When marimba rhythms start to play
Dance with me, make me sway
Like a lazy ocean hugs the shore
Hold me close, sway me more
Like a flower bending in the breeze
Bend with me, sway with ease
When we dance you have a way with me
Stay with me, sway with me
Other dancers may be on the floor
Dear, but my eyes will see only you
Only you have the magic technique
When we sway I go weak
I can hear the sounds of violins
Long before it begins
Make me thrill as only you know how
Sway me smooth, sway me now
Other dancers may be on the floor
Dear, but my eyes will see only you
Only you have the magic technique
When we sway I go weak
I can hear the sounds of violins
Long before it begins
Make me thrill as only you know how
Sway me smooth, sway me now
You know how
Sway me smooth, sway me now
.
.متن کامل موسیقی
#با_من_نوسان_بخور
#با_من_برقص
#دین_مارتین
.
#یادآور خانه ی جمشید مشکات برای من در داستان
#شیداوصوفی
#چیستایثربی
@chista_yasrebi

#Bang_Bang
#Dalida

#عشق_من_مرا_کشت
#دالیدا
#ترانه_ای بی نظیر که تاکنون خوانندگان زیادی خواننده اند.ار جمله
#فرانکسیناترا
#نانسی_سیناترا
ودیگران....
#به_یاد
#شیداوصوفی
#داستان
#چیستایثربی
@chista_yasrebi

.

@chista_yasrebiشیدا:عزیزم،تو چرا هر وقت به من میرسی، پایینو نگاه میکنی؟ دختر:من از شما خجالت میکشم.اما نمیتونم بگم چرا/شیداوصوفی/قصه

#شیداوصوفی#یازدهم#چیستایثربی
غذا آماده ست !البته ما نخوردیم و رفتیم.اما نمیدانم چرا این جمله بهاراز ذهنم بیرون نمیرفت.بالای پلکان ،مغرور ایستاده بود.انگار کدبانوی خانه اموات بود.بهاری که من میشناختم ، یک دختر شش ساله فکری مانده بود و هرگز فکر نمیکردم اهل خانه داری باشد!علی گفت؛ خب لابد تو این سالهایادگرفته.چیزی ذهن علی را مشغول کرده بود! درموردش با من حرفی نمیزد.اما این روزها حس میکردم از من فرار میکند و من بیشتر از همیشه دوستش داشتم! با هم راه میرفتیم.دستش را گرفتم.گفتم ؛ سردمه! آهسته دستش را از دستم بیرون آورد و گفت :فشارت افتاده.حرفی نزد بی احساس!حتما اتفاقی افتاده که فعلا نمیخواست به من بگوید.از عصری بد عنق شده بود.سر کوچه ما خداحافظی کرد،ولی من چرا تا صبح از فکر بهار بیرون نمی آمدم؟ یک حس زنانه مشترک بود.دلم برایش میسوخت؟ از او میترسیدم؟ موهای بلند سیاهش مرا یاد کسی می انداخت؟میتوانستم خودم را جای او بگذارم؟کنیزبی نام ونشان خانه ای شوم که مردش دوستم ندارد و اصلا نمیفهمیدم چرا مشکات معلم ، با این همه تفاوت سنی بااو ازدواج کرده.باید رازی مهمتر از دلسوزی در میان بوده باشد.صبح به سمت خانه شان رفتم و دعا کردم مشکات خانه نباشد!میخواستم با بهار تنها باشم.دعایم گرفت.با خوشرویی دررا به رویم باز کرد.گفت، چای؟گفتم نه ممنون.بشین تا شوهرت نیامده یه کم حرفای زنونه بزنیم.با ذوق کودکانه گفت:مثلا چه حرفایی؟ !....گفتم ؛ تو عاشق همسرت بودی؟گفت نه!دوست داشتم تو حیاط پشتی لوبیا و گوجه فرنگی وسیب زمینی بکاریم.مادرمم دیگه منونمیخواست.عکس صوفی را از کیفم در آوردم گفت:اینو میشناسی؟گفت؛ مگه همون دختره نیست که فرار کرد اومد اینجا؟گفتم ؛چرا.ولی باز گم شده!گفت؛ نه.داره بازی میکنه!-چطور؟گفت؛ آدما به این گندگی که گم نمیشن!حتما یه جا قایم شده.با من کلی قایم موشک بازی کرد.تو همین حیاط پشتی! اما یه بار زد تو گوش شوهرم... میاد.خودش بم گفت!.برای همین ساکشو نبرده....
گفتم، بهار یه چیزی ازت میپرسم راستشو بگو ! تو فکر میکنی آقا جمشید چرا با تو عروسی کرد؟ گفت؛ خب من خوشگل بودم...اما اون شکل باباها بود.بعدشم لوبیا خوب میکاشتم...کار خونه بلد نبودم! اما جاش براش آواز میخوندم...شروع کردن به خوندن آهنگی از مرجان.صدای غمگینی داشت؛گفتم یعنی واسه همین چیزا؟ لوبیا و آواز؟گفت :نه !خب نه! پول بابامم بود....اون همه پول! بابام زود مرد.جز من کسی براش نمونده بود.همه ی پولاش به من میرسید.اما تا هجده سالگی، مامان قیمم بود.بعد از اون باید دکتر میرفتم که ببینه قیم میخوام یا نه. اگه شوهر میکردم، شوهرم قیمم میشد.همون موقع مامان جمشیدو تو یه مهمونی دیدم..... . زل زده به من..مثل یه خوراکی خوشمزه!ترسیدم...به نظرم شبیه مادر سیندرلا بود! بهم گفت :چه موهای سیاه قشنگی!.پسر من عاشق موهای مشکیه.من گفتم ،خب همه عاشق موهای منن.مامانم نیشگونم گرفت!.....
#شیداوصوفی
#قسمت_دهم
#داستان
#ادامه_دارد
#چیستایثربی
@chista_yasrebi

