🟣 آزادی «امیرحسین مرادی» از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری آبان ۹۸ با قید وثیقه‌ی ۴ میلیارد تومانی

@bidarzani

🟣 آخرین وضعیت «آتنا دائمی» در زندان لاکان رشت

#توییت_خوان

@bidarzani

📌افزایش ازدواج کودکان در سایه قوانین

✍🏽 ژینا مدرس گرجی


بیدارزنی: بر پایه آمار منتشر شده از سوی اداره ثبت احوال کشور در تاریخ ۲۳ مهرماه ۱۴۰۰ در شش ماه نخست امسال ۷۹۱ کودک از مادران ۱۰ تا ۱۴ ساله و ۳۶۰۱۰ کودک از مادران ۱۵ تا ۱۹ ساله متولد شده‌اند. بیشترین آمار ازدواج کودکان متعلق به استان‌های سیستان و بلوچستان و خوزستان بود. نکته قابل توجه درباره این آمار، سرسری گذشتن از پدیده ازدواج دختران و پسران و اعلام کردن این موضوع در بین خبر و نگرانی­ از افزایش طلاق و کاهش جمعیت از طرف صدا و سیمای ایران و مسئولین است. در حالی که آمارها نشان می‌دهد سالانه صد‌ها دختر زیر سن ۱۵ سال در ایران ازدواج می‌کنند، نگرانی‌ها درباره بالا رفتن سن ازدواج در کشور از جمله مواردی است که هر از گاهی تیتر اخبار رسانه‌های داخلی می‌شود.

سن ازدواج در قوانین ایران برای دختران از ۱۳ سالگی و برای پسران از ۱۵ سالگی است. کودک همسری پیامدهایی برای هردو جنس دارد. ولی در این بین هم آمار ازدواج دختران زیر ۱۸ سال بسیار بیشتر از پسران است و هم به خاطر مسائلی از جمله بارداری و زایمان، دختران بسیار آسیب‌پذیرترند.

▪️– دختری ۱۶ ساله به اسم آرزو در بخش زنان و زایمان بیمارستان بستری است و از شدت ضعف جسمی حتی توان بلند شدن و شیر دادن به بچه‌اش را ندارد. آرزو وقتی ۱۳ سال سن داشته ازدواج کرده. همسر آرزو ۱۶ سال از خودش بزرگتر است.

▪️– مریم ۱۵ سال دارد و همسرش، محمد ۱۷ سال. محمد تنها فرزند خانواده است و در سن ۱۷ سالگی ازدواج کرده چون پدر و مادر پیرش می‌خواهند نوه‌شان را قبل از مردن ببینند. محمد که در خانواده‌ای ثروتمند و مذهبی به دنیا آمده است در حال حاضر در مغازه پدرش در بازار پارچه فروش‌ها کار می‌کند و الان مرد خانواده است.

▪️-پرستو ۱۵ سال سن دارد. همسرش ۲۹ سال. او پس از زایمان در حین شیردادن قصد کشتن بچه‌اش را داشت که پرستاران متوجه و مانع عملی کردن اقدامش شده بودند.

این­ها تنها سه نمونه از صدها موردی است که من از چند نفر از پرستاران و کارکنان بخش زنان و زایمان در بیمارستان‌ها خبردار شده‌ام. سازمان‌های بین المللی گزارش می­کنند که در حال حاضر روزانه ۲۰ هزار دختر زیر ۱۸ سال در کشورهای در حال توسعه مادر می‌شوند، ازدواج زودهنگام نقض حقوق بشر محسوب می‌شود و دولت‌ها در این زمینه باید تعهداتی داشته باشند و با آن برخورد شود. بر اساس آمارها در ایران، سیستان و بلوچستان رکورد‌دار ازدواج‌های زیر سن ۱۵ سال است. اما در بسیاری از روستاها ازدواج‌ها ثبت نمی‌شوند و افراد بدون داشتن عقدنامه ازدواج می‌کنند. همین امر زمینه‌ساز تولد فرزندانی بی‌شناسنامه توسط آنها می‌شود.

