🎤 روز بیستوسوم بهمن 1396، مرکز مطالعات سیاستگذاری عمومی و دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران میزبان آقای مَتیو اِبِسِن گودن از دانشگاه تولوز فرانسه بود. ایشان، که علاوه بر فعالیت دانشگاهی، بهصورت حرفهای در سازمانهای مردمنهاد فعال در زمینه کمکهای بشردوستانه فعال هستند، سخنرانیای در حضور دانشآموختگان و دانشجویان مطقع دکترای دانشکده با موضوع «سیاستهای بینالمللی کمک به پناهندگان و آسیبدیدگان تعارضات مسلحانه» ایراد داشتند.
goo.gl/UKYsma
@cppstehran
goo.gl/UKYsma
@cppstehran
🖋 حرفه سیاستمدار در ایران
یادداشتی از دکتر مجید وحید
📎متن کامل را در این نشانی بخوانید:
goo.gl/n2eE4H
@cpps
یادداشتی از دکتر مجید وحید
📎متن کامل را در این نشانی بخوانید:
goo.gl/n2eE4H
@cpps
🖋 حرفه سیاستمدار در ایران
یادداشتی از دکتر مجید وحید:
«... یکی از راههای دسترسی به این حرفه در ایران دانشگاه است. در کشور ما علاوه بر وجود این پندار که مهندسان مدیران خوبی هستند، این باور هم وجود دارد که هر که دکتر و خصوصا استاد دانشگاه است، قاعدتا سیاستمدار و مدیر خوبی خواهد بود. استخدام در دانشگاه دو ویژگی را به ارمغان میآورد. اول اینکه فرد دانشگاهی از امنیت شغلی برخوردار میشود و دوم اینکه برخلاف دیگر مشاغل این فرصت را مییابد که ساعات زیادی را به کاری غیر از کار اصلی خود اختصاص دهد. علاوه بر این، این امکان برای اساتید دانشگاه وجود دارد که در بخشهای گوناگون دولت به صورت مامور به کار مشغول شوند و دانشگاه را به قصد ماموریت برای چند سال ترک کنند. دانشگاه بدین صورت راه را برای مسوولیتهای بالای سیاسی و اداری باز میکند.»
📎متن کامل را در این نشانی بخوانید:
goo.gl/n2eE4H
@cppstehran
یادداشتی از دکتر مجید وحید:
«... یکی از راههای دسترسی به این حرفه در ایران دانشگاه است. در کشور ما علاوه بر وجود این پندار که مهندسان مدیران خوبی هستند، این باور هم وجود دارد که هر که دکتر و خصوصا استاد دانشگاه است، قاعدتا سیاستمدار و مدیر خوبی خواهد بود. استخدام در دانشگاه دو ویژگی را به ارمغان میآورد. اول اینکه فرد دانشگاهی از امنیت شغلی برخوردار میشود و دوم اینکه برخلاف دیگر مشاغل این فرصت را مییابد که ساعات زیادی را به کاری غیر از کار اصلی خود اختصاص دهد. علاوه بر این، این امکان برای اساتید دانشگاه وجود دارد که در بخشهای گوناگون دولت به صورت مامور به کار مشغول شوند و دانشگاه را به قصد ماموریت برای چند سال ترک کنند. دانشگاه بدین صورت راه را برای مسوولیتهای بالای سیاسی و اداری باز میکند.»
📎متن کامل را در این نشانی بخوانید:
goo.gl/n2eE4H
@cppstehran
Audio
🎤 فایل صوتی سخنرانی دکتر جواد طباطبایی در دانشگاه تبریز، همایش مشروطه. 25، 11، 1396
@Azariha_3
@cppstehran
@Azariha_3
@cppstehran
📚 کتاب درآمدی نظری بر سیاست عمومی، اثر کوین بی. اسمیت و کریستفر دبلیو. لَریمِر به ترجمه بهزاد عطارزاده، در 432 صفحه توسط انتشارات علمی و فرهنگی روانه بازار شد.
🖋 این کتاب «ترجمهای است از کتاب درآمدی نظری بر سیاست عمومی نوشتۀ کوین بی. اسمیت ، استاد علم سیاست در دانشگاه نبراسکا ـ لینکن ، و کریستفر وِزلی لریمر ، استادیار علم سیاست در دانشگاه آیوایِ شمالی . این دو در این کتاب، کوشش دارند تا حوزۀ پراکندۀ مطالعات سیاستگذاری را ذیل زمینۀ مطالعاتی منسجمی سازمان دهند. اسمیت و لریمر واقفاند که مطالعات سیاستگذاری مجموعهاي نهچندان سازماندهیشده از رویکردها و نظریههای گوناگون است و نه مجموعهاي كاملاً منسجم از دانشی نظاممند که بتوان آن را بیشبهه «علم» خواند؛ با این حال، کوشش دارند تا رویکردها و نظریههای گوناگون جاری را حول پرسشهای عمدۀ مطرح در مطالعات سیاستگذاری، سازماندهی کنند تا بلکه بتوان مدعی چیزی با عنوان رشته یا «زمینۀ مطالعاتی» سیاست عمومی شد. پرسشهای کلیدی دربارۀ سرشت سیاستگذاری، رابطۀ سیاست عمومی و مناسبات سیاسی، مبانی تصمیمگیری در سیاستگذاری، شرایط و زمینههای ظهور و شکلگیری یک سیاست، عوامل مؤثر در تبیین پایداری و گسست در سیاستها، رویکردهای تحلیل و ارزیابی سیاستهای عمومی، مباحث نظری مربوط به اجرای سیاست، نسبت سیاستگذاری و ارزشها و مواردی از این دست، میتوانند چونان نقاط کانونی در زمینۀ مطالعاتی ادعاشده عمل کنند؛ به طوری که بر مبنای آنها، بتوان سنتزی از رویکردها و مباحث نظری مرتبط در علوم اجتماعی را ذیل عنوان کلی «مطالعات سیاستگذاری عمومی» فراهم کرد. در مجموعِ فصلهای گوناگون کتاب، که هر کدام حول پرسشهای کلیدی مذکور پیش میروند، با بسیاری از رویکردها و نظریههای عمده در علوم اجتماعی و بهویژه علم سیاست، که معطوف به مباحثِ سیاستگذاری هستند و طی نیمۀ دوم قرن بیستم در ایالات متحده مطرح شدهاند، آشنا میشویم».
