تو تنها کسی بودی که فهمید منه Moodio

نمیکنم نگاتو عوض با صد تا هوس Bache .

به خودم قول دادم خودم بمونم
کنار بیام با بلندی و بارنده بودن
توو هر دو لحظه بودن
پُر تپش و متحد و نرم
گرممه برم جای خنک بمونم و
یه چیزایی هست که فقط باید خودم بدونم
تا بمونم توو اوجِ ارتفاع بلندِ رو ابر
وقتی ارتباطم صمیمانه حفظه
نمیترسم از صدای کلنگِ روی قبر

من روز به روز ولوم سکوتمو بیشتر میکنم.

باید برم ....

1717

فداییم گلادیاتور ادبیات