In onze zoektocht naar smaakvolle alternatieven voor gewone suiker maken we vaak gebruik van synthetische zoetstoffen. Deze additieven hebben geen calorieën, maar kunnen de lichamelijke intelligentie en de regulatie van de bloedsuikerspiegel door de pancreas en de lever misleiden. Een typisch gevolg hiervan is een toename in lichaamsgewicht. Hoewel synthetische zoetstoffen inderdaad minder calorieën leveren, kan de ontregeling van de bloedsuikerspiegel leiden tot een verhoogde eetlust en een toename van het lichaamsgewicht.


Het is interessant op te merken dat kunstmatige zoetstoffen ook worden gebruikt in de veehouderij om dieren sneller op gewicht te laten komen. Een van de meest bekende synthetische zoetstoffen is aspartaam.
Aspartaam: ontdekking, samenstelling en gebruik
Aspartaam, een van de meest voorkomende zoetstoffen, werd per toeval ontdekt in 1965 toen een chemicus genaamd James M. Schlatter werkte aan een middel tegen maagzweren. Hij merkte toevallig de zoete smaak van aspartaam op. Aspartaam bestaat uit een dipeptide samengesteld uit de aminozuren fenylalanine en asparaginezuur, verbonden door een methylesterverbinding. Deze samenstelling is verantwoordelijk voor de zoete smaak van aspartaam, die ongeveer 200 keer zoeter is dan sucrose (tafelsuiker). Aspartaam wordt veel gebruikt in een verscheidenheid aan producten, variërend van frisdranken tot kauwgom en zelfs in sommige farmaceutische producten vanwege het lage caloriegehalte en de hoge zoetheid.
Wat is aspartaam echt?
Aspartaam bestaat uit twee onderling verbonden aminozuren (eiwitstructuur), namelijk 40% L-asparaginezuur en 50% L-fenylalanine, die synthetisch zijn veresterd met een methylgroep van 10%. Vooral fenylalanine is gebonden aan de methylgroep.
Wanneer L-fenylalanine in de darmen wordt afgebroken door het enzym chymotrypsine, wordt de methylgroep afgesplitst tot methanol of methylalcohol, een zeer schadelijke vorm van alcohol die kan leiden tot blindheid, nierfalen en soms de dood. Methanol wordt in het lichaam omgezet tot formaldehyde en vervolgens tot mierenzuur, beide zeer schadelijke stoffen. Formaldehyde wordt gebruikt voor het balsemen en bewaren van lijken. Wellicht herinnert u zich nog kleine dieren en lichaamsdelen die werden bewaard in formaldehyde in glazen potten. Het is een krachtige neurotoxische stof, rechtstreeks verantwoordelijk voor zenuwschade en dient als cofactor voor kanker na een biologische en intoxicatieschok. Mensen hebben helaas geen sleutelenzymen om methanol in het lichaam te ontgiften, hoewel sommige dieren dit wel hebben.

Door een evenwichtig voedingspatroon, met bijvoorbeeld zongerijpte voedingsgewassen in hun oorspronkelijke staat, is het menselijke spijsverteringssysteem en metabolisme in staat om zelf de 25 aminozuren of bouwstenen van eiwitten te produceren. De bloedspiegels van deze aminozuren zijn vergelijkbaar en liggen in dezelfde grootteorde. Echter, de twee geïsoleerde aminozuren van aspartaam veroorzaken plotselinge piekwaarden, wat geen normale fysiologische situatie is. Bovendien moet worden opgemerkt dat asparaginezuur niet van nature in voedsel voorkomt, terwijl de nauw verwante asparagine veel minder prikkelend is.


Het gevolg voor het zenuwstelsel
Het zenuwstelsel lijdt aanzienlijk onder de overmaat van deze twee kunstmatige aminozuren van aspartaam. Zenuwen zijn van vitaal belang voor het verspreiden van signaalstoffen (neurotransmitters) vanuit onze hersenen, die stofwisselingsprocessen in het lichaam aansturen. Veel natuurlijke chemische processen in het lichaam worden verstoord door aspartaam, wat leidt tot de ontwikkeling van vele mysterieuze aandoeningen van het zenuwweefsel. Het is belangrijk te beseffen dat aspartaam schade veroorzaakt aan het zenuwweefsel, wat vervolgens moet worden opgeruimd en hersteld met talrijke ontstekingen tot gevolg.

