🎬🔴 بخش‌های مبهم زندگی مسعود رجوی

🗂 پرونده‌ی مجاهدین خلق


#تاریخ_معاصر

‍ 🟢🟠 ‏کریم سجادپور، گرداننده‌ی نشست ‎جورج‌تاون در فوریه‌ی ۲۰۲۳ در گفت‌وگو با آسو گفت:

«مثل روز روشن است که اگر نیروهایی که خود را جایگزین لیبرال جمهوری اسلامی می‌دانند، آستین بالا نزنند، آنچه از دل جمهوری اسلامی بیرون می‌آید یک ساختار غیرلیبرال خواهد بود. چیزی شبیه روسیه پس از فروپاشی شوروی.»
او که شاید بهتر از هرکس شورای همبستگی را (از شکل‌گیری تا انحلال) می‌شناسد، معتقد است: «اعضای شورای همبستگی قابلیت سازمان‌دهی نداشتند. از این گذشته،‌ این گروه می‌خواستند جنبشی را از هزاران کیلومتر آن‌طرف‌تر کمک کنند. سرکوب در جمهوری اسلامی به گونه‌ای است که سازماندهی نیروهای مخالف در داخل کشور را عملاً ناممکن می‌کند و این کار را از آن‌سوی دنیا به این سادگی‌ها نمی‌شود کرد. منشور هم به نظر من نشانه‌ی همین فقدان رهبری سازمانی بود: قابلیت کار کردن در یک ساختار مشخص،‌ قابلیت تفکر و تصمیم‌گیری استراتژیک. بعضی‌ها می‌گویند سازمان‌یافته بودن نیروهای مخالف ضروری نیست. من موافق نیستم.»

به گفته‌ی او: «شما اگر از ‎شاهزاده رضا پهلوی بپرسید کدام سیاست‌مدار را تحسین می‌کند، می‌گوید ماندلا، یا گاندی،‌ یا مارتین لوتر کینگ. اما اگر از هواداران دوآتشه یا حتی بعضی یاران نزدیکش بپرسید، احتمالاً می‌گویند رضا شاه. مشکل اساسی همین است که از کسی می‌خواهند رهبر انقلابی باشد که ذاتاً آرام است و به دنبال یک پایان‌بندی آرام. آسان نیست خشم همگانی را مهار کنی و به سمت یک پایان بی‌خشونت و نرم سوق بدهی. بنابراین مهم‌ترین پرسش به نظر من همان است که اول گفتیم: آیا از آنچه این بار رخ داد برای بار بعد درس می‌گیریم؟ در این لحظه، من مطمئن نیستم این اتفاق بیفتد.

وضعیت فعلی ایران به چشم من مثل صحنه‌ی تصادف با دور کند است. برایم روشن است که جمهوری اسلامی ماندنی نیست و به همان اندازه روشن است که اگر در آینده‌ی نزدیک فروبریزد، بخت برآمدن یک بدیل اقتدارگرا بیشتر از یک بدیل دموکراتیک است. یعنی یک دیکتاتوری بجای یک دیکتاتوری دیگر. باور من این است که ایران یک جمعیت بزرگ دموکراسی‌خواه دارد که رهبری (یا نمایندگی) دموکراتیک کارآمد ندارد. مسئله‌ای که باید برایش راهی پیدا کرد این است. ته تونل شاید روشنی باشد، اما فعلاً تونلی در کار نیست.»

🟢🟠 قلب «نوآوری» در کدام کشورها می‌تپد؟
 
رتبه‌ی 120 ایران در جهان

ایران از نظر شاخص جهانی نوآوری در میان 143 کشور دنیا در جایگاه یک‌صد و بیستم قرار گرفته است. این درحالی است که در سال 2014 بهترین کشور از این نظر سوئیس و بدترین کشور سودان بوده است. سازمان جهانی مالکیت فکری (WIPO) که یکی از آژانس‌های وابسته به سازمان ملل متحد است، هر ساله گزارشی با عنوان شاخص نوآوری جهانی منتشر می‌کند که هدف اصلی آن مطالعه‌ی وضعیت اقتصادهای دنیا از نظر ظرفیت‌های بروز نوآوری و نتایج فعالیت‌های خلاقانه است. این گزارش در سال‌های اخیر به عنوان مرجعی اصلی در حوزه‌ی نوآوری و خلاقیت مورد استناد قرار گرفته است.

