⁠ دستورالعمل‌هایی برای مستندسازی در روابط‌عمومی

⚪️ مستندسازی در روابط‌عمومی از آن مقوله‌هایی است که همه بر الزام آن تأکید دارند اما در کمتر سازمانی به‌درستی عملیاتی می‌شود. اینکه چه ‌چیز و چرا باید مستند شود، قابل‌بررسی است، اما در چند حوزۀ جدی، بدون مستندسازی حتماً کار روابط‌عمومی به سمت سلیقه‌ای شدن پیش می‌رود. امیر لعلی؛ کارشناس اقتصاد و ارتباطات در مقاله‌ای تلاش کرده است، ده دستورالعمل حیاتی برای روابط‌عمومی‌ها در مستندسازی‌ها تشریح کند. تیتر این دستورالعمل‌ها بدین شرح است:

▪️صندوق‌ها را پر کنید
▪️پیام آماده است
▪️داستان را تمام نکنید
▪️ رسانه‌ها را وزن کنید
▪️ حسگرها را تنظیم کنید
▪️چرخۀ تکرار را حذف کنید
▪️ از سرک‌ کشیدن نترسید!
▪️چک‌لیست‌ها هیچ‌وقت تمام نمی‌شوند
▪️هیچ‌وقت آن‌قدر پول‌دار نیستیم که دو بار خطا کنیم
▪️ بی‌رحمانه نقد کنید.

🗞 مشروح این یادداشت و دیگر مطالب راجع‌به مستندسازی در روابط عمومی را در شماره 139 بخوانید.


▫️▫️▫️
https://t.me/cm_magazine

⁠ ⚫️ فناوری‌های ارتباطاتی و آینده‌ای که زود فرا می‌رسد

⚪️ کمپانی‌هایی مانند «گوگل» و «فیسبوک» بر افکار انسان تسلط دارند. شوخی رایجی وجود دارد مبنی بر اینکه گوگل آگهی استخدام داده، اما در آن عنوان کرده نیازی به رزومه نیست چراکه ما خودمان می‌دانیم بهتر است چه کسانی را استخدام کنیم. گوگل حتی از این مرز نیز عبور کرده است و کسی نمی‌تواند بگوید عمل خصوصی ناشی از افکار من چیزی است که متعلق به من است. شبکه‌های اجتماعی و داده‌هایی که ما خودمان در اختیار این شبکه‌ها گذاشته‌ایم، در ترکیب با الگوریتم‌ها، علوم داده و هوش مصنوعی یک وضعیت هیبری را رقم زده‌اند. یعنی آن چیزی که تصور می‌کنیم فقط خودمان می‌دانیم ممکن است در اختیار شرکت‌ها و دولت‌ها نیز باشد.

🟢 واقعیت این است که ما حتی از این مرحله که شرکت‌ها ما را بهتر از خودمان می‌شناسند عبور کرده‌ایم و در مسیری جدید پا گذاشته‌ایم. برای مثال، اکثر سایت‌ها، موتور پیشنهاددهنده دارند. نقطه‌قوت پلتفرم‌های محتوایی مانند «نتفلیکس» و «یوتیوب» همین موتور پیشنهاددهنده است، چراکه بعد از گوش دادن به ده آهنگ، یازدهمین آهنگ را پلتفرم به شما پیشنهاد می‌دهد و از نقطه‌ای به بعد شما را در مسیری قرار می‌دهد که انگار اراده‌ای برای انتخابش ندارید و به‌جای اینکه ما انتخاب کنیم، در حال انتخاب شدن هستیم. این یعنی کسی از حریم ذهن و علایق من عبور کرده، در ذهن من نشسته است، به‌جای من تصمیم می‌گیرد، انتخاب می‌کند و حتی ممکن است خودش را به من تحمیل و سوگیری ایجاد کند تا محتوایی خاص را نبینم.

⚪️ چشم‌انداز پیش رو کاملاً وابسته به این است که جامعه‌ای که در آن در حال صحبت درباره حریم خصوصی هستیم چقدر نسبت به این مفاهیم پختگی و بلوغ داشته باشد. رسانه‌ها بایستی که مدام درباره این موضوع با مخاطبان صحبت کنند و بگویند این مسئله روند است و نمی‌شود کاری کرد مگر اینکه اینترنت را قطع کنید. حتی در این حالت نیز نمی‌توانید در برابر ضبط شدن صدا و تصویرتان در فضای عمومی مقاومت کنید. نرم‌افزارهای زیادی نیز وجود دارند که بر اساس آنالیز صدای افراد حتی درباره دروغ‌گویی یا عدم دروغ‌گویی‌شان نیز اطلاعات می‌دهند.

🟢 اگر دستگاهی با اطمینان صد در صد بتواند تشخیص دهد چه کسی دروغ می‌گوید چه کسی راست، باید سیستم قضایی و وکیل و قاضی نیز عوض شوند. شاید بتوانید موبایل‌تان را خاموش کنید و در شبکه‌های اجتماعی حضور نداشته باشید، اما نمی‌توانید در برابر تکنولوژی‌ای که شما را از بیرون می‌بیند و آنالیز می‌کند که چقدر قابل اعتماد هستید یا نه مقاومت کنید. هرچند که اطمینان دارم دولت‌های توتالیتر به‌شدت از این مسئله استفاده خواهند کرد و مردم در دنیا حداقل تا مدتی رنج خواهند کشید، تصور می‌کنم بشر به این مسئله نیاز دارد و نگاه خودسرکوبی و خودسانسوری شاید حذف شود و به همین دلیل مسیری که در آن قرار گرفته‌ایم لااقل برای من خوشحال‌کننده است.


🗞 بخشی از نوشتار بلند مسعود زمانی، آینده پژوه درباره حریم خصوصی و فناوری‌های ارتباطاتی در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات.

◼️عصر یکی از همین روزهای سرد به بهانه 50 سال فعالیت انجمن روابط عمومی ایران، در دفتر ماهنامه مدیریت ارتباطات میزبان پیشکسوتان و فعالان این حوزه بودیم.
در این ویدئو گزارشی تصویری از این گردهمایی و مشروح آن‌را در پرونده‌ای که برای 50 سالگی انجمن تهیه شده و در شماره 140 منتشر می‌شود، می‌توانید مشاهده کنید.

میهمانان:

#غلامرضا_کاظمی‌دینان #حمید_ضیایی‌پرور #عبدالله_اسکویی، #خسرو_رفیعی، #حسن_نصیری_قیداری، #بوالقاسم_حکیمیان، #امیرعباس_تقی‌پور و #جواد_قاسمی.



◽️◽️◽️
https://t.me/cm_magazine

🔹در آستانه برگزاری نهمین کنفرانس حرفه‌ای‌گرایی در روابط‌عمومی؛
🔸 سیدغلامرضا کاظمی‌دینان، رئیس شورای سیاست‌گذاری این کنفرانس به بیان جزئیاتی درباره برگزاری این رویداد پرداخت.

⭕️ نهمین کنفرانس حرفه‌ای‌گرایی در روابط‌عمومی با موضوع اصلی «سواد روابط‌عمومی و مدیریت شایعات سازمانی»، ششم بهمن‌ماه در محل بازار بزرگ ایران (ایران مال) برگزار خواهد شد.

