ولی
من
استخوانای
تنم
به
دوست داشتنت
عادت
کرده ...

یه چیزی خوندم که خیلی حقه:
«وقتی تن کسی رو زخمی کنی، دیگه بعدش نوازش کردنش فقط دردش و بیشتر می کنه»

از خودم معذرت میخوام واسه همه وقتایی که قدرم دونسته نشد اما همچنان ادامه دادم...!

دردیست به جانم ولی نیست طبیبی
پنهان شده در خنده ی من بغض عجيبى..

سخت ترین حق الناس این است که به روح دیگران لطمه بزنی ...!

ولی تو تنها کسی بودی که تو زندگیم
هرچقدم اشتباه میکرد میبخشیدمشو
می‌خواستم که تا همیشه، باشه، بمونه،
نره...

اونجا که علیرضا قربانی میگه :
چه حسرتیست بر دلم که از تمام بودنت
نبودنت به من رسیده‌..!:)

بیا برات بشمرم چند بار به مو رسید و پاره شد اما چون تنها بودم مجبور بودم بلند شم و گره بزنم:))

باید یک‌جاهایی به خودت سخت بگیری تو زندگی‌ت. از معاشرت با آدم‌ها بگیر واسه ارتباط تا آینده‌ی کاری‌ت. باید به نقطه‌ای برسی که انتخاب کنی، نه انتخاب بشی.

ولی تو تنها کسی بودی که تو زندگیم
هرچقدم اشتباه میکرد میبخشیدمشو
می‌خواستم که تا همیشه، باشه، بمونه،
نره...

‌ ‌ ‌‌
ولی کاش یکیو داشتیم می‌گفت :
ببین هیچی قرار نیست درست بشه ولی بیا این شرایط مزخرف رو با هم تحمل کنیم .

‌
دیدم
که
آدمی
می‌تواند
شفای
آدمی
شود ...

برای من هیچکس
دوبار عزیز و محترم نمیشه
هرچی بود همون یکبار بود.!!

من از مردن نمی‌ترسم، از زندگی‌ نکردن
می‌ترسم، از اینکه زنده باشم اما زندگی نکنم
از اینکه صدا داشته باشم اما سکوت کنم
از اینکه درد داشته باشم اما رویا نه‌..

‏یه وقتایی تنها راه فراموش کردن یه آدم دوباره
دیدنشه، وقتی میفهمی کسی که جلوت
نشسته هیچ شباهتی با کسی که
زمانی میشناختی نداره..

از عجیب بودن زندگی فقد همینو بگم که
یهو به خودت میای و میبینی مدت هاست
از آدمایی بی‌خبری که یه زمانی تحمل
دو ساعت بی خبر بودن ازشون رو نداشتی.

چه جالب است ناز را میکشیم
آه را میکشیم، انتظار را میکشیم، فریاد را
میکشیم، درد را میکشیم؛ ولی بعد این همه
سال اونقدر نقاش خوبی نشدیم که بتونیم
دست بکشیم از هر آنچه که آزارمون میده.

وقتی قهر کرده بهش بگید:
«چه کرده‌ای تو با دلم
که ناز تو نیاز ماست؟!»
همه‌ی ناراحتیاش از بین میره..

بعضی وقتا خیلی راحت میشه آدمارو کنار گذاشت
فقط کافیه یادت بیاد حرفایی که فکر نمیکردی هیچوقت بشنوی
شنیدی و چیزایی که فکر نمیکردی ببینی، دیدی!

از نظر روانشناسی؛
فقط کسایی که شما دوسشون دارین
میتونن قلبِ شما رو بشکنن!
بقیه فقط شما رو عصبی میکنن.

تو همونی که می‌خوام دستاشو بگیرم
باهاش کل خیابونای شهرو راه برم، بدون
هدف، بدون مقصد، بدون اینکه اصلا
بدونیم داریم کجا میریم، با یه کوله
پشتی که توش پر از خوراکی های مورد
علاقمونه و یک سر ایرپاد که تو گوش من
و یکیش تو گوش توعه، از جلوی همه
آدما و مغازه ها و کوچه ها رد بشیم
و بریم به ناکجا آباد...