@chista_yasrebi اگر فالورهای عزیزم نبودند ؛ امکان نداشت او؛ یکزن را در اینستاگرام تمام کنم! همیشه از خودم میپرسم آدمی به جذابیت و شهرت شهرام ؛ واقعا عاشق نلی ساده شده بود؟! نوشتم تا جواب را پیدا کنم
باور نمیکنم.
باور نمیکنم بدی جهان ؛ به تو هم ؛ سرایت کند....
باور نمیکنم تو که انقدر خوب بودی ؛ زمانی بد شوی.....
باور نمیکنم داستانی نوشتم که خودم هیچکاره ی آن بودم.....یک تماشاگر !....
به مردم بگو ؛ نوشتن و ادیت مجدد صفحات آخر کتاب ؛ چقدر سخت بوده.... بگو با هم به پزشک قانونی رفتیم....بگو چه دیدیم....بگو بعد از آن ؛ چگونه زندگی هر دوی ما عوض شد....
به قول
#فروغ
تو از طنین کاشی آبی تهی شدی ؛
و من چنان پرم ؛ که روی صدایم نماز میخوانند...
نه...تو نگو!
تو پاکتر از آنی که بگویی....و مردم دوستت دارند...و میدانم هنوز مهربانی...
آنقدر که کت خود را روی شانه های کسی که میلرزد ؛ می اندازی ؛ و خودت میلرزی....
تو هیچ نگو !....
بگذار من بگویم!
قصه گو منم.....
علی میگفت : این قصه ؛ آخرش ؛ تو را میکشد!...
و دلیلش را نمیدانست....
علی جان!
قصه ؛ فقط ؛ قصه ی شهرام و نلی نبود...قصه خیلی وقت پیش از اینها ؛ شروع شده بود....از اعدام جوانان شورشی در سیاهکل .... که خیلی هایشان خانواده داشتند.....
نمیخواهم بیشتر بگویم. این راز من و توست...
فقط نگو آخرش را ننویس !.....آخرش راز مگوی ماست...راز ریشه کردن ما در این خاک پر طپش....
خاک وطن !....راز گریه های ناشنیده و
حرفهای ناگفته....
آخرش درددل ماست...
ضد هیچ نظامی نیست....
جز نظام عاشق کشی !...
من قصه
#او_یکزن را شروع کردم ؛
از فردا تمامش میکنم.....
و هر چه باداباد.....
#چیستایثربی
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBqMEFTqiwAyig
باور نمیکنم بدی جهان ؛ به تو هم ؛ سرایت کند....
باور نمیکنم تو که انقدر خوب بودی ؛ زمانی بد شوی.....
باور نمیکنم داستانی نوشتم که خودم هیچکاره ی آن بودم.....یک تماشاگر !....
به مردم بگو ؛ نوشتن و ادیت مجدد صفحات آخر کتاب ؛ چقدر سخت بوده.... بگو با هم به پزشک قانونی رفتیم....بگو چه دیدیم....بگو بعد از آن ؛ چگونه زندگی هر دوی ما عوض شد....
به قول
#فروغ
تو از طنین کاشی آبی تهی شدی ؛
و من چنان پرم ؛ که روی صدایم نماز میخوانند...
نه...تو نگو!
تو پاکتر از آنی که بگویی....و مردم دوستت دارند...و میدانم هنوز مهربانی...
آنقدر که کت خود را روی شانه های کسی که میلرزد ؛ می اندازی ؛ و خودت میلرزی....
تو هیچ نگو !....
بگذار من بگویم!
قصه گو منم.....
علی میگفت : این قصه ؛ آخرش ؛ تو را میکشد!...
و دلیلش را نمیدانست....
علی جان!
قصه ؛ فقط ؛ قصه ی شهرام و نلی نبود...قصه خیلی وقت پیش از اینها ؛ شروع شده بود....از اعدام جوانان شورشی در سیاهکل .... که خیلی هایشان خانواده داشتند.....
نمیخواهم بیشتر بگویم. این راز من و توست...
فقط نگو آخرش را ننویس !.....آخرش راز مگوی ماست...راز ریشه کردن ما در این خاک پر طپش....
خاک وطن !....راز گریه های ناشنیده و
حرفهای ناگفته....
آخرش درددل ماست...
ضد هیچ نظامی نیست....
جز نظام عاشق کشی !...
من قصه
#او_یکزن را شروع کردم ؛
از فردا تمامش میکنم.....
و هر چه باداباد.....
#چیستایثربی
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBqMEFTqiwAyig
Chista Yasrebi:
سلام چیستا !!!
من وتو ازیک نسلیم پس حرف همدیگر را میفهمیم !!!
زخمی که خورده ایم را هم درک میکنیم چون از یک خنجر بوده !
تعارف هم باهم نداریم چونکه تعارف در قاموس ما نیست !
سالهایی که با فروغ فرخزاد آشنا شدم ودرگیر شخصیت این زن شدم همیشه حسرت میخوردم که ای کاش درزمان او بودم واو را دیده بودم ! من فشار طناب داری که از لبهای بوسنده ام در ذهنش نقش میبندد را احساس کرده ام ! این یادگار من از فروغ است !
چیستا !!!
من امروز حسرت دیروز را میخورم وفردا هستند کسانی که باخواندن مطالب تو بغض گلویشان را میگیرد وآرزو میکنند ای کاش در حد یک دیدار حتی فاصله بین نوشیدن یک استکان قهوه تو را دیده بودند !
این رسم زمانه ماست که همیشه بعد از رفتن آدمها تازه میفهمیم که او که بوده ! نه اینکه مردم خنگی باشیم ! نه ! آدمهای اطراف نمیگذارند گرچه باهنر هنرمند هیچکس نمیتواند مبارزه کند حتی در گوشه حبس ! اما فقط عده خاصی این را میفهمند ومابقی سوار بر موج شایعات میشوند !
