فایل pdf کتاب نور البراهین او انیس الوحید فی شرح التوحید/ تألیف سید نعمت الله جزائری رحمه  الله در «کتابخانه برهان» بارگذاری شد↓↓
https://t.me/borrhanlibrary/8120

🔸این کتاب شرحی است که سید نعمت الله جزایری از شاگردان علامه مجلسی ره بر کتاب التوحید نوشته شیخ صدوق (متوفای ۳۸۱ق) نگاشته است.

#ماه_گرفتگی
#نماز_آیات

ساعت شروع: حدود ساعت ۲۳:۰۵
ساعت اوج: حدود ساعت ۲۳:۴۴
ساعت پایان: حدود ساعت ۰۰:۲۳

با توجه به اینکه این ماه گرفتگی با چشم غیرمسلح قابل رؤیت است، خواندن نماز آیات واجب است؛ وقت خواندن نماز آیات از شروع گرفتگی تا پایان است؛ و بهترین وقت خواندن نماز از هنگام گرفتگی تا آغاز شروع به باز شدن(زمان اوج) است.

+ برخی از احکام نماز آیات
کیفیت نماز آیات↓↓
https://t.me/borrhan/15

‍ #پیدایش_شیعه (۶۳)
#اسلام_و_ایرانیان (۸۱)
#علمای_صالح (۱۰۳)

✅ آثار اعتقاد شیعی در ایران قرن ششم هجری

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

🔸نسخه خطی کتاب النقض ؛ که در ادامه خواهد آمد - نوشته عبد الجلیل رازی قزوینی (قرن ششم هجری)

از این کتاب 8 نسخهٔ خطی در ایران موجود است (رجوع کنید فنخا، ج 33، صص 686- 687).

قدیمی ترین نسخهٔ این کتاب در قرن هشتم هجری کتابت شده است که به شمارهٔ 10606 در کتابخانهٔ مجلس شورای اسلامی نگهداری می شود. (عکس دوم).

یک نسخهٔ قدیمی دیگر نیز از این کتاب در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران به شمارهٔ  4007 نگهداری می شود. (عکس سوم).


1⃣ در نیمهٔ قرن ششم هجری (در حدود سال 550)، یکی از علمای اهل سنت در شهر ری، کتابی با عنوان «بعض فضائح الروافض» را به زبان فارسی نوشت، که به شدت باعث متشنج شدن فضا بر علیه شیعیان این شهر گردید.

2⃣ یکی از شیعیان به نام «عبدالجلیل رازی قزوینی» در حدود سال 560 در جواب به کتاب گفته شده، کتابی با عنوان «بعض مثالب النواصب فی نقض بعض فضائح الروافض» و باز هم به زبان فارسی نگاشت، که به نام کتاب «النقض» معروف است.

3⃣ کتاب النقض حاوی اطلاعات تاریخی، اجتماعی فراوانی است که برای تحقیق در تاریخ شیعه بسیار مفید است.


✍ پی‌نوشت 1: در مطالعهٔ این کتاب باید به این نکته توجه داشت که اولا کتاب در دورهٔ سلجوقیان (که تعصب مذهبی شدیدی بر علیه شیعه داشتند) و ثانیا در شهر ری (که اکثر ساکنان آن ضد شیعه بودند)، نوشته شده است. لذا نویسنده مجبور بوده قدری جانب احتیاط را در بیان اعتقادات شیعه رعایت کند. توجه نکردن به این نکته باعث شده است، برخی نویسندگان تحلیل های نادرستی نسبت به این کتاب و نویسندهٔ آن داشته باشند.

✍ پی‌نوشت 2: این کتاب توسط مرحوم سید جلال الدین محدث ارموی تصحیح و چاپ شده است.

