တရုတ်ပြည်သူ့သမ္မတနိုင်ငံ တာဝန်ရှိသူများနှင့် တရုတ်ပြည်သူများသို့ မြန်မာပြည်သူလူထု၏ သဘောထားဆန္ဒနှင့် ပြည်သူ့တော်လှန်ရေးကြီး အခြေအနေမှန်ကို သိရှိနိုင်ပါရန် ပေးပို့သည့် အိတ်ဖွင့်ပေးစာ
●๑۩۩๑ ●

ရက်စွဲ။ ဒီဇင်ဘာလ (၁၇) ရက် ၂၀၂၃ ခုနှစ်။

သို့
မစ္စတာ ရှီကျင့်ဖျင်
အထွေထွေအတွင်းရေးမှူးချုပ်
တရုတ်ပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီ

သို့
မစ္စတာ ရှီကျင့်ဖျင်
နိုင်ငံတော်သမ္မတ
တရုတ်ပြည်သူ့သမ္မတနိုင်ငံ

သို့
မစ္စတာ ဝမ်ယိ
နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီး
တရုတ်ပြည်သူ့သမ္မတနိုင်ငံ

သို့
ပြည်သူ၊ ပြည်သားများ
တရုတ်ပြည်သူ့သမ္မတနိုင်ငံ

“ဖက်ဆစ် အကြမ်းဖက် စစ်အုပ်စု အသက်ဆက်ရေး ဆွေးနွေးပွဲများ . . . အလိုမရှိ-အလိုမရှိ”

“တရုတ်-မြန်မာ အနာဂတ်အတွက် အဖိနှိပ်ခံ ပြည်သူများနဲ့ အတူရပ်ပါ”

“ဖက်ဆစ်တပ်နဲ့ပေါင်းပြီး မြန်မာပြည်သူတွေကို သတ်နေတာ ချက်ချင်းရပ်”

{တရုတ်-မြန်မာ နှစ်နိုင်ငံ ချစ်ကြည်ရေး၊ ဘုံအကျိုးစီးပွားများကို ထိန်းသိမ်းမြှင့်တင်ရေး၊ စစ်မှန်သည် “ဆွေမျိုး-ပေါက်ဖော်” ဆက်ဆံရေးတို့ကို တည်ဆောက်နိုင်ရန် မျှော်ရည်လျက် မြန်မာပြည်သူလူထုတရပ်လုံး၏ သဘောထားဆန္ဒနှင့်အညီ ဤအိတ်ဖွင့်ပေးစာကို အထွေထွေသပိတ်ပေါင်းစပ်ညှိနှိုင်းရေးအင်အားစု (General Strike Coordination Body - GSCB) အပါအဝင် အောက်ဖော်ပြပါ မြန်မာလူထုအခြေပြုနှင့် တော်လှန်ရေး အဖွဲ့အစည်းပေါင်း (၂၅၅) ဖွဲ့က ပေးပို့ပါသည်}

အိတ်ဖွင့်ပေးစာကို သိမ်းဆည်းဖတ်ရှုရန်နှင့် ပြန်လည်မျှဝေရန် >>> https://tinyurl.com/2cnf6mcs

#GSCB #BESYA

◼️လူငယ်
-ကိုအောင်ကျော်

(‌ဗိုလ်အောင်ကျော် ကျဆုံးခြင်း ၈၅နှစ်မြောက်နေ့ {ဝါ} မြန်မာ့ကျောင်းသားနေ့ကို ဂုဏ်ပြုသောအားဖြင့် ဗိုလ်အောင်ကျော် ရေးသားခဲ့သော ဤဆောင်းပါးကို ကောက်နုတ်ဖော်ပြအပ်ပါသည်။ )