#به_ازدواج_کودکان_پایان_دهید #حق_کودکی #نابرابری_و_تبعیض

ادامه‌ی متن را در وبسایت #بیدارزنی بخوانید:

https://bidarzani.com/43159


@bidarzani

🟣 برگزاری جلسه رسیدگی به پرونده «دادخواهان سلامت»

به گزارش امروز چهارشنبه پنجم آبان، جلسه‌ی سه ساعته‌ی وکلای بازداشتی برگزار شد که بیشتر این زمان به قرائت کیفرخواست و همچنین دفاعیات وکلای مهدی محمودیان گذشت.

مهدی محمودیان، فعال مدنی، همراه با مصطفی نیلی، آرش کیخسروی، محمدرضا فقیهی، مریم فرا افراز و لیلا حیدری، وکلای دادگستری، روز ۲۳ مرداد در دفتر انجمن حمایت از حقوق شهروندی در تهران توسط مأموران امنیتی بازداشت شدند و پس از مدتی سه نفر از آن‌ها یعنی محمدرضا فقیهی، مریم فراافراز و لیلا حیدری به‌طور موقت آزاد شدند.

ذبیح‌الله خداییان، سخنگوی قوه قضائیه جمهوری اسلامی، روز ۹ شهریور اتهام بازداشت‌شدگان را «اخلال در نظم» و برخی جرایم علیه امنیت ملی اعلام کرد.

▪️مهدی محمودیان و مصطفی نیلی به دلیل خودداری از پوشیدن لباس زندان، در جلسه روز چهارشنبه حاضر نبودند و آرش کیخسروی از زندان به دادگاه آورده شده بود و در این جلسه محمدرضا فقیهی و مریم فرا افراز هم حاضر بودند.

▪️مصطفی نیلی، آرش کیخسروی، وکلای بازداشتی و مهدی محمودیان، فعال مدنی، در نامه‌ای به هیات نظارت مرکزی بر حقوق شهروندی، دلیل بازداشت خود را خودداری از امضای تعهدنامه مبنی بر عدم شکایت از علی خامنه‌ای و دیگر مقامات جمهوری اسلامی به دلیل سوءمدیریت کرونا عنوان کردند.

اتهامات محمودیان، نیلی و کیخسروی «تشکیل گروه معاند نظام به هدف برهم زدن امنیت و فعالیت تبلیغی علیه نظام» عنوان شده است که مجازات اتهام اول ده سال و اتهام دوم یک سال است.

فقیهی و فراافراز به «عضویت در گروه معاند» متهم شده‌اند که می‌تواند به پنج سال زندان منجر شود. مهدی محمودیان در حال سپری کردن دوره زندان خود در ارتباط با یک پرونده قبلی است.

منبع: رادیو‌ فردا

@bidarzani

▪️به مناسبت درگذشت اندیشمند توانا، آرامش دوستدار

«درخشش جلوه‌ای است گذرا یا پایدار از روشنایی. در تیرگی می‌توان درخشید و در درخشیدن می‌توان تیرگی را به شعاع جان‌مایه‌ی این درخشش روشن ساخت. آنچه می‌درخشد در درخشش خویش تیره نمی‌تواند باشد. همانا ضد تیرگی است در ماهیت خویش. پس، اگر نویسنده‌ای عنوان «درخشش‌های تیره» را که تناقضی است در مفهوم، عامدانه برای اثر خویش برمی‌گزیند، می‌توان گمان برد که قصد پرداختن به معضلی متناقض را دارد یا برآنست که ماهیت متناقض معضلی را عیان سازد...»

