[ کانال برهان ]

#علم_زندگی (۲۷)

💡چگونه زیستن، سبک زندگی و چگونه بودن در سایه سار کلام معصومین علیهم السلام

〰〰▪️〰◽️〰🌅

❓عیب‌جویی کجا و عیب‌پوشی کجا؟
❓سرزنش کجا و دستگیری کجا؟
❓تمسخر کجا و ترحّم کجا؟

فرق میان این دو، دقیقاً معادل فاصله میان یک
"خودبین محور"
و یک
"مؤمن خداباور"
است.

این تفاوت، به فاصله خاک است تا افلاک، از زمین است تا آسمان،
از دنیاست تا آخرت.
از تراب است تا رب‌الأرباب...

⬇️⬇️ به این سخنان عالی اعلی، علی علیه السلام در خطبه ۱۴۰ نهج البلاغه دقت کنید:

👌اخلاق و معنویت و انسانیت در این کلام موج می‌زند؛ بگردید و بگردید!
جلوه‌ای و فقراتی زیباتر از این که هم معنویت و خودباوری را در برداشته باشد و هم روابط انسانی را در سایه آن معنا دهد،
پیدا نخواهید کرد؛👌

💠 وَ إِنَّمَا يَنْبَغِي لِأَهْلِ الْعِصْمَةِ وَ الْمَصْنُوعِ إِلَيْهِمْ فِي السَّلَامَةِ، أَنْ يَرْحَمُوا أَهْلَ الذُّنُوبِ وَ الْمَعْصِيَةِ، وَ يَكُونَ الشُّكْرُ هُوَ الْغَالِبَ عَلَيْهِمْ وَ الْحَاجِزَ لَهُمْ عَنْهُمْ. فَكَيْفَ بِالْعَائِبِ الَّذِي عَابَ أَخَاهُ وَ عَيَّرَهُ بِبَلْوَاهُ، أَ مَا ذَكَرَ مَوْضِعَ سَتْرِ اللَّهِ عَلَيْهِ مِنْ ذُنُوبِهِ مِمَّا هُوَ أَعْظَمُ مِنَ الذَّنْبِ الَّذِي عَابَهُ، بِهِ وَ كَيْفَ يَذُمُّهُ بِذَنْبٍ قَدْ رَكِبَ مِثْلَهُ، فَإِنْ لَمْ يَكُنْ رَكِبَ ذَلِكَ الذَّنْبَ بِعَيْنِهِ فَقَدْ عَصَى اللَّهَ فِيمَا سِوَاهُ مِمَّا هُوَ أَعْظَمُ مِنْهُ؛ وَ ايْمُ اللَّهِ لَئِنْ لَمْ يَكُنْ عَصَاهُ فِي الْكَبِيرِ وَ عَصَاهُ فِي الصَّغِيرِ [لَجُرْأَتُهُ] لَجَرَاءَتُهُ عَلَى عَيْبِ النَّاسِ أَكْبَرُ. يَا عَبْدَ اللَّهِ لَا تَعْجَلْ فِي عَيْبِ أَحَدٍ بِذَنْبِهِ، فَلَعَلَّهُ مَغْفُورٌ لَهُ، وَ لَا تَأْمَنْ عَلَى نَفْسِكَ صَغِيرَ مَعْصِيَةٍ، فَلَعَلَّكَ مُعَذَّبٌ عَلَيْهِ. فَلْيَكْفُفْ مَنْ عَلِمَ مِنْكُمْ عَيْبَ غَيْرِهِ لِمَا يَعْلَمُ مِنْ عَيْبِ نَفْسِهِ، وَ لْيَكُنِ الشُّكْرُ شَاغِلًا لَهُ عَلَى مُعَافَاتِهِ مِمَّا ابْتُلِيَ [غَيْرُهُ بِهِ] بِهِ غَيْرُهُ.

💠 آنان که گناه ندارند و به لطف خدا از آلودگی برکنارند، شایسته است که بر اهل گناه و معصیت ترحّم آوردند؛
و حال شکر و سپاسگزاری بر ایشان غالب باشد تا از عیبجویی دیگران بازشان دارد.
تا چه رسد به این که آدمی دست به سرزنش برادرش به خاطر گناهی که مرتکب شده زند؟؟
آیا به یاد نمی‌آورد که او گناهانی بزرگ‌تر از آنچه برادرش را به آن سرزنش می‌کند،
مرتکب گشته و خداوند روی آن پرده افکنده و آن را پوشانده؟
چگونه او را بر گناهی ملامت می‌کند که خود مانند آن را مرتکب شده؟
و اگر عیناً، همان گناه را نکرده باشد، گناهی انجام داده که از گناه او بزرگ‌تر است (که همان عیب‌جویی است)؛
قسم به خداوند!
اگر او گناهی بزرگ یا کوچک هم مرتکب نشده، همین که جرأت کرده از مردم عیب‌جویی کند، از هر گناهی بزرگتر و بالاتر است.
ای بنده خدا ! در بیان عیب کسی شتاب مکن، شاید که خدا گناه او را بخشیده باشد(یا ببخشاید) ؛
و از گناه (به ظاهر) کوچکی که خود مرتکب شده‌ای آسوده خاطر مباش، که شاید به خاطر آن عذاب شوی؛
هر کس از شما که از عیب دیگری آگاه است باید به خاطر عیبی که در خودش هست و می‌داند، از عیبجویی دیگران دست بردارد‌؛
بلکه باید خدا را بر پاک بودن گناهی که دیگری بدان گرفتار شده است، سپاس گوید ، چندان که دیگر مجالی برای عیبجویی از دیگران برایش باقی نماند.

================

✅ دین می‌کوشد مخاطبانش را چنین تربیت کند که به هر شکلی خود را ایمن ندانند و دیگران را نیز پَست‌تر از خود نبینند.

کارنامه هر فردی تنها و تنها در لحظه مرگ صادر می‌شود و البته یک لحظه نیز می‌تواند مسیر همه زندگی و نتیجه کارنامه را کاملا دگرگون کند..

✅ این که در ادبیات دینی در حجم گسترده‌ای به "عاقبت به خیری" تاکید شده است، از همین رو است.
وقتی نظام دنیا و آزمون‌های الهی چنین است، قضاوت بر اساس یک رفتار و یک معصیت،
راجع به یک شخص، به شدت ناپخته و کودکانه است.

〰〰〰〰〰〰

🔝کانال برهان

@borrhan

1.4K views15:36