Ik zal niet alle chemische processen uitleggen, omdat dat niet zinvol is. Mijn doel is om duidelijk te maken dat men voorzichtig moet zijn met producten waaraan aspartaam is toegevoegd en deze wellicht beter kan laten liggen in de rekken van de warenhuizen.

Sucralose: Eigenschappen en zorgen
Sucralose, commercieel bekend als Splenda, is een andere populaire kunstmatige zoetstof. Het wordt geproduceerd door drie hydroxylgroepen in suiker te vervangen door chlooratomen, waardoor een stof ontstaat die ongeveer 600 keer zoeter is dan suiker. Sucralose behoudt de meeste van zijn eigenschappen tijdens het koken, waardoor het populair is voor gebruik in gebakken goederen.

Sucralose bevat gechloreerde suikermoleculen door een chemische behandeling met mosterdgas. Mosterdgas werd tijdens de wereldoorlog ontwikkeld door Bayer onder de groep IG Farben. Op basis van gechloreerde suikermoleculen zijn veel pesticiden ontwikkeld, waaronder DDT.

Net als aspartaam is sucralose onderwerp van discussie vanwege mogelijke gezondheidseffecten, waaronder wijzigingen in het darmmicrobioom en interne toxiciteit.

Ik weet dat het pijn doet.
Het is een heel vreemd gevoel hoe iemand maanden of zelfs jaren in je leven kan zijn en dan op een dag... ben er ineens niet meer.
Misschien eindigde de relatie op goede voet.... of misschien was het wel totaal catastrofaal.
Hoe dan ook... Het is zo bizar hoe relaties zo groot en snel kunnen veranderen.
En weet je wat .... je hebt misschien geen vrede met wat er tussen jullie is gebeurd... En dat is helemaal prima.
Soms kan het einde van een relatie letterlijk een van de moeilijkste dingen zijn waar we doorheen gaan in het leven.
Ik wil dat je weet dat het oké is dat je hart nog steeds pijn doet door wat er is gebeurd.
Je hebt veel herinneringen gemaakt met deze mens.
En deze herinneringen die je hebt gemaakt zijn iets dat je niet kunt wissen hoe hard je ook probeert.

Of je het nu leuk vindt of niet, ze maken deel uit van je verhaal.
Ik weet dat het moeilijk kan zijn om naar deze herinneringen te kijken, en je zou willen dat je ze kon vergeten.
Maar in plaats van te vergeten, moeten we ons misschien proberen te focussen op wat uit de relatie kwam.
Jullie twee zijn om een bepaalde reden verbonden.
Misschien hebben jullie samen de moeilijkste tijden doorgelopen.
Misschien begrepen jullie elkaar op een manier die niemand anders ooit heeft gedaan.
Misschien moedigde je elkaar aan om sterk te zijn of om te omarmen wie je echt was als persoon.

Of misschien heeft je relatie met hen je ogen geopend voor wat je echt nodig had in je leven.
Ongeacht wat de redenering was, het is oké om dat te erkennen .... deze mens betekende veel voor je.
En het is oké als ze dat nog steeds doen.
Het is ook oké dat ze niet meer in je leven zijn.
Wat veel mensen niet begrijpen is dat niet elke relatie die we tegenkomen een leven lang meegaat.
Je zou niet in het verleden moeten blijven hangen en je afvragen waarom alles zo is gebeurd.

