#تک_برگ
💠 باور نمی‌کردند بتوانیم رآکتور گلاس‌لایند را بسازیم ۱
روایت مهندس مصطفی جنتی از ساخت دانش‌بنیان محصولی حیاتی
🔷 بخشی از متن:
🔸 ماه‌های ابتدایی علاوه بر تحقیقات و ساخت‌وساز برای اینکه بیشتر با فضای بازار و کاربرد این محصولات آشنا بشویم، کار ارزیابی، نصب و راه‌اندازی این رآکتورها را که به‌سختی به کشور وارد می‌شد، به کارهایمان اضافه کردیم. در همان ایام یک شرکت تولید مواد اولیه دارویی که تعداد زیادی راکتورهای گلاس‌لایند را برای خط تولید یک ماده دارویی وارد کرده بود، با ما برای نصب و راه اندازی این تجهیزات قرارداد بست. روز اول که به کارخانه آنها رفتیم توی حیاط با تجهیزات مواجه شدیم. وقتی برای ارزیابی و تست سلامت تجهیزات اولین جعبه را باز کردیم، دیدیم پوشش شیشۀ داخل رآکتورها شکسته و عملاً تمام تجهیزات بلااستفاده هستند.
🔸دومین جعبه و سومین جعبه هم همین وضع را داشتند. رئیس شرکت با دیدن این وضع رنگش پرید. اما همه امیدوار بودیم بقیه محصولات سالم باشند و با نگرانی سراغ جعبه‌های بعدی رفتیم که امیدمان ناامید شد. حالمان با دیدن این صحنه تعریفی نداشت. من آن جا بودم که مدیر شرکت با فروشنده خارجی تماس گرفت و وضعیت را شرح داد و از کیفیت پایین محصولات گله کرد.
🔸 مدیر آن شرکت خارجی به‌جای عذرخواهی و پذیرفتن مسئولیت این اشتباه گفت تابستان سال آینده ممکن است به ایران بیایم و وضعیت را بررسی کنم. شکستن مدیر شرکت را با چشم‌های خودم دیدم و از این وضعیت به هم ریختم و باز هم انگیزه‌ام برای کار بیشتر شد. مشابه این تجربۀ تلخ در چند شرکت دیگر برایم تکرار شد. این اتفاق‌ها خونمان را به جوش آورد که غیرت به خرج بدهیم و به سهم خودمان زودتر وارد تولید شویم تا کمی از بار سنگین مشکلات ناشی از این وضعیت را کم کنیم.
مجله دانشمند: @daneshmand_mag
هشتگ راهنما: #کتابخونه #مجله_دانشمند #روایت_پیشرفت
شبکه دانش بنیان | @daneshbonyan_isti
💠 باور نمی‌کردند بتوانیم رآکتور گلاس‌لایند را بسازیم ۱
روایت مهندس مصطفی جنتی از ساخت دانش‌بنیان محصولی حیاتی
🔷 بخشی از متن:
🔸 ماه‌های ابتدایی علاوه بر تحقیقات و ساخت‌وساز برای اینکه بیشتر با فضای بازار و کاربرد این محصولات آشنا بشویم، کار ارزیابی، نصب و راه‌اندازی این رآکتورها را که به‌سختی به کشور وارد می‌شد، به کارهایمان اضافه کردیم. در همان ایام یک شرکت تولید مواد اولیه دارویی که تعداد زیادی راکتورهای گلاس‌لایند را برای خط تولید یک ماده دارویی وارد کرده بود، با ما برای نصب و راه اندازی این تجهیزات قرارداد بست. روز اول که به کارخانه آنها رفتیم توی حیاط با تجهیزات مواجه شدیم. وقتی برای ارزیابی و تست سلامت تجهیزات اولین جعبه را باز کردیم، دیدیم پوشش شیشۀ داخل رآکتورها شکسته و عملاً تمام تجهیزات بلااستفاده هستند.
🔸دومین جعبه و سومین جعبه هم همین وضع را داشتند. رئیس شرکت با دیدن این وضع رنگش پرید. اما همه امیدوار بودیم بقیه محصولات سالم باشند و با نگرانی سراغ جعبه‌های بعدی رفتیم که امیدمان ناامید شد. حالمان با دیدن این صحنه تعریفی نداشت. من آن جا بودم که مدیر شرکت با فروشنده خارجی تماس گرفت و وضعیت را شرح داد و از کیفیت پایین محصولات گله کرد.