➖➖➖➖➖
@borrhan

🔻عبد الجلیل قزوینی رازی رضوان الله علیه عالم بزرگ شیعه قرن ششم هجری قمری در کتاب «النقض» در پاسخ به کتاب «بعض فضائح الروافض» در پاسخ به طعنه مخالفین به شهادت حضرت صدیقه سلام الله علیها می‌نویسد:

✍ گویند که: «عمر در بر شکم فاطمه (سلام الله علیها) زد و کودکی را در شکم او داشت که رسول (صلی الله علیه و اله) آن را محسن (علیه السلام) نام نهاده بود.»
←اما جواب آن است که این خبریست درست، و برین وجه نقل کرده‌اند، و در کتب شیعی و سنی مذکور و مسطور است.

📔النقض، تالیف عبد الجلیل قزوینی رازی، ص۲۹۸

#شهادت حضرت زهرا (۲۷۷)
#حضرت_محسن (۱۱۶) #قدمت_فاطمیه (۱۸)
@borrhan

فایل pdf کتاب النقض (معروف به بعض مثالب النواصب في بعض فضائح الروافض) فارسی - تألیف عبدالجلیل قزوینی رازى در «کتابخانه برهان» بارگذاری شد↓↓↓
https://t.me/borrhanlibrary/8126

‍ #فتوحات (۵۴)

✅ النقض و حضور اهل‌بیت علیهم‌السلام در فتوحات ایران

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

🔸در سال ۵۵۵قمری نویسنده‌ای اهل ری کتابی در رد عقاید شیعیان نوشت به نام بعض فضائح الروافض. اصل این کتاب از دست رفته است.

عبدالجلیل قزوینی که آن روزگار در ری می‌زیست و عالم معروف و معتبری بود، بر بعض فضائح الروافض ردیه‌ای نوشته است به نام النقض که تا قبل از سال ۵۶۶ق تألیفش تمام شده بود. او ابتدا بخش‌هایی از بعض فضائح الروافض را نقل کرده و سپس آن را نقد و جرح کرده است.
النقض کتاب بسیار مهمی است. گنجینه‌ای است از معلومات مذهبی و کلامی و تاریخی و جغرافیایی و رجالی و ادبی و لغوی. منبعی ارزشمند برای شناخت وضع سیاسی و اجتماعی و فرهنگی ایران در قرن ۶ است. ساخت و بافت النقض جدلی است و هدفش اسکات خصم و غلبه بر او.

یکی از موضوعاتی که مؤلف ناشناس بعض فضائح الروافض در خوارداشت و طعن شیعیان  «مکرر» (النقض ص۴۳۹) مطرح کرده و لابد از موضوعاتی بوده که در چنین مجادلات و مناظراتی  تکرار می‌شده است، مسئلۀ فتوحات است و اینکه «فتح دیار گبرکان [=ایران] و دیار کافران در عهد عمر خطاب بود» (ص۱۴۹). عبدالجلیل رازی این بحث و اشکال را « عداوت با علی و آل‌فاطمه» خوانده است (ص۴۳۹).

مؤلف ناشناس بعض فضائح الروافض طعنه زده که:«جهان بوبکر و عمر و عثمان گشودند و علویان با مال و نعمت شدند و لعنت به‌عوض‌ هامی‌دهند» (ص۴۴۱). گفته شیعیان در شهرهای اسلام با امن و مال زندگی می‌کنند؛ شهرهایی که با «صلابت عمری و به رأی سدید و هیبت مهیب» عمر و «به سعی امیران غازی چون سعد وقاص و #خالد_بن_ولید و مثنی حارثه» و دیگران  ستده شده است (ص۱۴۷). اینکه «حرب‌های عراق و فتوح عجم در عهد بوبکر و عمر و عثمان و همه روزگار بنی‌امیه و بنی‌مروان و همه روزگار بنی‌عباس» بود (ص۱۴۸). از فتح خراسان و سمرقند و فاتحانی چون ابن‌خازم و قتیبه بن مسلم و جریح و احنف و دیگران نوشته که به سعی آنان «مشرق [= خراسان و ورارود] صافی شد و کلمه اسلام عالی شد و کلمه کفر نگون شد» (ص۱۵۲).