در این گزارش بر نقش سرمایه‌های انسانی و نیروی خلاقه در ایجاد فضای رشد اقتصادی و رفاه اقتصادی تأکید شده است. در تهیه‌ی این شاخص پنج فاکتور از اقتصاد ملی که باعث فعالیت‌های نوآورانه در کشور می‌شود، مورد بررسی قرار گرفته است. این پنج فاکتور عبارتند از «مؤسسات»، «سرمایه‌های انسانی و مطالعات»، «زیرساخت‌ها»، «پیچیدگی‌های بازار» و در نهایت «پیچیدگی‌های فضای تجاری». این شاخص بین صفر تا یک در نظر گرفته شده است.

ایران در میان 143 کشور مورد مطالعه از نظر شاخص نوآوری جهانی در جایگاه 120 دنیا قرار گرفته است. شاخص نوآوری در ایران برابر با 0.16 و امتیاز نوآوری در این کشور برابر با 26.1 بود. امتیاز نوآوری کشور سوئیس که اولین کشور از نظر شاخص نوآوری جهانی بوده است، برابر با 64.8 بوده است و شاخص جهانی نوآوری این کشور برابر با یک بود. کشورهای دیگری که در این رده‌بندی وضعیتی شبیه ایران دارند کشورهای هندوراس، مالی، زامبیا، ونزوئلا و تانزانیا هستند.

بهترین کشورهای دنیا از نظر شاخص نوآوری جهانی کشورهای سوئیس، انگلستان، سوئد، فنلاند و هلند هستند. به گزارش اقتصاد‌ی‌نیوز، در این رده‌بندی آمریکا در جایگاه ششم، سنگاپور در جایگاه هفتم و هنگ‌کنگ در جایگاه دهم قرار گرفته است. چین که دومین اقتصاد بزرگ دنیا است، از نظر شاخص جهانی نوآوری در جایگاه بیست و نهم قرار گرفته است و مالزی هم در این رده‌بندی جایگاه سی و سوم را به خود اختصاص داده است.

قلب «نوآوری» در کدام کشورها می‌تپد؟

بر اساس این گزارش، شاخص جهانی نوآوری کشور امارات متحده‌ی عربی برابر با 0.75 و امتیاز این کشور برابر با 43.2 بوده است. امارات در میان کشورهای خاورمیانه بهترین جایگاه را از نظر شاخص جهانی نوآوری دارد. روسیه چهل و نهمین کشور دنیا از نظر شاخص جهانی نوآوری است و آفریقای جنوبی پنجاه و سومین کشور فهرست است و شاخص جهانی نوآوری این کشور برابر با 0.63 است.

ترکیه در این رده‌بندی در جایگاه پنجاه و چهارم دنیا قرار گرفته است و جمهوری آذربایجان یکصد و یکمین کشور این فهرست است. سه کشور آخر این فهرست کشورهای یمن، توگو و سودان هستند که شاخص جهانی نوآوری در این کشورها کمتر از 0.01 است.

🟢🟠 ماهیت واقعی تندیس‌های بامیان

✨نشانه‌هایی از باورهای کهن ایرانی در این سرزمین باستانی

در سال ۲۰۰۱ میلادی، طالبان دو تندیس تاریخی منسوب به بودا را تخریب کردند. این دو تندیس که در بین مردم محلی به نام‌های سرخ بد و خنک بد به معنای بت سرخ و بت سفید شناخته می شدند، بزرگ‌ترین مجسمه‌های ایستاده‌ی بودا در دنیا بودند.

اما در کنار روایت‌های شناخته‌شده درباره‌ی عظمت و بزرگی این دو تندیس، این باور وجود دارد که این‌دو، بازمانده‌هایی از باورهای بسیار کهن‌تر ساکنان بامیان بودند و به میتراپرستانی ارتباط دارند که پیش از بوداییان در این محدوده حضور داشتند.

