کانال برهان
بسمه تعالی یادداشت های 6⃣ گانه میثم فتحی در مورد ( فلسفه هنر ) به بهانه مقاله همسرایی نوشتار و تصویر بابک احمدی یادداشت اول: 👌ارسطو در نخستین صفحه کتاب متافیزیکش بینایی👀 را برترین حواس برمی شمرد شاید روی همین اصل برخی فلسفه فیلم ونقاشی را دیرند خاطرات…
یادداشت های 6⃣ گانه میثم فتحی در مورد (فلسفه هنر) به بهانه مقاله همسرایی نوشتار و تصویر بابک احمدی
یادداشت دوم :
❓نمیدانم چرا در هرمنوتیک مدرن هم هنرمند و هم مخاطب اثر هنری،هر دو را آفریننده میدانند؟
➖البته بیان می دارند که هنرمند از نتیجه کار ذهنی اش اثری محسوس می آفریند و مخاطب از مشاهده اثر،معنا یا احساسی خاص می آفریند.
👇👇👇
🖊این تلقی با دو اشکال مواجه است:
📍تصور p در ذهن هنرمند منجر به اثر عینی q میشود به امید اینکه p را در ذهن مخاطب بیافریند(انتقال معنا)حال چه به تعبیر افلاطونی یعنی انتقال معانی زیبا=هنر
وفادار باشیم
و چه به تعبیر ارسطویی که انتقال زیبای معانی=هنر ،
به هرحال عنصر انتقال معنا ذاتی(جنس منطقی)یک اثر هنریست .
🖼🖼🖼🖼🖼
کانتی نمی اندیشیم که اگر چنین باشد بدلیل تمایز سوژه و ابژه اصلا هنرمند نمی داند به هدفش رسیده یا خیر؟
چیزی خلق کرده یا خیر؟
اما اگر مطلق نگرهم باشیم هنرمند باید ملازماتی برای p داشته باشد تا دریابد مخاطب به p رسیده یا خیر
💡💡💡💡💡💡
📍📍فهم پراتیکهای مختلف هنری یکی نیستند چرا که دربرخی ازآنها میمسیس نوعی پوئسیس است و دربرخی خیر
✅(توضیح: در زیبایی شناسی دومفهوم کلیدی یونان باستان بکار می روند یکی poesis است که واژه ای افلاطونیست به معنای بوطیقا یا ساختن و ابداع و دیگری mimesis است که واژه ای ارسطویی است به معنای تقلید)
👇
میمسیس مبتنی براین همانی است حال باتوجه به این نکته،می توان تقسیم بندی ای از پراتیکهای هنری ارائه داد:
پراتیکهای هنری ای که المان های سازنده آن اثر درحین آفرینش باگذشت زمان فضاهای احتمالی تأمین کننده این همانی ندارد و پراتیکهایی که این فضا را دارد
پراتیکهایی که این فضا را دارد مانند نقاشی🖼 مجسمه سازی معماری🗿 و موسیقی🎼
درنقاشی شما میتوانید حین طراحی مثلا بینی خطوط را به گونه ای مختلف بکشید که مخاطب هنوز بگوید این همان است پس اگر نزدیکترین احتمالات را ایجاد کنید ارزشمند است
یا در موسیقی با اینکه duration یا ارزش زمانی نتها در یک ملودی مشخص است اما باز میتوانید مثلا آرشه ویولن 🎻را قدری طولانی تر بر سیم های ساز بکشید و شنونده بگوید این همان ملودیست
🥇 درواقع اینجا دامنه این همانی ها فازیست نه صفر و یکی پس در این نوع پراتیکها میمسیس خود نوعی پوئسیس است
🥇اما در پراتیکهایی که این چنین نیست میمسیس noise و تکرار ممل است مثل تکرار یک شعر و یا یک فیلم که این دیگر ابداعی ندارد
✅پس اثرهنری نیست
🕋شاید این نکته دریچه ای به فهم تحدی قرآن باشد که اگر جن و انس هم جمع شوند باز نمیتوانند نظیرش رابیاورند چون ابداع منتفیست حال ممکنست بفرمایید کلماتش را عوض میکنیم بازیگرانش را عوض میکنیم و...