(از مقاله‌ی کمال خسروی زیر عنوان «روشنفکر کیست» در نقد «درخشش‌های تیره» اثر شادروان آرامش دوستدار، نشریه «نقد»، شماره‌ی نهم، 1371)

دانلود متن کامل:
https://www.facebook.com/1802805553319892/posts/2870941076506329/

🖋@naghd_com


@bidarzani

🟣 ایران درودی، یکی از مطرح‌ترین زنان نقاش معاصر ایران، صبح امروز در سن ۸۵ سالگی درگذشت

ایران درودی، نقاش، کارگردان، نویسنده، منتقد و استاد برجسته‌ی دانشگاه بود. فضای غالب آثار وی سوررئالیستی و مبتنی بر زبان بی‌واسطه‌ی رنگ‌ها بود. تابلوی نفت، یکی از مشهورترین آثار او می‌باشد. این نقاشی به سفارش شرکت آی‌تی‌تی (که لوله‌کشی نفت آبادان به ماهشهر را انجام داده بود) در سال ۱۳۴۷ خلق شد. شاملو در وصف این نقاشی و ایران درودی گفت:

«تمامی‌ِ الفاظِ جهان را در اختیار داشتیم و
آن نگفتیم
که به کار آید
چرا که تنها یک سخن
یک سخن در میانه نبود:
ــ آزادی!

ما نگفتیم
تو تصویرش کن!»

ایران درودی تا واپسین روزهای زندگی خود، جهت برپایی یک موزه _علی‌رغم ضرورت آن_ تلاش و پیگیری فراوانی انجام داد، اما با سلب مسئولیت و کارشکنی نهادهای وابسته، این امر محقق نشد:

«من ۱۹۵ اثر را بخشیده‌ام و هزینه ساخت ساختمان موزه را متقبل شده‌ام، برای چه نمی‌گذارند هنر کشور اشاعه پیدا کند و یک موزه به آن اضافه شود؟ این شهر باید ۱۰ موزه داشته باشد نه فقط یک موزه هنرهای معاصر. من ۴۷ سال کارهایم را نفروختم و امروز جوابم این است؟ آن هم بعد از دو سال انتظار؟ برای چه ارائه مجوز برای ایجاد این موزه را هر روز به تعویق می‌اندازند؟».

صبح امروز ایران درودی درگذشت.


▪️نام نقاشی: «نفت ایران» یا «رگ‌های زمین، رگ‌های ما»

#نقاشان_معاصر_ایران

@bidarzani

🟣 عکسی کمتر دیده شده از «تجمع اعتراضی زنان علیه اجباری شدن حجاب در ادارات دولتی، مقابل ساختمان نخست‌وزیری تهران»

عکاس: رضا دقتی

@bidarzani

📌گفتگو با سمیرا نبی‌پور درباره مجموعه مستند «زنان ملت»

زنانی که منتظر هیچ کس نماندند و سرنوشت خود را رقم زدند


#بیدارزنی: سمیرا نبی‌پور در نخستین تجربه‌ی مستندسازی مستقل خود، قصد دارد مجموعه مستند «زنان ملت» را بسازد. قسمت نخست این مجموعه با عنوان «دبستان ناموس» به روایت تلاش‌های «طوبی آزموده» (۱۳۱۵ _۱۲۵۷) برای راه‌اندازی مدرسه‌ای برای دختران می پردازد؛ در دورانی که تحصیل دختران، پذیرفته شده نبود.

به گفته وی، قصد او از ساخت این مجموعه، شناساندن شخصیت‌های زن تاثیرگذار در تاریخ معاصر ایران و شرح مبارزات آنها در راه به دست آوردن حقوق برابر در ایران پس از انقلاب مشروطه است: «زنانی که از جان و دل، از مال و آبرو و اعتبار و امنیت خود مایه گذاشتند؛ زنانی که منتظر هیچ کس نماندند، خود دست به کار شدند و با وجود ناملایمات و موانع بسیار در جامعه‌ی سنتی ایران، تغییراتی شگرف در موقعیت و جایگاه زنان ایرانی به وجود آوردند. با این حال از تاریخ ایران معاصر، حذف شده‌اند، هیچ نامی و نشانی در آن ندارند و زنان و دختران این سرزمین، از تاریخ تلاش‌ها و توانایی‌های آنها، بی اطلاع هستند.»

