📣 مسئله مند (پروبلماتيزه) شدن هويت در مدرنيته: با تأكيد بر تحول و تغييرات تدريجي هويت در رسانه هاي اجتماعي؛

🔻دكتر #حسين_بصيريان، پژوهشگر علوم ارتباطات و رسانه هاي نوين در نمايشگاه مطبوعات:

🔹هويت، شخصيت استمراري انسان و به تعبير بهتر، مشتمل بر آن چيزي است كه هستيم و آنچه مي خواهيم باشيم.

🔹#تغييرات_مدرنيته و فضاي آنلاين موجب تغيير طبقه، جنسيت، سكچواليته، قوميت، نژاد و مليت شده است. اين مقوله ها قبلا پناهگاه مهمي براي هويت انسان تلقي مي شدند.

🔹بازنمايي و برساخت هويت در بين كاربران پرطرفدار رسانه هاي اجتماعي، امروزه متضمن تاكيد بر كالا و اقلام تبليغاتي شده است.

🔹در يك فرهنگ جهاني شده، #هويت_يابي فرهنگي به تعبير كاستلز، در سطوح #جهان_وطن_گرايي، #چندفرهنگي و #مصرف_گرايي قابل مشاهده است.

🔹#بحران_هويت در فضاي مجازي، نتيجه برساخت برخي كاربران، از هويتهاي مجعول، پارادوكسيكال و دور از واقعي آنهاست.

📍 براي اينكه بيشتر بخوانيد:
https://t.me/mediashafaqna/5354

🎯 كانال تلگرامي آكادمي ارتباطات:
🔄 @Commac

سخنرانی دکتر حسین امامی در نشست تخصصی شبکه های اجتماعی و بحران هویت: این موضوع دغدغه جهانی و هشداری برای تغییر رفتار مردم است.
#نمایشگاه_مطبوعات
#شبکه_اجتماعی
#بحران_هویت

♨️ از كاركرد رسانه هاي اجتماعي در زمان بحران غافل نشويم

■پيام‌رسان‌هاي موبايلي طي دو زلزله اخير كرمانشاه و تهران نشان‌داده‌اند كه چقدر براي مردم و كشور منفعت دارند.
■همه جهان ابزار اصلي‌شان در زمان بحران و مديريت اين نوع حوادث توييتر مي باشد كه در ايران توييتر فيلتر است و مردم خوشبختانه رسانه جايگزيني را انتخاب كرده‌اند.
■زمان آن رسيده است كه در رسانه‌ ملي تعارف را كنار بگذاريم و اسم #تلگرام را به صراحت بياوريم و از مردمي كه در خيابان‌ها هستند و به تلويزيون دسترسي ندارند بخواهيم خبرها و اطلاعيه‌ها را از معتبرترين منابع در رسانه‌هاي نوين دريافت كنند.
■ چرا در زمان بحران به راحتي صدا و سيما به مردم نمي گويد به عضويت يك كانال تلگرامي خاص ستاد مديريت بحران در بيايند.
■ ساختن يك هشتگ مشترك واحد از سوي ستاد مديريت بحران زلزله تهران براي دنبال كردن خبرها مي تواند به مردم و هدايت افكار عمومي بيشتر كمك كند.
■ مناسب نيست براي سازمان مديريت بحران كه اعضاي كانال تلگرامي اش 900 نفر باشد و در آن خبرهايي از جنس پروپاگاندا و تبليغي بگذارد. اصول #ارتباطات_بحران اين را نمي‌گويد و نياز مخاطب آن خبرهايي كه مي گذاريد نيست.
http://yon.ir/zCYTX
دكتر #حسين_امامي
پژوهشگر رسانه هاي نوين و نائب رئيس انجمن متخصصان روابط عمومي
#بحران
#مديريت_بحران
#زلزله
#تهران

👁‍🗨 به كانال آكادمي ارتباطات بپيونديد:
🚩 @Commac

💢 خطرناكتر از #تحريم ها براي جامعه ايران

♦️ بر اساس تفكرات مكتب #مركانتيليسم، سه ضلع همزمان و توامان مي تواند موجب رونق تجاري يك كشور شود:
1- #صادرات كالاي ساخته شده كه #اشتغالزايي در برخواهد داشت
2- #واردات مواد خام اوليه كه باعث افزايش توليد واحدهاي توليدي مي شود
3- جذب نيروهاي #متخصص خارجي و تشويق به #مهاجرت آنها كه به پسرفت آن كشور خارجي منجر خواهد شد.

♨️ اگر نگاهي به ايران بياندازيم بر اين اساس مي توان بيان داشت، خطرناك تر از تحريمها و يكي از #بحران هايي كه در كشور با آن مواجه شديم مهاجرت نخبگان و متخصصان به خارج است كه مغز متفكر و انديشمند و توانمند جامعه از بدنه كشور جدا شده است و تاكنون كاري براي آن نكرده ايم.

