@darvishnameh
۱۷ شهریور ۹۵
#سرمقاله امروز #وقایع_اتفاقیه را بخوانید: 👇👇👇
http://vaghayedaily.ir/fa/News/17068
۱۷ شهریور ۹۵
#سرمقاله امروز #وقایع_اتفاقیه را بخوانید: 👇👇👇
http://vaghayedaily.ir/fa/News/17068
@darvishnameh
✅ #سرمقاله_وقایع_اتفاقیه به مناسبت روزی که پاک نبود!
🔴 برای رسیدن به #هوای_پاک، کدام راه نرفته را باید طی کنیم؟!
👇👇👇
http://vaghayedaily.ir/fa/News/50921
✅ #سرمقاله_وقایع_اتفاقیه به مناسبت روزی که پاک نبود!
🔴 برای رسیدن به #هوای_پاک، کدام راه نرفته را باید طی کنیم؟!
👇👇👇
http://vaghayedaily.ir/fa/News/50921
🇮🇷: @darvishnameh
🔴 بی شک آیندگان، هرگز نام اعضای شورای عالی محیط زیست را در نشست ۲ اسفند ۹۶ فراموش نخواهند کرد!
🔻 چگونه #ترکمانچای_محیط_زیستی رخ داد؟!
✅ #سرمقاله_بهار:
👇
https://goo.gl/uP6nrw
🔴 بی شک آیندگان، هرگز نام اعضای شورای عالی محیط زیست را در نشست ۲ اسفند ۹۶ فراموش نخواهند کرد!
🔻 چگونه #ترکمانچای_محیط_زیستی رخ داد؟!
✅ #سرمقاله_بهار:
👇
https://goo.gl/uP6nrw
🇮🇷: @darvishnameh
🔴نگران کننده ترین جلسه شورای عالی محیط زیست!🔴
🖋 چه کسی فکر میکرد در دولتی که خود را بیشتر از هر دولتی در جمهوری اسلامی ایران، محیط زیستی میخواند؛ یک #ترکمانچای_محیط_زیستی را شاهد بوده و حتی به #پارکهای_کاغذی هم رحم نشود؟!
1⃣ هشت سال پیش در آیچی پرفکچر ناگویای ژاپن، اعضای کنوانسیون تنوع زیستی از جمله ایران متعهد شدند که تا سال ۲۰۲۰ سطح مناطق حفاظت شده خویش را در خشکی ها به ۱۷درصد و در اقیانوسها و دریاهای آزاد به ۱۰ درصد افزایش دهند. اینک فقط دو سال به پایان آن تعهد که رییس وقت سازمان حفاظت محیط زیست ایران در دولت دهم هم پای آن را امضاء کرده است، باقیمانده است.
2⃣ در طول هشت سال گذشته، اما نه فقط تلاش چندانی برای عملی کردن این تعهد در کشور انجام نگرفت، بلکه پیوسته صداهایی از پردیسان شنیده می شد که باید از وسعت برخی مناطق چهارگانه به نفع دستگاه های گرودارِ دیگر کاست و یا اینکه ما توان اداره همین ۱۰ درصد کنونی را هم نداریم و عملاً حتی برخی از پارکهای ملی را که مطابق قانون باید برخوردار از عالی ترین درجه حفاظتی می بودند، بسیاری از کارشناسان و اساتید این حوزه "پارکهای کاغذی" خطاب می کردند!
3⃣ اینک در آخرین جلسه شورای عالی محیط زیست که در ۲ اسفند ۱۳۹۶ برگزار شد، خبر می رسد به طرز شگفت آور و تاسف باری هزاران هکتار دیگر از قلمرو چهارگانه مناطق تحت مدیریت سازمان متولی محیط زیست ایران به دلیل آنچه تعارض با دیگر بخشهای صنعتی، نظامی، خدماتی و شهری اعلام شده و برای جلب رضایت مردم! کاهش یافته است.