#قسمت_یازدهم/صحیح است
#شیداوصوفی
#چیستایثربی
@chista_yasrebi

چيستاي عزيز، با اينكه از من بزرگتري و از نظر تحصيلات و تجربه و كارنامه ي كاري و همه چيز ادب حكم ميكنه كه بهت احترام بذارم و سوم شخص جمع خطابت كنم اما نميتونم. شايد بخاطر اينه كه احساس نزيكي ميكنم باهات. و احتمالا مقصرش هم چيستاي داستان پستچيه، شايدم نويسنده ش. بهرحال الان در مقام تبرئه ي خودم هستم بخاطر اين صميميت شايد بيجا. ديشب منم بيخواب بودم و صداي بيقرارت رو شنيدم. دلم ميخواست ميتونستم همون لحظه بهت زنگ بزنم و يه عالمه سرت داد بكشم، بعدشم يهو خودمو جلوي در اون خونه ي سرد پيدا كنم و بيام بالا بغلت كنم و بعدم خودت و دختر نازنينت رو بندازم روي كولم و بيارم پيش خودم. همه ي ماجرا رو هم جلوي چشمم ديدم. ميدوني چدا ميخواستم داد بكشم سرت؟! چون تو هم مثل مني. چرا فكر ميكني چيستاي خيلي قوي و خيلي مغرور حق نداره كم بياره. چرا فكر ميكني مادر شدن ضعيفت كرده. مگه نميبيني تو انقدر قوي شدي كه بخاطر حس مادري داري با چنگ و دندون براي آسايش دخترت ميجنگي. اگه خودت تنها بودي آيا بازهم همينقدر توان براي جنگيدم داشتي؟! تويي كه بخاطر عشقت رفتي پادگان، الان بخاطر يه عشق بزرگتر داري زمين و زمان رو ميريزي بهم. يه نگاه به خودت بنداز. تو انقدر قوي شدي كه اين همه حرف بي ربط ميشنوي و بازم ميشيني داستانت رو مينويسي و براي ما ميفرستي. تو انقدر قوي هستي كه ديگه باكي نداري از اينكه ما غريبه هاي آشنا صداي بغض آلودتو بشنويم. انقدر بالا رفتي كه ديگه قضاوت ها و مزخرفات مردم عامي اين پايين برات پشيزي ارزش نداره (ياد ديالوگ فيلم بربادرفته افتادم، مطمئنم كه ميدوني كدوم ديالوگو ميگم). و يه چيز ديگه.. تو با همه ي اين قوي بودن ها يك زني. زني كه حق داره ناراحت بشه، غصه بخوره، عصباني بشه، داد بزنه، گريه كنه.. گريه كردن ما زن ها رو قوي تر ميكنه. ميخواستم سرت داد بكشم تا يادت بيارم كه حق نداري بخاطر اينكه بغض داري و گريه كردي خودتو سرزنش كني. تو حتي اگر كار اشتباهي كرده بودي (كه نكردي) باز هم حق داشتي، چون همه ي ما اشتباه ميكنيم. مشكل يه جاي