گفتگویی کوتاه با #میلان_کوندرا

چرا از زندگی نامه پردازی نفرت دارید؟ چرا این همه انزجار دارید که از خودتان حرف بزنید.

کوندرا : به قول #فلوبر :
" هنرمند باید به بعد از خودش ، که ندیده، اعتقاد داشته باشد.

" گی دو موپاسان " نگذاشت تصویرش در مجموعه ای که به نویسنده گان معروف اختصاص داشت قرار داده شود و معتقد بود

"زند گی خصوصی یا چهره ی یک فرد مشهور متعلق به خودش است."

هرمان بروخ، روبرت موزیل، فرانس کافکا درباره ی خودشان گفته اند:

"هیچ کدام از ما سه نفر زندگی نامه ی درست و حسابی نداریم."

نه به این معنی که در زندگی شان اتفاق های چندانی نیفتاده بوده، بلکه به این معنی که قرار نبوده که زند گی فردی شان زیر ذره بین و در معرض عموم قرار بگیرد و تبدیل شود به زندگی نامه ....

فاکنر هم می خواهد به عنوان فرد، از صحنه ی تاریخ حذف شود و اثری از او باقی نماند جز کتاب هایی که از او به چاپ رسیده" (با تاکید روی کتاب و به چاپ رسیده، و نه نامه و یادداشت های روزانه).

"به قول معروف، رمان نویس ؛ خانه ی زند گی اش را خراب می کند تا خانه ی دیگری با آجر آن بنا کند، خانه‌ی رمانش را. "

به این معنی که زند گی نامه ی یک رمان نویس، هر آن چه را که او با رمان هایش ساخته است، ضایع
می کند."

کار زند گی نامه نویسان که از نظر هنری بی مایه است ، نه بر ارزش یک رمان می افزاید نه بر معنای آن.

لحظه ای که #کافکا بیشتر از شخصیت رمانش" ژوزف کا " ، توجه خواننده را جلب کند، مرگ ادبی کافکا فرا رسیده.

این رمان است که میماند ؛ نه چهره و‌ زندگی رمان نویس.

#کوندرا
نویسنده ی چک در غربت
مقیم#فرانسه
نویسنده
#بار_هستی
#شوخی
#جاودانگی و ....

کوندرا ؛ بشدت از مصاحبه بیزار است.از ۱۹۹۵ به هیچ خبر نگاری اجازه ی مصاحبه نداده....

درباره ی #زندگینامه کاملا راست میگوید.

نویسنده ی واقعی ؛ حاضر است زندگی شخصی خود را خراب کند که زندگی شخصیتهایش ، باقی بماند....

هر بار حرف از زندگی نامه میزنیم ؛ یادمان باشد که قبل از هر چیز ؛ با یک رمان؛ مواجه هستیم.

این کاری است که من سعی کردم انجام دهم....

شخصیتهای رمان ؛ شاید برگرفته از زندگی من باشند ؛ ولی خودِ من نیستند!

#چیستا_یثربی
#چیستایثربی

#رمان
#کتاب
#زندگینامه
https://www.instagram.com/p/Ch87UiKqSav446LscZfFBRbT51aQ4OEpFYJ1Tw0/?igshid=MDJmNzVkMjY=

.

.

حالِ یک پرنده ی کاغذی را دارم
که تا حالا نمیدانسته کاغذی است

فکر میکرد پرنده ی واقعیست ؛

ناگهان
حالا
میفهمد....

#مینیمال

#چیستایثربی
#چیستا_یثربی

Je me sens comme un oiseau en papier
Qu'il croyait être un oiseau vivant
Et qu'il ne se connaissait pas en papier
Mais soudain
Il le comprend

#chistayasrebi
@chistayasrebiofficialpage

ترجمه به #فرانسه
Traduit par
#mahsaaghajari
ترجمه#مهسا_آقاجری

#poèsie
#poèsieminimaliste
#poème


#minimal
#chistayasrebi
#chista_yasrebi
https://www.instagram.com/p/CwGCb66Nls9/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==