🌐 شبکه تلویزیونی ارتباطات ایران👇👇
⚜️ @iranctv ™

⁠ ⚪️ روندهای دیجیتال و تغییر تلقی از حریم خصوصی

✍🏽 امیرحسن موسوی، پژوهشگر فلسفۀ علم و فناوری در یادداشتی با نامِ «دوگانۀ شفافیت و حریم خصوصی در تکنولوژی‌های پلتفرمی» در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات به این پرداخته است که فناوری‌های ارتباطی چطور به شفافیت کمک کرده است. البته که در این میان نقض حریم خصوصی هم یکی از آثار سو است که باید به آن هم اندیشید. در ادامه بخش‌هایی از این یادداشت را می‌خوانید:


▪️ شفافیت، محدودیت‌های کمتر، به اشتراک گذاشتن، دسترسی داشتن بیشتر به داده‌ها و اطلاعات از روندهای اصلی تکنولوژی‌های معاصر دیجیتال است. «کوین کلی» دوازده نیروی فناورانه‌ را روندهایی می‌داند که آیندۀ نزدیک ما را رقم می‌زنند. جریان داشتن، دسترسی داشتن، اشتراک‌گذاری، تعامل کردن و پیگیری کردن تعدادی از این روندهای فناوری است.

▪️ این روندها در تضاد مستقیم با هرگونه تلقی از مفهوم حریم خصوصی قرار دارند. چطور ممکن است ساعت هوشمند شما جزئیاتی مانند زمان خواب شما و مقدار کالری‌ای را که در روز سوزانده‌اید بداند و در پلتفرمی هم قرار دهد و حریم خصوصی شما هم حفظ شود؟!

▪️ روندهای دیجیتال اساساً در حال تغییر تلقی ما از حوزۀ خصوصی و عرصۀ عمومی هستند. به بیست سال پیش برگردید و به عکس‌هایی که در اینستاگرام قرار می‌دهید توجه کنید. انتشار بعضی از آن‌ها می‌توانست به قتل‌های ناموسی منجر شود!

▪️ من هر بار که عکسی در اینستاگرامم می‌گذارم یاد خاطره‌ای از مادرم می‌افتم که در دوران نامزدی‌‌اش با پدرم، عکسی سه در چهار و رسمی از خود را در خفا و با ترس‌ولرز به او داده بود! به نظر می‌رسد ما مدام در حال کوچک‌تر کردن دایرۀ حریم خصوصی با به اشتراک ‌گذاشتن بیشتر هستیم. به یک معنا، غالباً اینفلوئنسر بودن و بهره بردن از مزیت شهرت را می‌توان با به‌اشتراک‌گذاری بیشتر و نقض بیشتر حریم خصوصی خود یکسان دانست.

▪️ یکی از عناصر ذاتی بسیار مهم تکنولوژی‌های مبتنی بر اینترنت، شفافیت است. در اکثر موارد شفافیت و پاسخ‌گویی در مقابل حریم خصوصی قرار می‌گیرند و سیاست‌هایی که منجر به افزایش یکی می‌شوند، در عمل دیگری را کاهش می‌دهند. مسئولیت‌پذیری، امنیت و شفافیت، به‌شکلی وثیق درهم‌تنیده‌اند و از قضا هر سۀ این‌ها در تضاد با حریم خصوصی قرار دارند.

🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و مگیران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.

⁠
تحلیلی از تأثیر ماسک بر ارتباطات میان‌فردی
بار گران بر دوشِ چشم*

✍🏽/ سعید معادی


◼️ یکی از آثار مقابله با بیماری کرونا که در قالب استفاده از ماسک روی صورت در جهت مراقبت از سلامت جسمی و جلوگیری از شیوع و قطع زنجیرۀ این بیماری در سطح بسیاری از کشورهای جهان به‌عنوان یک تکلیف بهداشتی و وظیفۀ انسانی و اجتماعی بروز کرده است، باعث شده این اقدام بهداشتی و پیشگیرانه به‌نحوی در شکل‌گیری ارتباط کلامی و غیرکلامی میان‌فردی و امکان انتقال صحیح و کامل پیام اثر بگذارد و با ایجاد اختلال و پارازیت در یک فرایند ارتباطی، تأثیر پیام را به‌صورت باید و شاید و به‌شکل کیفی تحت‌الشعاع قرار دهد، زیرا در ارتباطات انسانی علاوه بر سازوکار گفتاری که به‌صورت کلامی در انتقال پیام مورد استفاده قرار می‌گیرد، حرکات بدنی به‌ویژه سر و صورت (که خود به اشارات ابروان، چشم، بینی، دهان و لب تقسیم می‌شود) نیز نقشی بسزا در برقراری ارتباط دارند و حتی جنبه‌هایی از این حرکات می‌توانند نقشی اساسی‌تر از مهارت‌های کلامی در برقراری ارتباط ایفا کنند به‌نحوی که جایگزین پیام‌های کلامی می‌شوند، آن‌ها را تقویت و در جهت خلاف ورود پیام‌های کلامی عمل می‌کنند.

◼️ بخشی از پیامدهای گذاشتن ماسک در ارتباطات میان‌فردی:

⚪️ با قرار گرفتن ماسک روی صورت بخشی از پیام فرستنده از طریق لب و دهان توسط گیرندۀ پیام دیده نخواهد شد و به طریق اولی ارتباط اثربخش شکل نمی‌گیرد.
افراد در همۀ انواع مشاغل مرتبط با مسائل اجتماعی، اعم از قاضی، وکیل، آموزگار، بازیگر، گویندۀ رادیو و تلویزیون، سخنران، کارگردان و مصاحبه‌گر و تیم مصاحبه‌کننده در سازمان‌ها جهت استخدام افراد، در برقراری ارتباط چهره‌به‌چهره و استفاده از زبان بدن چاره‌ای جز بهره‌گیری صحیح و دقیق از همۀ ظرفیت این زبان، به‌ویژه اجزای صورت، برای امکان انتقال و دریافت پیام در یک ارتباط میان‌فردی را ندارند.

⚫️ عدم اطمینان در شکل‌گیری ارتباطات اولیه یا افزایش میزان سوء‌تفاهم‌ها بین مدیر و کارمندانش، اعضای خانواده، زن و شوهر به دلیل عدم شناخت شخصیت و درک درست و صحیح پیام می‌تواند با ماسک‌های روی صورت تشدید شود.

⚫️ در برخی از کشورها، از جمله امریکا و برزیل، استفاده از ماسک جنبه‌ای سیاسی یافته است و همین امر می‌تواند به پیش‌داوری درمورد فردی که ماسک به چهره دارد دامن بزند چنان‌که در حال حاضر عده‌ای از افراد به‌واسطۀ عدم علاقه به شناخته شدن چهره‌های‌شان در محافل و جلسات کاری و اداری یا تجاری عملاً چهره‌های‌شان را پشت ماسک‌ها مخفی نگه می‌دارند و به نظر برای فرار از تعهدات آتی از این بخش از ارتباط میان‌فردی به وضعیت موجود راضی‌اند.


🗞متن کامل این پژوهش مفصل را در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات بخوانید.

