هفته نامه جیــــم - پنج شنبه 21 آبان ماه

دوستان عشق و جان
دیروز مکالمه ی تلگرامی من و حاج علی ، پس از قسمت25 دقایقی کوتاه روی کانال تلگرامم قرار گرفت....درباره ی پایان داستان و قضاوت مردم....حاج علی قرار است خودش در این باره یادداشتی بنویسد و علاوه بر صفحات من در گزارش ویژه ی #همشهری_جوان هم چاپ خواهد شد.بنابراین ایشان از من خواهش کرد ، آن یک تکه مکالمه را بردارم که مردم ، به زودی کامل آن را بخوانند.....
از شما تقاضا میکنم به هیچ وجه به جز اینستاگرام و کانال رسمی من ، به هیچ منبعی درباره ی ادامه داستان یا مکالمات من و علی ، اعتماد نکنید و بدانید شوخی ، طنز و دروغ است...
شنیده ام که در برخی گروهها و کانالها ، عده ای ادامه داستان را جلوتر از من با نثر سخیف و طنز گونه مینویسند....
خواهش میکنم اعتنا نکنید ! موجی که به راه افتاده است ، عده ای سودجو را که کار خلاقانه ی دیگری ندارند ، به سمت ویران کردن ، جعل یا تمسخر آثار دیگران میکشاند... من و شما دوستان #پستچی به هم اطمینان داریم.تنها منبع موثق این قصه ، اینستاگرام شخصی من و یا همین کانال تلگرام من است...
سپاسگزارم که ارج میگذارید و مانع رشد جوک نویسی در ادبیات یک نویسنده مستقل می شوید...من شاغل دولتی نیستم.برای هیچکس کار نمیکنم.از هیچکس حقوق نمیگیرم.با تدریس روزگار میگذرانم...عاشق صدافت و حقیقتم.همیشه راستگو نبوده ام.اما تمرین کرده ام.....سخت است راست گفتن در جامعه ای که برخی دروغ را بیشتر میپسندند...بگذارید با سختی ادامه دهم ، اما مقابل شما و عزیزانم ، سرافراز باشم .از حمایت حیرت آور شما در دفاع از داستان
#پستچی ، سپاسگزارم و قطعا در کتاب جزییات کامل هست و به تمام پرسشهایتان پاسخ داده خواهد شد. زمان چاپ کتاب و نام ناشر روی صفحه ی اینستاگرام من قرار خواهد گرفت...تا قسمت بیست و نهم ، در فضای مجازی با شما هستم....
درود بر این همه عشق ، که نثارم کردید...
گفتا غم تو دارم
گفتا غمت سر آید....
با احترام
#چیستایثربی
#کانال_شخصی
#برای_مخاطبان_پستچی

@chista_yasrebi

#قسمت_بیست_و_ششم #پستچی #چیستا_یثربی
برگرفته از اینستاگرام چیستا یثربی
@chista_yasrebi