ديگه س كه همه ي ما زن ها رو تا امروز و تا هميشه رنج داده و خواهد داد، اونم يه فرهنگ مردسالار عقب مونده س كه به مردهامون ياد داده هرجا زني رو بهتر از خودت ديدي از برتري هاي فزيولوژيكيت استفاده كن و سركوبش كن تا ضعفت زير سايه ي مرد بودنت پنهان بشه. ميدونم كه ميفهمي مقصودم چيه. دلم ميخواست اين حرف ها رو توي يه پيام خصوصي برات بنویسم.... اگه دوست داشتی ایمیلمو میذارم بم ایمیل بده.....
#از_کامنت
#دوستان_صفحه
@chista_yasrebi

پاسخ چیستا به مایده عزیز...

دوست گلم ، خواهرم ، همدردم ،
چقدر در این لحظات سخت ، به چنین کلماتی نیاز داشتم..دیشب پس از گذاشتن آن پیام ؛ و اعتراف به اینکه من واقعا قصد نداشتم گاز خانه سه روز قطع شود ! و فقط میخواستم شرکت گاز کنترلی کند و برود...خیلی پشیمان شدم.حس کردم این چیستای همیشگی نیست !
#چیستا ی شجاعی که به پادگان یا ترسناکترین مکانهای تهیه ی خبر می رفت و یا برای نوشتن حقیقت ، با هر مانعی میجنگید و پیروز میشد !...من دیشب به خاطر ناراحتی دخترم و شکایت همسایه ها به پلیس که مرا به دلیل قطع گاز توسط 194 ؛ عامدانه مقصر میدانستند ، احساس بدی به خودم پیدا کردم. گناه و تحقیر!...قصدم خیر بود. می خواستم مانع نشتی و آتش سوزی شوم...ولی کم آوردم...پیام صوتی را پاک کردم که دخترم و دوستانش نشنوند...شاید به کلام تو نیاز داشتم.من هم یک مادرم ؛ یک زنم و جاهایی حق دارم بغض کنم.گریه کنم و از خدایم کمک بخواهم !.....هنوز در سرما هستیم....گاز وصل نشده است و نمیشود...اما تو دلم را با کامنت پر مهر و استوارت در صفحه ام گرم کردی.....ممنون از تو و امثال تو که هنوز هستید !.....و درک میکنید..انسان ، هر چقدر بخواهد مستقل باشد ، باز یک انسان است و خیلی جاها ممکن است تنهایی باعث شود که اشتباه کند....مرسی که به من حق میدهی خودم را ببخشم..از همه عزیزانی چون تو سپاسگزارم....
من چیستایثربی یک زنم ؛ یک مادرم و یک انسان.... و خیلی وقتها ، شاید خوب بنویسم ، اما در زندگی شخصی ، اشتباه می کنم.امیدوارم به قول تو بتوانم خودم را ببخشم...قربانت..چیستا
#چیستایثربی
@chista_yasrebi

