دنیا عوض شده، وزارت ارشاد نه!
✍🏽سیدعلی میرفتاح/
▪️ مسئولی که به فلان سایت خبری زنگ می‌زند و به سردبیرش تحکم می‌کند بهمان خبر را از صفحه‌اش پاک کند، بیش از هرچیزی بر این واقعیت تلخ صحه می‌گذارد که چیزی، متأسفانه، از سایبرنتیک نمی‌داند و کیلومترها از فهم دنیای معاصر عقب است. این کلمات را به‌طعنه به کار نمی‌برم، قصد تخفیف مسئولان را هم ندارم، بلکه می‌خواهم این نکتۀ بسیار بسیار مهم را تصریح کنم که دنیا عوض شده اما وزارت ارشاد نه. طرف در بیمارستان بستری بود و سرتاپایش را گچ گرفته بودند. گفتند چه شده؟ گفت رانندگی می‌کردم، جاده پیچید، من پیچیدم، جاده باز هم پیچید، من پیچیدم، رسیدیم به جایی که جاده پیچید، من نپیچیدم و... حکایت وزارت ارشاد هم همین است. جادۀ دنیا سال‌هاست که پیچیده، اما این بزرگواران نه‌تنها نپیچیده‌اند، بلکه اندر خم کوچۀ دهۀ شصت مانده‌اند.
▪️ آقای «صادق زیباکلام» کتابی نوشته به اسم «رضاشاه». کتاب را نخوانده‌ام، با توجه به نگاه استاد به تاریخ بعید می‌دانم با فرمایشش همدل باشم. ظاهراً ارشادی‌ها هم همدل نبوده‌اند، برای همین جلوی انتشارش را گرفته‌اند. گرفته‌اند؟ این کتاب اگر مجوز می‌گرفت، در بهترین شرایط، چهار یا پنج هزار نسخه چاپ می‌شد و به بازار کساد نشر راه می‌یافت. یحتمل سه چهار هزار نفری هم کتاب را می‌خواندند و بعضی می‌پسندیدندش و بعضی هم نه. اما به لطف ممیزان سخت‌گیر، کتاب مخاطب میلیونی پیدا کرده و نقدش نیز پرهزینه شده است. کی جرئت دارد با رضاشاه زیباکلام سرشاخ شود؟ اگر ممیزان محترم می‌دانستند که دهۀ شصت گذشته و عملاً امکان کنترل و نظارت از بین رفته است، قطعاً فکر دیگری می‌کردند و به‌جای اصرار بر شیوه‌های سنتی، به راه‌حل‌هایی پیچیده‌تر می‌رسیدند.
▪️ یقین دارم که اروپا و امریکا هم سفت و محکم و البته که زیرزیرکی نظارت می‌کنند. آن‌ها هم مناسبات و ایده‌ها و برنامه‌هایی دارند که نمی‌گذارند رسانه‌ها را به امان خدا رها کنند. به امان خدا هم رها نکرده‌اند، منتها پنهانی و پیچیده و نامحسوس و حساب‌شده کارشان را پیش می‌برند. چه خوب هم پیش می‌برند. «پس ریای شیخ به ز اخلاص ما/ کان بصیرت باشد و این از عما». همین کوری و بی‌اطلاعی از سازوکارهای نوین دنیاست که از روزنامه‌نگار معمولی، قهرمان بین‌المللی می‌سازد و از فیلم‌ساز آماتور، هنرمند آزادی‌خواه جهانی... شأن قهرمانان آزادی و هنرمندان مستقل را کم نمی‌کنم. بزرگ، هرکجا که باشد بزرگ است و شایستۀ تکریم. عرضم متوجه آن دسته از بی‌هنرانی است که روی نابلدی ناظران و بی‌اطلاعی مسئولان حساب باز می‌کنند و برای خود کردیت غیرواقعی جعل.
🗞 بخشی از یادداشت «دزدان آسمانی»، منتشرشده در شماره 138 ماهنامه مدیریت ارتباطات
https://t.me/cm_magazine
✍🏽سیدعلی میرفتاح/
▪️ مسئولی که به فلان سایت خبری زنگ می‌زند و به سردبیرش تحکم می‌کند بهمان خبر را از صفحه‌اش پاک کند، بیش از هرچیزی بر این واقعیت تلخ صحه می‌گذارد که چیزی، متأسفانه، از سایبرنتیک نمی‌داند و کیلومترها از فهم دنیای معاصر عقب است. این کلمات را به‌طعنه به کار نمی‌برم، قصد تخفیف مسئولان را هم ندارم، بلکه می‌خواهم این نکتۀ بسیار بسیار مهم را تصریح کنم که دنیا عوض شده اما وزارت ارشاد نه. طرف در بیمارستان بستری بود و سرتاپایش را گچ گرفته بودند. گفتند چه شده؟ گفت رانندگی می‌کردم، جاده پیچید، من پیچیدم، جاده باز هم پیچید، من پیچیدم، رسیدیم به جایی که جاده پیچید، من نپیچیدم و... حکایت وزارت ارشاد هم همین است. جادۀ دنیا سال‌هاست که پیچیده، اما این بزرگواران نه‌تنها نپیچیده‌اند، بلکه اندر خم کوچۀ دهۀ شصت مانده‌اند.
▪️ آقای «صادق زیباکلام» کتابی نوشته به اسم «رضاشاه». کتاب را نخوانده‌ام، با توجه به نگاه استاد به تاریخ بعید می‌دانم با فرمایشش همدل باشم. ظاهراً ارشادی‌ها هم همدل نبوده‌اند، برای همین جلوی انتشارش را گرفته‌اند. گرفته‌اند؟ این کتاب اگر مجوز می‌گرفت، در بهترین شرایط، چهار یا پنج هزار نسخه چاپ می‌شد و به بازار کساد نشر راه می‌یافت. یحتمل سه چهار هزار نفری هم کتاب را می‌خواندند و بعضی می‌پسندیدندش و بعضی هم نه. اما به لطف ممیزان سخت‌گیر، کتاب مخاطب میلیونی پیدا کرده و نقدش نیز پرهزینه شده است. کی جرئت دارد با رضاشاه زیباکلام سرشاخ شود؟ اگر ممیزان محترم می‌دانستند که دهۀ شصت گذشته و عملاً امکان کنترل و نظارت از بین رفته است، قطعاً فکر دیگری می‌کردند و به‌جای اصرار بر شیوه‌های سنتی، به راه‌حل‌هایی پیچیده‌تر می‌رسیدند.
▪️ یقین دارم که اروپا و امریکا هم سفت و محکم و البته که زیرزیرکی نظارت می‌کنند. آن‌ها هم مناسبات و ایده‌ها و برنامه‌هایی دارند که نمی‌گذارند رسانه‌ها را به امان خدا رها کنند. به امان خدا هم رها نکرده‌اند، منتها پنهانی و پیچیده و نامحسوس و حساب‌شده کارشان را پیش می‌برند. چه خوب هم پیش می‌برند. «پس ریای شیخ به ز اخلاص ما/ کان بصیرت باشد و این از عما». همین کوری و بی‌اطلاعی از سازوکارهای نوین دنیاست که از روزنامه‌نگار معمولی، قهرمان بین‌المللی می‌سازد و از فیلم‌ساز آماتور، هنرمند آزادی‌خواه جهانی... شأن قهرمانان آزادی و هنرمندان مستقل را کم نمی‌کنم. بزرگ، هرکجا که باشد بزرگ است و شایستۀ تکریم. عرضم متوجه آن دسته از بی‌هنرانی است که روی نابلدی ناظران و بی‌اطلاعی مسئولان حساب باز می‌کنند و برای خود کردیت غیرواقعی جعل.
🗞 بخشی از یادداشت «دزدان آسمانی»، منتشرشده در شماره 138 ماهنامه مدیریت ارتباطات
https://t.me/cm_magazine
درمبخش و درم‌ساز..
◼️ از ابتدای شکل‌گیری سلسله‌یادداشت‌های پیرامون برند شخصی بعضی نفرات که از نظر من چراغ خانۀ ایران محسوب می‌شوند، بنا را بر این گذاشتم از کسانی بنویسم که هنوز در میان ما هستند و به‌نوعی با این کار می‌توانم به ارزش‌های آن‌ها اشاره کنم و به ایشان بگویم حواس‌مان بود و هست که چه مسیری را طی کردید و چقدر از ایران امروز ما سهم نگاه و توجه و زحمت شماست.
برخی را فهرست کردم و برخی در مسیر به فهرست اضافه شدند. یکی از کسانی که از ابتدا در فهرست من جا داشت و قرار بود به او نیز برسم و درباره برند شخصی‌اش بنویسم، «کامبیز درمبخش» بود؛ طراح، کاریکاتوریست و گرافیست مشهور هم‌روزگارمان که امروز که دارم این یادداشت را به سرانجام می‌رسانم، متأسفانه دیگر در میان ما نیست...
کامبیز درمبخش در زمانه‌ای به میدان آمد که کاریکاتور ما، مثل تصویرسازی ما، و تصویرسازی ما مثل گرافیک ما، و گرافیک ما مثل نقاشی و دیگر هنرهای ما، به‌خصوص سینما، شلوغ و درهم و شلخته بود...
🗞 بخشی از یادداشت حسین گنجی درباره برند شخصی درمبخش، منتشر شده در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات.
▫️▫️
https://t.me/cm_magazine
◼️ از ابتدای شکل‌گیری سلسله‌یادداشت‌های پیرامون برند شخصی بعضی نفرات که از نظر من چراغ خانۀ ایران محسوب می‌شوند، بنا را بر این گذاشتم از کسانی بنویسم که هنوز در میان ما هستند و به‌نوعی با این کار می‌توانم به ارزش‌های آن‌ها اشاره کنم و به ایشان بگویم حواس‌مان بود و هست که چه مسیری را طی کردید و چقدر از ایران امروز ما سهم نگاه و توجه و زحمت شماست.
برخی را فهرست کردم و برخی در مسیر به فهرست اضافه شدند. یکی از کسانی که از ابتدا در فهرست من جا داشت و قرار بود به او نیز برسم و درباره برند شخصی‌اش بنویسم، «کامبیز درمبخش» بود؛ طراح، کاریکاتوریست و گرافیست مشهور هم‌روزگارمان که امروز که دارم این یادداشت را به سرانجام می‌رسانم، متأسفانه دیگر در میان ما نیست...
کامبیز درمبخش در زمانه‌ای به میدان آمد که کاریکاتور ما، مثل تصویرسازی ما، و تصویرسازی ما مثل گرافیک ما، و گرافیک ما مثل نقاشی و دیگر هنرهای ما، به‌خصوص سینما، شلوغ و درهم و شلخته بود...
🗞 بخشی از یادداشت حسین گنجی درباره برند شخصی درمبخش، منتشر شده در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات.
▫️▫️
https://t.me/cm_magazine
◼️ فضای مجازی؛ کودک و هراس
هراس از حضور کودکان در فضای مجازی پدیده‌ای است که جامعۀ امروز را با هزاران پرسش مواجه کرده است:
▫️آیا باید کودکان را از فضای مجازی دور نگه داشت؟
▫️آیا دورماندگی کودکان از فضای مجازی ممکن است؟
▫️آیا می‌توان نیازهای کودکان برای حضور در فضای مجازی را نادیده گرفت؟
▫️آیا محرومیت کودکان از فضای مجازی موجب از دست رفتن فرصت‌های آن‌ها نخواهد شد؟
▫️آیا می‌توانیم در تمامی جوانب به‌جای کودکان در فضای مجازی فعال باشیم تا از مخاطرات در امان باشند؟
▫️آیا هراس‌انگیزی نسبت به شبکه‌های اجتماعی، کودکان را دچار فوبیا نسبت به این فضا نمی‌کند؟
▪️«نازیلا علوی»، پژوهشگر ارتباطات که چندی است در ماهنامه مدیریت ارتباطات به نسبت کودکان و فضای مجازی می‌پردازد، در یادداشتی در شماره 139 سعی کرده است فراتر از طرح مسئله، مواردی از راهکارها را نیز تحلیل کند.
🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و میگران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.
▪️▪️▪️
https://t.me/cm_magazine
هراس از حضور کودکان در فضای مجازی پدیده‌ای است که جامعۀ امروز را با هزاران پرسش مواجه کرده است:
▫️آیا باید کودکان را از فضای مجازی دور نگه داشت؟
▫️آیا دورماندگی کودکان از فضای مجازی ممکن است؟
▫️آیا می‌توان نیازهای کودکان برای حضور در فضای مجازی را نادیده گرفت؟
▫️آیا محرومیت کودکان از فضای مجازی موجب از دست رفتن فرصت‌های آن‌ها نخواهد شد؟
▫️آیا می‌توانیم در تمامی جوانب به‌جای کودکان در فضای مجازی فعال باشیم تا از مخاطرات در امان باشند؟
▫️آیا هراس‌انگیزی نسبت به شبکه‌های اجتماعی، کودکان را دچار فوبیا نسبت به این فضا نمی‌کند؟
▪️«نازیلا علوی»، پژوهشگر ارتباطات که چندی است در ماهنامه مدیریت ارتباطات به نسبت کودکان و فضای مجازی می‌پردازد، در یادداشتی در شماره 139 سعی کرده است فراتر از طرح مسئله، مواردی از راهکارها را نیز تحلیل کند.
🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و میگران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.
▪️▪️▪️
https://t.me/cm_magazine
Forwarded from کنفرانس روابط‌عمومی
✅ زمان و محل برگزاری نهمین کنفرانس حرفه‌ای‌گرایی در روابط‌عمومی اعلام شد
▪️دبیر نهمین #کنفرانس_حرفه‌ای‌گرایی_در_روابط‌عمومی ضمن اعلام زمان و محل برگزاری این کنفرانس، اعضای کمیته علمی این رویداد را نیز معرفی کرد.
▫️به گزارش دبیرخانه کنفرانس روابط‌عمومی، بهنام تقی‌پور بیان کرد: دبیرخانه دایمی کنفرانس روابط‌عمومی به عنوان نهادی حرفهای و تخصصی پس از یک دوره وقفه به دلیل پاندمی کرونا، نهمین دوره کنفرانس حرفه‌ای‌گرایی در روابط‌عمومی را بهمن‌ماه امسال برگزار خواهد کرد.
▪️دبیر کنفرانس حرفه‌ای‌گرایی در روابط‌عمومی ادامه داد: نهمین دوره این رویداد با همکاری وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و بخش‌های مختلف دولتی و خصوصی، به عنوان بزرگترین گردهم‌آیی جامعه روابط‌عمومی کشور و با توجه به کنترل پاندمی کرونا و با رعایت تمامی شیوه‌نامه‌های بهداشتی، در تاریخ ششم بهمن‌ماه سال‌جاری در محل بازار بزرگ ایران (ایران‌مال) برگزار خواهد شد.
▫️تقی‌پور با اشاره به موضوع اصلی این رویداد که «سواد روابط‌عمومی و مدیریت شایعات سازمانی» است، گفت: دکتر شهناز هاشمی به عنوان رئیس و دکتر احمد یحیایی‌ایله‌ای، دکتر افسانه مظفری، دکتر منصور ساعی و دکتر مریم سلیمی اعضای کمیته علمی این کنفرانس را تشکیل می‌دهند.