و این سخن مهم او برای تحقیر شیعیان:
«در این فتوح امیرالمؤمنین علی و فرزندانش کجا بودند که یک دِه نه در مشرق و نه در مغرب استدند؟ و خود حاضر نبودند و یک علوی در این غزاها اول و آخر نبوده است... علی بوطالب از حرب جمل و صفین و نهروان با هیچ غزاتی نپرداخت و از فرزندان او هیچ اثری در دین پیدا نشد» (ص۱۵۳).
و باز تکرار همین سخن:
  «و اکنون که روافض با مال و ملک‌اند و علویان با اموال و املاک، از برکات فتوح عمری است و از آفتاب روشن‌تر است که هرگز هیچ نه در ابتداء اسلام تا به اکنون یک دیه نستدند، و یک غزاة نکردند، اگر از اول گیری علی از حرب #جمل و #صفین و نهروان با هیچ غزاتی نپرداخت و حسن در خانه بنشست و خلافت به معاویه تسلیم کرد، و حسین و اولاد حسین در هیچ غزاة نبودند؛ از زین‌العابدین درآیی تا آخر ایشان که روافض خود را بر فتراک ایشان بندند هرگز یک غزاة نکردند، و آن‌چه بود ایشان را، از ارزاق و عطایا بود که خلفاء آل عباس بدیشان می‌دادند و صدقات رسول خدای و پدر ایشان علی مرتضی. پس این‌همه فسحت اسلام و کلمت حق که عالی شد و رایت شرک که نگون شد به بوبکر و عمر و عثمان و دگر خلفا شد، غزوه‌ها در عهد ملوک بنی‌امیه و بنی‌مروان و خلفاء آل عباس و نایبان و بندگان و گماشتگان ایشان شد، مهاجر و انصار رنج بردند و غازیان اسلام تا همۀ علویان با مال و نعمت شدند رایگانی، و به شکر آن نعمت لعنت به‌عوض هامی‌دهند» (ص۴۳۸).

عبدالجلیل قزوینی کوشیده به این اشکال و طعنه پاسخ بدهد (صص۱۵۶ - ۱۴۹و ۴۴۱- ۴۴۰). کلی جدل و مچ‌گیری کرده اما جان کلام و حرف اصلی او این است:
علی و شیعیانش هم در راه اسلام جنگیدند (مثال‌هایی می‌زند از شجاعت امیر مؤمنان در غزوه‌های #بدر و #احد و #خیبر و #حنین و ... و  از #مالک_اشتر و #محمد_ابوبکر و همچنین #مختار ) اما این جنگ‌ها نه در فتوحات و نه با ایرانیان بود «و اگر خواجه گوید این قتال با مسلمانان بود و آن [= جنگ عمر و بنی‌امیه و...] با گبرکان و مشرکان، [گوییم] به هر روزگار قتال با جماعتی باشد که انکار حق کنند» (ص۱۵۴).

و این جملۀ مهم: در اول اسلام علی با کفار می‌جنگید و«عمر خطاب و غیر او بی رنج بودند و علی منتی ننهاد بر سر ایشان و به آخر کار که عمر میان بست به قتل گبرکان، منتی بر سر علی نشاید نهاد» (ص۱۵۶ و نیز۴۴۱).

✅🔚بنابراین، به گواهی النقض، در نیمه دوم قرن ۶ ، سنی و شیعه اعتقاد داشتند و «از آفتاب روشن‌تر بود» که علی و اولاد علی ع در فتح ایران به دست اعراب شرکت نداشتند.

اگر عبدالجلیل رازی، مؤلف النقض، سند «متقنی» پیدا می‌کرد که نشان می‌داد امیرالمؤمنین و امام مجتبی و سیدالشهدا در فتح ایران شرکت داشتند، قطعا برای بستن دهان آن مخالف می‌نوشت اما سند «استواری» در  این زمینه برای او و لابد برای علمای شیعه که با او در ارتباط بودند، شناخته‌شده نبود.

@borrhan

مدرکی بسیار مهم

🔸به گواهی کتاب النقض که در پاسخ به یکی از کتب اهل سنت نگاشته شده , در نیمه دوم قرن ۶ ، سنی و شیعه اعتقاد داشتند و «از آفتاب روشن‌تر بود» که علی و اولاد علی علیهم‌السلام در فتح ایران به دست اعراب شرکت نداشتند.

