزار قرباني از بيماريهاي مزمن بدنبال مصرف عامل نارنجي تنها در ويتنام رنج مي برند. دولت ويتنام هيچگاه رسما موضع خود را در برابر اين نكته دردناك كه مونسانتو و ديگر مقاطعه كاران براي ارتش امريكا عامل نارنجي را ساخته بوده اند، ابراز نكرده است و بجاي آن تنها خود را بر روي پرداخت #غرامت به قربانيان عامل نارنجي تمركز داده. مونسانتو، به عنوان يكي از سازندگان اين سم، ابراز كرده كه اين شركت تنها فرمولي را كه از جانب دولت آمريكا به عنوان دستورالعمل به آنها داده شده بوده، دنبال كرده است.
اكنون به نظر مي رسد كه ويتنام يك شركت مستقر در امريكا را در آغوش مي گيرد و بطور پياپي گياهان تراريخته را تبليغ مي كند. علاوه بر آن، دي اكسين، ماده موجود در عامل نارنجي، يكي از خطرناكترين سمومي است كه انسان تا كنون ساخته است. ارتش آمريكا دستوراتي مبني بر جابجايي نقاطي با شدت آلودگي بسيار با اين سم را صادر كرده؛ اين عمليات از جمله شامل بالا بردن دماي پايگاه قديمي هوايي دانانگ تا بيش از ٦٠٠ درجه فارنهايت (نزديك به ٣١٦ درجه سلسيوس) مي باشد؛ گفته مي شود در اين درجه حرارت دي اكسين مسوميت خود را از دست مي دهد. البته تا كنون هيچ مدرك علمي براي اثبات اين نظريه وجود ندارد.
بر اساس گزارشي از سال ١٩٩٤ از جانب آژانس محيط زيست آمريكا، دي اكسين به عنوان يك خطر بزرگ براي سلامتي عمومي شناخته شده، اما وزير سابق كشاورزي ويتنام در اين نكته مشكلي نمي بيند. به گفته او بذرهاي تراريخته يك دستاورد علمي هستند و ويتنام نياز به رسيدن هر چه زودتر به آنها را دارد. اين اظهار نظر از آنجا تعجب آور است كه #دي_اكسين و ديگر #علف_كشها بخشي از برنامه فروش بذرهاي تراريخته محسوب مي شوند. بنا به گزارش وزارت كشاورزي امريكا در سالهاي اخير بيش از ٩٣٪ از بذرهاي كاشته شده در اين كشور در برابر علف كشها مقاوم هستند( بطوري طراحي شده اند تا در برابر علف كشها پايدار باشند)؛ علفكشهايي كه محصول شركتهاي توليد بذر هستند و صاحب حقوق انحصاري آنها.
اگرچه دي اكسين سلامتي انسان را از راههاي مانند انتشار (گازهاي) صنعتي تهديد مي كند، اما آخرين محصول شركتهاي مونسانتو و داو- Enlist Duo- تركيبي از دي كلرفنوكسي استيك اسيد(2,4-D) كه جزيي از عامل نارنجي محسوب مي شود و گليفسات مي باشد. كنشگران محيط زيست به اين تركيب جديد " عامل نارنجي" بذرهاي تراريخته مي گويند.
در اين ميان مونسانتو كه خود را از هر گونه مسئوليت پذيري در ارتباط با آلودگي ويتنام تبرئه كرده، در حال ساختن علفكش جديدي مي باشد. شركتهاي ديگري مانند #داو_كميكال و #باير - که به تازگی مونسانتو را هم خریده است - نيز در وارد كردن دي اكسين به محيط زيست همكاري دارند.
