✈️ News

با آپدیت یک ساعت پیش تلگرام از اکنون می توانید موزیک مورد علاقه خودتان را بر روی پروفایل خود قرار داده و با دیگران به اشتراک بگذارید

شما می توانید تعداد موزیک های دلخواه خودتان را در پروفایل قرار داده و پلی لیستی درست کنید

این قابلیت برای تمام افراد در دسترس می باشد





@codebyme

چت‌بات ChatGPT از دسترس خارج شد

🔷از دقایقی پیش عملکرد ChatGPT مختل شده است و این چت‌بات نمی‌تواند به سؤالات کاربران پاسخ دهد. OpenAI اعلام کرده که از این موضوع مطلع است و درباره آن تحقیق می‌کند

*دیجیاتو*





@codebyme

میتونید از اینجا وضعیت ChatGPT رو بررسی کنید ...

@codebyme

خیلی وقتا پیش اومده بخواید یه فایلی رو برای یکی سریع بفرستید ولی باید فایل رو اول اپلود کنید و بعد طرف مقابل دانلود کنه که میتونه زمانبر باشه! حجمش زیاد باشه که دیگه مصیبته!
یه راه سریع برای اینکار این سایته به این صورت که همزمان با آپلود، طرف مقابل میتونه دانلود کنه

محدودیت حجمی هم نداره! و چون اینطوره که بدون نیاز به اینکه فایل کامل آپلود بشه طرف میتونه دانلود کنه، زمان انتقال فایل عملا نصف میشه!
این روش کاملا امنه و به صورت رمزنگاری شده هست!
آدرس سایتش:
https://toffeeshare.com/

اینام چندتاسایت مشابه:
http://wormhole.app
http://file.pizza
http://send.vis.ee





@codebyme

امروز یکی از همکارانم سوال خوبی پرسید که فکر می‌کنم دغدغه خیلی‌هاست:

"فرق واقعی Async و Concurrency چیه؟ مگه هر دو به معنی انجام همزمان کارها نیستن؟"


این دو مفهوم اغلب با هم اشتباه گرفته می‌شن. بذارید با یک مثال ساده تفاوتشون رو باز کنم:

۱. Synchronous vs. Asynchronous
این مفاهیم درباره انتظار کشیدن هستن.
Sync
مثل اینه که بری کافه، قهوه سفارش بدی و همونجا جلوی پیشخوان منتظر بمونی تا آماده بشه و تحویل بگیری.
تا قهوه رو نگیری، هیچ کار دیگه‌ای نمی‌کنی.
Async
سفارش می‌دی، یک پیجر (Pager) می‌گیری و می‌ری سر میزت می‌نشینی.
در این فاصله می‌تونی ایمیل‌هاتو چک کنی.
هر وقت قهوه‌ات آماده شد، پیجر بهت خبر می‌ده.
تو منتظر نموندی و از زمانت استفاده کردی.


۲. Concurrency
این مفهوم درباره مدیریت چند کار در یک بازه زمانی هست.
باریستای کافه رو در نظر بگیرید:
اون همزمان هم سفارش شما رو آماده می‌کنه، هم سفارش نفر بعدی رو می‌گیره و هم شیر رو برای یک سفارش دیگه گرم می‌کنه.
در واقع اون با جابجایی سریع بین کارها (Context Switching)، چند وظیفه رو پیش می‌بره.
این یعنی هم‌روندی.

نکته کلیدی
برنامه‌نویسی Async یکی از راه‌های رسیدن به Concurrency هست.
درک این تفاوت، در طراحی سیستم‌های مدرن مثل میکروسرویس‌ها یا پایپ‌لاین‌های پردازش دیتا، یک مزیت فوق‌العاده است.

این درک به شما کمک می‌کنه تا بین ابزارهایی مثل Kafka, gRPC یا WebSockets انتخاب درستی داشته باشید و سیستمی بسازید که هم Scalable و هم Reliable باشه.