🔸 مدیر آن شرکت خارجی به‌جای عذرخواهی و پذیرفتن مسئولیت این اشتباه گفت تابستان سال آینده ممکن است به ایران بیایم و وضعیت را بررسی کنم. شکستن مدیر شرکت را با چشم‌های خودم دیدم و از این وضعیت به هم ریختم و باز هم انگیزه‌ام برای کار بیشتر شد. مشابه این تجربۀ تلخ در چند شرکت دیگر برایم تکرار شد. این اتفاق‌ها خونمان را به جوش آورد که غیرت به خرج بدهیم و به سهم خودمان زودتر وارد تولید شویم تا کمی از بار سنگین مشکلات ناشی از این وضعیت را کم کنیم.
مجله دانشمند: @daneshmand_mag
هشتگ راهنما: #کتابخونه #مجله_دانشمند #روایت_پیشرفت
شبکه دانش بنیان | @daneshbonyan_isti
️ #تک_برگ
💠 باور نمی‌کردند بتوانیم رآکتور گلاس‌لایند را بسازیم 2
روایت مهندس مصطفی جنتی از ساخت دانش‌بنیان محصولی حیاتی
🔷 بخشی از متن:
🔸 یکی از تجهیزات مهم و ضروری در فرایند ساخت رآکتورهای گلاس‌لایند کوره‌های عملیات حرارتی با دمای بالای هزار درجه سانتی‌گراد و با اتمسفر کنترل‌شده است. در آزمایشگاه کوره کوچک داشتیم و نمونه‌های اول و قطعات اولیه را در همان کوره تولید می‌کردیم؛ اما برای کار در ابعاد بزرگ‌تر کوره‌های بزرگ هم موردنیاز بود. قطعات اولیه که تأیید شدند دیگر به این اطمینان رسیدیم که ما توانایی ساخت رآکتورهای گلاس‌لایند بزرگ را هم داریم. شروع کردم به جست‌وجو برای پیداکردن سازندۀ کوره. چون کورۀ ما شرایط خاصی داشت و از طرفی مصرف این نوع کوره هم فقط در صنعت ما بود، تولیدکنندۀ داخلی پیدا نکردم. پس رفتم سراغ خارجی‌ها. بعد از کلی صحبت و ایمیل و مذاکره گفتند صادرات این نوع کوره با این حجم به ایران مشمول تحریم است و امکان صادرات به ایران را ندارند. برق مصرفی کوره‌ای که نیاز داشتیم در حد چند مگاوات بود و هزینۀ اشتراک و هزینۀ انتقال برق از پست اصلی برق تا کارخانه چیزی نزدیک به دوبرابر کل سرمایه‌گذاری ما برای ساخت کارخانه بود.
🔸 در همان گام اول با سر توی دیوار رفتم و به بن‌بست خوردم. اما چون راهی برای عقب‌گرد نداشتم و تنها راهم فرار به جلو بود شروع کردم به مطالعه که ببینم چه می‌شود کرد. به توصیه یکی از دوستان یکی از کتاب‌های مرجع در رشته مهندسی شیمی را شروع کردم به مطالعه و ورق زدن. در یکی از بخش‌ها به یک کورۀ خیلی ساده و ابتدایی برخورد کردم که به نظر می‌رسید با اعمال تغییراتی می‌شود از ایده آن برای کار خودمان استفاده کنیم. کار را شروع کردیم و چندین ماه پایش ایستادیم تا بالاخره یک کورۀ گازی با حرارت غیر مستقیم و تشعشعی ساخته شد! کوره‌ای که حتی در دنیا هیچ‌کدام از تولیدکنندگان بزرگ رآکتورهای گلاس لایند از این مدل و طرحش استفاده نکرده بودند. وقتی برای اولین‌بار می‌خواستیم کوره را روشن کنیم و تست بگیریم یکی از دوستان گفت: «اگر کل کوره خراب شد و ریخت آمادگی‌اش رو داشته باشید، به‌هرحال این کار تا حالا تجربه نشده.» یعنی ما در این حد ریسک کردیم. اما کوره روشن شد و کار کرد. هرچند بعدها در تولید با مشکلات بسیار زیادی روبه‌رو شدیم.