مادر علی،نزدیک سحررفت.در حالیکه دست رنجورش در دست علی بود و آرامشی در صورتش.هرگز از کاری که کردم پشیمان نیستم.دیدن چهره آرام آن زن،به وقت آخرین سفر، همیشه مرا آرام میکند.مراسم خاکسپاری و مسجد انگار در خواب گذشت.علی گریه نمیکرد.فقط به زمین خیره بود.میدانستم چه جنگی در درونش است.جز ازدواج مصلحتی با ریحانه، هیچکدام ازآرزوهای مادرش را برآورده نکرده بود.عاشق مادر، اما همیشه دور از او.گریه کن علی جان !حالت بهتر میشود.حیف که دورش شلوغ بود و نمیتوانستم با او حرف بزنم.آرزو میکردم سرش را روی شانه من بگذارد و یک دل سیر گریه کند.اما همچنان ساکت و سربه زیربود.بعد از مراسم یک لحظه به اتاق مادرش رفتم.هنوز بوی عشق میداد.همان اتاق کوچکی در خانه مادر شوهر، که بعد از عقد و قبل از خرید خانه خودشان، مدتها در آن مادری کرده بود.جای سرش هنوز روی بالش بود.با یک تار موی طلایی.نمیدانم چرا گریه ام گرفت.بالش را به دهانم چسباندم کسی صدای گریه ام را نشنود.وقت خداحافظی بود.با خیلی چیزها.ناگهان دست علی را روی شانه ام احساس کردم.گفت:خواستی از دستم راحت شی؟ برای این گفتی محرمیتو باطل کنیم؟ گفتم؛ علی جان، پدرم میگه اگه کسی اهلی دلت بشه،بایه صیغه زبونی نه میمونه،نه میره.ما عقدرسمی نبودیم.فردا تا تنها میشدیم هزارتا حرف درمیاوردن!من معنی زن اول و دومو نمیفهمم.اصلاکی زنت بودم؟ من عاشقت بودم،هستم و میمونم.اگه تو هم این حسو داری، اون صیغه جاریه،برای ابد!نه فقط به زبون، که تو دلمون...حالا یه کم وقت احتیاج داری.نمیخواستم اون تعهد معذبت کنه.همین که روح مادرت آرومه،من و تو هم آروم میشیم.نتوانست جلوی خودش را بگیرد،قهرمان شکست.سرش را روی تخت مادرش گذاشت و شانه هایش از هق هق تکان میخورد.انگار تمام اشکهای دنیا را برای این لحظه جمع کرده بود.دو بار دستم به سمت موهایش رفت،جلوی خودم را گرفتم.کسی باید آرامش میکرد.دستم را روی دستش گذاشتم.گفتم:گریه کن علی.هر چقدر میخوای!من کنارتم.دستم را گرفت.انگار دیگر نمیخواست رها کند.دستم از اشکش خیس بود.گفت:عمل قلبش که تموم شه، طلاقش میدم.براش شناسنامه نو میگیرم.خودم شوهرش میدم.فقط بم اطمینان کن.تنهام نذار!بدون تو دیگه نمیتونم تصمیم بگیرم.دستش را فشردم.هستم علی!درباز شد.ریحانه بود.گفت:به آژانس زنگ زدم شما رو برسونه.خیلی زحمتتون دادیم.علی گفت:ناهار بمون گفتم:نه.پدرم یه کم ناخوشه.ریحانه هم خسته ست.مرسی ریحانه جان و رفتم.در ماشین گریه میکردم.راننده جعبه دستمال را به من داد و گفت خدا بت صبر بده خواهر.یک هفته خبری از علی نبود،تاریحانه به دیدنم آمدبا حال زار...

#ادامه_دارد...
#چیستایثربی
#داستان
#پستچی
#قسمت_بیست_و_ششم
@chista_yasrebi

#آسمان_چشم_او_آیینه_کیست؟
#ترانه
#آرتوش و دیگران
#چیستایثربی
@chista_yasrebi

در فرصتی کوتاه برای مرور commentهای قسمت 26 آنچه دریافتم جمعیت مخاطبینیه که بخش عمده شان را خانم ها تشکیل می دهند... و نویسنده ای که کمی از همراهی با التهاب فراز و فرودهای نظرات متناقض و بعضا توهین امیز فاصله گرفته..و آنچه به درستیش ایمان داره رو به پیش می بره... نمی دونم چقدر نظرات در جهت دهی عاطفی و گزینش واژه ها در پاورقیها ی نویسنده تاثیر گذاره اما حس می کنم که خانم دکتر یثربی امروز با نوشتن این خاطرات حالش بهتره، همونطور که به نقل از پدر عزیزش نقل کرده که وقتی بنویس که حال دنیا را بهتر کنی حس می کنم حال خود دکتر یثربی ،بهتره این روزها.... گرچه ترجیح شخصیم بسته شدن داستان پیش از این ها بود، جریانهای تمسخرگرا و توهین کننده رو عارضه ی تعلل در بسته شدن بهنگام داستان- صد البته از دیدگاه خودم- می بینم، و معتقدم گرچه جریانی کوچکند اما مشی ازاردهندشون خاطر تو نو مکدر کرده ...اما یک چیز و اون اینکه نویسنده ای رو می بینم و شاید بهتر بگم انسانی رو می بینم که اونقدر جسارت داره از جایگاه روشنفکری اش کمی فاصله بگیره و روایتی رو به تصویر بکشه که با همه ی پوست و خون زندگی انسانی در امیخته - روایت عشق- و این داستان شعر چیستا یثربیست...زیباترین شعر چیستا یثربی
از خوانندگان#پستچی
@chista_yasrebi

#قسمت_بیست_و_هفتم #پستچی #چیستا_یثربی
برگرفته از اینستاگرام چیستا یثربی
@chista_yasrebi