▫️▫️▫️
https://t.me/cm_magazine

◼️ حریم خصوصی و فناوری‌هایی که به اقتصاد متصلند نه اجتماع

در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات، با «کیوان الستی»، عضو هیئت‌علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور و پژوهشگر حوزۀ اخلاق فناوری، درباره حریم خصوصی و فناوری‌های ارتباطاتی گفت‌وگو کرده‌ایم. بخشی‌های از صحبت‌های او را می‌خوانیدکیوان الستی»، عضو هیئت‌علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور و پژوهشگر حوزۀ اخلاق فناوری، درباره حریم خصوصی و فناوری‌های ارتباطاتی گفت‌وگو کرده‌ایم. بخشی‌های از صحبت‌های او را می‌خوانید؟

⚪️ مفهوم «دیگری»، قبل از اینکه بخواهد در مقابل مفهومِ حریم خصوصی قرار بگیرد، در مقابل مفهوم «خویشتن» قرار می‌گیرد. در یک تعبیر، هروقت فاصله‌ای بین من و خواسته‌های من وجود داشته باشد مفهومی به نام «خویشتن» و مفهوم مقابل آن، یعنی «دیگری» نیز ایجاد خواهد شد.

⚫️ به نظر می‌رسد اگر مفهوم دیگری را در مقابل خویشتن قرار داده باشیم، الزاماً ظهور فناوری‌های جدید و پیچیده‌تر شدن شرایطی که برای حفظ حریم خصوصی ایجاد شده به‌معنای این نیست که مفهوم «دیگری» و «خویشتن» دچار تحول شده است، چراکه ما همیشه می‌توانیم تصور کنیم «خویشتن» وجود دارد اما (در شرایط جدید) حق حریم خصوصی از آن گرفته شده.


⚪️ «مسئولیت» واژه‌ای است که آن را در هرجایی جست‌وجو کنید متوجه ارتباط مستقیمش با آزادی اراده خواهید شد و دلیلش هم روشن است. من هیچ‌وقت نمی‌توانم به کسی که آزادی اراده ندارد مسئولیت نسبت بدهم. مثلاً ربات جنگجویی را تصور کنید که در جنگی در حال آدم‌کشی است، فرض کنید این ربات آن‌قدرها هم پیشرفته نیست که بتوان عاملیت به آن نسبت داد. آیا وقتی جنگ تمام شد می‌توانم آن ربات را محاکمه کنم؟ مسلماً نمی‌شود چون فاقد آزادی اراده است.

⚫️ مشکل زمانی شروع می‌شود که این فناوری‌ها بیشتر از اینکه به اجتماع وصل باشند به اقتصاد متصل‌اند. بیشتر برای این ساخته می‌شوند که واحدهای تجاری را تقویت کنند. توسعۀ فناوری‌های جدید وابسته به نوآوری‌های هرروزه و تغییرات و تحولات مبتنی بر آن هستند. این نوآوری‌ها در بنگاه‌های تجاری ساخته‌وپرداخته می‌شوند و بنگاه‌ها ملاحظات‌شان اقتصادی است و نتیجه این خواهد شد که هرقدر طراحی ابتدایی خوب انجام شده باشد، به‌مرور فرمانش به سمتی نامعین و نامشخص خواهد چرخید و بدون اینکه شما متوجه شوید و بتوانید ردیابی کنید به جایی می‌رسد که هیچ‌گونه کنترلی بر آن وجود نخواهد داشت و هیچ قانونی نیز برای آن نمی‌توان مشخص کرد.


Telegram
🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و مگیران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.

رؤسای دپارتمان‌های باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران معرفی شدند
@publicrelations1398

رئیس‌کل و دبیرکل باشگاه مدیریت ارتباطات ایران با صدور احکامی رؤسای دپارتمان‌های پنجگانه، قائم مقام و مسئول روابط‌عمومی این باشگاه را منصوب کردند.
به گزارش روابط‌عمومی باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران، در جلسه‌ای که صبح امروز (20دی‌ماه) با حضور سیدغلامرضا کاظمی‌دینان رئیس‌کل و امیرعباس تقی‌پور دبیرکل باشگاه برگزار شد، با صدور احکامی جداگانه رؤسای دپارتمان‌ها معرفی شدند و وظایف و مسئولیت‌های هر بخش مشخص شد.
به این ترتیب، بهنام تقی‌پور به عنوان قائم‌مقام باشگاه، منصور ساعی به عنوان رئیس دپارتمان علم و فناوری، مونا رحمانی به عنوان رئیس دپارتمان کسب و کار، محمد تهرانی‌نصر به عنوان رئیس دپارتمان امور صنفی و رفاهی، بهروز تقی‌پور به عنوان رئیس دپارتمان اجرایی و هماهنگی، امیرعلی خلج به عنوان رئیس دپارتمان امور بین‌الملل و یگانه قاسمی به عنوان مسئول روابط‌عمومی باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران منصوب شدند.
رئیس‌کل باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران ایران در بخشی از صحبت‌های خود در این جلسه بیان کرد: تجربه ما در این سال‌ها نشان داده انجمن‌ها و NGOها و دیگر مجامعی که در حوزه روابط‌عمومی شکل گرفته، نتوانسته به خوبی جامعه ارتباطی را سامان دهد و هماهنگی و هسبتگی کافی ایجاد کند. ما امیدواریم با تاسیس این باشگاه و اقدامات موثر دپارتمان‌ها بتوانیم محیطی مناسب برای فعالان و تحصیل‌کردگان این عرصه ایجاد کنیم.
همچنین دبیرکل باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران در این جلسه اظهار کرد: همانطور که پیش از این بیان شده بود، موضوع اصلی فعالیت «باشگاه‌ مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران» حوزه رسانه، روابط‌عمومی، تبلیغات، بازاریابی و جامعه اطلاعاتی است اما در مرحله نخست تمرکز فعالیت‌های دپارتمان‌ها بر حوزه «روابط‌عمومی» خواهد بود و در مراحل بعدی دیگر موضوعات نیز در دستور کار قرار خواهد گرفت.
در بخشی از متن احکام این رؤسا آمده است:
«باشگاه «مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران» که با انگیزه ارتقای سطح دانش و بینش عمومی و اعتلای آموزش، علم و اشاعه علوم ارتباطی تشکیل شده، در تلاش است تا با ایجاد دپارتمان‌های تخصصی در حوزه‌ فعالیت‌‎های این باشگاه، با استفاده از تجربه‌ها و بکارگیری دانش استادان، متخصصان و فعالان این حوزه گامی موثر در جهت اعتلای جایگاه دانش مدیریت ارتباطات بردارد.
بدین منظور و در راستای تقویت فعالیت‌های باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران و با توجه به حسن سابقه و تجربیات ارزنده جناب‌عالی در این عرصه، به موجب این حکم به عنوان رئیس دپارتمان منصوب می‌شوید.
امید است تا با استفاده از توانایی‌های فردی و بهره‌گیری از تمامی امکانات و ظرفیت‌های موجود، علاوه بر مدیریت این دپارتمان، نسبت به ارتقای جایگاه دانش مدیریت ارتباطات اقدام نمایید. همواره موفق و مؤید باشید.»
لازم به ذکر است علاقه‌مندان و فعالان حوزه‌های ارتباطی برای کسب اطلاعات بیشتر و ارتباط با این باشگاه می‌توانند به کانال تلگرامی https://t.me/publicrelations1398 مراجعه کرده یا با شماره  02188356322  تماس بگیرید.
@publicrelations1398

⁠ حق به خلوت

◼️ علیرضا ثقه‌الاسلامی، عضو هیئت‌علمی پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران، معتقد است تکنولوژی‌های نوین همچنانی که می‌توانند تهدیدی برای حریم خصوصی باشند، از طرفی می‌توانند فرصتی برای بازاندیشی و بازتعریف این حق برای کاربران به وجود آورند. در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات با او گفت‌وگو کرده‌ایم، بخش‌هایی از این گفت‌وگو را در ادامه می‌توانید بخوانید:

⚪️ هایدگر از فیلسوفان پیش‌گامی بود که در باب تکنولوژى تأملاتی فلسفى کرد و سعى در کشف «روح حاکم بر تکنولوژى جدید» و بنیادهاى وجودى آن داشت. او با «پرسش از تکنولوژى‏» به این مهم پرداخت و سعى کرد ‏با نقد دیدگاهِ متعارفِ تکنولوژى به‌عنوان ابزاری انسانى، به سوى شناخت ماهیت تکنولوژى گام بردارد.