🔸 آن‌قدر در آن دوران با شکست‌های پی‌درپی مواجه شدم و مضطرب شدم تا به‌خاطر مشکلات روحی و جسمی که پیدا کردم، زمینگیر شدم. پزشک توصیه کرد از کار و این فضای اضطراب‌آور دور بمانم. اما عملی‌کردن این توصیه امکان‌پذیر نبود. چون اگر من کار را رها می‌کردم کار مرا رها نمی‌کرد و تعهدات حقوقی و مالی و مسئولیت‌هایی که بر عهده‌ام بود سخت‌تر از قبل می‌شد. دیگر برای پا پس کشیدن دیر بود. ناگزیر دوباره از اول شروع کردم و گام‌به‌گام همۀ کارها را یادداشت کردم. محاسبات را انجام دادم و با هزار جور تحلیل و احتمال و محاسبات طی چندین سال کم‌کم ایرادات را برطرف کردم؛ به نظر می‌رسید که طرح کورۀ ما برای تولید رآکتورهای گلاس‌لایند در حال جواب‌دادن است.
🖇️ مجله دانشمند: @daneshmand_mag
هشتگ راهنما: #کتابخونه #روایت_پیشرفت #مجله_دانشمند
شبکه دانش بنیان | @daneshbonyan_isti
💠 باور نمی‌کردند بتوانیم رآکتور گلاس‌لایند را بسازیم 2
روایت مهندس مصطفی جنتی از ساخت دانش‌بنیان محصولی حیاتی
🔷 بخشی از متن:
🔸 یکی از تجهیزات مهم و ضروری در فرایند ساخت رآکتورهای گلاس‌لایند کوره‌های عملیات حرارتی با دمای بالای هزار درجه سانتی‌گراد و با اتمسفر کنترل‌شده است. در آزمایشگاه کوره کوچک داشتیم و نمونه‌های اول و قطعات اولیه را در همان کوره تولید می‌کردیم؛ اما برای کار در ابعاد بزرگ‌تر کوره‌های بزرگ هم موردنیاز بود. قطعات اولیه که تأیید شدند دیگر به این اطمینان رسیدیم که ما توانایی ساخت رآکتورهای گلاس‌لایند بزرگ را هم داریم. شروع کردم به جست‌وجو برای پیداکردن سازندۀ کوره. چون کورۀ ما شرایط خاصی داشت و از طرفی مصرف این نوع کوره هم فقط در صنعت ما بود، تولیدکنندۀ داخلی پیدا نکردم. پس رفتم سراغ خارجی‌ها. بعد از کلی صحبت و ایمیل و مذاکره گفتند صادرات این نوع کوره با این حجم به ایران مشمول تحریم است و امکان صادرات به ایران را ندارند. برق مصرفی کوره‌ای که نیاز داشتیم در حد چند مگاوات بود و هزینۀ اشتراک و هزینۀ انتقال برق از پست اصلی برق تا کارخانه چیزی نزدیک به دوبرابر کل سرمایه‌گذاری ما برای ساخت کارخانه بود.
🔸 در همان گام اول با سر توی دیوار رفتم و به بن‌بست خوردم. اما چون راهی برای عقب‌گرد نداشتم و تنها راهم فرار به جلو بود شروع کردم به مطالعه که ببینم چه می‌شود کرد. به توصیه یکی از دوستان یکی از کتاب‌های مرجع در رشته مهندسی شیمی را شروع کردم به مطالعه و ورق زدن. در یکی از بخش‌ها به یک کورۀ خیلی ساده و ابتدایی برخورد کردم که به نظر می‌رسید با اعمال تغییراتی می‌شود از ایده آن برای کار خودمان استفاده کنیم. کار را شروع کردیم و چندین ماه پایش ایستادیم تا بالاخره یک کورۀ گازی با حرارت غیر مستقیم و تشعشعی ساخته شد! کوره‌ای که حتی در دنیا هیچ‌کدام از تولیدکنندگان بزرگ رآکتورهای گلاس لایند از این مدل و طرحش استفاده نکرده بودند. وقتی برای اولین‌بار می‌خواستیم کوره را روشن کنیم و تست بگیریم یکی از دوستان گفت: «اگر کل کوره خراب شد و ریخت آمادگی‌اش رو داشته باشید، به‌هرحال این کار تا حالا تجربه نشده.» یعنی ما در این حد ریسک کردیم. اما کوره روشن شد و کار کرد. هرچند بعدها در تولید با مشکلات بسیار زیادی روبه‌رو شدیم.