ریحانه در دفتر مجله معذب بود. گفتم راحت باش. زیر چشمانش گود افتاده بود. برایش چای ریختم. بغضش ترکید. قطرات اشکش در استکان میریخت. چای با اشک ریحانه! گفت: علی با شما تماسی نداشته؟ گفتم: نه. نمیخواستم تو دوران سوگواری مزاحم بشم. گفت: یه کاری بکنین خانم چیستا. زده به سرش! همه ش با من بداخلاقی میکنه. شبا میره تو انبار میخوابه. درم قفل میکنه، انگار من هیولام! با عشق غذا میپزم نمیخوره. میگه سیرم. از صبح تا شب معلوم نیست کجاست. شبم زود میخوابه. اصلا منو نمیبینه! گفتم: حرفتون شده؟ گفت: نه! حس کردم ریحانه چیزی را پنهان میکند؛ گفتم به گوشیش زنگ میزنم اگه جواب بده. علی جواب داد. عصبانی بود: هیچ معلومه تو کجایی؟ سر کار. چطور؟ نخواستم یه مدت.. گفت: این عقد پیشنهاد تو بود! گفتم: به خاطر مادرت بود علی. تو هم قبول کردی! آرزوش بود. دیدی که به صیغه راضی نشد. گفت باید اسماتون بره تو شناسنامه، تا نفس آخرو راحت بکشه. حالا مگه چی شده؟ ریحانه اومده بود اینجا. علی گفت: برای چی؟ میگه محلش نمیذاری. علی گفت: همون پارک قدیمی باید ببینمت. یه ساعت دیگه! ترسیدم. در صدایش آژیر قرمز میشنیدم. مثل قبل از بمباران. زودتر از من رسیده بود. خدایا بعد از این همه سال از دور که میدیدمش، قلبم مثل یک بچه بیتابی میکرد. علی همیشگی نبود. گفت: این دیوونه ست! میخوام قلبشو عمل کنم. میگه نمیتونم! حامله ام! فقط صدای کلاغها بود و ریزش برگها. گفتم: همه ش یه هفته ست! گفت: به خدا حتی دستشو نگرفتم! ما از بچه گی از هم خوشمون نمیومد. شاید رو محبت مادر حسادت میکردیم. اگه مادر انقدر اصرار نداشت اسما بره تو شناسنامه، یه عقد صوری میخوندیم. تموم! اما مادرم حتما یه چیزی میدونست. نمیدونم چی. یه رازیه بین خودشون. قسم به دل پاکت چیستا، من اصلا از نزدیکشم رد نشدم. حامله؟ چطور یه هفته ای فهمیده؟ دروغ میگه!- چرا نمیرید دکتر؟- نمیاد! میگه میخوای بچه منو بکشی بری با اون زنه؟ میگه من وصیت مادرت بودم. اشتباه کردیم چیستا. هر دومون! من اون شب گیج بودم! فکر کردم به قولش عمل میکنه حرف میزنم، گریه میکنه، جیغ میکشه. میگه من بچه مو نمیندازم. گفتم نکنه بره پیش پدرم؟ گفت از این دختر هیچی بعید نیست. فقط یه راه داریم. باهم فرار کنیم! همه جوره پات هستم. از مرز که رد شدیم، غیابی طلاقش میدم. خونه مادربزرگم مال اون. گفتم اما خدا رو خوش نمیاد. شاید یه چیزیش هست. گفت: مریضه! از بچگیش عصبی بود. مادرم دوسش داشت چون خودشو تو غرق شدن خواهرش تو دریا مقصر میدونست. من بش دست نزدم. باور نمیکنی؟ به چشمان عسلی و شفافش نگاه کردم. به او یقین داشتم. زانو زد. تقاص چیو پس میدیم چیستا؟... چیو؟...
میلرزید. باد میوزید. دستم را رها نمیکرد. مثل دست یک کودک...

#ادامه_دارد...
#چیستایثربی
#داستان
#پستچی
#قسمت_بیست_و_هفتم
@chista_yasrebi

بانوي قصه گوي پاييز...
#چيستاي صبور و نازنين...
سلام!

خداوند در سوره حجرات ميفرمايد: اي کسانى که ایمان آورده‌‏اید! از بسیارى از گمان‌ها بپرهیزید، چرا که بعضى از گمان‌ ها گناه است و هرگز (در کار دیگران) تجسّس نکنید و هیچ‌ یک از شما دیگرى را غیبت نكند ...