⚫️ به‌گمان بنده، مهم‌ترین آموزۀ تأملات فلسفی هایدگر برای تأملات فلسفی امروزه‌مان این است که «ماهیت تکنولوژى، به‌هیچ‌وجه، امرى تکنولوژیک نیست‏» و مبتنی بر این آموزه، تلاش کرد ماهیت تکنولوژى را از مصادیق و دستاوردهای آن تفکیک کند. در مباحث امروزین اخلاق تکنولوژی، تکنولوژی‌های نوظهور و مصنوعات آن، سیستم‌هایی فنی‌اجتماعی تلقی می‌شوند که هم نحوۀ مواجهۀ ما با جهان واقع را توسعه می‌بخشند و هم هنجارهای اجتماعی و ارزش‌های اخلاقی‌مان را دستخوش تحول کرده‌اند.

⚪️ تکنولوژی‌های نوظهور هم نحوۀ مواجهۀ ما با جهان واقع را توسعه می‌بخشند و هم هنجارهای اجتماعی و ارزش‌های اخلاقی‌مان را دستخوش تحول می‌کنند. این مدعا از آن جهت دارای اهمیت است که این تکنولوژی‌ها نه‌تنها مسائل و چالش‌های اخلاقی بدیع و نوظهوری را پیش ‌روی ما قرار داده‌اند، بلکه ابعاد پنهانی برخی حقوق اخلاقی‌مان را توسعه داده‌اند یا حتی فراتر از این، ما را به برخی حقوق اخلاقی‌مان که تا پیش از گسترش و توسعۀ این تکنولوژی‌ها به آن‌ها کمتر توجه داشته‌ایم، یا اساساً از آن‌ها آگاهی نداشته‌ایم، حساس و آگاه کرده‌اند.

⚫️ «حق خلوت» (solitude right) از مواردی است که برخی نظریه‌پردازان آن را توسعۀ مفهومی حق حریم خصوصی متأثر از گسترش تکنولوژی‌های اطلاعاتی و ارتباطی برشمرده‌اند و برخی آن را به‌عنوان حقی مستقل در فهرست حقوق اخلاقی‌مان معرفی کرده‌اند. خلوت داشتن، احساس یا تجربه‌ای غنی است که برخلاف تجربۀ تنهایی و انزوا نه‌فقط تجربه‌ای ناخوشایند نیست، بلکه فضیلت‌های اخلاقی متعددی به‌ همراه دارد. آزادی و رهایی از قیود و نقش‌های محدودکنندۀ اجتماعی، هماهنگی با خویشتن، هماهنگی با طبیعت و برخورداری از تمرکز و خلاقیت فردی از جمله فضیلت‌های برآمده از حق خلوت است.
▪️▪️▪️

https://t.me/cm_magazine

⁠ شماره 140 ماهنامه مدیریت ارتباطات منتشر شد

ماهنامه مدیریت ارتباطات در شماره جدیدش به دو موضوع به‌صورت ویژه پرداخته است؛ متاورس و 50 سالگی انجمن روابط عمومی ایران، جز این‌ها به روال همیشه سلسله یادداشت‌ها و تحلیل‌هایی در حوزه ارتباطات، رسانه، روابط عمومی در این شماره وجود دارد. با هم نگاهی می‌کنیم به شماره 140 ماهنامه مدیریت ارتباطات.
⚫️ متاورس؛ اتوپیا یا دستوپیای فضای مجازی

همه ما دیگر واژه متاورس را شنیده‌ایم. در حال حاضر متاورس، به‌شکلی محدود، در پلتفرم‌هایی مانند «وی‌آر‌چت» یا بازی‌های ویدئویی‌ای مانند «زندگی دوم» وجود دارد. همچنین می‌توان به فیلم «بازیکن شماره‌یک آماده» و انیمۀ «سورت آرت آنلاین» اشاره کرد که شباهت‌هایی با آنچه به متاورس معروف است دارند. نکته اینجاست که هنوز تعریف دقیق و روشنی از این پدیده وجود ندارد، چراکه حتی معماران آن هم کاملا مطمئن نیستند که متاورس به چه سمتی خواهد رفت. این در حالی است که در همین ایران خودمان آگهی‌هایی می‌بینیم که در حال فروش زمین‌های متاورس هستند! ضروری است صحبت درباره متاورس یا پدیده‌ها و روندهای شبیه آن که به نظر گریزناپذیر هستند و دیر یا زود تحقق پیدا می‌کنند. در شماره 140 ماهنامه مدیریت ارتباطات مقالاتی از نشریات معتبری چون گاردین، بلومبرگ و وایرد انتخاب و ترجمه شده‌اند، در این مقالات؛ «چیستی متاورس»، «متاورس و آینده اقتصاد» و «متاورس و اخلاق» مورد بحث قرار گرفته‌اند.
⚪️ نیم قرن انجمن روابط عمومی در ایران

در ایران تاریخ شکل‌گیری ایدۀ روابط‌عمومی را کمتر از صد سال می‌دانند و معتقدند جرقۀ آن در شرکت نفت ایران و انگلیس زده شد. در این دهه‌ها روابط‌عمومی تطوراتی بسیار داشته است. از نیم قرن پیش انجمن روابط‌عمومی شکل گرفته تا بتواند مرکزی برای فعالان این حوزه باشد و در بسط کار اصولی روابط‌عمومی بکوشد. حاصل این نیم قرن تلاش در یک نگاه کلی باعث ارتقای روابط‌عمومی، چه از لحاظ نظری و چه از لحاظ جایگاه سازمانی، شده است، هرچند که نقدهایی هم وارد باشد. پرونده دوم شماره 140 ماهنامه مدیریت ارتباطات، دربارۀ انجمن روابط عمومی است. در این پرونده، ابوالفضل رجبی نگاهی به تاریخ این انجمن داشته است و تحولات دوره اول تا امروز را بررسی کرده است، در نشستی با حضور پیشکسوتان روابط عمومی غلامرضا کاظمی دینان، حمید ضیایی‌پرور، عبدالله اسکویی، خسرو رفیعی، حسن نصیری قیداری، ابوالقاسم حکیمیان، امیرعباس تقی‌پور، جواد قاسمی، به آسیب‌شناسی این انجمن پرداخته‌ایم و همچنین پژوهشگران ارتباطات؛ سعید معادی، حسین امامی، منصور ساعی و نازیلا علوی به بهانه 50 سالگی انجمن روابط عمومی در ایران تحلیل‌هایی از کار روابط عمومی ارائه داده‌اند.