🔲 لازم به ذکر است، مقالات در این کنفرانس به‌نحوی طراحی و ارائه خواهند شد که شرکت‌کنندگان به پاسخ‌های مناسبی برای پرسش‌‌های خود در قبال سوالاتی مانند «شایعه و انواع آن»، «انگیزه‌‌های شایعه‌سازان چیست؟»، «شایعات، چگونه برنامه‌های درون و برون سازمانی یک وزارتخانه، سازمان و شرکت را تحت تأثیر قرار می‌دهند؟»، «با توجه به توسعه روزافزون فضای مجازی و رواج شایعات، چه کسانی ضروری است در سازمان از آمادگی لازم برای عکس‌العمل به موقع و صحیح برخوردار باشند؟»، «چرا باید روابط‌عمومی‌ها در برابر شایعات سازمانی، هوشیار باشند؟»، «وظایف روابط‌عمومی‌ها در مواجهه با شایعات چیست؟» و «نقش سواد روابط‌عمومی در بی‌اثر کردن شایعات چیست؟» دست پیدا کنند.
🔲 گفتنی است، اساتید، دانشجویان، فعالان و علاقمندان به حوزه‌های ارتباطات، روابط‌عمومی و رسانه که تمایل دارند در این کنفرانس به ارائه مقاله بپردازند، می‌توانند تا ۲۵ دی‌ماه، نسبت به ارسال اصل مقاله خود به نشانی ایمیل info@prconference.ir اقدام کنند.
🔲 علاقمندان می‌توانند به‌منظور کسب اطلاعات بیشتر در خصوص شرکت در این کنفرانس با شماره تلفن ۸۸۳۵۶۰۷۶ تماس حاصل نمایند.
🌐کانال کنفرانس روابط عمومی👇
⚜️ @prconference ™
▪️دبیر نهمین #کنفرانس_حرفه‌ای‌گرایی_در_روابط‌عمومی ضمن اعلام زمان و محل برگزاری این کنفرانس، اعضای کمیته علمی این رویداد را نیز معرفی کرد.
▫️به گزارش دبیرخانه کنفرانس روابط‌عمومی، بهنام تقی‌پور بیان کرد: دبیرخانه دایمی کنفرانس روابط‌عمومی به عنوان نهادی حرفهای و تخصصی پس از یک دوره وقفه به دلیل پاندمی کرونا، نهمین دوره کنفرانس حرفه‌ای‌گرایی در روابط‌عمومی را بهمن‌ماه امسال برگزار خواهد کرد.
▪️دبیر کنفرانس حرفه‌ای‌گرایی در روابط‌عمومی ادامه داد: نهمین دوره این رویداد با همکاری وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و بخش‌های مختلف دولتی و خصوصی، به عنوان بزرگترین گردهم‌آیی جامعه روابط‌عمومی کشور و با توجه به کنترل پاندمی کرونا و با رعایت تمامی شیوه‌نامه‌های بهداشتی، در تاریخ ششم بهمن‌ماه سال‌جاری در محل بازار بزرگ ایران (ایران‌مال) برگزار خواهد شد.
▫️تقی‌پور با اشاره به موضوع اصلی این رویداد که «سواد روابط‌عمومی و مدیریت شایعات سازمانی» است، گفت: دکتر شهناز هاشمی به عنوان رئیس و دکتر احمد یحیایی‌ایله‌ای، دکتر افسانه مظفری، دکتر منصور ساعی و دکتر مریم سلیمی اعضای کمیته علمی این کنفرانس را تشکیل می‌دهند.
🔲 لازم به ذکر است، مقالات در این کنفرانس به‌نحوی طراحی و ارائه خواهند شد که شرکت‌کنندگان به پاسخ‌های مناسبی برای پرسش‌‌های خود در قبال سوالاتی مانند «شایعه و انواع آن»، «انگیزه‌‌های شایعه‌سازان چیست؟»، «شایعات، چگونه برنامه‌های درون و برون سازمانی یک وزارتخانه، سازمان و شرکت را تحت تأثیر قرار می‌دهند؟»، «با توجه به توسعه روزافزون فضای مجازی و رواج شایعات، چه کسانی ضروری است در سازمان از آمادگی لازم برای عکس‌العمل به موقع و صحیح برخوردار باشند؟»، «چرا باید روابط‌عمومی‌ها در برابر شایعات سازمانی، هوشیار باشند؟»، «وظایف روابط‌عمومی‌ها در مواجهه با شایعات چیست؟» و «نقش سواد روابط‌عمومی در بی‌اثر کردن شایعات چیست؟» دست پیدا کنند.
🔲 گفتنی است، اساتید، دانشجویان، فعالان و علاقمندان به حوزه‌های ارتباطات، روابط‌عمومی و رسانه که تمایل دارند در این کنفرانس به ارائه مقاله بپردازند، می‌توانند تا ۲۵ دی‌ماه، نسبت به ارسال اصل مقاله خود به نشانی ایمیل info@prconference.ir اقدام کنند.
🔲 علاقمندان می‌توانند به‌منظور کسب اطلاعات بیشتر در خصوص شرکت در این کنفرانس با شماره تلفن ۸۸۳۵۶۰۷۶ تماس حاصل نمایند.
🌐کانال کنفرانس روابط عمومی👇
⚜️ @prconference ™
◼️ همراهان گرامی؛
شماره 139 ماهنامه، را از دیجی‌کالا تهیه کنید. در این شماره مطالب خواندنی و مهمی درباره حریم خصوصی در دنیای جدید، حوزه عمومی و فیسبوک و ماسک و اختلال در ارتباطات فردی و ... تدارک دیده شده است.
با خواندن مدیریت ارتباطات، دنیای پر شتاب اطراف خود را بهتر درک کنید.
▫️▫️▫️
https://t.me/cm_magazine
شماره 139 ماهنامه، را از دیجی‌کالا تهیه کنید. در این شماره مطالب خواندنی و مهمی درباره حریم خصوصی در دنیای جدید، حوزه عمومی و فیسبوک و ماسک و اختلال در ارتباطات فردی و ... تدارک دیده شده است.
با خواندن مدیریت ارتباطات، دنیای پر شتاب اطراف خود را بهتر درک کنید.
▫️▫️▫️
https://t.me/cm_magazine
ده نکته درباره مستندسازی در روابط‌عمومی
✍🏽امیرعباس تقی‌پور / مدیرمسئول ماهنامه مدیریت ارتباطات
◼️ به‌طور حتم برای شما هم به‌عنوان یک کارشناس یا مدیر روابط‌عمومی پیش آمده که به دلیل عدم مستندسازی، بایگانی نکردن تجربه‌های خود و رویدادهای مختلف، از جمله برنامه‌های مناسبتی، مجبور به وقت‌گذاری مجدد و صرف هزینه‌های مادی و معنوی شده و به‌اصطلاح به دوباره و چندباره‌کاری روی آورده باشید. این‌ها بخش کوچکی از عوارض بی‌توجهی به مستندسازی است. فواید این امر در سازمان‌ها، از جمله در روابط‌عمومی، متعدد و اقدامی لازم و حرفهای است. اگر ما در یک واحد روابط‌عمومی مشغول به کار هستیم، فارغ از اینکه اندازۀ سازمانی ما بزرگ است یا کوچک، باید موضوع مستندسازی را یک وظیفه تلقی کنیم و در مسیر انجام آن کوتاهی نکنیم. خوشبختانه ابزار فناورانه این امکان را داده است که بسیاری از بهانه‌ها در فرایند مستندسازی، رنگ ببازند.
اما چند نکته:
▪️مدیران و کارشناسانی که به مستندسازی اهمیت می‌دهند، اهدافی مشخص دارند و در مسیر رسیدن به این اهداف تلاش می‌کنند کمترین هزینۀ مالی و معنوی را به سازمان خود تحمیل کنند. به‌عبارت دیگر، اطلاعات و اسناد را در ردیف سرمایه‌های سازمانی تلقی می‌کنند.
▫️به کار کارشناسی اعتقاد دارند و با بایگانی و مستند کردن برنامه‌ها و اقدامات خود در فازهای مطالعه، شناخت، تجزیه‌وتحلیل شرایط موجود، طراحی وضعیت مطلوب و اقدامات عملی، امکان بررسی، نقد و طرح نظر را برای سایر کارشناسان، محترم می‌شمرند. در واقع با ذخیرۀ تجربه‌های خود، امکان بهره‌مندی دیگران و به‌ویژه نسل‌های بعدی را ممکن می‌کنند تا با آزمون‌وخطاهای کمتری مسئولیت‌های خود را انجام دهند.
▪️مستندسازی، یکی از روش‌های وقایع‌نگاری و زمینۀ تدوین تاریخ است. روابط‌عمومی‌های مستندساز این امکان را فراهم می‌کنند تا آیندگان راحت‌تر به تاریخ این حوزه دسترسی پیدا کنند و آفتی به نام تحریف تاریخ تا حد زیادی کارایی خود را از دست بدهد.
▫️ روابط‌عمومی حرفهای که اهمیت مستندسازی را درک کرده است، راویِ صادقِ شکل‌گیری، بلوغ و کمالِ هویت و نام‌و‌نشان یک سازمان خواهد بود.
▪️مسیر غلبه بر نقصِ تاریخی عدم استانداردسازی فعالیت‌های روابط‌عمومی در سازمان‌ها به‌طور حتم از مستندسازی می‌گذرد.
▫️وظیفه و بار مستندسازی فعالیت‌های تمام واحدهای سازمانی نباید بر دوش روابط‌عمومی قرار گیرد اما روابط‌عمومی به‌عنوان واحد تخصصی، باید کمک‌حالِ واحدهای دیگر و البته عرضه‌کنندۀ گزارش نهایی سازمان در قالب‌های تولیدی فاخر و باکیفیت باشد.
▪️مستندسازی را با نگاهی باز و بدون دخالت منافع و سلیقه‌های شخصی و گروهی به انجام برسانیم.
▫️اگرچه فناوری‌های جدید، فرایند تولید، ثبت و ضبط، پردازش و بهره‌برداری مستندات را تسهیل کرده‌اند، تربیت نیروی انسانی متخصص و به‌کارگیری آن در این حوزه، امنیت و کیفیت اقدامات را ارتقا می‌بخشد.
▪️مستندسازی، اقدامی شیک و غیرلازم نیست. به‌طور معمول، بسیاری از همکاران سازمان اهمیت این کار را درک نمی‌کنند و حتی ممکن است در برابر آن مقاومت کنند. مدیران و کارکنان سازمان را در قالب کارگاه‌های آموزشی با نتایج مستندسازی آشنا کنیم.
▫️برای ارزیابی عملکرد زیرمجموعه‌های خود در ستاد و صف سازمان، به‌ویژه در سطح استان‌ها، به مستندسازی اقدامات‌شان امتیاز بدهیم و تشویق‌شان کنیم.
🗞 سرمقاله شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات
▫️▫️▫️
https://t.me/cm_magazine
✍🏽امیرعباس تقی‌پور / مدیرمسئول ماهنامه مدیریت ارتباطات
◼️ به‌طور حتم برای شما هم به‌عنوان یک کارشناس یا مدیر روابط‌عمومی پیش آمده که به دلیل عدم مستندسازی، بایگانی نکردن تجربه‌های خود و رویدادهای مختلف، از جمله برنامه‌های مناسبتی، مجبور به وقت‌گذاری مجدد و صرف هزینه‌های مادی و معنوی شده و به‌اصطلاح به دوباره و چندباره‌کاری روی آورده باشید. این‌ها بخش کوچکی از عوارض بی‌توجهی به مستندسازی است. فواید این امر در سازمان‌ها، از جمله در روابط‌عمومی، متعدد و اقدامی لازم و حرفهای است. اگر ما در یک واحد روابط‌عمومی مشغول به کار هستیم، فارغ از اینکه اندازۀ سازمانی ما بزرگ است یا کوچک، باید موضوع مستندسازی را یک وظیفه تلقی کنیم و در مسیر انجام آن کوتاهی نکنیم. خوشبختانه ابزار فناورانه این امکان را داده است که بسیاری از بهانه‌ها در فرایند مستندسازی، رنگ ببازند.
اما چند نکته:
▪️مدیران و کارشناسانی که به مستندسازی اهمیت می‌دهند، اهدافی مشخص دارند و در مسیر رسیدن به این اهداف تلاش می‌کنند کمترین هزینۀ مالی و معنوی را به سازمان خود تحمیل کنند. به‌عبارت دیگر، اطلاعات و اسناد را در ردیف سرمایه‌های سازمانی تلقی می‌کنند.
▫️به کار کارشناسی اعتقاد دارند و با بایگانی و مستند کردن برنامه‌ها و اقدامات خود در فازهای مطالعه، شناخت، تجزیه‌وتحلیل شرایط موجود، طراحی وضعیت مطلوب و اقدامات عملی، امکان بررسی، نقد و طرح نظر را برای سایر کارشناسان، محترم می‌شمرند. در واقع با ذخیرۀ تجربه‌های خود، امکان بهره‌مندی دیگران و به‌ویژه نسل‌های بعدی را ممکن می‌کنند تا با آزمون‌وخطاهای کمتری مسئولیت‌های خود را انجام دهند.
▪️مستندسازی، یکی از روش‌های وقایع‌نگاری و زمینۀ تدوین تاریخ است. روابط‌عمومی‌های مستندساز این امکان را فراهم می‌کنند تا آیندگان راحت‌تر به تاریخ این حوزه دسترسی پیدا کنند و آفتی به نام تحریف تاریخ تا حد زیادی کارایی خود را از دست بدهد.
▫️ روابط‌عمومی حرفهای که اهمیت مستندسازی را درک کرده است، راویِ صادقِ شکل‌گیری، بلوغ و کمالِ هویت و نام‌و‌نشان یک سازمان خواهد بود.
▪️مسیر غلبه بر نقصِ تاریخی عدم استانداردسازی فعالیت‌های روابط‌عمومی در سازمان‌ها به‌طور حتم از مستندسازی می‌گذرد.
▫️وظیفه و بار مستندسازی فعالیت‌های تمام واحدهای سازمانی نباید بر دوش روابط‌عمومی قرار گیرد اما روابط‌عمومی به‌عنوان واحد تخصصی، باید کمک‌حالِ واحدهای دیگر و البته عرضه‌کنندۀ گزارش نهایی سازمان در قالب‌های تولیدی فاخر و باکیفیت باشد.
▪️مستندسازی را با نگاهی باز و بدون دخالت منافع و سلیقه‌های شخصی و گروهی به انجام برسانیم.
▫️اگرچه فناوری‌های جدید، فرایند تولید، ثبت و ضبط، پردازش و بهره‌برداری مستندات را تسهیل کرده‌اند، تربیت نیروی انسانی متخصص و به‌کارگیری آن در این حوزه، امنیت و کیفیت اقدامات را ارتقا می‌بخشد.
▪️مستندسازی، اقدامی شیک و غیرلازم نیست. به‌طور معمول، بسیاری از همکاران سازمان اهمیت این کار را درک نمی‌کنند و حتی ممکن است در برابر آن مقاومت کنند. مدیران و کارکنان سازمان را در قالب کارگاه‌های آموزشی با نتایج مستندسازی آشنا کنیم.
▫️برای ارزیابی عملکرد زیرمجموعه‌های خود در ستاد و صف سازمان، به‌ویژه در سطح استان‌ها، به مستندسازی اقدامات‌شان امتیاز بدهیم و تشویق‌شان کنیم.
🗞 سرمقاله شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات
▫️▫️▫️
https://t.me/cm_magazine
Telegram
-
بخش‌هایی از یادداشت سردبیر ماهنامه مدیریت ارتباطات در شماره 139
عمارتی که معمارش هم به آن اعتماد ندارد
✍🏽 علی ورامینی /
🟢 انسان در حاق واقع تنهاست. این یکی از معدود گزاره‌هایی است که هم فلاسفه به آن باور دارند و هم عرفا. در خوانش قدسی از جهان اما انسان در نهایت این تنهایی را با پیوستن به اصل خویش از میان می‌برد. باری، این تنهایی باعث به وجود آمدن حالات، مفاهیم و وضعیت خاص خود می‌شود. یکی از آن‌ها حریم شخصی است. اگر به اینکه آدمی از آن رو که آدم است تنهاست معتقدیم، پس باید معتقد باشیم که وضعیت‌ها و حالت‌هایی برای انسان وجود دارند که جز خودش کسی را نباید بدان‌ها راه باشد.