بیشتر بخوانید↓↓
https://t.me/borrhan/56672

✍ پی‌نوشت: ادعای مشارکت حضرت امیر و حسنین علیهم السلام و نیز یاران خاص آن بزرگواران از قبیل جناب #سلمان ، در #فتوحات عمر، بدین سبب است که مخالفان در صدد و آرزوی تطهیر خلفای غاصب از ظلم و تعدی بی حد نسبت به اهلبیت عصمت ع و سایر مردم هستند. آنها می‌خواهند حضرت امیر و امامان ما را هم در اعمال خلفای غاصب شریک سازند؛ تا بلکه بدین وسیله، آبرویی برای آن غاصبان دست و پا کنند؛ و شیعه را قانع سازند که حضرات معصومین علیهم السلام با خلفای غاصب مشکلی نداشتند.

#روابط
#نقل_فضایل_از_کتب_مخالفین

‍ #نقد_تصوف (۵۹۹)
#شخصیت_زدگی (۳۰)
#اولی_الامر #معرفت_امام

💥کلامِ کوبنده و قابلِ تأملِ امام صادق علیه السّلام، به عَبّاد بن کثیر بصری، یکی از مشاهیر صوفیه

⚠️ قابل توجه آنانکه گمان می‌کنند فقط "عمل" مهمّ است و از "اعتقاد" غافلند!

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

🔸عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی بْنِ عُبَیْدٍ عَنْ یُونُسَ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) لِعَبَّادِ بْنِ کَثِیرٍ الْبَصْرِیِّ الصُّوفِیِّ وَیْحَکَ یَا عَبَّادُ غَرَّکَ أَنْ عَفَّ بَطْنُکَ وَ فَرْجُکَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ فِی کِتَابِهِ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِیداً یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمالَکُمْ اعْلَمْ أَنَّهُ لَا یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنْکَ شَیْئاً حَتَّی تَقُولَ قَوْلًا عَدْلًا.

#ترجمه : امام صادق عليه السّلام به عَبّاد بن كثير بصرى صوفی فرمودند: واى بر تو اى عَبّاد! گمان مکن با عفّتِ شكم و عفّتِ عورت، ایمانت کامل شده! به اینها مغرور مشو، اين تنها كافى نيست. خداى عزّوجل در قرآن فرموده: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ‌ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ‌ وَ قُولُوا قَوْلاً سَدِيداً» یعنی «اى كسانى كه به ظاهر ايمان آورده‌ايد از خدا بترسيد و سخنِ درست بگوييد تا خداوند كردارتان را به اصلاح آورد.» بدان كه خداوند متعال هيچ‌چيز از تو نمى‌پذيرد مگر اينكه از روی درستی و عدالت سخن بگویی.

📔 الکافی، ج ٨ ص ١٠۷ (ر.ک: تصویر الحاقی)


🔻علامه مجلسی رحمه‌الله ذیل این روایت می‌نویسد:

«قوله عليه‌السلام: "حتى تقول قولا عدلا" فسّر عليه‌ السلام القول السديد بالاعتقاد الصحيح و لما كان هذا الصوفي المبتدع منحرفا عن ناحية أهل البيت عليهم‌ السلام غير قائل بإمامتهم نبهه عليه‌السلام على أنه لا ينفعه أعماله مع تلك العقيدة، فإن قبول الأعمال مشروط بصحة العقائد.»

#ترجمه : امام در این آیه، " قولاً سدیدا _ سخنی استوار و صحیح" را تفسیر کردند به "اعتقاد صحیح و استوار." از آنجا که این صوفیِ بدعت‌گذار، از طریق اهل بیت علیهم‌السّلام انحراف داشت و قائل به امامت ایشان نبود، امام اینگونه به او فرمودند تا او را آگاه کنند که بدون ولایت، عملش سودی نخواهد داشت، شرط قبولی عمل، داشتنِ اعتقادِ سالم و صحیح است.

