🔻 پیشگویی کتاب «غزل غزل های سلیمان (ع)» درباره ظهور رسول الله صلی‌الله علیه و آله

🔖 پیشگویی ظهور حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) از کتاب غزل الاغزال سلیمان (علیه السلام) را بیان نمودیم . (خبر از نام و علامت های پیامبر اکرم)
🔚در این کلیپ ، قرائت عبری آن جمله را می‌شنوید. و صریحا عنوان (محمدیم : מַחֲמַדִּ֑ים)  شنیده می‌شود.

←کلمه (مَحَمَد) در عبری ، همان معنای محمد در عربی را داشته و به معنای ستوده / مرغوب / نفیس می‌باشد. هم اشاره به نام موعود دارد و هم معنای صفتی داشته ، دلالت بر کمال صاحب عنوان دارد. (اسمِ با مسمّی)
←در اینجا پسوند (ایم : ים) به (محمد : מַחֲמַדִּ֑) افزوده شده است. که در چنین مواردی یا به معنای مبالغه در صفت است. (=> بسیار ستوده ، بسیار مرغوب ، مرغوبترین) و یا به معنای احترام نهادن است.
💠 چنانکه در اولین جمله از تورات فعلی عنوان (الوهیم : אֱלֹהִ֑ים) برای خداوند ، ظاهر جمع دارد. اما در واقع احترام به ذات واحد خداست. (مشابه فارسی آن، واژه خدایگان می‌باشد.)

#منجی
@borrhan

🔰 #دینکلاس برگزار می کند:

دوره جذاب اعتقادی :

⚜ معجزه و تحدّی ⚜

- بررسي مهمترین سند حقانیت انبیاء و حجج الهي عليهم السلام
- معجزه چه جایگاهی در مکتب ما دارد؟!
- پیغمبران و حجج الهی چگونه با معجزه تحدی می نمودند ؟!
- چگونه مدعیان دروغین در طول تاریخ رسوا مي شدند ؟
و....

🗣 مدرّس : دکتر  هندی

♒️ شرایط:

▫️روزهای کلاس :

يكشنبه ها
ساعت ۱۹  به وقت تهران

با امکان شرکت در کلاس به صورت آفلاین

👥ظرفیت انلاین : ۳۰ نفر
ظرفیت آفلاین : نامحدود

💢 شهریه : دعا برای فرج منجی عالم

♒️بستر آموزش آنلاین : skyroom
♒️ بستر آموزش آفلاین : telegram

تعهد حضور به موقع در کلاس آنلاین برای ثبت نام کنندگان در دوره الزامی است

🔰🔰🔰🔰

https://survey.porsline.ir/s/Vpdn3EF

🦋 دینکلاس آموزش مجازی برای شیعیان فارسی زبان جهان

تلگرام l ایتا l اینستاگرام l سایت

‍ #شهادت حضرت زهرا (۲۴۹)
#حضرت_محسن (۱۰۴)

⬛️ سقط شدن حضرت مُحَسِّنْ علیه‌السلام [با سند صحیح]

┄┅━𖣐▪️﴾﷽﴿▪️𖣐━┅┄

📌امیرالمؤمنین ؏‌‍لیه‌السلام فرمودند:«پیش از آنکه فرزندانتان ‌متولد شوند برایشان اسم بگذارید...،زيرا فرزندان سقـط شدهٔ شما در روز قيامت به هنگام ديدار، از شما شكايت مى‌كنند و مى‌گويند:«چرا براى ما نام نگذاشتى‌؟!»همانا پيامبر خدا صلی‌الله علیه وآله پيش از آن‌كه محسن متولّد شود برايش نام نهاد».

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ اَلْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ اَلْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ  أَبِي عَبْدِاَللَّهِ﴿؏﴾ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي قَالَ قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ﴿؏﴾:«فَإِنَّ أَسْقَاطَكُمْ إِذَا لَقُوكُمْ  يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَلَمْ تُسَمُّوهُمْ يَقُولُ اَلسِّقْطُ لِأَبِيهِ أَلاَّ سَمَّيْتَنِي وَقَدْ سَمَّى رَسُولُ اَللَّهِﷺ مُحَسِّناً قَبْلَ أَنْ يُولَدَ».