⚪️ شاید یکی از کهن‌الگوهایی که باعث به وجود آمدن حریم شخصی شده است همین خوانش از بودن انسان در هستی باشد یا شاید حریم شخصی از اجداد نخستین ما نشأت گرفته باشد. آنان برای اینکه در امان باشند باید که به جایی پناه می‌بردند که بتوانند بر آن کنترل کامل داشته باشند. این وضعیت می‌توانست جان‌شان را حفظ کند و بقای‌شان را بیشتر. احتمالاً از نظر انسان‌شناسان این بیش از آن خوانش اگزیستانسیالیستی از جهان در شکل گرفتن حریم شخصی بر ضمیر ما آدمیان تأثیر گذاشته است و از منظر عالمان روان آن اولی.
🟢 هرچه پیش‌تر آمدیم، به‌میانجی گسترش رسانه‌های جمعی انگار هم مفهوم حریم خصوصی بیشتر دچار تغییر شده است و هم سرعت این تغییرات به‌شدت بیشتر. دور نیست زمانی که بابت لو رفتن یک عکس شخصی چه جنگ‌وجدل‌هایی در خانواده‌ها به وجود می‌آمد و امروز همان نسل از همان خانواده‌ها دغدغۀ این را دارند که چطور در مسابقۀ نمایش عکس‌ها در اینستاگرام، اول شوند و عکس شخصی بهتری از خودشان به نمایش بگذارند. امروزه دیگر از سؤال اینکه حریم خصوصی چیست و چرا باید به حریم خصوصی توجه کنیم به این رسیدیم که اساساً ما می‌توانیم از حریم خصوصی خود در جهان دیجیتالی‌شده حراست کنیم؟
⚪️ وقتی وارد پلتفرمی می‌شوید، همان ابتدای کار باید یک سری اطلاعات مشخص در اختیار آن‌ها بگذارید، مثلاً نام و نام‌خانوادگی و از این دست داده‌ها. اما اطلاعاتی هم وجود دارند که بازتاب‌دهندۀ سبک زندگی، علایق، حتی بیماری و... هستند. این‌ها را کاربر بی‌آنکه بداند در اختیار پلتفرم‌ها قرار می‌دهد. نوعی دیگر از هژمونی پلتفرم‌ها در حوزه حریم خصوصی هم وجود دارد که کاربر ناخودآگاه تن به سازوکار شبکه‌های اجتماعی می‌دهد.
🟢 فیسبوک علاوه بر اطلاعاتی که کاربران می‌فرستند، تمام عقاید کاربران را هم رصد می‌کند. «زاکربرگ» سال‌ها پیش گفته بود فیسبوک نه‌فقط حق استفاده از این اطلاعات را برای خود محفوظ می‌دارد، که حتی پس از خروج کاربر از فیسبوک هم برای خود این حق را قائل است. این شرکت در اسناد اولیه‌اش ادعا کرده است هر کاربر برای این شرکت، 80.95 میارزد. بعدتر و در سال 2015 مشخص شد هر کاربر برای فیسبوک 1800 دلار میارزد.
⚪️ وقتی از زاکربرگ درباره حریم خصوصی سؤال می‌شود، می‌گوید حریم خصوصی دیگر یک هنجار اجتماعی نیست. اما به نظر میرسد برای خود او چنین نباشد. زاکربرگ در سال 2013 چهار خانه‌ای که منزلش را در پالوآلتوی کالیفرنیا احاطه کرده بودند، به قیمت سی میلیون دلار می‌خرد، آن‌ها را تخریب می‌کند و یک سد حریم خصوصی پیرامون خانه‌اش ایجاد می‌کند. این را بگذارید کنار تصاویر معروفی که از او منتشر شدند و نشان دادند روی دوربین تمام ابزارهای الکترونیکی‌ای که دارد چسب زده است.
🟢 همین یک نکته می‌تواند کفایت بحث کند. یکی از معماران بسیار مهم جهان مجازی کنونی که از دنیای واقعی امروزه بیشتر تأثیرگذار است، از قدم گذاشتن در اینترنت محافظت‌نشده چنین هراس دارد. احتمالاً او بهتر می‌داند که چه ساخته است. اما آیا برای ما مردمان عادی هم تمهیداتی چون آنچه زاکربرگ برای خود می‌اندیشد و می‌سازد، امکان‌پذیر است؟
🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و مگیران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.
◽️◽️◽️
https://t.me/cm_magazine
عمارتی که معمارش هم به آن اعتماد ندارد
✍🏽 علی ورامینی /
🟢 انسان در حاق واقع تنهاست. این یکی از معدود گزاره‌هایی است که هم فلاسفه به آن باور دارند و هم عرفا. در خوانش قدسی از جهان اما انسان در نهایت این تنهایی را با پیوستن به اصل خویش از میان می‌برد. باری، این تنهایی باعث به وجود آمدن حالات، مفاهیم و وضعیت خاص خود می‌شود. یکی از آن‌ها حریم شخصی است. اگر به اینکه آدمی از آن رو که آدم است تنهاست معتقدیم، پس باید معتقد باشیم که وضعیت‌ها و حالت‌هایی برای انسان وجود دارند که جز خودش کسی را نباید بدان‌ها راه باشد.
⚪️ شاید یکی از کهن‌الگوهایی که باعث به وجود آمدن حریم شخصی شده است همین خوانش از بودن انسان در هستی باشد یا شاید حریم شخصی از اجداد نخستین ما نشأت گرفته باشد. آنان برای اینکه در امان باشند باید که به جایی پناه می‌بردند که بتوانند بر آن کنترل کامل داشته باشند. این وضعیت می‌توانست جان‌شان را حفظ کند و بقای‌شان را بیشتر. احتمالاً از نظر انسان‌شناسان این بیش از آن خوانش اگزیستانسیالیستی از جهان در شکل گرفتن حریم شخصی بر ضمیر ما آدمیان تأثیر گذاشته است و از منظر عالمان روان آن اولی.
🟢 هرچه پیش‌تر آمدیم، به‌میانجی گسترش رسانه‌های جمعی انگار هم مفهوم حریم خصوصی بیشتر دچار تغییر شده است و هم سرعت این تغییرات به‌شدت بیشتر. دور نیست زمانی که بابت لو رفتن یک عکس شخصی چه جنگ‌وجدل‌هایی در خانواده‌ها به وجود می‌آمد و امروز همان نسل از همان خانواده‌ها دغدغۀ این را دارند که چطور در مسابقۀ نمایش عکس‌ها در اینستاگرام، اول شوند و عکس شخصی بهتری از خودشان به نمایش بگذارند. امروزه دیگر از سؤال اینکه حریم خصوصی چیست و چرا باید به حریم خصوصی توجه کنیم به این رسیدیم که اساساً ما می‌توانیم از حریم خصوصی خود در جهان دیجیتالی‌شده حراست کنیم؟
⚪️ وقتی وارد پلتفرمی می‌شوید، همان ابتدای کار باید یک سری اطلاعات مشخص در اختیار آن‌ها بگذارید، مثلاً نام و نام‌خانوادگی و از این دست داده‌ها. اما اطلاعاتی هم وجود دارند که بازتاب‌دهندۀ سبک زندگی، علایق، حتی بیماری و... هستند. این‌ها را کاربر بی‌آنکه بداند در اختیار پلتفرم‌ها قرار می‌دهد. نوعی دیگر از هژمونی پلتفرم‌ها در حوزه حریم خصوصی هم وجود دارد که کاربر ناخودآگاه تن به سازوکار شبکه‌های اجتماعی می‌دهد.
🟢 فیسبوک علاوه بر اطلاعاتی که کاربران می‌فرستند، تمام عقاید کاربران را هم رصد می‌کند. «زاکربرگ» سال‌ها پیش گفته بود فیسبوک نه‌فقط حق استفاده از این اطلاعات را برای خود محفوظ می‌دارد، که حتی پس از خروج کاربر از فیسبوک هم برای خود این حق را قائل است. این شرکت در اسناد اولیه‌اش ادعا کرده است هر کاربر برای این شرکت، 80.95 میارزد. بعدتر و در سال 2015 مشخص شد هر کاربر برای فیسبوک 1800 دلار میارزد.
⚪️ وقتی از زاکربرگ درباره حریم خصوصی سؤال می‌شود، می‌گوید حریم خصوصی دیگر یک هنجار اجتماعی نیست. اما به نظر میرسد برای خود او چنین نباشد. زاکربرگ در سال 2013 چهار خانه‌ای که منزلش را در پالوآلتوی کالیفرنیا احاطه کرده بودند، به قیمت سی میلیون دلار می‌خرد، آن‌ها را تخریب می‌کند و یک سد حریم خصوصی پیرامون خانه‌اش ایجاد می‌کند. این را بگذارید کنار تصاویر معروفی که از او منتشر شدند و نشان دادند روی دوربین تمام ابزارهای الکترونیکی‌ای که دارد چسب زده است.
🟢 همین یک نکته می‌تواند کفایت بحث کند. یکی از معماران بسیار مهم جهان مجازی کنونی که از دنیای واقعی امروزه بیشتر تأثیرگذار است، از قدم گذاشتن در اینترنت محافظت‌نشده چنین هراس دارد. احتمالاً او بهتر می‌داند که چه ساخته است. اما آیا برای ما مردمان عادی هم تمهیداتی چون آنچه زاکربرگ برای خود می‌اندیشد و می‌سازد، امکان‌پذیر است؟
🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و مگیران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.
◽️◽️◽️
https://t.me/cm_magazine
Telegram
-
شباهت فیسبوک به حوزۀ عمومی
🟢 هابرماس عنوان می‌کند که دو شکل ارتباط سیاسیِ در پیوند با هم وجود دارد:
◾️اولی شامل تعاملات غیررسمی و روزمره است که دربرگیرندۀ نظرات شخصی و غیرعمومی است. ارتباطات غیررسمی شامل بیان شفاهی چیزهایی بود که از نظر فرهنگی بدیهی تلقی می‌شدند - تجربیات اساسی که به‌ندرت در شرح‌حال‌ها و سرگذشت‌ها مورد بحث قرار می‌گرفتند - و اغلب موضوعاتی مورد بحث قرار می‌گرفتند که به‌عنوان «موضوعات بدیهی» توسط صنعت فرهنگ تولید می‌شدند، یعنی «حرفهای روزمره‌ای» که تحت‌تأثیر رسانه‌های جمعی شکل می‌گرفتند.
◾️دومی ارتباط رسمی‌تر و نهادینه‌ترشده را در بر می‌گیرد و معمولاً از طریق بوروکراسی‌های دولتی یا شرکتی ایجاد می‌شود. این سطوح ارتباطی را می‌توان با فیسبوک مقایسه کرد. «حرفهای روزمرۀ» تحت‌تأثیرِ رسانه‌های جمعی، امروزه بخش عمده‌ای از ارتباطات را در فیسبوک تشکیل می‌دهند، البته نه همۀ آن را.
⚪️ سؤال مهم این است که آیا یک رسانۀ اجتماعی مانند فیسبوک نیز، که غرق در محتوای پیش‌پاافتادۀ رسانه‌های جریان اصلی است، می‌تواند شرایط امکان را برای یک حوزۀ عمومی فراهم کند و با هدف اصلی هابرماس مبنی بر بحث و گفت‌وگوی فراگیر، فارغ از موقعیت و جایگاه اجتماعی-اقتصادی پرسشگر، فراهم کند یا خیر؟
🗞متن کامل این مقاله را که نویسنده آن کاترین دِرِک و مترجم‌اش، محسن محمودی است، در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات بخوانید.
▫️▫️▫️
https://t.me/cm_magazine
🟢 هابرماس عنوان می‌کند که دو شکل ارتباط سیاسیِ در پیوند با هم وجود دارد:
◾️اولی شامل تعاملات غیررسمی و روزمره است که دربرگیرندۀ نظرات شخصی و غیرعمومی است. ارتباطات غیررسمی شامل بیان شفاهی چیزهایی بود که از نظر فرهنگی بدیهی تلقی می‌شدند - تجربیات اساسی که به‌ندرت در شرح‌حال‌ها و سرگذشت‌ها مورد بحث قرار می‌گرفتند - و اغلب موضوعاتی مورد بحث قرار می‌گرفتند که به‌عنوان «موضوعات بدیهی» توسط صنعت فرهنگ تولید می‌شدند، یعنی «حرفهای روزمره‌ای» که تحت‌تأثیر رسانه‌های جمعی شکل می‌گرفتند.
◾️دومی ارتباط رسمی‌تر و نهادینه‌ترشده را در بر می‌گیرد و معمولاً از طریق بوروکراسی‌های دولتی یا شرکتی ایجاد می‌شود. این سطوح ارتباطی را می‌توان با فیسبوک مقایسه کرد. «حرفهای روزمرۀ» تحت‌تأثیرِ رسانه‌های جمعی، امروزه بخش عمده‌ای از ارتباطات را در فیسبوک تشکیل می‌دهند، البته نه همۀ آن را.
⚪️ سؤال مهم این است که آیا یک رسانۀ اجتماعی مانند فیسبوک نیز، که غرق در محتوای پیش‌پاافتادۀ رسانه‌های جریان اصلی است، می‌تواند شرایط امکان را برای یک حوزۀ عمومی فراهم کند و با هدف اصلی هابرماس مبنی بر بحث و گفت‌وگوی فراگیر، فارغ از موقعیت و جایگاه اجتماعی-اقتصادی پرسشگر، فراهم کند یا خیر؟
🗞متن کامل این مقاله را که نویسنده آن کاترین دِرِک و مترجم‌اش، محسن محمودی است، در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات بخوانید.
▫️▫️▫️
https://t.me/cm_magazine
Telegram
-
دستورالعمل‌هایی برای مستندسازی در روابط‌عمومی
⚪️ مستندسازی در روابط‌عمومی از آن مقوله‌هایی است که همه بر الزام آن تأکید دارند اما در کمتر سازمانی به‌درستی عملیاتی می‌شود. اینکه چه چیز و چرا باید مستند شود، قابل‌بررسی است، اما در چند حوزۀ جدی، بدون مستندسازی حتماً کار روابط‌عمومی به سمت سلیقه‌ای شدن پیش می‌رود. امیر لعلی؛ کارشناس اقتصاد و ارتباطات در مقاله‌ای تلاش کرده است، ده دستورالعمل حیاتی برای روابط‌عمومی‌ها در مستندسازی‌ها تشریح کند. تیتر این دستورالعمل‌ها بدین شرح است:
▪️صندوق‌ها را پر کنید
▪️پیام آماده است
▪️داستان را تمام نکنید
▪️ رسانه‌ها را وزن کنید
▪️ حسگرها را تنظیم کنید
▪️چرخۀ تکرار را حذف کنید
▪️ از سرک کشیدن نترسید!
▪️چک‌لیست‌ها هیچ‌وقت تمام نمی‌شوند
▪️هیچ‌وقت آنقدر پول‌دار نیستیم که دو بار خطا کنیم
▪️ بی‌رحمانه نقد کنید.
🗞 مشروح این یادداشت و دیگر مطالب راجع‌به مستندسازی در روابط عمومی را در شماره 139 بخوانید.