📔 مرآة العقول، ج ٢۵ ص ٢۶٠


✍ پی‌نوشت: از آنجا که صوفیان از همان آغاز، مفهوم "زهد و عبادت" را خوب درنیافته بودند، لذا به رهبانیت (بیابان گردیِ بی هدف) و ژنده‌پوشی و ترکِ غذا و گوشت و ترکِ لذت جنسیِ حلال روی آورده بودند!
یعنی حلال را بر خود حرام، و حرام را بر خود حلال کرده بودند، و مشغولِ بدعت شدند. گمان می‌کردند به صِرفِ کناره‌گیری از لذّاتِ روحی و جسمی، ایمانشان کامل شده است و دیگر "اعتقاد صحیح و ولایتِ حجج الهی" نزدشان مهم نبود.←امّا همیشه أئمه أطهار علیهم السّلام آنان را به جهتِ این برداشتِ غلط و باطل از دین، مذمّت می‌نمودند، و به آنان گوش‌زد می‌کردند که اگر اعتقادشان سالم نباشد، اعمال آنان سودی نخواهد داشت! مخاطب این سخنِ امام علیه السّلام، تمام مردم هستند، خصوصا آنان که با مدتی اشتغال به اعمال عبادی، چنان به خود مغرور می‌شوند که دیگر برای خود ولایت قائل می‌شوند و خود را از حجة‌الله بی‌نیاز می‌دانند! یا در ولایتِ اهل بیت علیهم السّلام دیگران را شریک می‌کنند! یا به سخنان فلان صوفی و عارف و فیلسوف، مانندِ سخنِ امام معصوم ارج می‌نهند! حتّی گاهی عصمت تراشی می‌کنند!

➖➖➖➖
@borrhan

فایل pdf کتاب ألاعتقادات فی دین الامامیة یا اعتقادات الامامیة مشهور به اعتقادات صدوق / تألیف شیخ بزرگوار صدوق رحمه‌الله ، ترجمه و ترجمه با شرح شیخ مفید اعلی الله مقامه الشریف در «کتابخانه برهان» بارگذاری شد↓↓↓
https://t.me/borrhanlibrary/8134
https://t.me/borrhanlibrary/8136
https://t.me/borrhanlibrary/8138

🔸کتابی مختصر در علم کلام شیعه نوشته شیخ صدوق رضوان الله تعالی علیه (متوفای ۳۸۱ ق).ایشان در این کتاب با استناد به روایات معصومین علیهم‌السلام به اثبات عقائد شیعه می‌پردازد. شیخ صدوق این کتاب را هنگام سفر به نیشابور و به درخواست عالمان نیشابوری نوشته است.

به مناسبت فرارسیدن ۱۴رببع‌الثانی سالروز قیام مختار ثقفی ، فایل صوتی-تصویری با موضوع: بررسی تاریخی-اجتماعی مسألهٔ قیام در اندیشهٔ شیعه / سید محمدصادق رضوی در «برهان مدیا» بارگذاری شد↓↓↓
https://t.me/borrhanmedia/2503

🔻در این ارائه، سیر تاریخی بحث قیام در زمان ائمه علیهم السلام و روش سیاسی آنان به ترتیب از امیر المؤمنین علیه السلام تا زمان غیبت بررسی شده است.
برخی مسائل این ارائه:
- قیام #مختار، و جناب #زید_بن_علی علیه‌السلام و دیگر سادات مورد تأیید ائمه علیهم السلام نبوده است.
- هیچ یک از امامان معصوم علیهم السلام در قیامها شرکت، همراهی و یا توصیه ای نداشته‌اند و ...

+ به همین مناسبت آرشیو برهان نیز در موضوع جناب مختار به روز رسانی شد:
https://t.me/borrhan2/408

‍ #ضرورت_معرفت_امام (۵۳)
#تبری (۴۴۵)

✅ تولی و تبری؛ شرط قبولی و رد اعمال

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

#قسمت_پنجاه_و_سوم

🔻جهت دیگری که بایـد برای تـبیین ضـرورت تبری از دشمنان خداوند مورد توجه قرار گیرد این است که این «تبری» در کنار «تولّی» نسـبت به اهل‌بیت علیهم السلام شرط مردود یا مقبول شدن همه اعمال و عبادات است.