🟢🟠 چه شد که از عالیخانی‌ها به عبدالملکی‌ها رسیدیم؟

◽پوریا بختیاری

تورم رکوردهای جدید را ثبت می‌کند، تحریم‌ها کمر مردم را شکسته و شرایط سیاست و حتی محیط زیست هم فاجعه‌بار شده ولی شاهد حکمرانی و مدیریت بی‌سوادترین و بی‌کفایت‌‌ترین دولت‌مردان تاریخ ایران در این چند دهه‌ی اخیر هستیم. دورانی که مغز متفکر اقتصادی دولت، امثال عبدالمکی و جبرائیلی شده‌اند. کسانی که هیچ نقطه‌ی روشنی در کارنامه‌ژ خود ندارند و هیچ تپه‌ای را دست‌نخورده باقی نگذاشته‌اند.

👈اما راستی چه شد که از امثال عالیخانی‌ها رسیدم به عبدالملکی‌ها؟

عموما وقتی شرایط بحرانی و سخت می‌شود، احتمال این‌که ما تصمیم‌های اشتباه و احمقانه بگیریم هم بیشتر می‌شود.
در این شرایط به همه چیز بی‌اعتماد می‌شویم و توهم توطئه سراغ‌مان می‌آید و بر همین اساس سعی می‌کنیم دایره‌ی اطرافیان‌مان را با افراد متعهد تکمیل کنیم نه افراد متخصص!

به‌طور کلی هر وقت دیدید کسی به‌جای استفاده از متخصصین، اطرافش را از افراد متعهد پر می‌کند دو علت مهم دارد:

۱. عدم قدرت تشخیص
۲. ترس از دست دادن جایگاه (مدیران ضعیف می‌ترسند از افراد خبره استفاده کنند چون ضعف‌هایشان به چشم می‌آید و آن فرد متخصص را یک تهدید می‌بینند که مبادا روزی جایگاهشان را بگیرد)

یکی از اصلی‌ترین علت‌های مشکلات ۵۰ سال اخیر ایران، یعنی از دهه‌ی ۵۰ تا همین الان، تقدم تعهد بر تخصص بوده و نکته‌ی جالب اینجاست که هر چقدر جلوتر آمدیم و شرایط بحرانی‌تر شد، ما به‌جای استفاده از متخصصین، از متعهدین بیشتری استفاده کردیم و این خود، چرخه‌ی باطلی ایجاد کرد که باعث تشدید مشکلات شد!

در دهه‌ی ۴۰ مدیریت اقتصادی کشور به دست متخصصین بود، امثال عالیخانی و نیازمند و ابتهاج سر کار بودند و توانستند رشد اقتصادی سالانه‌ بالای ده درصد و تورم دو درصدی را در کشور ثبت کنند و کلی کارخانه تأسیس و شغل ایجاد کنند. اما در دهه‌ی ۵۰ شاه مدیریت را از متخصصین گرفت و به دست متعهدین داد. اقدامی که هم شرایط اقتصادی را بدتر کرد و هم باعث شد حکومت را از دست بدهد.

اما این اشتباه مجددا توسط انقلابیون تکرار شد. اوایل انقلاب هر متخصصی را کنار زدند و متعهدین را بر سر کار آوردند و نتیجه‌ی این کار فراری دادن متخصصین و سرمایه‌داران از ایران و در نقطه‌ی مقابل ورشکستگی ایران‌خودرو و سایپا و کفش ملی و…  بود و حالا که تحریم‌ها کمر اقتصاد را شکسته و در بحرانی‌ترین شرایط کشور از لحاظ اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و حتی محیط‌زیستی هستیم، قحط‌الرجال شده، محض رضای خدا یک وزیر، یک نماینده یا یک مسئول متخصص و کاربلد پیدا نمی‌شود. متخصصین را خانه‌نشین کردند و از ایران فراری دادند و متعهدین را به جایشان نشاندند.