او برای ساخت اولین فیلم این مجموعه، کمپینی را به راه انداخته و مخاطبان خود را دعوت به حمایت مادی و معنوی از ساخت آن کرده است. با او گفتگویی کردیم تا از دلایل ساخت مجموعه‌ی «زنان ملت» برای مخاطبان بیدارزنی بگوید.


از متن: _ با وسعت مطالعاتم درباره تاریخ زنان ایرانی به این نتیجه رسیدم که زنان، خود نخستین کسانی بودند که در موقعیت و جایگاه خویش تغییر و تحول بوجود آوردند. آنها خودشان اولین مدرسه‌ها، روزنامه‌ها و انجمن‌های زنان را در دوره‌ی مشروطه بنیان گذاشتند. خودشان به دنبال حق تحصیل بودند، برای مجلس نامه نوشتند و تقاضای مدرسه کردند. در اسناد تاریخی آمده که آنها تجمعی مقابل مجلس برگزار کردند و خواهان حق تحصیل دختران شدند و در پایان هم بیانیه‌ای امضا کردند و به خودشان خرده گرفتند که چرا برای دختران پول جمع می‌کنید تا بزرگتر که شدند (۹-۱۰ ساله) جهیزیه برایشان بخرید و آنها را به خانه‌ی شوهر بفرستید؟ این پول را صرف هزینه تحصیل دخترانتان کنید. این آگاهی از آن دوران، برای من باورنکردنی بود!

_ من فکر کردم خیلی خوب است این پروژه را به شیوه Crowd-funding  (تامین سرمایه جمعی) و از طریق همیاری جمعی و اطلاع‌رسانی پیش ببرم. با این هدف که مخاطبان را نسبت به این موضوع حساس کنم. به آنها اطلاعات بیشتری بدهم تا بخواهند بیشتر بدانند و با ما همراه شوند...یکی دیگر از اهدافی که من در این کمپین در پی‌اش بودم، شناساندن فعالان، پژوهشگران و نویسندگان دغدغه‌مند واقعی بود. یعنی حامیان اصلی این کمپین را خواستم از میان چنین زنانی جستجو و معرفی کنم. بسیار به من گفتند که برای جلب حمایت به سراغ سلبریتی‌های سینمایی و اینستاگرامی بروم که شاید در جذب حامی تاثیر داشته باشد. اما من نخواستم چنین پروژه‌ای را به چنین سطحی تنزل بدهم. چند نفر از خانم‌های سینماگر را درنظر داشتم، به دونفر هم پیام دادم که البته فرهنگی هستند و سلبریتی نیستند؛ ولی پاسخ ندادند و اتفاقا خوشحالم!

من می‌خواهم مخاطبان و حامیان ما، زنان دغدغه‌مند واقعی را بشناسند.

#جنبش_زنان_ایران‌ #زنان_مشروطه


ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43165


@bidarzani

🟣 امروز شنبه ۸ آبان ماه، بر اثر ریزش دیوار یک مدرسه در علی آباد کتول، ۷ دانش آموز و ۳ معلم مصدوم شدند.

پیشتر مدیرکل نوسازی و تجهیز مدارس استان گلستان از فرسودگی بیش از ۳۵ درصد مدارس این استان خبر داده و اعلام کرده بود: “در استان گلستان ۲ هزار و ۲۰۰ مدرسه با ۱۲ هزار کلاس درس وجود دارد که نیازمند بازسازی هستند”.


#کالایی‌سازی_آموزش
#فقر_و_تبعیض
#حق_آموزش_رایگان_و_برابر

@bidarzani

🟣 بیانیه‌ی کانون‌صنفی معلمان تهران در ارتباط با پرونده‌سازی #جعفر_ابراهیمی

عدالت و آزادی در معنای امروزین آن، دو آرزوی کمیاب و دیریاب ملت ایران است‌ که از بیش‌از ۱۱۵ سال پیش تاکنون، برای دستیابی به آن‌ها تلاش‌ها و جان‌فشانی‌های فراوان داشته؛ دوبار انقلاب کرده و بارها به روش‌هایی دیگر برای دستیابی به این مطلوب به کوشش‌هایی بی‌ثمر پرداخته است.

