Forwarded from DotNetZoom (محمد جواد ابراهیمی)
🔰گپ و گفت خودمونی و فان
توی این قسمت از #فری_تاک، من و حکیم و معین یه گپ و گفت خودنی و فان داریم
از سوتی هامون توی برنامه نویسی میگیم و ضرر هایی که بالا آوردیم
از تجربه های شکست و موفقیت هامون حرف میزنیم و...
و میگیم و میخندیم و شوخی میکنیم
این قسمت اولین قسمت از این سبک جدید هست که گپ و گفت های خودمونی و فان داریم.
گوش که دادین حتما فیدبک بدین که اگه دوس داشتین بیشتر از اینا بذاریم.
همیشه قرار نیس بحث فنی بکنیم، یه وقتایی هم لازمه بگیم و بخندیم و حال دلمون رو خوب کنیم. (این وسط یه تجربیاتی هم رد و بدل میکنیم)
خوش باشین :)
https://t.me/DotNetZoom/1236
_________________
@DotNetZoom
توی این قسمت از #فری_تاک، من و حکیم و معین یه گپ و گفت خودنی و فان داریم
از سوتی هامون توی برنامه نویسی میگیم و ضرر هایی که بالا آوردیم
از تجربه های شکست و موفقیت هامون حرف میزنیم و...
و میگیم و میخندیم و شوخی میکنیم
این قسمت اولین قسمت از این سبک جدید هست که گپ و گفت های خودمونی و فان داریم.
گوش که دادین حتما فیدبک بدین که اگه دوس داشتین بیشتر از اینا بذاریم.
همیشه قرار نیس بحث فنی بکنیم، یه وقتایی هم لازمه بگیم و بخندیم و حال دلمون رو خوب کنیم. (این وسط یه تجربیاتی هم رد و بدل میکنیم)
خوش باشین :)
https://t.me/DotNetZoom/1236
_________________
@DotNetZoom
Forwarded from کدهک
فرق Concurrent با Parallel
برنامه نویسی Concurrent :
در این حالت دو یا چند عملیات را به صورت "همزمان" انجام میدهیم. منظور از همزمانی این است که عملیات ها ممکن است با هم شروع شوند و باهم به اتمام برسند اما لزوما در یک لحظه اجرا نمی شوند.
مثلا شما نمی توانید همزمان با غذا خوردن سوت بزنید.اما می توانید این دو کار را کنار هم انجام دهید!
برنامه نویسی Parallel :
در برنامه نویسی "موازی" ما چند کار را به صورت همزمان انجام میدهیم. این نوع برنامه نویسی فقط روی پردازنده های چند هسته ای ممکن است چون هر هسته در هر لحظه فقط می تواند یک خط کد را اجرا کند.
در پردازنده های تک هسته ای فقط امکان اجرای Concurrent وجود دارد.
اگر پردازنده چند هسته ای باشد برنامه ی Concurrent می تواند از هسته های مختلف کمک بگیرد اما لزوما به آنها احتیاج ندارد.
برنامه نویسی Concurrent :
در این حالت دو یا چند عملیات را به صورت "همزمان" انجام میدهیم. منظور از همزمانی این است که عملیات ها ممکن است با هم شروع شوند و باهم به اتمام برسند اما لزوما در یک لحظه اجرا نمی شوند.
مثلا شما نمی توانید همزمان با غذا خوردن سوت بزنید.اما می توانید این دو کار را کنار هم انجام دهید!
برنامه نویسی Parallel :
در برنامه نویسی "موازی" ما چند کار را به صورت همزمان انجام میدهیم. این نوع برنامه نویسی فقط روی پردازنده های چند هسته ای ممکن است چون هر هسته در هر لحظه فقط می تواند یک خط کد را اجرا کند.
در پردازنده های تک هسته ای فقط امکان اجرای Concurrent وجود دارد.
اگر پردازنده چند هسته ای باشد برنامه ی Concurrent می تواند از هسته های مختلف کمک بگیرد اما لزوما به آنها احتیاج ندارد.