این‌که از متخصصین باسوادی مثل عالیخانی و نیازمند و ابتهاج به متعهدین بیسوادی مثل عبدالملکی و یاسر جبرائیلی و … رسیدیم و امروز جامعه به این فلاکت رسیده نتیجه‌ی همین تقدم تعهد بر تخصص است که گفتیم دو علت مهم دارد:

۱. عدم قدرت تشخیص
۲. ترس از دست دادن جایگاه

🟢🟠 تکنیک اندیشیـدن

ما خیلی وقت‌ها به‌جای توجه به علت‌های ریشه‌ای یک مشکل به علائم ظاهری آن توجه می‌کنیم ...

🎻✨ حال خـوب


دیروز به پدرم زنگ زدم، گاهی زنگ می‌زنم و حالش را می‌پرسم. موقع خداحافظی حرفی زد که حسابی بغضی شدم...
گفت: «بنـده‌نـوازی کردی زنگ زدی». وقتی که گوشی را قطع کردم هق هق زدم زیر گریه که چقدر پدر خـوب و مهـربان است.

دیشب خواهـرم به خانه‌ام آمده بود، شب ماند، صبح بیـدار شـدم و دیـدم حمام و دستشویی را برق انداخته، گاز را شسته، قاشق و چنگال‌ها و ظـرف‌ها را مرتب چیده و...

وقتی توی خیابان ماشینم خاموش شد اولین کسی که به دادم رسید برادرم بود و من‌و از نگاه‌ها و کمک‌های با توقع رها کرد...

امروز عصر با مادرم حرف می‌زدم
برایش عکس بستنی فرستادم. مادرم عاشق بستنی‌ست... گفتم بستنی را که دیدم یادت افتادم. برایم نوشت: «من همیشه به یادتم چه با بستنی چه بی‌بستنی».

و من ...
نشسته‌ام و به کلمه‌ی «خانواده» فکر می‌کنم،
که در کنار تمام نارفاقتی‌ها، پلیدی‌ها و دورویی‌های آدم‌ها و روزگار، تنها یک کلمه نیست، بلکه یک دنیا آرامش و امنیت است.
قدر خانواده‌هاتون رو بدونید...

◽کیومرث مرزبان

🟢🟠 چرا آیت‌الله سیستانی حجاب رو در کربلا اجباری نمی‌کنن؟
چرا تو نجف اجباری نمی‌کنن؟
اونجا که مهد تشیع هستش دیگه
چرا حجاب رو اجباری نمی‌کنن؟

🎤مناظره‌ی جدید صادق زیباکلام و مهدی جمشیدی | امکان اجتماعی قانون حجاب
‌

🔰🔴 برشی از کتاب


سقراط درست گفته بود که پذیرش نادانی، آغاز خردورزی است. انسان فقط زمانی خواهد توانست با استفاده از توانایی ذاتی خود خلاقانه عمل کند و از محدودیت‌های خود فراتر برود که محدودیت‌های خود را بشناسد و فروتنانه و صادقانه آن را بپذیرد.

وقتی ماهی‌گیران نروژی قایق خود را در طوفان و در جهت گرداب می بینند سعی می‌کنند پیش برانند و در چرخش گرداب پارو بزنند؛ اگر چنین کنند طوفان فرو می‌نشیند و آن‌ها به سلامت از آن می‌گذرند.

این حرف درباره‌ی آدم‌هایی که دارای قدرت و استقامت ذاتی و درونی هستند نیز صادق است. آنان می‌توانند در اشخاصی که دچار اضطراب و دلهره هستند تاثیر آرام‌کننده داشته باشند. جامعه‌ی ما به چنین افرادی نیاز دارد نه به فکر و ابتکار تازه یا آدم‌های نابغه و ابرمرد، هر چند این‌ها هر کدام می‌توانند دارای ارزش و فایده‌ی بسیار باشند.

جامعه‌ی ما به آدم‌هایی نیاز دارد که باید خودشان باشند، یعنی کسانی باشند که در رویارویی با دنیای بیرون متکی به نیروی شخصی و درونی خود باشند.