چه میخواهم بگویم چیستا !
میخواهم بگویم تو برای مردمی مینویسی که دوستت دارند ! مردمی که وقتی در داستان پستچی ازعشق تو به علی آگاه میشوند آرام با گوشه آستینشان اشکهای روی گونه شان را پاک میکنند وباتو وعشق تو همراه میشوند !
ما میفهمیم چیستا !
اماچه کنیم که افسار فرهنگ وهنر امروز بدست ... بگذریم تو خوب میدانی چه میخواهم بگویم ! ما دغدغه های تو را میدانیم ! تو سوی چشمانت را درتاریکی شب زکات علم ات میکنی تا برای ما بنویسی !
پس بنویس چیستا !
بنویس تا بخوانیم وبا لبخند هایت لبخند بزنیم وبا بغض هایت بغض کنیم ! من وتو حرف همدیگر را خوب میفهمیم !
ارادتمند
#محمد_بیاتی برای
#چیستایثربی
@Chista_Yasrebi
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBqMEFTqiwAyig
سلام چیستا !!!
من وتو ازیک نسلیم پس حرف همدیگر را میفهمیم !!!
زخمی که خورده ایم را هم درک میکنیم چون از یک خنجر بوده !
تعارف هم باهم نداریم چونکه تعارف در قاموس ما نیست !
سالهایی که با فروغ فرخزاد آشنا شدم ودرگیر شخصیت این زن شدم همیشه حسرت میخوردم که ای کاش درزمان او بودم واو را دیده بودم ! من فشار طناب داری که از لبهای بوسنده ام در ذهنش نقش میبندد را احساس کرده ام ! این یادگار من از فروغ است !
چیستا !!!
من امروز حسرت دیروز را میخورم وفردا هستند کسانی که باخواندن مطالب تو بغض گلویشان را میگیرد وآرزو میکنند ای کاش در حد یک دیدار حتی فاصله بین نوشیدن یک استکان قهوه تو را دیده بودند !
این رسم زمانه ماست که همیشه بعد از رفتن آدمها تازه میفهمیم که او که بوده ! نه اینکه مردم خنگی باشیم ! نه ! آدمهای اطراف نمیگذارند گرچه باهنر هنرمند هیچکس نمیتواند مبارزه کند حتی در گوشه حبس ! اما فقط عده خاصی این را میفهمند ومابقی سوار بر موج شایعات میشوند !
چه میخواهم بگویم چیستا !
میخواهم بگویم تو برای مردمی مینویسی که دوستت دارند ! مردمی که وقتی در داستان پستچی ازعشق تو به علی آگاه میشوند آرام با گوشه آستینشان اشکهای روی گونه شان را پاک میکنند وباتو وعشق تو همراه میشوند !
ما میفهمیم چیستا !
اماچه کنیم که افسار فرهنگ وهنر امروز بدست ... بگذریم تو خوب میدانی چه میخواهم بگویم ! ما دغدغه های تو را میدانیم ! تو سوی چشمانت را درتاریکی شب زکات علم ات میکنی تا برای ما بنویسی !
پس بنویس چیستا !
بنویس تا بخوانیم وبا لبخند هایت لبخند بزنیم وبا بغض هایت بغض کنیم ! من وتو حرف همدیگر را خوب میفهمیم !
ارادتمند
#محمد_بیاتی برای
#چیستایثربی
@Chista_Yasrebi
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBqMEFTqiwAyig
@Chista_Yasrebi
#او_یکزن
#قسمت_نود_و_پنج
#چیستا_یثربی
پس زهرا مادر من بود ؟!
روزها گذشت...روزهای عاشقی و ملال!
من با نوه ی خاله ام زهره ؛ عروسی کرده بودم ؛ زهره ؛ زنی که نیمه جان ؛ از سد کرج گرفته بودند و حامله بود ! عروس حامله.....
و زهرا ؛ خواهر کوچکترش ؛ لج کرده بود که نو عروس سوگوار حامله را ؛ به خانه راه ندهند ؛ وگرنه او ؛ از آن خانه میرفت !
زهره ؛ پیش خاله شان درشهرستان ؛ دخترش ؛ مهتاب را به دنیا آورد؛ سالها بعد ؛ مهتاب با مردی که عاشقش بود ؛ و بیست و سه سال بزرگتر از او ؛ عروسی کرد؛ یعنی قاضی نیکان!
شهرام ؛ پسر مهتاب و قاضی نیکان بود ؛ و شبنم ؛ دختر خاله ی زهره و زهرا ! او و مهتاب همدیگر را مثل خواهران واقعی دوست داشتند ؛ مهتاب زن قاضی شد و شبنم در زندان!
سخت نبود فهمیدنش ! من و شهرام فامیل بودیم و او هم مثل من ؛ خبر نداشت ! اصلا نمیدانست زهرا کجاست ؛ و چه سرنوشتی پیدا کرده ! الان هم ؛ نمیدانستیم چرا مادرم مرا گم کرده ! آن هم بعد از آن همه سال ؛ نذر و دعا برای بچه دار شدن! فقط گفتند پدرم ؛ زمان بارداری مادرم ؛ مریض شد و فوت کرد ؛
مادرم افسردگی گرفت....
مدتی ؛ مرا از او جدا کردند ؛ زن دیگری که مورد اطمینان مادرم بود ؛ مرا بزرگ میکرد ؛ او که بود؟ و چرا من گم شدم؟
مشتعلی گفته بود ؛
گم نشدی؛ دزدیدنت! ....
من گم شدم ؟! دزدیده شدم؟!