دوستان عزيز! خوانندگان فهيم قصه #پستچي
قبل از این که بخواهید در مورد نويسنده و شخصيت هاي داستان و زندگی آنها قضاوت کنيد ... کفش های آنها را بپوشيد و از خیابان هایی گذر کنيد که گذر کرده اند ... سالهایی را بگذرانيد که گذرانده اند ... روی سنگهایی بلغزيد که لغزیده اند ... دوباره و دوباره برخيزيد و مجددا در آن راه سخت قدم بزنيد ... محتاط باشيم در سرزنش، ملامت و قضاوت ديگران ... نه از گذشته آنها خبر داريم... نه از آينده خودمان....
#بيشتر بخوانيم
#بيشتر فكر كنيم
# كمتر قضاوت كنيم
ارادتمند شما : سارا
@chista_yasrebi

سلام #چیستایثربی
خواستم عرض کنم که؛
 شما به هیچ وجه موظف به توضیح و رفع ابهامات خوانندگان نیستید چراکه در ادبیات داستانی وقایع تاریخی چندان مهم نیست و مهم مفهوم و احساسی است که باید انتقال داده شود،حال میخواهد در قالب واقعیات باشد و یا در قالب خیالات که شما به خوبی از پس این امر برآمدید...ذهن آرامتان را درگیر این هجویات سر زده از افکار پوچ نکنید،قصد توهین به هیچ کسی رو ندارم اما وقتی چیزی از حد به در شود باید به آن واکنش نشان داد،تعداد خوانندگان فرهیخته ی داستان #پستچی خیلی بیشتر از افرادی ست که فقط به دنبال حاشیه و به قول معروف سوتی گرفتن هستند اما آن دست از خوانندگان خووب به خود حق #قضاوت و داوری نمی دهند،خود را جای شما نمی گذارند،با قصه خو می گیرند،با اتفاقاتش ناراحت و خوشحال می شوند اما هرگز #دخالت نمی کنند...این جاست که طبل های توو خالی صدای بیشتری دارند و گاهی آدم را کلافه میکنند.ماجرا خیلی ساده تر از این حرف هاست،آقا جان!کسی که دوست ندارد،نخواند!لطفا! ویا اگر خواندید و خوشتان نیامد حق تفتیش زندگی شخصی افراد را ندارید،چیزی که ما در ادبیات با آن سر و کار داریم شخصیت متافیزیک افراد است و نه وجود حقوقی و حقیقی شان...مثلا شما حق اظهار نظر در شعر های یک شاعر را دارید اما نمیتوانید جای او برای زندگی اش تصمیم بگیرید و یا او را بخاطر کارهایش سرزنش کنید،شاید اگر شما جای او می بودید همانطور عمل می کردید،خود را جای یک شخص دیگر گذاشته و برایش تصمیم میگیرید بدون اینکه از واقعیتی با خبر باشید
#به_خودتان_بیاید
با احترام؛ #حافظ_قیاسی از خوانندگان پستچی
@chista_yasrebi

@chista_yasrebiآخرین عکسی که از ریحانه دارم.نفر کنار دستی او ، حاج علی به درخواست خودش از عکس بریده شده است.از روی عکس نگاتیو، با گوشی ...

#بوی_موهات_زیر_بارون
#ستار
#شعر:
#اردلان_سرفراز
#به احترام :
#باران
#چیستایثربی
@chista_yasrebi

دوستان عزیزم.همراهان؛ همیاران....

صبح امروز؛ به دلیل یک مشکل حقوقی نبودم و به برخی دوستان صفحه هم پیغام دادم.الان به دفتر کار رسیدم و مشغول تایپ خواهم شد..از لطف و انتظارتان سپاسگزارم.ظاهرا هیچکس در زندگی ، منتظر من نبوده است، جز شما... قدردان صدها هزار عزیزی هستم که داستان
#پستچی مرا در لحظه می خوانند...
یک داستان از رنج یک انسان واقعی مثل شما....
تنها خواهش کوچکی دارم...