@codebyme

جدا از مهندسی پشت تلگرام که بهینه نوشته شده، تلگرام چیزی داره به اسم Update Queue. چیزی که ۱ سال از دوران جوونیم رو صرف مهندسی معکوسش کردم.
تلگرام برای پوش کردن تغییرات مثل پیام جدید، ادیت، ری اکشن، تایپینگ و… به کلاینت‌ها از سرویس Updates تو پروتکل MTProto استفاده میکنه، ایده ی کلی و کلیدی خیلی ساده اس و اینه که کلاینت ها یه state محلی نگه میدارن و آپدیتارو دقیقا با ترتیب درست اعمال میکنن؛ اگه شکافی بینشون افتاد، Difference می‌گیرن و دوباره پرش میکنن.

چرا اینکارو کرده و کلا چالشا چیه؟
• ترتیبش مهمه چون ممکنه یه اپدیت وابسته به چیزی باشه که توی خود همون پچ میاد
• تحویل دقیق باید انجام بشه و هیچی گم نشه
• مقیاسش هم میلیون‌ها کاربر همزمان باید بگیرنش، مثل کانال های بزرگ

از اونجایی که هر پیامرسان منبع عظیمی از اتفاقاتیه که هر لحظه میوفته ما میتونیم اسم این اتفاقات رو event بزاریم. تلگرام هم یه پیامرسان مولتی کلاینته، یعنی هر کاربر میتونه چندین دیوایس برای یه حساب داشته باشه، پس وقتی یه ایونت اتفاق میوفته که باید یه کاربر از اون خبردار بشه باید اون ایونت رو به دیوایس های دیگه ی کاربر هم بفرسته، حدودا با مرتبه زمانی On^2.

مکانیزم اینجوریه که وقتی دیوایسی انلاین باشه و سوکت همون سوکتی باشه که keep alive هست یا اخرین rpc رو کال کرده سرور ایونت رو توی queue برای اون دیوایس نگه نمیداره و مستقیم میفرسته به کلاینت، حالا از اونجایی که کلاینت های دیگه ممکنه افلاین باشن یا حتی توی بکگراند پروسسشون کیل شده باشه عقب میمونن. حالا وقتی اون دیوایسی که عقب مونده بود با باز شدن سوکتش درخواست گرفتن اپدیت هارو وقتی که افلاین بوده رو از سرور میکنه و اطلاعات لوکالش رو میفرسته به سرور، من برای ساده شدنش اینجوری میگم که دیوایس میاد به سرور میگه من تا این زمان t رو داشتم و بعد این رو بهم بده، سرور هم میاد حساب کتابش رو میکنه و جواب رو توی یه پچ میفرسته! حالا چی توی این پچ هست و چی رو میفرسته رو میتونم یه رشته توییت دیگه در موردش بزنم.

حالا اگه اعدادی که توی پچ میاد با اعداد توی کلاینت نخونه عملا میگیم گپ اتفاق افتاده، برای همین هم کلاینت باید رکویست getDiff رو بزنه.
رکویست updates.getDifference به کلاینت اجازه می‌ده بگه:
من الان pts = X و seq = Y هستم و هر چی بین این و حالت جدید هست بهم بده.
• سرور ممکنه جواب بده:
difference: همه ی آپدیت های گمشده
differenceSlice: بخشی از آپدیت ها یعنی هنوز باید به فچ کردن ادامه بدی
differenceEmpty: چیزی تغییر نکرده

جالبترش اینه که توی نسخه های جدیدترش برای کانال ها مکانیسم جدا getChannelDifference هست، چون هر کانال pts مستقل داره و این باعث میشه شما فقط کانال هایی رو بگیری که تغییر کردن! برای سوپر گروه هم مکانیزم همینه.

