#یادداشتهای_آیدا
#یادداشتهای_واقعی
#قسمت_شانزدهم
نویسنده: #چیستایثربی
بعضی وقت ها جهان مثل مسلسل است.
گلوله، پشت گلوله بر تو می بارد، زخم برمیداری.
تا می خواهی بلند شوی، گلوله ای دیگر!
مانده ای چرا نمی میری؟!
شاید برای اینکه درد بکشی...
شاید گلوله ها قرار نیست تو را بکشند، فقط قرار است به یادت بیاورند چقدر آسیب پذیری و چقدر آدمی درد می کشد!
حالِ من درآن لحظه، وقتی که ابل آن جمله را گفت، چنین بود...
می دانستم که دروغ می گوید، می دانستم که نمایش بازی می کند، اما دلیلش را نمی دانستم!
به او گفتم: نصف شبی یادتون افتاده خواستگاری کنین؟
اونم تو وضعیتی که بیرون شلوغه و می دونین من اینجا زندانی ام!
فکر می کنین خوشحال میشم؟
فکر می کنین می رقصم و از شادی در و دیوارو می بوسم، یا جلوی پای شما زانو می زنم و تشکر می کنم که این لطف رو در حق من کردین!
نه آقا!...
اولا شما زن دارین، دوما من هیچ علاقه ای به شما، دیدگاهتون، فکرتون و نوع پول درآوردنتون ندارم.
ابل گفت: خانواده ی شما بزودی ورشکست میشه، حتما می دونی!
من می تونم کمک خوبی باشم.
فقط می خواستم بگم، هم دوستت دارم، هم می خوام کمک کنم!
_دیگه اینو نگید که دوستم دارین آقا!
شما سال ها خارج بودین و منو ندیدین، بزرگ شدن منو، فکر منو.
شما چیو دوست دارین؟
چشم و ابروی منو؟!
شما چیو می بینین؟
صورت و ظاهر منو؟
هیچ می دونین درون من چی میگذره؟ نه!
شما حتی یک ساعتم پای حرفای من نشستین؟ نه!
مردا، با چشم و ابرو عروسی می کنن؟
مردا با جسم زن، عروسی می کنن؟
پس میشه یه عروسک رباتی ساخت که نقش یه زن رو خوب، بازی کنه، خیلی هم از من و آلیس زیباتر باشه!
ابل گفت: به هر حال این ساعت شب نمی تونی بری، بهتره امشبو بمونی.
_غیرممکنه!
با تقاضای ازدواجی که کردین، معلوم شد نقشه دارین!
اصلا دارم شک می کنم به همه چیز...
به اینکه بین اون همه دختر، منو انتخاب کردین و به اینکه اصلا چرا من باید اون آگهی رو، اون روز ببینم!
می خوام فکر کنم و ببینم چطور این آگهی رو دیدم، از بین اون همه آگهی روزنامه!
ابل و اختر نگاهی بهم کردند...
اختر گفت: دخترم ابل از بچگیش تو رو دوست داشت.
گفتم: پس یه بچه، یه بچه ی دیگه رو دوست داشته!
یه دوازده ساله، یه پنج ساله رو دوست داشته و بعد هزار اتفاق میافته تا آدما بزرگ میشن!
اون می دونه تو ذهن من چی می گذره؟یا من می دونم تو ذهن اون چی می گذره؟ نه!
پس نمی تونیم بگیم عشق دوازده سالگی هنوز پا برجاست!
آدما عوض میشن، شرایط عوض میشه...
ابل گفت: من آلیس رو دوست ندارم آیدا!آلیس فقط نمایشِ وسیله ی کارمه.
_اینو که می دونم و دلم براش میسوزه و حق داره فرار کنه!
در باز شد، آلیس وارد شد...
معلوم بود که همه ی حرف های ما را شنیده...
گفت: آیدا از اینجا برو، خواهش می کنم فرار کن...
این مرد، مریضه!
حتما بهت نگفته که مادرت موقع برگشت از محل کار، تیر خورده.
پدرت هم بعد از شنیدن خبر، بیهوشه!
برو!...
#چیستا_یثربی
ادامه دارد
@chista_yasrebi
#کانال_رسمی_چیستایثربی
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
#یادداشتهای_واقعی
#قسمت_شانزدهم
نویسنده: #چیستایثربی
بعضی وقت ها جهان مثل مسلسل است.