🗒 فهرست مطالب کتاب بدین قرار است:
📍مقدمة مترجم
درباره سیاست عمومی
شکلگیری مطالعات سیاست عمومی
۱. بسط مداخلات دولت و اهمیت فزایندۀ سیاستگذاری
۲. مطالعات سیاست عمومی در آمریکا
تحلیلگر سیاست
دربارۀ ترجمۀ حاضر
دربارۀ یک شبهترجمه
▪️پیشگفتار
▪️فصل اول: سیاستگذاری عمومی به عنوان یک مفهوم و زمینه (زمینههای) مطالعاتی
▪️فصل دوم: آیا سیاست است که سیاستگذاری را متعیّن میکند، یا آنکه سیاست متعیّن از سیاستگذاری است؟
▪️فصل سوم: چه كساني تصميم ميگيرند؟ چگونه تصمیم ميگيرند؟ بازيگران و نهادها
▪️فصل چهارم: منشأ سیاستگذاری در کجاست؟ فرايند سیاستگذاری
▪️فصل پنجم: چه بايد كرد؟ زمینۀ مطالعاتی تحليل سياست
▪️فصل ششم: چه کردهایم؟ تحلیل اثر و ارزیابی برنامه
▪️فصل هفتم: سیاست چگونه عمل ميکند؟ اجراي سياست
▪️فصل هشتم: ارزشهای چه كساني؟ طرح سیاست
▪️فصل نهم: جهات جدید در مطالعۀ سیاستگذاری
▪️فصل دهم: آیا علوم سیاستگذاری وجود دارد؟
@cppstehran
🖋 این کتاب «ترجمهای است از کتاب درآمدی نظری بر سیاست عمومی نوشتۀ کوین بی. اسمیت ، استاد علم سیاست در دانشگاه نبراسکا ـ لینکن ، و کریستفر وِزلی لریمر ، استادیار علم سیاست در دانشگاه آیوایِ شمالی . این دو در این کتاب، کوشش دارند تا حوزۀ پراکندۀ مطالعات سیاستگذاری را ذیل زمینۀ مطالعاتی منسجمی سازمان دهند. اسمیت و لریمر واقفاند که مطالعات سیاستگذاری مجموعهاي نهچندان سازماندهیشده از رویکردها و نظریههای گوناگون است و نه مجموعهاي كاملاً منسجم از دانشی نظاممند که بتوان آن را بیشبهه «علم» خواند؛ با این حال، کوشش دارند تا رویکردها و نظریههای گوناگون جاری را حول پرسشهای عمدۀ مطرح در مطالعات سیاستگذاری، سازماندهی کنند تا بلکه بتوان مدعی چیزی با عنوان رشته یا «زمینۀ مطالعاتی» سیاست عمومی شد. پرسشهای کلیدی دربارۀ سرشت سیاستگذاری، رابطۀ سیاست عمومی و مناسبات سیاسی، مبانی تصمیمگیری در سیاستگذاری، شرایط و زمینههای ظهور و شکلگیری یک سیاست، عوامل مؤثر در تبیین پایداری و گسست در سیاستها، رویکردهای تحلیل و ارزیابی سیاستهای عمومی، مباحث نظری مربوط به اجرای سیاست، نسبت سیاستگذاری و ارزشها و مواردی از این دست، میتوانند چونان نقاط کانونی در زمینۀ مطالعاتی ادعاشده عمل کنند؛ به طوری که بر مبنای آنها، بتوان سنتزی از رویکردها و مباحث نظری مرتبط در علوم اجتماعی را ذیل عنوان کلی «مطالعات سیاستگذاری عمومی» فراهم کرد. در مجموعِ فصلهای گوناگون کتاب، که هر کدام حول پرسشهای کلیدی مذکور پیش میروند، با بسیاری از رویکردها و نظریههای عمده در علوم اجتماعی و بهویژه علم سیاست، که معطوف به مباحثِ سیاستگذاری هستند و طی نیمۀ دوم قرن بیستم در ایالات متحده مطرح شدهاند، آشنا میشویم».
🗒 فهرست مطالب کتاب بدین قرار است:
📍مقدمة مترجم
درباره سیاست عمومی
شکلگیری مطالعات سیاست عمومی
۱. بسط مداخلات دولت و اهمیت فزایندۀ سیاستگذاری
۲. مطالعات سیاست عمومی در آمریکا
تحلیلگر سیاست
دربارۀ ترجمۀ حاضر
دربارۀ یک شبهترجمه
▪️پیشگفتار
▪️فصل اول: سیاستگذاری عمومی به عنوان یک مفهوم و زمینه (زمینههای) مطالعاتی
▪️فصل دوم: آیا سیاست است که سیاستگذاری را متعیّن میکند، یا آنکه سیاست متعیّن از سیاستگذاری است؟
▪️فصل سوم: چه كساني تصميم ميگيرند؟ چگونه تصمیم ميگيرند؟ بازيگران و نهادها
▪️فصل چهارم: منشأ سیاستگذاری در کجاست؟ فرايند سیاستگذاری
▪️فصل پنجم: چه بايد كرد؟ زمینۀ مطالعاتی تحليل سياست
▪️فصل ششم: چه کردهایم؟ تحلیل اثر و ارزیابی برنامه
▪️فصل هفتم: سیاست چگونه عمل ميکند؟ اجراي سياست
▪️فصل هشتم: ارزشهای چه كساني؟ طرح سیاست
▪️فصل نهم: جهات جدید در مطالعۀ سیاستگذاری
▪️فصل دهم: آیا علوم سیاستگذاری وجود دارد؟
@cppstehran
📚 کتاب درآمدی نظری بر سیاست عمومی، اثر کوین بی. اسمیت و کریستفر دبلیو. لَریمِر با ترجمه بهزاد عطارزاده، در 432 صفحه توسط انتشارات علمی و فرهنگی روانه بازار شد.