Forwarded from کدهک
آشنایی با GUID
مقدار GUID یک عدد 128 است که به صورت 32 کاراکتر در مبنای 16 نمایش داده میشود و شامل 4 خط تیره است. نسخه ها و ویرایش مختلفی از آن ارائه شده که در عدد ساخته شده درج میشود.
از GUID یا Globally Unique Identifier برای ایجاد کلید اصلی جداول دیتابیس استفاده میشود.
شانس تکراری بودن مقدار GUID صفر نیست اما مقدار تصادفی که ایجاد میشود آنقدر بزرگ است که شانس تکراری شدن آن حتی بعد از تولید هزاران میلیارد رکورد باز هم نزدیک به صفر است.
در دهه 80 میلادی از GUID در سیستم عامل Apollo ناسا استفاده میشد. بعد در سیستم عامل ویندوز و شبکه (آدرس MAC) مورد استفاده قرار گرفت.
مزیت اصلی GUID این است که بدون مراجعه به دیتابیس و بررسی سایر رکوردها می توان یک کلید غیر تکراری ایجاد کرد. این مسئله در معماری میکروسرویس و دیتابیس های توزیع شده کاربرد زیادی دارد.
دیتابیس SQL Server و فریم ورک دات نت مستقیما از این نوع داده پشتیبانی میکنند.
مقدار GUID یک عدد 128 است که به صورت 32 کاراکتر در مبنای 16 نمایش داده میشود و شامل 4 خط تیره است. نسخه ها و ویرایش مختلفی از آن ارائه شده که در عدد ساخته شده درج میشود.
از GUID یا Globally Unique Identifier برای ایجاد کلید اصلی جداول دیتابیس استفاده میشود.
شانس تکراری بودن مقدار GUID صفر نیست اما مقدار تصادفی که ایجاد میشود آنقدر بزرگ است که شانس تکراری شدن آن حتی بعد از تولید هزاران میلیارد رکورد باز هم نزدیک به صفر است.
در دهه 80 میلادی از GUID در سیستم عامل Apollo ناسا استفاده میشد. بعد در سیستم عامل ویندوز و شبکه (آدرس MAC) مورد استفاده قرار گرفت.
مزیت اصلی GUID این است که بدون مراجعه به دیتابیس و بررسی سایر رکوردها می توان یک کلید غیر تکراری ایجاد کرد. این مسئله در معماری میکروسرویس و دیتابیس های توزیع شده کاربرد زیادی دارد.
دیتابیس SQL Server و فریم ورک دات نت مستقیما از این نوع داده پشتیبانی میکنند.
در سی شارپ String به صورت Immutable کار میکند. در این ویدیو به اثر این موضوع را در دات نت بررسی می کنیم و به معرفی و مقایسه استفاده از StringBuilder می پردازیم.
https://youtu.be/b1dTOkHjV4U
https://youtu.be/b1dTOkHjV4U
در ASP NET Core ابزار IoC Container از سه روش Scoped و Transient و Singleton پشتیبانی می کند. در این ویدیو اثر استفاده از هرکدام را بررسی می کنیم
https://youtu.be/OhcYyK-w5Mg
https://youtu.be/OhcYyK-w5Mg
فروش ویژه تابستان 1400
به مناسبت آغاز فصل تابستان کلیه دوره های آموزشی کدهک با تخفیف ویژه 50 درصد برای مدت محدود عرضه میشود.
کد تخفیف : tir
https://codehaks.com/shop
به مناسبت آغاز فصل تابستان کلیه دوره های آموزشی کدهک با تخفیف ویژه 50 درصد برای مدت محدود عرضه میشود.
کد تخفیف : tir
https://codehaks.com/shop
Forwarded from کدهک
با استفاده از قابلیت Expression Bodied Members می توانید کدهای کمتر و مرتب تری در سی شارپ داشته باشید.
https://codehaks.com/go/bfq
https://codehaks.com/go/bfq
Forwarded from DotNetZoom (محمد جواد ابراهیمی)
✅ تولید تگ های SEO در ASPNET Core با کتابخانه SeoTags
تگ های زیاد و متنوعی برای بهبود SEO سایت وجود دارند. از انواع meta و link گرفته تا تگ های تنظیم Twitter Card و Open Graph تا JSON-LD و Microdata برای Structred Data تا SiteMap و...