گلوله، پشت گلوله بر تو می بارد، زخم برمیداری.
تا می خواهی بلند شوی، گلوله ای دیگر!
مانده ای چرا نمی میری؟!
شاید برای اینکه درد بکشی...
شاید گلوله ها قرار نیست تو را بکشند، فقط قرار است به یادت بیاورند چقدر آسیب پذیری و چقدر آدمی درد می کشد!
حالِ من درآن لحظه، وقتی که ابل آن جمله را گفت، چنین بود...
می دانستم که دروغ می گوید، می دانستم که نمایش بازی می کند، اما دلیلش را نمی دانستم!
به او گفتم: نصف شبی یادتون افتاده خواستگاری کنین؟
اونم تو وضعیتی که بیرون شلوغه و می دونین من اینجا زندانی ام!
فکر می کنین خوشحال میشم؟
فکر می کنین می رقصم و از شادی در و دیوارو می بوسم، یا جلوی پای شما زانو می زنم و تشکر می کنم که این لطف رو در حق من کردین!
نه آقا!...
اولا شما زن دارین، دوما من هیچ علاقه ای به شما، دیدگاهتون، فکرتون و نوع پول درآوردنتون ندارم.
ابل گفت: خانواده ی شما بزودی ورشکست میشه، حتما می دونی!
من می تونم کمک خوبی باشم.
فقط می خواستم بگم، هم دوستت دارم، هم می خوام کمک کنم!
_دیگه اینو نگید که دوستم دارین آقا!
شما سال ها خارج بودین و منو ندیدین، بزرگ شدن منو، فکر منو.
شما چیو دوست دارین؟
چشم و ابروی منو؟!
شما چیو می بینین؟
صورت و ظاهر منو؟
هیچ می دونین درون من چی میگذره؟ نه!
شما حتی یک ساعتم پای حرفای من نشستین؟ نه!
مردا، با چشم و ابرو عروسی می کنن؟
مردا با جسم زن، عروسی می کنن؟
پس میشه یه عروسک رباتی ساخت که نقش یه زن رو خوب، بازی کنه، خیلی هم از من و آلیس زیباتر باشه!
ابل گفت: به هر حال این ساعت شب نمی تونی بری، بهتره امشبو بمونی.
_غیرممکنه!
با تقاضای ازدواجی که کردین، معلوم شد نقشه دارین!
اصلا دارم شک می کنم به همه چیز...
به اینکه بین اون همه دختر، منو انتخاب کردین و به اینکه اصلا چرا من باید اون آگهی رو، اون روز ببینم!
می خوام فکر کنم و ببینم چطور این آگهی رو دیدم، از بین اون همه آگهی روزنامه!
ابل و اختر نگاهی بهم کردند...
اختر گفت: دخترم ابل از بچگیش تو رو دوست داشت.
گفتم: پس یه بچه، یه بچه ی دیگه رو دوست داشته!
یه دوازده ساله، یه پنج ساله رو دوست داشته و بعد هزار اتفاق میافته تا آدما بزرگ میشن!
اون می دونه تو ذهن من چی می گذره؟یا من می دونم تو ذهن اون چی می گذره؟ نه!
پس نمی تونیم بگیم عشق دوازده سالگی هنوز پا برجاست!
آدما عوض میشن، شرایط عوض میشه...
ابل گفت: من آلیس رو دوست ندارم آیدا!آلیس فقط نمایشِ وسیله ی کارمه.
_اینو که می دونم و دلم براش میسوزه و حق داره فرار کنه!
در باز شد، آلیس وارد شد...
معلوم بود که همه ی حرف های ما را شنیده...
گفت: آیدا از اینجا برو، خواهش می کنم فرار کن...
این مرد، مریضه!
حتما بهت نگفته که مادرت موقع برگشت از محل کار، تیر خورده.
پدرت هم بعد از شنیدن خبر، بیهوشه!
برو!...
#چیستا_یثربی
ادامه دارد
@chista_yasrebi
#کانال_رسمی_چیستایثربی
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
Telegram
چیستایثربی کانال رسمی
این تنها #کانال_رسمی من #چیستایثربی ، نویسنده و کارگردان است. هرکانال دیگری به اسم من؛ جعلیست! مگر اعلام از سمت خودم باشد/افرادی که فقط خواهان
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2
#یادداشتهای_آیدا
#یادداشتهای_واقعی
#قسمت_هفدهم
نویسنده: #چیستایثربی
آلیس گفت: برو !