برخی سوالها و کامنتها برای نسل جوانتر ، طبیعی است.مثل اینکه 74، موبایل در ایران بوده یا نه....اما من نمی توانم به تک تک 7000 کامنت ، در صفحه پاسخ دهم.حتی اگر بخواهم ، کامنت بلاک میشوم...
از صبوریتان تقاضا دارم چند بار قصه را بخوانید و اگر سوالی باقی ماند که پاسخ نداده باشم، سپس مطرح فرمایید.
مثلا دیروز دوستم ، تاریخچه سیم کارت در ایران را برایم سرچ کرد و فرستاد.مدتی روی کانال من بود تا مجبور نشوم جواب تک تک کامنتها را بدهم.ولو اینکه وظیفه هم ندارم...در این ایام تحت فشار، شما باید سرچ کنید و خود به پاسخ برسید.مثل هر داستان دیگری که میخوانید..شما را دوست دارم .پس بگذارید وقت من به جای سرچ تاریخچه موبایل در ایران یا انواع شیمی درمانی و یا فرق عقد صیغه ای و شناسنامه ای برای کارهای خلاقتر و قصه های بهتر بعدی ام صرف شود...این سوالها را نه از من ، که از هر کسی میتوانید بپرسید.حتی در گوگل هم میتوانید سرچ کنید....
اجازه بدهید من فقط حقیقت داستان را دنبال کنم.قطعا در رمان ، جزییات بیشتری حتی درباره ی شخصیتها وجود دارد که به محض انتشار خواهید خواند.... قرارمان آشتی با
#مطالعه بود..من اطلاع رسانیها را خیلی زود ، از کانالم حذف میکنم...چون چیزی مثل تاریخچه موبایل در ایران ، چه ربط مستقیمی به کانال ادبی_هنری من دارد....کمی تحمل ؛ و خواندن پاسخهای دیگران مشکل ده هزار کامنت را حل میکند....مکالمات من و حاج علی در تلگرام ؛ به اضافه ی نامه هایشان در کتابی جداگانه خواهد آمد....نگران قسمت 29 نباشید.تا 29 را به شما قول داده ام و روی کانال میگذارم...
تا ساعتی دیگر قسمت 28 روی صفحات من قرار خواهد گرفت....
از این همه توجه به
#پستچی ممنونم....
#بیشتر_بخوانیم
#بیشتر_دوست_داشته_باشیم
#کمتر_قضاوت_کنیم

بنشینم و صبر پیش گیرم
دنباله ی کار خویش گیرم...سعدی عزیز
با احترام به مخاطبان پستچی
#چیستایثربی
@chista_yasrebi

تو رو خدا بگذارید تایپ کنم.....
بالای هفتصد پیام......
الان پیام نفرستید دوستان
تمرکزم میره!!!!!
#چیستایثربی
@chista_yasrebi

#قسمت_بیست_و_هشتم #پستچی
#چیستا_یثربی
برگرفته از اینستاگرام چیستا یثربی
@chista_yasrebi