به درد چه کسی میخوردم ؟
اصلا مادرم مرا کجا گذاشته بود که گم شدم؟......
حسی به مادرم ؛ زهرا نداشتم ؛ فقط دلم برایش میسوخت ؛ اما حس مادرانه به من نمیداد !
چند هفته ی دیگر گذشت؛ نه از چیستا خبری بود ؛ نه از علیرضا و شبنم.... و نه خانواده ی ناتنی خودم...
با من که کسی کاری نداشت ؛ انگار در شهر ؛ سیل آمده بود و همه را آب برده بود !
انگار کسی حق تماس با تبعیدیها را نداشت و ما به عشق ؛ در آلونک رنج و غم چندین نسل ؛ تبعید شده بودیم.....
شبی به شهرام گفتم : میدونی دیگه برام مهم نیست کی دزدیدتم و چرا و چطور از خونواده ی آقای صالحی؛ سر درآوردم !
میدونم به تو و چیستا گفتن ؛ یه زن و مرد معتاد ؛ منو گذاشتن جلوی در خونه شون ! و منم معتاد بودم ! ....
مطمینم دروغ میگن!....
تو این سالها کم دروغ بهم نگفتن.....نمیخوام بدونم چرا ! دیگه مهم نیست ! حتی دونستن رازهای گذشته ؛ دیگه مهم نیست....بهای زیادی براشون دادیم....سالهایی که به مادر احتیاج داشتم ؛ مادری نبود ! حالا چرا نبود ؛ دیگه چه دردی ازم دوا میکنه ؟!
الان هم که حالش خوب نیست! حتی نمیذاره جز من و تو ؛ هیچکی صورتشو ببینه!
صبح تا شب داره ذکرای عجیب میگه..... الان دیگه نیازی به من نداره.....منو نمیبینه ؛
نگاهش همیشه اون دورهاست!
میدونی شهرام ؛ من میخوام ازاین کلبه برم ! از این تبعید زمستونی....
میخوام برگردم شهر! با تو این تبعید سرد؛ تابستون شد.... خیلی خوب بود... ؛ ولی نمیتونم وادارت کنم الان خانواده تو ول کنی ! ....حتما گذشته برات مهم بوده ؛ که میخواستی اون فیلمو بسازی ؛
بهت حق میدم ؛تو ...همه ی شما خیلی رنج کشیدین...ولی برای من دیگه بسه !
اگه من رو ؛ هنوز زن خودت میدونی ؛ اگه کوچکترین حسی بهم داری ؛ باهام بیا !
وگرنه ؛ یه کم پول میخوام که یه اتاق اجاره کنم ؛ حس خوبی به اینجا ندارم!
نمیخوام دست هیچکی بهم برسه!
شهرام با چشمان رنگ برکه اش ؛ نگاهم کرد....انگار جنگلها در تنش ؛ میطپیدند...
گفت: خب معلومه زنمی دیوونه! من دیوونه تم...نمیفهمی خودت؟!
فقط این روزا ؛ یه فکری اذیتم میکنه....
موندم شبنم ؛ بعد از تخریب اون بیمارستان ؛ کجا بوده این مدت؟ چیکار میکرده؟ چرا بعد از این همه سال ؛ با عجله اومده ده که تو راه ؛ تصادف کرده! گفتن سرعت ماشینش ؛ خیلی بالا بوده....چیکار داشته ؟!
یه چیزایی این وسط هست که هنوز ....
گفتم : ببین! نمیخوام بدونم عزیزم...! بوی خوبی ازش نمیاد !
هر چی هست مربوط به
گذشته ست...و گذشته داره همه ی ما رو ؛ ویران میکنه...
تو مادرت رو دوست داری؟
گفت: خب معلومه ! گفتم : بیا گاهی ببینش ! مثل همیشه ؛ مثل گذشته!....تو هم که نمیخوای تا ابد اینجا بمونی ؛ میخوای؟!....
شهرام ؛ بازویم را گرفت و گفت: فردا برمیگردیم تهران ؛ تماس دستش ؛ مثل لمس بنفشه بود ؛ همان حس آرامش و لطافت را میداد ؛
موهایم زیر دستش ؛ نفس میکشیدند !....
گفت: اون ور دنیا هم بخوای ؛ باهات میام!
گفتم: اینجوری نگام نکن ! خجالت میکشم !
گفت : مگه آدم از شوهرش ؛ خجالت میکشه؟!
گفتم: از اینکه تو انقدر خوبی و زیبا.... ! انگارخدا بهم جایزه ای داده ؛ که حقم نیست ! حقم نبوده !
میترسم پشیمون شه یه وقت ازم بگیرتت ؛ بیا بریم از اینجا🔽ادامه پایین
#او_یکزن
#قسمت_نود_و_پنج
#چیستا_یثربی
پس زهرا مادر من بود ؟!
روزها گذشت...روزهای عاشقی و ملال!
من با نوه ی خاله ام زهره ؛ عروسی کرده بودم ؛ زهره ؛ زنی که نیمه جان ؛ از سد کرج گرفته بودند و حامله بود ! عروس حامله.....
و زهرا ؛ خواهر کوچکترش ؛ لج کرده بود که نو عروس سوگوار حامله را ؛ به خانه راه ندهند ؛ وگرنه او ؛ از آن خانه میرفت !
زهره ؛ پیش خاله شان درشهرستان ؛ دخترش ؛ مهتاب را به دنیا آورد؛ سالها بعد ؛ مهتاب با مردی که عاشقش بود ؛ و بیست و سه سال بزرگتر از او ؛ عروسی کرد؛ یعنی قاضی نیکان!