📚📕الکافي ج:۶ ص:۱۸
📚📘الخصال ج:۲ ص:۶۳۴
📚📕علل الشرایع ج:۲ ص:۴۶۴
𖣐➵━━➵━━━➵━━➸━┅┄

✍🏻بررسۍ صحّت روایت

⇣تصحیح علما⇣

⫸علامه محمدتقۍ مجلسۍ:

﴿وفي القوي، عن أبي بصير﴾

📚📗روضة المتقين  ج:۸ ص:۶۲۵

⫸سیّد خوئۍ:

﴿الطريق كطريق الشيخ إليه صحيح﴾

📚📗معجم رجال الحديث  ج:۱۵  ص:۶۸

𖣐➵━━➵━━━➵━━➸━┅┄

⇣بررسۍ رجال سند⇣

دو طریق براۍ روایت ذکر شده:

📌سند شیخ کلینۍ:«عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ اَلْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ اَلْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ»

📌سند شیخ صدوق:«أَبِي قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ»

هردو سند صحیح اند وما سند شیخ کلینۍ را بررسۍ میڪنیم:


⫸🔹عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا

√در این طبقه چندین راوی از ثقات هستند.
رجال نجاشۍ ج:۱ ص:۳۷۸

⫸🔹أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ

نجاشۍ میگوید:﴿شيخ القميين ، ووجههم ، وفقيههم ، غير مدافع﴾

رجال نجاشۍ ج:۱ ص:۸۲

⫸🔹قَاسِمِ بْنِ يَحْيَۍ وحَسَنِ بْنِ رَاشِدْ

شیخ صدوق در مورد روایتۍ که این دو راوۍ در سند آن هستند میگوید:

﴿أَنَّهَا أَصَحُّ الزِّيَارَاتِ عِنْدِي مِنْ طَرِيقِ الرِّوَايَةِ﴾
📕من لا يحضره الفقيه ۵۹۸:۲

یعنۍ: آن نزد من #صحیحترین زیارت از طریق روایت است؛پس توثیق عام این دو راوۍ ثابت میشود.

سید خوئۍ میگوید:
﴿أنه لا يبعد القول بوثاقة القاسم بن يحيى لحكم الصدوق بصحة ما رواه في زيارة الحسين(ع)، عن الحسن بن راشد، و في طريقه إليه: القاسم بن يحيى﴾

معجم الرجال ج:۵ ص:۶۸

همچنین میگوید:
﴿القاسم بن يحيى وهو #ثقة﴾

معجم الرجال ج:۵ ص:۳۱۳

⫸🔹أَبِي بَصِيرٍ

نجاشۍ میگوید:﴿أبو بصير الاسدي ثقة، وجيه﴾

رجال نجاشۍ ج:۱ ص:۴۴۱


💢سند صحیح است💢

♻️چند نڪته در مورد روایت:

این روایتِ صحیح السند، سقط وشهادت محسن بن علۍ﴿؏‍لیه‌السلام﴾ را تأڪید میڪند.

𖣐➸━━➵━━━➵━━➸━┅┄

❌طبعاً ادعای اینکه سقط بصورت طبیعۍ بوده ،مجازفه و تعسّف است زیرا در مقابل مرویات متواترۍداریم که سبب سقط حضرت محسن را ضربه هاۍ مهاجمین به بیت وحی بیان میکنند؛ پس با اعتضاد این روایت صحیح به طائفه دیگرِ اخبار مۍیابیم که حضرت زهرا﴿؏‍لیهاالسلام﴾ در اثر ضرب و جرح عمر و سربازانش ، محسن بن علۍ﴿؏‍لیه‌السلام﴾ را سقط کرده است.

