✅ #ابن_تیمیه را بشناسید!
🔥 ابن تیمیه معتقد است که حزن ابابکر از حزن حضرت زهرا سلام الله علیها، کامل‌تر و با ارزش‌تر است!
✧❁﷽❁✧
💢 وی می‌نویسد:
«ثم إن هؤلاء الشیعه و غیرهم یحکون عن فاطمه من حزنها على‌النبی| ما لا یوصف وأنها بنت بیت الأحزان ولا یجعلون ذلک ذما لها مع أنه حزن على أمر فائت لا یعود وأبوبکر إنما حزن علیه فی حیاته خوف أن یقتل وهو حزن یتضمن الاحتراس ولهذا لما مات لم یحزن هذا الحزن لأنه لا فائده فیه فحزن أبی‌بکر بلا ریب أکمل من حزن فاطمه فإن کان مذموما علی حزنه ففاطمه أولى بذلک و إلا فأبوبکر أحق بأن لا یذم على حزنه على‌النبی من حزن غیره علیه بعد موته.»
✍🏻 شیعه و دیگران می‌گویند: فاطمه(سلام الله علیها)به حدى در سوگ پیامبر حزن داشته که قابل توصیف نیست و اینکه او #بیت_الاحزان ساخته و این کار را براى او مذمّت نمی‌دانند، با اینکه او بر امرى حزن داشته که فوت شده و باز نمی‌گردد.(!!!) ولى ابوبکر در زمان حیات پیامبر، از ترس اینکه حضرت کشته شود خوف داشته و آن حزنى است که متضمّن حراست است، لذا وقتى پیامبر فوت کرد، دیگر ابوبکر محزون نبود چون بى‌فایده بود.در نتیجه حزن ابوبکر بدون شکّ کامل‌تر از حزن فاطمه (سلام الله علیها) است!
📚 منهاج السنة ۴۶۰/۸
✅ پاسخ نقضی:
➖الف) ادّعای اینکه ابوبکر در #شهادت_رسولخدا صلی الله علیه و آله اندوهگین نشده، بدون دلیل و خلاف واقع است. مطابق نصّ طیالسی او بر رسول خدا مرثیه سرایی نیز کرده است. وقتی بر بدن مطهّر آن حضرت وارد شد، لبانش را بین دو چشمان حضرت گذاشت و دو دستش را به شقیقه ایشان، آنگاه فریاد برآورد:"آه ای نبی خدا، وای ای دوست خدا، وای انتخاب شده خدا وانبیّاه، واخلیلاه، واصفیّاه." (مسند احمد ج۴۰ ص ۳۲)
✅ پاسخ حلی:
➖ ب) حزن ابوبکر، ناشی از ضعف ایمان او به نصرت الهی بوده است و لذا رسول اکرم صلی الله علیه و آله در غار به او فرمودند: "غم مخور، خدا با ماست."(لا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا؛ توبه ۴۰) در نتیجه نمی‌توان محزون بودن ابوبکر را نشانگر محزون بودن او برای رسول اکرم صلی الله علیه و آله دانست. علاوه براینکه ابوبکر در طول زندگی خود قطعاً در مواردی محزون گردیده و ادّعای اخلاص او در حزن برای رسول اکرم نیاز به اثبات دارد.