شهرام ؛ پسر مهتاب و قاضی نیکان بود ؛ و شبنم ؛ دختر خاله ی زهره و زهرا ! او و مهتاب همدیگر را مثل خواهران واقعی دوست داشتند ؛ مهتاب زن قاضی شد و شبنم در زندان!
سخت نبود فهمیدنش ! من و شهرام فامیل بودیم و او هم مثل من ؛ خبر نداشت ! اصلا نمیدانست زهرا کجاست ؛ و چه سرنوشتی پیدا کرده ! الان هم ؛ نمیدانستیم چرا مادرم مرا گم کرده ! آن هم بعد از آن همه سال ؛ نذر و دعا برای بچه دار شدن! فقط گفتند پدرم ؛ زمان بارداری مادرم ؛ مریض شد و فوت کرد ؛
مادرم افسردگی گرفت....
مدتی ؛ مرا از او جدا کردند ؛ زن دیگری که مورد اطمینان مادرم بود ؛ مرا بزرگ میکرد ؛ او که بود؟ و چرا من گم شدم؟
مشتعلی گفته بود ؛
گم نشدی؛ دزدیدنت! ....
من گم شدم ؟! دزدیده شدم؟!
به درد چه کسی میخوردم ؟
اصلا مادرم مرا کجا گذاشته بود که گم شدم؟......
حسی به مادرم ؛ زهرا نداشتم ؛ فقط دلم برایش میسوخت ؛ اما حس مادرانه به من نمیداد !
چند هفته ی دیگر گذشت؛ نه از چیستا خبری بود ؛ نه از علیرضا و شبنم.... و نه خانواده ی ناتنی خودم...
با من که کسی کاری نداشت ؛ انگار در شهر ؛ سیل آمده بود و همه را آب برده بود !
انگار کسی حق تماس با تبعیدیها را نداشت و ما به عشق ؛ در آلونک رنج و غم چندین نسل ؛ تبعید شده بودیم.....
شبی به شهرام گفتم : میدونی دیگه برام مهم نیست کی دزدیدتم و چرا و چطور از خونواده ی آقای صالحی؛ سر درآوردم !
میدونم به تو و چیستا گفتن ؛ یه زن و مرد معتاد ؛ منو گذاشتن جلوی در خونه شون ! و منم معتاد بودم ! ....
مطمینم دروغ میگن!....
تو این سالها کم دروغ بهم نگفتن.....نمیخوام بدونم چرا ! دیگه مهم نیست ! حتی دونستن رازهای گذشته ؛ دیگه مهم نیست....بهای زیادی براشون دادیم....سالهایی که به مادر احتیاج داشتم ؛ مادری نبود ! حالا چرا نبود ؛ دیگه چه دردی ازم دوا میکنه ؟!
الان هم که حالش خوب نیست! حتی نمیذاره جز من و تو ؛ هیچکی صورتشو ببینه!
صبح تا شب داره ذکرای عجیب میگه..... الان دیگه نیازی به من نداره.....منو نمیبینه ؛
نگاهش همیشه اون دورهاست!
میدونی شهرام ؛ من میخوام ازاین کلبه برم ! از این تبعید زمستونی....
میخوام برگردم شهر! با تو این تبعید سرد؛ تابستون شد.... خیلی خوب بود... ؛ ولی نمیتونم وادارت کنم الان خانواده تو ول کنی ! ....حتما گذشته برات مهم بوده ؛ که میخواستی اون فیلمو بسازی ؛
بهت حق میدم ؛تو ...همه ی شما خیلی رنج کشیدین...ولی برای من دیگه بسه !
اگه من رو ؛ هنوز زن خودت میدونی ؛ اگه کوچکترین حسی بهم داری ؛ باهام بیا !
وگرنه ؛ یه کم پول میخوام که یه اتاق اجاره کنم ؛ حس خوبی به اینجا ندارم!
نمیخوام دست هیچکی بهم برسه!
شهرام با چشمان رنگ برکه اش ؛ نگاهم کرد....انگار جنگلها در تنش ؛ میطپیدند...
گفت: خب معلومه زنمی دیوونه! من دیوونه تم...نمیفهمی خودت؟!
فقط این روزا ؛ یه فکری اذیتم میکنه....
موندم شبنم ؛ بعد از تخریب اون بیمارستان ؛ کجا بوده این مدت؟ چیکار میکرده؟ چرا بعد از این همه سال ؛ با عجله اومده ده که تو راه ؛ تصادف کرده! گفتن سرعت ماشینش ؛ خیلی بالا بوده....چیکار داشته ؟!
یه چیزایی این وسط هست که هنوز ....
گفتم : ببین! نمیخوام بدونم عزیزم...! بوی خوبی ازش نمیاد !
هر چی هست مربوط به
گذشته ست...و گذشته داره همه ی ما رو ؛ ویران میکنه...
تو مادرت رو دوست داری؟
گفت: خب معلومه ! گفتم : بیا گاهی ببینش ! مثل همیشه ؛ مثل گذشته!....تو هم که نمیخوای تا ابد اینجا بمونی ؛ میخوای؟!....
شهرام ؛ بازویم را گرفت و گفت: فردا برمیگردیم تهران ؛ تماس دستش ؛ مثل لمس بنفشه بود ؛ همان حس آرامش و لطافت را میداد ؛
موهایم زیر دستش ؛ نفس میکشیدند !....
گفت: اون ور دنیا هم بخوای ؛ باهات میام!
گفتم: اینجوری نگام نکن ! خجالت میکشم !
گفت : مگه آدم از شوهرش ؛ خجالت میکشه؟!
گفتم: از اینکه تو انقدر خوبی و زیبا.... ! انگارخدا بهم جایزه ای داده ؛ که حقم نیست ! حقم نبوده !