به طرف در رفتم تا بیرون یک ماشین در بست بگیرم.
پایم را داخل باغ گذاشتم، چیزی از پشت به من حمله کرد.
روی زمین افتادم...
نفس های چسبناک سگی را پشت سرم می شنیدم.
چشمانم را بستم، منتظر بودم گاز بگیرد...
جیغ زدم!
هرگز در آن باغ، سگی ندیده بودم!
گاهی آدم باید بین بد و بدتر یکی را انتخاب کند و آن سگ در آن لحظه، بدتر از آن خانه بود.
ابل سوتی کشید و سگ کنار رفت.
داشت میخندید...
_ تربیت شده ست.
از غریبه ها خوشش نمیاد، ولی گاز نمیگیره.
گفتم: تو این خونه سگ نبود!
داشتم خودم را می تکاندم، ابل با لحن مرموزی گفت:
فکر کردی دو بار آمدی پیش آلیس، می دونی تو این خونه، چیا هست و چیا نیست؟
_مادرم کدوم بیمارستانه؟!
قلبم داره وایمیسه.
_جاش امنه...
بیمارستان خوبیه!
خاله ت هم پیششه، پدرت هم توی همون بیمارستانه.
الان وجود تو اونجا به دردی نمیخوره!مادرتو عمل کردن و گلوله رو درآوردن.
_گلوله به کجاش خورده؟
چطوری وسط جمعیت گلوله خورده؟
مادر من که سیاسی نیست!
گفت: امروز خیلیا گلوله خوردن.
اونم داشته از مدرسه برمی گشته، وسط جمعیت گیر می کنه، باید خدارو شکر کنی که به بازوش خورده!
یه معلم دیگه به گردنش خورده و تمام!
گفتم: آخه چرا؟
مگه این مردم چه گناهی کردن؟
گلوله؟
اونم به آدم های بی دفاع!
خدایا...
خنده ای عصبی کرد و گفت:
هیچکس هیچ گناهی نداره! هیچوقت!فقط همه زمان و مکان غلطی بدنیا اومدیم و غلط بزرگ شدیم.
خیلی غلط...
آدم بد وجود نداره دختر!
زمان بد وجود داره، زمان عوضی، مثل الان!
شب، همیشه سگا رو باز می کنم و تو نمی دونستی!
مایکل هم پرتت کرد زمین، پسر باهوشیه!
وحشی نیست، وظیفه ش مراقبت از این خونه در برابر غریبه هاست.
کارشو انجام داد!
امشب هیچ ماشینی پیدا نمی کنی.
پیدام کنی، بیمارستان راهت نمیدن.
اونجا غلغله ست!
دیدی آلیس هم ماشین پیدا نکرد...
از کوچه های تاریک بیرون، ترسید و برگشت.
امشب پیش آلیس بمون!
صبح می برمت بیمارستان.
مانده بودم چه کنم...
آن باغ به اندازه ی کافی بزرگ بود و رسیدن به در طول می کشید.
آیا امشب با این گیرودار و تیراندازی ها، ماشینی این بالا می آمد؟
بدتر از همه چرا انقدر خوابم گرفته بود!من فقط عصر، یک کیک و آبمیوه خوردم که اختر خانم آورد.
هیچوقت آن ساعت خوابم نمی گرفت!
صدای آلیس در گوشم هنوز می پیچید:
این مرد مریضه، از اینجا برو!
قدمی به سمت پله برداشتم، سرم گیج رفت.
دستم را به نرده گرفتم که نیفتم.
ابل داد زد: اختر بیا... داره میافته.
دیگر هیچ چیز یادم نیست!
جز یک تشک بلند که روی آن بودم، در یک اتاق گرم و زنی که زیر لحاف آبی نقره، روی تخت خوابیده بود.
حتما آلیس بود!
خوابیدم...
#چیستا_یثربی
ادامه دارد
@chista_yasrebi
#کانال_رسمی_چیستایثربی
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
#یادداشتهای_واقعی
#قسمت_هفدهم
نویسنده: #چیستایثربی
آلیس گفت: برو !
به طرف در رفتم تا بیرون یک ماشین در بست بگیرم.
پایم را داخل باغ گذاشتم، چیزی از پشت به من حمله کرد.