پنجاه و پنج سال پس از مبتلا ساختن يك كشور به سخت ترين بيماريها، اكنون شركتهاي توليد مواد شيميايي مانند مونسانتو از جانب ويتنام با آغوش باز استقبال مي شوند؛ چيزي به وحشت مي اندازد.
http://undergroundreporter.org/despite-legacy-agent-orange-vietnam-embraces-monsanto/
🔴عامل نارنجی، تراریخته و ویتنام!🔴
٩ شركت مسئول ساخت #عامل_نارنجي-Agent Orange-هستند كه به مقدار بيست ميليون گالن بر روي منطقه اي از #ويتنام_جنوبي به مساحتي برابر با وسعت ايالت #ماساچوست/ امريكا(٢٧.٣٣٦ كيلومتر مربع) در بين سالهاي ١٩٦٢ تا ١٩٧١ پاشيده شد. اكنون دولت ويتنام در يك طرح زننده ابراز اميدواري مي كند كه تا سال ٢٠٢٠ بين ٣٠ تا ٥٠ درصد از زمينهاي كشاورزي خود را به كشت بذرهاي #تراريخته اختصاص خواهد داد- دقيقا ٥٥ سال پس از آنكه دولت ايالات متحده براي نخستين بار شهر #هوشي_مين و مناطق اطراف را مورد حمله نابود كننده خود با عامل نارنجي قرار داد. #مونسانتو و دولت #امريكا، هر دو به يك اندازه، بيانيه هايي انتشار داده اند و ابراز كرده اند كه مونسانتو سزاوار هيچگونه سرزنش براي توليد مواد شيمیايي نيست؛ موادي كه موجب بروز صدها هزار بيماري مادرزادي و آلودگي زمين در ويتنام شد-تا آن اندازه كه بدون سمپاشي هاي اضافي براي گياهان تراريخته، زمين هنوز براي دهها سال مسموم خواهد ماند.
نوزادان - سالها پس از پاشيدن عامل نارنجي- هنوز با وحشتناكترين #بيماريهاي_مادرزادي بدنيا مي آيند. نزديك به ٤,٨ ميليون ويتنامي تحت تأثير اين سم قرار داشته اند، كه موجب مرگ ٤٠٠ هزار نفر و ايجاد بيماريهايي شده كه در مقايسه با آنها يك خانه ارواح شادي آور محسوب مي شود. نزديك به ٦٥٠ هزار قرباني از بيماريهاي مزمن بدنبال مصرف عامل نارنجي تنها در ويتنام رنج مي برند. دولت ويتنام هيچگاه رسما موضع خود را در برابر اين نكته دردناك كه مونسانتو و ديگر مقاطعه كاران براي ارتش امريكا عامل نارنجي را ساخته بوده اند، ابراز نكرده است و بجاي آن تنها خود را بر روي پرداخت #غرامت به قربانيان عامل نارنجي تمركز داده. مونسانتو، به عنوان يكي از سازندگان اين سم، ابراز كرده كه اين شركت تنها فرمولي را كه از جانب دولت آمريكا به عنوان دستورالعمل به آنها داده شده بوده، دنبال كرده است.
اكنون به نظر مي رسد كه ويتنام يك شركت مستقر در امريكا را در آغوش مي گيرد و بطور پياپي گياهان تراريخته را تبليغ مي كند. علاوه بر آن، دي اكسين، ماده موجود در عامل نارنجي، يكي از خطرناكترين سمومي است كه انسان تا كنون ساخته است. ارتش آمريكا دستوراتي مبني بر جابجايي نقاطي با شدت آلودگي بسيار با اين سم را صادر كرده؛ اين عمليات از جمله شامل بالا بردن دماي پايگاه قديمي هوايي دانانگ تا بيش از ٦٠٠ درجه فارنهايت (نزديك به ٣١٦ درجه سلسيوس) مي باشد؛ گفته مي شود در اين درجه حرارت دي اكسين مسوميت خود را از دست مي دهد. البته تا كنون هيچ مدرك علمي براي اثبات اين نظريه وجود ندارد.