با توجه به مطالبی که در اهمیت «حب فی الله» و «بغض فی الله» گذشت معلوم می‌شود ولایت و معرفت امام علیه‌السلام حقیقت و روح هر عمل عبادي است؛ بنابراین اگر کسـی همه عبادات را انجام دهـد اما اهل ولایت خانـدان رسالت و عـداوت نسـبت به دشـمنان ایشان نباشد، هیچ یک از آنها داراي روح نبوده و صرفاً نمایشی از عبادت خداوند به شمار می‌آید.←←به همین جهت چنین عملی مقبول درگاه الهی قرار نمیگیرد و ردّ میشود.


امام صادق علیه السلام میفرمایند:

🔸 مَنْ عَرَفَ الْإِمَامَ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ تَوَلَّاهُ ثُمَّ عَمِلَ لِنَفْسِهِ مَا شَاءَ مِنْ عَمَلِ الْخَیْرِ قُبِلَ مِنْهُ ذَلِکَ وَ ضُوعِفَ لَهُ أَضْعَافاً کَثِیرَهًًْ وَ انْتَفَعَ بِأَعْمَالِ الْخَیْرِ مَعَ الْمَعْرِفَهًِْ....وَ کَذَلِکَ لَا یَقْبَلُ اللَّهُ مِنَ الْعِبَادِ الْأَعْمَالَ الصَّالِحَهًَْ الَّتِی یَعْمَلُونَهَا إِذَا تَوَلَّوُا الْإِمَامَ الْجَائِرَ الَّذِی لَیْسَ مِنَ اللَّهِ تَعَالَی فَقَالَ لَهُ عَبْدُاللَّهِ‌بْنُ‌أَبِی‌یَعْفُورٍ أَ لَیْسَ اللَّهُ تَعَالَی قَالَ مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْها وَ هُمْ مِنْ فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ(۱) فَکَیْفَ لَا یَنْفَعُ الْعَمَلُ الصَّالِحُ مِمَّنْ یُوَالِی أَئِمَّهًَْ الْجَوْرِ فَقَالَ لَهُ أَبُوعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) هَلْ تَدْرِی مَا الْحَسَنَهًُْ الَّتِی عَنَاهَا اللَّهُ تَعَالَی فِی هَذِهِ الْآیَهًِْ هِیَ مَعْرِفَهًُْ الْإِمَامِ وَ طَاعَتُهُ وَ قَدْ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی وَ مَنْ جاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَکُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ(۲) وَ إِنَّمَا أَرَادَ بِالسَّیِّئَهًِْ إِنْکَارَ الْإِمَامِ الَّذِی هُوَ مِنَ اللَّهِ تَعَالَی ثُمَّ قَالَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) مَنْ جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ بِوَلَایَهًِْ إِمَامٍ جَائِرٍ لَیْسَ مِنَ اللَّهِ وَ جَاءَ مُنْکِراً لِحَقِّنَا جَاحِداً لِوَلَایَتِنَا أَکَبَّهُ اللَّهُ تَعَالَی یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ فِی النَّارِ.(۳)
 