روی زمین افتادم...
نفس های چسبناک سگی را پشت سرم می شنیدم.
چشمانم را بستم، منتظر بودم گاز بگیرد...
جیغ زدم!
هرگز در آن باغ، سگی ندیده بودم!
گاهی آدم باید بین بد و بدتر یکی را انتخاب کند و آن سگ در آن لحظه، بدتر از آن خانه بود.
ابل سوتی کشید و سگ کنار رفت.
داشت میخندید...
_ تربیت شده ست.
از غریبه ها خوشش نمیاد، ولی گاز نمیگیره.
گفتم: تو این خونه سگ نبود!
داشتم خودم را می تکاندم، ابل با لحن مرموزی گفت:
فکر کردی دو بار آمدی پیش آلیس، می دونی تو این خونه، چیا هست و چیا نیست؟
_مادرم کدوم بیمارستانه؟!
قلبم داره وایمیسه.
_جاش امنه...
بیمارستان خوبیه!
خاله ت هم پیششه، پدرت هم توی همون بیمارستانه.
الان وجود تو اونجا به دردی نمیخوره!مادرتو عمل کردن و گلوله رو درآوردن.
_گلوله به کجاش خورده؟
چطوری وسط جمعیت گلوله خورده؟
مادر من که سیاسی نیست!
گفت: امروز خیلیا گلوله خوردن.
اونم داشته از مدرسه برمی گشته، وسط جمعیت گیر می کنه، باید خدارو شکر کنی که به بازوش خورده!
یه معلم دیگه به گردنش خورده و تمام!
گفتم: آخه چرا؟
مگه این مردم چه گناهی کردن؟
گلوله؟
اونم به آدم های بی دفاع!
خدایا...
خنده ای عصبی کرد و گفت:
هیچکس هیچ گناهی نداره! هیچوقت!فقط همه زمان و مکان غلطی بدنیا اومدیم و غلط بزرگ شدیم.
خیلی غلط...
آدم بد وجود نداره دختر!
زمان بد وجود داره، زمان عوضی، مثل الان!
شب، همیشه سگا رو باز می کنم و تو نمی دونستی!
مایکل هم پرتت کرد زمین، پسر باهوشیه!
وحشی نیست، وظیفه ش مراقبت از این خونه در برابر غریبه هاست.
کارشو انجام داد!
امشب هیچ ماشینی پیدا نمی کنی.
پیدام کنی، بیمارستان راهت نمیدن.
اونجا غلغله ست!
دیدی آلیس هم ماشین پیدا نکرد...
از کوچه های تاریک بیرون، ترسید و برگشت.
امشب پیش آلیس بمون!
صبح می برمت بیمارستان.
مانده بودم چه کنم...
آن باغ به اندازه ی کافی بزرگ بود و رسیدن به در طول می کشید.
آیا امشب با این گیرودار و تیراندازی ها، ماشینی این بالا می آمد؟
بدتر از همه چرا انقدر خوابم گرفته بود!من فقط عصر، یک کیک و آبمیوه خوردم که اختر خانم آورد.
هیچوقت آن ساعت خوابم نمی گرفت!
صدای آلیس در گوشم هنوز می پیچید:
این مرد مریضه، از اینجا برو!
قدمی به سمت پله برداشتم، سرم گیج رفت.
دستم را به نرده گرفتم که نیفتم.
ابل داد زد: اختر بیا... داره میافته.
دیگر هیچ چیز یادم نیست!
جز یک تشک بلند که روی آن بودم، در یک اتاق گرم و زنی که زیر لحاف آبی نقره، روی تخت خوابیده بود.
حتما آلیس بود!
خوابیدم...
#چیستا_یثربی
ادامه دارد
@chista_yasrebi
#کانال_رسمی_چیستایثربی
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
Telegram
چیستایثربی کانال رسمی
این تنها #کانال_رسمی من #چیستایثربی ، نویسنده و کارگردان است. هرکانال دیگری به اسم من؛ جعلیست! مگر اعلام از سمت خودم باشد/افرادی که فقط خواهان
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2
#یادداشتهای_آیدا
#یادداشتهای_واقعی
#قسمت_هجدهم
نویسنده: #چیستایثربی
نصفه شب با کابوسی وحشتناک، از خواب پریدم.
خواب دیدم زنده در یک قبر، زندانی هستم.