بر اساس گزارشي از سال ١٩٩٤ از جانب آژانس محيط زيست آمريكا، دي اكسين به عنوان يك خطر بزرگ براي سلامتي عمومي شناخته شده، اما وزير سابق كشاورزي ويتنام در اين نكته مشكلي نمي بيند. به گفته او بذرهاي تراريخته يك دستاورد علمي هستند و ويتنام نياز به رسيدن هر چه زودتر به آنها را دارد. اين اظهار نظر از آنجا تعجب آور است كه #دي_اكسين و ديگر #علف_كشها بخشي از برنامه فروش بذرهاي تراريخته محسوب مي شوند. بنا به گزارش وزارت كشاورزي امريكا در سالهاي اخير بيش از ٩٣٪ از بذرهاي كاشته شده در اين كشور در برابر علف كشها مقاوم هستند( بطوري طراحي شده اند تا در برابر علف كشها پايدار باشند)؛ علفكشهايي كه محصول شركتهاي توليد بذر هستند و صاحب حقوق انحصاري آنها.
اگرچه دي اكسين سلامتي انسان را از راههاي مانند انتشار (گازهاي) صنعتي تهديد مي كند، اما آخرين محصول شركتهاي مونسانتو و داو- Enlist Duo- تركيبي از دي كلرفنوكسي استيك اسيد(2,4-D) كه جزيي از عامل نارنجي محسوب مي شود و گليفسات مي باشد. كنشگران محيط زيست به اين تركيب جديد " عامل نارنجي" بذرهاي تراريخته مي گويند.
در اين ميان مونسانتو كه خود را از هر گونه مسئوليت پذيري در ارتباط با آلودگي ويتنام تبرئه كرده، در حال ساختن علفكش جديدي مي باشد. شركتهاي ديگري مانند #داو_كميكال و #باير - که به تازگی مونسانتو را هم خریده است - نيز در وارد كردن دي اكسين به محيط زيست همكاري دارند.
پنجاه و پنج سال پس از مبتلا ساختن يك كشور به سخت ترين بيماريها، اكنون شركتهاي توليد مواد شيميايي مانند مونسانتو از جانب ويتنام با آغوش باز استقبال مي شوند؛ چيزي به وحشت مي اندازد.
http://undergroundreporter.org/despite-legacy-agent-orange-vietnam-embraces-monsanto/
Underground Reporter
Despite the Horrific Legacy of Agent Orange, Vietnam Welcomes Monsanto's GMOs
What could possibly go wrong?
@darvishnameh
🔴 چه كسي بر غذاي ما تسلط دارد؟ گزارش دیروز دويچه وله!🔴
زمان آن فرا رسيده تا توجه خود را فقط به آنچه كه در بشقاب غذايمان هست، معطوف نسازیم! يادداشت پیش رو كه با همكاري بنياد رُزا لوكزامبورگ، اتحاديه محيط زيست و حفاظت از طبيعت آلمان، جرمن واچ، آكسفام و لوموند ديپلماتيك روز گذشته انتشار يافته، هشداری است کوبنده به مسير خطرناکی كه بخش توليد خوراك و كشاورزي طي مي كند. در بخش تجارت كشاورزي جهاني تاكنون ٧ شركت بزرگ، کل توليد بذر و آفت كش را در دنيا در دست داشتند. اواخر سال ٢٠١٧ اما اين شرايط تغيير پيدا خواهند كرد. خانم باربارا اونموسيگ از اعضاء هيئت مديره بنياد هاينريش بل، در مصاحبه اي با دويچه وله مي گويد: "ما به زودي شاهد خواهيم بود كه ديگر نه انحصار چند جانبه، بلكه با تنها سه (تك) انحصار-سه مونوپل- سر و كار پيدا مي كنيم." شركت آلماني باير در حال خريدن كمپانی آمريكايي #مونسانتو است، دو غول امريكايي، #دوپونت و #داو در حال طراحي براي ادغام هستند و شركت ChemChina در نظر دارد تا كمپانی شيميايي سويسي #سينگنتا را تصاحب كند.