میترسم پشیمون شه یه وقت ازم بگیرتت ؛ بیا بریم از اینجا🔽ادامه پایین
@Chista_Yasrebi
⬆️
ادامه قسمت 95 از پست قبل
#نودوپنج_____ادامه ی پست قصه../دو بخشه شد.
#او_یکزن
! اینجا بوی رنج و جدایی میاد... بوی غم ؛ گذشته ؛ بوی حرمان.....
گفت: فردا ! الان میخوام ببوسمت عشقم !....و غریو هزاران پرنده ؛ از قلب ما ؛ هر دو تا.....
اتاق انگار رودخانه شد ؛ من غریق ؛ او دریا.....
مرا موجها میبردند تا دریا.....بهار پیش چشمانش کم می آورد و دریا ؛ پیش آغوشش ؛
چه کوچک !....
میخواستم بگویم ؛ نه!.....الان نه !
ولی دیگر ؛ دیر شده بود...همه جا شهرام بود ! آسمان ؛ زمین و هوا.....
من ازسر شب ؛ کسل ؛
او ؛ پرشور ؛ مثل صبح سبز بهار....
نفهمیدم چطورشد ؛ میان بوسه های سوزان دو تبعیدی ؛ کنارش زدم ؛ هلش دادم ! عشقم را ؛ عاشقم را....
به حیاط دویدم ؛
همان جا کنار باغچه بالا آوردم !
دربالکن ؛ ایستاده بود ؛
موهایش ؛ رنگ تمام مداد رنگی های قشنگ دنیا ؛
در باد ؛ رها.....
گفت: مبارک باشه حاج خانم ! یه دوجین بچه میخوام... اولی دختر ! میدیمیش مادرم نگه داره! گفتم : چی؟!.....
نگاهش ؛ خیره بود به من !....
مثل نگاه مجنون به لیلی.....
مثل اولین نگاه یوسف ؛ بعد از بخشایش زلیخا.....
#او_یک_زن
#قسمت_نودوپنج
#چیستایثربی
#داستان
#پاورقی_اینستاگرامی
برگرفته از
#پیج_رسمی چیستایثربی در اینستاگرام
Yasrebi_Chistaاینستاگرام.اصلی من
#هر گونه اشتراک گذاری منوط به ذکر #نام_نویسنده است.به حقوق هم احترام بگذاریم....
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi
#کانال_داستان_او_یکزن
@chista_2
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBqMEFTqiwAyig
⬆️
ادامه قسمت 95 از پست قبل
#نودوپنج_____ادامه ی پست قصه../دو بخشه شد.
#او_یکزن
! اینجا بوی رنج و جدایی میاد... بوی غم ؛ گذشته ؛ بوی حرمان.....
گفت: فردا ! الان میخوام ببوسمت عشقم !....و غریو هزاران پرنده ؛ از قلب ما ؛ هر دو تا.....
اتاق انگار رودخانه شد ؛ من غریق ؛ او دریا.....
مرا موجها میبردند تا دریا.....بهار پیش چشمانش کم می آورد و دریا ؛ پیش آغوشش ؛
چه کوچک !....
میخواستم بگویم ؛ نه!.....الان نه !
ولی دیگر ؛ دیر شده بود...همه جا شهرام بود ! آسمان ؛ زمین و هوا.....
من ازسر شب ؛ کسل ؛
او ؛ پرشور ؛ مثل صبح سبز بهار....
نفهمیدم چطورشد ؛ میان بوسه های سوزان دو تبعیدی ؛ کنارش زدم ؛ هلش دادم ! عشقم را ؛ عاشقم را....
به حیاط دویدم ؛
همان جا کنار باغچه بالا آوردم !
دربالکن ؛ ایستاده بود ؛
موهایش ؛ رنگ تمام مداد رنگی های قشنگ دنیا ؛
در باد ؛ رها.....
گفت: مبارک باشه حاج خانم ! یه دوجین بچه میخوام... اولی دختر ! میدیمیش مادرم نگه داره! گفتم : چی؟!.....
نگاهش ؛ خیره بود به من !....
مثل نگاه مجنون به لیلی.....
مثل اولین نگاه یوسف ؛ بعد از بخشایش زلیخا.....
#او_یک_زن
#قسمت_نودوپنج
#چیستایثربی
#داستان
#پاورقی_اینستاگرامی
برگرفته از
#پیج_رسمی چیستایثربی در اینستاگرام
Yasrebi_Chistaاینستاگرام.اصلی من
#هر گونه اشتراک گذاری منوط به ذکر #نام_نویسنده است.به حقوق هم احترام بگذاریم....
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi
#کانال_داستان_او_یکزن
@chista_2
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBqMEFTqiwAyig
#لیبر_تانگو
#گروه_موسیقی_راش
#چیستایثربی
تقدیم به چند نفر :
آتوسا دولتیاری
علی حسینی
کاظم ساکت
نوید گوهری
مریم دانشمند
#بهرام_رادان
و
#پولاد_کیمیایی
به خاطر
#شرمندگی از لطفی که در حق من زمانی داشتند یا دارند....و من هنوز نتوانستم جبران کنم.....
#چیستایثربی
به بهانه ی پایان یافتن تدریجی
#رمان
#او_یکزن در فضای مجازی
و البته
#بهاره_افشاری و
#شبنم_مقدمی عزیز
و فرحناز نازنین
که جان مرا نجات داده است.....
فرصت برای جبران همیشه هست و من پاسخ خوبی را با خوبی میدهم.....رسمش این است.....
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBqMEFTqiwAyig
#گروه_موسیقی_راش
#چیستایثربی
تقدیم به چند نفر :
آتوسا دولتیاری
علی حسینی
کاظم ساکت
نوید گوهری
مریم دانشمند
#بهرام_رادان
و
#پولاد_کیمیایی
به خاطر
#شرمندگی از لطفی که در حق من زمانی داشتند یا دارند....و من هنوز نتوانستم جبران کنم.....