کمی آب می خواستم...
نمی خواستم در آن تاریکی، تنها بیرون بروم.
آهسته دستم را روی لحاف آلیس گذاشتم و آرام گفتم:
آلیس جان، من یه کم آب می خوام.
با من میای؟
آلیس زیر لحاف تکانی خورد، ولی بلند نشد...
دستم را کمی محکم تر روی لحاف فشار دادم، لحاف را کنار زدم.
یاخدا!
از ترس سرم به دیوار خورد!
آلیس نبود!
یک زن دیگر بود، یک زن میانه سال، بسیار زیبا، با موهای بلند مشکی و نگاهی وحشی!
بیدار بود!
_ببخشید من تو اتاق شما خوابیدم؟
به من گفتن باید اینجا بخوابم، فکر کردم آلیسه!
_من و آلیس نداریم، فرقی نمی کنه، اسم منم النازه.
_ببخشید ازخواب، بیدارتون کردم.
می خواستم برم آب بخورم، تنهایی می ترسیدم، می خواستم با آلیس برم.
الناز گفت: حالا با من میری.
ناراحتی نداره!
مانده بودم که آن زن، آنجا چه می کند و چرا جای آلیس خوابیده است؟
زیبایی اش، راز آلود بود.
پشت گیسوان بلند مشکی اش راه افتادم...
مرابه آشپزخانه برد، یک لیوان آب برداشتم و درحالی که می خوردم به من خیره نگاه کرد...
_از دور دیده بودمت، پس آیدا تویی!
_چطور؟
_اینجا خیلی در موردت حرف میزنن، فامیل ابلی نه؟!
_بله، شما چطور؟
منظورم اینه شما هم فامیلین؟
خندید...
_فامیل؟ خدا نکنه!
_پس...
_ابل فردا همه رو میبره از اینجا، می دونستی؟
_کجا؟
_باغ!
_باغ؟!
هیچکس حرفی از باغ به من نزد!
من صبح باید برم بیمارستان، مادرم تیر خورده!
_نمیذاره بری!
می دونم کاری می کنه که با ما بیای.
_باغ کجاست؟
_بیرون شهر، خیلی دوره.
نمی دونم!
فقط می دونم کوه رو رد می کنی، رودخونه رو رد می کنی، سد رو رد
می کنی، بعد میپیچی تویه خاکی، میری، میری... وقتی دیگه هیچ خونه ای نبود، باغ رییس شروع میشه.
توش یه ساختمون بزرگ پنج طبقه ست...
هیچوقت درمورد باغ باهات حرف نزده؟
_نه!
_مال مادربزرگش بوده.
_مادربزرگش، فامیل ما؟
_آره.
_نه، نمی دونم!
من هیچی از این خانواده نمی دونم!
_به هرحال همه ی اموالشون به ابل رسیده.
می دونی که بچه ی مستخدمشون رو به فرزندی قبول کردن، هرچند وقت یه بار، مارو میبره باغ.
_چرا؟
_برای اینکه پلیس بهش شک نکنه، از این خونه و سروصداهاش، خیلی شکایت شده...
صدای ما بلنده!
گفتم: کی هستین شما؟
مگه بیشتر از دو نفرید؟
مگه جز شما و آلیس، زن دیگه ای تو این خونه هست؟
خندید و گفت:
الان هفت نفریم، بعضی وقتا،پونزده،یابیست.
اما توی باغ پنجاه نفری میشیم،توی پنج طبقه! وحالاپنجاه ویکی.خوش اومدی آیدا...
باوحشت گفتم:نه... من هیچ‌جانمیام!
_اون وادارت میکنه،نمیدونستی؟ازاول نبایداستخدام میشدی.میدونی کی روزنامه رو برات آورد؟
گفتم:نه،روزنامه روی میز بود.چطور؟
گفت:
ولش کن.توی شهرِ زَنا، همه چیزو میفهمی...
شهر ما !
#چیستا_یثربی
ادامه دارد
@chista_yasrebi
#کانال_رسمی_چیستایثربی
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
#یادداشتهای_واقعی
#قسمت_هجدهم
نویسنده: #چیستایثربی
نصفه شب با کابوسی وحشتناک، از خواب پریدم.
خواب دیدم زنده در یک قبر، زندانی هستم.
کمی آب می خواستم...
نمی خواستم در آن تاریکی، تنها بیرون بروم.