➖ ج) نمی‌توان اندوهگین شدن و حزن را امری مذموم و ناپسند دانست، زیرا خود رسول اکرم صلی الله علیه و آله نیز در مواردی محزون و غمگین می‌شدند. انس بن مالک از رسول اکرم نقل کرده که در فراق فرزندشان ابراهیم فرمودند: «إنّ العین تدمع و القلب یحزن و لانقول إلاّ ما یرضی ربّنا، و إنّا لفراقک یا إبراهیم لمحزونون.» یعنی: همانا چشم می‌گِرید، و قلب محزون می‌شود، ولی غیر از آنچه رضایت پروردگار ماست نمی‌گوییم، و به طور حتم ای ابراهیم در فراق تو محزونیم. (صحیح بخاري، ج ۲، ص ۸۳ ؛ صحیح مسلم، ج۴ ص۱۸۰۷) بخارى و مسلم نقل کرده‌اند: «هنگامی که خبر شهادت زید بن حارثه و #جعفر بن ابیطالب و عبدالله بن رواحه در غزوه موته به رسول اکرم صلی الله علیه و آله رسید؛ در حالی که آثار حزن بر ایشان هویدا بود، جلوس نمودند.» (صحیح بخاري، ج ۲، ص ۸۴ ؛ صحیح مسلم، ج۲، ص۶۴۴)
➖ د) حزن و اندوه صدّیقه طاهره سلام الله علیها بعد از رسول اکرم صلی الله علیه و آله تنها در فراق پدرش نبوده، بلکه حزن و اندوه و گریه او، بر ارتداد امّت و به فراموشی سپردن تمام زحمات و سفارشات پدرش و خانه نشین کردن خلیفه به حق رسولخدا صلی الله علیه و آله بود. امّ سلمه مىگويد: هنگامى كه بعد از شهادت پيامبر صلى الله عليه و آله به ديدن بانوى اسلام فاطمه سلام الله علیها رفتم و جوياى حال او شدم، در پاسخ اين جمله‌هاى پر معنا را بيان كردند: «ز حالم چه مىپرسى اى امّ سلمه! من در ميان اندوه و رنج بسيار به سر مى برم، از يک‌سو پدرم را از دست دادهام و از سوى ديگر [با چشم خود مىبينم كه] به جانشينش [علىّ بن ابىطالب] ستم شده است، بخدا سوگند كه پرده حرمتش را دريدند …، ولى من مىدانم اينها كينههاى بدر و انتقامهاى #احد است، كه در قلوب منافقان پنهان و پوشيده بود.» (مناقب آل أبي طالب عليهم السلام، ابن شهر آشوب، ج ۲، ص ۲۰۵)
➖ هـ) غم از دست دادن رسول اکرم غمی مقدّس و پسندیده است که اصحاب ایشان نیز در این فراق محزون گردیدند. #سلمان و ابوالدرداء دائماً در فراق رسول اکرم محزون بودند و لذا از آن دو رسیده که می‌گفتند: «سه چیز مرا به حدّی محزون کرده که به گریه واداشته است: یکی فراق محمّد صلی الله علیه و آله است.» (شعب الایمان، بیهقی ج۷، ص۳۷۸)
✍ پی‌نوشت: سخن ابن تیمیۀ ناصبی در اینجا و عیبجویی از #عزاداری حضرت صدیقۀ طاهره در سوگ رسول الله ص، مصداق بارز «شماتت دشمن» است. بی دلیل نیست که ما این خبیث را ناصبی می‌دانیم.
یک انسان فرهیخته و باشعور در بارۀ بانویی که چنین پدری را از دست داده اند، این گونه یاوه سرایی نمی‌کند.
پیشنهاد مطالعه
#هجرت
➖
@borrhan
🔥 ابن تیمیه معتقد است که حزن ابابکر از حزن حضرت زهرا سلام الله علیها، کامل‌تر و با ارزش‌تر است!
✧❁﷽❁✧
💢 وی می‌نویسد:
«ثم إن هؤلاء الشیعه و غیرهم یحکون عن فاطمه من حزنها على‌النبی| ما لا یوصف وأنها بنت بیت الأحزان ولا یجعلون ذلک ذما لها مع أنه حزن على أمر فائت لا یعود وأبوبکر إنما حزن علیه فی حیاته خوف أن یقتل وهو حزن یتضمن الاحتراس ولهذا لما مات لم یحزن هذا الحزن لأنه لا فائده فیه فحزن أبی‌بکر بلا ریب أکمل من حزن فاطمه فإن کان مذموما علی حزنه ففاطمه أولى بذلک و إلا فأبوبکر أحق بأن لا یذم على حزنه على‌النبی من حزن غیره علیه بعد موته.»
✍🏻 شیعه و دیگران می‌گویند: فاطمه(سلام الله علیها)به حدى در سوگ پیامبر حزن داشته که قابل توصیف نیست و اینکه او #بیت_الاحزان ساخته و این کار را براى او مذمّت نمی‌دانند، با اینکه او بر امرى حزن داشته که فوت شده و باز نمی‌گردد.(!!!) ولى ابوبکر در زمان حیات پیامبر، از ترس اینکه حضرت کشته شود خوف داشته و آن حزنى است که متضمّن حراست است، لذا وقتى پیامبر فوت کرد، دیگر ابوبکر محزون نبود چون بى‌فایده بود.در نتیجه حزن ابوبکر بدون شکّ کامل‌تر از حزن فاطمه (سلام الله علیها) است!