 
#رولو_می
#انسان_در_جستجوی_خویشتن

🟢🟠 ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺁﺭﯾﺎ ﻭ ﺍﯾن‌ﮑﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﮐﺰ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ؟


این ویدیو رو ازدست ندید بسیارجالب است

🟢🟠منتسکیو در روح‌القوانین می‌نویسد:


"نظام سلطنتی زمانی انحطاط پیدا می‌کند که شاه این تصور را پیدا کند که «قدرت خود را با دگرگون کردن نظم امور بهتر به نمایش می‌گذارد تا با پیروی کردن از نظم"

آنگاه که شاهی بخواهـد، به‌طور بی‌رویه مناصب را از برخی بگیرد تا به دیگران بدهد، و آنگاه که او بیشتر از آن‌که تابع اراده‌ی خود باشد، از خیالات خود تبعیت کند، نظام سلطنتی زوال خواهد یافت و نیز زمانی نابود خواهـد شد که شـاه از دولت جز تختگاه و از تختگاه جز دربار، از دربار جز شخص خود نخواهد.

«سرانجام این‌که نظام سلطنتی زمانی از میان می‌رود که شـاه نسبت به اقتدار، موقعیت خود و علاقه‌ی به مردم بی‌اعتنا باشد و نیز آنگاه که ندانـد که شاه باید خود را در امنیت حس کند، هم‌چنان‌که فرمانروای خودکامه باید خود را در معـرض خطـر بدانـد».


◽سید جواد طباطبایی
تاریخ ‌اندیشه‌‌ی سیاسی‌ جدید در اروپا
جلد نخست، دفتر سوم، صص۳۷۴-۳۷۵

✍️ از تولید لامبورگینی در انباری تا تولید چراغ اتومبیل در خانه

(از حجت عبدالملکی تا یاسرجبرائیلی و سرنوشت اقتصاد نحیف ایران)

🔵‌ یاسر جبرائیلی آمده در تلویزیون نشسته و گفته: « مردم در خانه هایشان چراغ ماشین را می توانند تولید کنند».🔻 بعد که مجری از او می‌پرسد آیا این چراغ اتومبیلی که «در خانه» تولید شود را می‌توان صادر کرد؟ آیا «کیفیتش» را می شود تضمین کرد؟ با استحکام جواب می دهد که چرا نشود؟ (ویدئو را ملاحظه کنید)

🔵 طرف از خودش نمی پرسد که چرا این حرفی را که می زنم تا قبل از من به مغزِ مردمان دیگر کشورها نرسیده بوده؟ چرا مردمان سایر سرزمین های این عالم برای تولید چراغ اتومبیل (با کیفیت) «خط تولید کارخانه ای» راه می اندازند؟ و چرا مردمان مابقی کشورهای دنیا چراغ خودرو را در اتاق خواب، پذیرایی و آشپزخانه های خانه ها تولید نمی کنند؟

🔵این حرفهای یاسر جبرائیلی چقدر مشابه آن حرفهای حجت عبدالملکی است که می خواست «کارخانه تولید لامبورگینی‌ در ارومیه» راه بیندازد. و چنان با اعتماد به نفس سینه جلو داده بود که انگار نه انگار که اگر تولید لامبورگینی این قدر «ساده» باشد که تو می گویی پس چرا در تمام کشورهای دیگر دنیا در هر ارومیه ای «یک کارخانه لامبورگینی‌» وجود ندارد؟! چرا استرالیا نتوانست صنعت خودروی خودش را حفظ کند و چرا نیسان بارها تا مرز ورشکستگی رفت؟ مگر به عقل آنها نمی رسید که تولید در سطح لامبورگینی اینقدر «ساده» است که تو می گویی...

🔵 امتحان پس نداده ها
اینکه سرنوشت اقتصاد ایران چرا به این روز و روزگار افتاده که یک نفر انتظار تولید چراغ ماشین در اتاق پذیرایی خانه دارد و دیگری کل فرایند تولید لامبورگینی را در سه دقیقه خلاصه سازی/ساده سازی می کند، به ما نهیب می زند که چه شده است؟ آیا فضا اینقدر تهی شده است که سطح کسانی که در حوزه اقتصاد کلان و صنعت نظر می دهند به چنین وضع اسفناکی رسیده؟
یا اینکه مشکل از رسانه است که فقط با اینها سخن می گوید و به اینها میدان می دهد؟ آیا برنامه جهان آرا نمی تواند با انبوه جوانان ایرانی که در حوزه اقتصاد در برترین مراکز صنعتی و تحقیقاتی دنیا منشاء اثر هستند گفتگو کند؟ آیا فقط باید برود و یاسرجبرائیلی را بیاورد که چنین حرفهایی را «با اعتمادبه نفس» بر زبان بیاورد؟