Wat je moet doen .... is om te nemen wat je geleerd hebt van die relatie en verder te gaan in je leven.
Weten dat er andere relaties zijn die je precies zullen geven waar je altijd al van gedroomd hebt en meer.
Ik wil dat je weet dat je je niet voor altijd zo zult voelen.
Je blijft vooruitgaan en je blijft groeien met elke dag die voorbijgaat.
Neem mijn advies aan en onthoud ....
Soms zijn de mensen die je wilde als onderdeel van je verhaal, slechts bedoeld als een hoofdstuk.
~ Cody Bret

Ik ben trots dat ik met een dieselauto rij. wat de overheid nu zegt is allemaal lariekoek. Wens iedereen een fijne zondag toe. Warme groet Daniël

📅 Zaterdag 1 juni 2024
⏱ 10.30 - 15.30 uur
📌 Zeist - Nederland
🎤 Daniel Derweduwen

Germaanse Geneeskunde deel l
Vertrouw op je lichaam en genees jezelf

Wil jij jezelf bevrijden?

Wil jij jouw lijf en gezondheid leren begrijpen?
Wil jij  leren vertrouwen op jouw eigen kracht en kunnen en jouw zelfgenezend vermogen ontdekken?
~ Daniel Derweduwen ~

Een aanrader om bij te zijn!

👉🏻 Meer informatie en aanmelden 👈🏻

Lieve mensen, als je deze quote op de afbeelding goed hebt begrepen (doordenker) en doorvoeld, dan zal je intuïtief voelen dat ziekte wordt gecreëerd in de psyche als gevolg van biologische schokken zoals bijvoorbeeld conflicten, trauma’s en negatieve emoties.Tijdens het conflict gaan weefsels enerzijds weefsels afbouwen of anderzijds weefsels laten toenemen. Dit is afhankelijk van de embryonale lagen waaraan de weefsels verbonden zijn.

Tijdens de fase van het conflict heb je weefsels van ectoderm zoals de slijmvliezen van de ademhalingswegen, en nieuw mesoderm zoals het bewegingsapparaat altijd weefselafname. Weefsels verbonden met het oud mesoderm zoals het hartzakje en de lederhuid en alle vliezen, en endoderm zoals longblaasjes, darmen, de prostaat of de baarmoederspier altijd weefseltoename. Kanker kun je alleen hebben op endodermale en oud-mesodermale weefsels.

De medische wereld gooit graag alles door elkaar.

Als het conflict in de psyché is opgelost, de conflictolyse of oplossing van het conflict, gaat het lichaam symptomen creëren om de weefsels terug te brengen in oorspronkelijke staat.

Dat betekent dat weefsels verbonden met ectoderm en nieuw mesoderm, het afgenomen weefsel weer laten bijgroeien. Weefsels verbonden met endoderm en oud mesoderm, het toegenomen weefsel wordt afgebouwd. Precies het tegenovergestelde proces als tijdens het conflict in de psyché, de rollen zijn omgedraaid.

Het is het lichaam dat beslist om bacteriën en exosomen te activeren om het herstel en de ontgifting te kunnen voltooien. Het lichaam gaat ook exosomen repliceren voor dit doel. Dan ontstaan symptomen, en dat betekent dat symptomen herstel of genezingssignalen zijn, geen ziekte, die is reeds opgelost in de geest. Exosomen worden door marketeers van de medische wereld verkocht als de gevaarlijke “virussen”.

Daardoor ontstaat angst en dat betekent een nieuw conflict in de psyché. Dit nieuw conflict zal de herstelfase van het lichaam stoppen en terugbrengen naar een conflictactieve fase met alle gevolgen vandien dat de aandoeningen chronisch worden.

Hippocrates zei duidelijk dat je ziekte het beste uitziekt op natuurlijke wijze. Het lichaam weet altijd het beste hoe het dit moet doen. Onze bemoeienis door de ziekte te zien als iets dat moet bestreden worden als gevolg van ons dualistische denken, is de grote oorzaak dat er zo veel chronische aandoeningen en kanker dodelijk aflopen. Biological fatigue.

Wat wel waar is, als het conflict hevig en lang heeft geduurd, zullen de helingssignalen (symptomen) ook hevig zijn. Indien dit het leven zou bedreigen is het zeer verstandig om de symptomen af te vlakken in plaats van te bestrijden, zodat men toch kan uitzieken. Dat is de taak van de arts.