4⃣ گزارشها حکایت از آن دارد که در مجموع بیش از ۷۲ هزار هکتار از وسعت ۲۸ منطقه تحت حفاظت سازمان حفاظت محیط زیست در ۱۲ استان کشور کاسته شده است که مهم ترین آنها مناطق سهند و کیامکی در آذربایجان شرقی، میرآباد و مراکان در آذربایجان غربی، موته، قمصر و برزک در اصفهان، هلن، شیدا، تنگ صیاد، قیصری، سبزکوه و شیرستان در چهارمحال و بختیاری، شاسکوه و درمیان- سربیشه در خراسان جنوبی، قرخود در خراسان شمالی، پوزک و گاندو در سیستان و بلوچستان، ماله گاله، میانجنگل و آبشار مارگون در فارس، کوسالان و شاهو در کردستان، روچون در کرمان، لیسار، لونویل و چوکام در گیلان، هرمد در هرمزگان و کالمند در یزد هستند. تاسف بارتر آنکه به گفته تابش، رییس فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی و عضو این شورا، حتی پیشنهاد کاهش سطح مناطق به تفکیک هر یک از این ۲۸ منطقه هم رای نیاورده و یکجا اکثریت اعضا با کاهش سطح همه مناطق یادشده در کمترین زمان ممکن موافقت کردند! تو گویی افرادی در این شورا از رییس جمهور حکم گرفته اند تا ضد محیط زیست باشند و نه حامی محیط زیست!
4⃣ بی اخلاقی بزرگتر آن است که اخبار حاصل از این تلخ ترین جلسه شورای عالی محیط زیست را به نحوی انعکاس داده اند که انگار ما دو میلیون هکتار به وسعت مناطق افزوده و درعوض اندکی هم از آن کاسته ایم؛ درحالیکه ابداً چنین نبوده و فقط مصوبات دولت دهم در افزایش سطح مناطق که به تایید شورای عالی محیط زیست نرسیده بود، به دلیل ایراد حقوقی سازمان بازرسی، به تایید شورای عالی محیط زیست هم رسید تا انشاالله در جلسه های آتی، سوژه جدیدی برای کاهش سطح بیشتر لابد وجود داشته باشد!
5⃣ غم انگیزتر و نگران کننده تر آنکه اغلب مناطق کاهش یافته در استانهایی است که حتی نتوانسته اند حداقل ۱۰ درصد قلمرو خود را در شمار مناطق چهارگانه قرار دهند. به ویژه در مناطق زاگرس نشین که از منظر ذخیره آب شیرین، تنوع زیستی و رویشگاه های جنگلی، بسیار حایز اهمیت است، بیشترین کاهش رخ داده که شگفت آور و شدیداً ناامیدکننده است.
6⃣ نکته عجیب دیگر آنکه جلسه دوم اسفند شورا در دولتی برگزار شد که خود را محیط زیستی می داند و از معدود جلسه هایی بود - در طول بیش از چهار دهه ای که از عمر این شورا می گذرد - که حتی نام یک منطقه جدید به سیاهه مناطق چهارگانه سازمان افزوده نشد، آنهم با وجود درخواستهای فراوان از اغلب استانهای کشور! چرا؟
7⃣ پرسش آخر آن است که با توجه به زمان باقیمانده به ۲۰۲۰ که کمتر از دو سال است، دولت جمهوری اسلامی ایران به رهبری حسن روحانی چگونه می خواهد به تعهدات خویش در اجلاس ناگویا عمل کرده و قلمرو مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست را حدود ۶ درصد افزایش دهد؟! وقتی در طول هشت سال گذشته فقط حدود یک درصد و آنهم با اگرها و اماهای فراوان به وسعت این مناطق افزوده شده، درجه خوشبینی ما باید چقدر باشد که با وجود حضور مدیرانی در پردیسان که اغلب خود طرفدار کاهش سطح هستند، بتوانیم امیدوار به تحقق این تعهد باشیم؟ و تلخ تر از همه، آیا اینگونه می خواهیم خود را به عنوان عضوی متعهد در جامعه جهانی به اثبات رسانده و در ابعاد داخلی به مردم و دوستداران طبیعت ایران ثابت کنیم که واقعاً یک دولت محیط زیستی هستیم؟
👇
https://t.me/darvishnameh/6837
🔴نگران کننده ترین جلسه شورای عالی محیط زیست!🔴
🖋 چه کسی فکر میکرد در دولتی که خود را بیشتر از هر دولتی در جمهوری اسلامی ایران، محیط زیستی میخواند؛ یک #ترکمانچای_محیط_زیستی را شاهد بوده و حتی به #پارکهای_کاغذی هم رحم نشود؟!