آهسته دستم را روی لحاف آلیس گذاشتم و آرام گفتم:
آلیس جان، من یه کم آب می خوام.
با من میای؟
آلیس زیر لحاف تکانی خورد، ولی بلند نشد...
دستم را کمی محکم تر روی لحاف فشار دادم، لحاف را کنار زدم.
یاخدا!
از ترس سرم به دیوار خورد!
آلیس نبود!
یک زن دیگر بود، یک زن میانه سال، بسیار زیبا، با موهای بلند مشکی و نگاهی وحشی!
بیدار بود!
_ببخشید من تو اتاق شما خوابیدم؟
به من گفتن باید اینجا بخوابم، فکر کردم آلیسه!
_من و آلیس نداریم، فرقی نمی کنه، اسم منم النازه.
_ببخشید ازخواب، بیدارتون کردم.
می خواستم برم آب بخورم، تنهایی می ترسیدم، می خواستم با آلیس برم.
الناز گفت: حالا با من میری.
ناراحتی نداره!
مانده بودم که آن زن، آنجا چه می کند و چرا جای آلیس خوابیده است؟
زیبایی اش، راز آلود بود.
پشت گیسوان بلند مشکی اش راه افتادم...
مرابه آشپزخانه برد، یک لیوان آب برداشتم و درحالی که می خوردم به من خیره نگاه کرد...
_از دور دیده بودمت، پس آیدا تویی!
_چطور؟
_اینجا خیلی در موردت حرف میزنن، فامیل ابلی نه؟!
_بله، شما چطور؟
منظورم اینه شما هم فامیلین؟
خندید...
_فامیل؟ خدا نکنه!
_پس...
_ابل فردا همه رو میبره از اینجا، می دونستی؟
_کجا؟
_باغ!
_باغ؟!
هیچکس حرفی از باغ به من نزد!
من صبح باید برم بیمارستان، مادرم تیر خورده!
_نمیذاره بری!
می دونم کاری می کنه که با ما بیای.
_باغ کجاست؟
_بیرون شهر، خیلی دوره.
نمی دونم!
فقط می دونم کوه رو رد می کنی، رودخونه رو رد می کنی، سد رو رد
می کنی، بعد میپیچی تویه خاکی، میری، میری... وقتی دیگه هیچ خونه ای نبود، باغ رییس شروع میشه.
توش یه ساختمون بزرگ پنج طبقه ست...
هیچوقت درمورد باغ باهات حرف نزده؟
_نه!
_مال مادربزرگش بوده.
_مادربزرگش، فامیل ما؟
_آره.
_نه، نمی دونم!
من هیچی از این خانواده نمی دونم!
_به هرحال همه ی اموالشون به ابل رسیده.
می دونی که بچه ی مستخدمشون رو به فرزندی قبول کردن، هرچند وقت یه بار، مارو میبره باغ.
_چرا؟
_برای اینکه پلیس بهش شک نکنه، از این خونه و سروصداهاش، خیلی شکایت شده...
صدای ما بلنده!
گفتم: کی هستین شما؟
مگه بیشتر از دو نفرید؟
مگه جز شما و آلیس، زن دیگه ای تو این خونه هست؟
خندید و گفت:
الان هفت نفریم، بعضی وقتا،پونزده،یابیست.
اما توی باغ پنجاه نفری میشیم،توی پنج طبقه! وحالاپنجاه ویکی.خوش اومدی آیدا...
باوحشت گفتم:نه... من هیچ‌جانمیام!
_اون وادارت میکنه،نمیدونستی؟ازاول نبایداستخدام میشدی.میدونی کی روزنامه رو برات آورد؟
گفتم:نه،روزنامه روی میز بود.چطور؟
گفت:
ولش کن.توی شهرِ زَنا، همه چیزو میفهمی...
شهر ما !
#چیستا_یثربی
ادامه دارد
@chista_yasrebi
#کانال_رسمی_چیستایثربی
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
Telegram
چیستایثربی کانال رسمی
این تنها #کانال_رسمی من #چیستایثربی ، نویسنده و کارگردان است. هرکانال دیگری به اسم من؛ جعلیست! مگر اعلام از سمت خودم باشد/افرادی که فقط خواهان
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2
#یادداشتهای_آیدا
#یادداشتهای_واقعی
#قسمت_نوزدهم
نویسنده: #چیستایثربی
دقیقا نمی دانم چه اتفاقی افتاد، جز اینکه یک زن از پشت سر به من نزدیک شد و بازویم را گرفت.