همراهان پستچی چندیست دوباره به لحظه شماری پاورقی های جدید دکتر چیستا یثربی نشسته اند و اینبار زوایای داستانی تلخ را نظاره گر. عنوان داستان شاید همدلی نویسنده رو با نوجوانی عاشق درگیر محدویت های پیرامونی-از خانواده ای متمول و مخالف تا سرنوشت تلخی که این روایت عشق برای صوفی رقم میزند-نشان میدهد. نوجوانی که برای رسیدن به عشقش-پسر عمویش- از خانواده فرار می کند و درین مسیر شاید آرش را به نوعی ابزار رهائیش قرار می دهد. اینجاست که کلام نویسنده از زبان آرش پرمعناتر جلوه گر می شود که "نسل ما نسلیست که یاد گرفته وقتی می فهمه گولش زدن تلافی کنه". تا پای صوفی به خانه ی پدر بزرگی باز می شود که بهار را قربانی روژان کرده و حالا به نوعی شاید از روژانی که به صورت بهار درآورده و مراقبت می کند هم، نمی تواند دل بکند.. اینکه آن دختری که عشقی نوجوانانه داشته چگونه با پای گذاشتن به آن خانه ی سیاه و تاریک دستخوش چه آسیب های دیگری می شود هنوز آشکار نیست ، شاید اینکه حتا ساکش را رها می کند نشانه ی ترس و تمایلیست که دختر برای فرار از سیاهی آن خانه دارد.. اما شاه بیت داستان تا با اینجا سیلی صوفی بر چهره ی آرش است و اینکه به گمانم این دختر شاید با سیلییی که بر چهره ی آرش میزند همزمان فریادش را بر سر همه محدودیت هایی می زند که از عشقش باز خواست می کنند و همزمان اعتراضی به اینکه توسط آرش پایش به آن خانه ی سیاه باز شده و شاید آسیب های دیگری که متحمل شده..این میان شاید هنوز پرابهام ترین نقطه صحنه ی هول دادن ماشین و فردیست که این کار را کرده.. نمی دانم شاید اینجا پدر آرش است که به باورش برای محافظت از پدر و پسرش این کار را انجام می دهد تا داستان عشق سه نسل شکل بگیرد..داستان عجیبیست.. چه محدودیت هایی برای دوست داشتن همیشه وجود داشته و چه پرتگاههایی در دوست داشتن..این سطور برداشت شخصی نگارنده است از تا به اینجای داستان و پر واضح که ممکن است منطبق بر واقعیت داستان نباشد...
از یادداشتهای
#مخاطبان
#شیداوصوفی
#چیستایثربی
@chista_yasrebi

@chista_yasrebiشیدا، صوفی، بهار، روژان ،چیستا و....زنانی که این روزها، مرا درگیر خود کرده اند.....نوشتنش یکی از دشوارترین کارهای عمرم است.

برای
#شیداوصوفی

من پشیمان نیستم
اما با چشمان تو میشد
به جهان دروغ بزرگی گفت
من آنقدرها هم بد نبودم
فقط آمده بودم کمی سر به سر ابرها بگذارم
ودروغ کوچکی بگویم
دروغی مثل اینکه تشنه ام
یا خوابم میاید

اما تقصیر من نبود
با چشمان تو تنها میشد
به جهان دروغ بزرگی گفت...
#چیستایثربی
@chista_yasrebi

#سیاوش_قمیشی
#شکوفه_های_کویری

به یاد
#روژان
شکوفه ای که از سرسبزی دشتهای کردستان ، به کویر تهران آمد.........
#شیداوصوفی
#داستان
#چیستایثربی
@chista_yasrebi