1⃣ هشت سال پیش در آیچی پرفکچر ناگویای ژاپن، اعضای کنوانسیون تنوع زیستی از جمله ایران متعهد شدند که تا سال ۲۰۲۰ سطح مناطق حفاظت شده خویش را در خشکی ها به ۱۷درصد و در اقیانوسها و دریاهای آزاد به ۱۰ درصد افزایش دهند. اینک فقط دو سال به پایان آن تعهد که رییس وقت سازمان حفاظت محیط زیست ایران در دولت دهم هم پای آن را امضاء کرده است، باقیمانده است.
2⃣ در طول هشت سال گذشته، اما نه فقط تلاش چندانی برای عملی کردن این تعهد در کشور انجام نگرفت، بلکه پیوسته صداهایی از پردیسان شنیده می شد که باید از وسعت برخی مناطق چهارگانه به نفع دستگاه های گرودارِ دیگر کاست و یا اینکه ما توان اداره همین ۱۰ درصد کنونی را هم نداریم و عملاً حتی برخی از پارکهای ملی را که مطابق قانون باید برخوردار از عالی ترین درجه حفاظتی می بودند، بسیاری از کارشناسان و اساتید این حوزه "پارکهای کاغذی" خطاب می کردند!
3⃣ اینک در آخرین جلسه شورای عالی محیط زیست که در ۲ اسفند ۱۳۹۶ برگزار شد، خبر می رسد به طرز شگفت آور و تاسف باری هزاران هکتار دیگر از قلمرو چهارگانه مناطق تحت مدیریت سازمان متولی محیط زیست ایران به دلیل آنچه تعارض با دیگر بخشهای صنعتی، نظامی، خدماتی و شهری اعلام شده و برای جلب رضایت مردم! کاهش یافته است.
4⃣ گزارشها حکایت از آن دارد که در مجموع بیش از ۷۲ هزار هکتار از وسعت ۲۸ منطقه تحت حفاظت سازمان حفاظت محیط زیست در ۱۲ استان کشور کاسته شده است که مهم ترین آنها مناطق سهند و کیامکی در آذربایجان شرقی، میرآباد و مراکان در آذربایجان غربی، موته، قمصر و برزک در اصفهان، هلن، شیدا، تنگ صیاد، قیصری، سبزکوه و شیرستان در چهارمحال و بختیاری، شاسکوه و درمیان- سربیشه در خراسان جنوبی، قرخود در خراسان شمالی، پوزک و گاندو در سیستان و بلوچستان، ماله گاله، میانجنگل و آبشار مارگون در فارس، کوسالان و شاهو در کردستان، روچون در کرمان، لیسار، لونویل و چوکام در گیلان، هرمد در هرمزگان و کالمند در یزد هستند. تاسف بارتر آنکه به گفته تابش، رییس فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی و عضو این شورا، حتی پیشنهاد کاهش سطح مناطق به تفکیک هر یک از این ۲۸ منطقه هم رای نیاورده و یکجا اکثریت اعضا با کاهش سطح همه مناطق یادشده در کمترین زمان ممکن موافقت کردند! تو گویی افرادی در این شورا از رییس جمهور حکم گرفته اند تا ضد محیط زیست باشند و نه حامی محیط زیست!
4⃣ بی اخلاقی بزرگتر آن است که اخبار حاصل از این تلخ ترین جلسه شورای عالی محیط زیست را به نحوی انعکاس داده اند که انگار ما دو میلیون هکتار به وسعت مناطق افزوده و درعوض اندکی هم از آن کاسته ایم؛ درحالیکه ابداً چنین نبوده و فقط مصوبات دولت دهم در افزایش سطح مناطق که به تایید شورای عالی محیط زیست نرسیده بود، به دلیل ایراد حقوقی سازمان بازرسی، به تایید شورای عالی محیط زیست هم رسید تا انشاالله در جلسه های آتی، سوژه جدیدی برای کاهش سطح بیشتر لابد وجود داشته باشد!
5⃣ غم انگیزتر و نگران کننده تر آنکه اغلب مناطق کاهش یافته در استانهایی است که حتی نتوانسته اند حداقل ۱۰ درصد قلمرو خود را در شمار مناطق چهارگانه قرار دهند. به ویژه در مناطق زاگرس نشین که از منظر ذخیره آب شیرین، تنوع زیستی و رویشگاه های جنگلی، بسیار حایز اهمیت است، بیشترین کاهش رخ داده که شگفت آور و شدیداً ناامیدکننده است.