⚪️ از آبگوشت تا اسپین رسانه‌ای

به روال شماره پیشین، حسین گنجی، در سلسله یادداشت‌های «برند شخصی» به سراغ «ژاله آموزگار» رفته و به ویژگی‌هایی از زندگی و حرفۀ او پرداخته که برند شخصی‌اش را ساخته است. اشکان قشقایی، پژوهشگر معماری، در صفحه جدید «جعبۀ سفید» سلسله یادداشت‌هایی درباره معماری و ارتباطات را شروع کرده است که اولین آن با نام «معمار هم درد و هم درمان» در این شماره منتشر شده است، مسعود سپهر، استاد جامعه‌شناسی سیاسی هم در صفحه تازۀ «جهان انسانی جدید» به تحلیل تاثیرات فناوری‌های ارتباطاتی بر جوامع انسانی می‌پردازد. اولین یادداشت او در این‌باره «کاربران (عوام) و راهبران (نخبگان)» نام دارد. نیوشا طبیبی در صفحه زیباشناسی غذا درباره آبگوشت، تاریخ آن و تلقی اشتباهی که از آن وجود دارد گفته است. مریم بهریان در ادامه تحلیل فیلم‌های ارتباطاتی به سراغ فیلم «سگ را بجنبان» رفته است که دربارۀ «اسپین رسانه‌ای» است، دکتر طراوت واحدی، دستیار تخصصی اعصاب و روان درباره شهر و زیباشناسی نوشته است و روح‌الله محمدخانی، کارشناس امنیت داده درباره نکات امنیتی در فضای سایبری گفته است و...
ماهنامه مدیریت ارتباطات به شما کمک می‌کند که از جهان جدید، جهان ارتباطات سر در بیاورید.

◾️◾️◾️
‌▪️مدیرمسئول: امیرعباس تقی‌پور
▫️سردبیر: علی ورامینی
▪️تحریریه: حسن نمکدوست تهرانی، ابوالفضل رجبی، مسعود شاه‌حسینی، آرمین هاشمی، محسن محمودی، و با تشکر از حسین گنجی.
▫️ رئیس شورای سیاست‌گذاری: سید غلامرضا کاظمی‌دینان
▪️مدیر اجرایی و هماهنگی: بهنام تقی‌پور
▫️ طراح جلد: حامد شجاعی
▪️مدیر هنری: یوسف فروتن
▫️ دیگر همکاران ماهنامه مدیریت ارتباطات: بهروز تقی‌پور، روشن مهدوی، سمیرا کیانی، آزاده آخوندی.
🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و مگیران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.

⁠ آبگوشت؛ خوراکی جمعی

آبگوشت آنقدر مهم است که نیوشا طبیبی، نویسنده و پژوهشگر غذا یک یادداشت را برای آن کافی نداند و در شماره 140 هم در صفحه «زیبایی‌شناسی غذا» باز دربارۀ آبگوشت بنویسد. او معتقد است اگر غذایی استحاق این را داشته باشد که خوراک ملی ایرانی‌اش بنامیم، آن غذا آبگوشت است. او معتقد است که آبگوشت خوراکی جمعی است و خوردن تنهای آن لطفی ندارد. پاره‌هایی از یادداشت او در شماره اخیر ماهنامه مدیریت ارتباطات را می‌خوانید؛



⚫️ آبگوشت خوراکی مقوی است و قرن‌ها سر سفرۀ طبقات تهی‌دست و متوسط بوده، چنان‌که اعیان و اشراف خوردن آبگوشت را دون شأن خود می‌دانسته‌اند. زمانی «ناصرالدین‌شاه» آبگوشت هوس کرده است و به امرش آبگوشت در قابلمه‌های نقره به میان خوان گذاشته‌اند. «اعتمادالسلطنه» می‌نویسد: «شاه شام قاطرچی‌گری میل فرمودند.» و گله می‌کند: «آقاجان، اگر درویشی، چرا به تقدیر معتقد نیستی، اگر شاهی، این شام گدایی چه و این وضع پریشانی کدام است؟»

⚪️ آبگوشت غذای روزانۀ عامۀ مردم ایران بوده است به این دلیل که اولاً آن را از استخوان‌پاره‌ها و دنبه و چربی‌های کم‌قیمت و حبوبات درست می‌کرده‌اند، ثانیاً چنان تنوعی داشته که در طی یک ماه می‌توانسته‌اند سی نوع آبگوشت درست کنند و بخورند.

⚫️ اگر بخواهیم با معیارهایی چون همه‌پسندی و کیفیت و صرفۀ اقتصادی و ایضاً تاریخ و اصل‌ونسب، خوراکی را به‌عنوان غذای ملی ایرانیان انتخاب کنیم بی‌تردید آبگوشت از همۀ انواع دیگر خوراک‌ها استحقاق بیشتری برای این عنوان دارد.

⚪️ تردید نیست که خوانندگان محترم گیاه‌خوار و حیوان‌دوست از صحبت درباره آبگوشت مکدر خواهند شد، اما همین آبگوشت اگر به سیاق قدما پخته شود، اتفاقاً نجات‌بخش جان عدۀ زیادی از گوسفندان زبان‌بسته است.

⚫️ در این سال‌های اخیر متأسفانه «نوثروتمندان»، توجهی ویژه به این خوراک کردند. عرض می‌کنم متأسفانه، چون ساحت آبگوشت را به اطوارثروتمندان آلودند و پختن آبگوشت ماهیچه و مانند این‌ها رایج شد و دیگر از استخوان و دنبه که مایۀ اصلی این خوراک بی‌بدیل است نشانی بر جای نماند. دیزی‌فروشی‌های جدید، مختص اغنیا به راه افتادند و مبادا که این خوراک هم مانند چلوکباب (که روزگاری غذای کارگران بود)، از دسترس مردم عادی خارج شود.


🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و مگیران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.