دراینصورت دیگر میمسیس وجود نخواهد داشت پس در این سنخ پراتیکها ما نیازمند پوئسیس هستیم نتیجه منطقی این میشود که مشاهده آثار هنری دراین پراتیکها رهی به دهی نمی گشاید⚖⚖
📌پس این قول مشهور که از ویژگیهای کارگردان خوب این است که فیلم بین باشد یا شاعر باید شعر زیاد بخواند با این مبنا مردود است🗑
✅ @boorhan_fathi
💎کانال رسمی میثم فتحی در تلگرام
#فلسفه_هنر
یادداشت دوم :
❓نمیدانم چرا در هرمنوتیک مدرن هم هنرمند و هم مخاطب اثر هنری،هر دو را آفریننده میدانند؟
➖البته بیان می دارند که هنرمند از نتیجه کار ذهنی اش اثری محسوس می آفریند و مخاطب از مشاهده اثر،معنا یا احساسی خاص می آفریند.
👇👇👇
🖊این تلقی با دو اشکال مواجه است:
📍تصور p در ذهن هنرمند منجر به اثر عینی q میشود به امید اینکه p را در ذهن مخاطب بیافریند(انتقال معنا)حال چه به تعبیر افلاطونی یعنی انتقال معانی زیبا=هنر
وفادار باشیم
و چه به تعبیر ارسطویی که انتقال زیبای معانی=هنر ،
به هرحال عنصر انتقال معنا ذاتی(جنس منطقی)یک اثر هنریست .
🖼🖼🖼🖼🖼
کانتی نمی اندیشیم که اگر چنین باشد بدلیل تمایز سوژه و ابژه اصلا هنرمند نمی داند به هدفش رسیده یا خیر؟
چیزی خلق کرده یا خیر؟
اما اگر مطلق نگرهم باشیم هنرمند باید ملازماتی برای p داشته باشد تا دریابد مخاطب به p رسیده یا خیر
💡💡💡💡💡💡
📍📍فهم پراتیکهای مختلف هنری یکی نیستند چرا که دربرخی ازآنها میمسیس نوعی پوئسیس است و دربرخی خیر
✅(توضیح: در زیبایی شناسی دومفهوم کلیدی یونان باستان بکار می روند یکی poesis است که واژه ای افلاطونیست به معنای بوطیقا یا ساختن و ابداع و دیگری mimesis است که واژه ای ارسطویی است به معنای تقلید)
👇
میمسیس مبتنی براین همانی است حال باتوجه به این نکته،می توان تقسیم بندی ای از پراتیکهای هنری ارائه داد:
پراتیکهای هنری ای که المان های سازنده آن اثر درحین آفرینش باگذشت زمان فضاهای احتمالی تأمین کننده این همانی ندارد و پراتیکهایی که این فضا را دارد
پراتیکهایی که این فضا را دارد مانند نقاشی🖼 مجسمه سازی معماری🗿 و موسیقی🎼
درنقاشی شما میتوانید حین طراحی مثلا بینی خطوط را به گونه ای مختلف بکشید که مخاطب هنوز بگوید این همان است پس اگر نزدیکترین احتمالات را ایجاد کنید ارزشمند است
یا در موسیقی با اینکه duration یا ارزش زمانی نتها در یک ملودی مشخص است اما باز میتوانید مثلا آرشه ویولن 🎻را قدری طولانی تر بر سیم های ساز بکشید و شنونده بگوید این همان ملودیست
🥇 درواقع اینجا دامنه این همانی ها فازیست نه صفر و یکی پس در این نوع پراتیکها میمسیس خود نوعی پوئسیس است
🥇اما در پراتیکهایی که این چنین نیست میمسیس noise و تکرار ممل است مثل تکرار یک شعر و یا یک فیلم که این دیگر ابداعی ندارد
✅پس اثرهنری نیست
🕋شاید این نکته دریچه ای به فهم تحدی قرآن باشد که اگر جن و انس هم جمع شوند باز نمیتوانند نظیرش رابیاورند چون ابداع منتفیست حال ممکنست بفرمایید کلماتش را عوض میکنیم بازیگرانش را عوض میکنیم و...