Daarbij de patiënt eveneens psychologisch begeleiden, omdat daar de ziekte is begonnen. Heb je verkoudheid of griep, uit liefde voor jezelf, ga niet in de angst en zie deze symptomen als een manier waarop je lichaam tracht te herstellen, te ontgiften en te genezen. Laat je helpen om innerlijke rust te cultiveren in de psyché. Je kunt daar ook bij mij terecht, ik geef daar consultaties voor.

Het is beter om met de geest je lichaam te ondersteunen zodat je een gezond lichaam kunt creëren. Ziekte is niet het tegenovergestelde van gezondheid, maar onderdeel van een proces om gezondheid te verkrijgen. Draai de leugen om, dan zie je de waarheid, dat is mijn geheim van mijn goede gezondheid.

Belangrijk: think outside of the box. Dat betekent om echt in te zien hoe we misleid worden door woorden zoals immuniteit, infectie, besmetting, ziekteverwekker. Deze woorden zijn leugens, zo werkt het lichaam niet. Infectie en besmetting bestaan alleen in overdrachtelijke zin zoals angst en enthousiasme. Door emoties kun je geïnfecteerd en besmet worden, maar niet door bacteriën.

De gedachte dat je lichaam een immuniteitsysteem heeft creëert in je onbewuste ook de gedachte dat je immuniteitsysteem kan falen. Immuniteit is een hypothese dat nog nooit is bewezen, door het krachtige lobbyen van de farmaceutische investeringsmaatschappij is dit iedereen beginnen geloven. Stop daarmee, think outside of the box. Please!

Trouwens, heeft iemand al ooit een immuniteitssysteem gezien?

Longkanker
Zuurstof is essentieel voor de meeste organismen, omdat het de belangrijkste brandstof is voor het metabolisme, het proces waarbij organismen energie produceren. Zonder zuurstof kunnen cellen niet goed functioneren en zullen ze snel afsterven. In vergelijking daarmee kunnen organismen een tijdje zonder eten en drinken omdat ze hun energiereserves kunnen gebruiken, maar uiteindelijk hebben ze nog steeds zuurstof nodig om die reserves te verbranden.

Geen zuurstof kunnen opnemen staat in de natuur gelijk aan de dood, het einde. In biologische termen staat doodsangst gelijk met niet kunnen ademen.

“Een doodsangst kan worden ervaren tijdens een levensbedreigende situatie, bijvoorbeeld bij een ongeval of tijdens een medisch noodgeval. Verreweg de meest voorkomende doodsangstconflicten worden echter veroorzaakt door een diagnoseschok, met name door de diagnose kanker die een individu als een doodvonnis treft.

Verklaringen van een arts als “de kanker is kwaadaardig”, “niet-operabel”, “agressief”, “invasief”, “metastaserend” of opmerkingen als “je hebt nog slechts zes maanden te leven” en andere uitspraken van deze aard kunnen een acute doodsangst veroorzaken. Hetzelfde geldt voor een negatieve prognose en testresultaten op basis van medische controles (Pap-tests, PSA-tests, mammogrammen, darmonderzoek, bloedonderzoek).

Ook moeten we rekening houden met mogelijke zelfdiagnoseschokken, die bijvoorbeeld worden veroorzaakt door het ontdekken van een knobbeltje, bijvoorbeeld in de borst, of wanneer er bloed in de ontlasting, in de urine of in de vaginale afscheiding zit, of met andere symptomen die geassocieerd worden met het hebben van kanker (“een dodelijke ziekte”).

De conflictactievefase
Er ontstaat functieverhoging door celvermeerdering in de longblaasjes. De celvermeerdering is evenredig aan de intensiteit en de duur van het conflict. Er ontstaan knooppunten in de longen die extra longweefsel gaan aanmaken. Het biologische doel van de weefseltoename is het verbeteren van de functie van de longen door het organisme van meer zuurstof te kunnen voorzien zodat het individu meer kans heeft om te kunnen ontsnappen aan de levensbedreigende situatie.