▫️▫️▫️
https://t.me/cm_magazine
⚪️ مستندسازی در روابط‌عمومی از آن مقوله‌هایی است که همه بر الزام آن تأکید دارند اما در کمتر سازمانی به‌درستی عملیاتی می‌شود. اینکه چه چیز و چرا باید مستند شود، قابل‌بررسی است، اما در چند حوزۀ جدی، بدون مستندسازی حتماً کار روابط‌عمومی به سمت سلیقه‌ای شدن پیش می‌رود. امیر لعلی؛ کارشناس اقتصاد و ارتباطات در مقاله‌ای تلاش کرده است، ده دستورالعمل حیاتی برای روابط‌عمومی‌ها در مستندسازی‌ها تشریح کند. تیتر این دستورالعمل‌ها بدین شرح است:
▪️صندوق‌ها را پر کنید
▪️پیام آماده است
▪️داستان را تمام نکنید
▪️ رسانه‌ها را وزن کنید
▪️ حسگرها را تنظیم کنید
▪️چرخۀ تکرار را حذف کنید
▪️ از سرک کشیدن نترسید!
▪️چک‌لیست‌ها هیچ‌وقت تمام نمی‌شوند
▪️هیچ‌وقت آنقدر پول‌دار نیستیم که دو بار خطا کنیم
▪️ بی‌رحمانه نقد کنید.
🗞 مشروح این یادداشت و دیگر مطالب راجع‌به مستندسازی در روابط عمومی را در شماره 139 بخوانید.
▫️▫️▫️
https://t.me/cm_magazine
Telegram
-
⚫️ فناوری‌های ارتباطاتی و آینده‌ای که زود فرا میرسد
⚪️ کمپانی‌هایی مانند «گوگل» و «فیسبوک» بر افکار انسان تسلط دارند. شوخی رایجی وجود دارد مبنی بر اینکه گوگل آگهی استخدام داده، اما در آن عنوان کرده نیازی به رزومه نیست چراکه ما خودمان می‌دانیم بهتر است چه کسانی را استخدام کنیم. گوگل حتی از این مرز نیز عبور کرده است و کسی نمی‌تواند بگوید عمل خصوصی ناشی از افکار من چیزی است که متعلق به من است. شبکه‌های اجتماعی و داده‌هایی که ما خودمان در اختیار این شبکه‌ها گذاشته‌ایم، در ترکیب با الگوریتم‌ها، علوم داده و هوش مصنوعی یک وضعیت هیبری را رقم زده‌اند. یعنی آن چیزی که تصور می‌کنیم فقط خودمان می‌دانیم ممکن است در اختیار شرکت‌ها و دولت‌ها نیز باشد.
🟢 واقعیت این است که ما حتی از این مرحله که شرکت‌ها ما را بهتر از خودمان می‌شناسند عبور کرده‌ایم و در مسیری جدید پا گذاشته‌ایم. برای مثال، اکثر سایت‌ها، موتور پیشنهاددهنده دارند. نقطه‌قوت پلتفرم‌های محتوایی مانند «نتفلیکس» و «یوتیوب» همین موتور پیشنهاددهنده است، چراکه بعد از گوش دادن به ده آهنگ، یازدهمین آهنگ را پلتفرم به شما پیشنهاد می‌دهد و از نقطه‌ای به بعد شما را در مسیری قرار می‌دهد که انگار اراده‌ای برای انتخابش ندارید و به‌جای اینکه ما انتخاب کنیم، در حال انتخاب شدن هستیم. این یعنی کسی از حریم ذهن و علایق من عبور کرده، در ذهن من نشسته است، به‌جای من تصمیم می‌گیرد، انتخاب می‌کند و حتی ممکن است خودش را به من تحمیل و سوگیری ایجاد کند تا محتوایی خاص را نبینم.
⚪️ چشم‌انداز پیش رو کاملاً وابسته به این است که جامعه‌ای که در آن در حال صحبت درباره حریم خصوصی هستیم چقدر نسبت به این مفاهیم پختگی و بلوغ داشته باشد. رسانه‌ها بایستی که مدام درباره این موضوع با مخاطبان صحبت کنند و بگویند این مسئله روند است و نمی‌شود کاری کرد مگر اینکه اینترنت را قطع کنید. حتی در این حالت نیز نمی‌توانید در برابر ضبط شدن صدا و تصویرتان در فضای عمومی مقاومت کنید. نرم‌افزارهای زیادی نیز وجود دارند که بر اساس آنالیز صدای افراد حتی درباره دروغ‌گویی یا عدم دروغ‌گویی‌شان نیز اطلاعات می‌دهند.
🟢 اگر دستگاهی با اطمینان صد در صد بتواند تشخیص دهد چه کسی دروغ می‌گوید چه کسی راست، باید سیستم قضایی و وکیل و قاضی نیز عوض شوند. شاید بتوانید موبایل‌تان را خاموش کنید و در شبکه‌های اجتماعی حضور نداشته باشید، اما نمی‌توانید در برابر تکنولوژی‌ای که شما را از بیرون می‌بیند و آنالیز می‌کند که چقدر قابل اعتماد هستید یا نه مقاومت کنید. هرچند که اطمینان دارم دولت‌های توتالیتر به‌شدت از این مسئله استفاده خواهند کرد و مردم در دنیا حداقل تا مدتی رنج خواهند کشید، تصور می‌کنم بشر به این مسئله نیاز دارد و نگاه خودسرکوبی و خودسانسوری شاید حذف شود و به همین دلیل مسیری که در آن قرار گرفته‌ایم لااقل برای من خوشحال‌کننده است.
🗞 بخشی از نوشتار بلند مسعود زمانی، آینده پژوه درباره حریم خصوصی و فناوری‌های ارتباطاتی در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات.
⚪️ کمپانی‌هایی مانند «گوگل» و «فیسبوک» بر افکار انسان تسلط دارند. شوخی رایجی وجود دارد مبنی بر اینکه گوگل آگهی استخدام داده، اما در آن عنوان کرده نیازی به رزومه نیست چراکه ما خودمان می‌دانیم بهتر است چه کسانی را استخدام کنیم. گوگل حتی از این مرز نیز عبور کرده است و کسی نمی‌تواند بگوید عمل خصوصی ناشی از افکار من چیزی است که متعلق به من است. شبکه‌های اجتماعی و داده‌هایی که ما خودمان در اختیار این شبکه‌ها گذاشته‌ایم، در ترکیب با الگوریتم‌ها، علوم داده و هوش مصنوعی یک وضعیت هیبری را رقم زده‌اند. یعنی آن چیزی که تصور می‌کنیم فقط خودمان می‌دانیم ممکن است در اختیار شرکت‌ها و دولت‌ها نیز باشد.
🟢 واقعیت این است که ما حتی از این مرحله که شرکت‌ها ما را بهتر از خودمان می‌شناسند عبور کرده‌ایم و در مسیری جدید پا گذاشته‌ایم. برای مثال، اکثر سایت‌ها، موتور پیشنهاددهنده دارند. نقطه‌قوت پلتفرم‌های محتوایی مانند «نتفلیکس» و «یوتیوب» همین موتور پیشنهاددهنده است، چراکه بعد از گوش دادن به ده آهنگ، یازدهمین آهنگ را پلتفرم به شما پیشنهاد می‌دهد و از نقطه‌ای به بعد شما را در مسیری قرار می‌دهد که انگار اراده‌ای برای انتخابش ندارید و به‌جای اینکه ما انتخاب کنیم، در حال انتخاب شدن هستیم. این یعنی کسی از حریم ذهن و علایق من عبور کرده، در ذهن من نشسته است، به‌جای من تصمیم می‌گیرد، انتخاب می‌کند و حتی ممکن است خودش را به من تحمیل و سوگیری ایجاد کند تا محتوایی خاص را نبینم.
⚪️ چشم‌انداز پیش رو کاملاً وابسته به این است که جامعه‌ای که در آن در حال صحبت درباره حریم خصوصی هستیم چقدر نسبت به این مفاهیم پختگی و بلوغ داشته باشد. رسانه‌ها بایستی که مدام درباره این موضوع با مخاطبان صحبت کنند و بگویند این مسئله روند است و نمی‌شود کاری کرد مگر اینکه اینترنت را قطع کنید. حتی در این حالت نیز نمی‌توانید در برابر ضبط شدن صدا و تصویرتان در فضای عمومی مقاومت کنید. نرم‌افزارهای زیادی نیز وجود دارند که بر اساس آنالیز صدای افراد حتی درباره دروغ‌گویی یا عدم دروغ‌گویی‌شان نیز اطلاعات می‌دهند.
🟢 اگر دستگاهی با اطمینان صد در صد بتواند تشخیص دهد چه کسی دروغ می‌گوید چه کسی راست، باید سیستم قضایی و وکیل و قاضی نیز عوض شوند. شاید بتوانید موبایل‌تان را خاموش کنید و در شبکه‌های اجتماعی حضور نداشته باشید، اما نمی‌توانید در برابر تکنولوژی‌ای که شما را از بیرون می‌بیند و آنالیز می‌کند که چقدر قابل اعتماد هستید یا نه مقاومت کنید. هرچند که اطمینان دارم دولت‌های توتالیتر به‌شدت از این مسئله استفاده خواهند کرد و مردم در دنیا حداقل تا مدتی رنج خواهند کشید، تصور می‌کنم بشر به این مسئله نیاز دارد و نگاه خودسرکوبی و خودسانسوری شاید حذف شود و به همین دلیل مسیری که در آن قرار گرفته‌ایم لااقل برای من خوشحال‌کننده است.
🗞 بخشی از نوشتار بلند مسعود زمانی، آینده پژوه درباره حریم خصوصی و فناوری‌های ارتباطاتی در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات.
Telegram
-
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
◼️عصر یکی از همین روزهای سرد به بهانه 50 سال فعالیت انجمن روابط عمومی ایران، در دفتر ماهنامه مدیریت ارتباطات میزبان پیشکسوتان و فعالان این حوزه بودیم.
در این ویدئو گزارشی تصویری از این گردهمایی و مشروح آن‌را در پرونده‌ای که برای 50 سالگی انجمن تهیه شده و در شماره 140 منتشر می‌شود، می‌توانید مشاهده کنید.
میهمانان:
#غلامرضا_کاظمی‌دینان #حمید_ضیایی‌پرور #عبدالله_اسکویی، #خسرو_رفیعی، #حسن_نصیری_قیداری، #بوالقاسم_حکیمیان، #امیرعباس_تقی‌پور و #جواد_قاسمی.
◽️◽️◽️
https://t.me/cm_magazine
در این ویدئو گزارشی تصویری از این گردهمایی و مشروح آن‌را در پرونده‌ای که برای 50 سالگی انجمن تهیه شده و در شماره 140 منتشر می‌شود، می‌توانید مشاهده کنید.
میهمانان:
#غلامرضا_کاظمی‌دینان #حمید_ضیایی‌پرور #عبدالله_اسکویی، #خسرو_رفیعی، #حسن_نصیری_قیداری، #بوالقاسم_حکیمیان، #امیرعباس_تقی‌پور و #جواد_قاسمی.
◽️◽️◽️
https://t.me/cm_magazine
Forwarded from شبکه تلویزیونی ارتباطات ایران
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔹در آستانه برگزاری نهمین کنفرانس حرفه‌ای‌گرایی در روابط‌عمومی؛
🔸 سیدغلامرضا کاظمی‌دینان، رئیس شورای سیاست‌گذاری این کنفرانس به بیان جزئیاتی درباره برگزاری این رویداد پرداخت.
⭕️ نهمین کنفرانس حرفه‌ای‌گرایی در روابط‌عمومی با موضوع اصلی «سواد روابط‌عمومی و مدیریت شایعات سازمانی»، ششم بهمن‌ماه در محل بازار بزرگ ایران (ایران مال) برگزار خواهد شد.
🌐 شبکه تلویزیونی ارتباطات ایران👇👇
⚜️ @iranctv ™
🔸 سیدغلامرضا کاظمی‌دینان، رئیس شورای سیاست‌گذاری این کنفرانس به بیان جزئیاتی درباره برگزاری این رویداد پرداخت.
⭕️ نهمین کنفرانس حرفه‌ای‌گرایی در روابط‌عمومی با موضوع اصلی «سواد روابط‌عمومی و مدیریت شایعات سازمانی»، ششم بهمن‌ماه در محل بازار بزرگ ایران (ایران مال) برگزار خواهد شد.
🌐 شبکه تلویزیونی ارتباطات ایران👇👇
⚜️ @iranctv ™
⚪️ روندهای دیجیتال و تغییر تلقی از حریم خصوصی
✍🏽 امیرحسن موسوی، پژوهشگر فلسفۀ علم و فناوری در یادداشتی با نامِ «دوگانۀ شفافیت و حریم خصوصی در تکنولوژی‌های پلتفرمی» در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات به این پرداخته است که فناوری‌های ارتباطی چطور به شفافیت کمک کرده است. البته که در این میان نقض حریم خصوصی هم یکی از آثار سو است که باید به آن هم اندیشید. در ادامه بخش‌هایی از این یادداشت را می‌خوانید:
▪️ شفافیت، محدودیت‌های کمتر، به اشتراک گذاشتن، دسترسی داشتن بیشتر به داده‌ها و اطلاعات از روندهای اصلی تکنولوژی‌های معاصر دیجیتال است. «کوین کلی» دوازده نیروی فناورانه را روندهایی می‌داند که آیندۀ نزدیک ما را رقم می‌زنند. جریان داشتن، دسترسی داشتن، اشتراک‌گذاری، تعامل کردن و پیگیری کردن تعدادی از این روندهای فناوری است.
▪️ این روندها در تضاد مستقیم با هرگونه تلقی از مفهوم حریم خصوصی قرار دارند. چطور ممکن است ساعت هوشمند شما جزئیاتی مانند زمان خواب شما و مقدار کالری‌ای را که در روز سوزانده‌اید بداند و در پلتفرمی هم قرار دهد و حریم خصوصی شما هم حفظ شود؟!
▪️ روندهای دیجیتال اساساً در حال تغییر تلقی ما از حوزۀ خصوصی و عرصۀ عمومی هستند. به بیست سال پیش برگردید و به عکس‌هایی که در اینستاگرام قرار می‌دهید توجه کنید. انتشار بعضی از آن‌ها می‌توانست به قتل‌های ناموسی منجر شود!
▪️ من هر بار که عکسی در اینستاگرامم می‌گذارم یاد خاطره‌ای از مادرم می‌افتم که در دوران نامزدی‌‌اش با پدرم، عکسی سه در چهار و رسمی از خود را در خفا و با ترس‌ولرز به او داده بود! به نظر میرسد ما مدام در حال کوچک‌تر کردن دایرۀ حریم خصوصی با به اشتراک گذاشتن بیشتر هستیم. به یک معنا، غالباً اینفلوئنسر بودن و بهره بردن از مزیت شهرت را می‌توان با به‌اشتراک‌گذاری بیشتر و نقض بیشتر حریم خصوصی خود یکسان دانست.
▪️ یکی از عناصر ذاتی بسیار مهم تکنولوژی‌های مبتنی بر اینترنت، شفافیت است. در اکثر موارد شفافیت و پاسخ‌گویی در مقابل حریم خصوصی قرار می‌گیرند و سیاست‌هایی که منجر به افزایش یکی می‌شوند، در عمل دیگری را کاهش می‌دهند. مسئولیت‌پذیری، امنیت و شفافیت، به‌شکلی وثیق درهم‌تنیده‌اند و از قضا هر سۀ این‌ها در تضاد با حریم خصوصی قرار دارند.
🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و مگیران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.
✍🏽 امیرحسن موسوی، پژوهشگر فلسفۀ علم و فناوری در یادداشتی با نامِ «دوگانۀ شفافیت و حریم خصوصی در تکنولوژی‌های پلتفرمی» در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات به این پرداخته است که فناوری‌های ارتباطی چطور به شفافیت کمک کرده است. البته که در این میان نقض حریم خصوصی هم یکی از آثار سو است که باید به آن هم اندیشید. در ادامه بخش‌هایی از این یادداشت را می‌خوانید:
▪️ شفافیت، محدودیت‌های کمتر، به اشتراک گذاشتن، دسترسی داشتن بیشتر به داده‌ها و اطلاعات از روندهای اصلی تکنولوژی‌های معاصر دیجیتال است. «کوین کلی» دوازده نیروی فناورانه را روندهایی می‌داند که آیندۀ نزدیک ما را رقم می‌زنند. جریان داشتن، دسترسی داشتن، اشتراک‌گذاری، تعامل کردن و پیگیری کردن تعدادی از این روندهای فناوری است.
▪️ این روندها در تضاد مستقیم با هرگونه تلقی از مفهوم حریم خصوصی قرار دارند. چطور ممکن است ساعت هوشمند شما جزئیاتی مانند زمان خواب شما و مقدار کالری‌ای را که در روز سوزانده‌اید بداند و در پلتفرمی هم قرار دهد و حریم خصوصی شما هم حفظ شود؟!
▪️ روندهای دیجیتال اساساً در حال تغییر تلقی ما از حوزۀ خصوصی و عرصۀ عمومی هستند. به بیست سال پیش برگردید و به عکس‌هایی که در اینستاگرام قرار می‌دهید توجه کنید. انتشار بعضی از آن‌ها می‌توانست به قتل‌های ناموسی منجر شود!
▪️ من هر بار که عکسی در اینستاگرامم می‌گذارم یاد خاطره‌ای از مادرم می‌افتم که در دوران نامزدی‌‌اش با پدرم، عکسی سه در چهار و رسمی از خود را در خفا و با ترس‌ولرز به او داده بود! به نظر میرسد ما مدام در حال کوچک‌تر کردن دایرۀ حریم خصوصی با به اشتراک گذاشتن بیشتر هستیم. به یک معنا، غالباً اینفلوئنسر بودن و بهره بردن از مزیت شهرت را می‌توان با به‌اشتراک‌گذاری بیشتر و نقض بیشتر حریم خصوصی خود یکسان دانست.
▪️ یکی از عناصر ذاتی بسیار مهم تکنولوژی‌های مبتنی بر اینترنت، شفافیت است. در اکثر موارد شفافیت و پاسخ‌گویی در مقابل حریم خصوصی قرار می‌گیرند و سیاست‌هایی که منجر به افزایش یکی می‌شوند، در عمل دیگری را کاهش می‌دهند. مسئولیت‌پذیری، امنیت و شفافیت، به‌شکلی وثیق درهم‌تنیده‌اند و از قضا هر سۀ این‌ها در تضاد با حریم خصوصی قرار دارند.
🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و مگیران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.
Telegram
-
تحلیلی از تأثیر ماسک بر ارتباطات میان‌فردی
بار گران بر دوشِ چشم*
✍🏽/ سعید معادی
◼️ یکی از آثار مقابله با بیماری کرونا که در قالب استفاده از ماسک روی صورت در جهت مراقبت از سلامت جسمی و جلوگیری از شیوع و قطع زنجیرۀ این بیماری در سطح بسیاری از کشورهای جهان به‌عنوان یک تکلیف بهداشتی و وظیفۀ انسانی و اجتماعی بروز کرده است، باعث شده این اقدام بهداشتی و پیشگیرانه به‌نحوی در شکل‌گیری ارتباط کلامی و غیرکلامی میان‌فردی و امکان انتقال صحیح و کامل پیام اثر بگذارد و با ایجاد اختلال و پارازیت در یک فرایند ارتباطی، تأثیر پیام را به‌صورت باید و شاید و به‌شکل کیفی تحت‌الشعاع قرار دهد، زیرا در ارتباطات انسانی علاوه بر سازوکار گفتاری که به‌صورت کلامی در انتقال پیام مورد استفاده قرار می‌گیرد، حرکات بدنی به‌ویژه سر و صورت (که خود به اشارات ابروان، چشم، بینی، دهان و لب تقسیم می‌شود) نیز نقشی بسزا در برقراری ارتباط دارند و حتی جنبه‌هایی از این حرکات می‌توانند نقشی اساسی‌تر از مهارت‌های کلامی در برقراری ارتباط ایفا کنند به‌نحوی که جایگزین پیام‌های کلامی می‌شوند، آن‌ها را تقویت و در جهت خلاف ورود پیام‌های کلامی عمل می‌کنند.
◼️ بخشی از پیامدهای گذاشتن ماسک در ارتباطات میان‌فردی:
⚪️ با قرار گرفتن ماسک روی صورت بخشی از پیام فرستنده از طریق لب و دهان توسط گیرندۀ پیام دیده نخواهد شد و به طریق اولی ارتباط اثربخش شکل نمی‌گیرد.
افراد در همۀ انواع مشاغل مرتبط با مسائل اجتماعی، اعم از قاضی، وکیل، آموزگار، بازیگر، گویندۀ رادیو و تلویزیون، سخنران، کارگردان و مصاحبه‌گر و تیم مصاحبه‌کننده در سازمان‌ها جهت استخدام افراد، در برقراری ارتباط چهره‌به‌چهره و استفاده از زبان بدن چاره‌ای جز بهره‌گیری صحیح و دقیق از همۀ ظرفیت این زبان، به‌ویژه اجزای صورت، برای امکان انتقال و دریافت پیام در یک ارتباط میان‌فردی را ندارند.
⚫️ عدم اطمینان در شکل‌گیری ارتباطات اولیه یا افزایش میزان سوء‌تفاهم‌ها بین مدیر و کارمندانش، اعضای خانواده، زن و شوهر به دلیل عدم شناخت شخصیت و درک درست و صحیح پیام می‌تواند با ماسک‌های روی صورت تشدید شود.
⚫️ در برخی از کشورها، از جمله امریکا و برزیل، استفاده از ماسک جنبه‌ای سیاسی یافته است و همین امر می‌تواند به پیش‌داوری درمورد فردی که ماسک به چهره دارد دامن بزند چنان‌که در حال حاضر عده‌ای از افراد به‌واسطۀ عدم علاقه به شناخته شدن چهره‌های‌شان در محافل و جلسات کاری و اداری یا تجاری عملاً چهره‌های‌شان را پشت ماسک‌ها مخفی نگه می‌دارند و به نظر برای فرار از تعهدات آتی از این بخش از ارتباط میان‌فردی به وضعیت موجود راضی‌اند.
🗞متن کامل این پژوهش مفصل را در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات بخوانید.
▫️▫️▫️
https://t.me/cm_magazine
تحلیلی از تأثیر ماسک بر ارتباطات میان‌فردی
بار گران بر دوشِ چشم*
✍🏽/ سعید معادی
◼️ یکی از آثار مقابله با بیماری کرونا که در قالب استفاده از ماسک روی صورت در جهت مراقبت از سلامت جسمی و جلوگیری از شیوع و قطع زنجیرۀ این بیماری در سطح بسیاری از کشورهای جهان به‌عنوان یک تکلیف بهداشتی و وظیفۀ انسانی و اجتماعی بروز کرده است، باعث شده این اقدام بهداشتی و پیشگیرانه به‌نحوی در شکل‌گیری ارتباط کلامی و غیرکلامی میان‌فردی و امکان انتقال صحیح و کامل پیام اثر بگذارد و با ایجاد اختلال و پارازیت در یک فرایند ارتباطی، تأثیر پیام را به‌صورت باید و شاید و به‌شکل کیفی تحت‌الشعاع قرار دهد، زیرا در ارتباطات انسانی علاوه بر سازوکار گفتاری که به‌صورت کلامی در انتقال پیام مورد استفاده قرار می‌گیرد، حرکات بدنی به‌ویژه سر و صورت (که خود به اشارات ابروان، چشم، بینی، دهان و لب تقسیم می‌شود) نیز نقشی بسزا در برقراری ارتباط دارند و حتی جنبه‌هایی از این حرکات می‌توانند نقشی اساسی‌تر از مهارت‌های کلامی در برقراری ارتباط ایفا کنند به‌نحوی که جایگزین پیام‌های کلامی می‌شوند، آن‌ها را تقویت و در جهت خلاف ورود پیام‌های کلامی عمل می‌کنند.
◼️ بخشی از پیامدهای گذاشتن ماسک در ارتباطات میان‌فردی:
⚪️ با قرار گرفتن ماسک روی صورت بخشی از پیام فرستنده از طریق لب و دهان توسط گیرندۀ پیام دیده نخواهد شد و به طریق اولی ارتباط اثربخش شکل نمی‌گیرد.
افراد در همۀ انواع مشاغل مرتبط با مسائل اجتماعی، اعم از قاضی، وکیل، آموزگار، بازیگر، گویندۀ رادیو و تلویزیون، سخنران، کارگردان و مصاحبه‌گر و تیم مصاحبه‌کننده در سازمان‌ها جهت استخدام افراد، در برقراری ارتباط چهره‌به‌چهره و استفاده از زبان بدن چاره‌ای جز بهره‌گیری صحیح و دقیق از همۀ ظرفیت این زبان، به‌ویژه اجزای صورت، برای امکان انتقال و دریافت پیام در یک ارتباط میان‌فردی را ندارند.
⚫️ عدم اطمینان در شکل‌گیری ارتباطات اولیه یا افزایش میزان سوء‌تفاهم‌ها بین مدیر و کارمندانش، اعضای خانواده، زن و شوهر به دلیل عدم شناخت شخصیت و درک درست و صحیح پیام می‌تواند با ماسک‌های روی صورت تشدید شود.
⚫️ در برخی از کشورها، از جمله امریکا و برزیل، استفاده از ماسک جنبه‌ای سیاسی یافته است و همین امر می‌تواند به پیش‌داوری درمورد فردی که ماسک به چهره دارد دامن بزند چنان‌که در حال حاضر عده‌ای از افراد به‌واسطۀ عدم علاقه به شناخته شدن چهره‌های‌شان در محافل و جلسات کاری و اداری یا تجاری عملاً چهره‌های‌شان را پشت ماسک‌ها مخفی نگه می‌دارند و به نظر برای فرار از تعهدات آتی از این بخش از ارتباط میان‌فردی به وضعیت موجود راضی‌اند.
🗞متن کامل این پژوهش مفصل را در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات بخوانید.
▫️▫️▫️
https://t.me/cm_magazine
Telegram
-
◼️ حریم خصوصی و فناوری‌هایی که به اقتصاد متصلند نه اجتماع
در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات، با «کیوان الستی»، عضو هیئت‌علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور و پژوهشگر حوزۀ اخلاق فناوری، درباره حریم خصوصی و فناوری‌های ارتباطاتی گفت‌وگو کرده‌ایم. بخشی‌های از صحبت‌های او را می‌خوانیدکیوان الستی»، عضو هیئت‌علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور و پژوهشگر حوزۀ اخلاق فناوری، درباره حریم خصوصی و فناوری‌های ارتباطاتی گفت‌وگو کرده‌ایم. بخشی‌های از صحبت‌های او را می‌خوانید؟
⚪️ مفهوم «دیگری»، قبل از اینکه بخواهد در مقابل مفهومِ حریم خصوصی قرار بگیرد، در مقابل مفهوم «خویشتن» قرار می‌گیرد. در یک تعبیر، هروقت فاصله‌ای بین من و خواسته‌های من وجود داشته باشد مفهومی به نام «خویشتن» و مفهوم مقابل آن، یعنی «دیگری» نیز ایجاد خواهد شد.
⚫️ به نظر میرسد اگر مفهوم دیگری را در مقابل خویشتن قرار داده باشیم، الزاماً ظهور فناوری‌های جدید و پیچیده‌تر شدن شرایطی که برای حفظ حریم خصوصی ایجاد شده به‌معنای این نیست که مفهوم «دیگری» و «خویشتن» دچار تحول شده است، چراکه ما همیشه می‌توانیم تصور کنیم «خویشتن» وجود دارد اما (در شرایط جدید) حق حریم خصوصی از آن گرفته شده.
⚪️ «مسئولیت» واژه‌ای است که آن را در هرجایی جست‌وجو کنید متوجه ارتباط مستقیمش با آزادی اراده خواهید شد و دلیلش هم روشن است. من هیچ‌وقت نمی‌توانم به کسی که آزادی اراده ندارد مسئولیت نسبت بدهم. مثلاً ربات جنگجویی را تصور کنید که در جنگی در حال آدم‌کشی است، فرض کنید این ربات آن‌قدرها هم پیشرفته نیست که بتوان عاملیت به آن نسبت داد. آیا وقتی جنگ تمام شد می‌توانم آن ربات را محاکمه کنم؟ مسلماً نمی‌شود چون فاقد آزادی اراده است.
⚫️ مشکل زمانی شروع می‌شود که این فناوری‌ها بیشتر از اینکه به اجتماع وصل باشند به اقتصاد متصل‌اند. بیشتر برای این ساخته می‌شوند که واحدهای تجاری را تقویت کنند. توسعۀ فناوری‌های جدید وابسته به نوآوری‌های هرروزه و تغییرات و تحولات مبتنی بر آن هستند. این نوآوری‌ها در بنگاه‌های تجاری ساخته‌وپرداخته می‌شوند و بنگاه‌ها ملاحظات‌شان اقتصادی است و نتیجه این خواهد شد که هرقدر طراحی ابتدایی خوب انجام شده باشد، به‌مرور فرمانش به سمتی نامعین و نامشخص خواهد چرخید و بدون اینکه شما متوجه شوید و بتوانید ردیابی کنید به جایی میرسد که هیچ‌گونه کنترلی بر آن وجود نخواهد داشت و هیچ قانونی نیز برای آن نمی‌توان مشخص کرد.
Telegram
🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و مگیران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.
در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات، با «کیوان الستی»، عضو هیئت‌علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور و پژوهشگر حوزۀ اخلاق فناوری، درباره حریم خصوصی و فناوری‌های ارتباطاتی گفت‌وگو کرده‌ایم. بخشی‌های از صحبت‌های او را می‌خوانیدکیوان الستی»، عضو هیئت‌علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور و پژوهشگر حوزۀ اخلاق فناوری، درباره حریم خصوصی و فناوری‌های ارتباطاتی گفت‌وگو کرده‌ایم. بخشی‌های از صحبت‌های او را می‌خوانید؟
⚪️ مفهوم «دیگری»، قبل از اینکه بخواهد در مقابل مفهومِ حریم خصوصی قرار بگیرد، در مقابل مفهوم «خویشتن» قرار می‌گیرد. در یک تعبیر، هروقت فاصله‌ای بین من و خواسته‌های من وجود داشته باشد مفهومی به نام «خویشتن» و مفهوم مقابل آن، یعنی «دیگری» نیز ایجاد خواهد شد.
⚫️ به نظر میرسد اگر مفهوم دیگری را در مقابل خویشتن قرار داده باشیم، الزاماً ظهور فناوری‌های جدید و پیچیده‌تر شدن شرایطی که برای حفظ حریم خصوصی ایجاد شده به‌معنای این نیست که مفهوم «دیگری» و «خویشتن» دچار تحول شده است، چراکه ما همیشه می‌توانیم تصور کنیم «خویشتن» وجود دارد اما (در شرایط جدید) حق حریم خصوصی از آن گرفته شده.