انقلاب ۵۷ که عدالت و آزادی محوری‌ترین شعار آن و عامل جوشش مردمی‌اش بود، با تغییر رویکرد به شکلی ساختاری و با تدوین برنامه‌هایی برگرفته از نهادهای راستگرای بین‌المللی و بدتر از آن با مدیریتی ضعیف، یکه‌سالارانه و حامی‌پرور، مسیری را در پیش گرفت که جز به نابرابری و شکاف عظیم طبقاتی، به مقصد دیگری نمی‌رسید.
حاکمان کنونی از آنجا که شجاعت اعتراف به شکست سیاست‌گذاری‌ها در سی‌ساله اخیر و تغییر رویکرد را ندارند، در تلاشند همراه با نمایش‌های پو‌پولیستی از عدالت‌خواهی، هر نوع کنش آگاهی بخش جمعی و فردی در راستای روشنگری نتایج مصیبت‌بار این سیاست‌ها را با عنوان‌هایی جعلی و وارونه جلوه دهند و سرکوب کنند.

در این شرایط است که فصل حقوق ملت در قانون اساسی تعطیل و حذف می‌شود، کنش‌گران و نهادهای مدنی خواستار اجرای این فصل از قانون، حتی قبل از هرگونه اقدامی صرفا به دلیل قصد تنظیم یک شکایت، بازداشت و متهم می‌شوند، ده‌ها مانع شبه قانونی برای فعالیت آزادانه نهادهای مدنی تراشیده می‌شود و کنش‌گران این عرصه حتی در شرایط بشدت نابسامان چندسال اخیر، به طور مداوم مورد پیگرد قرار گرفته، برای انجام کمترین اقدامات جمعی در غیرسیاسی‌ترین مقوله‌ها از محیط‌زیست گرفته تا اعتراض به عدم پرداخت دستمزد و تلاش برای برابری خواهی و خروج آموزش و پرورش کشور از ناکارآمدی کنونی، متهم می‌شوند به تبلیغ علیه نظام، اخلال در نظم عمومی، اقدام علیه امنیت (؟!) و... در پی این اتهامات، در معرض محکومیت به حبس‌های سنگین، اخراج از محیط کار و... قرار می‌گیرند.