@cppstehran
@cppstehran
🔖معرفی پایاننامه:
دکتر ولیالله وحدانینیا در تاریخ ۱۲-۷-۱۳۹۶ از رساله دکترای خود با عنوان «تغییر پارادایم در سیاست گذاری سلامت؛ طراحی الگوی مفهومی حکمرانی برای سلامت در ج.ا.ایران» در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران دفاع کرد.
🖊 چکیده پایان نامه: بازشناختن «سلامت»، بعنوان «ارزشی اجتماعی»، «حقی انسانی»، «کالایی عمومی»، «ثروتی برای نظامهای اجتماعی»، «نیرویی مولد»، «شاخصه کلیدی اقتصادی پویا»، «معیار جامعهای موفق»، و «معرف حکمرانی مطلوب برای توسعه پایدار»، که نیاز به «همکاری»، «هماهنگی» و «مشارکت همهجانبه» دارد، توسعه طیفی از سازوکارها و ابزارهای حکمرانی را بدنبال داشته است. یافتن، معرفی و شرح و بسط دادن یک مدل مفهومی «حکمرانی برای سلامت در ج.ا.ایران»، هدف اصلی این مطالعه کیفی به روش نظریه مبنایی بوده است؛ تا مبانی اطمینانبخش آشکار و نظم نظری مطلوب نمایان گردد، و کارکردن روی محتوای آن، بهطوریکه مرزهای اقدام مشخص شود. بررسی تحولات مفهومی و تحلیل مقایسهای تجارب کشورهای منتخب نشان میدهد؛ «اقدامات بینبخشی برای سلامت»، «سیاستگذاریهای عمومی سالم» و اخیراَ «سلامت درهمه سیاستها» سه موج اصلی گفتمان سیاستگذاری برای سلامت هستند؛ این گذار گفتمانی، انعکاس گذارهای پارادایمی گسترده در بافت سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، اداری و ملی است، که چشمانداز تازهای از «حکمرانی مشترک» مبتنی بر ایده کلی «یکپارچگی»، جهت دستیابی به «انسجام سیاستی» و «همگرایی اجتماعی» را نمایان کرده است؛ الگوی حکمرانی شدیداً «شبکهای»، «چندسطحی» و «چندذینفعی»، برای «سلامت و خوبزیستی مردم»، که بخش مهم تعهد سیاسی و اجتماعی لازم برای عدالت و پیشرفت پایدار میباشد. با مقایسه، تلفیق و ترکیب شبکههای مفهومی استخراجشده از بررسی ادبیات جهانی و تجارب موردی، و وضع موجود ایران،در محیط نرمافزاری اطلس.تی.آی، نظم نظریای حاصل گردیده که دربرگیرنده ترکیبی از ده نوع ابزار حکمرانی، دو رویکرد بسیج «کل حکومت» و «کل جامعه» و هفت منظر «شناختی»، «اراده سیاسی»، «اجتماعی-فرهنگی»، «نهادی»، «پیادهسازی/اجرا»، «پاسخگویی-ارزشیابی»، و «حکمرانی الکترونیک» میباشد. قوام این تنظیم نظری با گنجاندن یک تکیهگاه کلیدی در قلب آن، تحت عنوان «پالایشگرسلامت»، که نوآوری مفهومی این رساله میباشد، تضمین گردیده است. در این نوآوری، «بخش سلامت به مثابه گره اصلی شبکه حکمرانی» دیده شده، و ارتباط آن در دو سیستم توسعه عمودی و افقی، و دو سیستم دیدهبانی، و مراقبت و رهبری «سلامت در همه سیاستها» تبیین شده است. در نهایت هم، در هر یک از منظرهای هفتگانه مدل، توصیههایی همراه با پیشنهاد ابزارهای حکمرانی جدید یا تقویت نقش ابزارهای موجود ارائه گردیده است.
📎نشانی ادامه مطلب:
goo.gl/1U9hKj
@cppstehran
دکتر ولیالله وحدانینیا در تاریخ ۱۲-۷-۱۳۹۶ از رساله دکترای خود با عنوان «تغییر پارادایم در سیاست گذاری سلامت؛ طراحی الگوی مفهومی حکمرانی برای سلامت در ج.ا.ایران» در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران دفاع کرد.
🖊 چکیده پایان نامه: بازشناختن «سلامت»، بعنوان «ارزشی اجتماعی»، «حقی انسانی»، «کالایی عمومی»، «ثروتی برای نظامهای اجتماعی»، «نیرویی مولد»، «شاخصه کلیدی اقتصادی پویا»، «معیار جامعهای موفق»، و «معرف حکمرانی مطلوب برای توسعه پایدار»، که نیاز به «همکاری»، «هماهنگی» و «مشارکت همهجانبه» دارد، توسعه طیفی از سازوکارها و ابزارهای حکمرانی را بدنبال داشته است. یافتن، معرفی و شرح و بسط دادن یک مدل مفهومی «حکمرانی برای سلامت در ج.ا.ایران»، هدف اصلی این مطالعه کیفی به روش نظریه مبنایی بوده است؛ تا مبانی اطمینانبخش آشکار و نظم نظری مطلوب نمایان گردد، و کارکردن روی محتوای آن، بهطوریکه مرزهای اقدام مشخص شود. بررسی تحولات مفهومی و تحلیل مقایسهای تجارب کشورهای منتخب نشان میدهد؛ «اقدامات بینبخشی برای سلامت»، «سیاستگذاریهای عمومی سالم» و اخیراَ «سلامت درهمه سیاستها» سه موج اصلی گفتمان سیاستگذاری برای سلامت هستند؛ این گذار گفتمانی، انعکاس گذارهای پارادایمی گسترده در بافت سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، اداری و ملی است، که چشمانداز تازهای از «حکمرانی مشترک» مبتنی بر ایده کلی «یکپارچگی»، جهت دستیابی به «انسجام سیاستی» و «همگرایی اجتماعی» را نمایان کرده است؛ الگوی حکمرانی شدیداً «شبکهای»، «چندسطحی» و «چندذینفعی»، برای «سلامت و خوبزیستی مردم»، که بخش مهم تعهد سیاسی و اجتماعی لازم برای عدالت و پیشرفت پایدار میباشد. با مقایسه، تلفیق و ترکیب شبکههای مفهومی استخراجشده از بررسی ادبیات جهانی و تجارب موردی، و وضع موجود ایران،در محیط نرمافزاری اطلس.تی.آی، نظم نظریای حاصل گردیده که دربرگیرنده ترکیبی از ده نوع ابزار حکمرانی، دو رویکرد بسیج «کل حکومت» و «کل جامعه» و هفت منظر «شناختی»، «اراده سیاسی»، «اجتماعی-فرهنگی»، «نهادی»، «پیادهسازی/اجرا»، «پاسخگویی-ارزشیابی»، و «حکمرانی الکترونیک» میباشد. قوام این تنظیم نظری با گنجاندن یک تکیهگاه کلیدی در قلب آن، تحت عنوان «پالایشگرسلامت»، که نوآوری مفهومی این رساله میباشد، تضمین گردیده است. در این نوآوری، «بخش سلامت به مثابه گره اصلی شبکه حکمرانی» دیده شده، و ارتباط آن در دو سیستم توسعه عمودی و افقی، و دو سیستم دیدهبانی، و مراقبت و رهبری «سلامت در همه سیاستها» تبیین شده است. در نهایت هم، در هر یک از منظرهای هفتگانه مدل، توصیههایی همراه با پیشنهاد ابزارهای حکمرانی جدید یا تقویت نقش ابزارهای موجود ارائه گردیده است.