🩵🩵

جسارتت به وقتِ بوسیدن،
شکوفه کردن درخت بادام است
ناگهان میان زمستان ؛

ما
در حروف سربی زندگی میکنیم

اما نفسهای بی وقفه ی تو
به وقتِ بوسیدن ؛

از سرب و زمان و مکانِ من خارج است

#چیستایثربی
#چیستا_یثربی

#مینیمال
#شعر_عاشقانه
#عاشقانه

Ton courage lors que tu m'embrasses
C'est fleurir de l'amandier
En plein d'hiver

Notre vie court parmis des lettres en plomb

Mais tes respirations rapides lors de tes baisers

Ne se définit par ni lieu ni temps
Non plus, par mes lettres en plomb
.
#chistayasrebi
#chista_yasrebi
.
Traduit en #français par #mahsaaghajari
.
#ترجمه‌ ی #فرانسه
#مهسا_آقاجری
@_ladyrhino_

#chistayasrebi
#chista_yasrebi
#portry
#iran
#iranianpoetry
#poem
#poet
.
https://www.instagram.com/p/CyOoyXBpXXg/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==

یادداشتی از
#داریوش_مهرجویی،درکوچ به #فرانسه
همراه دکتر ساعدی؛

دوست صمیمی و فیلمنامه نویسش ؛
این پست؛ نوری بر روح هر دو💭

داریوش‌مهرجویی :

آن روزها، دکتر ساعدی اغلب در خانه بود و دوستان و هوادارانش به او می‌رسیدند،
ولی با این حال افسرده و دل‌شکسته بود.

شکست کارهای سینمایی‌مان که دکتر ؛ روی آن‌ها زیاد حساب می‌کرد، روحیه‌اش را ضعیف و شکننده کرده بود.

همیشه هوای ایران در سر داشت
و دیگر دل و دماغی برایش باقی نمانده بود که بتواند مثل سابق به نوشتن داستان و نمایشنامه بپردازد.

وضعیت خود من و خانواده هم آنچنان چنگی به دل نمی‌زد.

در کمال خریت، پیشنهاد فیلم‌های کوتاه را،که بالاخره از نظر مالی وضعمان را تثبیت می‌کرد، رد کرده بودم و کلاً ساخت هیچ فیلمی‌ هم به سرانجام نرسیده بود و کارگزارم را مأیوس کرده بودم.

در واقع آن روزها ما همه به نوعی #گیجی و ندانم کاری دچار شده بودیم؛

تا قبل از انقلاب وضع همه‌ی ما روشن بود؛ مبارزه با رژیم شاه، برای همه‌ی روشنفکران و هنرمندانِ متعهد چه در قالب اگزیستانسیالیسم سارتری و چه در قالب چپ،

چنین مبارزه‌ای نه تنها الزامی‌که مقدس بود و خب دوره دوره‌ی تعهد هنر و استیلای اندیشه‌های سارتر و برشت و هنر متعهد بود.

و همه این‌ها به اندیشه و گزینش سوژه و فیلمنامه و فیلم‌های ما جهت و شکل می‌داد.
اما اینجا در #فرانسه چطور؟!

هنر متعهد میان این فرانسوی‌ها که خودشان مدام در حال اعتراض و اعتصاب و حق‌طلبی بودند،
آن هم از ناحیه‌ی یک جهان سومی‌ متواری چه معنایی می‌توانست داشته باشد؟

این بود که برای فرار از این شرایط در نهایت تصمیم ما بر این شد تا ابتدا من به تنهایی سری به تهران بزنم و اگر دیدم شرایط مساعد بود، مهی و مینا هم برگردند.

وقتی این موضوع را به ساعدی گفتم، گریه اش گرفت.
مرا بغل کرد و گفت:

خوش به حالت، ولی کاش من را تنها نمی‌گذاشتی...
من به امید تو اینجا آمدم.

اشکم درآمد،
گفتم : من فعلاً موقتاً می‌روم تهران تا ترتیب فیلمم را بدهم، گفت: «می‌دونم که دیگه برنمی‌گردی…
من بی تو اینجا دق می‌کنم"

گریه می‌کرد و من را بغل کرده بود و نمی‌گذاشت که بروم…

ساعدی بیچاره! چه قدر احساس غربت و تنهایی می‌کرد
ونمی‌توانست مثل سابق به کار نویسندگی اش بپردازد.

البته چندی خودش را مشغول کار انتشار مجله ادبی کرد،به همان سبک و سیاق مجله‌ای که در تهران بیرون می‌داد،

ولی معلوم بود که این کار زیاد او را راضی نمی‌کرد.
آن روزها تا دلت بخواهد، مجله و روزنامه بیرون می‌آمد،
ولی خواننده‌ی زیادی نداشت که بشود روی فروش و درآمد آن حساب کرد.

#چیستا_یثربی
https://www.instagram.com/p/CyZwXI_rjnJ/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==