Bij langdurige conflictactiviteit (hangend conflict) ontwikkelen zich vlakgroeiende knobbeltjes in de longen (absorptieve type), longkanker genaamd, als gevolg van de aanhoudende celvermeerdering. Als de mate van celdeling een bepaalde grens overschrijdt, beschouwt de conventionele geneeskunde de kanker als “kwaadaardig”.

Aangezien er tijdens de conflictactieve fase geen merkbare symptomen zijn worden longknobbeltjes alleen ontdekt via routinematige, medische controles of vervolgonderzoeken. Neem daarbij de sterk toegenomen hedendaagse druk om “preventieve” screening te laten uitvoeren, in combinatie met steeds geavanceerdere diagnostische apparatuur, in het bijzonder met de uitvinding van MRI’s en mammogrammen, waardoor vandaag de dag veel meer tumoren worden gevonden.

Bijgevolg lijden veel meer mensen een doodsangstconflict. Dit verklaart waarom longkanker nog steeds de meest voorkomende vorm van kanker is, ondanks een significante afname van het aantal rokers en waarom zelfs zware rokers niet noodzakelijkerwijs longkanker ontwikkelen – of überhaupt kanker.

De genezingsfase
De normale biologische afloop is een tuberculose-verkazende tumorafbouw door de tuberkelbacteriën. Helingssymptomen zijn het ophoesten van bloederig, roestig gekleurd of melkachtig slijm. Het sputum kan dus bloed bevatten.

Het ophoesten van bloederig sputum kan opnieuw een doodsangst creëren als gevolg van een zelfdiagnose dat er iets ernstig mis is in de longen. Daarom is het belangrijk om de vijf biologische natuurwetten te bestuderen zodat je weet dat bloed ophoesten behoort tot het genezingsproces van longkanker.

Als schimmels het genezingsproces ondersteunen veroorzaakt dit longcandida of een zogenaamde pulmonaire schimmelinfectie. Vanwege de pus in de afscheiding kunnen de symptomen worden gediagnosticeerd als purulente pneumonie of een “longinfectie”.

De genezingscrisis gaat gepaard met een sterke dreigende pijn, nachtzweten, rilkoorts en ophoesten van bloederig sputum. Als de conflictactiviteit niet lang heeft geduurd, zal de genezingscrisis minder intens zijn. Men heeft dan hooguit een vlekje in de long dat geneest, vergelijkbaar met een gewone longontsteking, in plaats van een volledige tumor die moet afgebroken worden dat een hevige longontsteking wordt waarbij men bloed kan ophoesten.

Nadat de genezing is afgerond en het overtollig hulpweefsel (kanker) door mycobacteriën is verwijderd blijven lege holten of cavernen achter op de plek. Deze holten zijn gevuld met lucht. Indien de genezing blijft hangen als gevolg van ’doodsangstsporen’, nemen de holten in omvang toe.

WAARSCHUWING: Tijdens het genezingsproces is het longweefsel erg zacht. Een schokkerige of krachtige beweging kan de longen doen scheuren met als gevolg een acute bloeding (pulmonale hemorragie).

WAARSCHUWING: Een te lange conflictactiviteit leidt tot enorme tumoren die het zelfgenezende vermogen kunnen overschrijden, een operatie is dan te overwegen.

Het gehele artikel is te vinden op mijn website https://danielderweduwen.be/ Ook interessant is de Website van Arjen Lievers https://www.germaansegeneeskunde.nl/index_ziekten_gnm/

Iedereen maakt het wel eens mee: je ontmoet iemand en je hebt er direct een heel diep gevoel van herkenning mee
Dat 'aha'-moment, het voelt alsof je thuiskomt. Je voelt je zo verbonden met de ander dat je denkt: dit moet mijn zielsverwant zijn, dit moet wel goed gaan. Maar dan komt er een grote 'maar', de onruststoker. In de praktijk blijkt het vaak anders uit te pakken dan verwacht. Verwarring ontstaat: hoe is dit mogelijk? Het voelde toch 'zo goed'?