📎نشانی ادامه مطلب:
goo.gl/1U9hKj
@cppstehran
🖋حزبی دیگر
یادداشتی از دکتر مجید وحید
📍 از متن: «شماری کسان در ایران با حزب مخالفند. حزب را پدیدهای غربی میدانند. چنین چیزی شگفتآور است زیرا با این استدلال باید بپذیریم که دولت نیز پدیدهای غربی است و به آن همان نگاهی را داشته باشیم که به حزب داریم. چنین وضعی در ایران تداعیکننده مخالفان کراوات و پوشندگان کت و شلوار است. گروهی از یاد بردهاند که اینها همه از یک جا نشات گرفته است. مخالفت با حزب نوعی مخالفت با کارنامه هم هست. حزب یعنی کارنامه داشتن و خود را در قالب نهاد و جمع دایما در معرض قضاوت گذاشتن. افراد رفتنی هستند، اما احزاب برای ماندن ایجاد میشوند. پذیرفتن چنین چیزی در محیط ما دشوار است زیرا در نبود آن افراد راحتتر میتوانند از مسوولیتهای خود شانه خالی کنند و دستنیافتن به نتایج را به گروهها و نهادهای موجود و موهوم نسبت دهند.»
📎ادامه مطلب در این نشانی:
goo.gl/nLp4td
@cppstehran
یادداشتی از دکتر مجید وحید
📍 از متن: «شماری کسان در ایران با حزب مخالفند. حزب را پدیدهای غربی میدانند. چنین چیزی شگفتآور است زیرا با این استدلال باید بپذیریم که دولت نیز پدیدهای غربی است و به آن همان نگاهی را داشته باشیم که به حزب داریم. چنین وضعی در ایران تداعیکننده مخالفان کراوات و پوشندگان کت و شلوار است. گروهی از یاد بردهاند که اینها همه از یک جا نشات گرفته است. مخالفت با حزب نوعی مخالفت با کارنامه هم هست. حزب یعنی کارنامه داشتن و خود را در قالب نهاد و جمع دایما در معرض قضاوت گذاشتن. افراد رفتنی هستند، اما احزاب برای ماندن ایجاد میشوند. پذیرفتن چنین چیزی در محیط ما دشوار است زیرا در نبود آن افراد راحتتر میتوانند از مسوولیتهای خود شانه خالی کنند و دستنیافتن به نتایج را به گروهها و نهادهای موجود و موهوم نسبت دهند.»
📎ادامه مطلب در این نشانی:
goo.gl/nLp4td
@cppstehran
🖊 هالووین،ولنتاین و زبان مادری/سالار سیف الدینی
روزنامه شرق، 5اسفند1396
از متن:
💠تاریخچه روز جهانی زبان مادری آنگونه که آمده است به برگزاری تظاهراتی در بنگلادش در ١٩٥٢ در اعتراض به حکومت مرکزی پاکستان برميگردد. در نتیجه همین حرکت سیاسی بود که پاکستان شرقی (بنگلادش امروزی) به کمک هندوستان در ١٩٧١ از پاکستان جدا شد. اکنون عدهای در ایران این روز را «الگو» قرار دادهاند و لابد برای آینده نیز برنامهای نظیر آنچه در پاکستان شرقی رخ داد، مدنظر دارند.
💠شاید این هم از ویژگیهای قهقرایی روشنفکری جدید ایران باشد که برخلاف اسلافش که کشورهای پیشرفته را الگو میکردند، تجربههای پاکستان، افغانستان و هند را در مدیریت کشور آن هم پس از آنکه منجر به شکست و فروپاشی شد، تجویز میکنند.
💠به طور کلی هیچ جامعه دیگری غیر از ایران مقوله دکوراتیو زبان مادری را تا این حد جدی نگرفت و به آن تقدس نداد و البته هیچ جامعه دیگری تا این حد آن را به بیراهه نبرد و اصول یونسکو در همان زمینه را تحریف نکرد!
💠 اما حکایت زبان مادری، در اسناد یونسکو، نجات زبانهای در معرض نابودی بود. زبانهایی که «بالقوه» در معرض خطر هستند، بر اساس تعاریف علمی، زبانهایی هستند که کودکان زیادی به این زبان صحبت نمیکنند. در زبانهایی که بالفعل در معرض خطر هستند کودکان کمی این زبان را یاد میگیرند یا اصلا هیچ کودکی یاد نمیگیرد. زبانهایی که شدیدا در معرض خطرند، زبانهایی هستند که کمسنوسالترین افرادی که به این زبانها سخن میگویند۵۰ سال یا بیشتر دارند یا زبان از نسلی به نسل دیگر منتقل نمیشود. بهطورکلی در ایران، گویشهای باستانی که صورتی قدیمیتر از زبان پارسیاند در معرض انقراضاند، همانند زبان دیلمی که ظاهرا سالهاست که دیگر گویشوری ندارد و زبانهایی همچون تالشی، اورامی و مازنی.