#پل_چوبی
#فیلم_سینمایی
#کاری از :
#مهدی_کرم_پور
با بازی
#بهرام_رادان
گمانم این مونولوگ درباره عشق، برای این عصر پاییزی بسیار زیباست....
عشق ؛ یعنی اینکه حالت خوب باشه....
#چیستایثربی
@chista_yasrebi

چیستای عزیز...
قهرمان من :)
چی میشه همه مثل شما باشن؟
مثل شما با قضیه ی عشق برخورد کنن..
چرا میگیم یکیو دوست داریم جوری رفتار میکنن انگار جرم کردیم...
چرا باید مارو از دوست داشتن بترسونن...
من شمارو از فیلم دعوت میشناختم در حد یه نویسنده
وقتی داستانتون رو خوندم فهمیدم یه زن میتونی گاهی مرد باشه...
خیلی سنت شکنی کردین...شاید دلیل اینکه این روزا همه میگن پستچی همین شجاعت شماست...
من خودم میترسم اصلا کسیو دوست داشته باشم!!!اما شما تو وجود من چیزی رو بوجود اوردین..
شما به من بازم زندگی یاد دادین
ازتون متشکرم..بهم یاد دادین هنوز میشه زندگی کرد..خوب بود عاشق بود...
دنیای این روزای من چیستایی شده..
میدونین این دنیا چه شکلیه؟
همش پر از حس خوبه ...پر از عشق..محبت کردن به ادمایی که مهم هستن برام...توی دنیای جدیدم یاد گرفتم محکم باشم...با مشکلات بجنگم نه فرار کنم...
یاد گرفتم از کوچکترین لحظه های شیرین زندگیم لذت ببرم...صبور باشم...قضاوت نکنم...
من همه ی اینارو از شما یاد گرفتم...حتی رو یه برگه نوشتم مثل چیستا باش و زدم به اتاقم...
پستچی هنوز برام همون هیجان اولیه رو داره چون هویت گم شدم بین کلمات پستچی پیدا شد...
یه جوری تغیر کردم که همه متوجه شدن تقریبا...شدم همون ادم چند سال پیش...
باورتون میشه من۴سال باهمه..خانواده..دوست..حتی خدا قهر بودم...از همه گله داشتم...وقتی پستچی رو میخوندم یک بار خواستم بهتون پیام بدم بگم اینا همش حرفه دوست داشتنی وجود نداره...
ااما بعد ازقسمت ۱۲ صبا دوباره متولد شد...

میدونستید ناجی زندگی من هستید؟؟
دوستام میگفتن چی باعث خوب شدن دوباره حالت شده؟گفتم:#چیستا!
قطعا نمیتونم جبران کنم
فقط بگم ازتون متشکرم و مدیونتونم...
خسته شدم از بس همه بهم میگفتن بی احساس...حالا شما کاری کردین که دیگه بی احساس نباشم...
شما به من کمک کردین...خانوم دکتر شما بهم زندگی دادین..من هرچی بگممم کم گفتم ...در حد گفتن نیست باورکنین...
من چند روز دیگه میرم مشهد...
هردعایی کنم اخرش میگم ادمایی مثل چیستا زیاد شن..
دیروقت هم پیام دادم عذر خواهی میکنم...انقدر حس خوب دارم که نمیتونم تا فردا صبر کنم...
ممنون #اسطوره زندگی من...


⇦آبروی ضرب المثل های مادری ام را برده ای
آمدی و دیگر با یک گل بهار نشد!!
حالا فقط مانده
کبوتر با کبوتر
باز با باز!