⚪️ «مسئولیت» واژه‌ای است که آن را در هرجایی جست‌وجو کنید متوجه ارتباط مستقیمش با آزادی اراده خواهید شد و دلیلش هم روشن است. من هیچ‌وقت نمی‌توانم به کسی که آزادی اراده ندارد مسئولیت نسبت بدهم. مثلاً ربات جنگجویی را تصور کنید که در جنگی در حال آدم‌کشی است، فرض کنید این ربات آن‌قدرها هم پیشرفته نیست که بتوان عاملیت به آن نسبت داد. آیا وقتی جنگ تمام شد می‌توانم آن ربات را محاکمه کنم؟ مسلماً نمی‌شود چون فاقد آزادی اراده است.
⚫️ مشکل زمانی شروع می‌شود که این فناوری‌ها بیشتر از اینکه به اجتماع وصل باشند به اقتصاد متصل‌اند. بیشتر برای این ساخته می‌شوند که واحدهای تجاری را تقویت کنند. توسعۀ فناوری‌های جدید وابسته به نوآوری‌های هرروزه و تغییرات و تحولات مبتنی بر آن هستند. این نوآوری‌ها در بنگاه‌های تجاری ساخته‌وپرداخته می‌شوند و بنگاه‌ها ملاحظات‌شان اقتصادی است و نتیجه این خواهد شد که هرقدر طراحی ابتدایی خوب انجام شده باشد، به‌مرور فرمانش به سمتی نامعین و نامشخص خواهد چرخید و بدون اینکه شما متوجه شوید و بتوانید ردیابی کنید به جایی میرسد که هیچ‌گونه کنترلی بر آن وجود نخواهد داشت و هیچ قانونی نیز برای آن نمی‌توان مشخص کرد.
Telegram
🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و مگیران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.
Forwarded from باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو- ایران
رؤسای دپارتمان‌های باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران معرفی شدند
@publicrelations1398
@publicrelations1398
Forwarded from باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو- ایران
رئیس‌کل و دبیرکل باشگاه مدیریت ارتباطات ایران با صدور احکامی رؤسای دپارتمان‌های پنجگانه، قائم مقام و مسئول روابط‌عمومی این باشگاه را منصوب کردند.
به گزارش روابط‌عمومی باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران، در جلسه‌ای که صبح امروز (20دی‌ماه) با حضور سیدغلامرضا کاظمی‌دینان رئیس‌کل و امیرعباس تقی‌پور دبیرکل باشگاه برگزار شد، با صدور احکامی جداگانه رؤسای دپارتمان‌ها معرفی شدند و وظایف و مسئولیت‌های هر بخش مشخص شد.
به این ترتیب، بهنام تقی‌پور به عنوان قائم‌مقام باشگاه، منصور ساعی به عنوان رئیس دپارتمان علم و فناوری، مونا رحمانی به عنوان رئیس دپارتمان کسب و کار، محمد تهرانی‌نصر به عنوان رئیس دپارتمان امور صنفی و رفاهی، بهروز تقی‌پور به عنوان رئیس دپارتمان اجرایی و هماهنگی، امیرعلی خلج به عنوان رئیس دپارتمان امور بین‌الملل و یگانه قاسمی به عنوان مسئول روابط‌عمومی باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران منصوب شدند.
رئیس‌کل باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران ایران در بخشی از صحبت‌های خود در این جلسه بیان کرد: تجربه ما در این سال‌ها نشان داده انجمن‌ها و NGOها و دیگر مجامعی که در حوزه روابط‌عمومی شکل گرفته، نتوانسته به خوبی جامعه ارتباطی را سامان دهد و هماهنگی و هسبتگی کافی ایجاد کند. ما امیدواریم با تاسیس این باشگاه و اقدامات موثر دپارتمان‌ها بتوانیم محیطی مناسب برای فعالان و تحصیل‌کردگان این عرصه ایجاد کنیم.
همچنین دبیرکل باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران در این جلسه اظهار کرد: همانطور که پیش از این بیان شده بود، موضوع اصلی فعالیت «باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران» حوزه رسانه، روابط‌عمومی، تبلیغات، بازاریابی و جامعه اطلاعاتی است اما در مرحله نخست تمرکز فعالیت‌های دپارتمان‌ها بر حوزه «روابط‌عمومی» خواهد بود و در مراحل بعدی دیگر موضوعات نیز در دستور کار قرار خواهد گرفت.
در بخشی از متن احکام این رؤسا آمده است:
«باشگاه «مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران» که با انگیزه ارتقای سطح دانش و بینش عمومی و اعتلای آموزش، علم و اشاعه علوم ارتباطی تشکیل شده، در تلاش است تا با ایجاد دپارتمان‌های تخصصی در حوزه فعالیت‌های این باشگاه، با استفاده از تجربه‌ها و بکارگیری دانش استادان، متخصصان و فعالان این حوزه گامی موثر در جهت اعتلای جایگاه دانش مدیریت ارتباطات بردارد.
بدین منظور و در راستای تقویت فعالیت‌های باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران و با توجه به حسن سابقه و تجربیات ارزنده جناب‌عالی در این عرصه، به موجب این حکم به عنوان رئیس دپارتمان منصوب می‌شوید.
امید است تا با استفاده از توانایی‌های فردی و بهره‌گیری از تمامی امکانات و ظرفیت‌های موجود، علاوه بر مدیریت این دپارتمان، نسبت به ارتقای جایگاه دانش مدیریت ارتباطات اقدام نمایید. همواره موفق و مؤید باشید.»
لازم به ذکر است علاقه‌مندان و فعالان حوزه‌های ارتباطی برای کسب اطلاعات بیشتر و ارتباط با این باشگاه می‌توانند به کانال تلگرامی https://t.me/publicrelations1398 مراجعه کرده یا با شماره 02188356322 تماس بگیرید.
@publicrelations1398
به گزارش روابط‌عمومی باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران، در جلسه‌ای که صبح امروز (20دی‌ماه) با حضور سیدغلامرضا کاظمی‌دینان رئیس‌کل و امیرعباس تقی‌پور دبیرکل باشگاه برگزار شد، با صدور احکامی جداگانه رؤسای دپارتمان‌ها معرفی شدند و وظایف و مسئولیت‌های هر بخش مشخص شد.
به این ترتیب، بهنام تقی‌پور به عنوان قائم‌مقام باشگاه، منصور ساعی به عنوان رئیس دپارتمان علم و فناوری، مونا رحمانی به عنوان رئیس دپارتمان کسب و کار، محمد تهرانی‌نصر به عنوان رئیس دپارتمان امور صنفی و رفاهی، بهروز تقی‌پور به عنوان رئیس دپارتمان اجرایی و هماهنگی، امیرعلی خلج به عنوان رئیس دپارتمان امور بین‌الملل و یگانه قاسمی به عنوان مسئول روابط‌عمومی باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران منصوب شدند.
رئیس‌کل باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران ایران در بخشی از صحبت‌های خود در این جلسه بیان کرد: تجربه ما در این سال‌ها نشان داده انجمن‌ها و NGOها و دیگر مجامعی که در حوزه روابط‌عمومی شکل گرفته، نتوانسته به خوبی جامعه ارتباطی را سامان دهد و هماهنگی و هسبتگی کافی ایجاد کند. ما امیدواریم با تاسیس این باشگاه و اقدامات موثر دپارتمان‌ها بتوانیم محیطی مناسب برای فعالان و تحصیل‌کردگان این عرصه ایجاد کنیم.
همچنین دبیرکل باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران در این جلسه اظهار کرد: همانطور که پیش از این بیان شده بود، موضوع اصلی فعالیت «باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران» حوزه رسانه، روابط‌عمومی، تبلیغات، بازاریابی و جامعه اطلاعاتی است اما در مرحله نخست تمرکز فعالیت‌های دپارتمان‌ها بر حوزه «روابط‌عمومی» خواهد بود و در مراحل بعدی دیگر موضوعات نیز در دستور کار قرار خواهد گرفت.
در بخشی از متن احکام این رؤسا آمده است:
«باشگاه «مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران» که با انگیزه ارتقای سطح دانش و بینش عمومی و اعتلای آموزش، علم و اشاعه علوم ارتباطی تشکیل شده، در تلاش است تا با ایجاد دپارتمان‌های تخصصی در حوزه فعالیت‌های این باشگاه، با استفاده از تجربه‌ها و بکارگیری دانش استادان، متخصصان و فعالان این حوزه گامی موثر در جهت اعتلای جایگاه دانش مدیریت ارتباطات بردارد.
بدین منظور و در راستای تقویت فعالیت‌های باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو_ایران و با توجه به حسن سابقه و تجربیات ارزنده جناب‌عالی در این عرصه، به موجب این حکم به عنوان رئیس دپارتمان منصوب می‌شوید.
امید است تا با استفاده از توانایی‌های فردی و بهره‌گیری از تمامی امکانات و ظرفیت‌های موجود، علاوه بر مدیریت این دپارتمان، نسبت به ارتقای جایگاه دانش مدیریت ارتباطات اقدام نمایید. همواره موفق و مؤید باشید.»
لازم به ذکر است علاقه‌مندان و فعالان حوزه‌های ارتباطی برای کسب اطلاعات بیشتر و ارتباط با این باشگاه می‌توانند به کانال تلگرامی https://t.me/publicrelations1398 مراجعه کرده یا با شماره 02188356322 تماس بگیرید.
@publicrelations1398
Telegram
باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو- ایران
این کانال برای انتشار بیوگرافی فعالان روابط‌عمومی ایران و با هدف تشکیل بانک اطلاعات باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو - ایران، راه‌اندازی شده است. لطفا عکس و مشخصات
حرفهای خود را با فرمت‌های درج شده ارسال فرمائید.
@amirabbastaghipour
حرفهای خود را با فرمت‌های درج شده ارسال فرمائید.
@amirabbastaghipour
حق به خلوت
◼️ علیرضا ثقه‌الاسلامی، عضو هیئت‌علمی پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران، معتقد است تکنولوژی‌های نوین همچنانی که می‌توانند تهدیدی برای حریم خصوصی باشند، از طرفی می‌توانند فرصتی برای بازاندیشی و بازتعریف این حق برای کاربران به وجود آورند. در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات با او گفت‌وگو کرده‌ایم، بخش‌هایی از این گفت‌وگو را در ادامه می‌توانید بخوانید:
⚪️ هایدگر از فیلسوفان پیش‌گامی بود که در باب تکنولوژى تأملاتی فلسفى کرد و سعى در کشف «روح حاکم بر تکنولوژى جدید» و بنیادهاى وجودى آن داشت. او با «پرسش از تکنولوژى» به این مهم پرداخت و سعى کرد با نقد دیدگاهِ متعارفِ تکنولوژى به‌عنوان ابزاری انسانى، به سوى شناخت ماهیت تکنولوژى گام بردارد.
⚫️ به‌گمان بنده، مهم‌ترین آموزۀ تأملات فلسفی هایدگر برای تأملات فلسفی امروزه‌مان این است که «ماهیت تکنولوژى، به‌هیچ‌وجه، امرى تکنولوژیک نیست» و مبتنی بر این آموزه، تلاش کرد ماهیت تکنولوژى را از مصادیق و دستاوردهای آن تفکیک کند. در مباحث امروزین اخلاق تکنولوژی، تکنولوژی‌های نوظهور و مصنوعات آن، سیستم‌هایی فنی‌اجتماعی تلقی می‌شوند که هم نحوۀ مواجهۀ ما با جهان واقع را توسعه می‌بخشند و هم هنجارهای اجتماعی و ارزش‌های اخلاقی‌مان را دستخوش تحول کرده‌اند.
⚪️ تکنولوژی‌های نوظهور هم نحوۀ مواجهۀ ما با جهان واقع را توسعه می‌بخشند و هم هنجارهای اجتماعی و ارزش‌های اخلاقی‌مان را دستخوش تحول می‌کنند. این مدعا از آن جهت دارای اهمیت است که این تکنولوژی‌ها نه‌تنها مسائل و چالش‌های اخلاقی بدیع و نوظهوری را پیش روی ما قرار داده‌اند، بلکه ابعاد پنهانی برخی حقوق اخلاقی‌مان را توسعه داده‌اند یا حتی فراتر از این، ما را به برخی حقوق اخلاقی‌مان که تا پیش از گسترش و توسعۀ این تکنولوژی‌ها به آن‌ها کمتر توجه داشته‌ایم، یا اساساً از آن‌ها آگاهی نداشته‌ایم، حساس و آگاه کرده‌اند.
⚫️ «حق خلوت» (solitude right) از مواردی است که برخی نظریه‌پردازان آن را توسعۀ مفهومی حق حریم خصوصی متأثر از گسترش تکنولوژی‌های اطلاعاتی و ارتباطی برشمرده‌اند و برخی آن را به‌عنوان حقی مستقل در فهرست حقوق اخلاقی‌مان معرفی کرده‌اند. خلوت داشتن، احساس یا تجربه‌ای غنی است که برخلاف تجربۀ تنهایی و انزوا نه‌فقط تجربه‌ای ناخوشایند نیست، بلکه فضیلت‌های اخلاقی متعددی به همراه دارد. آزادی و رهایی از قیود و نقش‌های محدودکنندۀ اجتماعی، هماهنگی با خویشتن، هماهنگی با طبیعت و برخورداری از تمرکز و خلاقیت فردی از جمله فضیلت‌های برآمده از حق خلوت است.
▪️▪️▪️
https://t.me/cm_magazine
◼️ علیرضا ثقه‌الاسلامی، عضو هیئت‌علمی پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران، معتقد است تکنولوژی‌های نوین همچنانی که می‌توانند تهدیدی برای حریم خصوصی باشند، از طرفی می‌توانند فرصتی برای بازاندیشی و بازتعریف این حق برای کاربران به وجود آورند. در شماره 139 ماهنامه مدیریت ارتباطات با او گفت‌وگو کرده‌ایم، بخش‌هایی از این گفت‌وگو را در ادامه می‌توانید بخوانید:
⚪️ هایدگر از فیلسوفان پیش‌گامی بود که در باب تکنولوژى تأملاتی فلسفى کرد و سعى در کشف «روح حاکم بر تکنولوژى جدید» و بنیادهاى وجودى آن داشت. او با «پرسش از تکنولوژى» به این مهم پرداخت و سعى کرد با نقد دیدگاهِ متعارفِ تکنولوژى به‌عنوان ابزاری انسانى، به سوى شناخت ماهیت تکنولوژى گام بردارد.
⚫️ به‌گمان بنده، مهم‌ترین آموزۀ تأملات فلسفی هایدگر برای تأملات فلسفی امروزه‌مان این است که «ماهیت تکنولوژى، به‌هیچ‌وجه، امرى تکنولوژیک نیست» و مبتنی بر این آموزه، تلاش کرد ماهیت تکنولوژى را از مصادیق و دستاوردهای آن تفکیک کند. در مباحث امروزین اخلاق تکنولوژی، تکنولوژی‌های نوظهور و مصنوعات آن، سیستم‌هایی فنی‌اجتماعی تلقی می‌شوند که هم نحوۀ مواجهۀ ما با جهان واقع را توسعه می‌بخشند و هم هنجارهای اجتماعی و ارزش‌های اخلاقی‌مان را دستخوش تحول کرده‌اند.