جعفر ابراهیمی از این دست کنش‌گران است که در راستای تامین عدالت اجتماعی، تامین آموزش رایگان و با کیفیت، فعالیت آزاد و مستقل نهادهای مدنی تلاش‌های فکری و اجتماعی می‌کند و از همین رو با احضارها، متهم سازی‌ها و پیگردهای مختلف و پرونده سازی روبرو بوده و اکنون در آستانه تشکیل دادگاه و محکومیت احتمالی است که مطمئنا با هدف محدود نمودن شخص او و ایجاد هراس از ورود به فعالیت‌های مدنی از جانب معلمان و کنش‌گران در عرصه‌های دیگر است، آن هم در شرایطی که ناظران اجتماعی بیطرف و حتی در درون دستگاه حکومتی، پیش‌بینی می‌کنند که جامعه به دلیل شدت فشارهای اقتصادی، اجتماعی، دچار نابسامانی های متعدد بوده و آستانه تحمل آن برای ورود فشارهای بیشتر به مرزهای پایانی رسیده است؛ تکرار روش‌های غلط گذشته از قبیل پرونده‌سازی برای فعالان، نه‌تنها کارساز نیست، که جز با ایجاد تغییرات بنیادی در سیاست‌گذاری‌ها نتایجی کاملا وارونه برای سیاستگذاران خواهد داشت.
اگر در بیش از بیست سال گذشته، پرونده سازی برای فعالان مدنی و صنفی در حوزه‌های مختلف، برای بهشتی، بداقی، باغانی، باقری، عبدی، حبیبی، رمضان زاده، غلامی، فرحزادی، ... از میان معلمان؛ سلطانی، داودی، ستوده، محمدی، نیلی، کیخسروی، ... از میان وکلا؛ و ده‌ها فعال کارگری، روزنامه نگار، فعال محیط زیست، دانشجو، نویسنده و حتی برخی موسسان انجمن‌های خیریه، ... موجب کاهش اعتراضاتی که زمینه اقتصادی-اجتماعی دارند، شده است؛ حکم محکومیت دادن به جعفر ابراهیمی و ده‌ها فعال دیگر که هم‌اکنون در معرض پرونده‌سازی‌های گوناگون قرار دارند، نیز به کاهش اعتراضات کمک خواهد کرد.
ما بر این باوریم که اگر گزینه بد برای حاکمان کنونی، اعتراف به شکست سیاست‌گذاری‌ها دست‌کم در بیش از سه دهه‌ی اخیر باشد، گزینه بدتر ادامه مسیر کنونی است که جز فروپاشی نظام اجتماعی حاصلی نخواهد داشت.
کانون صنفی معلمان ضمن اعلام پشتیبانی و حمایت قوی از این عضو فعال خود، خواهان مختومه اعلام نمودن پرونده تمام فعالان مدنی و صنفی از جمله جعفر ابراهیمی و بازگشت طراحان این اقدامات به قانون، عدالت محوری به معنای واقعی کلمه و تعهد به رعایت آزادی‌ها و حقوق ملت دست‌کم در چارچوب همین قوانین موجود می‌باشد.

#کانون_صنفی_معلمان_ایران_(تهران)


@bidarzani

🔻روی آوردن مردان انگلیسی به کنشگری علیه خشونت جنسیت‌محور پس از قتل دو زن

🔶مردان در برابر خشونت مسئولیت دارند

🔹دیدبان آزار: متخصصان می‌گویند قتل سارا اورارد و سابینا نسا در انگلیس، به نقطه عطفی برای مسئولیت‌پذیری مردان در ارتباط با خشونت مردانه تبدیل شده است. سازمان «فراتر از برابری» در طی دو هفته پس از قتل سارا اورارد، با ۱۵۰ مرد داوطلب که تقاضای همکاری داشتند، مواجه شده است. پیش از آن میانگین پیوستن مردان به این تشکل، دو مرد در یک هفته بوده است.

🔹دنیل گینس مدیر اجرایی این سازمان می‌گوید روز‌به‌روز مردان بیشتری متوجه می‌شوند که برای مقابله با خشونت، این که صرفا خودشان آدم خوبی باشند و خشونت نکنند، کافی نیست و تمامی مردان در مقابل خشونت مسئولند. گینس ادامه می‌دهد: «من هرگز مردی را ندیدم که وقتی پای شوخی‌های ضدزن و جنسیت‌زده به میان می‌آید، مشارکت یا سکوت نکرده باشد. این رفتار به شوخی‌کننده مشروعیت می‌دهد و نگرش‌های جنسیت‌زده را عادی‌سازی می‌کند و در نهایت همین نگرش‌هاست که به خشونت علیه زنان منجر می‌شود‌. خشونت یک طیف است و این شوخی‌های به‌ظاهر بامزه و بی‌خطر، یک سر این طیف قرار می‌گیرد.»

🔹«مایکل کونروی»، بنیانگذار یک گروه محلی به نام «مردان عمل»، هم معتقد است: «من ممکن است به شخصه "مرد خوبی" باشم و هرگز خشونت نکنم. اما خشونت مردانه مربوط به شخص من نیست. مسئله‌ای جمعی است و ما همگی در مقابلش مسئولیت داریم. ما مردان هرکدام به نوعی تا خرخره در نگرش‌های زن‌ستیزانه شریکیم. پس همه موظفیم که فعالانه علیه وضع موجود فعالیت کنیم.»