به پای قلم شما.نمیرسه اما خب دلنوشته است دیگه
شرمنده.اگر خوب نیست
#یک_دوست
#پستچی
#شیداوصوفی
@chista_yasrebi

#شیداوصوفی #قسمت_دوازدهم #چیستا_یثربی
برگرفته از اینستاگرام چیستا یثربی
@chista_yasrebi

حس خوبی نداشتم. نه به حرفهای بهار و نه به رفتار غریب علی عزیزم.. از صبح تماسی نداشتیم. به او گفته بودم برای دیدن بهار میروم. فقط گفت، مواظب خودت باش! همین! میشناختمش. حواسش جای دیگری بود و اگر نمیتوانست برای من توضیح دهد، یعنی نمیتوانست برای هیچکس دیگر توضیح دهد. از وسط پارک رد شدم. زنان و مردان روی نیمکتها کنار هم نشسته بودند. من و علی در آن سالهای پرشور، هر وقت روی نیمکتی مینشستیم، حرف جنگ و رفتن میزدیم. ما هرگز مثل بچه های این نسل عاشقی نکردیم...
پس مادر جمشید، میدانست که ارث بزرگی به بهار میرسد. حتی میدانست پدر بهار بیماری قلبی مادرزادی دارد. او بهار را انتخاب کرده بود. برای پسر بی پولش که فرزند عاصی او بود. ناگهان به چیزی شک کردم ! باید دوباره به آن خانه برمیگشتم... سوال مهمی را از بهار نپرسیده بودم. اصلا برای همان سوال به خانه شان رفته بودم.از بهار نمیترسیدم.همیشه با بچه های متفاوت، رابطه خوبی داشتم و حالا او یک زن میانه سال بود که مثل یک بچه مانده بود...حسی به من میگفت، او نمیتواند برای من خطرناک باشد...ولی باز خوشحال بودم که به علی اطلاع داده بودم... در را باز کرد. گفتم ؛ بهار تو چرا فرار نمیکنی؟ گفت: من؟ اینجا خوشحالم! باغچه مو دارم. ماهیام، قناریام. کجا برم؟ گفتم، روز اولی که منو طبقه بالا دیدی یادته؟ گفتی منو از اینجا ببر بیرون... میخوام هوا بخورم ! فکر کردم از مشکات میترسی... گفت من؟ من شما رو دیشب دیدم! وقتی داشت موهامو رنگ میکرد! بعدم خوابیدم. گفتم؛ اما برای شام صدامون کردی؟ گفت؛ من که شام نمیخورم. بلدم نیستم بپزم. گفتم میشه یه بار دیگه بگی چرا با جمشید عروسی کردی؟ گفت، خب من خوشگل بودم... عین همان جمله های دفعه پیش را بدون کمترین تغییری تکرار کرد. انگار یک صدای ضبط شده بود. حتی آواز خواندنش ، و حرف پول پدرش و قیم و لحن بیانش ! شک کردم! من هرگز یک ماجرا را دوبار نمیتوانم مثل هم تعریف کنم. آن هم بدون یک کلمه تغییر! گفتم قبلا اینا رو کسی به تو گفته؟ چهره اش درهم رفت. گفت، من خسته ام. میخوام بخوابم. چقدرمیپرسی؟ به طرف پله ها رفت. گفتم، کس دیگه ای تو این خونه ست؟ مگه نه؟ گفت کی؟ گفتم ؛ روژان! همون که شام و ناهارو میپزه. گفت؛ نمیشناسم... از پله ها بالا رفت. سوال مهمم را پرسیدم. پسرتو یادت میاد؟ پرویز! ایستاد. پشتش به من بود. آشفته ، روی پله اول نشست. گفتم: نوزاد بود. با موی مشکی کم.... تو یه لباس سبز تنش کرده بودی! ناله ای کرد، و پله را چنگ زد. گفت، برو! گفتم، اون زنده ست. نوه تم همینطور. نمیخوای ببینیشون؟ دادزد: برو! برو دیوونه! من بچه ندارم. جمشید هیچوقت به من دست نزد. قول داد به مامانم. دروغگو! برو از اینجا ! جیغ میزد. نمیدانستم چطوری آرامش کنم ؛ سایه زنی را پشت در شیشه ای طبقه ی بالا دیدم. داد زدم. میدونم اونجایی ! بیا بیرون. با خودم میبرمت. هاله بلند موهایش تکانی خورد. آمد در را باز کند، قفل بود. بهار گریه میکرد. مشکات رسید.انگار منتظر دیدن من بود. اینجا چیکار داری؟ زن فضول! گوشی ام کجا بود!... خدایا علی...