#چیستایثربی
به بهانه ی پایان یافتن تدریجی
#رمان
#او_یکزن در فضای مجازی
و البته
#بهاره_افشاری و
#شبنم_مقدمی عزیز
و فرحناز نازنین
که جان مرا نجات داده است.....
فرصت برای جبران همیشه هست و من پاسخ خوبی را با خوبی میدهم.....رسمش این است.....
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBqMEFTqiwAyig
@chista_yasrebi به زودی دیدار با دوستان زنجانی در نمایشگاه کتاب زنجان_
#چیستایثربی
اطلاعات:نمایشگاه کتاب #زنجان
#چیستایثربی
اطلاعات:نمایشگاه کتاب #زنجان
Forwarded from چیستا_وان
@chista_yasrebi
@chista_1
_کارگردان فیلم "قصه ی عشق " یا
love story
؛ آرتور هیلر ؛ امروز به سفر ابدیت رفت...سکانسهای عاشقانه ی فیلمش از 1970 تاکنون با ماست!4 نسل.....
@chista_1
_کارگردان فیلم "قصه ی عشق " یا
love story
؛ آرتور هیلر ؛ امروز به سفر ابدیت رفت...سکانسهای عاشقانه ی فیلمش از 1970 تاکنون با ماست!4 نسل.....
#love_story
#music : #Francis_Lai
#قصه_عشق
#آهنگساز : #فرانسیس_لای
#چیستایثربی
به یاد فیلم
#قصه_عشق
که کارگردان کاناداییش ؛
#آرتور_هیلر ؛ در سن 92 سالگی با ما بدرود گفت...اما خاطره ی عاشقانه ای تا ابد برای ما و نسلهای دیگر گذاشت......
#love_story
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBqMEFTqiwAyig
#music : #Francis_Lai
#قصه_عشق
#آهنگساز : #فرانسیس_لای
#چیستایثربی
به یاد فیلم
#قصه_عشق
که کارگردان کاناداییش ؛
#آرتور_هیلر ؛ در سن 92 سالگی با ما بدرود گفت...اما خاطره ی عاشقانه ای تا ابد برای ما و نسلهای دیگر گذاشت......
#love_story
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBqMEFTqiwAyig
@chista_yasrebi خیلی پیش از رفتن من بود که رفته بودم_خیلی پیش از رفتن من بود که اصلا نبودی_خیلی پیش از رفتن ما بود،که
قطاری؛ هر دوی ما را برده بود_فکر میکردیم کنار همیم_مقصدمان جدا بود!
#چیستایثربی
قطاری؛ هر دوی ما را برده بود_فکر میکردیم کنار همیم_مقصدمان جدا بود!
#چیستایثربی
@chista_yasrebi کیمیا جان..گل کاشتی! کیمیا علیزاده هجده ساله اولین زن ایرانی است که با کسب مدال برنز ؛ در شاخه تکواندو در المپیک ؛ مدال آورد..درود بر او
@Chista_Yasrebi
#او_یکزن
#قسمت_نود_و_شش
#چیستایثربی
شهرام میخواست مرا روی شانه هایش بگذارد و سه بار ؛ دور حیاط بچرخد ؛ اما دستش را تازه باز کرده بود ؛ به کتفش فشار میامد ؛ روی برفهای تازه افتادیم و هر چه برف بود ؛ در دهان و موهای همدیگر ریختیم .... یخ زدم!
بش گفتم : دیگه سینما تمام ! اونم گفت: واسه چی؟ حاج خانم میشینه خونه؛ بچه ها رو بزرگ میکنه ؛ حاج آقام میره نون میاره خونه ! همه با هم ؛ حالشو میبرن !
گفتم: وای شهرام باید به یکی خبر بدم! زود ؛ به کلبه برگشتم ؛ او هم دنبالم؛ گفت: کیه حالا انقدر مهمه؟!
در دلم گفتم : حالا من که دیگه یه نفر نیستم!
دو نفرم ! باید به دو نفر احترام بذارن ! یعنی الان یکی تو وجود منه که نفس میکشه؟ چیزایی میخواد؟ گشنه ش میشه؟ سردش میشه؟ عشق میخواد؟ و فردا ممکنه چیزایی بخواد که من نخوام ؛ یا نتونم بش بدم ؟!
تنم لرزید! به قوت قلب یک زن نیاز داشتم ! یک مادر !
باید اول به مادرم میگفتم ! اما کدامیکی؟
آن یکی که حتما ؛ ظاهری هم شده ؛ خوشحال میشد و باز میگفت ؛ ما درحق تو کوتاهی کردیم دخترم .... ببخش ! سرمون شلوغ بود ؛ کار زیاده ؛ میدونی که ! تو این یه ماه نتونستیم بهت سر بزنیم...ولی خیالمون از تو ؛ همیشه راحته ! ... و بعد ؛ قطع میکرد و به کارش میرسید !
میخوام خیالشون راحت نباشه !
مادر واقعی ام هم ؛ معمولا تا ظهر میخوابید ؛ بعد تا سحر راه میرفت و زیر لب ذکرهایی میگفت که کسی نمیفهمید چه میگوید !
پاهایش از فرط راه رفتن ؛ ورم کرده بود ؛ مشتعلی میگفت ؛ هیجان ؛ برایش خوب نیست! تازه چه واکنشی نشان دهد؟ بخندد؟! گریه کند؟! خودش سالها نذر کرده بود بچه دار شود ؛ و بعد ؛ هم شوهرش را در دوران حاملگی ؛ از دست داده بود ؛ و هم بچه اش را گم کرده بود !