شاید اختر بود!
تا آمدم بجنبم، آمپول را زده بود...
وقتی چشمانم را باز کردم در آن خانه ی پنج طبقه بودم...
پس مرا به زور برده بودند!
دنبال ابل می گشتم...
او فامیل بود، باید مرا نجات می داد!
من فقط می خواستم برای آلیس کار کنم. آن هم برای کمی تجربه!
دنبال آلیس گشتم، دنبال الناز گشتم.
آن خانه پر از زن بود.
زن هایی با لباس های متفاوت، رنگ موهای متفاوت و قیافه های عجیب و غریب!
یکی سر تا پا مشکی پوشیده بود، یکی لباس محلی...
اصلا نمی فهمیدم اینجا کجاست!
همه آراسته بودند، اما هرکس به سبک خود.
شاید ساده ترین آن ها من بودم!
ابل را پیدا کردم، داشت با آلیس حرف می زد...
_منو برگردون!
برای چی منو آوردی اینجا؟
می دونی مادرم بیمارستانه!
_برای آرامش آوردمت اینجا.
حال مادرت بهتر شده.
وقتی کاملا خوب شد، تو هم برمی گردی!
_اینجا کجاست؟
_شهر ما، شهر زن ها...
اینجا بهت خوش می گذره.
بستگی داره چه سِمتی رو قبول کنی!یعنی نشون بدی که شایستگی چه سِمتی رو داری.
_یعنی چی؟
_خب همه ی زنای اینجا یه شغلی دارن توی این شهر.
آلیس شهردار اینجاست، الناز معاون شهرداره، یکی نماینده ی مجلسه، اون یکی جزو شورای شهره.
ما اینجا رئیس جمهور هم داریم و...
_و چی؟
_خب یه شورا لازمه، نه؟
رئیس جمهور نمی تونه همه ی تصمیمات رو، خودش بگیره.
در واقع ما یک شورای نظارت داریم، نظارت به رازها و قوانینمون که رئیس جمهور، باید طبق اون، عمل کنه.
_رئیس جمهور کیه؟
_من!
_فکر کردم فقط زنا اینجا، سِمت دارن؟
_فقط یه مرد هست که رئیس جمهوره، اونم منم!
آره من رئیس جمهور شهر زنام!
ولی به رای زنا انتخاب شدم.
خودمو تحمیل نکردم!
رای آوردم و این یعنی دموکراسی...
خب حالا شهردار آلیس، بهت میگه که چیکار باید کنی.
این را گفت و دور شد...
به آلیس گفتم: تو منو گول زدی نه؟
من دوستت داشتم، بخاطر تو اومدم.
به من گفتن چند شخصیتی هستی!
به من دروغ گفتن؟!
آلیس گفت: اینجا یاد می گیریم که خودمون باشیم!
_پس فرارت از خونه و همه چیز، نمایشی بود؟!
_رئیس جمهور تعیین می کنه من چیکار کنم.
اون گفته بود باید فرار کنم و بعد برگردم.
خب کاری که رئیس جمهورت میگه باید انجام بدی وگرنه دچار دردسر میشی.
ما به رئیس جمهور رای دادیم.
ابل رو رئیس جمهور کردیم، درصورتیکه می تونستیم یکی از خانم هارو رئیس جمهور کنیم.
_وظیفه ی من چیه؟
_فعلا تازه واردی.
تو یه شهروند معمولی هستی.
یه شهروند درجه ی دو یا سه!
فعلا کار خاصی نمی تونم بهت بدم، جز خزانه داری!
کارمند خزانه داری باش.
_یعنی چی؟
من اصلا حساب کتاب بلد نیستم!
_اونجا خانمی به اسم شهین همه کاره ست!
تو زیر دست اون کار می کنی.
زنی که لباس محلی پوشیده بود، جلو آمد...
_شهین هستم، رئیست!
بیا! سخت نیست...
#چیستا_یثربی
ادامه دارد
@chista_yasrebi
#کانال_رسمی_چیستایثربی
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
#یادداشتهای_واقعی
#قسمت_نوزدهم
نویسنده: #چیستایثربی
دقیقا نمی دانم چه اتفاقی افتاد، جز اینکه یک زن از پشت سر به من نزدیک شد و بازویم را گرفت.