💠 اما مانند هر پدیده سیاسی دیگر، مسئله زبان مادری نیز از فرط سیاستزدگی به یک «ایدئولوژی» جدید در ایران تبدیل شد. ایدئولوژیسازی از یک مقوله ساده فرهنگی کار را به جایی کشانده است که از نظر طرفدارانش، انسانها به دو دسته موافق و مخالف آن قابل تقسیم هستند.
💠 روز جهانی زبان مادری، حق زبانهای در معرض انقراض بود اما از سوی حرکتهای زیرزمینی که مدعی جمعیت دهها میلیونی بوده و دهها رسانه در اختیار دارند، به سرقت رفت. همانطور که پروژه سیاسی روحانی و یونسی برای توجه به اقوام محروم همانند بلوچها و اهل سنت، از سوی سیاسیونی که در همه این سالها برخوردار و قدرتمند بودند به سرقت رفت و در پایان از ماهیت تهی شد.
💠 نظم فرهنگی- زبانی ایران، یک نظم «طبیعی» هزارساله است. دستکاری در طبیعتِ این نظم، پیامدهای پردامنهای دارد. بیرون از این نظم هزارساله، هیچ نظم دیگری وجود ندارد و آنچه هست، هرجومرج، بحران و تاریکی است.
💠شاید کسانی باشند که این گزارهها را اغراقآمیز بپندارند. اما وضعیت فرضی را تصور کنید که بخواهیم نظام آموزشی چندزبانه را در یک استان چندزبانه و در مدت دو سال به بوته آزمایش بگذاریم. مثلا به استان آذربایجان غربی برویم و زبانهای کردی اعم از سورانی، کرمانجی، شکاکی و زبان آذری و ارمنی و آشوری را در شهرها و مدارس رسمیت دهیم. آنگاه است که «وضع طبیعی» هابز را به چشم خود خواهیم دید؛ جنگ همه علیه همه و تلاش برای حذف رقیب!
💠میان «نظم طبیعی» که ماحصل شعور ملی ایرانیان در کوره تاریخ است و «وضع طبیعیِ» هابز تفاوتهای عمده وجود دارد. ما مدتها پیش، زمانی که حتی آغاز آن را به یاد نداریم از «وضع طبیعی» به نظم طبیعیِ ملی عبور کردهایم و به درجهای رسیدهایم که بسیاری از جوامع در آرزوی آن هستند.
💠برهمزدن چنین نظمی، زیر نام زبان مادری، یونسکو و هر چیز دیگر، تنها یک آرزو و کوشش غيرهمدلانه میتواند تلقی شود.
متن کامل مقاله را در نشانی زیر می توانید بخوانید:
goo.gl/etUAZ8
@cppstehran
روزنامه شرق، 5اسفند1396
از متن:
💠تاریخچه روز جهانی زبان مادری آنگونه که آمده است به برگزاری تظاهراتی در بنگلادش در ١٩٥٢ در اعتراض به حکومت مرکزی پاکستان برميگردد. در نتیجه همین حرکت سیاسی بود که پاکستان شرقی (بنگلادش امروزی) به کمک هندوستان در ١٩٧١ از پاکستان جدا شد. اکنون عدهای در ایران این روز را «الگو» قرار دادهاند و لابد برای آینده نیز برنامهای نظیر آنچه در پاکستان شرقی رخ داد، مدنظر دارند.
💠شاید این هم از ویژگیهای قهقرایی روشنفکری جدید ایران باشد که برخلاف اسلافش که کشورهای پیشرفته را الگو میکردند، تجربههای پاکستان، افغانستان و هند را در مدیریت کشور آن هم پس از آنکه منجر به شکست و فروپاشی شد، تجویز میکنند.
💠به طور کلی هیچ جامعه دیگری غیر از ایران مقوله دکوراتیو زبان مادری را تا این حد جدی نگرفت و به آن تقدس نداد و البته هیچ جامعه دیگری تا این حد آن را به بیراهه نبرد و اصول یونسکو در همان زمینه را تحریف نکرد!
💠 اما حکایت زبان مادری، در اسناد یونسکو، نجات زبانهای در معرض نابودی بود. زبانهایی که «بالقوه» در معرض خطر هستند، بر اساس تعاریف علمی، زبانهایی هستند که کودکان زیادی به این زبان صحبت نمیکنند. در زبانهایی که بالفعل در معرض خطر هستند کودکان کمی این زبان را یاد میگیرند یا اصلا هیچ کودکی یاد نمیگیرد. زبانهایی که شدیدا در معرض خطرند، زبانهایی هستند که کمسنوسالترین افرادی که به این زبانها سخن میگویند۵۰ سال یا بیشتر دارند یا زبان از نسلی به نسل دیگر منتقل نمیشود. بهطورکلی در ایران، گویشهای باستانی که صورتی قدیمیتر از زبان پارسیاند در معرض انقراضاند، همانند زبان دیلمی که ظاهرا سالهاست که دیگر گویشوری ندارد و زبانهایی همچون تالشی، اورامی و مازنی.
💠 اما مانند هر پدیده سیاسی دیگر، مسئله زبان مادری نیز از فرط سیاستزدگی به یک «ایدئولوژی» جدید در ایران تبدیل شد. ایدئولوژیسازی از یک مقوله ساده فرهنگی کار را به جایی کشانده است که از نظر طرفدارانش، انسانها به دو دسته موافق و مخالف آن قابل تقسیم هستند.
💠 روز جهانی زبان مادری، حق زبانهای در معرض انقراض بود اما از سوی حرکتهای زیرزمینی که مدعی جمعیت دهها میلیونی بوده و دهها رسانه در اختیار دارند، به سرقت رفت. همانطور که پروژه سیاسی روحانی و یونسی برای توجه به اقوام محروم همانند بلوچها و اهل سنت، از سوی سیاسیونی که در همه این سالها برخوردار و قدرتمند بودند به سرقت رفت و در پایان از ماهیت تهی شد.