هر اندازه بيشتر از قدرت در بازار در دست تعداد كمتري متمركز شود، نه تنها مصرف كنندگان بيشتر به توليدات آنها وابستگي پيدا مي كنند، بلكه پيش از هر چيز اين كشاورزان هستند كه مي بايست قيمتهاي بذر و آفت كشها را كه كمپانیها ديكته مي كنند، بپذيرند.
در بخش توليد بذر و آفت كشها ديگر رقيبي باقي نمانده. ٧ شركت بزودي به ٤ شركت تبديل مي شوند و٦٠٪ از بازار تجارت بذر و مواد شيميايي كشاورزي تنها به ٣ شركت تعلق خواهند داشت كه تقريبا همه آنها #گياهان_تراريخته عرضه مي كنند.
در كنار #دستكاري_ژنتيكي، استفاده از سامانه هاي ديجيتال نيز دليل ديگري براي تغييرات در محدوده كشاورزي است. به گفته يكي از مسئولان #آكسفام در آينده شعار "يا رشد كن (منظور سرمايه گذاري بيشتر و بزرگتر كردن واحد اقتصادي است)؛ يا از سر راه كنار برو" به شعار: "يا از سامانه هاي ديجيتال استفاده كن و يا از سر راه كنار برو" تبديل خواهد شد.
زماني كه گندم، ذرت و دانه هاي سويا برداشت مي شوند، پاي ديگر اعضاء زنجيره مواد غذايي به ميان مي آيد. بر طبق گزارش منتشر شده، چهار كمپانی واردات و صادرات، مواد خام كشاورزي را در دست دارند: شركتهاي آمريكايي آرچر دانيلز ميدلند، بانجي، كارگيل و شركت هلندي لوييز دراي فوس. اين شركتها با تجارت، حمل و نقل و فراوري بسياري از مواد خام، ٧٠٪ از سهم در بازار جهاني را در تصرف دارند. آنها به خوبي از بازده زمينهاي كشاورزي، قيمتها، نوسان ارز، تغييرات جوي و شرايط سياسي در دنيا آگاه هستند و مي توانند از قدرت خود در مبادلات با توليدكنندگان استفاده كنند. آنها مواد خام كشاورزي را با قيمت نازل در اختيار كمپانیهای مواد غذايي بزرگ مانند نستله، يونيليور، هاينتس، مارس و كلاگز مي گذارند. اين شركتها همه مشتري تنها يك كمپانی -OLAM در سنگاپور- هستند. از سوی ديگر، #نستله و ديگران از بزرگترين تحويل دهندگان كالا براي سوپرماركتهاي زنجيره اي به شمار مي آيند. در آلمان ٨٥٪ از مغازه داران كوچك اجناس مورد نياز خود را تنها از چهار سوپرماركت زنجيره اي بزرگ دريافت مي كنند. فروشگاههاي زنجيره اي بزرگ تصميم مي گيرند كه چه كسي به چه مقدار مواد غذايي توليد كند و كدام مواد غذايي كلا به قفسه مغازه ها راه پيدا كنند. هر اندازه كه سهام يك فروشگاه در بازار بيشتر باشد، قدرت آن نيز براي ديكته كردن شرايط و قيمتها بيشتر خواهد بود. از اين طريق فشار بر عرضه كنندگان مواد خوراكي افزايش پيدا مي كند كه آنها نيز اين فشار را بر توليدكنندگان منتقل مي كنند و در نتيجه موجب افزايش ساعت كار كارگران و كاهش دستمزد آنها مي شوند.
گسترش فروشگاههاي زنجيره اي غذايي در كشورهايي با درآمد متوسط مانند هند، #اندونزي و #نيجريه ثبت شده؛ انقلاب سوپرماركتها همه جا به قيمت از دست رفتن مغازه ها و بازارهاي سنتي تمام مي شود.