شاید اختر بود!
تا آمدم بجنبم، آمپول را زده بود...
وقتی چشمانم را باز کردم در آن خانه ی پنج طبقه بودم...
پس مرا به زور برده بودند!
دنبال ابل می گشتم...
او فامیل بود، باید مرا نجات می داد!
من فقط می خواستم برای آلیس کار کنم. آن هم برای کمی تجربه!
دنبال آلیس گشتم، دنبال الناز گشتم.
آن خانه پر از زن بود.
زن هایی با لباس های متفاوت، رنگ موهای متفاوت و قیافه های عجیب و غریب!
یکی سر تا پا مشکی پوشیده بود، یکی لباس محلی...
اصلا نمی فهمیدم اینجا کجاست!
همه آراسته بودند، اما هرکس به سبک خود.
شاید ساده ترین آن ها من بودم!
ابل را پیدا کردم، داشت با آلیس حرف می زد...
_منو برگردون!
برای چی منو آوردی اینجا؟
می دونی مادرم بیمارستانه!
_برای آرامش آوردمت اینجا.
حال مادرت بهتر شده.
وقتی کاملا خوب شد، تو هم برمی گردی!
_اینجا کجاست؟
_شهر ما، شهر زن ها...
اینجا بهت خوش می گذره.
بستگی داره چه سِمتی رو قبول کنی!یعنی نشون بدی که شایستگی چه سِمتی رو داری.
_یعنی چی؟
_خب همه ی زنای اینجا یه شغلی دارن توی این شهر.
آلیس شهردار اینجاست، الناز معاون شهرداره، یکی نماینده ی مجلسه، اون یکی جزو شورای شهره.
ما اینجا رئیس جمهور هم داریم و...
_و چی؟
_خب یه شورا لازمه، نه؟
رئیس جمهور نمی تونه همه ی تصمیمات رو، خودش بگیره.
در واقع ما یک شورای نظارت داریم، نظارت به رازها و قوانینمون که رئیس جمهور، باید طبق اون، عمل کنه.
_رئیس جمهور کیه؟
_من!
_فکر کردم فقط زنا اینجا، سِمت دارن؟
_فقط یه مرد هست که رئیس جمهوره، اونم منم!
آره من رئیس جمهور شهر زنام!
ولی به رای زنا انتخاب شدم.
خودمو تحمیل نکردم!
رای آوردم و این یعنی دموکراسی...
خب حالا شهردار آلیس، بهت میگه که چیکار باید کنی.
این را گفت و دور شد...
به آلیس گفتم: تو منو گول زدی نه؟
من دوستت داشتم، بخاطر تو اومدم.
به من گفتن چند شخصیتی هستی!
به من دروغ گفتن؟!
آلیس گفت: اینجا یاد می گیریم که خودمون باشیم!
_پس فرارت از خونه و همه چیز، نمایشی بود؟!
_رئیس جمهور تعیین می کنه من چیکار کنم.
اون گفته بود باید فرار کنم و بعد برگردم.
خب کاری که رئیس جمهورت میگه باید انجام بدی وگرنه دچار دردسر میشی.
ما به رئیس جمهور رای دادیم.
ابل رو رئیس جمهور کردیم، درصورتیکه می تونستیم یکی از خانم هارو رئیس جمهور کنیم.
_وظیفه ی من چیه؟
_فعلا تازه واردی.
تو یه شهروند معمولی هستی.
یه شهروند درجه ی دو یا سه!
فعلا کار خاصی نمی تونم بهت بدم، جز خزانه داری!
کارمند خزانه داری باش.
_یعنی چی؟
من اصلا حساب کتاب بلد نیستم!
_اونجا خانمی به اسم شهین همه کاره ست!
تو زیر دست اون کار می کنی.
زنی که لباس محلی پوشیده بود، جلو آمد...
_شهین هستم، رئیست!
بیا! سخت نیست...
#چیستا_یثربی
ادامه دارد
@chista_yasrebi
#کانال_رسمی_چیستایثربی
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
Telegram
چیستایثربی کانال رسمی
این تنها #کانال_رسمی من #چیستایثربی ، نویسنده و کارگردان است. هرکانال دیگری به اسم من؛ جعلیست! مگر اعلام از سمت خودم باشد/افرادی که فقط خواهان
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2