6⃣ نکته عجیب دیگر آنکه جلسه دوم اسفند شورا در دولتی برگزار شد که خود را محیط زیستی می داند و از معدود جلسه هایی بود - در طول بیش از چهار دهه ای که از عمر این شورا می گذرد - که حتی نام یک منطقه جدید به سیاهه مناطق چهارگانه سازمان افزوده نشد، آنهم با وجود درخواستهای فراوان از اغلب استانهای کشور! چرا؟
7⃣ پرسش آخر آن است که با توجه به زمان باقیمانده به ۲۰۲۰ که کمتر از دو سال است، دولت جمهوری اسلامی ایران به رهبری حسن روحانی چگونه می خواهد به تعهدات خویش در اجلاس ناگویا عمل کرده و قلمرو مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست را حدود ۶ درصد افزایش دهد؟! وقتی در طول هشت سال گذشته فقط حدود یک درصد و آنهم با اگرها و اماهای فراوان به وسعت این مناطق افزوده شده، درجه خوشبینی ما باید چقدر باشد که با وجود حضور مدیرانی در پردیسان که اغلب خود طرفدار کاهش سطح هستند، بتوانیم امیدوار به تحقق این تعهد باشیم؟ و تلخ تر از همه، آیا اینگونه می خواهیم خود را به عنوان عضوی متعهد در جامعه جهانی به اثبات رسانده و در ابعاد داخلی به مردم و دوستداران طبیعت ایران ثابت کنیم که واقعاً یک دولت محیط زیستی هستیم؟
👇
https://t.me/darvishnameh/6837
Telegram
محمد درویش
🇮🇷: @darvishnameh
🔴 بی شک آیندگان، هرگز نام اعضای شورای عالی محیط زیست را در نشست ۲ اسفند ۹۶ فراموش نخواهند کرد!
🔻 چگونه #ترکمانچای_محیط_زیستی رخ داد؟!
✅ #سرمقاله_بهار:
👇
https://goo.gl/uP6nrw
🔴 بی شک آیندگان، هرگز نام اعضای شورای عالی محیط زیست را در نشست ۲ اسفند ۹۶ فراموش نخواهند کرد!
🔻 چگونه #ترکمانچای_محیط_زیستی رخ داد؟!
✅ #سرمقاله_بهار:
👇
https://goo.gl/uP6nrw
🔸️چرا آتش همیشه ما را غافلگیر می‌کند؟!🔸️
🇮🇷: @darvishnameh
✍ سرمقاله امروز - ۱۲خرداد ۱۳۹۹ - روزنامه ایران به تشریح و تحلیل یک رخداد تکراری در سپهرِ سیاست ایران می‌پردازد؛ اینکه چرا ما به غافلگیرشدن داریم عادت می‌کنیم؟ و اینکه واقعاً چرا در مورد مواجهه با آتش‌سوزی‌های اخیر در بوشهر، کهگیلویه و بویراحمد - گچساران - خاییز، بهبهان، شمال خوزستان، ایلام، کرمانشاه و کردستان باز هم با کمبود تجهیزات ابتدایی چون آتش‌کوب، دمنده، کوله‌پشتی‌های مجهز به پمپ‌های پاششی و تن‌پوش‌های ضدحریق روبرو شدیم؟ مگر نه اینکه تقریباً همه کارشناسان از ابتدای سال و با توجه به بارندگی‌های خوب اتفاق افتاده، هشدار داده بودند که احتمالِ تبدیل طبیعت ایران پس از خشک‌شدن علوفه‌های یکساله به انبار باروت بسیار زیاد و اجتناب‌ناپذیر است؟ پس چرا باز هم غافلگیر شدیم؟!