💠 نظم فرهنگی- زبانی ایران، یک نظم «طبیعی» هزارساله است. دستکاری در طبیعتِ این نظم، پیامدهای پردامنهای دارد. بیرون از این نظم هزارساله، هیچ نظم دیگری وجود ندارد و آنچه هست، هرجومرج، بحران و تاریکی است.
💠شاید کسانی باشند که این گزارهها را اغراقآمیز بپندارند. اما وضعیت فرضی را تصور کنید که بخواهیم نظام آموزشی چندزبانه را در یک استان چندزبانه و در مدت دو سال به بوته آزمایش بگذاریم. مثلا به استان آذربایجان غربی برویم و زبانهای کردی اعم از سورانی، کرمانجی، شکاکی و زبان آذری و ارمنی و آشوری را در شهرها و مدارس رسمیت دهیم. آنگاه است که «وضع طبیعی» هابز را به چشم خود خواهیم دید؛ جنگ همه علیه همه و تلاش برای حذف رقیب!
💠میان «نظم طبیعی» که ماحصل شعور ملی ایرانیان در کوره تاریخ است و «وضع طبیعیِ» هابز تفاوتهای عمده وجود دارد. ما مدتها پیش، زمانی که حتی آغاز آن را به یاد نداریم از «وضع طبیعی» به نظم طبیعیِ ملی عبور کردهایم و به درجهای رسیدهایم که بسیاری از جوامع در آرزوی آن هستند.
💠برهمزدن چنین نظمی، زیر نام زبان مادری، یونسکو و هر چیز دیگر، تنها یک آرزو و کوشش غيرهمدلانه میتواند تلقی شود.
متن کامل مقاله را در نشانی زیر می توانید بخوانید:
goo.gl/etUAZ8
@cppstehran
روزنامه شرق
هالووین، ولنتاین و زبان مادری
سالار سیفالدینی
📣 📽 به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران به نقل از مؤسسۀ لغتنامۀ دهخدا، هفتمین مراسم گرامیداشت علامه علیاکبر دهخدا و همچنین بزرگداشت دکتر حسن انوری به پاس پنجاه سال فرهنگنویسی و همکاری در تألیف لغتنامۀ دهخدا و لغتنامۀ بزرگ فارسی و دیگر خدمات علمی و فرهنگی وی، هفتم اسفند ۱۳۹۶ در تالار دکتر محمود افشار مؤسسۀ لغتنامۀ دهخدا برگزار میشود.
🎤در این مراسم که با حضور جمعی از فرهیختگان و اندیشمندان برگزار میشود، دکتر محمدرضا باطنی، دکتر سید محمد بهشتی و دکتر محمود عابدی سخنرانی خواهند کرد.
🎬 همچنین مستند پرتره «شناسای سخن» در مورد دکتر حسن انوری، ساختۀ منوچهر مشیری رونمایی خواهد شد.
دکترحسن انوری (زاده ۱۰ اسفند ۱۳۱۲ در تکاب)، یکی از مؤلفان لغت نامه دهخدا و لغت نامه بزرگ فارسی، سرپرست تألیف فرهنگ بزرگ سخن، مصحّح گلستان سعدی، حافظ پژوه و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی است. وی یکی از چهره ماندگار در رشته ادبیات است. برخی از آثار دکتر حسن انوری عبارتند از: فرهنگ بزرگ سخن، فرهنگ فشردۀ سخن، فرهنگ روز سخن، فرهنگ کنایات سخن، فرهنگ امثال سخن، فرهنگ کودکان سخن، فرهنگ نوجوانان سخن، فرهنگ دانشآموز، فرهنگ درستنویسی سخن، فرهنگ اعلام سخن، فرهنگ شفاهی سخن، فرهنگ جغرافیایی سخن، ذیل فرهنگ بزرگ سخن؛ دستور زبان فارسی ۱ و۲، شوریدۀ بیقرار (دربارۀ سعدی)، یک قصه بیش نیست (دربارۀ حافظ)، صدای سخن عشق (گزیدۀ غزلیات حافظ)، گلستان سعدی، رزمنامۀ رستم و اسفندیار، غمنامۀ رستم و سهراب، گزیدۀ غزلیات سعدی، سخن و اندیشه، کلک خیالانگیز (فرهنگ بسامدی دیوان حافظ)، گزیدۀ اشعار صائب، گزیدۀ اشعار رودکی، تمرینهای کلاس دستور زبان فارسی؛ تألیف کتابهای درسی برای دانشگاه پیام نور و تألیف ۲۳ جلد کتاب درسی برای سازمان کتابهای درسی ایران.
@cppstehran
🎤در این مراسم که با حضور جمعی از فرهیختگان و اندیشمندان برگزار میشود، دکتر محمدرضا باطنی، دکتر سید محمد بهشتی و دکتر محمود عابدی سخنرانی خواهند کرد.
🎬 همچنین مستند پرتره «شناسای سخن» در مورد دکتر حسن انوری، ساختۀ منوچهر مشیری رونمایی خواهد شد.
دکترحسن انوری (زاده ۱۰ اسفند ۱۳۱۲ در تکاب)، یکی از مؤلفان لغت نامه دهخدا و لغت نامه بزرگ فارسی، سرپرست تألیف فرهنگ بزرگ سخن، مصحّح گلستان سعدی، حافظ پژوه و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی است. وی یکی از چهره ماندگار در رشته ادبیات است. برخی از آثار دکتر حسن انوری عبارتند از: فرهنگ بزرگ سخن، فرهنگ فشردۀ سخن، فرهنگ روز سخن، فرهنگ کنایات سخن، فرهنگ امثال سخن، فرهنگ کودکان سخن، فرهنگ نوجوانان سخن، فرهنگ دانشآموز، فرهنگ درستنویسی سخن، فرهنگ اعلام سخن، فرهنگ شفاهی سخن، فرهنگ جغرافیایی سخن، ذیل فرهنگ بزرگ سخن؛ دستور زبان فارسی ۱ و۲، شوریدۀ بیقرار (دربارۀ سعدی)، یک قصه بیش نیست (دربارۀ حافظ)، صدای سخن عشق (گزیدۀ غزلیات حافظ)، گلستان سعدی، رزمنامۀ رستم و اسفندیار، غمنامۀ رستم و سهراب، گزیدۀ غزلیات سعدی، سخن و اندیشه، کلک خیالانگیز (فرهنگ بسامدی دیوان حافظ)، گزیدۀ اشعار صائب، گزیدۀ اشعار رودکی، تمرینهای کلاس دستور زبان فارسی؛ تألیف کتابهای درسی برای دانشگاه پیام نور و تألیف ۲۳ جلد کتاب درسی برای سازمان کتابهای درسی ایران.