⚪️ تکنولوژی‌های نوظهور هم نحوۀ مواجهۀ ما با جهان واقع را توسعه می‌بخشند و هم هنجارهای اجتماعی و ارزش‌های اخلاقی‌مان را دستخوش تحول می‌کنند. این مدعا از آن جهت دارای اهمیت است که این تکنولوژی‌ها نه‌تنها مسائل و چالش‌های اخلاقی بدیع و نوظهوری را پیش روی ما قرار داده‌اند، بلکه ابعاد پنهانی برخی حقوق اخلاقی‌مان را توسعه داده‌اند یا حتی فراتر از این، ما را به برخی حقوق اخلاقی‌مان که تا پیش از گسترش و توسعۀ این تکنولوژی‌ها به آن‌ها کمتر توجه داشته‌ایم، یا اساساً از آن‌ها آگاهی نداشته‌ایم، حساس و آگاه کرده‌اند.
⚫️ «حق خلوت» (solitude right) از مواردی است که برخی نظریه‌پردازان آن را توسعۀ مفهومی حق حریم خصوصی متأثر از گسترش تکنولوژی‌های اطلاعاتی و ارتباطی برشمرده‌اند و برخی آن را به‌عنوان حقی مستقل در فهرست حقوق اخلاقی‌مان معرفی کرده‌اند. خلوت داشتن، احساس یا تجربه‌ای غنی است که برخلاف تجربۀ تنهایی و انزوا نه‌فقط تجربه‌ای ناخوشایند نیست، بلکه فضیلت‌های اخلاقی متعددی به همراه دارد. آزادی و رهایی از قیود و نقش‌های محدودکنندۀ اجتماعی، هماهنگی با خویشتن، هماهنگی با طبیعت و برخورداری از تمرکز و خلاقیت فردی از جمله فضیلت‌های برآمده از حق خلوت است.
▪️▪️▪️
https://t.me/cm_magazine
Telegram
-
شماره 140 ماهنامه مدیریت ارتباطات منتشر شد
ماهنامه مدیریت ارتباطات در شماره جدیدش به دو موضوع به‌صورت ویژه پرداخته است؛ متاورس و 50 سالگی انجمن روابط عمومی ایران، جز این‌ها به روال همیشه سلسله یادداشت‌ها و تحلیل‌هایی در حوزه ارتباطات، رسانه، روابط عمومی در این شماره وجود دارد. با هم نگاهی می‌کنیم به شماره 140 ماهنامه مدیریت ارتباطات.
⚫️ متاورس؛ اتوپیا یا دستوپیای فضای مجازی
همه ما دیگر واژه متاورس را شنیده‌ایم. در حال حاضر متاورس، به‌شکلی محدود، در پلتفرم‌هایی مانند «وی‌آر‌چت» یا بازی‌های ویدئویی‌ای مانند «زندگی دوم» وجود دارد. همچنین می‌توان به فیلم «بازیکن شماره‌یک آماده» و انیمۀ «سورت آرت آنلاین» اشاره کرد که شباهت‌هایی با آنچه به متاورس معروف است دارند. نکته اینجاست که هنوز تعریف دقیق و روشنی از این پدیده وجود ندارد، چراکه حتی معماران آن هم کاملا مطمئن نیستند که متاورس به چه سمتی خواهد رفت. این در حالی است که در همین ایران خودمان آگهی‌هایی می‌بینیم که در حال فروش زمین‌های متاورس هستند! ضروری است صحبت درباره متاورس یا پدیده‌ها و روندهای شبیه آن که به نظر گریزناپذیر هستند و دیر یا زود تحقق پیدا می‌کنند. در شماره 140 ماهنامه مدیریت ارتباطات مقالاتی از نشریات معتبری چون گاردین، بلومبرگ و وایرد انتخاب و ترجمه شده‌اند، در این مقالات؛ «چیستی متاورس»، «متاورس و آینده اقتصاد» و «متاورس و اخلاق» مورد بحث قرار گرفته‌اند.
⚪️ نیم قرن انجمن روابط عمومی در ایران
در ایران تاریخ شکل‌گیری ایدۀ روابط‌عمومی را کمتر از صد سال می‌دانند و معتقدند جرقۀ آن در شرکت نفت ایران و انگلیس زده شد. در این دهه‌ها روابط‌عمومی تطوراتی بسیار داشته است. از نیم قرن پیش انجمن روابط‌عمومی شکل گرفته تا بتواند مرکزی برای فعالان این حوزه باشد و در بسط کار اصولی روابط‌عمومی بکوشد. حاصل این نیم قرن تلاش در یک نگاه کلی باعث ارتقای روابط‌عمومی، چه از لحاظ نظری و چه از لحاظ جایگاه سازمانی، شده است، هرچند که نقدهایی هم وارد باشد. پرونده دوم شماره 140 ماهنامه مدیریت ارتباطات، دربارۀ انجمن روابط عمومی است. در این پرونده، ابوالفضل رجبی نگاهی به تاریخ این انجمن داشته است و تحولات دوره اول تا امروز را بررسی کرده است، در نشستی با حضور پیشکسوتان روابط عمومی غلامرضا کاظمی دینان، حمید ضیایی‌پرور، عبدالله اسکویی، خسرو رفیعی، حسن نصیری قیداری، ابوالقاسم حکیمیان، امیرعباس تقی‌پور، جواد قاسمی، به آسیب‌شناسی این انجمن پرداخته‌ایم و همچنین پژوهشگران ارتباطات؛ سعید معادی، حسین امامی، منصور ساعی و نازیلا علوی به بهانه 50 سالگی انجمن روابط عمومی در ایران تحلیل‌هایی از کار روابط عمومی ارائه داده‌اند.
⚪️ از آبگوشت تا اسپین رسانه‌ای
به روال شماره پیشین، حسین گنجی، در سلسله یادداشت‌های «برند شخصی» به سراغ «ژاله آموزگار» رفته و به ویژگی‌هایی از زندگی و حرفۀ او پرداخته که برند شخصی‌اش را ساخته است. اشکان قشقایی، پژوهشگر معماری، در صفحه جدید «جعبۀ سفید» سلسله یادداشت‌هایی درباره معماری و ارتباطات را شروع کرده است که اولین آن با نام «معمار هم درد و هم درمان» در این شماره منتشر شده است، مسعود سپهر، استاد جامعه‌شناسی سیاسی هم در صفحه تازۀ «جهان انسانی جدید» به تحلیل تاثیرات فناوری‌های ارتباطاتی بر جوامع انسانی می‌پردازد. اولین یادداشت او در این‌باره «کاربران (عوام) و راهبران (نخبگان)» نام دارد. نیوشا طبیبی در صفحه زیباشناسی غذا درباره آبگوشت، تاریخ آن و تلقی اشتباهی که از آن وجود دارد گفته است. مریم بهریان در ادامه تحلیل فیلم‌های ارتباطاتی به سراغ فیلم «سگ را بجنبان» رفته است که دربارۀ «اسپین رسانه‌ای» است، دکتر طراوت واحدی، دستیار تخصصی اعصاب و روان درباره شهر و زیباشناسی نوشته است و روح‌الله محمدخانی، کارشناس امنیت داده درباره نکات امنیتی در فضای سایبری گفته است و...
ماهنامه مدیریت ارتباطات به شما کمک می‌کند که از جهان جدید، جهان ارتباطات سر در بیاورید.
◾️◾️◾️
▪️مدیرمسئول: امیرعباس تقی‌پور
▫️سردبیر: علی ورامینی
▪️تحریریه: حسن نمکدوست تهرانی، ابوالفضل رجبی، مسعود شاه‌حسینی، آرمین هاشمی، محسن محمودی، و با تشکر از حسین گنجی.
▫️ رئیس شورای سیاست‌گذاری: سید غلامرضا کاظمی‌دینان
▪️مدیر اجرایی و هماهنگی: بهنام تقی‌پور
▫️ طراح جلد: حامد شجاعی
▪️مدیر هنری: یوسف فروتن
▫️ دیگر همکاران ماهنامه مدیریت ارتباطات: بهروز تقی‌پور، روشن مهدوی، سمیرا کیانی، آزاده آخوندی.
🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و مگیران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.
ماهنامه مدیریت ارتباطات در شماره جدیدش به دو موضوع به‌صورت ویژه پرداخته است؛ متاورس و 50 سالگی انجمن روابط عمومی ایران، جز این‌ها به روال همیشه سلسله یادداشت‌ها و تحلیل‌هایی در حوزه ارتباطات، رسانه، روابط عمومی در این شماره وجود دارد. با هم نگاهی می‌کنیم به شماره 140 ماهنامه مدیریت ارتباطات.
⚫️ متاورس؛ اتوپیا یا دستوپیای فضای مجازی
همه ما دیگر واژه متاورس را شنیده‌ایم. در حال حاضر متاورس، به‌شکلی محدود، در پلتفرم‌هایی مانند «وی‌آر‌چت» یا بازی‌های ویدئویی‌ای مانند «زندگی دوم» وجود دارد. همچنین می‌توان به فیلم «بازیکن شماره‌یک آماده» و انیمۀ «سورت آرت آنلاین» اشاره کرد که شباهت‌هایی با آنچه به متاورس معروف است دارند. نکته اینجاست که هنوز تعریف دقیق و روشنی از این پدیده وجود ندارد، چراکه حتی معماران آن هم کاملا مطمئن نیستند که متاورس به چه سمتی خواهد رفت. این در حالی است که در همین ایران خودمان آگهی‌هایی می‌بینیم که در حال فروش زمین‌های متاورس هستند! ضروری است صحبت درباره متاورس یا پدیده‌ها و روندهای شبیه آن که به نظر گریزناپذیر هستند و دیر یا زود تحقق پیدا می‌کنند. در شماره 140 ماهنامه مدیریت ارتباطات مقالاتی از نشریات معتبری چون گاردین، بلومبرگ و وایرد انتخاب و ترجمه شده‌اند، در این مقالات؛ «چیستی متاورس»، «متاورس و آینده اقتصاد» و «متاورس و اخلاق» مورد بحث قرار گرفته‌اند.
⚪️ نیم قرن انجمن روابط عمومی در ایران
در ایران تاریخ شکل‌گیری ایدۀ روابط‌عمومی را کمتر از صد سال می‌دانند و معتقدند جرقۀ آن در شرکت نفت ایران و انگلیس زده شد. در این دهه‌ها روابط‌عمومی تطوراتی بسیار داشته است. از نیم قرن پیش انجمن روابط‌عمومی شکل گرفته تا بتواند مرکزی برای فعالان این حوزه باشد و در بسط کار اصولی روابط‌عمومی بکوشد. حاصل این نیم قرن تلاش در یک نگاه کلی باعث ارتقای روابط‌عمومی، چه از لحاظ نظری و چه از لحاظ جایگاه سازمانی، شده است، هرچند که نقدهایی هم وارد باشد. پرونده دوم شماره 140 ماهنامه مدیریت ارتباطات، دربارۀ انجمن روابط عمومی است. در این پرونده، ابوالفضل رجبی نگاهی به تاریخ این انجمن داشته است و تحولات دوره اول تا امروز را بررسی کرده است، در نشستی با حضور پیشکسوتان روابط عمومی غلامرضا کاظمی دینان، حمید ضیایی‌پرور، عبدالله اسکویی، خسرو رفیعی، حسن نصیری قیداری، ابوالقاسم حکیمیان، امیرعباس تقی‌پور، جواد قاسمی، به آسیب‌شناسی این انجمن پرداخته‌ایم و همچنین پژوهشگران ارتباطات؛ سعید معادی، حسین امامی، منصور ساعی و نازیلا علوی به بهانه 50 سالگی انجمن روابط عمومی در ایران تحلیل‌هایی از کار روابط عمومی ارائه داده‌اند.
⚪️ از آبگوشت تا اسپین رسانه‌ای
به روال شماره پیشین، حسین گنجی، در سلسله یادداشت‌های «برند شخصی» به سراغ «ژاله آموزگار» رفته و به ویژگی‌هایی از زندگی و حرفۀ او پرداخته که برند شخصی‌اش را ساخته است. اشکان قشقایی، پژوهشگر معماری، در صفحه جدید «جعبۀ سفید» سلسله یادداشت‌هایی درباره معماری و ارتباطات را شروع کرده است که اولین آن با نام «معمار هم درد و هم درمان» در این شماره منتشر شده است، مسعود سپهر، استاد جامعه‌شناسی سیاسی هم در صفحه تازۀ «جهان انسانی جدید» به تحلیل تاثیرات فناوری‌های ارتباطاتی بر جوامع انسانی می‌پردازد. اولین یادداشت او در این‌باره «کاربران (عوام) و راهبران (نخبگان)» نام دارد. نیوشا طبیبی در صفحه زیباشناسی غذا درباره آبگوشت، تاریخ آن و تلقی اشتباهی که از آن وجود دارد گفته است. مریم بهریان در ادامه تحلیل فیلم‌های ارتباطاتی به سراغ فیلم «سگ را بجنبان» رفته است که دربارۀ «اسپین رسانه‌ای» است، دکتر طراوت واحدی، دستیار تخصصی اعصاب و روان درباره شهر و زیباشناسی نوشته است و روح‌الله محمدخانی، کارشناس امنیت داده درباره نکات امنیتی در فضای سایبری گفته است و...
ماهنامه مدیریت ارتباطات به شما کمک می‌کند که از جهان جدید، جهان ارتباطات سر در بیاورید.
◾️◾️◾️
▪️مدیرمسئول: امیرعباس تقی‌پور
▫️سردبیر: علی ورامینی
▪️تحریریه: حسن نمکدوست تهرانی، ابوالفضل رجبی، مسعود شاه‌حسینی، آرمین هاشمی، محسن محمودی، و با تشکر از حسین گنجی.
▫️ رئیس شورای سیاست‌گذاری: سید غلامرضا کاظمی‌دینان
▪️مدیر اجرایی و هماهنگی: بهنام تقی‌پور
▫️ طراح جلد: حامد شجاعی
▪️مدیر هنری: یوسف فروتن
▫️ دیگر همکاران ماهنامه مدیریت ارتباطات: بهروز تقی‌پور، روشن مهدوی، سمیرا کیانی، آزاده آخوندی.
🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و مگیران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.
Telegram
-
آبگوشت؛ خوراکی جمعی
آبگوشت آنقدر مهم است که نیوشا طبیبی، نویسنده و پژوهشگر غذا یک یادداشت را برای آن کافی نداند و در شماره 140 هم در صفحه «زیبایی‌شناسی غذا» باز دربارۀ آبگوشت بنویسد. او معتقد است اگر غذایی استحاق این را داشته باشد که خوراک ملی ایرانی‌اش بنامیم، آن غذا آبگوشت است. او معتقد است که آبگوشت خوراکی جمعی است و خوردن تنهای آن لطفی ندارد. پاره‌هایی از یادداشت او در شماره اخیر ماهنامه مدیریت ارتباطات را می‌خوانید؛
⚫️ آبگوشت خوراکی مقوی است و قرن‌ها سر سفرۀ طبقات تهی‌دست و متوسط بوده، چنان‌که اعیان و اشراف خوردن آبگوشت را دون شأن خود می‌دانسته‌اند. زمانی «ناصرالدین‌شاه» آبگوشت هوس کرده است و به امرش آبگوشت در قابلمه‌های نقره به میان خوان گذاشته‌اند. «اعتمادالسلطنه» می‌نویسد: «شاه شام قاطرچی‌گری میل فرمودند.» و گله می‌کند: «آقاجان، اگر درویشی، چرا به تقدیر معتقد نیستی، اگر شاهی، این شام گدایی چه و این وضع پریشانی کدام است؟»
⚪️ آبگوشت غذای روزانۀ عامۀ مردم ایران بوده است به این دلیل که اولاً آن را از استخوان‌پاره‌ها و دنبه و چربی‌های کم‌قیمت و حبوبات درست می‌کرده‌اند، ثانیاً چنان تنوعی داشته که در طی یک ماه می‌توانسته‌اند سی نوع آبگوشت درست کنند و بخورند.