▫️▫️▫️


https://t.me/cm_magazine

⁠ جلد نوشت-درباره جلد 140-

پاناتنیک‌ها مشغول دوید‌ن‌اند

✍🏽حامد شجاعی (دیزاینر)/

در صفحه اینستاگرامِ دوستی از قول فرانکاستل (مورخ تاریخ هنر فرانسوی) خواندم بهتر است یک بار هم سخن تصویر را درباره تاریخ بشنویم. این دیدگاه در اصل طعنه‌ای بر تلقی معمول ما درباره «حاشیه»ای بودن تصویر است. غالبا تلقی تاریخی این بوده که تصاویر مخصوصا در تاریخ نگارگریی ایرانی مصور کردن متن است و نه بیشتر. یعنی خطاط شعر یا داستانی را تحریر می‌کرد و بعد از آن نقاشان از روی خط-بخوانید متن- تصویر را عین به عین ایجاد می‌کردند. تلاش من این خواهد بود تا نشان دهم تصاویر خود مستقلا از متن‌ قابل خواندن است. خواه نگارگری‌ای در چند صد سال پیش باشد خواه جلد یک مجله امروز.
یک تصویر را به پیش چشم بیاورید. یک نگارگری از بهزاد را پیش چشم بیاورید. در تصویر مشهور یوسف و زلیخا زنی با لباسی که رنگی جیغ دارد دست به بازوی یوسف انداخته تا مانع از رفتن‌اش شود. همچنین شعری از سعدی بزرگ زیر تصویر خطاطی شده که:
زلیخا چو گشت از می عشق مست
به دامان یوسف در آویخت دست
شعر سعدی به درستی از تشبیهات و استعاره‌های فراوانی استفاده می‌کند اما تصویرگر در واقع تنها همین بیت را تصویر کرده و باقی زحمت خود را صرف ساخت و ساز صحنه و میزانسی با جزئیات فراوان کرده.
او به معنای واقعی کاخی مجلل ساخته و دو پیکره را در حالتی افتان و خیزان کنار هم قرار داده. قطعا لازم نبود یکان یکان پله‌های کاخ در شعر اشاره شود. یا با جزئیات مشخص شود که محل سکونت (احتمالاً) زلیخا چه معماریی داشته.
اما تصویر با دقت و ظرافت آرام آرام بعد از توصیف صحنه دست اندازی زلیخا به دست و دامن یوسف از متن دور می‌شود و قصه خود را روایت می‌کند. این فاصله گرفتن تصویر به هیچ وجه به معنای دور شدن از داستان نیست بلکه نقل داستان به روایت مستقل تصویر است.
این منطق رابطه متن و تصویر پیش از این به شکل دقیقی در میان هنر سنتی ما رعایت می‌شد و هر هنرمند خود مستقلا روایتی را نقل می‌کردند. سعدی در قالبی ادبی نظم و بهزاد در میان تصاویر پر رنگ و لعاب نگارگری. نکته اینجاست هم نشینی این دو به قدری در کمال هماهنگی و هارمونی است که من بیننده فراموش می‌کنم با دو روایت از یک داستان مواجه هستیم.
اما نقل این مطلب امروز به چه کار ما می‌آید؟ چرا باید نسبت شعر و تصویر یا دقیق‌تر بگویم متن و تصویر را استخراج کنیم؟ جواب ساده این است که ما همچنان از این همین ابزار‌ها برای ارتباط استفاده می‌کنیم. دیگر نگارگری به آن معنای سابق نیست اما روزانه چند ده جلد کتاب و مجله دیزاین می‌شوند که گاهی فراموش می‌شود تصویر هم زبانی مستقل و روایتی مستقل از متن را پیگیری می‌کند. غرض اینکه هم باید در سنت تصویری خود به دنبال کشف روایت‌های تصویری باشیم آنطور که فرانکاستل می گفت. از آن بیشتر باید بتوانیم روایت تصویری خود را از امروز ارائه دهیم. مفاهیم و داستان های امروز ( از نظر من ) به هیچ وجه پیچیده‌تر از داستان‌های زمان بهزاد نیست. فرق ماجرا این است که بهزاد زبان روایت خود را داشت و دیزاینر امروز هم باید بتواند زبان دیزاین خود را برای ارتباط با مخاطب خود پیدا کند.

موضوع اصلی مجله در این شماره بررسی پدیده متاورس است. اینکه با چه چیزی طرف هستیم و این تکنولوژی در نهایت ما را به کدام سو هدایت می‌کند. از همه جزئیات فنی و اغلب بسیار پیچیده این پدیده و تکنولوژی‌های اقماری حول و حوش آن که بگذریم یک چیز برای ما روشن بود. ما در حال وارد شدن به فضای جدیدی هستیم. یک بازی جدید ایجاد خواهد شد. تحولی که شبیه آن در ذهن بیشتر شبیه برپایی المپیک است. ما همه با شور و شوق وارد فضایی میشویم که به درستی انتهای آن را نمی‌توانیم ببینیم. بنظر میرسد چاره‌ای هم به جز وارد شدن به بازی نداریم. تصویری که ما انتخاب کردیم نقش روی سفالینه یونانی است. افرادی که در بازی‌های پاناتنیک مشغول دویدن هستند. پیکره‌های سیاه که با حال و هوایی اعوجاجی و پیکرهایی با فرم‌هایی کشیده و ورزیده باهم مسابقه می‌دهند.
▪️▪️▪️
https://t.me/cm_magazine

◼️ ⁠ کاربران (عوام) و راهبران (نخبگان)

مسعود سپهر، استاد علوم سیاسی دانشگاه و جامعه‌شناسی‌سیاسی از چند سال پیش در قالب‌های یادداشت و گفت‌وگو با ماهنامه مدیریت ارتباطات همکاری کرده است. از شماره 140 بناست که سلسله یادداشت‌های او در صفحه ثابتِ «جهان انسانی جدید» و در نسبت فضای جدید ارتباطات و تأثیر آن بر امر سیاسی و جامعه منتشر شود. بخشی از اولین یادداشت او را می‌خوانیم:

⚪️ نسل من شاهد همۀ تحولات تکنولوژیکی، از رادیو تا کامپیوترهای خانگی و تلفن‌های همراه و هوش مصنوعی، بوده است، بیشترین تحول در عمر کوتاه انسانی را در تاریخ بشر تجربه کرده و مجبور به تطبیق خود با آن شده است. گفته می‌شود بیشتر هم‌نسلان من از سندروم «تکنوفوبیا» در رنج‌اند. بسیاری دوستان را می‌شناسم که هنوز تلفن هوشمند ندارند یا فقط در حد تلفن معمولی از آن استفاده می‌کنند و هیچ حساب کاربری‌ای در شبکه‌های اجتماعی یا حتی ایمیل معمولی هم ندارند.

⚫️ دیگر باید گفت عالم محضر اینترنت است، در محضر اینترنت معصیت نکنید، البته آنچه در مذهب اینترنت گناه محسوب می‌شود، چراکه انگار آیینی جدید برپا شده و هر روز فراگیرتر می‌شود؛ آیینی که با تحلیل ابرداده‌ها هر لحظه ما را دنبال می‌کند و بهتر از خودمان ما را می‌شناسد و از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است. دوستان نادیده‌ای که بیش از اعضای خانواده و هم‌کلاسی قدیمی با آن‌ها وقت می‌گذرانیم و بیشتر سعی می‌کنیم به‌شکل آن‌ها دربیاییم. این سیلی است که هر روز خروشان‌تر می‌شود و بیشتر ما را با خود می‌برد.

⚪️ در نظریۀ کلاسیک، نخبگان با ابزار زر و زور و تزویر می‌توانستند کنترل اجتماعی را در دست داشته باشند، اما حتی در زندان هم روح و اندیشه‌ها آزادند و اختیار جوهر انسانیت است. به‌تعبیر اگزیستانسیالیست‌ها، هر انسان خالق خویش است و ماهیت خود را می‌سازد.

⚪️ وقتی «آلوین تافلر» در سال ۱۹۸۰ کتاب «موج سوم» را منتشر کرد (که تأثیر عمیقی بر جلب‌توجه محققان نسبت به پیامدهای دنیای دیجیتال تازه‌وارد و گسترش آن داشت) بر این نکته انگشت گذاشت که در آینده‌ای نزدیک فناوری جدید چنان پیچیده می‌شود که انسان‌ها به دو گروه کاملاً متمایز و مشخص کاربران (عوام) و راهبران (نخبگان) تقسیم می‌شوند و کاربران عملاً در اختیار خواهند بود.

🗞 برای تهیه ماهنامه مدیریت ارتباطات با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، همچنین دیجی‌کالا، طاقچه و مگیران از دیگر راه‌های خرید آنلاین نسخه‌های فیزیکی و الکترونیکی این نشریه هستند.

▫️▫️▫️

https://t.me/cm_magazine

⁠ درد است که آدمی را رهبر است

یکی از نکات بسیار حائز اهمیت در حوزه ارتباطات، امنیت سازمان‌ها و کاربران در دنیای بی‌در‌و‌پیکر سایبری است. در شماره 140 ماهنامه مدیریت ارتباطات، مهندس «روح‌الله محمدخانی»، کارشناس امنیت، در یادداشتی مفصل به بحث امنیت در فضای سایبری و قدرتی که کاربر در این فضا برای حفظ امنیت خود دارد، پرداخته است. در ادامه بخش‌هایی از این یادداشت را می‌خوانیم:

⚪️ با پیچیده‌تر و انبوه‌تر شدن داده‌ها، موضوع اَبَرداده، کلان‌داده و مهندسی داده یا دیتا ساینس، یعنی علوم داده موردتوجه قرار می‌گیرند. در حال حاضر یکی از شاخص‌های توسعه‌یافتگی کشورها این است که چقدر مبتنی بر تحلیل داده، مدیریت می‌کنند، چه در سطح کلان، چه در سطح خرد. مدیریت داده‌محور نیازمند تکنیک‌ها و تکنولوژی‌هایی خاص است. همین موضوع در حوزۀ امنیت نیز نمود دارد. یکی از زمینه‌های تخصصی در حوزۀ امنیت مربوط به مرکز عملیات امنیت یا SOC است. کار Security Operation Center این است که تمام داده‌های مرتبط را بر اساس سناریوهایی که از قبل به‌عنوان سناریوهای تهاجم شناسایی شده‌اند، تحلیل کند.