فکر نمیکردم احساس خاصی نشان دهد! شاید حالش بدتر هم میشد و یاد گذشته می افتاد .
مادر شهرام هم ؛ حتما یاد بچه ی سقط شده ی خودش میافتاد ؛ و گریه را شروع میکرد ؛ از آن گریه های قطع نشدنی...نه ! اینها نه !
چیستا ! او باید خبردار میشد! حتما خوشحال میشد؛خودش هم مادر بود .
اما یادم آمد آخرین بار ؛ سرش داد بدی کشیده بودم ! خجالت میکشیدم زنگ بزنم! ...
خدایا یعنی یک نفر در این دنیا نبود که خبر را به او بدهم؟
شهرام دم در ایستاده بود؛
گفت: به نظرم ؛ بهتره به مشتعلی بگی! گفتم : مسخره م میکنی؟! گفت:
نه والله! از همه بیشتر ؛ خوشحال میشه! بخاطر یه شبنم کوچولوی دیگه! یعنی یه مهتاب کوچولوی دیگه !
یادمه حاج آقا سپندان ؛ همه رو وادار کرده بود مامان منو ؛ شبنم ؛ صدا کنن که کسی شک نکنه زن قاضیه ! اسمی که خود مادرم اصرار داشت....
مشتعلی عاشق ؛ به مامان میگفت : شبنم خاتون! مردک دیوانه ! اگه به اون خبر رو بدی ؛ روابط عمومیتم میشه!
همه ی ده و دنیا میفهمن!
گفتم : کسی خوشحال هم میشه؟
سکوت کرد ؛ پس از چند لحظه گفت : بیخیال! من و تو که خوشحالیم ! گور بابای دنیا!
گوشی من زنگ زد ؛ سهراب بود!
حس ششم داشت؟اتفاقا اصلا قصد گفتن به او را نداشتم ! ظاهرا ؛ کار دیگری داشت ؛ صدایش برخلاف همیشه ؛ استرس داشت ؛ گفت:
پدر یوحنا؛ الان میدونه پدر واقعیش زنده ست و اسمشو عوض کرده ؛ دیگه مجیدی نیست....خیلی وقته ؛ مجیدی نیست !
انقدر اصرار کرد ؛ من بش گفتم پدر واقعیش کیه! تو مدارک شورای ده ؛ تو یه تیکه روزنامه دیده بودم.داشتمش. اول نفهمیدم چیه ! بعدا فهمیدم؛ وقتی ماجرای پدر روحانی رو شنیدم ! من گفتم ؛چون بالاخره میفهمید و حقشه بدونه!
به پدر روحانی یا همون حسین؛ این همه سال گفته بودن پدرش اعدام شده ؛ اسم پدرشم ؛ توماس بوده!تا دوسال پیش اینو بش گفتن!
اما پدر واقعیش زیر شکنجه زنده موند؛ انقلاب شد؛ رفت جنگ ؛ فرمانده شد ؛ و الان از مقاماته ! واتفاقا کسیه که پیتر ؛ یا حسین ؛ ازش متنفره! چون یه بار اقلیتا رو ؛ تو سخنرانیش ؛ بد کوبید! پیتر خودش تو یه بحثی که اخیرا؛ تلفنی داشتیم ؛ گفت از آدمایی مثل این سرداره بدش میاد ؛ به خاطر دید بسته ای که داره !گفتم : پدره ؛ یعنی سردار ؛ میدونه این، پسرشه؟
گفت:نه! باورم نمیکنه بچه ش کشیش شده باشه! اگه بفهمه ؛ شاید سکته کنه سردار بزرگ !
به اونم گفته بودن ؛ بچه شو دزدیدن و خبری ازش نیست! همه ی این سالها احتمالا فکر میکرده بچه مرده.....الان سه پسر و دو تا دختر بزرگ ؛ از زن بعدیش داره.....زنی که سالهای جنگ ؛ بعد از صدیقه ی پرورش گرفت....
گفتم: خب؟! چه کنیم؟
گفت: علیرضا رو پیدا نمیکنم ؛ گوشیشو جواب نمیده...باید همه بریم و ماجرا رو به سردار بگیم ! علیرضا ؛ از بچگی میدونست که مادرش یکی دیگه ست! عکسشم داشت...اسمشم میدونست که شبنمه!
اما حسین نه! تازه دو ساله بش گفتن!
ادامه در پست بعد⬇️
#او_یکزن
#قسمت_نود_و_شش
#چیستایثربی
شهرام میخواست مرا روی شانه هایش بگذارد و سه بار ؛ دور حیاط بچرخد ؛ اما دستش را تازه باز کرده بود ؛ به کتفش فشار میامد ؛ روی برفهای تازه افتادیم و هر چه برف بود ؛ در دهان و موهای همدیگر ریختیم .... یخ زدم!
بش گفتم : دیگه سینما تمام ! اونم گفت: واسه چی؟ حاج خانم میشینه خونه؛ بچه ها رو بزرگ میکنه ؛ حاج آقام میره نون میاره خونه ! همه با هم ؛ حالشو میبرن !
گفتم: وای شهرام باید به یکی خبر بدم! زود ؛ به کلبه برگشتم ؛ او هم دنبالم؛ گفت: کیه حالا انقدر مهمه؟!
در دلم گفتم : حالا من که دیگه یه نفر نیستم!
دو نفرم ! باید به دو نفر احترام بذارن ! یعنی الان یکی تو وجود منه که نفس میکشه؟ چیزایی میخواد؟ گشنه ش میشه؟ سردش میشه؟ عشق میخواد؟ و فردا ممکنه چیزایی بخواد که من نخوام ؛ یا نتونم بش بدم ؟!