🔵 زمانی بود که محمود احمدی نژاد در سخنرانی عمومی و در مقابل دوربین گفت: «به رئیس سازمان انرژی هسته ای گفتم یک دختر خانمی ۱۶ ساله دبیرستانی در خانه انرژی هسته ای را تولید کرده» (لینک+)🔻 . و بعد با اعتماد به نفس گفت: «این خودباوری است». و او نگفت که چرا در سایر کشورهای دنیا دختر دبیرستانی انرژی هسته ای در خانه تولید نمی کند؟

🔵 مساله اینجاست:
آسیبی که کشور از ناحیه امثال یاسر جبرائیلی ها و رائفی پورها خواهد خورد خیلی بیشتر از آسیبی است که از محمود احمدی نژاد خورد.
اینکه کسی در سه دقیقه (با لحن مدعی) برای کارخانه تولید لامبورگینی‌ در‌ ارومیه تعیین تکلیف می کند، فرقی با تولید انرژی هسته ای در خانه یا «خط تولید چراغ ماشین در اتاق خواب» منازل ندارد. اما خطر از آنجاست که لااقل محمود احمدی نژاد خود را در برابر برخی جریانات عقل مدار می دید و به ناچار قدری ملاحظه می کرد، ولی این «جوانان امتحان پس نداده» عرصه ی مقابل خود را کاملا خالی می بینند.

این لحن تحکمی جبرائیلی را در این گفتگو با مجری جهان آرا ببینید!

🔵 نقطه دریغ اینجاست:
یک زمانی بود که ژاپنی ها می‌خواستند که تویوتا بتواند در «بازارهای جهانی» وارد شود. لذا سوئیچیرو تویودا بعد از صدها ساعت جلسه با مهندسین ژاپنی، ده ها بازدید از بنز، فورد و جنرال موتورز انجام داد تا عاقبت به «تصمیم» هوشمندانه برای تولیدات جدید تویوتا رسید.
امروز ما با نسلی از جوانان مواجهیم که «تجربه اداره یک بقالی» را نداشته اند و بدون توجه به «تجربه سایر کشورها» برای اقتصاد کشور نسخه می پیچند. بدون تجربه تولید یک دمپایی پلاستیکی درباره زنجیره تولید در پیچیده ترین صنایع نظر می دهند.

🔵این طیف جوانانِ خود استاد خوانده یک چیز را خوب بلد هستند و یک درس را خوب خوانده اند و آن «رسانه» است. آنها ظهور، حضور هیجانی و درشت گویی در مقابل رسانه را به نیکی آموخته اند.

🔵 آن جوانی که در عرصه صنعت تجربه پس نداده (و هیچ وقت منشاء تولید/اثری نبوده) را در هیچ کشور دنیا در مصدر تصمیم گیری/نظارت قرار نمی دهند.

🔵 استفاده از ظرفیتهای جوانی ضرورت است ولی تجربه جهانی چیست؟ تجربه دیگر کشورها می گوید که اگر جوانی مستعد و دانشمند است ظرفیتهای ذهنی خودش را در بستر استارت آپ توسعه بدهد. او باید بتواند در یک زیست واقعی (نه زیست گلخانه ای) در قالب «یک شرکت ثبت شده» منشا تولید یک محصول/محتوا/فناوری بشود، نه اینکه مقابل دوربین بنشیند، و برای اقتصاد یک کشور هشتاد میلیونی درشت گویی کند.

https://t.me/solseghalam/2326

🟢🟠 پیمان یـالــتـا یـا کـریـمـــه

اتحاد سه قدرت برتر جهان
چرچیل ، روزولت ، استالین


‌

❇️ چرا جهان پیش رفت و ما عقب ماندیم؟

👈 مهران صولتی


اپیزود اول: کونوسوکه ماتسوشیتا مدیر شرکت چند‌ملیتی پاناسونیک ژاپن معتقد است راز موفقیت ما این است که " به بدیهیات عمل می کنیم". اموری که از نگاه وی عبارتند از؛ تبعیت از قوانین طبیعی، توجه به خرد جمعی، بهره‌گیری از تجربه‌ی دیگران و اعتماد به کارکنان!