البته بسياري از كنسرنهاي مواد غذايي ادعا مي كنند كه آنها با توليد هر چه بيشتر مواد غذايي در حال مبارزه با گرسنگي در دنيا هستند. اما به گفته خانم اونموسيگ نكته اينجاست كه ظرفيت توليد زمينهاي كشاورزي بالاتر نرفته. بجاي آن ما حاصلخيزي زمينها را با استفاده بيش از حد كودهاي شيميايي و با كشاورزي تك بذري نابود مي كنيم. ما سالانه ١٢ ميليون هكتار از زمينهاي حاصلخيز را از دست مي دهيم؛ به عبارت ديگر اينكه نزديك به ٨٠٠ ميليون نفر در دنيا از كمبود خوراك رنج مي برند، به دليل كمبود مواد غذايي نيست، بلكه يك مشكل توزيع خوراك است.
در بخش توليدات كشاورزي طرح مقابله با اين روند، روش هاي #كشاورزي_زيستي هستند كه تحت تسلط كمپانیها قرار ندارند و به افزايش محصول منجر مي شوند.
www.dw.com/de/wer-hat-die-macht-%C3%BCber-unser-essen/a-37068900
🔴 چه كسي بر غذاي ما تسلط دارد؟ گزارش دیروز دويچه وله!🔴
زمان آن فرا رسيده تا توجه خود را فقط به آنچه كه در بشقاب غذايمان هست، معطوف نسازیم! يادداشت پیش رو كه با همكاري بنياد رُزا لوكزامبورگ، اتحاديه محيط زيست و حفاظت از طبيعت آلمان، جرمن واچ، آكسفام و لوموند ديپلماتيك روز گذشته انتشار يافته، هشداری است کوبنده به مسير خطرناکی كه بخش توليد خوراك و كشاورزي طي مي كند. در بخش تجارت كشاورزي جهاني تاكنون ٧ شركت بزرگ، کل توليد بذر و آفت كش را در دنيا در دست داشتند. اواخر سال ٢٠١٧ اما اين شرايط تغيير پيدا خواهند كرد. خانم باربارا اونموسيگ از اعضاء هيئت مديره بنياد هاينريش بل، در مصاحبه اي با دويچه وله مي گويد: "ما به زودي شاهد خواهيم بود كه ديگر نه انحصار چند جانبه، بلكه با تنها سه (تك) انحصار-سه مونوپل- سر و كار پيدا مي كنيم." شركت آلماني باير در حال خريدن كمپانی آمريكايي #مونسانتو است، دو غول امريكايي، #دوپونت و #داو در حال طراحي براي ادغام هستند و شركت ChemChina در نظر دارد تا كمپانی شيميايي سويسي #سينگنتا را تصاحب كند.
هر اندازه بيشتر از قدرت در بازار در دست تعداد كمتري متمركز شود، نه تنها مصرف كنندگان بيشتر به توليدات آنها وابستگي پيدا مي كنند، بلكه پيش از هر چيز اين كشاورزان هستند كه مي بايست قيمتهاي بذر و آفت كشها را كه كمپانیها ديكته مي كنند، بپذيرند.
در بخش توليد بذر و آفت كشها ديگر رقيبي باقي نمانده. ٧ شركت بزودي به ٤ شركت تبديل مي شوند و٦٠٪ از بازار تجارت بذر و مواد شيميايي كشاورزي تنها به ٣ شركت تعلق خواهند داشت كه تقريبا همه آنها #گياهان_تراريخته عرضه مي كنند.
در كنار #دستكاري_ژنتيكي، استفاده از سامانه هاي ديجيتال نيز دليل ديگري براي تغييرات در محدوده كشاورزي است. به گفته يكي از مسئولان #آكسفام در آينده شعار "يا رشد كن (منظور سرمايه گذاري بيشتر و بزرگتر كردن واحد اقتصادي است)؛ يا از سر راه كنار برو" به شعار: "يا از سامانه هاي ديجيتال استفاده كن و يا از سر راه كنار برو" تبديل خواهد شد.