#ترجمه : «هرکس امام از اهل‌بیت پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم را بشناسد و ولایتش را بپذیرد، اگر کار خیري براي خود انجام دهد، از او پـذیرفته است و پاداشـی چند برابر برای او قرار داده میشود. چنین کسـی از اعمال خیر خود با معرفتی که دارد، سود می‌برد. ... همچنین خدا از بندگان- درصورتیکه ولایت امام ستمگري که ازجانب خداي متعال نیست، پذیرفته باشند - اعمال خیر را نمی‌پذیرد.
عبـدالله بن ابی یعفور به آن حضـرت عرض کرد: مگر خداي متعال نفرموده: «هرکس حسـنه بیاورد (پاداشـی) بهتر از آن برای اوست و در روز قیامت از بیم و هراس در امان است»؟ پس چگونه عمل صالح برای کسی که ولایت پیشوایان ظلم را پـذیرفته باشـد، سودي نمی‌بخشـد؟ امام صادق علیه السلام فرمودند:
آیا می‌دانی آن«حسـنه» ای که خـدای متعال در این آیه می فرماید چیست؟ آن حسـنه، معرفت امام و اطاعت از اوست. و خداي عزوجل فرمود: «وکسانیکه «سیئه» را بیاورنـد با رو در آتش افکنـده می‌شونـد. آیا کیفري جز اعمال خویش را می‌بینیـد؟» و جز این نیست که مراد خـدا از «سیئه» انکـار امـامی است که از جانب خـداي متعال باشـد. هر کس در روز قیامت، ولایت امام سـتمگري را که از جانب خـدا نیسـت بیاورد و با انکارحّق ما و ولایت ما در پیشگاه الهی حاضر شود،خداي متعال او را روز قیامت با رو در آتش افکند.»


ّ✅🔚 پس ملاك و اصل دینـداري، قبول ولایت اهل‌بیت علیهم السلام است که بـدون آن هیـچ عملی نفعی نمی‌بخشـد.

«1⃣»

‍ ✅🔚حالا اگر کسی با وجود شناخت ائمه هدی علیهم السلام بنا را بر دشمنی و مخالفت با ایشان بگذارد و نسبت به آنها اظهار بغض و کینه توزي نمایـد، چنین کسـی به کّلی از مسـیر دین خارج است و هیـچ کار خوبش- با وجود دشـمنی و بغض نسـبت به اهل‌بیت السلام - براي او سودي ندارد.
←این فرد اصلا زیر بار بندگی خدا نرفته و با محور عبودیت و طاعت خدا مخالفت ورزیده است، بنابراین اگر کار خوبی هم انجام دهـد، در حقیقت خدا را به مسـخره و اسـتهزا گرفته است.


و به همین جهت از امام باقر علیه‌السلام روایت شده است که فرمودند:

🔸سَواءٌ عَلى مَنْ خالَفَ هذا الاَمْرَ صَلّى أو زَنا(۴)

#ترجمه : برای کسی که مخالف این امر (ولایت) است یکسان است که نماز بخواند یا زنا کند.


و امام صادق علیه السلام فرموده اند:

🔸إنَّ النّاصِبَ لَنا أهْلَ البَيتِ لا يُبالي صامَ أم صَلى، زَنا أو سَرَقَ، إنَّهُ فِي النّارِ إنَّه فِي النّارِ(۵)

#ترجمه : همانا دشمن ما اهل‌بیت تفاوتی نمیکند که نماز بخواند و روزه بگیرد یا زنا و دزدی کند. او در آتش است. او در آتش است.


✅🔚اصل دینداری، در مسیر بندگی خدا بودن است و این منحصراً با قبول ولایت و امامت ائمه علیهم السلام و برائت از دشمنان شان محقـق میشود و آنچه ارزش عمـل را تعیین میکنـد، همین است.
←بنـابراین آن که ولایتی را نپـذیرفته، اعمـالش او را نجـات نخواهـد داد و از این جهت که در آتش خواهـد بود، عمـل خیر و گنـاه براي او یکسان است.  البته گناه هیـچ گاه ازگناه بودن نمی‌افتـد و ارتکـاب گنـاه براي چنین شخصـی سـبب افزایش عـذاب خواهـد بود، ولی کارهـاي خوبش از این‌جهت که او را سعادتمند نمی‌کند با اعمال زشت او تفاوتی ندارد.


۱و۲ - سوره نمل آیات ۸۹/۹۰
۳- بحار ج۲۷ ص۱۷۰ ح۱۱
۴- عقاب الاعمال ص۴۵۲ ح۱۷
۵- همان ح۱۸

➖➖➖➖
@borrhan

🔸فایل pdf کتاب رزق حلال مایهٔ کمال اثر استاد مرحوم سید محمد ضیاءآبادی در ۳۶۰صفحه در «کتابخانه برهان» بارگذاری شد↓↓↓
https://t.me/borrhanlibrary/8141