جان فدایش که بدلجویی ما دلشدگان
میرود کوی بکو دامن اجلال کشان
در ره میکده آن به که شوی خاک ایدل
شاید او مست بدین ره گذرد جرعه فشان
(برشی از یک مرقع زیبا و شاهکار درویش ره)

آن دوست که عهد دوستداری بشکست
می‌رفت و منش گرفته دامن در دست
می‌گفت که بعد ازاین به خوابم بینی
پنداشت که بعد از او مرا خوابی هست
(برشی از یک مرقع زیبای درویش رحمت الله علیه)
از رباعیاتی که هم به سعدی نسبت داده شده و هم به ابوسعید ابوالخیر🤔

من این کوشش که در تسخیر آن خودکام میکردم / اگر وحشی غزالی بودی او را رام میکردم/ در این مدت اگر اوقات من صرف ملک میشد / باو در بزمگاه عیش، می در جام میکردم....🌷🌷🌷🌷🌷
( برشی از یک قطعه زیبا از درویش عبدالمجید رحمت الله علیه)

..اگرچه صد سال ز بی خودی ها,
بخاک راهت فتاده باشم/
چه بازپرسی حدیث منزل ,زشوق گویم لبثت یوما /"حزین "نباشد غم نهانی,سمرنمودن زنکته دانی / که یار جانی چنانکه دانی , بکل شیی احاط علما ....(حزین لاهیجی)
(بخشی از یک صفحه از مرقعات شاهکار درويش عبدالمجید طالقانی ره)

بیا که نوبت صلح است و دوستی و عنایت/بشرط آنکه نگوییم ازآنچه رفت حکایت/ملامت من بیدل کسی کند که نداند/که عشق تا بِچه حد است و حسن تا بِچه غایت...🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
(بُرش دو بیت بسیار زیبا و بی نظیر از یک صفحه از مرقعات درویش عبدالمجید ره)

نمیگفتم سخن در باره بد گوهران کم گو/که دندان میکنم یکباره از لعل سخن گویت...🌷🌷🌷صفحه ای زیبا از بیاض نویسی های درویش عبدالمجید طالقانی رحمت الله علیه🌷🙏

دو بیت زیبا از بیاض نویسی های درویش عبدالمجید طالقانی رحمت الله علیه🌷🙏

نرنجم درسر کوی تو از بی اعتباریها
من آن روزی که دادم دل نهادم تن به خواریها...‌
..قطاعی از تک بیتی در یک مرقع زیبا از (درویش عبدالمحید رحمت الله علیه)

سایه تا بازگرفتی ز چمن مرغ سحر
آشیان در شکن طره شمشاد نکرد
کلک مشاطه صنعش نکشد نقش مراد
هر که اقرار بدین حسن خداداد نکرد
(برشی از مرقعی دلربا بقلم درویش عبدالمجید "ره")