⚫️ اثربخشی آموزش اهمیت زیادی دارد. به نظر من در حوزۀ امنیت و بسیاری از حوزه‌های دیگر، قدم اول باید ایجاد حس اضطرار باشد، یعنی به‌قول «مولانا»، «درد است که آدمی را رهبر است». کسی که به‌عنوان کاربر دردی ندارد، شنیدن آموزش‌ها کمکی به او نمی‌کند و فقط یک سری معلومات می‌شود که بعد از مدتی فراموش‌شان می‌کند. وقتی اضطرار را بفهمی و بدانی اگر آن اقدامات رعایت نشوند چه تبعاتی برای خودت و سازمان دارد، تازه به مراحل بعدی می‌رسی که، بر اساس روش جان کاتر، مثلاً باید گروه‌های تسهیل‌گر تغییر ایجاد کرد.

⚪️ باید توجه داشت که نقش رسانه در آگاهی‌رسانی به کاربران پررنگ است. وقتی از آگاهی‌رسانی، آموزش و ایجاد حس اضطرار صحبت می‌کنیم، تمام این موارد از طریق رسانه به بهترین شکل اتفاق می‌افتد. مسئله، مسئلۀ تولید محتواست. ایجاد حس اضطرار، یعنی مواجه کردن کاربران با نتایج مخاطرات؛ یعنی کاربران به‌شکلی کنترل‌شده‌ باید متوجه شوند اگر رمز عبورشان را در دسترس دیگران بگذارند واقعاً چه اتفاق‌هایی رخ می‌دهد.

⚫️ بهترین راه ایجاد دغدغه را «راهبری از طریق سناریوهای داستانی» (leadership by story) می‌دانند. از طریق سناریوهای داستانی، چه در قالب فیلم و چه در قالب‌های دیگر تولید محتوا، می‌توان داستان‌ها و سناریوها را برای مردم بیان کرد و همۀ این‌ها کار رسانه است. اثربخشی یک داستان در ایجاد دغدغه بسیار بالاست و هنگامی که دغدغه شکل می‌گیرد، شما با مخاطب تشنه طرف هستید که خودش دنبال آگاهی‌های شما می‌آید.


🗞 برای تهیه ماهنامه مدیریت ارتباطات با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، همچنین دیجی‌کالا، طاقچه و مگیران از دیگر راه‌های خرید آنلاین نسخه‌های فیزیکی و الکترونیکی این نشریه هستند.


▫️▫️▫️

https://t.me/cm_magazine/5338

⁠ احترام به حضور دیگری

✍️🏽 دکتر طراوت واحدی، دستیار تخصصی اعصاب و روان

صدای پیکور‌ کارگاه ساختمانی روبه‌روی خانه، همان که تا هفتۀ پیش منزل و خانۀ کسانی دیگر بود، امان‌مان را بریده است. مثلاً کلی گشته بودیم که جایی دنج و کم‌سر‌وصدا خانه بگیریم، اما گویی در دل کارگاه ساختمانی هستیم. بدتر از آن همسایۀ طبقۀ بالاست که در اوج کرونا اصرار دارد خانه‌اش را از نو بسازد. بیش از دو ماه است که هر روز صدای چکش و دریل مهمان اعصاب و روان‌مان است. به این یادداشت فکر می‌کنم، با تم صدای مستدام ضربه‌های پیکور‌ از بیرون و چکش از داخل ساختمان، به نسبت زیبایی و شهر! به همسرم می‌گویم می‌خواهم چنین یادداشتی بنویسم، این سروصدای پیکور‌ هم سوژۀ خوبی است. با تشر می‌گوید درباره زیبایی از این می‌نویسی؟! چشمت یک بار هم نمی‌تواند به دنبال زیبایی باشد؟! حقیقتاً راست می‌گوید، می‌توان در یک پنجاه متر مربع اطراف خود بی‌شمار زمختی و نازیبایی پیدا کرد و سر عالم و آدم نق زد، می‌توان با شنیدن صدای انعکاس دوازده‌ساعتۀ برخورد فولاد سخت و سنگ با هم، از دنیا سیر شد. می‌توان به کودکان زباله‌گرد صبح‌ها و مردان و زنانِ بی‌خانمان شب‌ها نگاه کرد و به عدالت در تمامی ساحات آن شک کرد. همۀ این‌ها هست و بیشتر از این‌ها، هزار بار. اما واقعاً چیزی زیبا در این شهر یافت نمی‌شود‌ که به یادداشتی از آن یاد کنیم؟ بی‌شک هست، شاید برای این است که امروز و اکنون اینجا هستیم. دل‌بستۀ چیزی هستیم، حتماً در این شهر چیزی یا چیزکی دیده‌ایم که در آن مانده‌ایم...

ادامه این یادداشت را در شماره 140 ماهنامه مدیریت ارتباطات بخوانید.



🗞 برای تهیه ماهنامه مدیریت ارتباطات با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، همچنین دیجی‌کالا، طاقچه و مگیران از دیگر راه‌های خرید آنلاین نسخه‌های فیزیکی و ...


▫️▫️▫️

https://t.me/cm_magazine/5338

⁠ «اشکان قشقایی» معمار است و پژوهشگر معماری. «جعبهۀ سفید» نام صفحه جدید التأسیسی در ماهنامه مدیریت ارتباطات است که قشقایی از این پس قرار است در آن دربارۀ معماری و وجوه ارتباطاتی آن سلسله یادداشت‌هایی بنویسد. یادداشت اول او «معماری؛ هم درد هم درمان» نام دارد. بخش‌هایی از این یادداشت را در ادامه می‌خوانیم و کامل آن را در شماره 140 می‌توانید بخوانید:

⚪️معماری را گفت‌وگویی میان نسل‌ها دانسته‌اند که در طول زمان امتداد دارد. کدام گفت‌وگو را سراغ داریم این‌چنین وسیع و طولانی؟ از آنجا که هیچ‌کس نوع معماری و شهرسازی محل زیستش را انتخاب نمی‌کند می‌توان صفت اجباری را هم بر این گفت‌وگو افزود؛ گفت‌وگویی بر بستر ادراکات حسی، ناخودآگاه و خودآگاه ذهنی، خاطره‌های فردی و جمعی و حتی رؤیاپردازی. این ارتباط نزدیک را بشر با هیچ صناعت، هنر و پدیدۀ فیزیکی‌ای به‌اندازۀ معماری ندارد.