➖➖➖➖
@borrhan

فایل pdf کتاب حضرت محسن علیه‌السلام اولین شهید امامت، به قلم محمد فرمهینی فراهانی در «کتابخانه برهان» بارگذاری شد↓↓↓
https://t.me/borrhanlibrary/6135

←بررسی گسترده اسناد روایی تاریخی شهادت #حضرت_محسن علیه‌السلام در منابع شیعه و اهل سنت

🔖 ده جلسه سخنرانی از دکتر علیرضا هَزار در موضوع «شبهات فاطمی» در برهان مدیا بارگذاری شد↓↓↓
https://t.me/borrhanmedia/1792

سیر بحث:
بررسی روشهای تخریب اعتقادات؛
←برخی از نکات مطرح شده:
#حدیث_غدیر #حدیث_منزلت #مدینة_العلم #احراق #مالک_اشتر #لیلة_المبیت #عیادت_شیخین #دفن_شبانه #اسناد_غضب #نقد_تصوف #دستور_به_صبر #روابط #فتوحات #نامگذاری #بیت_الاحزان #هجوم #فدک #اعتبار_کتاب_سلیم‌بن‌قیس #ابن_ابی_الحدید #شبهات_فاطمیه

💠 ترس از حاکم، گرانی قیمت‌ها، کسادی کسب و کار، مرگ‌های ناگهانی و کم حاصل بودنِ محصولات زراعی در آستانه ظهور!

🔹محمد بن مسلم گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: در آستانه قيام قائم علامت‌هایی خواهد بود؛ بلاهایی از جانب خدا برای بندگان مؤمنش
گفتم: آنها چيست؟
فرمود:همان سخن خداوند:{ولنبلونکم بشیء من الخوف والجوع ونقص من الأموال والأنفس والثمرات وبشر الصابرین،۱۵۵/بقره} {و حتما شما را با چیزهایی از ترس، گرسنگی، كمبود مال‌ها و جان‌ها و ميوه‌ها آزمایش خواهیم کرد و بشارت ده به صابران}:
[شما را آزمايش خواهيم كرد] يعنی مومنان را
[با ترس] یعنی ترس از حاکم بنی فلان در اواخر حکومتشان
[گرسنگی] یعنی با گرانی قيمت‌ها
[کمبود مال‌ها] یعنی فساد تجارت‌ و كم‌سود بودن آن
[نقص جان‌ها] یعنی مرگ ناگهانی
[کمبود ميوه‌ها] يعنی كم حاصل شدن  محصولات زراعی و كم بركتی ميوه‌ها
[به صبرکنندگان بشارت ده] یعنی در چنين شرایطی، به قیام قائم(عليه السلام) مژده ده
سپس فرمود: ای محمد! اين است تاويل اين آيه و خداوند فرموده: {تاويل آیات را جز خدا و راسخان در علم، کسی نمی‌داند،آل عمران/۷}

📗الغيبة للنعمانی ص٢٥٨-٢٥٩

#آیات_مهدوی (۱۳۹) #آخر_الزمان
@borrhan

🔹رسول الله صلی الله علیه و آله فرمودند: «زمانى بر مردم  خواهد آمد كه رسيدن به حکومت جز از راه كشتار بدست نمی‌آید، و رسيدن به ثروت از راه غصب و تجاوز و بخل، و رسيدن به دوستى از طريق كنار گذاشتن دين و پيروى از هواى نفس میسر می‌‏شود.
←هر كس چنين زمانى را درک كند و در عين حال با اينكه قدرت بر تحصيل مال دارد ولی بر فقر و تهيدستى صبر نمايد و دشمنى و كينه مردم را تحمل کند با اينكه می‌تواند از آن راه دوستی دیگران را جلب نمايد، و گمنامى را انتخاب نمايد با اينكه می‌تواند كسب قدرت و عزت بكند، خداوند به چنين شخصى پاداش پنجاه صدیق که نبوت و رسالت مرا با صدق و اخلاص تصديق نموده باشد می‌دهد.»

📗كافی، ج‏۲، ص۹۱، ح۱۲
📕بحار الأنوار، ج‏۶۸، ص۷۵، ح۹، باب الصبر و اليسر بعد العسر

پ.ن: این گونه احادیث شریفه، به مؤمن قوت قلب می‌دهد که در دوران پر محنت غیبت، صبر، ثبات و پایمردی بیشتری در پیروی از حق داشته باشد.