دراینصورت دیگر میمسیس وجود نخواهد داشت پس در این سنخ پراتیکها ما نیازمند پوئسیس هستیم نتیجه منطقی این میشود که مشاهده آثار هنری دراین پراتیکها رهی به دهی نمی گشاید⚖⚖
📌پس این قول مشهور که از ویژگیهای کارگردان خوب این است که فیلم بین باشد یا شاعر باید شعر زیاد بخواند با این مبنا مردود است🗑
✅ @boorhan_fathi
💎کانال رسمی میثم فتحی در تلگرام
#فلسفه_هنر
کانال برهان
یادداشت های 6⃣ گانه میثم فتحی در مورد (فلسفه هنر) به بهانه مقاله همسرایی نوشتار و تصویر بابک احمدی یادداشت دوم : ❓نمیدانم چرا در هرمنوتیک مدرن هم هنرمند و هم مخاطب اثر هنری،هر دو را آفریننده میدانند؟ ➖البته بیان می دارند که هنرمند از نتیجه کار ذهنی اش…
یادداشت های 6⃣گانه میثم فتحی در مورد ( فلسفه هنر ) به بهانه مقاله همسرایی نوشتار و تصویر بابک احمدی
◀️یاداشت سوم :
🔺در خصوص ربط و نسبت بین زبان و تصویر دو نظریه قابل بیان است؛
۱.میتوان زبان را تصویرگری کرد و بالعکس پس اگر بگوئیم سپهری یک آدم است نقاش ،شاعر یا کسی که اشعارش را میکشد اما میکل آنژوژان کوکتو و پل کله دو آدمند و اشعارشان را نمی کشند ، پیش فرض این نظر آنست که ایندو قابل ترجمه اند
💎 پس ابتدا باید این مبنا را ثابت کرد و اصول این ترجمان را آموخت
مثلا اگر سهراب سپهری میگوید پشت دریا🌊 شهریست که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است
این گزاره ها چگونه قابل ترجمه تصویری اند؟❓ آیا وجود ذهنی واژگان روی کاغذ آوردن است؟❓
🖊🖊🖊🖊
۲.برخی معتقدند که همه یا بخشی ازهنرهای بصری از نقطه ای آغاز میشوند که زبان پایان می یابد.
🖇 مانند هاینریش هاینه که معتقد است آنجا که کلام از عهده بیان برنیاید موسیقی آغاز میشود🎼🎧
🥇اینان نیز باید از عهده اثبات دو امر برآیند؛
۱)زبان کجا پایان می یابد و چگونه میتوان عمومیت این مواضع را ثابت کرد؟❓❓
۲)درمواضعی که زبان کوتاه است باید وضعی صورت گرفته باشد که در آن وضع ، معنی، تصورات غیرقابل بیان و لفظ، نتها یا خطوط یا حرکات یا...اند
حال این وضع در کجا و با چه مبنایی صورت گرفته و اساسا آیا وضعی تعینی است یا تعیینی؟❓❓
💎منشأ نزاع این دو نظریه در نزاع بین فلسفه زبان و فلسفه هنر است و این نزاع نیز ریشه در تعیین نسبت منطقی زبان و هنر دارد
بنابراین که این نسبت را
تساوی
یا عامین من وجه
ویا عامین مطلق
بگیریم
✅ترجمه یکی به دیگری بی معناست
چرا که عینیت مطرح است حال یا کلی و بتمامه یا جزئی اما بنابر تباین هر دو نظریه قابل جریان است که البته باید دلیل اقامه کنند
البته پیش از همه اینها تا مقدمات تصوریه بحث فراهم نشود یعنی تعریف زبان و هنر ، ادامه بحث نقش سرانگشت برآبست
✍✍✍✍✍به عقیده حقیر چیزی بنام هنر نیست و هر آنچه هست زبانست و بس یعنی انتقال معنی ،آنچه هنر خوانندش نیز گونه ای از زبانست