🔸 آن‌قدر در آن دوران با شکست‌های پی‌درپی مواجه شدم و مضطرب شدم تا به‌خاطر مشکلات روحی و جسمی که پیدا کردم، زمینگیر شدم. پزشک توصیه کرد از کار و این فضای اضطراب‌آور دور بمانم. اما عملی‌کردن این توصیه امکان‌پذیر نبود. چون اگر من کار را رها می‌کردم کار مرا رها نمی‌کرد و تعهدات حقوقی و مالی و مسئولیت‌هایی که بر عهده‌ام بود سخت‌تر از قبل می‌شد. دیگر برای پا پس کشیدن دیر بود. ناگزیر دوباره از اول شروع کردم و گام‌به‌گام همۀ کارها را یادداشت کردم. محاسبات را انجام دادم و با هزار جور تحلیل و احتمال و محاسبات طی چندین سال کم‌کم ایرادات را برطرف کردم؛ به نظر می‌رسید که طرح کورۀ ما برای تولید رآکتورهای گلاس‌لایند در حال جواب‌دادن است.
🖇️ مجله دانشمند: @daneshmand_mag
هشتگ راهنما: #کتابخونه #روایت_پیشرفت #مجله_دانشمند
شبکه دانش بنیان | @daneshbonyan_isti
#تک_برگ
💠 پایان 35 سال وابستگی
به روایت امیرهومن کریمی وثیق، مدیرعامل شرکت دانش‌بنیان نفت و گاز سرو
🔷 بخشی از متن:
شرکت‌های هندی و چینی تا یک دهه قبل در ازای تحویل کاتالیست، هزینه‌های سنگین را از شرکت‌های پتروشیمی و فولادی درخواست می‌کردند؛ اما آورده‌های این شرکت، باعث ایجاد ارزش‌افزوده‌های متعددی از جمله کاهش قیمت خرید، افزایش دانش متخصصان ایرانی، افزایش راندمان تولید محصولات مهمی چون اوره، آمونیاک، متانول و آهن اسفنجی در کشور شده است.
🔸 بومی‌سازی کاتالیست توسط این شرکت در ایران ۱۰ سال به طول انجامید، از اواسط دهه ۹۰ به‌واسطه تکمیل زنجیره کاتالیست‌های فولادی و کاتالیست‌های تولید گاز سنتز، شرکت‌های خارجی از بازار ایران کنار گذاشته شدند و به عبارتی اعتماد به محصولات این شرکت دانش‌بنیان با اطمینان بیشتری صورت گرفت و این مسیر در خارج از کشور نیز با تلاش‌های چندین ساله اتفاق افتاد؛ به‌طوری‌که در سال ۱۳۹۹ اولین صادرات این شرکت انجام شد و در حضور بازیگران اصلی کاتالیست چون سودکمی، تاپسو و جانسون متی توانستیم به‌واسطه قیمت و کیفیت کاتالیست برنده مناقصه مربوطه باشیم و پالایشگاه بصره عراق با ما وارد مذاکره شد و در همان سال به‌عنوان صادرکننده نمونه ملی معرفی شدیم. این مسیر با صادرات کاتالیست به کشور ونزوئلا ادامه پیدا کرد.