⚫️ برخی درک و دریافت هنر را فراتاریخی می‌دانند و تمامی فرایند ارتباط را در چارچوب ادراک حسی محدود می‌کنند، پس آن را بی‌زمان و فرا‌زمان فرض می‌کنند. اما گروهی دیگر مواجهه با هنر و معماری را تنها متکی به ادراکات حسی نمی‌دانند و شرایط زمانی اثر و دورانی که مخاطب با اثر روبه‌رو می‌شود، تمایزهای اجتماعی و تأویل را در گفت‌وگوی میان مخاطب و اثر مؤثر می‌دانند. هر دو گروه اما معماری و هنر را مانند یک پیام معرفی می‌کنند و مخاطب را هدف این پیام. اگر موقتاً بپذیریم که معماری یک کنش ارتباطی است، می‌توانیم در این چارچوب نحوۀ روبه‌رو شدن انسان امروزی با معماری را کمی بیشتر بشناسیم.

⚪️ از پس این نکته این پرسش مطرح می‌شود که آیا امروزه ما مخاطبان هشیاری برای دریافت پیام‌های حسی یک اثر معماری هستیم؟ اگر با پیش‌فرض‌های پدیدارشناسانه - که سوژه به محیط طبیعی و فرهنگی‌ای که در آن وجود دارد وابسته است و از این محیط جدانشدنی است- بخواهیم به این پرسش پاسخ دهیم، آنگاه باید بپذیریم که انسان امروز از لحاظ ادراکات حسی متأثر از محیط خود دچار مشکلاتی در درک یک فضای معماری است.

⚫️ ما به‌خاطر دنیایی که تحت‌تأثیر رسانه است، به موجوداتی منفعل تبدیل شده‌ایم و دیگر ارتباطی بین بدن، ذهن و چشم وجود ندارد. اما کاری که معماری می‌تواند انجام دهد و هیچ دیسیپلین دیگری نمی‌تواند، این است که بدن، ذهن و چشم را با هم مرتبط کند. معماری، توانایی الهام‌بخشی و دگرگونی وجود هر روزۀ ما را دارد. ما باید نقاب رسانه‌ها را کنار بزنیم. باید دستگاه دفاعی خود را برای مقاومت در برابر غفلت‌های حساب‌شده‌ای تقویت کنیم که می‌توانند روح و روان را تهی سازند. معماری در غایت خود می‌تواند فعالانه بر کرختی حواس انسانِ امروز غلبه کند و حساسیت‌های بدن را برای فهم عمیق‌تر جهان به او بازگرداند.



🗞 برای تهیه ماهنامه مدیریت ارتباطات با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، همچنین دیجی‌کالا، طاقچه و مگیران از دیگر راه‌های خرید آنلاین نسخه‌های فیزیکی و ...


▫️▫️▫️

https://t.me/cm_magazine/5340

⭕️ نهمین #کنفرانس_حرفه‌ای‌گرایی_در_روابط‌عمومی با موضوع اصلی «سواد روابط‌عمومی و مدیریت شایعات سازمانی»، ششم بهمن‌ماه در محل #بازار_بزرگ_ایران (#ایران_مال) درحال برگزاری است.

🌐کانال کنفرانس روابط عمومی👇
⚜️ @prconference

‍ ‍ 🔹 نهمین کنفرانس حرفه‌ای‌گرایی در روابط‌عمومی برگزار شد

نهمین کنفرانس حرفه‌ای‌گرایی در روابط‌عمومی به عنوان بزرگترین رویداد روابط‌‌عمومی کشور پس از شیوع کرونا، با موضوع اصلی «سواد روابط‌عمومی و مدیریت شایعات سازمانی» چهارشنبه ششم بهمن‌‌ماه 1400 با ارائه هفت‌مقاله و یک پنل تخصصی با حضور جمع کثیری از استادان، پژوهشگران و فعالان حوزه ارتباطات و رسانه از سراسر کشور، در مرکز نمایشگاهی ایران‌مال برگزار شد.

🌐کانال کنفرانس روابط عمومی👇
⚜️ @prconference

برای مشاهده گزارش کامل این کنفرانس کلیک کنید 👇👇👇

◼️ دی‌ماه امسال، پنجاهمین سالگرد تأسیس انجمن روابط عمومی در ایران بود. ماهنامه مدیریت ارتباطات در شماره 140 خود پرونده‌ای به این مناسبت تهیه کرده است. یادداشت مدیر مسئول ماهنامه هم به این موضوع اختصاص یافته است که در ادامه می‌خوانید:

———-

مدیریت حرفه‌ای؛ مسئلۀ اصلی انجمن روابط‌عمومی ایران

✍🏽/ امیرعباس تقی‌پور

در اینکه انجمن روابط‌عمومی ایران قدیمی‌ترین سازمان مردم‌نهاد روابط‌عمومی است و در ادوارِ مختلف، خدماتی ارزنده‌ هم عرضه کرده است جای هیچ تردیدی نیست، اما مهم‌ترین پرسش این است که آیا این انجمن توانسته به‌اندازۀ نام و قدمت خود به انتظارات جامعۀ روابط‌عمومی ایران پاسخ دهد؟
و پرسش‌های جزئی‌تر با مبنا قرار دادن تلاش‌های سی‌سالۀ اخیر:
چرا انجمن روابط‌عمومی ایران قادر نبوده است دفتری با امکانات حداقلی برای خود تهیه کند؟
چرا همواره تعداد اعضای رسمی انجمن روابط‌عمومی ایران، به‌معنای اعضایی که از شرایط لازم برای عضویت برخوردار بوده و اقدام به واریز حق عضویت کرده‌اند، در برابر آمار شاغلان در این حوزه کم‌شمار، و با اغماض، به‌طور میانگین حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰ نفر بوده است؟
چرا مجامع عمومی انجمن روابط‌عمومی ایران با استقبال حداکثری همین اعضای کم‌تعداد مواجه نمی‌شود و متأسفانه بعضاً برای برخی مسئولیت‌ها، مانند بازرس اصلی و علی‌البدل، باید به دنبال نامزد بگردند؟
بر اساس مادۀ‌ ۲۳ اساسنامه‌، انجمن دارای کمیته‌های مختلف اجرایی است. این کمیته‌ها در ادوار مختلف هیئت‌مدیره کم‌وبیش تشکیل شده‌اند، اما چرا نتوانسته‌اند یک کار عملی مؤثر، مستند و عمیق انجام دهند؟
چرا جوان‌گرایی در ترکیب هیئت‌مدیره با مقاومت روبه‌رو می‌شود و از ظرفیت جوانان علاقه‌مند به توسعۀ روابط‌عمومی کمتر استفاده می‌شود؟

وضعیت فعلی انجمن روابط‌عمومی ایران، هرچه که هست، مرهون تلاش‌ها و احیاناً کم‌کاری‌های تمام کسانی است که در طول سال‌های گذشته، و در ادوار مختلف، عضو هیئت‌مدیرۀ انجمن بوده‌اند. اعضای کم‌شمار انجمن، فعالان ساکت روابط‌عمومی، و متولیان سازمان‌های مردم‌نهاد هم به‌نوبۀ خود شریک وضعیت فعلی انجمن‌اند. گذر از وضعیت موجود و رسیدن به وضعیت مطلوب، نیازمند مدیریت حرفه‌ای انجمن و واگذار کردن میدان عمل به جوانان مستعد، ماهر و علاقه‌مند است. مدیریت حرفه‌ای می‌تواند با برنامه‌ریزی خلاقانه و حضور مستمر، از فرصت‌های کم‌نظیری که همواره پیرامون انجمن روابط‌عمومی ایران وجود داشته است بهره بگیرد و چالش‌های انجمن را به حداقل برساند.


▪️▪️▪️
https://t.me/cm_magazine