ဤနေ့ကား မြန်မာပြည် ကျွန်သက် (၅၃) နှစ် တင်းတင်းပြည့်သော နေ့ပေတည်း။ အချိန်ကား (၉) နာရီခန့် ရှိပေမည်။ မိုးကား တဖွဲဖွဲနှင့် ရွာလျက်ရှိ၏။ အသက် (၁၆) နှစ်ခန့်ရှိသော လူငယ်တယောက်သည် အဆောင်းလည်းမပါ၊ မိုးရွာသည်ကိုလည်း ဂရုစိုက်ဟန် မတူ၊ တယောက်တည်း ခပ်ဖြည်းဖြည်းပင် သမဂ္ဂရုံးသို့ ရောက်လာပေပြီ။ တံခါးဝသို့ရောက်သောအခါနောက်သို့တချက်ငဲ့၍ ကြည့် လိုက်၏။ ထို့နောက် ခုံဘိနပ်ကို ချွတ်လိုက်၏။ ကုတ်အင်္ကျီကို စက္ကန့်အနည်းငယ်မျှ စိုက်ကြည့်နေ၏။ ကြည့်ရင်းမျက်နှာ၌ သဘော မကျသော အခြင်းအရာတို့ ပေါ်လာ၏။ ချက်ခြင်းအင်္ကျီကို ချွတ်လျက် ဘေးသို့ချလိုက်၏။ ထို့နောက် အသင်းရုံးရှေ့မြက်ခင်းပေါ်သို့ ဆင်းသွားလေ၏။ ဒေါင်းအလံကြီးက မိုးရေထဲတွင် တိုင်တဝက်၌ တည်လျက်ရှိ၏။ ခြေကိုစုံရပ်၍ ခေါင်းငုံ့လျက် (၂) မိနစ်ခန့် အလံကို အရိုအသေပေးနေ၏။ မိုးပေါက်တို့က သူ၏ခေါင်းပေါ်သို့ ကျလျက်ရှိ၏။ ဒေါင်းအလံကို တချက်မျှမော်ကြည့်ပြီးနောက် အသင်းရုံး ထဲသို့ဝင်ကာ ချွတ်ထားသော အင်္ကျီနှင့် ဘိနပ်ကို ဝတ်လျက် အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားလေ၏။

တဖက်ခန်း၌ကား ဘယ်သူမျှမရှိပေ၊ လူငယ်သည် အခန်းထဲသို့ဝင်ကာ ဟိုဟိုသည်သည် လျှောက်၍ကြည့်လေ၏။ လူငယ်၏ မျက်လုံးတို့သည် အလင်းသတင်းစာဆီသို့ ရောက်သွား၏။ မျက်လုံးနှင့် အတူတူပါသွားပြီးလျှင် သတင်းစာကိုယူလျက် ကုလားထိုင် တလုံးတွင်ဝင်၍ ထိုင်လိုက်၏။ စာရွက်တရွက်ပြီး တရွက်လျှောက်၍ လှန်လာရာ အလယ်နားသို့ ရောက်၍လာတော့၏။ စာရွက်က အခြားစာရွက်များနှင့်မတူ၊ စာလုံးတို့က အစိမ်းရောင်တို့ဖြင့် နှိပ်ထားကုန်လေ၏။ လူငယ်၏လက်သည် ရပ်၍ သွားလေ၏။ မျက်လုံးတို့သည် စာကိုစူးစိုက်၍ နေကြတော့၏။ တခန်းလုံးကား တိတ်လျက်ရှိ၏။ သူကား စာမျက်နှာလေးမျက်နှာခန့် ဖတ်ပြီးသည့်နောက်တွင်ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ခေါင်းကိုငဲ့၍ မလှုပ်မယှက်နေတော့လေ၏။

အခန်းဘေးရှိ အမှုဆောင်ဟောင်းများ၏ ပုံတို့သည် သူ့အားစိုက်ကြည့်လျက်ရှိ၏။ မျက်တောင်ကား အနည်းငယ်မျှ မခတ်၊ ရှေ့တွင်ရှိသော သတင်းစာကို ဝါးစားမတတ်စိုက်၍ ကြည့်နေလေ၏။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း မျက်နှာမှာ ပြောင်း၍ လာတော့၏။ တဖြည်းဖြည်း ဒေါသရောင်လွှမ်း၍ လာတော့၏။ မျက်လုံးသည် ကျယ်၍ကျယ်၍ လာတော့၏။ လူလည်းရှေ့သို့ ကိုင်း၍လာပေ၏။ ထို့နောက် “တောက်”ဟု ခပ်ပြင်းပြင်းခေါက်ခါ နေရာမှထလိုက်၏။ ထပြီးနောက် ဘေးပတ်လည်ကို ကြည့်လိုက်၏။ အမျိုးသားနေ့ တွင် ကိုင်ရန်၊ လျှောက်ရန် စာတမ်းများမှာ အုတ်များနှင့်ကပ်လျက် နံရံတွင်ထောင်၍ထားပေသည်။ စာတမ်းတခုသည် သူ့အားရှေးဦးစွာ ဆီး၍နှုတ်ဆက်လေသည်။ လူကားတွေလည်း ရှိပေ၏။ နဂိုက ဒေါသရောင်လွှမ်းသော မျက်နှာသည် ပို၍တင်းမာလာပေ၏။ မျက်လုံးများမှာ ထိုစာတမ်းကို စိုက်ကြည့်နေရာမှ သတင်းစာဘက်သို့ တဖန်ပြန်၍ ရောက်လာပြန်သည်။ သတင်းစာထဲရို ဓါတ်ပုံတို့သည် သူ၏ရှေ့တွင် မလှုပ်မယှက် တည်လျက်ရှိနေ၏။ မျက်လုံးထဲမှ မျက်ရည်တို့သည် မျက်တောင်နှစ်ချက် အခတ်၌ သတင်းစာပေါ်သို့ ကျကာ ဓါတ်ပုံများကို သွား၍ကန်တော့ကြလေ၏။ ခေါင်းသည် တဖန်ပြန်၍ ထောင်လာပြန်၏။ မျက်လုံးတို့ကား နေရာပြောင်း၍ ကျက်စားနေကြပြန်လေ၏။ လူတကိုယ်လုံး ခေါင်းနှင့် မျက်လုံးများသာ လှုပ်လျက် ရှိပေ၏။