🔸 بخش عمده صادرات ما، به کشور روسیه بوده است که بالغ بر 20 میلیون دلار است به طوری که وزارت نفت در گزارش‌های خود از این اقدام ملی به عنوان یک دستاورد بزرگ تاریخی همواره یاد می کند؛ در حال حاضر کارشناسان این شرکت، در سه مجتمع فولاد و پتروشیمی روسیه در حال راه‌اندازی واحدهای این کشور هستند و قرار است بزرگ‌ترین پتروشیمی تولیدکننده اوره و آمونیاک جهان نیز با کاتالیست‌های ایرانی شرکت نفت و گاز سرو وارد مدار تولید شود و به گفته رییس پارک فناوری نفت، امروز روسیه به جای پهپاد، به کاتالیست ما وابسته است. نکته حائز اهمیت این است که کشور روسیه در حضور شرکت های چینی از شرکت سرو با قیمت بالاتر خرید می کند و حتی در حضور شرکت های اروپایی نیز از شرکت سرو خرید می کند. این شرکت همچنین هشت میلیون دلار کاتالیست به کشور ونزوئلا و دو میلیون دلار به کشور عراق صادرات داشته است.
مجله دانشمند: @daneshmand_mag
هشتگ راهنما: #روایت_پیشرفت #مجله_دانشمند #کتابخونه
شبکه دانش بنیان | @daneshbonyan_isti
💠 پایان 35 سال وابستگی
به روایت امیرهومن کریمی وثیق، مدیرعامل شرکت دانش‌بنیان نفت و گاز سرو
🔷 بخشی از متن:
شرکت‌های هندی و چینی تا یک دهه قبل در ازای تحویل کاتالیست، هزینه‌های سنگین را از شرکت‌های پتروشیمی و فولادی درخواست می‌کردند؛ اما آورده‌های این شرکت، باعث ایجاد ارزش‌افزوده‌های متعددی از جمله کاهش قیمت خرید، افزایش دانش متخصصان ایرانی، افزایش راندمان تولید محصولات مهمی چون اوره، آمونیاک، متانول و آهن اسفنجی در کشور شده است.
🔸 بومی‌سازی کاتالیست توسط این شرکت در ایران ۱۰ سال به طول انجامید، از اواسط دهه ۹۰ به‌واسطه تکمیل زنجیره کاتالیست‌های فولادی و کاتالیست‌های تولید گاز سنتز، شرکت‌های خارجی از بازار ایران کنار گذاشته شدند و به عبارتی اعتماد به محصولات این شرکت دانش‌بنیان با اطمینان بیشتری صورت گرفت و این مسیر در خارج از کشور نیز با تلاش‌های چندین ساله اتفاق افتاد؛ به‌طوری‌که در سال ۱۳۹۹ اولین صادرات این شرکت انجام شد و در حضور بازیگران اصلی کاتالیست چون سودکمی، تاپسو و جانسون متی توانستیم به‌واسطه قیمت و کیفیت کاتالیست برنده مناقصه مربوطه باشیم و پالایشگاه بصره عراق با ما وارد مذاکره شد و در همان سال به‌عنوان صادرکننده نمونه ملی معرفی شدیم. این مسیر با صادرات کاتالیست به کشور ونزوئلا ادامه پیدا کرد.
🔸 بخش عمده صادرات ما، به کشور روسیه بوده است که بالغ بر 20 میلیون دلار است به طوری که وزارت نفت در گزارش‌های خود از این اقدام ملی به عنوان یک دستاورد بزرگ تاریخی همواره یاد می کند؛ در حال حاضر کارشناسان این شرکت، در سه مجتمع فولاد و پتروشیمی روسیه در حال راه‌اندازی واحدهای این کشور هستند و قرار است بزرگ‌ترین پتروشیمی تولیدکننده اوره و آمونیاک جهان نیز با کاتالیست‌های ایرانی شرکت نفت و گاز سرو وارد مدار تولید شود و به گفته رییس پارک فناوری نفت، امروز روسیه به جای پهپاد، به کاتالیست ما وابسته است. نکته حائز اهمیت این است که کشور روسیه در حضور شرکت های چینی از شرکت سرو با قیمت بالاتر خرید می کند و حتی در حضور شرکت های اروپایی نیز از شرکت سرو خرید می کند. این شرکت همچنین هشت میلیون دلار کاتالیست به کشور ونزوئلا و دو میلیون دلار به کشور عراق صادرات داشته است.
مجله دانشمند: @daneshmand_mag
هشتگ راهنما: #روایت_پیشرفت #مجله_دانشمند #کتابخونه
شبکه دانش بنیان | @daneshbonyan_isti