هرکدوم هم مسلما مقادیر خاص خودشون رو میپذیرن و بسته به شرایط و نوع محتوا متفاوت هستند.
کتابخانه SeoTags تمامی تگ های مهم و کاربردی رو براحتی برای وبسایت ASPNET Core ایی شما میسازه و حالت ها و تگ های زیادی هم پشتیبانی میکنه.
اینو کتابخونه رو تازگی نوشتم (در جهت راه اندازی سایت DotNetZoom) و به زودی تکمیل ترش هم میکنم.
شما هم اگه دوست داشتین توش مشارکت کنین، issue بزنین و pull request بفرستین
طریقه استفاده و نمونه خروجی تگ ها رو میتونین توی ریپازیتوری مشاهده کنین
https://github.com/mjebrahimi/SeoTags
___________________
@DotNetZoom
تگ های زیاد و متنوعی برای بهبود SEO سایت وجود دارند. از انواع meta و link گرفته تا تگ های تنظیم Twitter Card و Open Graph تا JSON-LD و Microdata برای Structred Data تا SiteMap و...
هرکدوم هم مسلما مقادیر خاص خودشون رو میپذیرن و بسته به شرایط و نوع محتوا متفاوت هستند.
کتابخانه SeoTags تمامی تگ های مهم و کاربردی رو براحتی برای وبسایت ASPNET Core ایی شما میسازه و حالت ها و تگ های زیادی هم پشتیبانی میکنه.
اینو کتابخونه رو تازگی نوشتم (در جهت راه اندازی سایت DotNetZoom) و به زودی تکمیل ترش هم میکنم.
شما هم اگه دوست داشتین توش مشارکت کنین، issue بزنین و pull request بفرستین
طریقه استفاده و نمونه خروجی تگ ها رو میتونین توی ریپازیتوری مشاهده کنین
https://github.com/mjebrahimi/SeoTags
___________________
@DotNetZoom
GitHub
GitHub - mjebrahimi/SeoTags: 🚀 SeoTags generates All SEO Tags you need such as meta, link, Twitter card (twitter:), Open Graph…
🚀 SeoTags generates All SEO Tags you need such as meta, link, Twitter card (twitter:), Open Graph (for Facebook) (og:), and JSON-LD schema (structured data). - mjebrahimi/SeoTags
برای 3 روز دیگر تمدید شد
فروش ویژه تابستان 1400
به مناسبت آغاز فصل تابستان کلیه دوره های آموزشی کدهک با تخفیف ویژه 50 درصد برای مدت محدود عرضه میشود.
کد تخفیف : tir
https://codehaks.com/shop
فروش ویژه تابستان 1400
به مناسبت آغاز فصل تابستان کلیه دوره های آموزشی کدهک با تخفیف ویژه 50 درصد برای مدت محدود عرضه میشود.
کد تخفیف : tir
https://codehaks.com/shop
Forwarded from DotNetZoom (محمد جواد ابراهیمی)
❇️ فرق Task.Run با Task.Factory.StartNew
در این سری پست های #پرسش_پاسخ قصد دارم بعضی از سوالاتی که دوستان میپرسند رو به همراه جواب هاشون برای شما به اشتراک بگذارم
🔸سوال:
فرق Task.Run با Task.Factory.StartNew چیه؟ از کدومشون باید استفاده کنیم؟
🔹پاسخ:
خود Task.Run پشت پرده از Task.Factory.StartNew استفاده میکنه و در واقع یه Wrapper روی اون هست که استفاده ازش رو ساده تر میکنه.
علتش اینه که Task.Factory.StartNew امضا (overload) های متفاوتی داره که کار با اون رو انعطاف پذیر تر میکنه که همین انعطاف پذیری بیشتر باعث شده کار باهاش پیچیده تر باشه. مثلا وجود آپشن های بیشتری از جمله TaskCreationOptions و TaskScheduler که اجازه میده سفارشی سازی بیشتری انجام بدیم.