این باعث می‌شه حتی اگر چند ساعت آفلاین باشی، بعد از اتصال دوباره دقیقاً همه‌چی رو بگیری و هیچ پیامی رو از دست ندی

حتی با packet loss یا reconnect، state کلاینت خراب نمیشه و سرور مجبور نیست برای هر کلاینت همه چی رو دوباره بفرسته. فقط gap ها sync میشن





@codebyme

لیت‌کد یکی از بهترین جاها برای تمرین الگوریتمه. این ریپو جواب بالای هزار تا از مسئله‌هاشو داره. اگه نمی‌دونی از کجا شروع کنی، اول جوابارو یه نگاه بنداز، بعد خودت امتحان کن. همین می‌تونه شروع مسیرت باشه:
https://github.com/haoel/leetcode





@codebyme

رئیس دپارتمانمون رو میزش یه کوزه در بسته‌اس روش نوشته «خاکستر برنامه نویس های دردسرساز»

💬mamoli



@codebyme

امروز کد ۴۸ سال پیش بیل گیتس پابلیش شد 😁

کد ۴۸ ساله معروف بیل گیتس، اوپن‌سورس شد!
مایکروسافت کد ۴۸ ساله‌ی معروف بیل گیتس را متن‌باز کرد تا هر کسی بتواند آن را ببیند و استفاده کند.

https://github.com/microsoft/BASIC-M6502


@codebyme

طرفداری از دوربین ایفون تو این شرایط واقعا سخته 🤦🏻‍♂️😂 ولی ما کم نمیاریم 😂✋🏻





@codebyme

این پیام بسیار بسیار آموزنده خواهد بود. به زیاد بودن متن توجه نکنید و حتما آن را بخوانید (اگر بیش از یکسال هست که وارد دنیای برنامه نویسی شدید) ...
👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻

دلیل اینکه در زبان‌هایی مثل Go یا Rust یا حتی C دچار سردرگمی میشید، بخاطر این هست که میخواهید ساختارهایی که از زبان‌های شی‌گرا در ذهن دارید رو دقیقا به همون شکل در این‌ها هم داشته باشید. این زبان‌ها هم تا حدی این توهم رو ایجاد میکنند که اینکار شدنی هست؛ و میتوان گفت که همینطور است، ولی فقط در ظاهر!

بسیاری از چیزهایی که شما در زبان‌های شی‌گرا با آن‌ها اشنا شدید، مختص و منحصر به شی‌گرایی نیستند. صرفا چون شما احتمالا به دلایل تاریخی برنامه‌نویسی رو با شی‌گرایی یاد گرفتید، ممکن هست اینطور تصور کنید که این مفاهیم فقط مختص به شی گرایی هستند. در حالی که بیشتر مفاهیمی که در ذهن دارید در هر پارادایم و هر زبانی قابل پیاده سازی هست.

مثلا اگر امروز به یک برنامه‌نویس Go یا Rust یک پروژه‌ی بانکی یا یک سیستم فروشگاه رو محول کنید، به احتمال زیاد این پروژه رو مبتنی بر DDD انجام خواهد داد! حتی یک برنامه‌نویس Clojure هم احتمالا همین رویه را دنبال خواهد کرد! الان احتمالا در ذهن شما این سوال پیش آمده که DDD؟ چطور همچین چیزی ممکن هست؟ مگه این برای شی گرایی نیست؟ خیر، «شما» اون رو با شی گرایی یاد گرفتید، ولی خودش یک ایده‌ی عمومی است.

شما به شکلی آموزش دیده‌اید که یونیت‌های کد را در قالب کلاس ها ببینید. و وقتی به زبان‌هایی میرسید که دارای کلاس نیستند، اولین چیزی که به فکرتان میرسد این است که کلاس را در آن‌ها شبیه سازی کنید. درست است؟

این دیدگاه، شما را دچار مشکل میکند، و دلیل اصلی اش این است که شما حتی در زبان‌های شی‌گرا هم به درستی درک نکرده بودید که کلاس چیست! و همان دیدگاه اشتباه خود درباره کلاس رو به سایر زبان‌ها هم انتقال میدهید!