چقدر خوب شد که دیدمت...ریحانه بهانه بود. یک هفته دل دل میکردم که چطور حالت را بپرسم... بعد از آن عزا و عقد مصلحتی، گمانم باید مدتی تنهایت میگذاشتم. اما هر لحظه، دلم با تو بود. هر لحظه تجسمت میکردم. مثل آن سه سالی که تو در بوسنی بودی و نمیتوانستی از وسط خون و آتش برگردی و مرا ببینی. مثل آن چهار ماه که به تهران برگشته بودی و مادرت، آهسته جلویت میمرد و نمیتوانستی با من حرفی از امیدواری بزنی.پس درسکوت دنبالم میکردی...حالا من بودم که باید در سکوت دنبالت میکردم، و ریحانه بهانه ی خوبی بود که به تو زنگ بزنم.چقدر مهربان و ساده روی نیمکت پارک نشسته بودیم...مثل دو بچه دبستانی.بی خبر از آینده..فرار کنیم؟ کجا فرار کنیم! تو با زنی مریض که ادعا میکند باردار است... و من با با پدری ناخوش که به من نیاز دارد... باید قبل یا بعد از کمیته فرار میکردیم. حالا دیگر دیر بود. گفتی: به خانه ی ما برویم. دکتر بیاید ریحانه را ببیند. چون با تو درددل کرده، بهتر است تو پیشش باشی. چقدر ساده بودیم که رفتیم علی. خانه تان به هم ریخته بود. انگار چهل دزد بغداد حمله کرده بودند. ریحانه نبود. گفتم ببین چیزی گم نشده! گفتی سند خانه و شناسنامه ی
ریحانه نیست! نگرانش بودی. نمیتوانستی نفس بکشی. یک زن بیمار در این شهر بی نشانی. روی صندلی نشاندمت. گفتم: نفس بکش! شقیقه هایت را با پارچه ای خیس کردم...دستم را گرفتی: پدرت الان تو رو به من میده؟ گفتم شما الان زن دارید کاپیتان. گفت بیا بخون. نامه مچاله ای را که در دستش گلوله کرده بود، مقابلم گذاشت. دست خط کودکانه ای بود.
الان که این نامه را میخوانی، من از تهران رفتم. تو هیچوقت مرا دوست نداشتی. فقط میخواستی مادرت را راضی نگه داری. این خانه مال من است. وکالتش را از مادرت گرفته ام... من باردار نیستم. باردار نفرت توام!. آقای قهرمان! دارم بامردی ازدواج میکنم که من هم برای او چیستا هستم. همانقدر دوستم دارد. به جهنم که شما دو نفر چه میشوید! خانه مال من است و مادرت نگران آینده من بود.. همه ی این سالها میدانستی که همکلاسی ات را دوست دارم. خودش طلاقم را از تو میگیرد. اگر جلوی مادرت مخالفت نکردم؛ به خاطر خانه بود. این سهم من بود. سهم دختر خاله بدبختی که مثل کنیز در خانه شما کار کرد. به امید واهی اینکه روزی عروس خانه ای شود که از دامادش بیزار است؟ به چیستا گفتی شغلت چیست؟ گفتی تا حالا چند نفر را کشته ای؟ گفتی جنگ تو؛ تک تیراندازی توست؟ گفتی هفده سالگی پسران محله را تا دم مرگ زدی؛ و همانجا حاجی تو را دید و از تو خوشش آمد؟ گفتی دانشگاه را ول کردی تا برای حاجی کار کنی؟ گفتی یک سرباز عادی نبودی. گفتی حتی همین الان با حاجی ارتباط داری و هر دستوری بده، چهار دست و پا اجرا میکنی؟ گفتی حتی به حاجی التماس نکردی شناسنامه ات را بدهد، فردایش این بیچاره را عقد کنی و بروی. کجایی قهرمان؟ گفتی به تنت نارنجک بستی و تا وسط دشمن رفتی، واگر حاجی به موقع نرسیده بود، الان حتی تکه های بدنت هم پیدا نمیشد که در قبر بگذارند؟ مادرت ارث پدری مرا خورد! خانه بزرگی را که فروختید، بیشترش ارث پدری من بود! این خانه کوچک دیگر مال من است. از این به بعد با همسرم، سیاوش طرف هستی. دوست دوران مدرسه ات که از همان موقع عاشقم بود. طلاقم و حقم را ازت میگیرد، و چیستا خانم، چون شما هم این نامه را میخوانی، میدانی که کاپیتان جنگ ما، جرات یک خواستگاری رسمی از خانواده شما را نداشت؟ چون میترسید جلوی پدر و فامیل تو کم بیاورد! خواهرانه پیشنهاد میکنم، روز خواستگاری بگویی کلتش را از جیبش درآورد! شاید سر مهریه عصبی شود و پدرت را بکشد! کسی که به زدن و کشتن عادت کرده، تو راهم میزند. بچه هایت راهم میزند. من فرارکردم، وگرنه مراهم میکشت! یک هفته با غذا و مهربانی گولش زدم تا برای فرار و بردن اسناد خانه آماده شوم... او حواسش به هیچ چیز جز عملیات نیست! کدام عملیات دنیا مانده که نرفته باشد، نمیدانم! مراقب خودت باش خواهر!عاشق قهرمان دیوانه ای شده ای! ریحانه..... سکوتی در اتاق برقرارشد. علی از جایش بلند شد، فردا میام خواستگاری. بعد میرم دنبال طلاقش. یک لحظه از تنهایی مان و حال بد علی ترسیدم.... هرگز او را چنین ویران ندیده بودم !..... به سمت در رفتم. مقابلم سجده کرد و گفت، امشب پیشم بمون وگرنه میمیرم...

#ادامه_دارد...
#چیستایثربی
#داستان
#پستچی
#قسمت_بیست_و_هشتم
#نسخه_اصلاح_شده_و صحیح

@chista_yasrebi

صدايت
شعر خواندن بلد است
شعر #تو عاشق كردن بلد است

#چيستا_يثربى
@ASHEGHANEHA_IR

@chista_yasrebiقول داده بودم که در بیست و نهمین شب، تمامت کنم.هر چند میدانم تمام نمیشوی...همه فهمیده اند!.چه بدرود زودهنگام دردناکی