Na de eerste weken van totale fysieke verbondenheid, waarin je je volledig één voelt met de ander, blijkt het vaak moeilijk om deze fysieke eenwording door te zetten naar emotionele en spirituele eenwording. Dit wordt veroorzaakt door verschillende onbewuste factoren. Je partner kan iemand zijn met wie je nog iets uit te werken hebt, mogelijk uit een vorig leven, of iemand die bedoeld is om als spiegel te dienen. Deze spiegel laat alle kanten van jou zien, om je te helpen inzien welk deel van jezelf nog aandacht behoeft om je ziel volledig gezond en vrij te maken.

Tegelijkertijd betekent herkenning niet per definitie dat iemand de ware is. Er zit vaak een les verborgen in deze ervaringen die benadrukt dat relaties bedoeld zijn om je te helpen 'te zijn' en te beslissen 'wie je werkelijk bent'.

In ieders leven zijn er vaak meerdere relaties die complex en pijnlijk zijn, bedoeld om ons aan te zetten tot innerlijke zelfstandigheid. Deze relaties nodigen ons uit om ons 'innerlijk huiswerk' te doen, waardoor we kunnen groeien, bewuste keuzes kunnen maken, en kunnen ontdekken wie we willen zijn en beslissen wie we werkelijk zijn.

Elke relatie biedt een kans om naar onze eigen beperkende overtuigingen te kijken, evenals naar de onbewuste verlangens en verwachtingen die voortkomen uit onze comfortzone, inclusief zijn blinde vlekken of schaduwzijden. Dit omvat ook het onbegrepen deel van ons innerlijk kind en het accepteren van wat misschien slechts schijnbaar geaccepteerd wordt. De wetten van aantrekking werken bijzonder krachtig in deze context, mede doordat je partner een energieveld deelt dat op hetzelfde trillingsniveau resoneert, vaak vanwege vergelijkbare emotionele beschadigingen en gelijksoortige behoeften en verwachtingen.

Jullie worden tot elkaar aangetrokken omdat jullie beiden op zoek zijn naar heelheid in de ander, iets wat jullie jezelf nog niet kunnen of willen geven door onverwerkte pijn. Dit volgt de universele wet van aantrekkingskracht: “gelijke energieën trekken elkaar aan”.

Je vindt elkaar vanuit een innerlijk tekort, wat initieel aanvoelt als een soort thuiskomen, en dat tekort lijkt te verdwijnen als sneeuw voor de zon door jullie samenzijn. Maar je begrijpt nu dat zulke relaties, ondanks hun aanvankelijke aantrekkingskracht, zelden diep verheven en vervullend kunnen zijn en meestal niet duurzaam blijken.

Het enige voordeel van zulke complexe en pijnlijke relaties is dat ze je een unieke kans bieden om door introspectie te leren wat je in jezelf moet aanpakken. Dit proces van zelfreflectie helpt je om begrip te krijgen over jezelf, gevoelens te erkennen, bestaansrecht te geven en soms mensen en omstandigheden ‘los te laten’, en zo te groeien in je bewustzijn en individualiteit.

Als je bereid bent om jezelf op deze manier onder de loep te nemen, kun je aanzienlijke persoonlijke groei ervaren. Als je daarentegen al je aandacht richt op het conflict met je partner, zul je jezelf niet ontwikkelen en loop je het risico vast te blijven zitten in een rol van slachtoffer.

Waarom de meeste kankers vanzelf verdwijnen
Kanker wordt vaak verkeerd begrepen, kanker is een overlevingsmechanisme. Elk overlevingsmechanisme, of het nu om een complexe vorm van kanker of een eenvoudige verkoudheid gaat, is een poging van het lichaam om een crisis (trauma of shock in de geest) te doorstaan.

Als de behandeling zich slechts richt op het onderdrukken van symptomen, kan tijdelijk herstel snel overgaan in een chronische aandoening. Het is spijtig dat kankerspecialisten niet vaak natuurlijke geneeswijzen voor kanker onderzoeken. Dit komt doordat zij hier niet voor opgeleid zijn en er ook niet voor betaald worden.

Als een kankerspecialist echter de psychologische relevantie begrijpt en een oplossing vindt, wordt deze informatie vaak niet openbaar gemaakt.