دلیل روشن است هنر را معلوم نیست چگونه و با چه معیاری تعریف به مثال و مصداق میکنند باز با این نشانگری ناقص هم میبینیم هرآنچه مینمایانند مصادیق زبانست و بس پس آنچه هست ومیبینیم زبانست و اگر چیزی مثل هنر را جدای از این میدانند دلیل میطلبد✍✍✍✍
#فلسفه_هنر
@boorhan_fathi
💠💠کانال رسمی میثم فتحی در تلگرام
◀️یاداشت سوم :
🔺در خصوص ربط و نسبت بین زبان و تصویر دو نظریه قابل بیان است؛
۱.میتوان زبان را تصویرگری کرد و بالعکس پس اگر بگوئیم سپهری یک آدم است نقاش ،شاعر یا کسی که اشعارش را میکشد اما میکل آنژوژان کوکتو و پل کله دو آدمند و اشعارشان را نمی کشند ، پیش فرض این نظر آنست که ایندو قابل ترجمه اند
💎 پس ابتدا باید این مبنا را ثابت کرد و اصول این ترجمان را آموخت
مثلا اگر سهراب سپهری میگوید پشت دریا🌊 شهریست که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است
این گزاره ها چگونه قابل ترجمه تصویری اند؟❓ آیا وجود ذهنی واژگان روی کاغذ آوردن است؟❓
🖊🖊🖊🖊
۲.برخی معتقدند که همه یا بخشی ازهنرهای بصری از نقطه ای آغاز میشوند که زبان پایان می یابد.
🖇 مانند هاینریش هاینه که معتقد است آنجا که کلام از عهده بیان برنیاید موسیقی آغاز میشود🎼🎧
🥇اینان نیز باید از عهده اثبات دو امر برآیند؛
۱)زبان کجا پایان می یابد و چگونه میتوان عمومیت این مواضع را ثابت کرد؟❓❓
۲)درمواضعی که زبان کوتاه است باید وضعی صورت گرفته باشد که در آن وضع ، معنی، تصورات غیرقابل بیان و لفظ، نتها یا خطوط یا حرکات یا...اند
حال این وضع در کجا و با چه مبنایی صورت گرفته و اساسا آیا وضعی تعینی است یا تعیینی؟❓❓
💎منشأ نزاع این دو نظریه در نزاع بین فلسفه زبان و فلسفه هنر است و این نزاع نیز ریشه در تعیین نسبت منطقی زبان و هنر دارد
بنابراین که این نسبت را
تساوی
یا عامین من وجه
ویا عامین مطلق
بگیریم
✅ترجمه یکی به دیگری بی معناست
چرا که عینیت مطرح است حال یا کلی و بتمامه یا جزئی اما بنابر تباین هر دو نظریه قابل جریان است که البته باید دلیل اقامه کنند
البته پیش از همه اینها تا مقدمات تصوریه بحث فراهم نشود یعنی تعریف زبان و هنر ، ادامه بحث نقش سرانگشت برآبست
✍✍✍✍✍به عقیده حقیر چیزی بنام هنر نیست و هر آنچه هست زبانست و بس یعنی انتقال معنی ،آنچه هنر خوانندش نیز گونه ای از زبانست
دلیل روشن است هنر را معلوم نیست چگونه و با چه معیاری تعریف به مثال و مصداق میکنند باز با این نشانگری ناقص هم میبینیم هرآنچه مینمایانند مصادیق زبانست و بس پس آنچه هست ومیبینیم زبانست و اگر چیزی مثل هنر را جدای از این میدانند دلیل میطلبد✍✍✍✍
#فلسفه_هنر
@boorhan_fathi
💠💠کانال رسمی میثم فتحی در تلگرام