اپیزود دوم: محمود سریع‌القلم نظریه‌پرداز توسعه معتقد است که روابط سازنده با دنیا، رشد اقتصادی، تقدم اقتصاد بر سیاست، اجماع درونی برای توسعه و بهره‌گیری از فرصت‌های بین‌المللی از بدیهیات امروز جهان هستند.

اکنون با گذشت بیش از چهار دهه از انقلابی که قرار بود بر عقب‌ماندگی تاریخی ما در ابعاد گوناگون فائق آید بهتر می‌توان از دلایلی سراغ گرفت که موجبات بی‌اعتنایی ما به بدیهیات و تداوم توسعه‌نیافتگی ایران در عرصه‌ی جهانی شده است:

فقدان رهبران جهان دیده:
امروزه وجود رهبران دنیاگشته و آشنا با مختصات جهان به دلیل محوریت دولت در امر توسعه به یکی از مهم‌ترین لوازم توسعه‌یافتگی کشورها تبدیل شده است. معجزه‌ی اقتصادی در کشورهایی از جمله چین، تایوان، سنگاپور، کره‌ی جنوبی و مالزی هم در سایه‌ی وجود چنین رهبرانی رقم خورده است. در ایران پس از انقلاب نیز افرادی مانند بازرگان، بهشتی، رفسنجانی و خاتمی را می‌توان در زمره‌ی نخبگانی تلقی کرد که توانستند با جهان‌دیدگی و درک واقعی از مناسبات جهانی به توسعه‌یکشور کمک نمایند.

حاکمیت نظریه توطئه:
ایرانیان از زمانه‌های دور به نقش مخرب بیگانگان در تعیین سرنوشت خود اعتقاد داشته‌اند. امری که به‌ویژه با دخالت‌های روس و انگلیس در عصر قاجار، و آمریکا در دوره‌ی پهلوی دوم به اوج خود رسید. در این نگاه غربیان شطرنج‌بازان قهاری هستند که با مهر‌ه‌گردانی می‌توانند منافع خود را در کشور تأمین نمایند. اگر چه روشن است که نظریه‌ی توطئه نمی‌تواند به‌کلی توهم باشد ولی تأکید افراطی بر آن‌ هم نه‌تنها می‌تواند باعث محرومیت کشور از فرصت‌های جهانی شود بلکه با حاکمیت جبرگرایی موجب انفعال کنش‌گران از تاثیرگذاری بر سرنوشت خود می‌شود.

سودای خلق جان و جهان نو:
انقلاب اسلامی با وعده‌ی تغییر جهان، آفرینش بهشت بر روی زمین و آباد کردن هم‌زمان دنیا و آخرت به پیروزی رسید. پیش از آن هم روشنفکران دینی معتقد بودند که اگر جان آدمی عوض شود جهان او هم تغییر خواهد کرد. مختصر آن‌که قرار بود تا جهانی مشحون از آزادی، عدالت و دیانت خلق شود. سودایی که نه‌تنها جهان را اصلاح نکرد بلکه بر حجم  بحران‌های داخلی هم افزود. تأسف‌بارتر آن‌که هنوز هم این توهم پایان نیافته و گاه و بی‌گاه بر هزینه‌های ملک و ملت می‌افزاید. توسعه اگر چه با رؤیاهای بزرگ سروکار دارد ولی هرگز نمی‌تواند با واقع‌گریزی‌های فرصت‌ستیز بر سر مهر باشد.

نکته‌ی پایانی:
در میانه‌ی تحولات شتابان جهانی کشورهای مختلف کوشیدند تا نگرش‌های خود را به موازات تغییرات بیرونی تنظیم نموده و به کاروان توسعه‌ی جهانی بپیوندند. تجربه‌ی چهل ساله ما اما همچنان از تلاش برای تحمیل ایدئولوژی بر واقعیت‌های موجود حکایت دارد.‌ این‌که در آستانه سده‌ی جدید به جای دستیابی به توسعه صرفا به بقاء اکتفا کرده‌ایم از هزینه‌های چنین بینشی محسوب می‌شود.