Dr. Rose Papac, die spontane remissies heeft onderzocht en hoogleraar oncologie is aan de Yale University School of Medicine, heeft eerder opgemerkt dat er zelden een mogelijkheid is om te observeren wat er gebeurt met kanker wanneer er geen behandeling wordt toegepast. Mensen voelen zich vaak gedwongen om onmiddellijk met een behandeling te starten zodra ze de diagnose kanker krijgen.

Mensen raken verlamd door angst en in sommige gevallen zelfs paranoïde in hun zoektocht naar een behandeling die snel resultaat biedt. Hierdoor geven ze hun eigen lichaam niet de kans om zichzelf te genezen. In plaats daarvan kiezen ze ervoor om te vernietigen wat niet vernietigd hoeft te worden. Dit is een van de redenen waarom spontane remissies zo zeldzaam zijn.

Desondanks hebben talrijke onderzoeken door de jaren heen gemeld dat aandoeningen zoals tyfus, coma, menopauze, longontsteking, waterpokken en zelfs ernstige bloedingen een spontane remissie van kanker kunnen veroorzaken.

Omdat deze fenomenen als 'onverklaarbaar' worden beschouwd en geen wetenschappelijke basis hebben, worden ze niet verder onderzocht in de kankerresearch. Er lijkt weinig interesse te zijn binnen de wetenschappelijke gemeenschap om te onderzoeken hoe het lichaam zichzelf kan genezen.

Gelukkig heeft Dr. Hamer wel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar het zelfgenezend vermogen van het lichaam. Ondanks dat hij niet populair was in de academische wereld, ontdekte Dr. Hamer dat schimmels en mycobacteriën geactiveerd worden tijdens het genezingsproces van kanker.

Dr. Hamer ontdekte dat micro-organismen een cruciale rol spelen bij het afronden van genezingsprocessen door weefsels te herstellen en te ontgiften. Hij stelde dat verzuring van het lichaam noodzakelijk is om schimmels te activeren die essentieel zijn voor het succesvol voltooien van deze processen, een concept dat vaak verkeerd begrepen wordt.

Het is waar dat symptomen vaak onaangenaam zijn, maar ze zijn noodzakelijk voor overleving. Pijn wordt bijvoorbeeld geproduceerd door hormonen zoals histamine, dat cruciaal is voor de regulatie van de waterhuishouding. Dit helpt om het weefsel tijdens het herstel te ontgiften. Het lichaam maakt je beroerd om te voorkomen dat je energie verspilt die essentieel is voor het genezingsproces.

In werkelijkheid zijn deze symptomen geschenken van de natuur, waardoor we kunnen overleven in een constant veranderende omgeving. Het onderdrukken en bestrijden van deze symptomen leidt vaak tot uitputting van het lichaam, omdat mensen niet de kans krijgen om alle stadia van een ziekte te doorlopen. Een ziekte (herstel) is een manier voor het lichaam om zich te ontdoen van giftige stoffen en om geestelijke problemen op te lossen. Beschouw ziekte als een onderdeel van een proces dat naar gezondheid leidt.

De 'ziekte', die eigenlijk een genezingsproces is, doorloopt drie fasen: een eerste fase met toenemende symptomen, gevolgd door een genezingscrisis. Na deze crisis begint de fase waarin de conditie elke dag verbetert, totdat je volledig hersteld bent.

Daarom is het belangrijk om te beseffen dat conventionele 'immuniseringsprogramma's' het lichaam kunnen verhinderen om een potentieel levensreddende genezingscrisis te ervaren.

Volgens Dr. Hamer moeten symptomen nooit actief bestreden worden, behalve wanneer ze levensbedreigend worden en enige afvlakking noodzakelijk is. In zulke gevallen kunnen farmaceutische medicijnen waardevol zijn, mits ze niet gebruikt worden om alle symptomen volledig te onderdrukken.
Morgen deel twee

Ook nog eventjes de drukke agenda, iedereen van harte welkom
Ben zeer dankbaar naar alle vrienden en volgers, wens jullie allemaal uit het hart een goede gezondheid toe
Warme groet Daniël.