🔹«دیوی تامپسون»، مدیر کارزار خیریه «روبان سفید اسکاتلند» گفت: «بسیاری از مردان می‌دانند که در ساعات تاریک شب و در گذرگاه‌های خلوت، اگر با فاصله کم پشت یک زن راه بروند ممکن است موجب ارعاب او شوند و به همین دلیل حواسشان به این موارد هست و مسیر خود را تغییر می‌دهند یا سرعتشان را کم می‌کنند. اما این اقدامات فردی کافی نیست و بار مسئولیت را از دوش آنها بر‌نمی‌دارد. باید برای ایجاد فضایی تلاش کنیم که حضور یک مرد در مجاورت زن در مکان‌های تاریک و خلوت رعب و وحشت ایجاد نکند.» تامپسون ادامه می‌دهد: «مردان باید فضاهای اجتماعی را برای مردان زن‌ستیزی که گمان می‌کنند رفتارهایشان پذیرفته است، تنگ کنند. وقتی فضا از آنها گرفته شود بالاخره متوجه می‌شوند که رفتارهایشان عادی و مقبول نیست.»

🔹جیمز مک‌کان، هم‌بنیانگذار سازمان «پروژه مردان فمینیست» می‌گوید: «ما چاره‌ای به جز پا به عرصه فعالیت گذاشتن نداریم. ما باید مسئولیت بپذیریم و برای تغییر تلاش کنیم.»

🔹سازمان «پروژه مردان فمینیست»، پس از به راه افتادن جنبش می‌تو و با هدف درگیر کردن مردان پایه‌گذاری شده است. این سازمان کارگاه آموزشی برای مردان برگزار می‌کند و برای آنها از جامعه‌پذیری مردسالارانه، نرم‌ها و نقش‌های جنسیتی، مردانگی سمی و ضرورت بازبینی در مردانگی غالب می‌گوید. البته برگزارکنندگان این کارگاه‌ها تاکید دارند که بازبابینی در مردانگی‌های مرسوم و غلبه بر سال‌ها جامعه‌پذیری، فرایندی ساده و کوتاه‌مدت نیست اما تلاش می‌کنند که مردان را بر منفعتی که از مردسالاری می‌برند واقف کنند و به آنها نشان بدهند که چگونه هنجارهای مردسالارانه را بازتولید می‌کنند، حتی اگر به طور مستقیم مرتکب خشونت علیه زنان نشده باشند.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را از لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1848/

📌 پرونده ویژه: ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان


#بیدارزنی : صحبت از ایستادگی و پایان دادن به خشونت علیه زنان، ما را با مجموعه‌ای از عوامل سیاسی، نهادهای قانون‌گذار و اجرایی، تعاریف ایدئولوژیک از «زن» و «حقوق زن» و پیوند آن با گزاره‌های مذهبی و سنتی روبه‌رو می‌سازد.

طی سال‌های گذشته، افزایش رویه‌ی «زن‌کشی»، «قتل‌های موسوم به قتل ناموسی» و «خودسوزی و خودکشی زنان به دلیل فقر و خشونت»، سرآمدی بر دیگر وجوه خشونت علیه زنان بوده است. جنایاتی که یکی از نمودهای افزایش خشونت بی‌حد قضایی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی علیه زنان است. در این میان آمار بالای اجبار به ازدواج کودکان و گسترش حداکثری فقر، حق تحصیل، حق کودکی و حق زندگی کودکان را با نابودی مطلق روبه‌رو کرده است. از ابتدای سال ۹۹ تا به امروز، رویه‌ی «خشونت‌های ناموسی» و «خودسوزی و خودکشی زنان به دلیل فقر، آزار و تبعیض» با شدتی حداکثری در جریان است و اخبار آن به تیتر ثابت هفتگی و یا بعضا روزانه تبدیل شده است. هر سال بین ۳۷۵ تا ۴۵۰ زن در ایران با بهانه‌هایی نظیر دفاع از آبروی خانواده، کشته می‌شوند. فاجعه‌ای که امسال با افزایش این آمار در جریان است.