#سرمقاله_ایران
#سندرم_غافلگیری
#آتشسوزی_جنگلها
http://irannewspaper.ir/Newspaper/Page/7360/Home/1/0#pagedetails
🇮🇷: @darvishnameh
✍ سرمقاله امروز - ۱۲خرداد ۱۳۹۹ - روزنامه ایران به تشریح و تحلیل یک رخداد تکراری در سپهرِ سیاست ایران می‌پردازد؛ اینکه چرا ما به غافلگیرشدن داریم عادت می‌کنیم؟ و اینکه واقعاً چرا در مورد مواجهه با آتش‌سوزی‌های اخیر در بوشهر، کهگیلویه و بویراحمد - گچساران - خاییز، بهبهان، شمال خوزستان، ایلام، کرمانشاه و کردستان باز هم با کمبود تجهیزات ابتدایی چون آتش‌کوب، دمنده، کوله‌پشتی‌های مجهز به پمپ‌های پاششی و تن‌پوش‌های ضدحریق روبرو شدیم؟ مگر نه اینکه تقریباً همه کارشناسان از ابتدای سال و با توجه به بارندگی‌های خوب اتفاق افتاده، هشدار داده بودند که احتمالِ تبدیل طبیعت ایران پس از خشک‌شدن علوفه‌های یکساله به انبار باروت بسیار زیاد و اجتناب‌ناپذیر است؟ پس چرا باز هم غافلگیر شدیم؟!
#سرمقاله_ایران
#سندرم_غافلگیری
#آتشسوزی_جنگلها
http://irannewspaper.ir/Newspaper/Page/7360/Home/1/0#pagedetails
🟢 روز جهانی مقابله با بیابانزایی از کدام خطر سخن می‌گوید؟ 🟢
📚 @darvishnameh
✍️ نسبت به یکصدسال پیش، سرانه آب در دسترس جهانیان به طور متوسط به یک هفتم کاهش یافته، وسعت رویشگاه‌های جنگلی هم حدود ۶۰۰ میلیون هکتار کم شده و اینک به کمتر از ۳.۹ میلیارد هکتار رسیده است. همین دو مولفه کافی است که خطر بیابانزایی یا تخریب سرزمین را عمیقاً درک کنیم چرا که حتی اگر خردمندی بر مدیریت جهان حاکم شود، مولفه افزایش جمعیت، همچنان بر کاهندگی این دو معیار نگران‌کننده می‌افزاید. در ایران، وضعیت به مراتب دشوارتر از متوسط جهانی است، چون هم مواهب طبیعی نظیر باران کمتر و تبخیر بیشتر است و هم اقتصاد کشور به شدت به آب وابسته است. خطر چنان جدی است که ایران در شمار پنج کشور نخست جهان است که تقریبا بلافاصله پس از تصویب کنوانسیون جهانی مقابله با بیابانزایی به عضویت آن درآمده و برنامه اقدام ملی مقابله با بیابانزایی را از تصویب مجلس شورای اسلامی در دهه هفتاد گذراند. شاید مهم‌ترین نشانه اهمیت خطر بیابانزایی در نزد دولت ایران ...
✍️ ادامه در:
https://payamema.ir/?p=108538
#روز_جهانی_مقابله_با_بیابانزایی
#سرمقاله_پیام_ما
#محمد_درویش
📚 @darvishnameh
✍️ نسبت به یکصدسال پیش، سرانه آب در دسترس جهانیان به طور متوسط به یک هفتم کاهش یافته، وسعت رویشگاه‌های جنگلی هم حدود ۶۰۰ میلیون هکتار کم شده و اینک به کمتر از ۳.۹ میلیارد هکتار رسیده است. همین دو مولفه کافی است که خطر بیابانزایی یا تخریب سرزمین را عمیقاً درک کنیم چرا که حتی اگر خردمندی بر مدیریت جهان حاکم شود، مولفه افزایش جمعیت، همچنان بر کاهندگی این دو معیار نگران‌کننده می‌افزاید. در ایران، وضعیت به مراتب دشوارتر از متوسط جهانی است، چون هم مواهب طبیعی نظیر باران کمتر و تبخیر بیشتر است و هم اقتصاد کشور به شدت به آب وابسته است. خطر چنان جدی است که ایران در شمار پنج کشور نخست جهان است که تقریبا بلافاصله پس از تصویب کنوانسیون جهانی مقابله با بیابانزایی به عضویت آن درآمده و برنامه اقدام ملی مقابله با بیابانزایی را از تصویب مجلس شورای اسلامی در دهه هفتاد گذراند. شاید مهم‌ترین نشانه اهمیت خطر بیابانزایی در نزد دولت ایران ...
✍️ ادامه در:
https://payamema.ir/?p=108538
#روز_جهانی_مقابله_با_بیابانزایی
#سرمقاله_پیام_ما
#محمد_درویش