#ادامه_دارد...
#شیداوصوفی
#داستان
#قسمت_دوازدهم
#چیستایثربی


هرگونه برداشت یا کپی از این داستان بدون ذکر نام نویسنده، ممنوع است.

@chista_yasrebi

#شوپن
#نمیدانم چرا از گرامافون مشکات؛ همیشه این قطعه از شوپن در یادم مانده است....
#چیستایثربی
#شیداوصوفی
#داستان
@chista_yasrebi



این یادداشت قبلا در کتاب ماه کودک و نوجوان منتشر شده است. ولی خاطرم نیست کدام شماره بود.



لذت آگاتی کریستی خواندن
چرا آگاتی کدیستی و داستان پلیسی میخوانیم؟


اولین نظر درباره­ی آگاتا کریستی معمولا این است: «ای بابا، سریالش را که دیده­ایم.» یا مثلا «ای بابا! قاتل همان پسر مو بوره بود، یادت نیست؟» سوال واقعا خوبی است، این کتاب­ها چقدر ارزش خواندن دارند؟ مخصوصا که در خیلی محافل و در بحث­های دور همی شنیده می­شود آثار پلیسی اصولا برای فیلم خیلی مناسبند، از این نظر که به قول معروف طرح محور هستند. پس چرا باید آگاتا کریستی بخوانیم، وقتی قبلا فیلمش را دیده­ایم؟ جواب چنین سوالی معمولا همراه است با مقایسه­ی لذت مطالعه، با لذت تماشا. لذتی که با تصورات و تعلیقات مخصوص خواندن همراه است. با خواندن خودِ رمان، فرصت بازسازی جهان آگاتا کریستی را به خودتان می­دهید. دیگر مجبور نیستید چشم و گوش بسته دنبال پلیس­ها و مارپل از این خانه به آن بروید تا قاتل دستگیر شود. لذت خواندن کتاب به آفرینش تدریجی جهان هم مربوط می­شود و به درنگی که در هنگام خواندن بسیار بهتر از تماشای یک قسمت از یک سریال قابل دستیابی است. وقت خواندن رمان مجبور نیستید ظرف 70 دقیقه قاتل را دستگیر کنید، زمان کاملا دست خود شماست. خودتان را از این لذت محروم نکنید، البته می­دانم که خوانندگان این یادداشت احتمالا کتابخوان حرفه­ای هستند، اما به هر حال این استدلال تکراری ممکن است یک روزی به کارتان بیاید. اما کمی بیشتر در جذابیت­های داستان خانم مارپل دقیق شویم.

جذابیت کلی داستان پلیسی ناشی از بر هم خوردن شدید تعادل در لحظه­ی شروع داستان است با وقوع جنایت. وجدان پاک ما، تا دستگیر نشدن قاتل آرام نخواهد شد، و همین مسئله­ی وجدانی ما را به ادامه­ی ماجرا تشویق خواهد کرد. این جذابیت مشترک همه­ی داستان­های پلیسی است، از پوارو گرفته تا چندلر و … . اما آگاتا کریستی، مخصوصا در داستان­های خانم مارپل عناصر جذاب دیگری را هم به کار می­گیرد. مثلا، حومه شهر ....
.
#داستان
#آگاتا_کریستی
#داستان_پلیسی_جنایی
#چیستایثربی
@chista_yasrebi