تنم لرزید! به قوت قلب یک زن نیاز داشتم ! یک مادر !
باید اول به مادرم میگفتم ! اما کدامیکی؟
آن یکی که حتما ؛ ظاهری هم شده ؛ خوشحال میشد و باز میگفت ؛ ما درحق تو کوتاهی کردیم دخترم .... ببخش ! سرمون شلوغ بود ؛ کار زیاده ؛ میدونی که ! تو این یه ماه نتونستیم بهت سر بزنیم...ولی خیالمون از تو ؛ همیشه راحته ! ... و بعد ؛ قطع میکرد و به کارش میرسید !
میخوام خیالشون راحت نباشه !
مادر واقعی ام هم ؛ معمولا تا ظهر میخوابید ؛ بعد تا سحر راه میرفت و زیر لب ذکرهایی میگفت که کسی نمیفهمید چه میگوید !
پاهایش از فرط راه رفتن ؛ ورم کرده بود ؛ مشتعلی میگفت ؛ هیجان ؛ برایش خوب نیست! تازه چه واکنشی نشان دهد؟ بخندد؟! گریه کند؟! خودش سالها نذر کرده بود بچه دار شود ؛ و بعد ؛ هم شوهرش را در دوران حاملگی ؛ از دست داده بود ؛ و هم بچه اش را گم کرده بود !
فکر نمیکردم احساس خاصی نشان دهد! شاید حالش بدتر هم میشد و یاد گذشته می افتاد .
مادر شهرام هم ؛ حتما یاد بچه ی سقط شده ی خودش میافتاد ؛ و گریه را شروع میکرد ؛ از آن گریه های قطع نشدنی...نه ! اینها نه !
چیستا ! او باید خبردار میشد! حتما خوشحال میشد؛خودش هم مادر بود .
اما یادم آمد آخرین بار ؛ سرش داد بدی کشیده بودم ! خجالت میکشیدم زنگ بزنم! ...
خدایا یعنی یک نفر در این دنیا نبود که خبر را به او بدهم؟
شهرام دم در ایستاده بود؛
گفت: به نظرم ؛ بهتره به مشتعلی بگی! گفتم : مسخره م میکنی؟! گفت:
نه والله! از همه بیشتر ؛ خوشحال میشه! بخاطر یه شبنم کوچولوی دیگه! یعنی یه مهتاب کوچولوی دیگه !
یادمه حاج آقا سپندان ؛ همه رو وادار کرده بود مامان منو ؛ شبنم ؛ صدا کنن که کسی شک نکنه زن قاضیه ! اسمی که خود مادرم اصرار داشت....
مشتعلی عاشق ؛ به مامان میگفت : شبنم خاتون! مردک دیوانه ! اگه به اون خبر رو بدی ؛ روابط عمومیتم میشه!
همه ی ده و دنیا میفهمن!
گفتم : کسی خوشحال هم میشه؟
سکوت کرد ؛ پس از چند لحظه گفت : بیخیال! من و تو که خوشحالیم ! گور بابای دنیا!
گوشی من زنگ زد ؛ سهراب بود!
حس ششم داشت؟اتفاقا اصلا قصد گفتن به او را نداشتم ! ظاهرا ؛ کار دیگری داشت ؛ صدایش برخلاف همیشه ؛ استرس داشت ؛ گفت:
پدر یوحنا؛ الان میدونه پدر واقعیش زنده ست و اسمشو عوض کرده ؛ دیگه مجیدی نیست....خیلی وقته ؛ مجیدی نیست !
انقدر اصرار کرد ؛ من بش گفتم پدر واقعیش کیه! تو مدارک شورای ده ؛ تو یه تیکه روزنامه دیده بودم.داشتمش. اول نفهمیدم چیه ! بعدا فهمیدم؛ وقتی ماجرای پدر روحانی رو شنیدم ! من گفتم ؛چون بالاخره میفهمید و حقشه بدونه!
به پدر روحانی یا همون حسین؛ این همه سال گفته بودن پدرش اعدام شده ؛ اسم پدرشم ؛ توماس بوده!تا دوسال پیش اینو بش گفتن!
اما پدر واقعیش زیر شکنجه زنده موند؛ انقلاب شد؛ رفت جنگ ؛ فرمانده شد ؛ و الان از مقاماته ! واتفاقا کسیه که پیتر ؛ یا حسین ؛ ازش متنفره! چون یه بار اقلیتا رو ؛ تو سخنرانیش ؛ بد کوبید! پیتر خودش تو یه بحثی که اخیرا؛ تلفنی داشتیم ؛ گفت از آدمایی مثل این سرداره بدش میاد ؛ به خاطر دید بسته ای که داره !گفتم : پدره ؛ یعنی سردار ؛ میدونه این، پسرشه؟
گفت:نه! باورم نمیکنه بچه ش کشیش شده باشه! اگه بفهمه ؛ شاید سکته کنه سردار بزرگ !
به اونم گفته بودن ؛ بچه شو دزدیدن و خبری ازش نیست! همه ی این سالها احتمالا فکر میکرده بچه مرده.....الان سه پسر و دو تا دختر بزرگ ؛ از زن بعدیش داره.....زنی که سالهای جنگ ؛ بعد از صدیقه ی پرورش گرفت....
گفتم: خب؟! چه کنیم؟
گفت: علیرضا رو پیدا نمیکنم ؛ گوشیشو جواب نمیده...باید همه بریم و ماجرا رو به سردار بگیم ! علیرضا ؛ از بچگی میدونست که مادرش یکی دیگه ست! عکسشم داشت...اسمشم میدونست که شبنمه!
اما حسین نه! تازه دو ساله بش گفتن!
ادامه در پست بعد⬇️