@cppstehran
یازدهمین همایش سالانه انجمن علوم سیاسی ایران، پنج شنبه10 اسفند 1396 از ساعت 8/30 در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار خواهد شد و سخنران اختتمایه آن دکتر جواد طباطبایی خواهد بود.
@cppstehran
@cppstehran
🖋ایران و نظامات کسب درآمد
یادداشتی از دکتر مجید وحید
فضای کشورها باید فضای کسب درآمد قانونی باشد. بنابراین، ما در اینجا بحثی از درآمدهایی که از طریق قاچاق به انحای مختلف یا از راههای غیر قانونی دیگر به دست میآید نخواهیم داشت. البته، شک هم نداریم که وجود و رواج امکان درآمدزایی به روشهای غیرقانونی بر بنیاد هر کشور و اقتصادی لرزههای عظیمی خواهد انداخت.به طور کلی، سه گرایش در خصوص درآمد و ثروت با سه دسته فعالیت در پیوند قرار میگیرد. گرایش اول، مربوط به کسانی میشود که در زندگی مایل به کسب درآمدهای بسیار بالا هستند و نیز آنهایی که کمال مطلوبشان جایافتن در طبقه ثروتمند است. حوزه فعالیت اینان، بخش خصوصی است. بخش خصوصی در هر کشور، باید شرایطی را ایجاد کند که کسانی از راههای قانونی تا حد ممکن درآمدهای بالا و ثروتهای فراوان به دست آورند و البته از طریق مالیاتهای گوناگونی که بر کار و فعالیتشان اِعمال می شود، دِین خویش را به کشور و جامعهای که در بستر آن به همه اینها دست یافتهاند ادا کنند. بخش خصوصی، بنابراین، این امکان را برای صاحبان بنگاهها فراهم میسازد که به تناسب اندازه بنگاه خود صاحب درآمد و ثروت شوند و به همان تناسب امکان فرصتهای شغلی برای طیف گستردهای از اتباع کشور را که در ردههای مختلف طبقه متوسط قرار میگیرند، پدید آورند. بنابراین، اساس درآمد، ثروت و اشتغال را باید در بخش خصوصی یافت.گرایش دوم مربوط به آنان میشود که حوزه فعالیت عمومی را به عنوان حرفه برمیگزینند. اینان به خدمت دولت و نهادهای عمومی درمیآیند زیرا قاعدتا مایل به اقدام در حوزه مصالح عمومی هستند. یک معلم، یک دانشگاهی، یک قاضی، یک نظامی، یک نماینده مجلس، یک وزیر و یک رییسجمهور برای این وارد دولت میشود یا در دولت به جایگاه عالی میرسد که مایل است به کشور و مردم خود خدمت کند. حوزه فعالیت دولتی، حوزه خدمت به کشور و مردم است. البته عده ای از آنان که در این حوزه فعالند، انتظار درآمد و ثروت دارند ولی درآمد و ثروتی که آنها به دست میآورند در حد طبقه متوسط جامعه است و دولت سکوی قرار گرفتن در طبقه ثروتمند نیست. کارگزاران دولت باید امکان زندگی در رفاه مناسب را داشته باشند. جای جستجوی بیش از این در دولت نیست. برای فعالان دولتی درآمد و ثروت وسیله است نه هدف.و گرایش سوم مربوط به آنان میشود که زندگی خود را وقف خدمت به دیگران میکنند و به دنبال درآمد و ثروت نیستند. مبلغان مذهبی نمونه برجسته این دسته از مردمند. آنان به سقفی و نانی اکتفا میکنند تا تبلیغشان کارساز شود. اجر آنان با خداوند است و نه با بندگان او. هر اندازه مبلغ مذهبی سادهزیستتر و بیاعتناتر به دنیا باشد، نفوذ او بیشتر میشود و هر چه نگاهش به دنیا معطوفتر باشد، کمتر توان تاثیر خواهد داشت. سوره شعراء در قرآن عرصهگاه شرح زندگی پیامبران بزرگی نظیر نوح، هود، صالح، لوط و شعیب است که همه به قوم خود متذکر میشدند که از آنان اجری نمیخواهند و پاداشدهنده آنان پروردگار و فرستنده آنان است.در ایران دو پدیده مشاهده میشود. پدیده اول این که نزد عده ای، دولت عرصه منافع شخصی است نه عمومی. آنها به دلیل خدمت به مصالح کشور و مردم در دولت حضور ندارند، آنها برای خود وارد دولت شدهاند. اینان دولت را وسیلهای برای درآمد و ثروت میکنند و در جاهایی به این نتیجه میرسند که در دولت با سرعت بسیار بیشتر به این مقصود دست مییابند. این چنین است که در سالهای اخیر رسانهها بیشتر آشکار ساختهاند که شماری از کارگزاران عالی کشور به درآمدها و ثروتهای شگفتآور در بخش دولتی دست یافتهاند. در مواردی، درآمد و ثروت به دست آمده به هیچ عنوان در بخش خصوصی قابل تصور نیست. در چنین حالتی، دولت و سیاست اسبابی را برای این عده فراهم ساخته که برای آن به وجود نیامده است.پدیده دوم این که بین این سه عرصه مرزها فرو ریخته است. بدین صورت که هم از بخش خصوصی کسانی سر از دولت در میآورند و هم مبلغان مذهبی به دولت میآیند و از منافع آن بهرهمند میشوند. از طرف دیگر دولتیها هم به جاهای دیگر میروند، مثلا میتوانند فعالیت خصوصی داشته باشند یا میل به تبلیغ مذهب یابند. در کشور ما باید در اسباب، آثار و آفات چنین وضعی بسیار اندیشید.