همچنین با توجه به اینکه خروجی متد StartNew از نوع <Task<T هست، این نوع جنریک T درواقع خروجی همون delegate ایی که بهش پاس میدین. درنتیجه اگر delegate ورودی شما به متد StartNew، خودش از نوع Task باشه، خروجی نهایی متد StartNew میشه یک <Task<Task که در این حالت بایستی توسط متد Unwarp، اون تسک داخلی (inner task) رو بیرون بکشید و با اون کار بکنید
از این رو تیم دات نت به جهت جلوگیری و مخفی کردن این پیچیدگی ها اومده Task.Run رو برای سناریو های پرکاربرد ایجاد کرده که این پیچیدگی ها رو داخل خودش مخفی میکنه
جمع بندی اینکه همیشه از Task.Run به جای Task.Factory.StartNew استفاده کنید مگر اینکه نیاز به سفارشی سازی یا استفاده از حالت های خاص دارید (اون هم با آگاهی کامل) که توضیحش از حوصله این سوال خارجه
جهت اطلاعات بیشتر مطالعه لینک زیر کمکتون میکنه
▪️Task.Run vs Task.Factory.StartNew
🔸حالا که تا اینجای کار اومدید جا داره یه نکته دیگه هم بگم
علاوه بر روش های بالا 2 روش دیگه برای ساخت یک Task وجود داره.
1- نمونه سازی تسک توسط سازنده کلاس Task
2- استفاده از کلاس TaskCompletionSource
این دو روش کمتر عمومی بوده و معمولا نیاز نمیشه از این ها استفاده کنید. روش اول بسیار کم کاربرد هست و use-case های خاصی داره و باید با احتیاط و آگاهی ازش استفاده کنین.
وقتی شما توسط Task.Run یا Task.Factory.StartNew استفاده میکنید، یک تسک برای شما ساخته میشه و بلافاصله Start میشه. درنتیحه Task ایی که به دست شما میرسه از قبل start شده و فراخوانی مجدد متد Start روی اون، باعث وقوع Exception میشه
ولی وقتی توسط سازنده کلاس Task استفاده میکنید میتونین قبل از Start شدنش به اون نمونه ایجاد شده دسترسی پیدا کنین. و سپس باید به صورت دستی متد Start رو فراخوانی کنین تا Task اجرا بشه. هرچند فراخوانی دستی متد Start بدلیل Synchronization ایی که در پشت صحنه اعمال میشه (به دلیل جلوگیری از Start شدن همزمان توسط چندین Thread) دارای سربار هست
کلاس TaskCompletionSource اما مکانیزمش کلا فرق میکنه. این کلاس وظیفه ساخت "و مدیریت" چرخه حیات یک Task رو به عهده داره.
مثلا توسط متد های SetResult و SetException و SetCanceled (و نیز همین متد ها با پشوند TryXXX به جهت مدیریت همزمانی) این امکان رو به شما میده وضعیت تسک رو به یکی از این حالات تغییر بدید:
"کنسل شده" یا "خطا رخ داده" یا "تکمیل شده با موفقیت (به همراه نتیجه خروجی اون)"
از این روش معمولا برای تبدیل کد های قدیمی APM و EAP به TPL (روش جدید تر و توصیه شده مایکروسافت) استفاده میشه و یه use-case های خاصی که باید با احتیاط و آگاهی از استفاده بشه
اطلاعات بیشتر:
▪️Mechanisms for Creating Tasks
▪️The Nature of TaskCompletionSource
▪️The danger of TaskCompletionSource class
___________________
@DotNetZoom
در این سری پست های #پرسش_پاسخ قصد دارم بعضی از سوالاتی که دوستان میپرسند رو به همراه جواب هاشون برای شما به اشتراک بگذارم
🔸سوال:
فرق Task.Run با Task.Factory.StartNew چیه؟ از کدومشون باید استفاده کنیم؟
🔹پاسخ:
خود Task.Run پشت پرده از Task.Factory.StartNew استفاده میکنه و در واقع یه Wrapper روی اون هست که استفاده ازش رو ساده تر میکنه.
علتش اینه که Task.Factory.StartNew امضا (overload) های متفاوتی داره که کار با اون رو انعطاف پذیر تر میکنه که همین انعطاف پذیری بیشتر باعث شده کار باهاش پیچیده تر باشه. مثلا وجود آپشن های بیشتری از جمله TaskCreationOptions و TaskScheduler که اجازه میده سفارشی سازی بیشتری انجام بدیم.