حسين امامي

🔺 به كانال آكادمي ارتباطات بپيونديد:
🔔 @CommaC

🔸کرونا و رسانه؛ نفی خوشبینی، ضرورتِ امید
 ▫️#پژمان_موسوی
اسفندِ ۹۸ برایمان همنشینِ دو واژه شده است: اضطراب و قرنطینه.
بعضی‌هامان که امکانش را داریم،تمام وقت در قرنطینه خانگی هستیم و بضی‌هامان هم که نمی‌توانیم، تلاش می‌کنیم حضورمان خارج از خانه در حداقلی‌ترین شکلِ خود باشد. «اضطراب» اما مشترک است، هم برای خانه‌نشینان،هم برای شاغلان، هم برای کادر درمانی و پرستاران، هم برای صاحبانِ مشاغلِ آزاد و هم برای مبتلایان.پرسشِ مهم این روزها اما این است که #روزنامه‌نگاران کجای این معادله قرار دارند؟ #رسانه چه نقش و جایگاهی در روزهای «اضطراب» و «قرنطینه» دارد و #روزنامه‌نگار چگونه می‌تواند از ملال و اندوهِ این روزها کم کند و چشم‌اندازی روشن را در مقابل ترسیم نماید؟
به نظر می‌رسد پاسخ به هر سه این پرسش‌ها، در یک تفاوت‌گذاری نهفته است، تفاوتی که #روزنامه‌نگاران و #رسانه‌ها باید ابعاد آن را روشن کرده و تکلیفِ خود را با آنها روشن کنند: تفاوتِ میانِ «خوشبینی» و «امید».
پُر واضح است که آنچه این روزها برخی رسانه‌های رسمی در تلاشند از #کرونا و آینده آن در ایران برای مردم ترسیم کنند، همراه با چاشنی«خوشبینی» است؛همین هم هست که آن را باور پذیر نکرده و مردم را به سمت سایر مدیوم‌های #رسانه‌ای هدایت کرده است. مردم در روزهای بحران، #قرنطینه و #اضطراب، بیشتر از سایر زمان‌ها، روی #خبرها حساس‌اند، آنها را از چند کانال دنبال می‌کنند و تلاش می‌کنند رسانه‌های یکسونگر را بایکوت کنند. در یک چنین شرایطی، کم اهمیت جلوه دادنِ کرونا، عادی نشان دادنِ شرایط و القای حسِ خوشبینیِ کاذب، نه تنها بلاهت، که خیانت است. مردم در زمانه‌ی #بحران، توقع دارند رسانه‌ها با آنها صادق باشند، جز #حقیقت را منتشر نکنند و تلاش نکنند با عادی نشان دادنِ شرایط، دامنه‌ی بحران را ناخواسته افزایش دهند.
اما چه تفاوتی است بین «امید» و «خوشبینی»؟ چه فاکتوری، رسانه‌ای که از امید می‌گوید را متفاوت از رسانه‌ای می‌کند که خوشبینی را ترویج می‌کند؟ آیا به واقع فرقی هست بین این دو؟ حتما که تفاوت است بین این دو! تفاوتی از زمین تا آسمان. رسانه خوشبین، دنبالِ «عادی» نشان دادنِ اوضاع است، رسانه‌ای که از امید می‌گوید اما نمی‌خواهد به دروغ شرایط را «عادی» نشان دهد؛ رسانه خوشبین تنها به دنبال انتشارِ اظهار نظرهای مقامات مسئول است، رسانه‌ای که از امید می‌گوید اما کارشناسانِ مستقل را به خدمت می‌گیرد تا ابعاد بحران را از زوایای مختلف مورد ارزیابی و نقد قرار دهد؛ رسانه خوشبین، همه‌ی واقعیت را با مخاطبِ خویش در میان نمی‌گذارد، رسانه‌ای که از امید می‌گوید اما چیزی برای پنهان کردن از مخاطبش ندارد؛ رسانه خوشبین امیدِ کاذب می‌دهد، رسانه‌ای که از امید می‌گوید اما با واقع‌بینی، راه‌های عبور از بحران را با #مخاطبِ خود در میان می‌گذارد...
به قولِ «هلن کلر»، امید، نادیده را می‌بیند، ناملموس را لمس می‌کند و ناممکن را ممکن می‌سازد. رسانه‌ای که از امید می‌گوید هم با طرحِ درست، دقیق و همه جانبه‌ی بحران، مردم را نسبت به آینده و روزهایِ پیشِ رو، امیدوار می‌کند بی‌آنکه روزهای پیشِ رو را الزاما نزدیک یا مسیر را بی‌خطر نشان دهد. رسانه‌ یا روزنامه‌نگاری که از امید می‌گوید، می‌داند نباید حقیقت را مدیریت کند، باید حقیقت را بی کم و کاست با مردم در میان بگذارد و وضعیت را آنگونه که هست، تشریح کند. رسانه یا روزنامه‌نگاری که از امید می‌گوید، می‌داند رعایت #اصول_بهداشتی چه تاثیری در کنترل بیماری دارد، می‌داند باید به مخاطبانش هشدار بدهد که در خانه بمانند یا در صورتِ خروج از منزل، چگونه از خود در برابر #ویروس محافظت کنند، این دسته از رسانه‌ها و روزنامه‌نگارانش اما وضعیت را در بحرانی‌ترین شرایط هم یکسره تیره و تار نمی‌بیند چرا که می‌دانند نا امیدی، رخوت می‌آورد، بی‌انگیزگی می‌آورد، توان عبور از بحران را از آدم‌ها سلب می‌کند و آنها را نسبت به «فردا» ناامید می‌سازد. رسانه‌ای که از امید می‌گوید می‌داند دقیقا از چه چیزی سخن می‌گوید، می‌داند همین امید است که می‌تواند ما را به فردای بهتر برساند، به فردای سلامتی، به فردای عبور از بحران، به فردای بدون کرونا.
▫️روزنامه شرق - ۲۰ اسفند ۹۸
@younesshokrkhah
🆔 @commac