#آخر_الزمان #صفات_الشیعه #دولت_حق
@borrhan

#آخر_الزمان #سخنان_مهدوی
#دولت_حق #علمای_صالح


✅ دیدگاه مرجع جامع الشرایط مرحوم سید احمد خوانساری در موضوع اجرای حدود در زمان غیبت امام عصر ارواحنافداه

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

💥المرجع الفقید و الفقیه المقدّس آیة اللّه السیّد أحمد الخوانساري(رحمه اللّه):

📝أما إقامة الحدود في غير زمان الحضور و زمان الغيبة،فالمعروف عدم جوازها و ادعي الإجماع في كلام جماعة على عدم الجواز إلا للإمام(عليه السلام) أو المنصوب من قبله!
🔺و المحكي عن جماعة أنه يجوز للفقهاء العارفين بالأحكام الشرعية العدول إقامة الحدود في حال غيبة الإمام(عليه الصلاة و السلام) و استدل بقول الصادق(عليه السلام) في مقبولة عمر بن حنظلة: «ينظران إلىٰ من كان منكم ممن قد روى حديثنا و نظر في حلالنا و حرامنا و عرف أحكامنا فليرضوا به حكما» (١)
←و يمكن أن يقال: إقامة الحدود ليست داخلة في الأمر بالمعروف و النهي عن المنكر حتى يقال يشملها العمومات و الإجماع المدعى في كلام الفقهاء بالنسبة إلى غير الفقهاء،بل هي إيذاء و إيلام لا مجوّز له بالنسبة إلى غير النبي و الأئمة(عليهم السلام) إلا من كان منصوبا بالخصوص بحيث لو لم يكن إجماع لم يكن مجوزا، و المقبولة لا ظهور لها بالنسبة إلى إقامة الحدود.
←و أما خبر حفص: «سألت أبا عبداللّه عليه السلام: من يقيم الحدود السلطان أو القاضي؟
فقال: إقامة الحدود إلى من إليه الحكم» (٢) فيشكل التمسك به لأن القاضي له الحكم من طرف المعصوم و لا يقال: إليه الحكم! هذا مع قطع النظر عن السند !
←و أما مقبولة أبي خديجة: «إياكم أن يحاكم بعضكم بعضا إلى أهل الجور،لكن انظروا إلى رجل منكم يعلم شيئا من قضايانا فاجعلوه بينكم فإني قد جعلته قاضيا فتحاكموا إليه»(۳).
وقول صاحب الزمان(عجل اللّه تعالى فرجه) على المحكي في التوقيع: «و أما الحوادث الواقعة فارجعوا فيها إلى رواة أحاديثنا فإنهم حجّتي عليكم وأنا حجة اللّه» (۴) وعن بعض الكتب روايته: «فإنهم خليفتي عليكم - إلى آخره - » فلا يستفاد منهما جواز إقامة الحدود في عصر الغيبة، أما المقبولة فلأن النظر إلىٰ المحاكمات و أما التوقيع فلعدم معلومية المراد من الحوادث، لإحتمال كون اللام للعهد في كلام السائل و إستفادة الولاية العامة من جهة التعبير بالمحكي: «فإنهم خليفتي عليكم» مشكلة لإضطراب المتن في الرواية!
🔺و قد يؤيد ما ذكر بأن تعطيل الحدود يفضي إلىٰ إرتكاب المحارم و إنتشار المفاسد و ذلك مبغوض في نظر الشارع،و بأن المقتضي لإقامة الحد قائم في صورتي حضور الإمام(عليه السلام) و غيبته و ليست الحكمة عائدة إلى مقيمه قطعا،فتكون عائدة إلىٰ مستحقّه أو إلىٰ النوع من المكلّفين،و على التقديرين لابد من إقامته مطلقا.
←و يمكن أن يقال: لازم ما ذكر وجوب إقامة الحدود في كل عصر من دون حاجة إلىٰ نصب المعصوم! فقبل صدور المقبولة و المشهورة و صدور التوقيع الشريف كان إقامة الحدود لازما من دون حاجة إلىٰ الإذن،بل اللازم تصدّي عدول المؤمنين بل فساقهم مع عدم التمكن للمجتهدين كما يقال في حفظ مال القصر و الغيب،و هذا كما ترى!
★فلا يبعد أن يكون هذا الأمر أيضا من الأمور المخصوصة بالمعصومين(صلوات اللّه عليهم) أو المنصوبين بالخصوص من قبلهم كالجهاد مع الكفار غير المجوز لغيرهم و غير المنصوبين من قبلهم!
اللّهمّ عجّل في فرج إمامنا(صلواتك عليه) و اجعلنا من أنصاره و أشياعه بحق محمد و آله(صلواتك عليهم أجمعين).