همچنین با توجه به اینکه خروجی متد StartNew از نوع <Task<T هست، این نوع جنریک T درواقع خروجی همون delegate ایی که بهش پاس میدین. درنتیجه اگر delegate ورودی شما به متد StartNew، خودش از نوع Task باشه، خروجی نهایی متد StartNew میشه یک <Task<Task که در این حالت بایستی توسط متد Unwarp، اون تسک داخلی (inner task) رو بیرون بکشید و با اون کار بکنید
از این رو تیم دات نت به جهت جلوگیری و مخفی کردن این پیچیدگی ها اومده Task.Run رو برای سناریو های پرکاربرد ایجاد کرده که این پیچیدگی ها رو داخل خودش مخفی میکنه
جمع بندی اینکه همیشه از Task.Run به جای Task.Factory.StartNew استفاده کنید مگر اینکه نیاز به سفارشی سازی یا استفاده از حالت های خاص دارید (اون هم با آگاهی کامل) که توضیحش از حوصله این سوال خارجه
جهت اطلاعات بیشتر مطالعه لینک زیر کمکتون میکنه
▪️Task.Run vs Task.Factory.StartNew
🔸حالا که تا اینجای کار اومدید جا داره یه نکته دیگه هم بگم
علاوه بر روش های بالا 2 روش دیگه برای ساخت یک Task وجود داره.
1- نمونه سازی تسک توسط سازنده کلاس Task
2- استفاده از کلاس TaskCompletionSource
این دو روش کمتر عمومی بوده و معمولا نیاز نمیشه از این ها استفاده کنید. روش اول بسیار کم کاربرد هست و use-case های خاصی داره و باید با احتیاط و آگاهی ازش استفاده کنین.
وقتی شما توسط Task.Run یا Task.Factory.StartNew استفاده میکنید، یک تسک برای شما ساخته میشه و بلافاصله Start میشه. درنتیحه Task ایی که به دست شما میرسه از قبل start شده و فراخوانی مجدد متد Start روی اون، باعث وقوع Exception میشه
ولی وقتی توسط سازنده کلاس Task استفاده میکنید میتونین قبل از Start شدنش به اون نمونه ایجاد شده دسترسی پیدا کنین. و سپس باید به صورت دستی متد Start رو فراخوانی کنین تا Task اجرا بشه. هرچند فراخوانی دستی متد Start بدلیل Synchronization ایی که در پشت صحنه اعمال میشه (به دلیل جلوگیری از Start شدن همزمان توسط چندین Thread) دارای سربار هست
کلاس TaskCompletionSource اما مکانیزمش کلا فرق میکنه. این کلاس وظیفه ساخت "و مدیریت" چرخه حیات یک Task رو به عهده داره.
مثلا توسط متد های SetResult و SetException و SetCanceled (و نیز همین متد ها با پشوند TryXXX به جهت مدیریت همزمانی) این امکان رو به شما میده وضعیت تسک رو به یکی از این حالات تغییر بدید:
"کنسل شده" یا "خطا رخ داده" یا "تکمیل شده با موفقیت (به همراه نتیجه خروجی اون)"
از این روش معمولا برای تبدیل کد های قدیمی APM و EAP به TPL (روش جدید تر و توصیه شده مایکروسافت) استفاده میشه و یه use-case های خاصی که باید با احتیاط و آگاهی از استفاده بشه
اطلاعات بیشتر:
▪️Mechanisms for Creating Tasks
▪️The Nature of TaskCompletionSource
▪️The danger of TaskCompletionSource class
___________________
@DotNetZoom
Microsoft News
Task.Run vs Task.Factory.StartNew
In .NET 4, Task.Factory.StartNew was the primary method for scheduling a new task. Many overloads provided for a highly configurable mechanism, enabling setting options, passing in arbitrary state, enabling cancellation, and even controlling scheduling behaviors. …