منبع: اعتماد، ۱۶ بهمن ۱۳۹۶
📎 در این نشانی:
goo.gl/6WxUL9
@cppstehran
یادداشتی از دکتر مجید وحید
فضای کشورها باید فضای کسب درآمد قانونی باشد. بنابراین، ما در اینجا بحثی از درآمدهایی که از طریق قاچاق به انحای مختلف یا از راههای غیر قانونی دیگر به دست میآید نخواهیم داشت. البته، شک هم نداریم که وجود و رواج امکان درآمدزایی به روشهای غیرقانونی بر بنیاد هر کشور و اقتصادی لرزههای عظیمی خواهد انداخت.به طور کلی، سه گرایش در خصوص درآمد و ثروت با سه دسته فعالیت در پیوند قرار میگیرد. گرایش اول، مربوط به کسانی میشود که در زندگی مایل به کسب درآمدهای بسیار بالا هستند و نیز آنهایی که کمال مطلوبشان جایافتن در طبقه ثروتمند است. حوزه فعالیت اینان، بخش خصوصی است. بخش خصوصی در هر کشور، باید شرایطی را ایجاد کند که کسانی از راههای قانونی تا حد ممکن درآمدهای بالا و ثروتهای فراوان به دست آورند و البته از طریق مالیاتهای گوناگونی که بر کار و فعالیتشان اِعمال می شود، دِین خویش را به کشور و جامعهای که در بستر آن به همه اینها دست یافتهاند ادا کنند. بخش خصوصی، بنابراین، این امکان را برای صاحبان بنگاهها فراهم میسازد که به تناسب اندازه بنگاه خود صاحب درآمد و ثروت شوند و به همان تناسب امکان فرصتهای شغلی برای طیف گستردهای از اتباع کشور را که در ردههای مختلف طبقه متوسط قرار میگیرند، پدید آورند. بنابراین، اساس درآمد، ثروت و اشتغال را باید در بخش خصوصی یافت.گرایش دوم مربوط به آنان میشود که حوزه فعالیت عمومی را به عنوان حرفه برمیگزینند. اینان به خدمت دولت و نهادهای عمومی درمیآیند زیرا قاعدتا مایل به اقدام در حوزه مصالح عمومی هستند. یک معلم، یک دانشگاهی، یک قاضی، یک نظامی، یک نماینده مجلس، یک وزیر و یک رییسجمهور برای این وارد دولت میشود یا در دولت به جایگاه عالی میرسد که مایل است به کشور و مردم خود خدمت کند. حوزه فعالیت دولتی، حوزه خدمت به کشور و مردم است. البته عده ای از آنان که در این حوزه فعالند، انتظار درآمد و ثروت دارند ولی درآمد و ثروتی که آنها به دست میآورند در حد طبقه متوسط جامعه است و دولت سکوی قرار گرفتن در طبقه ثروتمند نیست. کارگزاران دولت باید امکان زندگی در رفاه مناسب را داشته باشند. جای جستجوی بیش از این در دولت نیست. برای فعالان دولتی درآمد و ثروت وسیله است نه هدف.و گرایش سوم مربوط به آنان میشود که زندگی خود را وقف خدمت به دیگران میکنند و به دنبال درآمد و ثروت نیستند. مبلغان مذهبی نمونه برجسته این دسته از مردمند. آنان به سقفی و نانی اکتفا میکنند تا تبلیغشان کارساز شود. اجر آنان با خداوند است و نه با بندگان او. هر اندازه مبلغ مذهبی سادهزیستتر و بیاعتناتر به دنیا باشد، نفوذ او بیشتر میشود و هر چه نگاهش به دنیا معطوفتر باشد، کمتر توان تاثیر خواهد داشت. سوره شعراء در قرآن عرصهگاه شرح زندگی پیامبران بزرگی نظیر نوح، هود، صالح، لوط و شعیب است که همه به قوم خود متذکر میشدند که از آنان اجری نمیخواهند و پاداشدهنده آنان پروردگار و فرستنده آنان است.در ایران دو پدیده مشاهده میشود. پدیده اول این که نزد عده ای، دولت عرصه منافع شخصی است نه عمومی. آنها به دلیل خدمت به مصالح کشور و مردم در دولت حضور ندارند، آنها برای خود وارد دولت شدهاند. اینان دولت را وسیلهای برای درآمد و ثروت میکنند و در جاهایی به این نتیجه میرسند که در دولت با سرعت بسیار بیشتر به این مقصود دست مییابند. این چنین است که در سالهای اخیر رسانهها بیشتر آشکار ساختهاند که شماری از کارگزاران عالی کشور به درآمدها و ثروتهای شگفتآور در بخش دولتی دست یافتهاند. در مواردی، درآمد و ثروت به دست آمده به هیچ عنوان در بخش خصوصی قابل تصور نیست. در چنین حالتی، دولت و سیاست اسبابی را برای این عده فراهم ساخته که برای آن به وجود نیامده است.پدیده دوم این که بین این سه عرصه مرزها فرو ریخته است. بدین صورت که هم از بخش خصوصی کسانی سر از دولت در میآورند و هم مبلغان مذهبی به دولت میآیند و از منافع آن بهرهمند میشوند. از طرف دیگر دولتیها هم به جاهای دیگر میروند، مثلا میتوانند فعالیت خصوصی داشته باشند یا میل به تبلیغ مذهب یابند. در کشور ما باید در اسباب، آثار و آفات چنین وضعی بسیار اندیشید.
منبع: اعتماد، ۱۶ بهمن ۱۳۹۶
📎 در این نشانی:
goo.gl/6WxUL9
@cppstehran
Forwarded from انجمن علوم سیاسی ایران
فایل صوتی سخنرانی دکتر سید جواد طباطبایی سخنران اختتامیه یازدهمین همایش سالانه انجمن علوم سیاسی ایران/ وضعیت رشته علوم سیاسی؛ اکنون و آینده
Audio
🎤فایل صوتی سخنرانی دکتر جواد طباطبایی؛ سخنرانی اختتامیه همایش سالانه علوم سیاسی، سال 1396
@IPS_A
@cppstehran
@IPS_A
@cppstehran