“သည်းညည်းခံလျှင် သူ့ကျွန်ဖြစ်"

ဟူသောစာတမ်းသည် သူ၏မျက်လုံးကိုဆီး၍ ဧည့်ခံပြန်၏။ လူငယ်၏စိတ်နှင့်စာတမ်းသည် သဘောချင်း တိုက်ဟန်တူ၏။ မျက်လုံးတို့သည် ပိုမို၍စူးစိုက်လာ၏။ မျက်နှာမှာပိုမို၍ ခက်ထန်လာပေ၏။ အံသွားတို့ကို ကွဲသွားမတတ်ကြိတ်လိုက်၏။ ကျစ်ကျစ် ပါအောင် ဆုတ်ထားသောလက်မှာ အထက်သို့ အနည်းငယ်မြောက်လာ၏။ မျက်စေ့ကား … သတင်းစာသို့ လည်ပြန်လေ၏။

မရှေးမနှောင်းပင် “ဟင်း” ဟု သက်မကိုချလိုက်၏။ သတင်းစာထဲရှိဓါတ်ပုံတို့မှာ ယခင်အတိုင်းပင်ရှိသေး၏။ စာများကား လူငယ် ၏ စိတ်နှင့် အမူအရာကိုသိကြဟန်မတူ၊ ဤအကြိမ်ခေါင်းလှည့်လိုက်သောအခါ “ကြောက်မွေးပါ ဇာဂနာနဲ့နှုတ်” ဟူသော စာတမ်းဆီသို့ မျက်မှန်းတမ်း၍ သွားလေ၏။ သူငယ်မျက်နှာသည် အနည်းငယ် ပြုံးယောင်ယောင်ရှိလာပြီးနောက် မျက်စေ့ကို နေရာရွှေ့ သွားပြန်လေ၏။ “သွေးစုပ်ကောင်တွေ သတ်ပစ်” အစရှိသဖြင့် ရေးထားသည့်စာတမ်းကြီးအား ပေါက်၍သွားမတတ် စိုက်၍ ကြည့်နေပြန်လေ၏။ သူ့မျက်နှာသည် မှောင်မဲ၍လာကာ လူလည်းအနည်းငယ် တုန်လာပေ၏။ မျက်နှာကား ဘီလူးဝင်သကဲ့သို့ ထင်ရ၏။ တဖန်သတင်းစာကို စူးစိုက်ကြည့် နေပြန်လေ၏။ ကြည့်လေကြည့်လေ ပို၍ ကြောက်စရာ ကောင်းလာပေတော့၏။ မရှေးမနှောင်းပင် “ဒုံး” ဟု စားပွဲကို လက်သီးနှင့်ထုလျက် “ရိုင်းလိုက်လေကွာ” ဟုဆိုကာ အခန်းတွင်းမှ ရုတ်တရက် ထွက်သွားတော့၏။ အခန်းတွင်းကား ပိုမိုတိတ်ဆိတ်လျက် ကျန်ရစ်လေ၏။ စာအုပ်များမှာ ဖတ်သူကို မျှော်လျက် ရှိကြကုန်၏။ အမှုဆောင်များ၏ ဓါတ်ပုံများကား နံရံပေါ်တွင် မလှုပ်မယှက် တည်မြဲတည်လျက် နေပေ၏။

“အမျိုးအတွက် အသက်စွန့်လော့” ဟူသောစာတမ်းလေးမှာ လေတိုက်သဖြင့် အနည်းငယ်လှုပ်၍သွားပေတော့၏။ အပြင်တွင် မိုးကားရွာလျက်ပင်။

- ကိုအောင်ကျော်

#မီးဒုတ်စာစဉ် #အခြေခံပညာကျောင်းသားလူငယ်များအစည်းအရုံး #BESYA #ဗိုလ်အောင်ကျော် #မြန်မာ့ကျောင်းသားနေ့