Forwarded from DotNetZoom (محمد جواد ابراهیمی)
❇️ تفاوت Event و Delegate و مشکل نشتی حافظه (Memory Leaks) در کار با Event ها
در این پست ابتدا به تفاوت های event و delegate می پردازیم و سپس علت مشکل نشتی حافظه رو به هنگام استفاده از اون ها بررسی میکنیم (سوالی که ممکنه بعضا توی مصاحبه باهاش برخورد کرده باشین)
🔸در ابتدا باید بگم که این دو خیلی شبیه به هم هستند
1- هر دو میتونن باعث memory leak بشن
2- هر دو این امکان رو دارن که با =+ و =- بشه چندتا متد رو بهشون اضافه یا کم کرد
3- هر دو موقع raise شدن (اجرا شدن)، تمام متد های ثبت شده داخل خودشون رو فراخوانی میکنن
🔹و اما تفاوت های اونها چیه؟
در واقع event یک abstraction بر روی delegate هست که یک سری محدودیت ها (بهتره بگیم محافظت ها) رو روش اعمال میکنه
1- اجازه نمیده event رو ریست کنین (یعنی فقط اجازه میده با += و -= متدی بهش اضافه یا کم کنین ولی اجازه نمیده که با = مقدارش رو ریست کنین)
2- اون event رو فقط از طریق داخل کلاس شامل شوندش قابل فراخوانی میکنه یعنی از بیرون کسی نمیتونه اون event رو فراخوانی کنه
🔸بررسی مشکل نشتی حافظه در Event و Delegate
احتمالا خیلی جا ها دیدید یا شنیدید که میگن event ها میتونن باعث نشتی حافظه بشن. اما این مورد محدود به event نیست؛ برای delegate ها هم میتونه اتفاق بیافته. حتی برای یک شی استاتیک هم میتونه اتفاق بیافته. در واقع علت اصلی این مشکل مربوط به باقی ماندن رفرنس اشیای «بلا استفاده» هست
فرض کنین یه کلاس static داریم که داخلش یه لیست static هست. طبیعتا طول عمر این لیست به دلیل static بودن تا پایان عمر application باقی خواهد ماند، در نتیجه GC (مخفف Garbage Collector)، اون لیست رو Dispose نمیکنه
حالا اگر در طول برنامه اشیایی رو درون اون لیست Add کنیم عملا چون رفرنس اون اشیا داخل لیست باقی میمونن، اون اشیا هم تا پایان عمر برنامه Dispose نمیشن (حتی اگه دیگه با اون اشیا کاری نداشته باشیم) و همین عامل هست که باعث Memory Leak میشه
حالا مشابه همین اتفاق میتونه برای event ها و delegate ها هم بیافته
در واقع وقتی متدی از یک شی رو به یک event یا delegate (مانند Action و Func) توسط = یا =+ نسبت میدین، رفرنس اون شی هم Capture میشه، در نتیجه تا پایان عمر اون event یا delegate مربوطه، اون اشیاء هم باقی میمونن و Dispose نمیشن
🔹برای رفع این مشکل راه حل های مختلفی هست
1️⃣ استفاده از -= برای حذف کردن رفرنس (unsubscribe کردن) اون متد از event یا delegate مربوطه
2️⃣ استفاده از الگوی Weak Reference Pattern که توسط کلاس WeakEventHandler دات نت پیاده سازی میشه
3️⃣ استفاده از الگوی Event Aggregator Pattern که اون هم به نوعی از Weak Reference استفاده میکنه و داخل کتابخونه Prism زیاد ازش استفاده شده
و روش های دیگه که خارج از توضیح این پست هست
🔰جهت اطلاعات بیشتر و روش های جلوگیری از نشتی حافظه پیشنهاد میکنم مقالات زیر رو مطالعه کنین
✔️5 Techniques to avoid Memory Leaks by Events in C# .NET you should know
✔️Understanding and Avoiding Memory Leaks with Event Handlers and Event Aggregators
✔️Memory Leak in C#
✔️Are you afraid of event handlers because of C# memory leak?