📚 منهاج السنة ۴۶۰/۸
✅ پاسخ نقضی:
➖الف) ادّعای اینکه ابوبکر در #شهادت_رسولخدا صلی الله علیه و آله اندوهگین نشده، بدون دلیل و خلاف واقع است. مطابق نصّ طیالسی او بر رسول خدا مرثیه سرایی نیز کرده است. وقتی بر بدن مطهّر آن حضرت وارد شد، لبانش را بین دو چشمان حضرت گذاشت و دو دستش را به شقیقه ایشان، آنگاه فریاد برآورد:"آه ای نبی خدا، وای ای دوست خدا، وای انتخاب شده خدا وانبیّاه، واخلیلاه، واصفیّاه." (مسند احمد ج۴۰ ص ۳۲)
✅ پاسخ حلی:
➖ ب) حزن ابوبکر، ناشی از ضعف ایمان او به نصرت الهی بوده است و لذا رسول اکرم صلی الله علیه و آله در غار به او فرمودند: "غم مخور، خدا با ماست."(لا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا؛ توبه ۴۰) در نتیجه نمی‌توان محزون بودن ابوبکر را نشانگر محزون بودن او برای رسول اکرم صلی الله علیه و آله دانست. علاوه براینکه ابوبکر در طول زندگی خود قطعاً در مواردی محزون گردیده و ادّعای اخلاص او در حزن برای رسول اکرم نیاز به اثبات دارد.
➖ ج) نمی‌توان اندوهگین شدن و حزن را امری مذموم و ناپسند دانست، زیرا خود رسول اکرم صلی الله علیه و آله نیز در مواردی محزون و غمگین می‌شدند. انس بن مالک از رسول اکرم نقل کرده که در فراق فرزندشان ابراهیم فرمودند: «إنّ العین تدمع و القلب یحزن و لانقول إلاّ ما یرضی ربّنا، و إنّا لفراقک یا إبراهیم لمحزونون.» یعنی: همانا چشم می‌گِرید، و قلب محزون می‌شود، ولی غیر از آنچه رضایت پروردگار ماست نمی‌گوییم، و به طور حتم ای ابراهیم در فراق تو محزونیم. (صحیح بخاري، ج ۲، ص ۸۳ ؛ صحیح مسلم، ج۴ ص۱۸۰۷) بخارى و مسلم نقل کرده‌اند: «هنگامی که خبر شهادت زید بن حارثه و #جعفر بن ابیطالب و عبدالله بن رواحه در غزوه موته به رسول اکرم صلی الله علیه و آله رسید؛ در حالی که آثار حزن بر ایشان هویدا بود، جلوس نمودند.» (صحیح بخاري، ج ۲، ص ۸۴ ؛ صحیح مسلم، ج۲، ص۶۴۴)
➖ د) حزن و اندوه صدّیقه طاهره سلام الله علیها بعد از رسول اکرم صلی الله علیه و آله تنها در فراق پدرش نبوده، بلکه حزن و اندوه و گریه او، بر ارتداد امّت و به فراموشی سپردن تمام زحمات و سفارشات پدرش و خانه نشین کردن خلیفه به حق رسولخدا صلی الله علیه و آله بود. امّ سلمه مىگويد: هنگامى كه بعد از شهادت پيامبر صلى الله عليه و آله به ديدن بانوى اسلام فاطمه سلام الله علیها رفتم و جوياى حال او شدم، در پاسخ اين جمله‌هاى پر معنا را بيان كردند: «ز حالم چه مىپرسى اى امّ سلمه! من در ميان اندوه و رنج بسيار به سر مى برم، از يک‌سو پدرم را از دست دادهام و از سوى ديگر [با چشم خود مىبينم كه] به جانشينش [علىّ بن ابىطالب] ستم شده است، بخدا سوگند كه پرده حرمتش را دريدند …، ولى من مىدانم اينها كينههاى بدر و انتقامهاى #احد است، كه در قلوب منافقان پنهان و پوشيده بود.» (مناقب آل أبي طالب عليهم السلام، ابن شهر آشوب، ج ۲، ص ۲۰۵)
➖ هـ) غم از دست دادن رسول اکرم غمی مقدّس و پسندیده است که اصحاب ایشان نیز در این فراق محزون گردیدند. #سلمان و ابوالدرداء دائماً در فراق رسول اکرم محزون بودند و لذا از آن دو رسیده که می‌گفتند: «سه چیز مرا به حدّی محزون کرده که به گریه واداشته است: یکی فراق محمّد صلی الله علیه و آله است.» (شعب الایمان، بیهقی ج۷، ص۳۷۸)
✍ پی‌نوشت: سخن ابن تیمیۀ ناصبی در اینجا و عیبجویی از #عزاداری حضرت صدیقۀ طاهره در سوگ رسول الله ص، مصداق بارز «شماتت دشمن» است. بی دلیل نیست که ما این خبیث را ناصبی می‌دانیم.
یک انسان فرهیخته و باشعور در بارۀ بانویی که چنین پدری را از دست داده اند، این گونه یاوه سرایی نمی‌کند.
پیشنهاد مطالعه
#هجرت
➖
@borrhan