(۱)الکافي؛ج۱ص۶۷
(۲)کتاب من لایحضره الفقیه؛ج۴ص۷۲
(۳)الکافي؛ج۷ص۴۱۲
(۴)الإحتجاج؛ج۱ص۴۷۰

📚جامع المدارک؛ج۵؛ص۴۱۲-۴۱۱
(ر.ک: تصویر الحاقی در پست بعد)

↓▪️↓ترجمه ↓▪️↓

‍ پاراگراف اول

📝 اما اقامه حدود در غیر از زمان حضور امام علیه السلام و در زمان غیبت امام ع، معروف بین علما عدم جواز این کار است؛ و عده‌ای از علما در این مسئله ادعای اجماع کرده اند. یعنی در جایز نبودن اقامۀ حدود مگر برای امام علیه السلام یا کسی که از جانب امام علیه السلام منصوب شده باشد.

پاراگراف دوم

🔺از برخی از علما نقل شده است که گفته اند فقیهان آگاه به احکام شرعی و عادل مجازند که در حالت غیبت امام علیه السلام اقامه حدود بنمایند؛ و برای این سخن خود به فرمایش امام صادق علیه السلام در حدیث عمر بن حنظله استدلال کرده‌اند که در این حدیث امام فرمودند: « آن دو نفر بنگرند به آن کسی که از میان شما راوی احادیث ماست و در حلال و حرام ما صاحب نظر است و احکام ما را می داند. در این صورت به داوری او راضی شوند.»

می توان گفت که اقامه حدود در محدوده و دایره امر به معروف و نهی از منکر قرار ندارد تا گفته شود در دایرۀ شمول مسائل عمومی قرار می گیرد؛ و آن اجماعی که در کلام فقیهان نسبت به غیر فقیهان قائل شده‌اند [قابل قبول نیست] چرا که این [اقامۀ حدود] عبارت است از آزار دادن و درد وارد کردن به دیگران، که افراد غیر پیامبر اکرم و ائمه معصومین چنین مجوزی ندارند؛ مگر کسی که به طور خاص از جانب امام علیه‌السلام منصوب شده باشد. این ادعا چنانست که اگر اجماع نمی‌بود مجوزی هم نبود. [منظور اینست که با ادعای اجماع علما، برای اقامۀ حدود مجوز صادر شده است.] و این «مقبوله» [یعنی حدیث عمر بن حنظله که نقل کرده‌اند] در مورد اقامه حدود صراحت و جنبۀ آشکاری ندارد؛ [و نمی‌توان بدان استناد کرد.]

✅ اما روایت حفص که می‌گوید: « از امام صادق پرسیدم چه کسی حدود را اقامه می‌کند سلطان یا قاضی؟» امام فرمودند: 👈« اقامه حدود بر عهده آن کسی است که دارای حکم می‌باشد.»👉 به این روایت نیز نمیتوان استناد کرد زیرا فقط قاضی منصوب از طرف معصوم ع دارای حکم است؛ در حالی که نمی‌شود گفت که هر قاضیی به طور کلی دارای حکم است [یعنی هر قاضیی که منصوب هر مقامی باشد]. این مطلب صرف نظر از مشکل سندی این روایت است.