✔️Events: Demystifying Common Memory Leaks
✔️Weak Event Patterns
_________________
@DotNetZoom
در این پست ابتدا به تفاوت های event و delegate می پردازیم و سپس علت مشکل نشتی حافظه رو به هنگام استفاده از اون ها بررسی میکنیم (سوالی که ممکنه بعضا توی مصاحبه باهاش برخورد کرده باشین)
🔸در ابتدا باید بگم که این دو خیلی شبیه به هم هستند
1- هر دو میتونن باعث memory leak بشن
2- هر دو این امکان رو دارن که با =+ و =- بشه چندتا متد رو بهشون اضافه یا کم کرد
3- هر دو موقع raise شدن (اجرا شدن)، تمام متد های ثبت شده داخل خودشون رو فراخوانی میکنن
🔹و اما تفاوت های اونها چیه؟
در واقع event یک abstraction بر روی delegate هست که یک سری محدودیت ها (بهتره بگیم محافظت ها) رو روش اعمال میکنه
1- اجازه نمیده event رو ریست کنین (یعنی فقط اجازه میده با += و -= متدی بهش اضافه یا کم کنین ولی اجازه نمیده که با = مقدارش رو ریست کنین)
2- اون event رو فقط از طریق داخل کلاس شامل شوندش قابل فراخوانی میکنه یعنی از بیرون کسی نمیتونه اون event رو فراخوانی کنه
🔸بررسی مشکل نشتی حافظه در Event و Delegate
احتمالا خیلی جا ها دیدید یا شنیدید که میگن event ها میتونن باعث نشتی حافظه بشن. اما این مورد محدود به event نیست؛ برای delegate ها هم میتونه اتفاق بیافته. حتی برای یک شی استاتیک هم میتونه اتفاق بیافته. در واقع علت اصلی این مشکل مربوط به باقی ماندن رفرنس اشیای «بلا استفاده» هست
فرض کنین یه کلاس static داریم که داخلش یه لیست static هست. طبیعتا طول عمر این لیست به دلیل static بودن تا پایان عمر application باقی خواهد ماند، در نتیجه GC (مخفف Garbage Collector)، اون لیست رو Dispose نمیکنه
حالا اگر در طول برنامه اشیایی رو درون اون لیست Add کنیم عملا چون رفرنس اون اشیا داخل لیست باقی میمونن، اون اشیا هم تا پایان عمر برنامه Dispose نمیشن (حتی اگه دیگه با اون اشیا کاری نداشته باشیم) و همین عامل هست که باعث Memory Leak میشه
حالا مشابه همین اتفاق میتونه برای event ها و delegate ها هم بیافته
در واقع وقتی متدی از یک شی رو به یک event یا delegate (مانند Action و Func) توسط = یا =+ نسبت میدین، رفرنس اون شی هم Capture میشه، در نتیجه تا پایان عمر اون event یا delegate مربوطه، اون اشیاء هم باقی میمونن و Dispose نمیشن
🔹برای رفع این مشکل راه حل های مختلفی هست
1️⃣ استفاده از -= برای حذف کردن رفرنس (unsubscribe کردن) اون متد از event یا delegate مربوطه
2️⃣ استفاده از الگوی Weak Reference Pattern که توسط کلاس WeakEventHandler دات نت پیاده سازی میشه
3️⃣ استفاده از الگوی Event Aggregator Pattern که اون هم به نوعی از Weak Reference استفاده میکنه و داخل کتابخونه Prism زیاد ازش استفاده شده
و روش های دیگه که خارج از توضیح این پست هست
🔰جهت اطلاعات بیشتر و روش های جلوگیری از نشتی حافظه پیشنهاد میکنم مقالات زیر رو مطالعه کنین
✔️5 Techniques to avoid Memory Leaks by Events in C# .NET you should know
✔️Understanding and Avoiding Memory Leaks with Event Handlers and Event Aggregators
✔️Memory Leak in C#
✔️Are you afraid of event handlers because of C# memory leak?
✔️Events: Demystifying Common Memory Leaks
✔️Weak Event Patterns
_________________
@DotNetZoom
Michael's Coding Spot
5 Techniques to avoid Memory Leaks by Events in C# .NET you should know
Event registrations in C# (and .NET in general) are the most common cause of memory leaks. At least from my experience. In fact, I saw so much memory leaks from events that seeing += in code immediately makes me suspicious.