🟢🟠 قشر خاکستری و عادی‌سازی شـر

✨ هانا آرنـت

حتما این 20 دقیقه‌ی کوتاه رو ببینید، به‌اندازه‌ی 2 سال دانشگاه مطلب زیرساختی داره.

◽آوای فلسفه

🟢🟠 به موی زنان، سیر بنگرید

◽صدیقـه وسـمقی

روی سخنم با شما مردان است؛ مردان ایران‌زمین؛ به‌ویژه آن دسته از مردان که موی زنان را دام گناه و ریسمان شیطان و باب دوزخ می‌دانند. به موی همسر، دختر، خواهر و مادر خود سیر بنگرید. این مو چیست که چنین مردان و حکومت و کشور را بیمار ساخته و زنان و دختران را به مشقت درانداخته است؟

آیا به‌راستی این موی زنان است که این همه معضل آفریده است یا عقده‌ها و نیازهای جنسی سرکوب‌شده و نیز انتشار افکار بیمار علیه زنان توسط بخشی از روحانیت و قشر سنتی مذهبی است که چنین معضل و مشقتی را آفریده است.

انگیزه‌ی من برای نگاشتن این سطور، دردی است که در تمام وجود خود تا بن استخوان‌ها احساس کردم هنگامی که اطلاع یافتم وزارت آموزش و پرورش بر آن است تا مدارس دخترانه را استتار کند... استتار کند تا دختران ما پشت دیوارهای مدرسه بتوانند مقنعه را از سر برگیرند تا موهای نوجوانشان که آفتاب ندیده کمی هوا بخورد.

آموزش و پرورش می‌خواهد روی دیوارهای بلند مدرسه، دیوارهایی بلندتر بسازد، دیوارها را بالاتر ببرد و هر کجا که در اطراف مدرسه خانه‌ای بلندتر از مدرسه هست و نگاه‌های در کمین مردان، موی دختران خردسال و نوجوان محصور در چهاردیواری مدرسه را تعقیب می‌کند، حیاط مدرسه را با برزنت مسقف کند تا شاید دختران بتوانند مقنعه از سر برگیرند و به گمان واهی با مشقتی کمتر درس بخوانند تا شاید دختران خردسال دبستانی راحت‌تر در حیاط بدوند و بازی کنند.

آه که چقدر دختر زاده‌شدن و زن بودن را در این مرز و بوم سخت کرده‌اید! دختران و زنان تا کجا باید از تعقیب نگاه‌های شما بگریزند و موهای سر خود را باید کجا پنهان سازند؟

آی مردان فرهیخته !
شما مردان بیمارچشم و بیماردل و بیمار‌اندیشه را هدایت کنید تا چشمانشان را بشویند، تا دل‌ها و اندیشه‌هایشان را از ناپاکی بروبند، تا دختران و زنان این میهن آرام گیرند و با امنیت خاطر از زندگی عادی برخوردار شوند.

ای مردان مسئول!
ای روحانیت متعصب!
و ای حاکمان شریعت‌مدار!
آیا هرگز فکر کرده‌اید که با کدام دلیل شرعی و با کدام منطق دختران خردسال نابالغ باید با مقنعه به مدرسه و مهد کودک بروند؟

چرا مردان نباید چشم و دل و اندیشه‌ی خود را بشویند و در عوض زنان باید تاوان چشم و دل حریص و بیمار برخی مردان را بپردازند؟

به‌راستی این موی زنان نیست که معضل است. معضل اندیشه‌ی بیماری است که ترویج می‌شود و معضل، ملتی است که حتی نخبگان آن نیز نمی‌اندیشند و تعقل نمی‌ورزند تا اندیشه‌های بیمار را پس‌زده، از حقوق خویش…

🎙 خسرو شکیبایی
🎼 حرف دل

🟢🟠 آخرین حضور رئیسی در هیئت دولت و سخنان جالب او...