زماني كه گندم، ذرت و دانه هاي سويا برداشت مي شوند، پاي ديگر اعضاء زنجيره مواد غذايي به ميان مي آيد. بر طبق گزارش منتشر شده، چهار كمپانی واردات و صادرات، مواد خام كشاورزي را در دست دارند: شركتهاي آمريكايي آرچر دانيلز ميدلند، بانجي، كارگيل و شركت هلندي لوييز دراي فوس. اين شركتها با تجارت، حمل و نقل و فراوري بسياري از مواد خام، ٧٠٪ از سهم در بازار جهاني را در تصرف دارند. آنها به خوبي از بازده زمينهاي كشاورزي، قيمتها، نوسان ارز، تغييرات جوي و شرايط سياسي در دنيا آگاه هستند و مي توانند از قدرت خود در مبادلات با توليدكنندگان استفاده كنند. آنها مواد خام كشاورزي را با قيمت نازل در اختيار كمپانیهای مواد غذايي بزرگ مانند نستله، يونيليور، هاينتس، مارس و كلاگز مي گذارند. اين شركتها همه مشتري تنها يك كمپانی -OLAM در سنگاپور- هستند. از سوی ديگر، #نستله و ديگران از بزرگترين تحويل دهندگان كالا براي سوپرماركتهاي زنجيره اي به شمار مي آيند. در آلمان ٨٥٪ از مغازه داران كوچك اجناس مورد نياز خود را تنها از چهار سوپرماركت زنجيره اي بزرگ دريافت مي كنند. فروشگاههاي زنجيره اي بزرگ تصميم مي گيرند كه چه كسي به چه مقدار مواد غذايي توليد كند و كدام مواد غذايي كلا به قفسه مغازه ها راه پيدا كنند. هر اندازه كه سهام يك فروشگاه در بازار بيشتر باشد، قدرت آن نيز براي ديكته كردن شرايط و قيمتها بيشتر خواهد بود. از اين طريق فشار بر عرضه كنندگان مواد خوراكي افزايش پيدا مي كند كه آنها نيز اين فشار را بر توليدكنندگان منتقل مي كنند و در نتيجه موجب افزايش ساعت كار كارگران و كاهش دستمزد آنها مي شوند.
گسترش فروشگاههاي زنجيره اي غذايي در كشورهايي با درآمد متوسط مانند هند، #اندونزي و #نيجريه ثبت شده؛ انقلاب سوپرماركتها همه جا به قيمت از دست رفتن مغازه ها و بازارهاي سنتي تمام مي شود.
البته بسياري از كنسرنهاي مواد غذايي ادعا مي كنند كه آنها با توليد هر چه بيشتر مواد غذايي در حال مبارزه با گرسنگي در دنيا هستند. اما به گفته خانم اونموسيگ نكته اينجاست كه ظرفيت توليد زمينهاي كشاورزي بالاتر نرفته. بجاي آن ما حاصلخيزي زمينها را با استفاده بيش از حد كودهاي شيميايي و با كشاورزي تك بذري نابود مي كنيم. ما سالانه ١٢ ميليون هكتار از زمينهاي حاصلخيز را از دست مي دهيم؛ به عبارت ديگر اينكه نزديك به ٨٠٠ ميليون نفر در دنيا از كمبود خوراك رنج مي برند، به دليل كمبود مواد غذايي نيست، بلكه يك مشكل توزيع خوراك است.
در بخش توليدات كشاورزي طرح مقابله با اين روند، روش هاي #كشاورزي_زيستي هستند كه تحت تسلط كمپانیها قرار ندارند و به افزايش محصول منجر مي شوند.
www.dw.com/de/wer-hat-die-macht-%C3%BCber-unser-essen/a-37068900
DW.COM
Wer hat die Macht über unser Essen?
Die Nahrungsmittelindustrie "schrumpft sich groß". Immer weniger internationale Konzerne bestimmen die Märkte vom Acker bis zur Ladentheke. Der Konzernatlas klärt über die Folgen auf.