✅ اما روایت مقبوله «ابی خدیجه» که در آن فرموده اند مبادا بعضی از شما دعوای خود را با بعضی دیگر، نزد اهل جور و ستم ببرد؛ بلکه بنگرید به مردی از میان خودتان که چیزی از احکام ما را می داند؛ در این صورت او را در میان خود حکم قرار دهید که من او را قاضی قرار داده ام. پس داوری را به نزد او  ببرید.

و نیز سخن صاحب الزمان که در توقیع خود فرمودند که حوادث واقع شده را نزد روات احادیث ببرید زیرا آنها حجت من بر شما هستند و من حجت خدا هستم [بر آنان]. بعضی از کتاب ها روایت را این طور نوشته‌اند که امام فرمودند آنها خلیفه من هستند بر شما تا آخر روایت . . .

از این دو روایت نیز نمی‌توان جواز اقامه حدود در عصر غیبت را استخراج کرد؛ اما روایت مقبوله به آن دلیل که نظر امام ع راجع به محاکمات و داوری هاست. اما توقیع امام عصر چرا مقبول نیست؟ به این دلیل که نمی‌توان دریافت که منظور از حوادث چیست. زیرا احتمال دارد که الف و لام، الف و لام عهد باشد که در سوال شخص سوال کننده آمده است [یعنی مطلب خاصی را پرسیده باشد]. و در نقل دیگری که حکایت شده «فانهم خلیفتی علیکم» نمی‌توان از آن استفاده ولایت عام کرد. زیرا وقتی فرمودند آن ها «خلیفه» من بر شما هستند دارای مشکل است [منظور اینست که چون «آنها» جمع است در حالی که «خلیفه» مفرد می‌باشد؛ پس متن این روایت دارای اضطراب است.]

🔺آقایان علما در تأیید مدعای خود گفته‌اند که تعطیل حدود منجر به ارتکاب محارم و انتشار مفاسد می‌گردد؛ و این امر در نظر شرع مقدس مطلوب نیست. و اقتضای اقامه حد چه در زمانی که امام ع حضور داشته باشند چه غایب باشند در هر دو صورت، وجود دارد. و حکمت اقامۀ حدود به طور قطع به کسی که آن را اقامه می‌کند بر نمی‌گردد؛ بلکه به کسی که مستحق اقامه حدود است و به نوع مکلفین بر می‌گردد؛ بنابراین به ناچار بایستی به طور مطلق، حد اقامه گردد. [ منظور اینست که حدود شرع باید بر مجرمین جاری شود؛ چه اهمیتی دارد که چه کسی جاری می‌کند؟❗️]

در پاسخ می توان گفت چنانچه واجب باشد که در هر دورانی حدود اقامه شود بدون آن که نیاز به نصب معصوم باشد، 👈 در آن صورت لازم می آید که قبل از صدور این روایت مقبوله و روایت مشهوره و صدور توقیع شریف نیز اقامه حدود، بدون نیاز به اجازۀ معصوم، ضروری باشد. 👉 حتی می‌توان گفت بلکه بایستی مومنان عادل یا حتی فساق، وقتی که مجتهدین امکان اقامه حدود ندارند، اقدام به اقامه حدود کنند؛ درست مانند حفظ مال کسی که غایب است یا مال افراد مهجور.

✅ بنابراین بعید نیست که این امر نیز از امور خاص مربوط به معصومین یا کسانی که از جانب آنها به طور خاص گمارده شده اند باشد؛ مثل #جهاد_ابتدائی با کفار که برای غیر معصوم یا غیر منصوب از طرف معصوم جایز نیست.

➖➖➖➖➖
@borrhan

فایل pdf کتاب جامِعُ الْمَدارک فی شَرحِ الْمُختَصَرِ النّافع تألیف سید احمد خوانساری رضوان الله تعالی علیه برای استفاده اهل تحقیق در کتابخانه برهان بارگذاری شد↓↓↓
https://t.me/borrhanlibrary/6138

🔻این کتاب یک دوره کامل فقه امامیه است که توسط سید احمد خوانساری  (متوفای ۱۴۰۵ق) به زبان عربی نوشته شده است. این کتاب شرحی بر کتاب المختصر النافع نوشته محقق حلی است.