می‌خوام همزمان که به داستان «بیست سالگی» موراکامی گوش میدم قدم بزنم و برم نون بخرم. برای اینکه برای ناهار فردا ساندویچ ژامبون درست کنم 🥪
بعدش که برگشتم باید بشینم شیمی تجزیه بخونم.

بیست سالگی رو قبلا گوش داده بودم بنابراین سه داستان کوتاه دیگه‌ی خارجی گوش دادم. یکی از این سه داستان خیلی فوق العاده بود. واقعا دوستش داشتم به اسم:
«نفس آخر نوشته جو هیل‌»

از خوابگاه تا مغازه مورد نظر تو دمای چهار درجه دوچرخه سواری کردم. بعد نون و شیر خریدم و پیاده برگشتم خوابگاه. به شدت از اون موقع شب و کارهایی که کردم لذت بردم. عمیقأ بعد از مدت‌ها...

من این داستان‌های کوتاه رو از داستان همراه همشهری داستان گوش میدم. هر کدومشون پنج تومنه و نزدیک ۴ ساعت تعدادی داستان کوتاه باکیفیت ضبط شده درش‌.

واقعا میتونم هنوزم افسوس بخورم برای مجله همشهری داستان. این مجله یکی از باکیفیت‌ترین مجلات در زمینه داستانی بود.
افسوس و صد افسوس!

الان رفتم و خبرهای جدیدی خوندم مثل اینکه از پاییز ۱۴۰۲ دوباره دارن مجلاتی بیرون میدن به اسم همشهری داستان و تا الان هم سه جلد روانه بازار شده که من الان فهرستشو نگاه کردن. باید بگم مسخره بود! کاش با اسم داستان، مجله مسخرشونو چاپ نمی‌کردن.
انگار اومدن مجله رو از فیلتر اسلامی، قوانین ایرانی رد کردن! نه دیگه داستانی از نویسندگان خوب درش هست، نه ویرایش خوب نه هیچ چیز دیگه!!!
تازه یه باگ خیلی مسخره هم داشت!
به این صورت که آخرین شماره مجله داستان که چاپ شد شهریور ۱۴۰۰ بود، شماره ۱۲۶
بعد مجله شهریور مهر ۱۴۰۲ رو نوشتن شماره ۱۲۷
بعد دو شماره بعدی رو ۱۳۸ و ۱۳۹ منتشر کردن. آخرین مجله همین فروردین و اردیبهشت هست!
خب خاک تو سرتون که سرتونو تو هر چیزی که هیچ تخصصی درش ندارید میکنید و گند میزنید به همه چیز!!!!

این فهرست رو ببینید آخه!

باگ داستان رو اینجا ببنید.

خب بسه دیگه میرم ۴ ساعت و نیم بخوابم.