⚫️ اگر بخواهیم با معیارهایی چون همه‌پسندی و کیفیت و صرفۀ اقتصادی و ایضاً تاریخ و اصل‌ونسب، خوراکی را به‌عنوان غذای ملی ایرانیان انتخاب کنیم بی‌تردید آبگوشت از همۀ انواع دیگر خوراک‌ها استحقاق بیشتری برای این عنوان دارد.
⚪️ تردید نیست که خوانندگان محترم گیاه‌خوار و حیوان‌دوست از صحبت درباره آبگوشت مکدر خواهند شد، اما همین آبگوشت اگر به سیاق قدما پخته شود، اتفاقاً نجات‌بخش جان عدۀ زیادی از گوسفندان زبان‌بسته است.
⚫️ در این سال‌های اخیر متأسفانه «نوثروتمندان»، توجهی ویژه به این خوراک کردند. عرض می‌کنم متأسفانه، چون ساحت آبگوشت را به اطوارثروتمندان آلودند و پختن آبگوشت ماهیچه و مانند این‌ها رایج شد و دیگر از استخوان و دنبه که مایۀ اصلی این خوراک بی‌بدیل است نشانی بر جای نماند. دیزی‌فروشی‌های جدید، مختص اغنیا به راه افتادند و مبادا که این خوراک هم مانند چلوکباب (که روزگاری غذای کارگران بود)، از دسترس مردم عادی خارج شود.
🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و مگیران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.
▫️▫️▫️
https://t.me/cm_magazine
آبگوشت آنقدر مهم است که نیوشا طبیبی، نویسنده و پژوهشگر غذا یک یادداشت را برای آن کافی نداند و در شماره 140 هم در صفحه «زیبایی‌شناسی غذا» باز دربارۀ آبگوشت بنویسد. او معتقد است اگر غذایی استحاق این را داشته باشد که خوراک ملی ایرانی‌اش بنامیم، آن غذا آبگوشت است. او معتقد است که آبگوشت خوراکی جمعی است و خوردن تنهای آن لطفی ندارد. پاره‌هایی از یادداشت او در شماره اخیر ماهنامه مدیریت ارتباطات را می‌خوانید؛
⚫️ آبگوشت خوراکی مقوی است و قرن‌ها سر سفرۀ طبقات تهی‌دست و متوسط بوده، چنان‌که اعیان و اشراف خوردن آبگوشت را دون شأن خود می‌دانسته‌اند. زمانی «ناصرالدین‌شاه» آبگوشت هوس کرده است و به امرش آبگوشت در قابلمه‌های نقره به میان خوان گذاشته‌اند. «اعتمادالسلطنه» می‌نویسد: «شاه شام قاطرچی‌گری میل فرمودند.» و گله می‌کند: «آقاجان، اگر درویشی، چرا به تقدیر معتقد نیستی، اگر شاهی، این شام گدایی چه و این وضع پریشانی کدام است؟»
⚪️ آبگوشت غذای روزانۀ عامۀ مردم ایران بوده است به این دلیل که اولاً آن را از استخوان‌پاره‌ها و دنبه و چربی‌های کم‌قیمت و حبوبات درست می‌کرده‌اند، ثانیاً چنان تنوعی داشته که در طی یک ماه می‌توانسته‌اند سی نوع آبگوشت درست کنند و بخورند.
⚫️ اگر بخواهیم با معیارهایی چون همه‌پسندی و کیفیت و صرفۀ اقتصادی و ایضاً تاریخ و اصل‌ونسب، خوراکی را به‌عنوان غذای ملی ایرانیان انتخاب کنیم بی‌تردید آبگوشت از همۀ انواع دیگر خوراک‌ها استحقاق بیشتری برای این عنوان دارد.
⚪️ تردید نیست که خوانندگان محترم گیاه‌خوار و حیوان‌دوست از صحبت درباره آبگوشت مکدر خواهند شد، اما همین آبگوشت اگر به سیاق قدما پخته شود، اتفاقاً نجات‌بخش جان عدۀ زیادی از گوسفندان زبان‌بسته است.
⚫️ در این سال‌های اخیر متأسفانه «نوثروتمندان»، توجهی ویژه به این خوراک کردند. عرض می‌کنم متأسفانه، چون ساحت آبگوشت را به اطوارثروتمندان آلودند و پختن آبگوشت ماهیچه و مانند این‌ها رایج شد و دیگر از استخوان و دنبه که مایۀ اصلی این خوراک بی‌بدیل است نشانی بر جای نماند. دیزی‌فروشی‌های جدید، مختص اغنیا به راه افتادند و مبادا که این خوراک هم مانند چلوکباب (که روزگاری غذای کارگران بود)، از دسترس مردم عادی خارج شود.
🗞 ماهنامه مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید یا با بخش توزیع به شماره تلفن: ۸۸۳۵۶۴۳۶-۰۲۱ تماس بگیرید، طاقچه و مگیران دیگر راه‌های خرید آنلاین این نشریه هستند.
▫️▫️▫️
https://t.me/cm_magazine
Telegram
-
جلد نوشت-درباره جلد 140-
پاناتنیک‌ها مشغول دوید‌ن‌اند
✍🏽حامد شجاعی (دیزاینر)/
در صفحه اینستاگرامِ دوستی از قول فرانکاستل (مورخ تاریخ هنر فرانسوی) خواندم بهتر است یک بار هم سخن تصویر را درباره تاریخ بشنویم. این دیدگاه در اصل طعنه‌ای بر تلقی معمول ما درباره «حاشیه»ای بودن تصویر است. غالبا تلقی تاریخی این بوده که تصاویر مخصوصا در تاریخ نگارگریی ایرانی مصور کردن متن است و نه بیشتر. یعنی خطاط شعر یا داستانی را تحریر می‌کرد و بعد از آن نقاشان از روی خط-بخوانید متن- تصویر را عین به عین ایجاد می‌کردند. تلاش من این خواهد بود تا نشان دهم تصاویر خود مستقلا از متن قابل خواندن است. خواه نگارگری‌ای در چند صد سال پیش باشد خواه جلد یک مجله امروز.
یک تصویر را به پیش چشم بیاورید. یک نگارگری از بهزاد را پیش چشم بیاورید. در تصویر مشهور یوسف و زلیخا زنی با لباسی که رنگی جیغ دارد دست به بازوی یوسف انداخته تا مانع از رفتن‌اش شود. همچنین شعری از سعدی بزرگ زیر تصویر خطاطی شده که:
زلیخا چو گشت از می عشق مست
به دامان یوسف در آویخت دست
شعر سعدی به درستی از تشبیهات و استعاره‌های فراوانی استفاده می‌کند اما تصویرگر در واقع تنها همین بیت را تصویر کرده و باقی زحمت خود را صرف ساخت و ساز صحنه و میزانسی با جزئیات فراوان کرده.
او به معنای واقعی کاخی مجلل ساخته و دو پیکره را در حالتی افتان و خیزان کنار هم قرار داده. قطعا لازم نبود یکان یکان پله‌های کاخ در شعر اشاره شود. یا با جزئیات مشخص شود که محل سکونت (احتمالاً) زلیخا چه معماریی داشته.
اما تصویر با دقت و ظرافت آرام آرام بعد از توصیف صحنه دست اندازی زلیخا به دست و دامن یوسف از متن دور می‌شود و قصه خود را روایت می‌کند. این فاصله گرفتن تصویر به هیچ وجه به معنای دور شدن از داستان نیست بلکه نقل داستان به روایت مستقل تصویر است.
این منطق رابطه متن و تصویر پیش از این به شکل دقیقی در میان هنر سنتی ما رعایت می‌شد و هر هنرمند خود مستقلا روایتی را نقل می‌کردند. سعدی در قالبی ادبی نظم و بهزاد در میان تصاویر پر رنگ و لعاب نگارگری. نکته اینجاست هم نشینی این دو به قدری در کمال هماهنگی و هارمونی است که من بیننده فراموش می‌کنم با دو روایت از یک داستان مواجه هستیم.
اما نقل این مطلب امروز به چه کار ما می‌آید؟ چرا باید نسبت شعر و تصویر یا دقیق‌تر بگویم متن و تصویر را استخراج کنیم؟ جواب ساده این است که ما همچنان از این همین ابزار‌ها برای ارتباط استفاده می‌کنیم. دیگر نگارگری به آن معنای سابق نیست اما روزانه چند ده جلد کتاب و مجله دیزاین می‌شوند که گاهی فراموش می‌شود تصویر هم زبانی مستقل و روایتی مستقل از متن را پیگیری می‌کند. غرض اینکه هم باید در سنت تصویری خود به دنبال کشف روایت‌های تصویری باشیم آنطور که فرانکاستل می گفت. از آن بیشتر باید بتوانیم روایت تصویری خود را از امروز ارائه دهیم. مفاهیم و داستان های امروز ( از نظر من ) به هیچ وجه پیچیده‌تر از داستان‌های زمان بهزاد نیست. فرق ماجرا این است که بهزاد زبان روایت خود را داشت و دیزاینر امروز هم باید بتواند زبان دیزاین خود را برای ارتباط با مخاطب خود پیدا کند.
موضوع اصلی مجله در این شماره بررسی پدیده متاورس است. اینکه با چه چیزی طرف هستیم و این تکنولوژی در نهایت ما را به کدام سو هدایت می‌کند. از همه جزئیات فنی و اغلب بسیار پیچیده این پدیده و تکنولوژی‌های اقماری حول و حوش آن که بگذریم یک چیز برای ما روشن بود. ما در حال وارد شدن به فضای جدیدی هستیم. یک بازی جدید ایجاد خواهد شد. تحولی که شبیه آن در ذهن بیشتر شبیه برپایی المپیک است. ما همه با شور و شوق وارد فضایی میشویم که به درستی انتهای آن را نمی‌توانیم ببینیم. بنظر میرسد چاره‌ای هم به جز وارد شدن به بازی نداریم. تصویری که ما انتخاب کردیم نقش روی سفالینه یونانی است. افرادی که در بازی‌های پاناتنیک مشغول دویدن هستند. پیکره‌های سیاه که با حال و هوایی اعوجاجی و پیکرهایی با فرم‌هایی کشیده و ورزیده باهم مسابقه می‌دهند.
▪️▪️▪️
https://t.me/cm_magazine
پاناتنیک‌ها مشغول دوید‌ن‌اند
✍🏽حامد شجاعی (دیزاینر)/
در صفحه اینستاگرامِ دوستی از قول فرانکاستل (مورخ تاریخ هنر فرانسوی) خواندم بهتر است یک بار هم سخن تصویر را درباره تاریخ بشنویم. این دیدگاه در اصل طعنه‌ای بر تلقی معمول ما درباره «حاشیه»ای بودن تصویر است. غالبا تلقی تاریخی این بوده که تصاویر مخصوصا در تاریخ نگارگریی ایرانی مصور کردن متن است و نه بیشتر. یعنی خطاط شعر یا داستانی را تحریر می‌کرد و بعد از آن نقاشان از روی خط-بخوانید متن- تصویر را عین به عین ایجاد می‌کردند. تلاش من این خواهد بود تا نشان دهم تصاویر خود مستقلا از متن قابل خواندن است. خواه نگارگری‌ای در چند صد سال پیش باشد خواه جلد یک مجله امروز.
یک تصویر را به پیش چشم بیاورید. یک نگارگری از بهزاد را پیش چشم بیاورید. در تصویر مشهور یوسف و زلیخا زنی با لباسی که رنگی جیغ دارد دست به بازوی یوسف انداخته تا مانع از رفتن‌اش شود. همچنین شعری از سعدی بزرگ زیر تصویر خطاطی شده که:
زلیخا چو گشت از می عشق مست
به دامان یوسف در آویخت دست
شعر سعدی به درستی از تشبیهات و استعاره‌های فراوانی استفاده می‌کند اما تصویرگر در واقع تنها همین بیت را تصویر کرده و باقی زحمت خود را صرف ساخت و ساز صحنه و میزانسی با جزئیات فراوان کرده.
او به معنای واقعی کاخی مجلل ساخته و دو پیکره را در حالتی افتان و خیزان کنار هم قرار داده. قطعا لازم نبود یکان یکان پله‌های کاخ در شعر اشاره شود. یا با جزئیات مشخص شود که محل سکونت (احتمالاً) زلیخا چه معماریی داشته.
اما تصویر با دقت و ظرافت آرام آرام بعد از توصیف صحنه دست اندازی زلیخا به دست و دامن یوسف از متن دور می‌شود و قصه خود را روایت می‌کند. این فاصله گرفتن تصویر به هیچ وجه به معنای دور شدن از داستان نیست بلکه نقل داستان به روایت مستقل تصویر است.
این منطق رابطه متن و تصویر پیش از این به شکل دقیقی در میان هنر سنتی ما رعایت می‌شد و هر هنرمند خود مستقلا روایتی را نقل می‌کردند. سعدی در قالبی ادبی نظم و بهزاد در میان تصاویر پر رنگ و لعاب نگارگری. نکته اینجاست هم نشینی این دو به قدری در کمال هماهنگی و هارمونی است که من بیننده فراموش می‌کنم با دو روایت از یک داستان مواجه هستیم.
اما نقل این مطلب امروز به چه کار ما می‌آید؟ چرا باید نسبت شعر و تصویر یا دقیق‌تر بگویم متن و تصویر را استخراج کنیم؟ جواب ساده این است که ما همچنان از این همین ابزار‌ها برای ارتباط استفاده می‌کنیم. دیگر نگارگری به آن معنای سابق نیست اما روزانه چند ده جلد کتاب و مجله دیزاین می‌شوند که گاهی فراموش می‌شود تصویر هم زبانی مستقل و روایتی مستقل از متن را پیگیری می‌کند. غرض اینکه هم باید در سنت تصویری خود به دنبال کشف روایت‌های تصویری باشیم آنطور که فرانکاستل می گفت. از آن بیشتر باید بتوانیم روایت تصویری خود را از امروز ارائه دهیم. مفاهیم و داستان های امروز ( از نظر من ) به هیچ وجه پیچیده‌تر از داستان‌های زمان بهزاد نیست. فرق ماجرا این است که بهزاد زبان روایت خود را داشت و دیزاینر امروز هم باید بتواند زبان دیزاین خود را برای ارتباط با مخاطب خود پیدا کند.
موضوع اصلی مجله در این شماره بررسی پدیده متاورس است. اینکه با چه چیزی طرف هستیم و این تکنولوژی در نهایت ما را به کدام سو هدایت می‌کند. از همه جزئیات فنی و اغلب بسیار پیچیده این پدیده و تکنولوژی‌های اقماری حول و حوش آن که بگذریم یک چیز برای ما روشن بود. ما در حال وارد شدن به فضای جدیدی هستیم. یک بازی جدید ایجاد خواهد شد. تحولی که شبیه آن در ذهن بیشتر شبیه برپایی المپیک است. ما همه با شور و شوق وارد فضایی میشویم که به درستی انتهای آن را نمی‌توانیم ببینیم. بنظر میرسد چاره‌ای هم به جز وارد شدن به بازی نداریم. تصویری که ما انتخاب کردیم نقش روی سفالینه یونانی است. افرادی که در بازی‌های پاناتنیک مشغول دویدن هستند. پیکره‌های سیاه که با حال و هوایی اعوجاجی و پیکرهایی با فرم‌هایی کشیده و ورزیده باهم مسابقه می‌دهند.
▪️▪️▪️
https://t.me/cm_magazine
Telegram
-