به گزارش خبرگزاری ایسنا، بررسی‌های یک مطالعه درباره شیوع خشونت خانگی علیه زنان در پنج شهر تهران، مشهد، تبریز، شیراز و اهواز نشان داده است که حدود ۷۷ درصد از زنان حداقل یک نوع خشونت را دوران قرنطینه همه‌گیری کرونا تجربه کرده‌اند. بررسی‌های این مطالعه نشان داد که از بین پنج هزار و ۳۱۷ زن، چهار هزار و ۱۰۷ نفر (۷۷.۲ درصد) حداقل یکی از انواع خشونت را در دوران قرنطینه تجربه کرده بودند که از این میان، ۹۱.۲ درصد «خشونت روانی»، ۶۵.۸ درصد «خشونت جسمی»، ۴۲.۶ درصد «خشونت جنسی» و ۳۸.۲ درصد خشونت منجر به «صدمه» را تجربه کردند.

در ایران، آمار دقیقی از میزان آزارهای خیابانی در دست نیست، اما طبق آخرین گزارش خبرگزاری ایمنا در تاریخ ۲۲ آذر ۱۳۹۹، مزاحمت توسط اتومبیل‌های شخصی ۹۲ درصد، مزاحمت کلامی ۹۰ درصد، مزاحمت لمسی ۷۵ درصد و مزاحمت لمسی در وسایل نقلیه ۶۳ درصد به ترتیب دارای بیشترین فراوانی هستند.

همچنین ایران، دارای رتبه‌ی نخست خودسوزی زنان در خاورمیانه است. معاون پزشکی و آزمایشگاهی سازمان پزشکی قانونی، مسعود قادی پاشا، آمار خودکشی در سال ۹۸ را ۵۱۴۳ مورد اعلام کرده است که این تعداد نسبت به سال ۹۷، بیش از ۸ درصد افزایش داشته است. از این تعداد ۱۵۱۷ مورد مربوط به زنان بوده است.

طبق گزارشات متعدد از طرح‌های بررسی خشونت خانگی علیه زنان در ایران، در بیش از ۱۸ استان کشور، اعمال محدودیت‌هایی نظیر منع ارتباط با دوستان و اعضای خانواده، ادامه‌ی تحصیل، حق اشتغال زنان و مجموع فعالیت‌هایی که به رشد اجتماعی، فکری و فرهنگی زنان مربوط می‌شود، توسط همسر، پدر و قیمْ سلب و با ممانعت همراه شده است.

در این میان، خشونت قضایی و اعمال قوانین نابرابر و تبعیض‌آمیز در کشور، جان زنان را بازیچه‌ی اجرایی شدن این مفاد جنسیت‌زده کرده و مجموع خشونتگران در نقش‌های خانوادگی، اجتماعی و سیاسی، زیر چتر حمایتی این قوانین قرار می‌گیرند. اینها در حالی است که خبررسانی فقر و خشونت در شهرها و روستاها از سوی حاکمیت، بسیار «امنیتی» جلوه داده میشود و هم‌زمان با افزایش تبعیض‌ها، زن‌کشی‌ها، خودسوزی‌های زنان و خودکشی کودکان و نوجوانان، پرداخت موردی به این فجایع، به‌عنوان تنها واکنش دولت و نهادهای ذی‌ربط مطرح می‌شود.


▪️به‌مناسبت ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان و بنا بر ضرورت پرداخت به این موارد، قصد داریم که در سایت بیدارزنی، پرونده‌ای را به بررسی انواع موارد خشونت علیه زنان اختصاص دهیم. از شما مخاطبان سایت بیدارزنی نیز می‌خواهیم ما را در این راه یاری کنید و مطالب و تجربیات خود در این زمینه را برای ما ارسال و با خوانندگان این رسانه به اشتراک بگذارید.


#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#بیست_و_پنج_نوامبر


@bidarzani