وقتی حرف از کلاس میشود، بیشتر افراد میکنند کلاس یک بلاک از کد است که تعدادی فیلد و متد را بین دو {} گرد هم آورده است.

اما کسی سوال نمیکند خب چرا اینکار را کردند؟ فقط چون میخواستند یک سری فیلد داشته باشند و یک سری تابع بتوانند روی ان‌ها کار کنند؟

خب این رو که از قدیم در همه زبان‌ها داشتیم. مگر اصلا جور دیگری میشود برنامه نویسی کرد؟ در تمام زبان‌ها یک سری دیتا داریم و یک سری تابع که روی آن دیتا کار میکنند. قدیمی ترین کد C ای که میتوانید پیدا کنید را باز کنید، احتمالا در آن یک استراکت پیدا میکنید به همراه تعدادی تابع که روی آن استراکت کار میکنند. این رویه قبل از شی گرایی هم وجود داشته... فقط چون این دو را کنار هم درون {} قرار میدهید اسمش میشود کلاس؟ یعنی فقط چون میخواستند کنار هم باشن؟ که تنها نباشن؟ غصه نخورن؟ فکر نمیکنید شاید دلایل مهمتری برای این موضوع وجود داشته؟

ویژگی‌هایی وجود دارد که باعث میشود کلاس، کلاس بشود:

۱. کلاس دارای مکانیزم وراثت است.
۲. کلاس پلی مورفیسم مبتنی بر وراثت را فراهم میکند (متدهای virtual)
۳. از روی کلاس، میتوان آبجکتی در حافظه تولید کرد.
۴. کلاس آبجکت‌ها را دسته بندی میکند (برای همین اسمش class است). یعنی باید بتوان جواب این سوال را جویا شد: ایا فلان آبجکت جزو فلان کلاس است؟
۵. آبجکت‌های ساخته شده از روی کلاس، دارای لایف تایم متفاوتی از سایر بلاک ها هستند. ابجکت‌ها حالت رفرنس دارند. به این معنی که تقریبا در تمام زبان‌ها، در هیپ قرار میگیرند.

اینکه دیتا و توابع را کنار هم و در یک بلاک به اسم کلاس جمع کردن‌اند، به خاطر این است که یک کانتکست یکپارچه پدید آورند که در قالب آن بتوانند همه‌ی ویژگی‌های بالا را برآورده کنند.

اینکه شما یک استراکت بسازید، و چند تابع تعریف کنید که روی آن استراکت کار کنند، کدام یک از ویژگی‌های بالا را شامل میشود؟ این دو بخش لزومی هم ندارد که جدا از هم باشند. مثلا در zig میتوانید توابع را عین یک کلاس درون همان بلاک مربوط به استراکت قرار دهید. ولی باز هم در صورت انجام اینکار، تبدیل به کلاس نمیشود چون هیچکدام از ویژگی‌های بالا را ندارد.

یا مثلا در C یا سایر زبان‌ها، فیلد‌ها و متدها را در ماژول‌ها گرد هم میاورند. ایا با اینکار آن ماژول تبدیل به کلاس شده است؟

اتفاقی که این وسط افتاده این است:
۱. شما در حین یادگیری شی گرایی بدرستی درک نکردید که کلاس چیست!
۲. بر مبنای آن درک اشتباه، فکر کردید شی گرایی یعنی کنار هم قرار دادن فیلدها و متدها در یک بلاک.
۳. اصرار به این دارید که این درک اشتباه را در زبان‌هایی که اصلا دارای کلاس نیستند پیاده سازی کنید.

این همان جایی است که در زبان‌هایی مانند Go و Rust و Zig و C سایرین به مشکل بر میخورید. برای همین هست که میگویند این‌ها را با زبان‌های شی گرا اشتباه نگیرید. چون این‌ها از نظر ظاهری، شاید شرایطی را فراهم کنند که به چشم شما مشابه چیزی باشد که در شی گرایی به یاد داشتید، ولی از نظر Semantics با زبان‌های شی گرا متفاوت اند.





@codebyme